toksyczna mama, toksyczna teściowa - Netkobiety.pl

Cześć,
potrzebuję porady.
Słuchajcie, sytuacja jest taka, mam 29lat, od 2 lat jestem w związku z meksykaninem i mieszkam w Meksyku. W marcu mamy zamiar brać ślub. Właśnie przeprowadziliśmy się do jego miasta a ja się dostałam na doktorat. Generalnie fajnie. Z narzeczonym rozumiemy się dobrze, Meksyk coraz bardziej mi się podoba...w sumie do przodu.
I teraz pojawia się problem...on jest jedynakiem, jego tata umarł i on ma mamę...ale jaką mamę. (swoją drogą on ma 30lat)
On nigdy nie spotykał się oficjalnie z żadną dziewczyną bo wiedział, że z tą mamą będą problemy. Także spotykał się "nieoficjalnie" i z żadną nie planował żadnej przyszłości. Poznał mnie i tym razem jednak chciał, żeby to był oficjalny związek. Zaprosił mnie na Boże narodzenie, jego mama na początek powiedziała, że oczywiście że tak, a 2 tygodnie przed Świętami zmieniła zdanie...płacz, rozpacz, zgrzytanie zębów. W polskiej kulturze nawet się zostawia jedno wolne miejsce jakby ktoś niezapowiedziany przyszedł a ja jestem tam, w obcym kraju, daleko od domu i mnie nie zaproszono na Święta. Koniec końców postawił się mamie i Święta spędził ze mną a na Nowy rok pojechał do niej.
Od tego czasu mieliśmy wiele awantur i w sumie wszystkie o mamę. Że on do tej mamy dzwoni codziennie, że na każdy weekend do niej jeździ, że jeżeli właśnie jesteśmy w łóżku i miło spędzamy czas a ona dzwoni to on wszystko przerywa i odbiera telefon, że kiedy jest z nią to nie może jej powiedzieć, że się ze mną umówił i w sumie to już na niego czekam bo będzie awantura...itp, itd.

Mimo tej czarnej listy skarg są znaczne postępy w jego odklejaniu się od mamy. Teraz już nie jeździ do niej codziennie, a od kiedy się przeprowadziliśmy do jego miasta spędza z nią tylko kilka godzin raz w tygodniu, nie odbiera wszystkich jej telefonów i o każdej porze tylko kiedy chce i nie jest zajęty niczym ze mną. Mieliśmy jechać do Polski żeby poznał moją rodzinę. Oczywiście kosztowało go to wiele ciężkich awantur z jego mamą, ale dzielnie to przetrwał i pojechaliśmy.

Kiedy chcemy gdzieś jechać razem to musi tej mamie jakieś kłamstwa wymyślać, żeby uniknąć awantury, że jedziemy razem a jesteśmy bez ślubu i na pewno będziemy robić nieprzyzwoite rzeczy itp. Ona nawet nie wie że jesteśmy zaręczeni i że planujemy ślub bo oczywiście byłaby kolejna awantura.

On co do mnie to poświęca mi wiele uwagi, jest na każdy telefon i każdego smsa, pomagał mi z papierami na doktorat, chodził na mój uniwersytet załatwiać sprawy, pomaga mi we wszystkim kiedy może i jak może, zapisał się na studia, zaczął uprawiać sport i właśnie zmienia pracę. On mnie motywował, żebym pisała projekt na doktorat, jakby nie jego wsparcie i motywacja to raczej bym tego nie zrobiła. Wie że ja lubię różnego rodzaju wydarzenia kulturalne więc zasypuje mnie różnymi propozycjami wyjść, nawet w Meksyku znalazł wystawę dotyczącą polskich zabytków co raczej nie jest proste wink No jest po prostu super, takiego faceta chciałam! Ale ta mama...

Mama od 2 lat odmawia poznania mnie, kiedy potrzebujemy coś z jej domu to ja zostaję na podwórku bo mama jest w środku albo mnie zaprasza kiedy jej nie ma.

Tylko od czasu do czasu wyjdzie jakiś taki "kwiatek" jak na przykład teraz, że ja wracałam z Polski do Meksyku i on pisze czy mój lot może dolecieć w jakiś inny dzień niż sobota. Ja że łatwiej jest dopasować jego plany do mojego samolotu niż na odwrót...on że wie ale on w sobotę idzie z mamą na koncert i bilety były drogie i już dawno je kupił i nie wiedział że będę przylatywać właśnie teraz (co jest prawdą) więc jeśli to nie problem czy mogę jakiś inny lot. Ja się najeżyłam bo usłyszałam, że chodzi o jego mamę. I faktycznie lot na sobotę był krótszy i tańszy niż pozostałe loty, ale się pokłóciliśmy i go wykupiono...ale zrozumiałam, że nie ważne czy mój lot jest dłuższy czy droższy on tej mamy nie odwoła.
Potem o tym rozmawialiśmy i generalnie powiedział, że wybierając pomiędzy mną a mamą to łatwiej przełożyć coś co umówił ze mną bo też ta mama już prawie prawie się zgodziła żeby mnie poznać i jak teraz nie będzie żadnej awantury to może to się nawet uda. A mnie do tej pory boli, że jestem "tą drugą". Teraz rozmawiamy o tym, że żeby związek funkcjonował bez problemów to żona ma być pierwsza i najważniejsza niezależnie od awantur jakie robi mama.

Ja nie wiem...facet jest cudowny i robi postępy...ale ta mama mnie zabija...co myślicie?

Bardzo mi przykro...bardzo. To trudna sytuacja....bardzo. Nie  wiem czemu matki tak dręczą życie synom....
Chętnie poczytam co inni napiszą...

Ojej, dziękuje za wszystkie odpowiedzi i za wsparcie

Przełożyłam lot, ale on zapłacił różnicę i czekał na mnie na lotnisku z kwiatami. Dwa dni później była kolejna sprawa bo już zrobiliśmy plany na sobotę i ustaliliśmy, że ok, że tak właśnie zrobimy. 10min później napisał, że musi iść z mamą na targ i niestety, ale czy możemy się spotkać później. I to już było za dużo.
Powiedziałam mu, żeby przyszedł, wyliczyłam mu wszyyyyystkie te "słodkie" sytuacje kiedy jego mama się wtrąca gdzie jej nie proszą a on się jej słucha, a potem dałam mu do przeczytania trzy strony o toksycznych związkach z rodzicami i kazałam przemyśleć. Niestety, dla niego te toksyczne sytuacje nie są toksyczne, tylko on się musi słuchać mamy bo ją kocha i szanuje...ale podziękował mi ze naświetlenie sytuacji z mojego punktu widzenia i powiedział, że przemyśli.

Następnego dnia się spotkaliśmy i powiedział, że rozumie, że ta relacja między nim a jego mamą mnie boli i że jest gotów to zmienić, aczkolwiek prosi mnie o wsparcie i żebym wiedziała, że to się nie stanie z dnia na dzień.
Ustaliliśmy "żelazne punkty" relacji w tym chorym trójkącie, które są następujące: Ponieważ człowiek zakłada nową rodzinę to jego priorytetem staje się żona/mąż a nie mama czy tata. Do mamy można dzwonić codziennie w czasie który nie jest przeznaczony dla nowej rodziny. Mamę można odwiedzać raz w tygodniu na cały dzień. Przed zrobieniem planów z mamą/tatą pyta się żonę/męża czy nie mamy wtedy innych planów. Jeżeli teściowa naciska, żeby on gdzieś z nią poszedł, ale ja wyraźnie nie jestem zaproszona to on nie idzie.
Nawet jeżeli teściowa nie będzie zadowolona z tych zmian i będzie strzelać fochy i robić awantury to lepiej niech ona je robi niż ja, bo ja nie widzę, gdzie robię coś złego a on ma te awantury przetrwać.
Wygląda może jak niewola i jakaś lista dla dziecka...ale ja już próbowałam przekupić ją prezentami itp. i niestety nic.
Jeżeli to nie zadziała to zastanawiam się nad zerwaniem zaręczyn.

I brawo dla tej Pani.  Wcale nie dziecinada, tylko czasem nie ma innego rozwiazania, jak spisac na kartce papieru i powiesic w kuchni, by klulo w oczy przez pol roku, az bedzie w glowie narzeczonego.
Jesli nie wyznaczysz granic, ludzie beda swobodnie po Tobie deptac, jak po chodniku. Szacunek zaczyna sie z postawieniem plotu i odgrodzeniem od przestrzeni publicznej.

Moj irlandzki tesc tez tak ma- musi miec wyznaczone granice. Poki rzadzi na swoim podworku, jest wszystko w porzadku. Gdy chcial mi krzaki sadzic na moim podworku, wybuchlam (nasze domy sasiaduja ze soba, ale nie bezposrednio- dzieli je pole). Powiedzialam mezowi i tesciowi: poki moje nazwisko jest na kredycie hipotecznym, to obowiazuje zasada, ze "moja ziemia, moje reguly". I kategorycznie zabronilam tesciowi sadzic u mnie na podworku cokolwiek. A mezowi powiedzialam to samo i dodalam, ze jesli tesc chce miec spokoj, to musi sie do tej zasady dostosowac. Od tego czasu tesc mnie bardziej szanuje.

Ja z kolei mam problem z moją mamą, stała się w skrócie mówiąc nie do zniesienia - wszelkie rozmowy nie pomagają, od razu wszystko jest beee
mieszkamy w domu z mężem i dzieckiem w wieku szk.podst. nie chce aby dziecko napatrzyło się zbyt dużo na dziwne awantury, teraz się zastanawiam czy są jakieś placówki które mogą dać mi poradę / pomoc?

Święta racja, tylko czy taka kobieta w wieku później starości z demencją może w jaki kol wiek sposób odwdzięczyć się?

Ale powiem że ciekawy wpis, tylko zawsze myślałam że to kobity są bardziej konfliktowe, ale widzę tutaj po twoim przypadku że to jednak nie jest zasadą :] - jednak często z ludźmi na stare lata dzieje się coś dziwnego, dlatego myślę że jakiś dom opieki jest dobrym rozwiązaniem...

dlatego dom opieki chyba byłby chyba najlepszym rozwiązaniem, tylko teraz pytanie czy możesz coś polecić? tylko jakiś dobry...

Sama już poszukiwałam w kilku miejscach, lecz fajnie też polegać na opinii innych osób, a dawno to było (wysłanie twojej bliskiej osoby do domu starców?) w ogóle skąd jesteś?