Jak przetrwac pierwsze dni po rozstaniu? - Netkobiety.pl

Twoje reakcje są całkowicie normalne i typowe. Zwykle tak jest, że osoba porzucona na poczatku cierpi bardziej. Daj sobie czas, zajmuj myśli czym możesz. To jest jak odwyk od nałogu - twój rozsądek wie, że tak jest lepiej, ale twoja emocjonalna czesc mozgu teslni za milymi chwilami, ktore pamieta.

Nie obwiniaj sie za to, nie jestes "patologiczna", ale i nie poddawaj sie temu uczuciu, bo bedziesz jak alkoholik szukajacy usprawiedliwienia dla swojego nalogu.

Jak bedziesz miala dola -zmecz sie. Idz poboegac, umyj okno, wypoleruj szafe preparatem do mebli - cokolwiek, co pozwoli ci wyladowac zla energie.

Bedzie lepiej

Czy jemu nie jest żal? Wiesz no.. W końcu to on zerwał. Niby są jakieś tam wspomnienia, ale to nic, bo koniec końców on żalu z tego powodu nie ma. Czy tęskni? To zależy, dwa lata to zawsze jakieś przyzwyczajenie do zachowań i na samym początku może być dziwna ta nowa sytuacja i jeśli faktycznie tęskni, to nie za Tobą, a po prostu za przyzwyczajeniem do niektórych czynności - bo przecież w innym wypadku by nie chciał kończyć związku.

Jak sobie poradzić? No niestety, ale tutaj czas jest najlepszym lekarstwem. Ale możesz zawsze mu pomóc lub zaszkodzić. Wiadomo, rozpamiętując, wspominając, płacząc, wcale nie będzie Ci lepiej, tylko będziesz cały czas stać w miejscu. Ale cały proces kurowania się, można zawsze przyspieszyć. Po prostu zajmij się sobą i tylko sobą. Stawiaj sobie jakieś nowe cele, realizuj je - będzie lżej.

Z czasem wszystko przejdzie, minie, a Ty odetchniesz. Ciężko powiedzieć czy będzie to miesiąc, pięć czy dziesięć - to już u każdego inaczej.

A jeszcze co do jego tęsknoty. Jeśli już się wyleczysz z niego, to możliwe, że będzie szukał kontaktu z Tobą - jest to prawdopodobne, o ile do tego czasu nie nawiąże szczęśliwego związku. Tylko zazwyczaj piłeczka wtedy się odbija i jest zmiana ról - Ty nie chcesz już, a on tak. Tak to jakoś śmiesznie działa, nie zawsze co prawda tak jest, ale często. Choć nie żyj z myślą, że może kiedyś coś, bo ta droga usłana różami nie jest, a prowadzi w wielką przepaść własnego rozumu. A jak tam wpadniesz, to znów cały proces zapominania będziesz musiała zacząć od nowa.

Zresztą, sam tak kiedyś miałem. Wpadłem w przepaść własnych słabości, emocji. I ten upadek był strasznie silny, bo po kilku miesiącach, gdy faktycznie już było mi lekko na duchu, postanowiłem odnowić kontakt z byłą, pomyślałem, że fajnie byłoby spróbować. No właśnie.. I to była pięta Achillesa. Moja próba została szybko zbyta, a mnie znów ogarnął na chwilę smutek i żal.

Temu trzeba zwyczajnie zawsze zrywać kontakt z ex, by niepotrzebnie nie cierpieć - sam to przeżyłem i mówię to z pełną świadomością.

A jeszcze bezpośrednio do Twojego tematu. Zacznij robić coś, co lubisz, co zawsze chciałaś robić, a związek w jakiś sposób Ci tę możliwość ograniczał. Dodatkowo (jak już wyżej wspomniano), gdy ogarnie Cię dół, żal, czy nawet rozpacz - uwolnij endorfiny poprzez wysiłek fizyczny, to serio pomaga. Powodzenia!

I oby się nie odzywał, będzie łatwiej i lżej Wam obojgu.

Rowerek powiadasz? A to jest ciekawa forma rekreacji, szkoda tylko, że wczoraj śnieg padał - haha! A jeśli masz czas, to dobrym rozwiązaniem jest również siłownia.

W sumie, to ważne by jakakolwiek forma rekreacji była.

Pomysł jeszcze tylko, czy nie masz jakichś celów, które byłoby warto lub które po prostu byś chciała zrealizować. Nic nie uszczęśliwia tak bardzo jak samorealizacja i osiąganie sukcesów.

Oo, wspaniały pomysł. Jeśli tylko faktycznie masz chęć do wolontariatu, to czemu nie. A i przyokazji wspomożesz potrzebujących. Ale co racja to racja, trzeba dać radę pogodzić z pracą, bo w innym wypadku, to może być ciężko.

Zawsze warto mieć jeszcze jakiś plan awaryjny, jeśli jedno nie wypali, można zająć się inną rzeczą.

W ogóle zobaczysz sama, po pewnym czasie dojdziesz do wniosku, że samej jest Ci lepiej. Skoro mówisz, że wszystko sobie ograniczałaś, by tylko nie wzbudzać zazdrości w byłym, to niedługo dostrzeżesz wiele plusów bycia singielką (trzeba tylko tych plusów doświadczyć, poczuć je).

Choć nie ukrywam. Czasem pewnie też przyjdzie poczucie samotności, ale łatwo je zbić. Wystarczy zacząć myśleć pod kątem tego, co złe było w związku. Szybko odjedziesz od takiego toku rozumowania. A i z czasem będziesz gotowa wejść w nowy związek, ale teraz nie ma co o tym mówić, bo zwyczajnie za wcześnie. I sama też na pewno nie chcesz. Tylko ważna sprawa - faceci również uczucia mają, więc nie szukaj sobie na siłę jakiegoś plasterka na ranę, bo wyjdzie tak, że okaże się, że Ty jednak nie kochasz, a dla niego to coś poważnego. Wtedy zranisz tylko niepotrzebnie.

I lepiej. Więc zwyczajnie Ty się nie kontaktuj z nim i licz na to, że on tego również nie zrobi, a będzie dobrze.

Ważne też jest, by umieć samemu sobie stwarzać szczęście i nie oddawać go w ręce kogoś innego. Co najwyżej można pozwolić dzielić partnerowi nasze szczęście, nic więcej. Bo jak wiadomo druga osoba w szybki sposób może to nasze szczęście, które oddaliśmy, zniszczyć.

Hmm, tak w pełni być niezależnym to też właśnie trochę ciężko może być. W jakimś tam stopniu zawsze jakiegoś rodzaju kontrolę będzie miała druga osobą nad nami, ale cóż poradzić.

Nieważne jakie ty masz intencje, każda forma kontaktu z twojej strony zostanie zinterpretowana jako choć odzyskania go więc nie rób tego.

Dziekuje za rady jest trudno i ciezko ale on sie nie odzywa i ja nie zamierzam. Zaliczylam dzis kino,poszlam sama,a co obym wytrwala,trzymajcie kciuki

Poszlam na "Piekna i bestie",uwielbiam Emme Watson a bylego nie moglam do kina zaciagnac bo nie chcial. Film troszke przereklamowany,raczej musical. Ale dla samego popcornu i pepsi warto bylo pojsc

Na "Szybkich i wscieklych" juz sie napalilam,widzialam plakat w kinie.

Poczulam sie dzis cudownie. Jak bylam w zwiazku nie bylo mowy o samotnym wyjsciu do kina bo przeciez kogo ja tam moge spotkac i co takiego zrobic... To byla bardzo dobra decyzja

Czarna i chuda jestem. Nie ta opolanka
A trzy miesiace? Mam nadzieje ze mniej jednak...

To jednak bede musiala sie wybrac do kina jeszcze raz i raczej sama bo znajomych poki co nie mam,przez dwa lata zwiazku skutecznie odsunelam ich od siebie.
Ale i samej w kinie nie jest tak zle,moge skupic sie na filmie dziekuje za polecenie "Szybkich i wscieklych", zastanawialam sie czy kolejna czesc nie bedzie juz strasznie naciagana ale jednak sie wybiore

To znowu ja... Osiem dni po rozstaniu dopadl mnie jakis kryzys. W tygodniu jest ok,jest praca a po pracy jestem tak zmeczona ze padam na nos. Ale weekend jest okropny. Przeziebilam sie wiec siedze w domu i przegladam nasze fotki,wspominam wspolne chwile i wpadam w dolek. A myslalam ze bedzie lepiej. Ze juz zapominam o nim i naszym zwiazku i ze pogodzilam sie z rozstaniem. Skad takie glupie mysli i wspominki? Wcale nie chce zeby on wrocil,zebysmy byli razem a tak mi zal ze sobie poplakalam...

Opolanka, schowaj te pamiątki po nim głęboko. Mam na myśli jakieś pudło i do piwnicy lub na dno szafy. Jeśli nie chcesz ich wyrzucić, bo ja wyrzuciłam, foty z komputera usunęłam, nr telefonu też. Mam kilka pamiątek w szufladzie, której od 2 lat nie otwieram i na razie nie zamierzam. Nie rób sobie tego. To minie, ale to ty o tym decydujesz, niektórzy topią się w żałobie latami, tak też można, ale po co? On już idzie dalej, zyje, zmienia laski, pije, śmieje się i bawi, a porzucone płaczą po nocach...ehhh