Odkochałem żonę. - Netkobiety.pl

Jesteśmy małżeństwem uśredniając 40-to latków, żona jest młodsza ode mnie przeszło 10 lat.
29.10.2016 około godz. 15.15 po powrocie żonki do domu (włoski, fryzjer) chciałem porozmawiać, przeprosić (4 tygodnie się nie kochaliśmy kontakt na poziomie minimum) i wiele w naszym życiu zmienić na zupełnie inną nową jakość. Niestety w pierwszych słowach usłyszałem od żony: "jesteś dla mnie neutralny, już cię nie kocham".
Od tego momentu do wczoraj wieczór przepłakałem mnóstwo czasu. Po wczorajszych kolejnych przemyśleniach i lekturze wziąłem się w garść i jak na razie trzymam się.
Pierwsze kilka lat naszego związku to raj na ziemi. Sex do oporu, żona zadowolona i spragniona, wspólne wyjazdy, wypady do kina, mnóstwo razy w teatrze, potańcówki spotkania z znajomymi, wzajemna życzliwość, szacunek, czułość. Wszystko było tak jak trzeba, obsypywałem żonkę rajstopami, pończochami, fatałaszkami, razem jeździliśmy na zakupy, krótko mówiąc żyć nie umierać. Córka urodziła się
siedem lat temu, synek ma prawie trzy latka, uczestniczyłem czynnie w obu porodach, obłędne przeżycie. Razem jeździliśmy do ginekologa. Mógł bym dużo jeszcze tu napisać, nie chcę się w ten sposób wybielić czy usprawiedliwiać, rzecz jasna na taki stan rzeczy składa się nasze wspólne zaangażowanie i wielka miłość. Po narodzinach córeczki żonce trafił się kryzys poporodowy, z którym razem sobie
poradziliśmy. Niestety libido mojej żonki poszło w dół, a mój popęd cały czas się rozbudzał i z tym sobie nie poradziliśmy. Były oczywiście wzloty, lepsze okresy, ale niestety była to równia pochyła w dół.
Na pewnym etapie wybrałem się do seksuologa, dowiedziałem się że nie jestem żadnym dewiantem, nie odbiegam od średniej aczkolwiek oczekuję dużo więcej aniżeli przeciętny mężczyzna. W szczytowej formie kochaliśmy się nawet przez pięć i więcej dni w tygodniu, nie raz zdarzało się dwa razy z rana i trzy razy wieczorem, mojej żonce potrafiłem zafundować nawet xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx, byliśmy
cudownymi partnerami. Zdarzały się dni kiedy to odwiedzałem żonkę w domu w trakcie dnia roboczego i po pięknym seksie wracałem do pracy. Byłem delikatny, czuły, masaże itp. wspominam to prawie ze łzami.
Niestety nie poradziłem sobie, przy okazji wizyty u seksuologa poprosiłem o leki na obniżenie popędu, w odpowiedzi dowiedziałem się że nie ma takowych specyfików (od tygodnia wiem że są). Zapewne za słabo naciskałem na żonką w kwestii wspólnej wizyty u seksuolog, nie doszło do niej. Byłem coraz bardziej zaborczy w kwestii seksu, wymagałem, zaczęły się coraz cięższe czasy na tej płaszczyźnie. Stałem się
egoistą, higiena związku poszła w kąt, czułość za sex, sex za czułość - masakra. Byłem okrutny, odrażający, czuję wstręt i nienawiść do siebie. W absolutnej większości przypadków to żonka wyciągała do mnie dłoń, to ona proponowała konstruktywne rozwiązania, a ja jak ten BUC i BURAK tkwiłem w swoim zachowaniu. Paradoks (chyba nagroda Darwina mi się należy za wytrwałość) polega na tym że tak naprawdę wydawało mi się że jak osiągniemy poziom łóżkowy zbliżony do naszego rozkwitu to sytuacja wróci do normy i znowu będzie pięknie. Jak bardzo się pomyliłem wiem dopiero od 29 października.
Ostatnie zdanie, które miał bym wypowiedzieć na chwilę przed tą smutną informacją, a miało by być odpowiedzią na pytanie czy żona mnie kocha odrzekł bym że kocha, że kocha bezgranicznie, tak zaślepiony byłem w swoim postępowaniu. W piątkowy wieczór poprzedzający sobotnią informację (żonka miała wychodne do kina i imprezka) razem z córeczką śledziliśmy xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx, doznałem jakiegoś olśnienia, nie wiem jak to inaczej określić. Wszystkie problematyczne sprawy ujrzałem w innym świetle, jak by o 180* odwrócone, dostrzegłem wszystkie problemy i jakże proste ich rozwiązanie. Byłem naładowany bardzo optymistycznie na buziaka na zgodę, niestety za późno.
Kocham żonę nad życie, jest dla mnie najcudowniejszą istotą na świecie. Jest prześliczną kobietą, kwintesencją kobiecości, tryskająca witalnością i seksapilem. Nie dociera do mnie że mogłem na to pozwolić - "...już cię nie kocham...", do końca roku mogę mieszkać w domu razem, potem mam szukać mieszkania i się wyprowadzić.
Oczywiście rozwód jak najszybciej, otwarcie mówi że chce znaleźć sobie kogoś z kim poukłada sobie życie na nowo. Nie miewaliśmy otwartych kłótni, nie leciały garnki i ubrań nie rwaliśmy.
Jesteśmy kulturalnymi ludźmi, jako para postrzegani w rodzinie i wśród przyjaciół jako wzór. Obecnie również zachowujemy się normalnie z spokojem (rzecz jasna poza mną, rozklejałem się mnóstwo razy), przed wczoraj razem piekliśmy ciasto, ja przygotowywałem mięso i marynatę. Nie mniej znam na tyle żonę że wiem iż rozstanie, rozwód to decyzje podjęte z Jej strony.
Byłem dwa razy u seksuologa /terapeuty - pomaga. Kolejne wizyty u laryngologa w temacie chrapania i u innego seksuologa lekarza z wynikami badań na testosteron.
Chcę się zmienić i od 30.10 zacząłem wprowadzać innowacje do mojego, naszego jeszcze życia. Obkupiłem się z nowe ciuchy (żonka dostała mega lokówkę i troszkę rajstop) zacząłem do pracy jeździć ładnie ubrany, wracam zaraz po fajrancie nie szukając dodatkowych zajęć. Zacząłem czynnie uczestniczyć w życiu domowym (tak bardzo to zaniedbałem), pranie, sprzątanie itp i bynajmniej nie jest to plaster na zagojenie rany, teraz wynika to z mojego wnętrza po prostu chcę to robić i sprawia mi to przyjemność.
Ruszyłem z siłownią (nie od czasu do czasu tylko regularnie dwa razy w tygodniu), od poniedziałku biorę prywatne lekcje tańca, jeszcze przed małżeństwem razem z żonką około roku uczestniczyliśmy w zajęciach tanecznych, super razem nam się tańczy. Myślę o tatuażu - tylko jakim i gdzie. Poszedłem do spowiedzi z życia. Muszę wykrzesać z siebie coś co być może zaintryguje moją żonę. Chcę wszystko naprawić i zrekompensować żonie wyrządzone krzywdy, tylko czy się uda?
Jeżeli któraś z Pań ma ochotę podyskutować będę zobowiązany.
Każda rada i wskazówka jest dla mnie cenna.

Tak Ci się tylko wydaje. W związku, w którym jest udane życie seksualne nikt nie zwraca szczególnej uwagi na seks. W związku, w którym seks się wymusza, bądź go nie ma, seks urasta do rangi najważniejszej. Zaczyna definiować wszystko co się dzieje w związku i życiu codziennym pary. Zarówno wymuszanie, jak i odmawianie seksu czyni ogromne spustoszenia w sferze emocjonalnej i psychicznej. Kto tego nie dostrzega, ten budzi się za późno...

Przerażające  jest  to  jak  komuś  rzadze  mogą  przesłonić  relacje  między  ludzkie  i być  powodem  szantaży czy  handlu  na  drugiej  osobie. Ja  wieże  w to  że  może  być  to  przeczyną  rozpadu  związku  ale  nie  przez  libido  tylko  wszystkie  zachowania,  które  się  z tymi  rządami  wiazaly. Niby  dlaczego  po  porodzie  żona  miała  być  ta  sama? Jak  się  od  rana  do  wieczora  nazapiepszala  przy  domu  i dzieciach  to miała  się  kochać  pięć  razy  dziennie? Przy  dzieciach  między  karmieniami  czy  jak? Jasne  że  można  uprawiać  seks  co  dzień i wg  potrzeb  też  drugiej  osoby  ale  są  też  jakieś  granice i dupa  nie  może  komuś  rządzić  życiem. Trzeba  szanować  druga  osobę  i robić wszystko  by  kogoś  wspierać  a nie  tylko  rzadac  wymuszac  i wymagać. Wcale  się  nie  dziwię  że  żona  się  odkochuje  ten  proces  trwa  latami  i zdaje  sobie  sprawę  że  wymuszając  na  niej  seks  pewnie  czuje  już  tylko  obrzydzenie. Próbujesz  ratować  związek  szkoda  ze  tak  późno  bo  gdyby  Ci  nie  powiedziała  że  cię nie  kocha  byłbyś  taki sam.
Jak  trwoGa to do  Boga. Staraj  się  czemu nie  może  coś  to  da  ale  jeżeli  zechce  odejść  to  uszanuj  to i daj  spokój.

wiesz, że mogę po prostu odwrócić ten argument?

Kilo  ma  rację  autor  przez  swoje  zachowanie nawet  nie zdawał sobie  sprawy  ze  robił  krzywdę  żonie  dopiero teraz to  przyznaje. Metoda  typu coś  za coś  i przymuszanie  jest  jak  gwałt. Mógł się  masturbować międzyczasie  a nie  wymuszać  seks.

Tak jak seks buduje podstawową dla związku intymność, tak samo potrafi ją zburzyć. Ja nie bagatelizuje jego problemu, a pokazuję perspektywę, której jemu zabrakło. Nie uczestniczył w pracach domowych, nie garnął sie do domu wcześniej, nie dbał zbytnio o siebie i myślał, że seks będzie cacy zupełnie tak jak na początku związku, bez żadnego wysiłku z jego strony. Seks sam się zrobi. Tymczasem żona przeszła depresję poporodową, miała pracę zawodową, drugi etat w domu i męża, który nie zwracał uwagi na jej potrzeby, bo mąż miał potrzebę nadrzędną Może i seks nie był jedynym powodem, ale z czasem stał się podstawowym i zaognił wszystko co i tak z czasem doprowadziłoby do kryzysu. To, że on ma większe potrzeby seksualne, niż ustawa przewiduje, sprawiło, że problem urósł jeszcze bardziej.
Gadać, o tym, że się kocha i zależy to każdy może, ale udzielić rzeczywistej pomocy w domu, dostrzec, że taka praca potrafi wykończyć, zwrócić uwagę na potrzeby partnera/ki, ofiarowywać czułość nie tylko jako wstęp do seksu, to już nie każdy potrafi. Także kocham i zależy trzeba pokazywać w działaniu, a nie tylko wycierać sobie tymi frazesami gębę.

Klio, zgadzam się z przesłaniem, aczkolwiek uważam, że podobnie jak autor przeceniasz rolę seksu w rozpadzie związku. To, że po drugim porodzie spadła żonie chęć na seks wcale nie musi być tożsame z depresją poporodową, syndromem modliszki (;)) bądź czymkolwiek innym. Może tak po prostu się to zbiegło w czasie, a "równia pochyła", po jakiej staczało się libido żony żeglarza wynikało z faktu, że mąż coraz mniej emocji w niej budzi i coraz mocniej ją nudzi?;)

anicorek87, to pytanie, które można postawić przeciętnemu szympansowi, ale nie myślącemu rozmówcy. Nie sądzę, że jestem aż tak durny, żeby pytać się mnie o to, czy dopuściłem do myśli oczywistości Chyba, że uważasz inaczej - wówczas pozostaje rzucić we mnie bananem

Nie będę się bardzo rozpisywał, ale powiem w ten sposób (może nie napisałem tego dość oczywiście): nie podoba mi sie, że autor bierze całą odpowiedzialność na siebie. Był dupkiem, a tearz stawia potrzeby żony na piedestale, swoje chce leczyć kawą z bromem ( ), ćwiczy, piecze ciasta, tańczy - natomiast jego partnerka każe mu spływać z domu, a po miłości nie zostało ani śladu. Ze skrajności w skrajność. Najpierw buc, teraz wierny piesek swojej pani... Autorze - nie zachowywałeś się w porządku. Nikt w to nie wątpi. Byłeś męczący, upierdliwy i fochowaty niczym dzieciak. Ale odpowiedź, jaką na to dostałeś, jest najcięższego kalibru. Czy postawa Twojej kobiety nie jest przesadzona w stosunku do Twojej winy - możesz samemu odpowiedzieć sobie na to pytanie. Weź to pod uwagę, zanim rozedrzesz na klacie koszulę i posypiesz głowę popiołem.

Nie wiem, czy ktoś tu "przecenia" czy "nie docenia" roli seksu w rozpadzie związku. Czy to ważne, czy to był większy/mniejszy wpływ? Możemy się zgodzić, że jakiś miała, tak? Możemy się zgodzić, że potrzeby obu stron były sfrustrowane, tak? Różne potrzeby - potrzeba czułości, namiętności, zrozumienia, a po jakimś czasie inne potrzeby w różnym stopniu u obojga partnerów bo zapewne byli świadomi tego, że powoli się staczają. Tak?
Kto miał gorzej, kto zawinił, kto był bardziej sfrustrowany i na jakim tle - to już jest trochę mniej ważne. Ważne jest to, że obie strony doskonale widząc, że potrzeby drugiej strony nie są zaspokojone, NIE PODJĘŁY dialogu.
Widzę, że żona nie ma ochoty na seks, ALE JA MAM, a więc będę próbował, będę się starał za wszelką cenę osiągnąć potrzebny MI seks. Co tam uczucia partnerki, co tam, że zaczynam traktować czułość instrumentalnie, jako coś, co doprowadzi do seksu, a nie bezinteresowny wyraz miłości? A co tam, nie powiem jej, że jest mi z tym trudno, że mi zależy, jakie uczucia wzbudza we mnie brak fizycznej bliskości.
Widzę, że mąż ma ochotę na seks? A co tam, ja NIE MAM, więc nie będziemy o tym rozmawiać, nie pójdę do seksuologa, zajmę się czymś innym, nie powiem mu, jakie we mnie uczucia wzbudza jego nachalność.

Obie strony widziały problem, ale o tym nie porozmawiali. Nie porozmawiali też o milionie innych rzeczy, które uzbierały się obok tematu seksu, które mogły być przyczyną lub skutkiem braku seksu, albo po prostu inną sprawą. Brak dialogu. Teraz zbierają tego żniwo.

Żeglarz nie wiem dlaczego.. ale Twój post mnie przeraża. Jest w Tobie jakieś takie niepokojąco maniakalne zachowanie.. na siłę wmuszasz sobie, że wysokie czy niskie libido jest przyczyną rozpadu związku, i żeby go ratować zaczynasz nagle chodzić na siłownię, chcesz zrobić tatuaż, kupujesz nowe ciuchy - znowu sprowadzasz wszystko do atrakcyjności fizycznej. Tak jak ktoś wspomniał wyżej - wątpliwe żeby o to chodziło, a raczej o Twoje zachowanie z tym związane i traktowanie żony. Wszystko opisujesz tak niezwykle poprawnie, starannie, nawet idealnie stylistycznie. Z emocji piszesz tylko , że się rozpłakałeś, ale czasami ludzie na tym forum piszą byle jak, ale łatwiej mi jest pojąć sens ich wypowiedzi i emocji - niż Twoje zawarte w idealnym opisie. Nie wiem jak to jaśniej wyrazić.. powiedz wprost o co chodzi, w jaki sposób doszło do kłótni, co Twoja żona Ci zarzuca? być może to po prostu ja mam tu problem ze zrozumieniem. A jeśli chodzi o sam seks - no super, że kilka lat temu uprawialiście go po kilkanaście razy w tyg. Ale no czas mija, żonie widać libido zmalało, przeszła dwie ciąże co też ma na to wpływ, problemów przybyło, zmęczenie.. życie codzienne po prostu. Zmieniamy się całe życie i nic już nie będzie takie jak 15 lat temu, trzeba zaakceptować zmiany..

Dziewczyny  może  jednak  autor  ma  obsesję  na  punkcie  tego  seksu?

V, Anicorek cieszę się, że ktoś ma podobno niepokojące odczucie. Klio jakby rozumiem o co chodzi teoretycznie, ale jestem w takiej konsternacji emocjonalnej, coś mi jakby nie pasuje i niepokoi mnie. Chciałabym żeby Autor się dalej wypowiedział, jakoś zgłębił temat..

Żeglarzu.....internet nie jest anonimowy, więcej dyskrecji i mniej podawania szczegółów mogących Ciebie i żonę zidentyfikować.

Sex jest ważny s małżeństwie, ale nie może być przykrym dla jednej ze stron.

Sex jest ważny ale nie jest najważniejszy.
To nie nadmiar sexu jest powodem decyzji żony.

Nagle, po 4 tygodniach boczenia się dojrzała do stwierdzenia : "nie kocham go" i jasno mówi ze chce okładać się z kimś innym...
Dzieci nie ważne, ważniejszy nadmiar sexu...

Zona jest atrakcyjna, zna swoją wartość.
Może znalazł się ktoś kto nie był nachalny w tym względzie i dlatego nie musi się o niego prosić....
A może wcale nie musiał być nachalny, bo nie o nachalność tutaj chodzi.
A ten "ktoś inny" jest już znany z imienia i nazwiska.

Różnice, również w libido, można sobie wyjaśnić, uzgodnić, choćby z pomocą terapeutów.
Widać, że dajesz sobie radę bez sexu, skoro wytrzymałeś 4 tygodnie w wstrzemięźliwości, żona przecież musiała to dostrzec,

Nie było u Was innych niezgodności, kłótni na innym tle ?
Jedyna Twoja wada, to nadmierny apetyt na seks ?
Wątpię.

Żeglarzu, kiedy Twoja żona odpoczywa? Bo ja po przeczytaniu już jestem wyczerpana, co dopiero miałabym mieć kogoś 24h/dobę. Razem zakupy, lekarz, poród nawet w ciągu pracy wyskoczysz, żeby zobaczyć żonę, czy aby kogoś nie ma obcego w domu.
Jesteś patologicznym zazdrośnikiem, osaczyłeś tą kobietę, jesteś od niej o ponad dekadę starszy i pewnie napawa Cię to strachem, że mogłaby sobie znaleźć innego. Napisałeś, ze ona chce sobie ułożyć życie, widocznie w waszym nie układa się od dłużnego czasu a Ty tego nie zauważyłeś lub nie chciałeś. Myślałeś, że jak będziesz z nią robił te fikołki pięć czy tam ile, bo nie doliczyłam razy w rajtuzkach, które jej kupujesz to nie będzie się jej chciało myśleć o innych – prawda? Wykończyłeś ją psychicznie, ona ma już dość i nie wiem czy pomogą Ci ciuszki, tańce i tatuaże.
Wpuść trochę świeżego powietrza do waszego związku. Odpuść trochę bo zamęczysz ją swoją miłością i naprawdę ucieknie - dla higieny psychicznej i dobra związku powinniście wygospodarować czas, który będziecie spędzać osobno.

Aleś ty naiwny chłopie.  ta twoja cudna żonka potrzebowała ogiera rozpłodowego i kogoś na start.teraz jak już ma dzieci więc nie wywiniesz się od alimentów  może posłać cię tam gdzie było twoje miejsce od początku czyli do diabła. Czarną robotę, odwaliłeś w najcięższych chwilach przy dzieciach pomagałeś.  teraz idę na sobie doskonale da radę już nie musi oddawać zakochanej żony. Ta historia jest tak identyczna jak i mnóstwo innych to na forum.  rozwiedzie się a szybciutko Zobaczysz nowego przy boku twojej żonki.  chodzi o to żeby rozwód był szybko i bez syfu i broń Boże  z orzekaniem o jej winie.  Nowy Książę już czeka na swoje miejsce.

Bardzo prawdopodobne. Niestety ta kobieta ewidentnie potrzebuje innego rodzaju zainteresowania.

Ciekawy wątek.. choć autor się nie wypowiada… też byłam w związku w którym seks ‘leżał i kwiczał’, a wcześniej miałam super…ale z innym mężczyzną, więc to też inaczej … ale rozumiem frustrację..To naprawdę może pogrążyć nawet dobry związek.. Kiedy tego nie ma trudno o fajną relację. 
Potrzeby potrzebami… trzeba o nich rozmawiać!
I tak jak pisały wyżej osoby obstawiam 2 wersje, które nie muszą wykluczać…
1. fakt facet m zbyt wielkie libido.. ale to nie jest powód rozwodu….
2. kobieta już sobie kogoś znalazła… ( w końcu ilość nie znaczy jakość)

Późnym wieczorem się wypowiem, z synkiem byliśmy wczoraj na pogotowiu, dzisiaj na RTG.
Spędzam czas z rodziną.
Zdemonizowaliście mnie do cna, nie macie w bardzo wielu przypadkach racji.
Nie jestem typem zazdrośnika, moja żona wychodzi ile chce, gdzie chce i na ile chce. W niczym jej nie ograniczam. Za dwa tygodnie ma kilku dniową wycieczkę poza nasz kontynent. Te przewartościowane rajstopy to zwykły zakup, nie prezent, tak jak kilo ziemniaków.
Nawet teraz, w obecnej sytuacji żona mnie szanuje i wypowiada się na mój tema pozytywnie, nigdy się nie żarliśmy. Jesteśmy kulturalnymi ludźmi którzy godnie się zachowują.
Niestety pewne sprawy na pewnym etapie zostały przemilczane i to stało się zagładą związku.
Reszta później

Ufam mojej żonie po całości, skład znam.
Niezmienny od długiego czasu.

Jeleniem na pewno nie jestem.

Nie musisz się przerażać, po prostu staram się być bardzo dokładny w pracy i być może przełożyło się to na mój jak piszesz nienaganny styl wypowiedzi, nie sprawdzałem
go pod tym względem aczkolwiek zawsze staram się pisać zrozumiale i czytelnie a czy wychodzi oceniają czytelnicy.
Jak ktoś wcześniej napisał w sytuacjo obecnej włącza się mechanizm obronny. Czy robię te rzeczy z tego powodu czy autentycznego wewnętrznego
przekonania to mogę wiedzieć tylko ja i nie do końca być pewny poprawności oceny. Siłownia - była wcześniej, obecnie tylko zintensyfikowałem częstotliwość,
ciuchy - ślepy i głuchy by tak samo postąpili kupując nowe rzeczy by się spodobać żonie skoro narzekała na tą sferę wcześniej. Tatuaż to tylko pomysł z małą
siłą poparcia - jak się nie wstrzelę to będzie kolejny problem. Generalnie rzecz biorąc to na chwilę bieżącą  najbardziej liczy się konsekwencja w działaniu.
No niestety wiele rzeczy dopiero teraz do mnie dotarło, zdecydowanie za późno.

Nie obsesji na punkcie sexu nie mam, po prostu go lubię jak większość ludzi.

Żona zdaje sobie sprawę z tego że: jestem gotów na wszelkie rozmowy, że zrozumiałem gdzie tkwił problem, że wiem jak zmienić i naprawić związek tyle że nie jest
zainteresowana. Fizyczność - jest bardzo ważna i nawet jeżeli nie jest istotna na tym etapie zmian cokolwiek wnosi na forum wydarzeń.
Bliskość emocjonalna - chyba wyłazi ze mnie nieokrzesany samiec, nie bardzo wiem jak miałbym osiągnąć taką bliskość skoro żoneczka nie jest zainteresowana mną.

Różne padały tu opinie, a ja napiszę tylko tyle, że życie pokazuje, że kobieta potrafi sporo znieść, wiele wybaczyć, długo ma nadzieję, a jednak każde złe słowo czy gest powoli i sukcesywnie zabierają kolejny kawałek jej miłości. Kiedyś w końcu czara goryczy się przelewa, wtedy podejmuje decyzję, do której na tyle długo dojrzewa, że w chwili, gdy mówi "nie kocham cię, nie widzę możliwości, abyśmy nadal mogli być ze sobą", jest jej już pewna. Po tych słowach zwykle niewiele jeszcze można zrobić, o ile w ogóle cokolwiek, choć próbować zawsze warto, choćby po to, aby mieć świadomość, że się człowiek nie poddał bez walki.

-------------
Z typowo technicznych kwestii - bardzo proszę, abyś nie pisał postów jeden pod drugim, jest to bowiem sprzeczne z Regulaminem Forum. Chcąc coś dopisać, używaj funkcji "edytuj". Dziękuję w imieniu moderacji .

Zgadzam się z Olinką, że decyzja Twojej żony jest przemyślana i ostateczna, na co złożyło się zbyt wiele złych wydarzeń w Waszym życiu.
Mam jednak podobne podejrzenia jak pannapanna i Secondo1 co do istnienia tego "kogoś".
Nawet, jeśli Twoja żona przemyślała i podjęła decyzję o rozwodzie, po czym zakomunikowała Ci to na spokojnie, wiedząc, że zaskoczy Cię tą informacją, to jednak takie dramatyczne zmiany w życiu generują ogromne emocje. Większość osób potrzebuje po rozwodzie czasu żeby dojść do siebie, poukładać nowe życie. Ktoś, kto nie ma nikogo w zanadrzu nie myśli w takim momencie o układaniu sobie życia z kimś nowym, nie wybiera się od razu "na polowanie".
Jak słusznie zauważył Secondo1, takich, jak Ty, naiwnie przekonanych o lojalności małżonka/ki, pełnych wyrozumiałości i samobiczujących się (najczęściej) mężów było tutaj wielu, po czym, tuż po rozwodzie, że zdziwieniem odkrywali, że za drzwiami czekał już zmiennik.
Dlatego uważam, że marne Twoje szanse, ale próbuj.
Nie zaszkodzi jednak, dla własnego dobra, chociażby po to, żebyś po fakcie nie poczuł się jak jeleń, prześwietlić nieco żonę.
Zgadzam się też z opinią, że pomimo tego wszystkiego co wydarzyło się między Wami, stanowczy rozkaz Twojej żony, żebyś do końca roku wyprowadził się z Waszego domu, jest arogancją.

Wczoraj wieczorem rozmawialiśmy dość długo, konstruktywnie.
Z mojej strony nic się nie zmienia i nie zmieni w kwestii uczestnictwa w życiu rodziny i domu.
Mam plany które realizuję i nie spocznę póki ich nie zakończę.
Przy domu napracowałem się jak wół, niemal nie ma rzeczy na którą bym nie spojrzał a nie było w niej mojego wkładu.
Remontowałem pokoje, kuchnie własnymi rękami, robiłem meble (kolega stolarz dziwił się że sam nie zrobiłem mebli do kuchni).
Wiele technicznych tematów wykonałem lepiej aniżeli wcześniejsi "fachowcy". Mam też spory wkład w ogród, zrobiłem, w ocenie znajomych i rodziny
bajecznie nastrojowe oświetlenie w altance, WIFI i wiele innych fajnych rzeczy dla dzieci. Kasa - nigdy nie postawiłem warunku, nie zawsze było różowo
i być może ostatni okres lekkiej posuchy miał wpływ na bieżące wydarzenia. Ale już w tym miesiącu jest o niebo lepiej a kolejne rokują gwałtowny
postęp na plus.
Dzieci są dla mnie jak woda, a i one mnie uwielbiają. Dwa wisielce dopadają mnie jak wracam z pracy i jest obłędnie..... . O relacjach z nimi nie będę
się rozpisywał, nie mniej czuję się dobrym ojcem (oczywiście mógłbym być lepszym) w swojej ocenie jak i mojej żony. Ona uważa mnie za wręcz cudownego
ojca, mocno się zastanawiamy jak przebrnąć przez nadchodzący rozwód by one jak najmniej na tym ucierpiały. Moja różowa wizja jest taka że
kupię mieszkanie i urządzę je tak by miały tam swoją drugą ostoję i chętnie w nim przebywały. W kwestii rozwodu nie ma najmniejszego
sprzeciwu z mojej strony i wszystko ma się odbyć polubownie. Żona zapewnia że nigdy mnie stąd nie wyrzuci i mogę przebywać z dziećmi
tak długo jak tylko zechcę, a nie wyobrażam sobie bym mógł bez nich funkcjonować. Szukanie mieszkania po nowym roku związane jest
bardziej z sądem i przyznaniem opieki nad dziećmi. Otwarcie stawia temat jak się będę czuł, czy podołam żyć tak blisko niej jak znajdzie sobie kogoś.
Patrzymy sobie w oczy, pijemy swoje zdrowie, żona ciepło o mnie mówi, martwi się o mnie jak sobie z tym wszystkim poradzę.
Nie mniej rozmawiamy w tej chwili otwarcie o każdym detalu naszego smutnego okresu (jakże długiego i wstydliwego dla mnie) i wiem
jak bardzo ją skrzywdziłem, jak bardzo ona czuje się skrzywdzona, jak bardzo musiała z tym cierpieć.
Ja z kolei deklaruje się że będę tak długo ją wspierał, adorował, próbował zaintrygować aż się z kimś nie zwiąże i pokocha,
wtedy odpuszczę - nie wyobrażam sobie bruździć w czyimś szczęściu.

Witam. Ja też uważam,że nie ma skutków bez przyczyny. I z mojego własnego doswiadczenia ( byłam posądzana o to że mi spadło libido, że mam isc do lekarza ), libido spadło ale dlatego ,ze jak to ktoś tu ładnie napisał ,to jest praca cały dzień nad życiem , nad zwiazkiem, a nie bycie miłym i czułym 10 minut przed...konsumpcja . Chrzani sie libido, bo chrzanią sie inne sprawy. A nie chrzanią sie inne sprawy, bo chrzani sie libido. Chociaz niestety masa meszczyzna tak do tego podchodzi. Ona nie da, to ja nie bede taki i taki, Tego nie zrobie, czy tamtego. I tłumaczenie. " ja nie wiem co robic, jestem taki biedny bo ty nie masz ochoty na seks, musisz cos z tym zrobic, bo to cos z toba nie tak". G..o prawda. Ja nie mam ochoty na seks bo ty nie jestes w porzadku ( tak ogolnie ) wobec mnie.

Żona wyjeżdża sama na kilkudniową wycieczką między-kontynentalną ze "starą paczką"
- dlaczego Ty nie jedziesz ? ?
- jaka jest formuła takich wycieczek, same single czy małżeństwa też ?
- "stara paczka" - jaki jest sklad tej "paczki" - single, rozwodnicy czy raczej małżeństwa ?

Żona wychodzi kiedy chce na spotkania z koleżankami :
-  Ty też wychodzisz na spotkania z kolegami ?
-  czy te kolezanki to rozwódki bądz "nieszczęsliwe żony " ?

Jaki jest status prawny domu w którym mieszkacie ?
Własność żony ?
To Twoja wyprowadzka, ze wzgledów prawnych będzie akceptowalna dopiero po rozwodzie.
Do czasu rozwodu masz obowiązek mieszkać razem z rodziną.

Ze względów praktycznych również - jeżeli sie wyprowadzasz, sankcjonujesz rozpad rodziny.
Dajesz żonie wolną ręke w poszukiwaniu lub rozwijaniu romansu ( wg mnie, raczej to drugie ze wzgledow na standardowe w takich przypadkach zachowanie  Twojej żony )

Jeżeli dom jest Waszą wspólną własnością - to dlaczego Ty masz sobie kupowac i urządzać następne mieszkanie a nie żona ?
Skąd wexmiesz pieniadze na nowe mieszkanie - zona przecież nie spłaci Ci polowy domu żebyś mógł kupić sobie nowe mieszkanie, a jezeli macie cos uskładane to nie Twoje, ale wspólne, do podziału.

znowu - chcesz walczysz o związek, ale własnie skapitulowałeś.

nigdy Ciebie nie wyrzuci z domu, ale właśnie zażądała Twojej wyprowadzki...
Obiecuje "cukierek na wystawie", zebyś sobie "marzył" i zrobił to czego chce.
Nie łudz się, z czasem zapomni o tych slowach.
Z czasem kiedy Twoje przybywanie w domu bedzie przeszkadzało w jej "lepsiejszej miłości" bedziesz musiał pogodzić się z tym, że zostaniesz przegoniony drugi raz.
Rozwód zmienia wszystko a sprawa dobra dzieci jest tak samo traktowana jak w opowiesci o :

nie ma takiej opcji, by "mało" ucierpiały.
Jeżeli już teraz rozpatruje kwestię "mniejszego zła" w odniesieniu do dzieci, to raz zainicjowane "mniejsze zło" dzieci, a w celu realizacji własnych doraźnych potrzeb, będzie kontynuowane.
Własne potrzeby zawsze będa już przeważały nad dobrem dzieci, a gadanie o "mniejszym złu" to mowa trawa w celu samousprawiedliwienia i swobodnej realizacji swoich egoistycznych celów.

W kwestii dzieci kompromisy nie powinny mieć miejsca.
Albo cos jest dobre, albo coś jest złe.
Pośrednie rozwiązania są zawsze ze szkodą.

Na koniec mojego przydługiego wywodu :
- normalne małżeństwa, w momencie w ktorym pojawia sie kryzys dążą do naprawy. 
"walczą" o małżeństwo, szukają pomocy w jego naprawie, rozmawiają ze sobą, uczą się sztuki dialogu małżenskiego a nie w ciszy dochodzą do wniosku ze trzeba sobie poszukac kogoś innego.
Chyba, ze ten ktoś już się pojawił.
Wtedy trzeba szybko sie rozwieść, szybko wyrzucić z domu przeszkadzającą/go w rozwoju romansu  żone/męża a żeby to osiągnąć trzeba przekonac ją/jego o jego wyjątkowosci, wspanialości, szacunku i wzbudzić poczucie winy za to że już się go nie kocha....:(
Mozna jeszcze coś obiecać, że bedzie doobrze, że może kiedyś znowu... itp.
A wtedy, jest duża szansa, że ugłaskany i przekonany o swojej winie misio, wezmie swoje zabawki i ze skuloną głową grzecznie odejdzie, pielęgnując w sobie słowa danej nadzieji i nie bedzie dociekał prawdy, przekonany o wyjątkowości i wielkopańskim geście odganiającego się od niego. 
A tak własnie postępuje Twoja zona.

Zaproponowałes żonie terapie małżeńską ? jak byla jej reakcja ?
Co żona zrobiła, przed podjeciem decyzji o rozwodzie, zeby naprawić wasze małżenstwo ?
Tylko nie pisz o "sygnałach" ( zazwyczaj są to sygnały dymne, żeby zagęścić atmosferę tak, zeby nic w niej nie było widac)

Wspomniałeś o tym, że sąd może nie dac Wam rozwodu ze względu na dobro maloletnich dzieci ?
Wspomniałes o tym, że żeby otrzymać rozwód trzeba udowodnić zupełny i trwały rozkład pozycia małżenskiego w sferze emocjonalnej, fizycznej i gospodarczej ?

- co żona żądała od Ciebie, zeby móc wykazac sie tak zupełnym i trwałym rozkładem ?

Zwyczajowo jest to min... 6 miesiecy braku pożycia u Was jest raptem 4 tygodnie...czyli za pięć misięcy minimum bedzie mogli wnieść wniosek rozwodowy.... Brak wiezi emocjonalnej, brak więzi gospodarczej -  kilka dni temu przyjęła od Ciebie prezenty...

Pamietaj, że za kryzys w małżeństwie odpowiedzialne są obie strony, nie tylko jedna ( poza sytuacjami patologicznymi).
Natomiast za zdrade jest winna tylko ta osoba, która podjęła decyzje o zdradzie i wtedy jest wyłacznie winna za rozpad małżeństwa.

Święte słowa! Najgorsze jest to, że ponieważ nie szukałam nigdy przygód i skoków w bok, prawie nie mam pozytywnych doświadczeń (w końcu się rozwiodłam) i trudno teraz uwierzyć, że seks może być przyjemny. Bo wiedzieć, a wierzyć to dwie różne sprawy. Brak skali porównawczej, za to tona nieufności, urazów i mechanizmów obronnych.

A zapytałeś ją o co chodzi? Porozmawiałeś z nią? Rozmawiasz z nią? Interesujesz się nią?

A ja czasami mam wrażenie, że ta historia ma już właśnie takie zakończenie, a autor chce się teraz zemścić na żonie za swoją kiedyś naiwność, podając dane które łatwo pozwalają ja zidentyfikować...

Twój ostatni post świadczy o tym, że Wasz rozwód jest już przesądzony, a Ty pogodziłeś się już z tym faktem.
Jesteś teraz mężem i ojcem na 200%, starając się wynagrodzić błędy i niedociągnięcia z przeszłości, ale to wszystko chyba na pozostawienie dobrego wrażenia na koniec.
Już wiesz, że nic z tego nie będzie, szkoda tylko, że nie dostrzegasz, jak bardzo Twoja żona Tobą manipuluje, co słusznie zauważył i skomentował  Secondo1.

Ona już znalazła, jeśli po raz kolejny podkreśla tę kwestię.
Nie chce powtarzać po Secondo1, ale faktycznie, ona sprytnie wpędza Cię w poczucie winy. Ma o tyle ułatwione zadanie, że sam sypiesz głowę popiołem,tak, że już Cię nie widać, do tego jednocześnie udaje pełną wyrozumiałości i troski o Twoje dobre samopoczucie, prawie byłą już żonę.
Obawiam się, że jej postawa zmieni się diametralnie, gdy zamiast pokornie opuścić wspólny dom, Ty zdecydujesz się pozostać w nim.
Decyzja oczywiście należy do Ciebie, jak widać Ty już zdecydowałeś wycofać się i "podłożyć" w imię nieodwzajemnionej miłości do żony.
Rozumiem, że nie chcesz wojny, gorzej, jeśli łudzisz się nadzieją, że Twoja spolegliwa postawa stopi sopel w jaki zamieniło się jej serce (w stosunku do Ciebie), bo prawdopodobnie, jej serce bije już dla kogoś innego.
Szkoda tylko dzieci.
Czy Ty na tym etapie, też planujesz już przyszłe życie z inną kobietą?

Obyś się nie zdziwił, gdy okaże się że ten problem dotyczy tylko seksu z Tobą.

Elle, dobrze napisane.
Ja sie naprawde dziwie, jak mozna byc takimi trokami od kaleson.  Milosc, miloscia, ale tak plaszczyc sie przed zona to trzeba nie miec instynktu samozachowawczego. Jak ona ma patrzec na niego jak na mezczyzne?  Wyobrazni nie starczy. Sorry, ale az sie zbiera na wymioty, gdy sie czyta te peany na czesc zonki, ktora elegancko w bialych rekawiczkach pokazuje mezowi drzwi. Dyplomatka z niej pierwsza klasa. A on nic, tylko sie samobiczuje i zawodzi - zonka to, zonka tamto, zyc bez zonki nie moge, zonka to najlepsze, co mnie w zyciu spotkalo, dla zonki zgodze sie na wszystko... i tak do znudzenia.  Sprzata, zmywa, cwiczy, nawet tanczy. Jeszcze troche a zacznie spiewac serenady pod balkonem. Wszystko z mysla o zonce. Na jej miejscu to patrzec bym nie mogla na takiego pucybuta, sorry, autorze, ale taka role sobie wybrales.