Wszystko zmierza w złym kierunku, co robić? - Netkobiety.pl

Trochę to dziwne, że prowadzisz poważne rozmowy z dziewczyną na popijawie.
Gdy czytam Twój post, to do końca nie rozumiem o co Ci chodzi. Przecież jest wszystko dobrze. Kilka razy piszesz spędziliśmy miło czas. Może trzeba pozwolić czasowi biec.

Popijawa ... to dziwnie brzmi. Przyjechalem do niej po prostu, posiedzielismy sobie i posluchalismy wspolnie muzyki, wypilismy moze po lampce wina. Nie bylismy jakos pijani, wiec luzik.
Ale troche dobiły mnie jej slowa. Bo ja angazowalem sie w tą relacje bardzo, a ona zaczela sie oddalać. Czemu tak jest ze facet ktory olewa jest bardziej brany pod uwage niz ten ktoremu faktycznie zalezy? I tu nie chodzi o to ze jestem na jej smyczy, ale sam fakt ze staram sie cos organizować, planować, wspolnie spedzac czas nie jest przez nią ... akceptowany przez co zaczela mnie traktować jak wiatr. Wielokrotnie, co bylo dla mnie dziwne, dziekowala mi ze staram sie w tej relacji, ze organizuje wspolne spotkania. Raz nawet sama z siebie planowala wspolny wyjazd gdzies razem, a teraz cisza.

Chciałbym żeby coś z tego wyszło, ale z jej obojętnością nie dam rady niczego zdziałać. Na dodatek podczas tej "popijawy" zapytala sie mnie czy mi taka relacja odpowiada, taka luzna, przyjacielska. A pozniej nastepnego dnia mowi ... ze potrzebuje czasu zeby sie poznać, ze to jest dla niej trudne. Kazdy normalny facet pewnie zerwalby z taką niezdecydowaną kontakt od razu, a mnie coś trzyma.

Jestem na to przygotowany i tak pewnie niedlugo zrobie bo ten brak zainteresowania mnie irytuje. Daje sobie jeszcze tydzien.
W ostatnim czasie, tygodniu, spotkalismy się pare razy. Było w miare ok. Dziewczyna teraz pracuje, ale jednocześnie konczy studia i egzaminy.

Mielismy sie spotkac w czwartek, ale rano mi powiedziała że musi się uczyć, ale da mi znać jakby co. Około 14 pisze mi ze nie da rady bo musi sie spotkać z koleżanką. Spoczko. W koncu widzielismy sie nie tak dawno.

Problem w tym jest taki że jesli bede chcial sie z nią spotkać w przyszlym tygodniu (w weekend wyjezdzam) to pewnie bedzie tlumaczyc się nauką itp.
Jak myślicie, jak inteligetnie do tego podejść nawet jesli relacja mialaby sie skonczyc calkowicie? Nie pisać do niej nic i odpuscic sobie czekając na jej reakcje, może się ocknie. Powiedziec wprost że traktuje mnie inaczej niz myslalem, wytknąć jej kilka wad i powiedzieć wprost że juz nie chce miec z tym nic wspólnego (ostre zakonczenie, zastrzaśniecie drzwi). Czy może powiedzieć ze sie nie dogadujemy, ze mnie ignorujesz i ja przestaje widziec w tym sens, ale mozemy zostac kolegami (łagodne, pewne siebie zakonczenie relacji). Troche jest to męczące. Wiadomo, każdy powinien miec swoje zycie prywatne, ale są sytuacje ktorych sie nie akceptuje. A jestem pewien na 100% ze w przyszlym tygodniu powie ze musi sie skupic na nauce. Znając mnie i moje podejscie gdyby to powiedziała to ja pewnie odpowiedziałbym "widzisz, z kolezankami chcesz sie widywac a ze mną nie" ale dobrze wiem jak bardzo słabo to brzmi.

Tu częściowo sie zgodze. Początek naszej relacji był specyficzny bo traktowalem ja zwyczajnie a nie jakos specjalnie. Po pierwszym spotkaniu nie pisalismy do siebie przez kilka dni. Nawet nasze pierwsze spotkanie było takie ... hmy ok czyli kawa i do domu kazdy w swoją strone. Było drugie, trzecie, czwarte spotkanie i zaczelo mi coraz bardziej zależeć. To w moim przypadku normalne. W koncu po prawie po jakims dluzszym czasie powiedzialem jej wprost ze mi na tym zalezy, ze traktuje to powaznie. Ona kilka razy powiedziala wprost że cieszy sie ze poznala kogos takiego i ze cieszy sie ze tak sie staram. Czy zrobilem dobrze ze jej o tym powiedzialem tego nie wiem ale chcialem jej pokazać że tak to wlasnie postrzegam. Raz nawet zapytala mnie o poprzednie zwiazki, mialem pewne wahania ale powiedzialem ze bylem w dwóch po czym zapytała mnie "czy traktowałeś te związki na poważnie?". Ona przyznała się też do dwóch. Moze ja troche przestraszyłem, mimo wszystko wczesniej dawała mi tyle sygnalów na temat zwiazku ze w koncu probowalem cos zdzialac.

Nie rozumiem jednak czemu pokazywanie ze komus zalezy jest tak bardzo zle? Ja wiem ze natura stworzyla nas tak a nie inaczej i lubimy zdobywac cos nieosiagalnego i ciezkiego, ale gdy relacje pomiedzy dwoma osobami zaczynają nabierac kształtu czemu nie pomoc tego popchnąć dalej a nie tkwić w czyms niewiadomym?

Jesli nie bede do niej pisał to bede sam siebie oszukiwał. Ciągle bede o niej myslal chociaz bede sie staral przestać. Takie cos faktycznie nie ma sensu bo i tak taka relacja nie ma sensu. Poczekam weekend, moze dluzej, zobaczymy czy cos wogole bedzie pisac.

Rozumialbym gdyby mnie faktycznie olewała. Na dodatek wiem ze traktuje tą relacje troszke inaczej niz ja chociaz momentami na naszych spotkaniach ... różnie z tym bywa (tak jakby bała sie czegos, nie potrafila sie zdecydowac, testowala mnie).
Ale ona mnie nie olewa. Nie bede pisal do niej dzien czy nawet krocej to zaraz bedzie pisac czy jest wszystko ok. Ale bywa tez tak ze jest do bólu obojętna. Albo ma jakies wahania nastroju albo sam juz nie wiem.

Gdyby mi na kims nie zalezalo, czy to na relacji kolega-kolega czy przyjaciel-przyjaceil powiedzialbym to wprost lub olałbym sytuacje calkowicie nie przejmujac sie tym ze ktos do mnie nie pisze tylko po to aby nie robic tej drugiej stronie nadziei :<

Ogolnie to dziękować za zangazowanie w temacie

Przed imrezą pytałem się jej. Powiedziała że potrzebuje czasu i ze wolałaby żeby to przyszło naturalnie, ale podkreslala ze nie chce tego konczyc, chce dac temu czas. Niby mowi się że skoro dziewczyna tak się odnosi to najprawdopodobniej ma tą relacje gdzieś. I wcale bym sie nie zdziwil. Na początku relacji śmiało rozmawiała o związkach nawet o bylych (nie wchodząc w szczegóły, chociaz w sumie zdziwilem sie bo malo ktora ma smialosc podejmowac takie tematy), na trzecim spotkaniu powiedziala ze nie ma chłopaka, tak sama z siebie. Teraz jej odwala. Przykre troche że nie potrafi tego powiedziec wprost tylko wodzi za nos niezdecydowana. Taka właśnie jest, niezdecydowana w wielu sprawach, nawet tych prostych "myslisz ze te buty beda pasować?", "mam dwa autobusy, ktorym jechac?" itp itd.

A ja powiem, że dziewczyna nie poczuła silnej chemii wobec ciebie, i im bardziej bedziesz jej sie narzucał i bawił się z nią w związek tym szybciej ona da ci kopa. Wszystkie znaki jakie ona ci okazuje świadczą o tym że ona traktuje luźno tą relację. Lepiej przystopować niż szybko stracić tę dziewczynę, zresztą strata to raczej mała bo jakoś jej na tobie zbytnio nie zależy. Stąd jej drażliwość i pretensje, dlatego też sama nie chce się przytulać, ani okazywać zadnych uczuć - bo zwyczajnei nie ma ich w stosunku do ciebie. Może tylko cię lubi i myśli że z czasem pokocha cie, ale to takie na siłę i przedłużanie. Kiedyś byłam w takiej relacji i też myślałam że na siłę pokocham całym sercem kogoś, ale z każdym spotkaniem ten facet tylko mnie drażnił, unikałam z nim pocałunków, wszelkiej czułości.Właśnie twoja sytuacja mi przypomina dokładnie to co ja przechodziłam. Facet narzucił za szybkie tempo , narzucał mi się i nie potrafił dyskretnie sie zachowywać, przechwalał sie na fb że jestem jego miłością, jego kobietą, wszyscy myśleli ze jesteśmy w związku. Wrzucał nawet moje słowa na tablicę, jakieś treści naszych rozmów żeby dopisywać do tego jakieś  ideologie , filozofował sobie publicznie. Myślał że jak będzie się mocno starał to ja będę przeszczęśliwa. A co za dużo to nie zdrowo!  Takim zachowaniem wszystko spalił w ciągu 2 miesięcy znajomości, zanim wogóle ja coś wobec niego poczułam. Do tej pory jak wspomnę to czuję niesmak wobec jego osoby.Nie ma co na siłę budować związków, gdy druga strona nie kwapi sie do tego. Odpuścić sobie i już, BO widać ze dziewczyna miota się na siłę, chce tkwić w tym bo myśli że coś może jeszcze poczuje do ciebie, ale póki nie czuje nic to tak sie miota i trochę wysyła ci mylne sygnały.Uwierz mi, dziewczyna która naprawdę jest w stanie zakochania, uwielbia być przytulana, sama też okazuje czułość, jest dumna że facet publicznie okazuje jej uczucia, czułość itd. A tu jak sam widzisz, ona czuje dyskomfort. I jej słowa "jak chcesz to możemy zerwać, nic sie nie stanie".
Wiecej dodawać nie trzeba.

Markur. Klasyka, jak napisał anderstud. Mam swoje lata a byłem w Twojej sytuacji, więc te gry są odwieczne. U mnie to sama inicjowała kontakty, jak przyjechałem na weekend (studiowałem i specjalnie wracałem co weekend do domu dla niej - potem, jak przeszło to 1 na pól roku ). No więc jesteś, sorki, 'brakiem chłopaka'. Ona ma do Ciebie totalną sympatię i się zapędziła i teraz próbuje ochłodzić Waszą relację bo widzi, że idzie w poważniejszym kierunku a ona nie chce Ciebie 'na poważnie'. Po prostu musisz ją zacząć traktować jak koleżankę. Jak bardzo się masz pogubić to zerwij z nią kontakty bo to pomaga w zapominaniu. Jeśli nie jesteś zbyt emocjonalnie jeszcze zaangażowany to się nie szarp i po prostu też się wystudź.
U mnie było tak, że dziewczyna pozwala mi działać ale do pewnego momentu. Potem wyszło, że był inny a ja w te weekendy pasowałem. Więc u Ciebie pewnie nie ma jeszcze innego ale nie łudź się, jak przyjdzie to będzie więc nie inwestuj już. Ja sobie przetłumaczyłem i odpuściłem i było prawidłowo. Proponuję, że jak nie musisz to zrób sobie koleżankę ale jak za bardzo przeżywasz to kończ definitywnie. Pamiętaj co napisał anderstud: 'czasoumilacz' - to naprawdę to, też z mojej autopsji.

Przyznam sie ze jestem troche emocjonalny, to fakt. Ale gdybym sie zmusil napewno dałbym rade przez jakis czas ograniczyć z nią kontakt ... tyle ze wtedy ona do mnie pisze cos, nawet glupia wiadomosc i czesto odpisuje, nie od razu, ale odpisuje. Wiem jakie przerwy w kontakcie miały skutki wczesniej i w sumie ciekawe czy teraz tez bedzie miało. Ja juz jestem troche z tym pogodzony wiec czy cos z tego wyjdzie czy nie, nie ma dla mnie wiekszego znaczenia. Ważne aby wbić sobie do głowy że w przyszlosci znajdzie sie pewnie lepsza, ale z tym mam problem (zachwiana i troche niska samoocena). Nie lubie takich gierek bo raz wyglada jakby jej na mnie zalezalo, a raz ... ma mnie gdzieś. Dobrze by było zerwać kontakt, ale chyba lepiej na początku sie troche oddalić i sprawić aby zaczela sie zastanawiać o co chodzi. Gdy skoncze relacje definitywnie ona po dwóch dniach sie pogodzi i mnie oleje. Jesli zauwazy ze nie pisze i ze cos jest nie tak, bedzie sie zastanawiac, przeciez rozdzialu nie zamknalem - troche jak z ogladaniem seriali, chce sie znac zakonczenie, jak juz je poznasz to sie z tym godzisz, jesli jeszcze nie znasz, tkwisz w tym i czekasz.

Zgadzam się z tym. Myśle że za dużo jej dałem od siebie i za bardzo pokazałem ze mi na niej zależy - czeste spotkania, rozmowy, jezdzenie wspolnie na atrakcje. Po prostu lubilem i lubie nadal spedzac z nią czas, aczkolwiek brakuje mi jakiegos otwarcia bo czuć pewną bariere. Wszystko w duzym stopniu z mojej inicjatywy. Pozniej jeszcze wylanie sie jej i powiedzenie wprost ze chyba mi na tym zalezy. Tym sposobem okazałem troche swoją słabość i potrzebe posiadania na siłe "kogoś", pewnie tak to odebrała i dlatego troche spasowała. Kobiety często mówią że chciałyby kogoś atrakcyjnego, ciekawego, kogoś zaradnego życiowo i zawodowo, ale tez z poczuciem humoru, ale tak naprawde zapominają że chodzi o cos innego, a przynajmniej mi się tak wydaje - o tajemniczość, niedostępność o kogoś odważnego ale takiego który ma powodzenie u wielu innych kobiet. W ich głowach tworzą się myśli w stylu "oh, ten to ma powodzenie, musze z nim być" (widze, obserwuje, tak to działa). Na dokładke smieszne jest tez to gdy mowią ze nie lubia facetow ktorzy mysla tylko o jednym a podswiadomie tego czasami chca i nawet to sugerują, ale trzeba miec jaja aby to wyczuc i podjąć działanie. Uswiadomilem sobie to wlasnie niedawno. Nie powinienem jej pokazywac, szczegolnie w ostatnim etapie znajomosci (co prawda jeszcze sie nie skonczyla) ze tak bardzo sie na niej skupiam, oczekuje czegoś w zamian. Czasami powinienem miec wywalone, odmawiać spotkan, raz na jakis czas powiedziec ze nie ma czasu i zeby dala mi przerwe itp. Kobiety są dziwne i im dalej ide do przodu, im wiecej ich poznaje tym bardziej je poznaje ale tym bardziej zdaje sobie sprawe jak dziwnie skomplikowane są, każda na swój sposób.

Wydaje mi się że nie do końca. Ważne aby uświadomić sobie że ma sie jakąś wartość w świetle społeczeństwa i że jeśli nie Martyna to pewnie dam rade z Moniką. Nie oznacza to jednak aby ignorować tą która z pozoru wydaje sie interesująca, ale żeby pokazać ze nie jest tą jedyną, aby po prostu w niej też wymusić jakieś działanie i staranie się. Nie można się zniżać ponizej linii dominującej, tej lini na której stoi wlaśnie ta kobieta. Walcze z tym od jakiegos czasu i mimo ze widze swoje bledy i wady trudno mi z nimi walczyć. Odwaga ma tu kluczowe znaczenie i ja za bardzo chyba uzywam mozgu, logiki, a czasami chyba trzeba uzyc czegos innego.

Nie jestem jakos bardzo obyty w relacjach miedzyludzkich, ale spokojnie potrafie sie odnalezc wsrod obcych ludzi i szybko znaleźć jakis wspolny kontakt. Za czasów gimnazjum bylem strasznie niesmialy ale z czasem zaczalem sie zmieniac na plus. Oprocz tego powodzenie u kobiet ... po prostu jesli nie czuje potrzeby nie pcham sie w zwiazki bo mimo ze czasami samotnosc sprawia mi troche przykrosci to jednak nie potrafilbym zyc z kims kto wogole charakterem czy podejsciem do zycia mi nie odpowiada - te ktore wpadną mi w oko jest mało, a tez duzych wymagan nie mam. Po prostu nie afiszuje sie, a kolezanek mam wyjatkowo duzo czy to z pracy czy ze studiów. Nie mam tez jakis obaw podejsc do nieznajomej na przystanku i zagadac bo robilem to nie raz. To nie jest dla mnie problem. Po prostu nie pcham sie jesli nie chce i nie czuje potrzeby. Swoją drogą nie lubie jakos bardzo sie przechwalać, znam naprawde ogromnych nudziarzy którzy przebierają panienki jak rekawiczki, co kto lubi, mam to gdzies ale jesli chodzi o mnie to mimo mlodego wieku wyjatkowo dobrze radze sobie w zyciu i staram sie teraz rozwijać zawodowo, wlasne mieszkanie, w przyszlym roku zakladam dzialalnosc, a mam dopiero 24 lata i nikt mi w tym nie pomagał (jedynie wsparcie slowne rodziców). Pisze o tym bo swiadczy to o pewnej zaradnosci zyciowej, odwadze i trudnych decyzjach w zyciu ktore musialem podejmować i ktorych napewno nie zaluje. Brzmi tak jakbym mial glowe w chmurach ale pisze o tym aby troche zobrazowac moją sytuacje. Zwykle jakos nie afiszuje sie tym bo wiem jak bardzo moze to byc irytujace.

Short-story, początek był miałki, relacja kolezenska, potem szybko zaczelo sie rozkrecac ale na nic nie naciskalem. Z czasem zaczalem wykazywac wieksze zainteresowanie, pytac sie o nastepne spotkania, dostosowywac sie jesli jej cos nie pasowalo. Po ponad miesiacu spotkan wyjawilem dopiero jak podchodze do relacji, pewnie moglbym poczekać dluzej. Nie siedzialem non-stop nad sluchawką rozmawiając, nie zabieralem jej czasu, chciala wyjsc ze znajomymi to sie cieszylem, prawie nigdy nie mialem do niej pretensji o nic, ogolnie nie przyciskalem jej do sciany i nie zabieralem jej przestrzeni. Pisalismy roznie ale o wiele lepiej rozmowa nam sie klei na zywo. Nigdy nawet nie bylem wobec niej agresywny. Bywały momenty kiedy naprawde mogłem być troche natretny ale nie jakos bardzo. Fakt ze co okolo 2 dni chcialem sie z nią spotkać (ale to w pozniejszym etapie znajomosci) dla niektorych moze byc odbierane troche negatywnie bo "a co, nie masz swojego zycia?" itp, ale prawda jest taka ze czesc dziewczyn po prostu chcialaby zeby ktos taki byl i zeby ktos tak czesto chcial spedzac czas akurat z tą osobą. Podsumowując, nie wiem czy można to podpiąć pod zamęczanie osoby bo wiem gdzie stoi granica.

Nie no policja to juz przesada. Stalking tak samo. Rozumiem Ciebie calkowicie, tylko wytłumacz mi ... skoro wyjawilem jej to jak do tej relacji podchodze i pewnie jesli uzywa mozgu dobrze wie ze podejscia nie zmienie, to czemu wciąż utrzymuje ze mną kontakt? Czemu tak ciezko jej powiedziec wprost ze nie chce sie ze mna spotykac bo nie widzi w tym sensu i szans na zwiazek i wie ze nic z tego nie wyjdzie? Ja bym tak powiedzial widzac nastawienie dziewczyny do mnie, gdyby ta mi nie odpowiadała. Czulbym sie zle robic komus nadzieje. A tak dzisiaj nie pisalem wcale byłem na chwile u rodziny, tam internetu nie było wiec kontakt z facebookiem nie mialem, ona do mnie pisze okolo 20 smsa czy wszystko ok u mnie bo jestem niedostepny i nie pisze do niej ... wrocilem o 21:00. Ja tego zupelnie nie rozumiem. Interpretuje to wciąż jakimś zainteresowaniem, a kazda zmiana mojego zachowania i oddalanie sie od niej troche ją niepokoi. Tak jakby chciala czegos wiecej ale tak jakby sie bala, lub po prostu sie zgrywała. Wiem ze z natury jest kobietą troche nieśmiałą i zamkniętą w sobie. Wiem tez ze zalila sie ze ciezko jej znalezc faceta i ze czesto siebie obwinia za to bo mysli ze jest jakas szurnięta.

Dlatego zamierzam wrzucic wszystko na luz, nie domagac sie zadnych spotkan, olac wszystko, zajac sie sobą, jesli nie ona to pojawi sie nowa, ja juz wyjatkowo duzo pokazalem od siebie ze się nią interesuje, nie ma sensu zeby tylko jedna osoba sie starała bo nie tak wyglada nawiazywanie blizszych relacji. Jesli bedzie chciala sie spotkac to sama napisze, jesli powie jeszcze raz czemu do niej nie pisze to powiem prawde (ze mnie zlewa i ze traktuje mnie inaczej niz myslalem).

Jasne, dzięki za sugestie wiesz, spotykalismy sie dosyc czesto i mimo ze na poczatku byla zamknieta i troche oddalona ode mnie to po chwili, obejmowalismy sie, chodzilismy za reke, do niczego sie nie spieszylismy bo przeciez sie poznawalismy, poza tym wielokortnie, tak jak juz wczesniej wspomnialem, dawala mi rozne sygnaly ktore swiadczyly o jej zainteresowaniu moją osobą, sygnaly które robiły mi nadzieje, wspominała o zwiazku, cieszyla sie ze spotkan, opowiadala o mnie swoim znajomym czy nawet rodzicom (tak przynajmniej mi powiedziala), mowila ze cieszy sie ze kogos takiego poznala i ze nie chce tego konczyc.

Ja i tak jestem pogodzony z tą sytuacją, mam to juz gdzieś. Przechodzilem cos podobnego w ubieglym roku i wtedy jeszcze pewnie trzymalbym sie w zaparte, nie widze sensu marnowac kolejnych miesiecy. Odpuszcze sobie, zobaczymy co z tego wyjdzie i zobacze czy podejmie sie jakiegoś kroku ale raczej bede zyl pogodzony faktem ze tego sie nie odratuje. Wiara ze cos z tego wyjdzie wciąż bedzie mnie przy niej trzymać, pogodzenie sie pozwoli mi ruszyc do przodu.