Chcę odejśc od meza - Netkobiety.pl

Grażynko dlaczego w takim razie chcesz odejść , przecież i tak jestes prawie sama,  co zmieni się jak odejdziesz?  Jak sama napisałas, maż dba o twoje potrzeby materialne, masz dom, masz źodło utrzymania, a jak odejdziesz od męza to czy twoje dochody zaspokoją twoje potrzeby materialne?
Zastanów się co takiego sprawia, że jestes nieszcześliwa z mężem, czy dlatego że on jest daleko i masz zamało z nim kontktu? Przeciesz jak odejdziesz to w  ogóle nie bedziesz go miała. Spróbuj może spojrzeće innym okiem na meża, on dba o twoje potrzeby pracuje tam ciężko i tez jest samotny. Mowisz mu że odejdziesz, ale czy podajesz powód złego samopoczucia.

Jest ci źle bo jestes samotna, ale nie do końca tak jest,  masz przecież kontakt z nim poprzez rozmowe na skeypie, on też jest tam samotny, może też by chciał przytulić się do kogoś bliskiego, tyczasem słyszy, że jest ci źle i żeo chcesz odejść.  Spróbuj nawiązać kontakt z sasiadami, albo tu są grupy społecznosciowe dla osób w różnym wieku, dla osób po 50 też i jest tam raz wesoło, raz smutno  jak to w życiu, może w ten sposob zaspokoisz potrzebę obcowania z ludźmi i zobaczysz swój świat w innych barwach.

Grażynko jak dla mnie to Ty jesteś zwyczajnie samotna.. a mówienie mężowi o tym, że go opuścisz jest jak wołanie o pomoc - o to żeby zareagował i na Ciebie zwrócił uwagę, na kobietę, którą poślubił , a którą chyba zaniedbał.. niestety takie często są małżeństwa na odległość.. więzi słabną, emocje opadają, żyjecie jedno obok drugiego, ale skoro Ty kochasz męża, a on Ciebie to warto spróbować zawalczyć o Was. Czy Ty żegnasz czule męża jak wyjeżdża? może gdybyś kilkakrotnie przejęła inicjatywę, to mąż odwdzięczy się tym samym, zauważy starania i sam też zacznie się starać. Wyjdźcie na obiad czy kolację do restauracji.. niech jego przyjazd będzie świętem! seks u Was istnieje?
Zacznij też dbać o siebie i swoje zdrowie dla siebie samej.. mówisz że nie masz koleżanek - zamknięta w domu ich nie zdobędziesz. Wyjdź sama na basen, zapisz się na aerobik czy jakieś zajęcia które lubisz, pójdź do kina - wyjdź po prostu do ludzi. Oczekujesz zainteresowania i ciekawego życia - a siedzisz sama ze starą teściową. Wyjdź temu życiu naprzeciw , zmień coś! tylko od Ciebie zależy jak je przeżyjesz, nie od losu, ale od Ciebie samej.

Grażynko, jesteś w okresie, jak ja  (mam 57 lat) około menopauzalnym, wtedy sypie się zdrowie i nastrój siada, to co do tej pory było znośne teraz wydaje się katastrofą. Twój mąż też nie jest już młodzieniaszkiem, on podnosi swój nastrój poprzez prace i dorabianie się. Wniesiesz o separacje to nic na tym nie zyskasz oprócz tego że zostaniesz z problemami finansowymi sama, pewnie że będziesz mogła ubiegać się o alimenty na siebie, ale tylko przez 5 lat, ale alimenty te nie będą duże, będziesz musiała wynająć mieszkanie, będzie ci brakować na lekarstwa i na normalne życie. Separacją nie polepszysz sobie życia, ono stanie się trudniejsze. Postaraj się pomyśleć o mężu cieplej, nie widzisz u niego ciepłych gestów, nie słyszysz miłych słów, ale zastanów się czy on nie był taki zawsze. Jeżeli był taki, to tak został wychowany, może w jego domu nie było czułości, ale to nie znaczy  że nie było tam miłości. Wydaje mi się, że  była  tylko może taka bez takich  gestów, które ty doświadczałaś w domu rodzinnym,  czasami nie trzeba widzieć gestów aby czuć się kochanym,  on pewnie czuł się kochany, jak sama wspomniałaś jego matka jest dobrym człowiekiem, ale może nie   przytulała swoich dzieci, może nie robił tego jego ojciec. Może być tak, ze on nie czuje potrzeby okazywania jak bardzo cie kocha i ile dla niego znaczysz poprzez gest czy słowa, bo on nigdy nie został tego nauczony. Może mu wystarczy sama  świadomość, że  dostarcza ci środków do życia i dba o ciebie, bo  może to dla niego tak wygląda miłość. On mógł taki obraz małżeństwa wynieść z domu, taki zapamiętał i taki styl rodziny stosuje u was w domu, tu po między wami następują rozbieżności w okazywaniu sobie miłości, bo ty znowu ze swojej rodziny wyniosłaś inny obraz rodziny, u ciebie miłość była okazywana poprzez pieszczoty i miłe słowa.
Musicie obydwoje teraz znaleźć jakiś wspólny pułap, ty oczekujesz gestu z jego strony, bo tak jako najmłodsza byłaś nauczona, że rodzice i starsze rodzeństwo o ciebie się troszczyło, spróbuj teraz zachować się tak jakbyś ty  była starszym rodzeństwem dla twojego męża,   może na początek wykonaj jakiś mały gest  w jego kierunku, jak będziesz rozmawiać przez skype czy jak  przyjedzie powiedz mu jak bardzo ci jest brak jego, jak chciałabyś się przytulić. W domu mieszkasz z teściowa, która darzy cię uczuciem takim jak matka powinna darzyć dziecko, pomaga ci i wspiera, chociaż nie jest młodziutka i sama powinna wymagać opieki, zauważasz to i dlatego nie piszesz o niej matka, teściowa tylko mamcia. Grażynko nie jesteś sama, masz w domu osobę która ci sprzyja, możesz często rozmawiać z mężem poprzez skype, W rodzinie zdarzają się kłótnie, ale najważniejsze nie rozpamiętywać i nie roztrząsać tego na czynniki pierwsze, takie przekomarzanie to nie jest tragedia, to nawet czasem dobre jest bo oczyszcza atmosferę, ale nie może to  być za często.
Grażynko tak jak napisałam wyżej  jesteś w okresie, w którym z okazji menopauzy sypie się zdrowie, może być tez związane to z długim okresem braku słońca, próbowałaś  zażywać np. wit D3 z K2 z okazji osteoporozy, poradź się swojego lekarza. Mam koleżankę to w takim stanie była jak ty emocjonalnie i zdrowotnie, jej lekarz poradził brać tę witaminę i to w jednostkach 4000.
U ciebie na ten zły okres kobiecy nałożyła się żałoba po stracie siostry. Normalnie okres żałoby trwa około 2 lat, u ciebie przeciąga się, nie zrozum mnie źle, ale porozmawiaj o tym z lekarzem, bo tobie potrzebny jest psycholog, który pomoże ci zaakceptować stratę siostry. Wiele kobiet w naszym wieku jest samotnych, schorowanych, z niekochanymi mężami, kobiety te mieszkają w rożnych stronach Polski, nie mogą czasami wyjść z domu ze względu na to że opiekują się starymi, chorymi rodzicami czy chorymi dziećmi, swoje potrzeby towarzyskie zaspokajają poprzez kontakt na forum wejdź na dział „Nasza społeczność” znajdź odpowiednią grupę wiekowa, np. Stokrotki czy 50 +. poczytaj jak ci ludzie między sobą się wspierają, udzielają sobie rad, raz jest na wesoło raz na smutno jak to w życiu. Ludzie ci może nigdy się nie zobaczą na żywo, a rozmawiają jak koleżanki. Ja bywam na stokrotkach, zajrzyj tam, może ci się spodoba i dołączysz do grona Sstokrotek.

Grażynko posłuchaj lekarza, zobaczysz jak znajdziesz dobrego psychologa czy psychiatrę to staniesz na nogi zobaczysz świat innymi oczyma, ja bym polecała jednak na początek psychiatrę, bo trzeba podleczyć się farmakologicznie, aby nie popaść w depresję, bo później dłuższa jest droga dochodzenia do zdrowia. Trzymam kciuki