To jak to jest z tymi starszymi mężczyznami? - Netkobiety.pl

najpierw dokończ sprawy rozwodowe.

Jeśli była to tylko rozmowa, nawet z kimś wyjątkowym i nawet jeśli dawał Ci znaki, że mu się podobasz, to i tak dziwne mi się wydaje, że na tym etapie już układasz sobie tak daleko idący scenariusz.

Każda sytuacja jest inna, ale do takiego związku obie strony muszą wykazać się dojrzałością... obawiam się, że z twojej strony ten warunek nie jest spełniony. No i pytanie jak z jego strony...

Cóż, sama kiedyś popełniłam ten błąd. Zakochałam się w moim wykładowcy (duuuuużo większa różnica wiekowa niż u Ciebie). Byliśmy razem, wydawało mi się, że jest między nami porozumienie intelektualne i jakaś głębsza więź, ale... no, moja niedojrzałość, że tak mi się wydawało. Wystarczyłoby przeanalizować sobie jego przeszłość - jeżeli facet w tym wieku nigdy nie był w poważniejszym związku, jego partnerki -pomimo jego posuwania się w latach - ciągle oscylowały w okolicach dwudziestki, to... myślenie, że potrafi stworzyć relację partnerską było głupotą i to straszną
(no, ale mój wybór facetów do tej pory to patola klasicco;)

Zastanów się więc jaki on tryb życia prowadzi i jak u niego z doświadczeniem życiowym.
I co Ciebie tak naprawdę w nim pociąga.

Filezilo,  spokojnie. Mam wszystko pod kontrolą. Nie martw się.

Olinko, nie miałam na myśli tego, że wiążę jakiekolwiek plany na związek z tym mężczyzną. Nie jestem osobą, która nie kończąc czegoś zaczyna coś nowego. Nie w głowie mi teraz romanse. Być może źle sklepałam zdanie.

Pytanie o związek ze starszym facetem zadałam dlatego, że sama nie potrafiłam tego pojąć i byłam ciekawa opinii innych.
Zawsze zwracałam uwagę na starszych. Podobali mi się wizualnie i intelektualnie, ale nigdy nie wyobrażałam sobie w takim związku być z wielu różnych powodów.
Wczoraj miałam pierwsze "zderzenie" (tak naprawdę) z mężczyzną z "niespełnionej fantazji".

_v_, być może masz rację. Aczkolwiek liczę się ze zdaniem rodziny, która ogromnie mi teraz pomaga. Stąd pytanie czy wypada.

Ja 26, On 38

Tak jak pisałam wyżej, nie mam zamiaru ładować się w związek. A to, że mi zaimponował i że dobrze mi się z nim rozmawiało (to nie była rozmowa we dwoje, tylko we troje) to coś złego?
Zapytałam o związek czysto teoretycznie.Co, jak itp, a tu ciągle insynuacje, iż nie dokończywszy rozwodu, chcę rozpocząć nowe życie u boku innego.

Zgodnie z zasadą "jeden związek-jeden wątek" będę pisała tu, w tym.

Otóż tak, jak w pierwszym poście pisałam poznałam mężczyznę starszego ode mnie. Od tamtej pory trochę się pozmieniało.
Jestem świeżo po rozwodzie. Po prawie 2 latach koszmaru związanym z małżeństwem i nałogami męża. Nieważne, mam to za sobą i cieszę sie, że wyszłam z tego silna jak nigdy dotąd.

I jest On. Okazujący mi wsparcie w tych trudnych dla mnie chwilach. Będący przy mnie zawsze, kiedy tego potrzebowałam. Służący radą i rozmową. Inny niż ten, który był wcześniej.
Nasza znajomość poszła do przodu. W pewnym momencie poddałam się. Postawiłam na swoje szczęście. Spotykamy się. Bez deklaracji czy współżycia, jako sama nie wiem kto.
Iskrzy między nami, wiemy to. On robi kolejne kroki na przód, odważniejsze i czulsze. Ja powstrzymuję się choć w środku krzyczę z radości i...pożądania.
Czasami wycofuje się, a ja nie wiem dlaczego. Wtedy myślę, analizuję a łapie się też na tęsknocie.

Czy jest tu ktoś, kto tworzy związek ze starszą od siebie osobą? Ja jestem w tym "zielona". Pogubiłam się. Szczerze.

rownie dobrze możesz zapytać jak to jest z tymi blondynkami albo rudymi. Przecież to zależy od konkretnego człowieka, czego oczekuje i jakie ma zamiary a nie od tego, ile ma lat.

To już wiesz.

CatLady, generalnie dogadujemy się. Czasami zdarzyło się, że zauważyłam różnicę wieku (podczas rozmowy). Mentalnie czasami też się pojawia. On domator, czasami uwalony przed tv, a ja wulkan energii, wszędzie mnie pełno. Choć czasami i ja mam dni, kiedy jedyne na co mam ochotę to leżakowanie. Oprócz tego różnica wieku nie jest jakoś specjalnie odczuwalna.

Eiko, doczytałaś mój dzisiejszy, pierwszy post?

T28, ale co wiem? Byłam w związku 7 lat. Przeżyłam swoje. Boję się zaangażować, choćbym bardzo chciała.

Leśny Owoc, kiedyś rozmawialiśmy o "przyszłości". Stwierdził, że chciałby mieć kobietę taką, jak ja. Ja wtedy nie byłam rozwódką i zbyłam temat. Czasami jak na to patrzę, to widzę iż brnie to w coś więcej. Z jego strony i ja pomału zaczynam przekonywać się do tego, że coraz bardziej go "lubię"...

T28, ja wiem, że mógł to źle odebrać mimo tego, że ja mówiłam mu jak wyglądało moje życie w ostatnich latach. Wytłumaczyłam mu, żeby nie odbierał tego personalnie, że to tkwi we mnie. I tak jestem pełna podziwu, że zdecydował się na próbę budowania relacji z kimś, kto miał taką sytuację życiową..

Nie twierdzę, że nie. Przed chwilą ode mnie wyszedł. Rozmawialiśmy głównie o jego pracy, biznesplanach itp. Czule na pożegnanie pocałował mnie w czoło. I choć chciałam pocałunku gdzieś mam w sobie coś, co mnie blokuje.
Chyba obawiam się rozczarowania, albo tego, że znów pokażę komuś serce, a on mi tyłek.

Ty po prostu nie jesteś jeszcze gotowa, aby się angażować. Powieszenie na poprzednim związku tabliczki z napisem "the end" nie następuje w chwili uzyskania orzeczenia sądu i papieru rozwodowego, ale wtedy, gdy bez zbędnego balastu będziesz potrafiła zaufać i w pełni otworzyć się na drugiego człowieka. To może niestety trochę potrwać.
Obawiam się, że on w pewnym momencie może poczuć się zmęczony tym brakiem pełnego zaangażowania i albo zacząć naciskać na jakieś deklaracje i konkretne ruchy z Twojej strony, albo się odsuwać. Choć oczywiście równie dobrze może uznać, że warto, po czym cierpliwie czekać, zawsze będąc gdzieś obok.

10 lat to niewielka róznica.Ale po doświadczeniach z facetem starszym ode mnie o ponad 20 lat stwierdzam-NIGDY WIĘCEJ!
"Mój" starszy to typ,któremu bardzo imponowało,że zwróciłam na niego uwagę i choć był inteligentny,wykształcony i dobrym zawodem-miał jakieś tam kompleksy,które leczył związkiem ze mną.Prawił mi całą masę komplementów,był świetnym kochankiem.
I to w zasadzie tyle plusów.
Traktował mnie jak dziecko,był przekonany,że on i tak wszystko wie lepiej ode mnie i że on świetnie poradzi mi w KAŻDEJ kwestii.

Do tego okazało się,że kłamał,że jest rozwiedziony a ja na tyle mu wierzyłam,że kiedy zadzwoniła do mnie jego córka byłam przekonana,że ktoś chce nas koniecznie skłócić i sprawić byśmy się rozstali.
Prawdopodobnie jego wiek sprawił,że łykałam wszystkie jego teksty bez zastanowienia

Leśny Owoc, dokładnie tak. Jest mi ciężko wyobrazić sobie, że jest ktoś, kto troszczy się o mnie jak nigdy dotąd. Bezinteresownie. A do tego podobam mu się fizycznie. Przez 2 lata słuchałam, że jestem gruba, brzydka itp. Być może do końca nie potrafię w to uwierzyć- stąd blokada.

Olinko, nie da wymazać się 7 lat z pamięci. Myślę, że ta przeszłość zawsze gdzieś we mnie będzie. Walczę z tym codziennie i idzie mi to nieźle. Ta sytuacja jest wyjątkiem. Nie mam wyrzutów sumienia, cieszę się jak się spotykamy, czekam na telefon itp. Jak dochodzi to chwil "intymnych" włącza mi się alarm. Ex mąż był moim pierwszym pod każdym względem...

V, być może.

Gojko, szczerze współczuję. X nie ma żony, nigdy nie miał. Szczerze mówi o tym jakie relacje z kobietami miał wcześniej. Oczywiście, że mógłby kłamać itd, ale czasami pytam go o to, o czym wcześniej opowiadał- odpowiedź zazwyczaj jest taka sama. Dużo o jego życiu wiem od jego siostry, którą znam znacznie dłużej.

Nowejutro, u nas jest podobnie. Czasami zdarza się, że mamy inne zdanie na dany temat, ale nie można być zgodnym we wszystkich dziedzinach życia. Zazwyczaj nie czuję tej różnicy w negatywnym tego słowa znaczeniu. Widzę różnice między nim, a moimi rówieśnikami. Jest bardziej stanowczy, odpowiedzialny i rozsądny co bardzo mi odpowiada.

Kurczę, nie chcę swoim zachowaniem zrazić go do siebie. Lubię go bardzo. Lubię spędzać z nim czas, tęsknię za nim kiedy jestem w pracy. Cieszę się kiedy wracam zmęczona do domu, a on otacza mnie opieką. Poświęca uwagę mojej córce...Nie chciałabym tego wszystkiego stracić.

Olinko, staram się jak mogę. Staram się o tym z nim nie rozmawiać (choć sam się tym interesuje), żeby nie pomyślał, że nie pogodziłam się z tym, co się wydarzyło. Mam nadzieję, że o tym wie. Jest cierpliwy i nie naciska na mnie, ale wiem, że z czasem znudzi mu się "dawanie". Z czasem będzie chciał czegoś w zamian. Zainteresowania, adoracji i odwzajemnienia uczuć. Mam nadzieję, że z czasem będę w stanie dać mu to wszystko, co on daje mi. Zasługuje na to, a i ja gdzieś podświadomie tego chcę.

Iceni, ja mam bardzo zróżnicowane grono znajomych. Są w nich zarówno moi rówieśnicy jak i osoby starsze ode mnie o ładnych parę lat. Jego znajomych nie znam, a Ci których znam są ode mnie starsi, o parę lat. Z nimi też mam fajny kontakt (poznałam ich wcześniej bo to także znajomi jego siostry).
Najgorszą "barierą" podejrzewam, że będzie jego mama...