Uzależnienie od słodyczy - Netkobiety.pl

Rolą Twojej żony nie jest dopasowywanie się do Twoich oczekiwań w zakresie wyglądu i trybu życia. Na Twoim miejscu nie strofowałbym jej, ale spróbował wprowadzić jakieś pozytywne zmiany. Skoro uprawiasz sport to zachęć ją byście robili coś razem. Chodźcie na basen, na rowery (jak się zrobi cieplej oczywiście) itp. To, że woli TV czy komputer nie znaczy że razem z Tobą nie może porobić czegoś innego. Nawet te dwa czy trzy razy w tygodniu. Uświadom jej, że od jedzenia słodyczy nie tylko będzie mniej atrakcyjna ale zafunduje sobie ryzyko wielu chorób w przyszłości. Poza tym raz nabyte sadełko trudno zrzucić, szczególnie w tym wieku. Krótko mówiąc - nie zabraniaj jej tego i nie rób przytyków, tylko wyrażaj troskę o jej zdrowie.
Swoją drogą pownieneś się zastanowić czy w waszym małżeństwie wszystko gra, skoro ona ma wywalone na to co mówisz, bo jest pewna że jej nie zostawisz. To trochę dziwne podejście.

Twoja zona to taki typowy przyklad niechlujstwa poslubnego. Ma meza, ma dziecko, to uwaza, ze juz nie musi dbac o siebie, bo po co. To czeste skargi mezow, ze zona im sie po slubie zapuscila. Zreszta to rowniez tyczy sie i mezczyzn, choc chyba w mniejszym stopniu.
Jesli zona ma wywalone na to jak wyglada i nie przeszkadza jej to zupelnie, to podejrzewam, ze Twoje sugestie ani prosby niewiele wniosa. Ona Ci powie - bierz mnie taka, jaka jestem, skoro mnie kochasz. Albo bedzie dziecinnie odbijac pileczke jak juz to robi - sa grubsze ode mnie... Tez mi pociecha dla Ciebie   Kondolencje

Ja w takiej sytuacji przede wszystkim pomyślałabym o dziecku.Żona jest dorosłą kobietą-matką,która niszczy zycie i zdrowie Waszej córki.Mam kuzynkę,która taka matkę właśnie miała.Nieszczęśliwa była całe dzieciństwo-wszystkie zdjęcia z tego okresu zniszczyła a gdy była licealistką zaczęła się odchudzać.Ma problemy z tarczycą,poziomem cukru,sercem i nie może zajść w ciążę.U mamy nie bywa bo ta ciągle jej mędzi,że jest za chuda i próbuje podtuczać.Sama wygląda jak szafa.
Może jestem przerważliwiona ale ja z takim partnerem dla dobra własnego dziecka bym się zwyczajnie rozstała.

fakt, przeciez tu jeszcze jest dziecko, ktore mamusia tez tuczy. Abstrahujac od zdrowia, zafunduje mu dziecinstwo pelne kompleksow. Zalamka.

Na to, że żona się objada raczej nie poradzisz. Trochę dziwne są te jej odzywki, ale to może przez Twoje uwagi. Przestań jej jęczeć, bo to tylko pogarsza sytuację (też miałam czas, kiedy przytyłam i rodzice robili to samo- teksty "znowu się objadasz" były na porządku dziennym i wcale mi to nie pomagało, tylko pogłębiało depresję i niechęć do rodziców). Radziłabym się na dziecku bardziej skupić. Przecież matce możesz zabronić tuczyć dzieciaka, bo to też Twoje dziecko. Masz prawo decydować o jego diecie, ale o diecie żony nie.

A kiedy ostatnio badała się pod kątem cukrzycy? Napisałabym, że jej tryb życia to prosta droga do tej choroby, ale brzmi tak, jakby było już za późno.
I druga ważna rzecz - czy ona w ogóle coś je poza słodyczami?

Nikt nie opada gwałtownie z sił czy nie omdlewa bez powodu. Znalezienie przyczyny powinno być priorytetem.
Co do samego uzależnienia - przytoczone przez Ciebie wypowiedzi żony świadczą o tym, że sama nie traktuje tego zupełnie poważnie, raczej rzuca coś, żebyś się odczepił. Uzależnienie to uzależnienie, żeby problem rozwiązać - trzeba przyznać jego istnienie i mieć tego świadomość. Próbowałeś w rozmowie odwrócić nieco role? Np. zachęcić ją do rozważenia, co by było, gdybyś Ty sobie przy każdej okazji strzelał piwko, pijał trochę codziennie i nie mógł przestać? Tak trochę - nie byłbyś nawalony, nie byłoby pijackich awantur, ale byłaby ta ciągłość. Co wtedy by myślała i czuła? Oczywiście o rozmowę chodzi.