Agresja w związku - Netkobiety.pl

Witajcie. Ogólnie w moim związku jest dobrze. On jest zabawny, wesoły. Mamy podobne poczucie humoru, spędzamy razem czas. Dogadujemy się. Ale są też inne dni.
Gdy związałam się z moim facetem, jego była dowiedziała się o tym, był z nią 7 mies., a ja poznalam go po kolejnych 6-ciu. Pisała, dzwoniła, przychodziła pod jego dom. Dowiedziała się kim jestem i że pracuje z jej znajomymi i zaczęła opowiadać o mnie, że jestem k*rwa, puszczalska zepsuła mi opinię w mojej nowej pracy...znała mojego szefa, powiedziała że załatwi mnie i mnie zwalnią..itp aż sama odeszłam. Pisała do niego codziennie, że go zniszczy, że go nie kocha później prosiła o rozmowę. Pisała do jego znajomych. On nie zrobił z tym nic. Kazał ignorować, twierdząc, że jak się odezwie to ona nie przestanie pisać. We mnie narastała frustracja. Zaczęły się kłótnie o jego brak reakcji, czułam że on jej na to zezwala. Nigdy nie stanął w mojej obronie, nic jej nie powiedział.
Później doszły do tego kłótnie o seks...pocałunki.
On nie lubi się całować, przytula się tylko jak leżymy. Gdy podchodzę od razu ucieka. Jestem zadbaną kobietą, wielokrotnie słyszałam od mężczyzn iż mój partner ma niebywałe szczęście, że mnie ma. W pracy i poza nią słyszę ciągle komplementy. Od niego nic. Nie lubi się kochać, zbliżenie jest szybkie i byle jakie nie dotyka moich piersi, nie lubi seksu oralnego. I tak gdy po kolejnej sprzeczce chciałam go uspokoić, on złapał mnie za nadgarstki i wyciągnął z łóżka jak worek ziemniaków i wyrzucił z pokoju, krzycząc że pójdzie spać do hotelu. Byłam w szoku, kazałam by mnie przeprosił.
Przez jakiś czas był spokój. Ale później znowu kłótnia i tym razem popchnął mnie na drzwi. Zaczął mnie krytykować, jestem wg niego brzydka, gruba, głupia i pusta i mam zbyt wysokie mniemanie o sobie. Zaczęłam go wyzywać w trakcie kłótni. Krzycząc, żeby wlasnie na byłe spojrzał zanim zacznie coś mówić o mnie. W nerwach skoczyłam na niego z rękami, zaczęłam go wyzywać od najgorszych, a on złapał mnie za ręce i znowu popchnal mnie na drzwi, obiłam rękę...uderzył ręką w ścianę obok mojej twarzy. 
Rozmawialiśmy o tym stwierdził, że to moja wina bo wszelkie rozmowy kończą się tematem :seks i jego była. Twierdzi, że wracam do jego przeszłości, że ma tego dosyć, a mi chodzi tylko o to że nie zareagował gdy mnie obrażano. Bo nie potrafię tego zrozumieć, że musiałam bronić się sama.  Wiem, że robię źle. Był spokój było wesoło, radośnie. Ale w weekend się pokłócilismy. Poprzedniego dnia zraniłam się w stopę. Ledwo chodziłam, nawet nie zaproponował, że po mnie przyjedzie. Wrociłam do domu zła, ale nie chcialam się klocić. Bo znowu od 2 tyg namawiałam go delikatnie na zbliżenie i nic. Chciałam go przytulić i usłyszałam: zostaw. Wtedy zapytałam go czy planuje ze mną życie, powiedział że na dzień dzisiejszy nie. Oniemiałam. Zaczęliśmy się kłócić. Zaczely sie wyzwiska. Znowu usłyszałam, że noszę się zbyt wysoko, jestem gruba i brzydka, tępa. Obraził mnie mówiąc, że gdyby jakiś mnie chciał to od razu sciąnełabym majtki. Chciałam dać mu za to w twarz, ale złapał mnie i mocno odepchnał tak, że znowu wpadłam na drzwi. Popłakałam się. I nie przeprasza, napisał mi, że nie chce mnie znać. Wszystko jest moją winą. Przeprosil dopiero jak napisalam, że ma to zrobić.Wiem, że robię źle, nie powinnam go obrażać, nie powinnam go wyklinać, ale nie wiem czemu nie chce mu pokazać że się go przestaszę i stąd te chore zachowania.. Czy ten związek da się ratować? Czy mogę wytłumaczyć, że go obrażałam i stąd jego reakcje?