pomocy jak odzyskać miłość,zaufanie .... - Netkobiety.pl

Będąc z nią jestem szczęśliwy chciał bym to jakoś naprawić aczkolwiek czuje teraz jakaś nienawiść do mnie... nie chce się poddawać, bo nawet nie potrafię próbowałem to olać ...
Ale uczucie jest zbyt wielkie ...

Wcześniej kiedyś byłem w związku 4lata super układało się itp do czasu aż problemy dziewczyny doprowadzały ze mi się obrywało za np.. kłótnie z rodzina odbijało się to na mnie stwierdziłem po 8miesiacach kłótni ze to tak nie może być i zakończyłem związek nie brakowało mi jej tak jak przy aktualnej sprawie  mam takie uczucie ze sam się dziwie...   (Staszek)

tak rozumiem nikt by nie chciał być z kimś takim
aczkolwiek uważam ze ona taka nie jest

sama proponowała pomoc
nawet w spłacie kredytu nie chce pomocy za bardzo bo to jednak moje błędy młodości
nie jestem idealny nie ma idealnych ludzi każdy robi jakieś głupstwa,błędy ...

pytanie opisując sytuacje czy ja jestem taki do bani czy jest coś zemną nie tak czy tego typu problemy opisane wyżej
dają powód by przestać
ufać,
kochać,
być z kimś...........  komu się mówi parę dni przed sytuacja że się go kocha    jest się z ta  osobą szczęśliwym  itp...
kobiety są tak stworzone ze chyba nie patrzą na te dobre rzeczy a ciągle maja w głowie te złe co się działy

nie zdradziłem,
poza tym ze nie powiedziałem całej prawdy z kredytem nie okłamywałem z niczym

       ehhh    jestem bez silny

dziś pocztą kwiatową wysłałem różę z przeprosinami wątpię by to coś dało nie potrafię się poddać
wszyscy do okola mówią olej to nie warto itp... ale jak kiedy się tak nie da ...                                                              (Staszek)

A ja jestem w stanie byłą Staszka zrozumieć. Nie pochwalić za "rozsądną decyzję", ale tak po ludzku zrozumieć, że dziewczyna straciła cierpliwość. I dziwi mnie z kolei, że jak w zeszłym tygodniu był na forum wątek o dziewczynie, co się ładowała w związek z facetem z długami, to jej to gorąco odradzano, a teraz pojawił się na forum facet z długami i psy wieszane są na jego dziewczynie, co się ze związku wypisała.

Gdyby JEDYNĄ sytuacją opisywaną przez Autora było to weseliszcze za 50 tysięcy (koszty 50/50 jak rozumiem), to też bym uznała, że dziewczę ma skrzywione priorytety. Ale tu problem sięga dużo głębiej.

Autor ma długi - nie gigantyczne, ale spore. Biorąc pod uwagę jego pensję, nie ma szans na szybkie ich spłacenie, bo jak Allama słusznie zauważyła - z takiej pensji kafla miesięcznie nie odłoży, więc ładnych parę lat zaciskania pasa przed nim. A po ewentualnym ślubie przed nimi, bo trudno mi sobie wyobrazić normalne małżeństwo, w którym żona radośnie spełnia swoje zachcianki, a mąż sobie wszystkiego odmawia, żeby mieć na kolejną ratę kredytu. Wiadomo też, że sytuacja finansowa do pewnego stopnia kładzie się też na inne aspekty, chociażby na powiększanie rodziny - nie jest to oczywiście pierwszy czynnik, który się bierze pod uwagę, ale jeden z wielu.

Co więcej, Autor dwa razy popełnił ten sam błąd - zaciągnął dług i utrzymywał partnerkę w nieświadomości. Jasne, za drugim razem to była mniejsza suma i można się nawet kłócić, że się zwróciła lub w końcu zwróci (Autor kupił droższy samochód, ale w eksploatacji tańszy, więc na dłuższą metę to korzystne). Ale ja doskonale rozumiem, dlaczego to bardzo mocno i na długo rozwaliło zaufanie w tym związku. Ja nie potrafiłabym być w związku z facetem, który takie sprawy ukrywa i mówi o nich dopiero, jak nie ma wyjścia. Bo w małżeństwie za długi do pewnego stopnia odpowiadają oboje małżonkowie i zwyczajnie bałabym się, że za parę lat będę za tak zaciągane długi odpowiadała wspólnym majątkiem. Dwa razy to jeszcze nie jest wyraźny schemat postępowania, ale niewątpliwie to co najmniej o 1 raz za dużo. Mimo że teraz Autor bardzo rozsądnie zarzeka się, że 3 kredytu nie będzie na ślub, to ja bym się bała, że jednak kiedyś na coś dużo bardziej palącego będzie. I nie samo wzięcie kredytu jest tu problemem, ale ukrywanie tego faktu.

I po trzecie wreszcie - co się bezpośrednio wiąże z sytuacją weselną - Autor swoją dziewczynę próbował przed prawdą "chronić", "upiększał" jej rzeczywistość. To jak można się dziwić, że dziewczyna jak poczuła wreszcie bezpośrednio konsekwencje jego sytuacji (a nie tylko słyszała zapewnienia, że "będzie dobrze" i "damy radę"), to postanowiła zrobić odwrót? Zauważmy, że na początku Autor stwierdził, że nazbierać na wesele mu się uda. Potem koszty "troszkę" wzrosły (ciekawa w sumie jestem, ile to jest troszkę) i jak się namyślił, to stwierdził, że jednak nie da rady. Owszem, rozsądna dziewczyna powinna sobie zdawać sprawę, że uzbieranie 25 kafli z takiej pensji w takim czasie i przy obciążeniu kredytem jest nierealne. Ale PRZEDE WSZYSTKIM powinien to wiedzieć Autor, bo to on się zobowiązał do wykonania czegoś nierealnego. Wiadomo, że jak dziewczynie na weselu zależało, to przymykała oczy na pewne fakty, jak ją facet zapewniał, że będzie dobrze - głupie to, ale w pełni zrozumiałe. A teraz, jak się okazało, że jednak aż tak dobrze nie będzie, to oczywiste, że dziewczyna poczuła ogromny zawód.

Jak odzyskać zaufanie? Nie mam pojęcia. Moim zdaniem sytuacja wcale nie jest jednoznaczna i wcale dziewczyna nie jest tu jedyną, która ma swoje za uszami. Autor sobie na taki obrót sprawy zapracował - i to nie samymi kredytami, a ukrywaniem prawdy i upiększaniem rzeczywistości, jakby sobie nie zdawał sprawy, że prędzej czy później wszystko na jaw wychodzi. To są dla mnie zachowania i cechy, które w zasadzie przekreślają możliwość zaufania takiej osobie - a więc i związku z nią. Bo to już nie tylko o kasę chodzi. Chodzi o to, że będąc z kimś takim ciągle z tyłu głowy ma się obawę, że druga strona zataiła jakąś niedobrą wiadomość i zamiast wspólnie zająć się problemem, póki jest niewielki, dowiem się o nim dopiero wtedy, gdy będzie tak gigantyczny, że już się go nie da ukryć.

Autorze, przeprosiłeś, obiecałeś poprawę - więcej zrobić nie możesz. Oczywiście poza wyciągnięciem wniosków na przyszłość. A wniosek jest oczywisty - trzeba być szczerym, nawet jak prawda jest niewygodna czy wstydliwa. Bo na dłuższą metę kłamstwo jest dużo bardziej nieopłacalne.

Zarobki jak na Śląsk  lepsze średnie ....
Dwa już pisałem ze nie powiedziałem tylko prawdy na samym starcie  każda nowo poznana dziewczyna by mnie skreśliła wiedząc o takiej sumie kredytu tego się obawiałem dlatego zawaliłem powiedziałem po kołku miesiącach jaka prawda...

Ślub nie ja wymyśliłem a ona ....
Zrobiła wycenę wyglądało to początkowo kolorowo.. ale jak tak było więcej do załatwienia się okazało ze ja potrzebuje więcej tych pieniędzy ...
niż w jej wycenie... nie jestem święty nigdzie takim się nie robię biorę wina na sb tak przyznaje szkoda ze po fakcie ale tez sam do tego nie jestem... ja wybaczalne różnego typu rzeczy humorki, klutnie bez sensu itp... a tu jest mi nie wybaczone prośba o przełożenie ślubu  zrozumi to pani..???
Sama wiedząc jaka jest sytuacja chciała tego wszystkiego mi na niej tak zależy ze ok popiołem się tego wszystkieg.. bo wyglądało na to ze spokojnie dam radę... jednak ze wyszło inaczej...  

Nadal mam rozumieć ze ja tu jestem tym najgorszym..????
Z poważaniem (Staszek)

Ja jeszcze raz powtarzam - to nie jest kwestia ślubu jako takiego (chyba że panna faktycznie nagle poczuła zew ołtarza i teraz, tu, już, natychmiast, a najlepiej to wczoraj). Chodzi o to, że Ty ją zwyczajnie po raz kolejny zawiodłeś w obszarze finansowym, a to jest jednak ważna sfera, jak się myśli o wspólnym życiu.

Jak piszesz coś takiego, to ja to rozumiem jako następujący ciąg wydarzeń:
1. pożyczka przed związkiem, zatajona na jego początku;
2. pożyczka się wydaje, katastrofa, przeprosiny;
3. kolejna pożyczka na samochód, bez wcześniejszego uprzedzenia dziewczyny (nie pytania o zgodę, bo Twoja kasa, Twoja sprawa, ale skoro już jakieś wspólne życie planowaliście - choćby bez ślubu na tamtym etapie - to można grzecznościowo o swoich planach uprzedzić, szczególnie pamiętając poprzednią sytuację);
4. znów się pokajałeś i powrót do normy, a przynajmniej tak się wydawało.

Jeśli tak to nie wyglądało, to wyprowadź mnie z błędu, a na przyszłość staraj się pisać mniej chaotycznie.

Zauważyłam, że wycenę zrobiła ona, dlatego też zwróciłam uwagę na to, że powinna zdać sobie sprawę z tego, jakie masz warunki finansowe i do tego dopasować wydatki na wesele. Ale i Ty mogłeś się w tę kwestię włączyć, np. jasno jej powiedzieć, że w takim czasie to jesteś w stanie odłożyć ileśtam i nie więcej - bo Ty najlepiej powinieneś znać swoje możliwości.

Nie twierdzę, że jesteś najgorszy. Twierdzę, że popełniłeś błąd. I może to być błąd wybaczalny, a może nie - to już od Twojej dziewczyny zależy. Czasem tak w życiu bywa, że się płaci cenę nieadekwatną do przewiny. Nikt Ci chyba nie obiecywał, że miłość jest sprawiedliwa?

Widzisz, ja podobnie jak Twoją dziewczynę rozumiem Ciebie i Twoje rozżalenie. Obiecywała, że kocha, pewnie też zapewniała, że "dacie sobie radę" z kredytem i z całą resztą, a jak przyszło co do czego, to rzuciła. Jasne, że to boli. Wstępnego kłamstwa nie rozumiem i jego usprawiedliwienia u mnie nie znajdziesz, ale to już jest mój osobisty system wartości - widzisz, sama mam "wstydliwe prawdy", np. jestem pod opieką psychiatry i psychoterapeuty ze względu na nawracającą depresję. I to była rzecz, którą powiedziałam chłopakowi od razu, na pierwszym spotkaniu - bo wychodziłam z założenia, że jak się dowie później, to oprócz normalnych wątpliwości pojawi się jeszcze poczucie oszukania i tym bardziej zwieje. A poza tym, jak miał uciekać, to niech ucieka jak najszybciej, bo ja potrzebuję kogoś, kto mnie wesprze, a nie kogoś, kogo moje problemy przerosną i w końcu zostawi mnie z nimi samą. Także, widzisz, są różne taktyki.

Wyjasniles jej to wszystko?
Powinieneś z nią o tym wszystkim porozmawiać. Wyjaśnić, że chcesz to wszystko naprawić,  spłacić,  wyjść na prostą.

Jak pisałem,  oba musi czuć się bezpieczna,  musi być stabilność,  musi czuć, że jej ufasz i ona musi wiedzieć,  że Cię zna.

Nie tylko o niej ale i każdej innej.
Ona może Cię faktycznie kochać, ale wbrew wszystkim bajkom,  miłością się nie najesz,  nie wyzyjesz,  nie wychowasz dzieci i nie dozyjesz starości.

Zobacz jak to wygląda z jej strony.  Obawa, że po cichu w tajemnicy weźmiesz jakiś kredyt na nową zabawkę jak już będziecie małżeństem z dziećmi jest bardzo duże.

Jeśli o mnie chodzi to wesele mogło by się odbyć w normalnym małym domu weselnym a nie jakichś pałacach weselnych tu jest tak ze u niej od zawsze było jakoś dobrze w rodzinie każdy każdemu pomagał nie zadłużali się na nic itp...ona poprosi chyba nie rozumu ze może komuś brakować na coś .. sam nie wiem co powiedzieć wiem tylko ze jeśli by się to udało naprawić jakoś to bez konkretnej rozmowy nie podchodzę ... narazie mnie nie chce widzieć rozumiem tyle ze się nie poddaje jeszcze ..
wczoraj dostała róże poczta kwiatowa miała pretensje co wyprawiam ..

W walentynki pojadę do niej osobiście .. zamówiłem bukiet z 51 róż.. może wtedy uda mi się z nią porozmawiać ... teraz tylko pisze i się nie dogadujemy ale rozmowa to rozmowa ....     (Staszek)

ja bym się wkurzyła... stać faceta na bukiet za 400 zł a nie stać na odłożenie na ślub?