Problem z przyszłą(?) teściową - Netkobiety.pl

Autorko rozumiem, że zachowanie, styl bycia twojej teściowej nie odpowiada tobie. Rzeczywiście nie musisz lubić matki swojego chłopaka ale też bywając w jej domu decydujesz o tym, że możesz wytrzymać jej opowiastki o sobie. No cóż, jego matka widocznie nie ma w pobliżu osoby której mogłaby snuć swoje opowieści, a że widzi że zabiegasz o względy jej syna tym samym w jej mniemaniu stałaś sie jej rywalką. W związku z czym przechwala się tym co ona nie potrafi, jaka jest doskonała we wszystkim- stawia siebie za wzór, a to co ty sobie pomyślisz o tym to już jest twoja sprawa. No cóż możliwe, że leczy tym swoje kompleksy, gdyz czuje się niedoceniona, poza tym zabierasz jej synusia i nic widocznie jej nie pozostaje. Prawdopodobnie jest to osoba bardzo samotna, bez własnego życia i zainteresowań, nie do końca szczęśliwa sama ze sobą. Co ci poradzić w tej sytuacji, gdy przychodzisz do jej domu- to zachowywać sie kulturalnie, spokojnie, trzymać swoje emocje na wodzy, jesli tobie nie odpowiadają jej opowieści o sobie to zmienić temat lub milczeć żeby kobiecisko się dowartosciowało słuchając własnego głosu, lub parafrazować jej wypowiedzi przytakując- aha, powtarzając jak echo to co ona mówi o sobie, ba możesz pójsć dalej i zacząc podziwiać jej liczne talenty ;-) Wiedz, że to podziała na nią, bo usłyszy od ciebie coś co sama myśli o sobie, gdy będziesz potwierdzała jej własne słowa, "zachwycała" się jej osobą. To może być dla ciebie jak gra, ale wtedy to będzie już hipokryzja bo rzeczywiście tak wcale nie myślisz o niej. Jesli sama zechcesz to może zauważysz, że ona rzeczywiście "coś potrafi" i ma bogate doświadczenie z którego możesz czerpać. Może z czasem, kiedyś "dojrzejesz" i będziesz gotowa to zobaczyć... 
Nie piszesz nic o ojcu tego chłopaka, i jeżeli ona sama go wychowała to wiedz że przez tyle lat traktowała go jak swojego partnera, trudno jej jest sie pogodzić z tym że syn jest dorosły i może mieć partnerkę. Może pomyśl jak ty samotnie wychowujesz swoje dziecko a ono zaczyna odsuwać się od ciebie, a osoby obce staja sie dla niego ważniejsze... Oczywiście jest to toksyczna miłosć matki która jest zaborcza, ale też nieszczęśliwa..
Wiadomo, że dopóki ona będzie ciebie traktowała jak swoja rywalkę, a ty izolowała się od niej, będziesz bierna w relacji z nią, to nigdy nie będzie to dobry kontakt. W tej sytuacji wzajemnie i ona i ty będziecie doszukiwały się u siebie "słabych punktów", stawiały chłopaka w trudnej sytuacji. To może trwać całymi latami, tak jest w wielu rodzinach- "wredna teściowa" kontra "niewdzięczna synowa".
Zarówno jej jak i tobie zależy na uszczęśliwieniu go- jej jako troskliwej matki która nie chce by ktoś skrzywdził jej syna, a ciebie- jako jego kobiety, partnerki darzyć go troską i miłością. To dla niej jest bardzo trudne zadanie odsunać sie na "drugi plan", dlatego "testuje" partnerkę swojego syna. Twoje zrozumienie tego, powodów dla których postrzegasz ją jak "wroga" może być kluczowe. Jej syn sam w końcu decyduje o sobie, o tym z kim chce spędzić życie, kto jest dla niego ważny, a ty chcąc z nim być możesz albo tolerować jego matkę i unikać jej, albo pozwolić się zbliżyć na tyle, na ile sama zechcesz. Możesz też porozmawiac o twoim problemie z chłopakiem i poprosić go o wsparcie w czasie wizyt u jego matki np. może komplementować ciebie a ty jego, niech ona zobaczy że obojgu wam bardzo zależy na sobie, byc może wtedy ona odpuści, nie będzie chciała juz byc w centrum uwagi.

Też nie rozumiem, dlaczego matka we własnym domu, ma się dostosować do wymogów i oczekiwań, potencjalnej narzeczonej syna. Przecież, kobieta synów ma dwóch i nie będzie " skakać " nad każdą panną, którą chłopaki do domu przyprowadzą.
Jest jaka jest i nie musi się zmieniać, bo obca dziewczyna, czuje się niekomfortowo, słuchając jej opowieści przez godzinę  !
Jeśli tak krótkie wizyty są problematyczne, co będzie gdy przyjdzie czas, na wspólne święta, uroczystości?

dziewczyny, nie wiem,kto was uczył zasad dobrego wychowania,ale ewidentnie dał ciala i to po całości.

to że gospodarz jest u siebie w domu,nie oznacza, ze mu wszystko wolno.
ma takie same obowiązki jak ma gość - nie jest pepkiem swiata.
to kawalek tekstu ze strony o dobrym wychowaniu - jak prowadzić rozmowy.

"Rozmowa
       Sposób prowadzenia rozmowy, bogactwo językowe i dostosowali do sytuacji ton, w dużym stopniu charakteryzują człowieka i jego poziom kultury. Umiejętność prowadzenia interesującej rozmowy, piękne i logiczne mówienie przyczynia się do sukcesów zawodowych oraz jest nieocenione w kontaktach towarzyskich.

Prawidłowe mówienie oraz sztuka konwersacji to umiejętności, które przy dobrych chęciach można opanować w każdym wieku. Chociaż często o tym zapominamy - właściwy sposób prowadzenia konwersacji jest nieodłączną częścią dobrych manier.

Słuchanie

Jakże często zapominamy, że rozmowa polega na wymianie myśli, spostrzeżeń. Wyrażamy więc nasze opinie, ale  i chcemy się dowiedzieć co inni mają nam na dany temat do powiedzenia. Nie ma chyba nic gorszego niż rozmówca, który nie milknie nawet na chwilę, a kiedy już jakimś cudem da sobie przerwać, to widać po wyrazie twarzy, że wcale nie słucha, a jedynie czeka, by znów zacząć niekończącą się orację. Jest to zachowanie bardzo nietaktowne i wysoce męczące dla rozmówcy skazanego na długi „wykład".

Także przerywanie rozmówcy jego wypowiedzi jest naganne, bo uniemożliwia pełne wyrażenie swoich opinii, przez co dana osoba może być opacznie zrozumiana.

Zatem w kontaktach z ludźmi nie możemy tylko mówić, ale musimy również słuchać, aby później ustosunkować się do wypowiedzi innych. Umiejętność słuchania jest nieocenioną sztuką.. W praktyce oznacza nie przerywanie partnerowi, który akurat wypowiada się na dany temat, słuchanie z widocznym zainteresowaniem, potakiwanie, reagowanie na| słowa mówiącego. Pamiętajmy więc o porzekadle „Najtańszy sposób zjednania sobie człowieka, to wysłuchać go".

przykro mi dziewczyny, ale w tej historii jedyną niewychowana osobą jest gospodyni - czyli przyszła teściowa.

Pietruszko ale nikt nie kaze sie zmieniac. Niech se bedzie jaka jest ale potencjalna synowa moze to srednio trawic i bywac u niej tylko sporadycznie na imieninki i swieta a poza tym nie dazyc do kontaktu.

No bo tak po prawdzie dobrze wychowana nie jest. Nie chodzi już nawet o to ze sie przechwala i uskutecznia monologi ale o to ze deprecjonuje słuchacza. Ja rozumiem ze dla kogos, kto osiagnął sukces zawodowy matura czy dobrze ukończone studia młodej dziewusi to smieszne nic ale na litość nie daje to prawa do demonstrowania tego w komentarzach nawet jesli (a moze wlasnie dlatego) ze ta osoba jest u nas w domu. Ale ok taki ma charakter i nie musi sie zmieniać bo wolnoc Tomku w swoim domku. Ale ta dziewusia tez nie musi sie zmieniać i dostosowywać do mamy chłopaka gdyz jest młodsza i ma obowiązek podlizywać sie i na sile odwiedzać bo jak nie to chłopak czy jego mama ja pogonią. Ma prawo odwiedzac chłopaka rzadko w domu i czas pokaże co z tego wyniknie. Moze związek sie przez to rozpadnie a moze nie. Syn wkoncu sie przecież wyprowadzi z domu i wtedy spędzanie czasu z mamusia stanie sie siła rzeczy tylko czymś okazjonalnym a nie codziennością.

No ale ona zaciska te zeby i nie robi scen w trakcie wizyt. Tylko z tego co pisze coraz trudniej jej przychodzi to udawanie i każda wizyta to dla niej stres. W odpowiedzi spadają na nią gromy ze jak moze tego nie doceniać i nie chcieć odwiedzać mamy chłopaka i zapewne bedzie go zaraz separowac od rodziny.
Edit: nie wiem moze głupia jestem ale zawsze mi sie wydawało ze takie poznanie sie wzajemne mamy i potencjalnej synowej to wydarzenie w ktorym im obu powinno zależeć zeby jakoś sie dogadać i zeby było miło i komfortowo dla obu stron a jak czytam komentarze np Diany to mi sie włos na głowie jeży i w duchu dziękuje ze ja już moja teściowa znam i mam taka jaka mam czyli nie uważająca ze to wyłącznie ja mam sie jej przypodobać i wkupić w jej łaski inaczej nie dostanę jej synka.

Otóż to.

A ja myślę, że ona po prostu taka jest. W swoich słowach, niy taki niewinne, niby się nie czepiasz, ale ukryte jest tyle żądeł i igieł, że głowa mała.  wydaje mi si, że raczej problem masz ze soba,a nie z nią.

No bo co ty w ogóle masz do tej kobiety? Że jest wygadana i nie potrafisz swojego zdania przy niej wyrazić? Też wielki problem. Ty chyba masz po prostu kompleksy, dlatego cię ta babka tak wnerwia. Moja teściowa jest dokładnie taka, jak matka twojego chłopaka. Identyczna. Wychwala swoje dzieci pod niebiosa. W końcu to sa jej dzieci, musi je jakoś "rekomendować". Nawet jej przytakiwałam, bo rzeczywiacie, męża mam wspaniałego Dopóki nie przeczytałam twojego tematu, nawet nie pomyślałam ,ze mam się przez to czuć gorsza, czy swojego zdania nie wyrazić, czy w ogóle wkurzać się na nią, bo sobie tak gada.
Grubo przesadzasz, bardzo nie podoba mi się twoja postawa. Okaż jej więcej wyrozumiałości i może rzeczywiście, żeby jej oszczędzić twoich złośliwych opinii na jej temat (a to jest kobieta, która wychowała twojego mena, więc coś niecoś jej zawdzięczasz), to odpuśc sobie te wizyty. Moim zdaniem ta kobieta nie zasłuzyła na takie szpile, jakie tu jej wbijasz.

nie chcę straszyć, ale w przypadku ciąży wtedy zacznie się wersja hard. Porównania wnucząt do swoich synów to standard. Gorzej jak się kobieta spragniona wnucząt zabierze się za ich wychowanie, bo przecież nikt inny jak tylko ona wie co będzie najlepsze dla dziecka. Taka "troska" i "doswiadczenie" może zniszczyć nawet najlepszy związek. Zacznie się od lekarza prowadzącego ciążę., szpitala, imienia, chrzestnych, sposobu leczenia itd, itd. Oby w tym wszystkim oboje młodzi zachowali dystans i wspólnie bez niczyjej ingerencji podejmowali decyzje dotyczące ich życia.A co do możliwych opcji dla naszej autorki, to:1. Ograniczanie wizyt niczego nie zmieni. Autorka ich nie uniknie, zwłaszcza jak się po biorą.
2. Oderwanie chłopaka od rodziny jest pomysłem złym.
3. Oby chłopak okazał się jednostką samodzielną, zdolną do przecięcia pepowiny z matką i ustalania wspólnych planów i zamierzeń życiowych z partnerką.
A tak na marginesie doskonale rozumiem naszą autorkę, moja była teściowa była wypisz wymaluj jak ta z obecnego wątku. W pewnym momencie naszego małżeństwa miałam wrażenie że wyszłam za mąż za tę kobietę, a nie za mojego męża. W trakcie rozwodu przed salą rozpraw rozmawiała z moją koleżanką i przekonywała ją, że syn w małżeństwie powinien przede wszystkim wysluchiwac rad swojej matki jako osoby bardziej doświadczonej.To słysząc moja koleżanka odpowiedziała jej,  że taka matka tylko krzywdzi swoje dziecko. Na tym rozmowa się skończyła a teściowa znalazła inną sluchaczke.
zastanawia mnie też jak wyglądają relacje z ojcem chłopaka naszej autorki. Jaką rolę pełni w tej rodzinie. Mam wrażenie, że skoro autorka o nim nie wspomina, to jest takim "szarym myszkiem" pod pantoflem żony, albo typem faceta"nie wiem, nie interesuję się, ogólnie zarobiony jestem"
Ogólnie za dużo czerwonych lampek... pewnie oprócz prasowania., też przyjeżdża sprzątać regularnie jego mieszkanko, o ile chłopak był w stanie wyprowadzić się od troskliwej mamuni. Ma te 29 lat.
I już za zakończenie pocieszę Cię droga autorko, że i tak masz lżej niż ja miałam.  Matka mojego chłopaka, a później męża poprosiła mnie o podanie jej mojego numeru telefonu już na pierwszej wizycie U nich w domu. Zadzwoniła tego samego dnia.  A później tak wiele razy. Czas rozmowy to średnio od 30 minut do nawet godziny.  Człowiek zniesie dużo,. zgłasza jak rodzice wkładali  szczegolny trud w wychowanie,  ale dziś zachowalabym się inaczej. Jeśli ktoś przekracza pewne granice, to należy dbać o to by tego nie czynił. Przy wsparciu partnera uda Ci się wszystko, gorzej jak go zabraknie, bo ktoś uzna że wszystko wyolbrzymiasz i sama tworzysz problemy.

Mój tata trafnie określił to, że licytowała się w rozmowie z nim naszymi osiągnięciami, stąd to przytoczyłam Nikt mnie nie chwali ani się nie zachwyca, jedyny co usłyszałam to raz może, że są dumni i to w zupełności wystarczy mój tata twardy stąpający po ziemi też się ani nade mną ani nad moją siostrą nie rozczula, co do mnie to uważa, że nawet wybrałam źle studia, więc wierz mi, ale się mnie nie wychwala, wręcz przeciwnie niekiedy mam z nim raczej średnie kontakty jeśli chodzi o stopień zażyłości, więc Twoja teoria się totalnie nie sprawdza

Edit: Nie chcę być broń Boże numerem jeden dla niej, tym numerem ma być jej rodzina, ja jestem i zawsze będę jednak obca chciałabym po prostu normalnie, sympatycznie móc z nią rozmawiać, żeby  to była wymiana zdań i niekoniecznie na temat jej osiągnięć , ani nie jej monolog. Nie chcę też żeby dawała mi do zrozumienia, że jestem gorsza tak jakby zrobiła to ostatnio (było też parę innych sytuacji gdzie wtedy tak się poczułam,ale już mniejsza o to, bo będzie, że przesadzam lub jestem uprzedzona, swoje wiem, niekiedy jej teksty mówią wszystko i nijak nie da im się przypisać życzliwych stwierdzeń)

Więc próbuj dalej rozmawiać z nią w sposób sympatyczny, okazuj jej serce, uśmiechaj się. Może coś się zmieni. Pokonaj ją dobrocią i cierpliwością.

Wiesz, jestem w takim wieku, że spokojnie sobie moge dobierać "kółko" w jakim się chce obracać i nie przejmuję się już tym, że ktoś mi na nerwy działa Mam wystarczająco wysokie poczucie wartości, żeby cenic siebie i swoje zdrowie (w tym psychiczne), więc jeśli ktoś mi nie odpowiada, a jest to rodzina, to widujemy się tylko przy okazji. Świąt, alb innego "walnego" zgromadzenia. Bo owszem, też mam w rodzinie osoby, z którymi nie mam ochoty bliżej się przyjaźnić, a są to jednocześnie osoby, któych nie mogę też unikać, gdyż należą do zbyt bliskiej rodziny. Nie wysilam się też w czasie "spotkań" na to, żeby komuś wchodzić w tyłek i polepszyć relacje, ale też nie staram się temu komuś okazać niechęci. Ludzie, z którymi mam nie po drodze, są dla mnie obojętni

vacoss a próbowałaś kiedyś zmienić temat rozmowy? Albo sama zacząć gadkę na jakiś temat, który dla Ciebie wydaje się interesujący? Nie musisz jej wchodzić w tyłek, ale też nie musisz być obcesowa. Wyluzuj, naprawdę nie masz się o co spinać, to tylko krótka wizyta. Drobiazg w morzu czasu, którym dysponujesz.  Jeśli ta babka jest niereformowalna i rzeczywiscie źle znosisz jej obecnośc,to się w ich domu pojawiaj z mniejszą czestotliwością. Ale nie musisz podchodzić gorączkowo do tego tematu, bo wg mnie robisz trochę z igły widły.