Problem z przyszłą(?) teściową - Netkobiety.pl

Typowa żywcem wyjęta szablonowa mamuśka która przykrywa swoimi synkami fakt iż jej za przeproszeniem słoma z butów wystaje on ma rację nie przejmuj się nią. Miej [wulgaryzm] a będzie ci dane.

Autorko, robisz z igły - widły. Po pierwsze jeszcze nie wiesz, czy ta kobieta będzie Twoją teściową, po drugie, wybacz ale o czym chciałabyś z Nią rozmawiać ? O swojej szkole, czy Jej firmie ?
Matka chłopaka próbuje znaleźć z Tobą jakąś nić porozumienia i choć teraz tego nie rozumiesz, matki o swoich dzieciach potrafią mówić godzinami. Zamiast strzelać focha, jak małe dziecko powinnaś Jej posłuchać, korona z głowy Ci nie spadnie. Oburza Cię że, mówi o sobie ? Jest dojrzałą kobietą sukcesu, osiągnęła coś w życiu, dlaczego nie ma o tym mówić. . Wiesz, mądrzej byłoby gdybyś zainteresowała się, jak zrobiła karierę zawodową, od takich kobiet, warto wyciągać naukę dla siebie. Być może, Ty w Jej wieku, też będziesz mogła się pochwalić sukcesami zawodowymi.     
Nie wypytuję Cię o sprawy prywatne i osobiste, nie robi Ci przykrości, nie dokucza, nie krytykuje więc, o co Ci chodzi ?
Moim zdaniem, kiedy gościsz u Niej, stara się nie naruszać Twojej prywatności, a Ty marudzisz i robisz jazdy chłopakowi, bo co powie Jego matka, bierzesz personalnie do siebie.
Wyluzuj.

Tak na marginesie, większość z Nas kiedyś słyszało śmieszne historyjki z dzieciństwa partnerów, oglądała zdjęcia z wieku niemowlęcego i słuchało o osiągnięciach, jakie miał partner w dzieciństwie i wieku dorastania. Norma.
Ciesz się, że kobieta traktuje Cię normalnie.
Chyba nie wolałabyś, aby ignorowała Twoją obecność w swoim domu, albo robiła Ci przesłuchania.

Bardzo głęboka i przemyślana odpowiedź.

Myślę , ze przesadzasz troszkę autorko. zachowanie matki partnera może być irytujące ale ani Twój chłopak nic na to nie poradzi ani Ty. Musisz jakoś łagodniej do tego podejść. Widać , że kobieta chce mieć dobre stosunki z Tobą, lubi Ciebie..ciesz się z tego..a że ma taki charakter nie zmienisz jej z resztą niby czemu?jest sympatyczna tylko się przechwala . Da się to znieść. Wolisz taką teściową niż wścibską i upierdliwą...Przemyśl to sobie
Z reszta pomyśl...nie byłoby Ci trochę przykro jakby Twój partner zrobił Ci awanturę o Twoją matkę?która nic złego w Twoich oczach nie zrobiła...???

Od kiedy przechwalanie się jest oznaką sympatii? Może i stara się złapać ze mną kontakt, ale w taki sposób, że sie przechwala i wątpi w moje osiągnięcia tak jak wyżej pisałam?
Gdyby moja mama w czymś przeszkadzała mojemu chłopakowi to zwróciłabym jej uwagę delikatnie, dla mnie przede wszystkim jest ważne, zeby on się z moja rodziną dobrze czul, dla mnie on jest najważniejszy.

Czasem coś zagaduję, często milczę. Nie czuję się zobligowana do rozmowy z nią, przyjeżdżam tam dla chłopaka i to z nim chcę spędzać czas, ona po prostu tam jest więc trzeba chwilę pogadać. Moi rodzice parę minut pogadają, mama o coś spyta czasem chłopaka co słychać itp i idzie robić swoje. U chłopaka jest inaczej, on lubi chyba siedzieć z nią w kuchni i gadać, u mnie tylko chwilę gadamy i idziemy sobie gdzieś sami, nie rozumie też dlaczego my u niego musimy siedzieć i z nią gadać a raczej słuchać jej wywodów...

A mi tu śmierdzi przede wszystkim egoizmem i brakiem szacunku - Twoim.

Naprawdę korona Ci z głowy nie spadnie, jak raz na jakiś czas posłuchasz o dokonaniach matki Twojego partnera.

Wiesz, w całym dorosłym życiu człowieka spotykamy mnóstwo osób, z którymi, z grzeczności, musimy porozmawiać.
Nie rób cyrków, tylko polub tą kobietę, razem z chłopakiem śmiej się z jej gadulstwa, podejdź do tego sympatycznie.

To matka Twojego chłopaka i jaka by nie była, szacunek jej się należy.

Przecież mowa jest o PARU MINUTACH rozmowy przy okazji odwiedzenia chłopaka...

No nie wiem czy chodzi o pare minut.
@Cyngli badz na przyszlosc tak uprzejma i nie pisz do mnie drukowanymi literami bo nie jestem:
a) taka stara zeby miec powazne problemy ze wzrokiem;
b) taka smarkata zeby mnie pouczac;
c) ograniczona umyslowo zeby musiec mi powiekszac fragmenty tekstu cobym zalapala istote problemu.

Ja tam wyczytalam to juz w pierwszym poscie. 
A to ze" cos sie robi zawsze" nie zmienia faktu ze moze to byc niekulturalne i nie ma to nic wspolnego z przewrazliwieniem

Szczerze mówią, u autorki widzę braki w wychowaniu. Dla mnie normą jest że, nie wypada przyjść do rodzinnego domu partnera, coś tam burknąć i iść zajmować się swoimi sprawami. Jeśli się odwiedza dom matki w który mieszka chłopak, dobre maniery nakazują rozmowę z Panią domu.
Pretensje że, kobieta się chwali, Droga Autorko, jak na razie Twoimi osiągnięciami są dobre oceny w szkole ( ta działka jest w polu zainteresowania Twoich rodziców ) i poderwanie faceta. Brawo Ty! Jednak przyznasz, że na razie nie masz czym imponować.
Słabo widzę Wasze wspólne relację w przyszłości.

No widzisz dla Ciebie jest a dla mnie nie. Kwestia gustu.
A co do przecinkow to masz racje, zle ze ich nie stosuje. Pisze z telefonu z malym wyswietlaczem i jest to niewygodne dlatego sie tak nie wczuwam w polskie znaki i interpunkcje. Nie zmienia to jednak faktu ze jest to w jakis sposob niechlujne i temu nie zaprzeczam.
Zreszta faktycznie skonczmy wywod. Nie dogadamy sie raczej w tej kwestii.

Diano ale ta dziewczyna chcialaby wlasnie porozmawiac  z Pania domu a nie da rady bo monolog nigdy rozmowa nie bedzie. No i nie uwazam ze jako osoba mloda bez osiagniec na koncie ma obowiazek sluchac non stop z  rozdziawiona z podziwu buzia o sukcesach mamusi chlopaka. Wysluchala raz,drugi i wystarczy. Ja rozumialabym gdyby to byla starsza pani ktora dorwala wolnego sluchacza i bedzie opowiadac. Sama wtedy pewnie bym przysiadla i z szacunku i dla swietego spokoju wysluchalabym tych opowiesci. Tylko ze wydaje mi sie ze ludzie z klasa ktorzy cos w zyciu naprawde osiagneli nie maja potrzeby o tym trabic calemu swiatu bo czesto ich sukcesy mowia same za siebie.

Oj, to dopiero zabrzmiało "sympatycznie"
Dziewczyna mojego syna sama szuka okazji do rozmowy ze mną (choć na początku bywała milcząca). Nawet przyjeżdża gdy syna nie ma w domu.
Zobligowana rzecz jasna, być nie musisz.

Moja teściowa od zawsze miała jeden temat: synuś
Przyzwyczaiłam się, a że powody do dumy są, to mi to nigdy nie przeszkadzało.

Na jej miejscu tez bym milczala gdyby kazda moja wypowiedz byla dyskredytowana jako tej glupiej ktora jeszcze nic nie wie i nic nie przezyla a nawet jesli to to sie i tak nie umywa do przezyc mojej "byc moze tesciowej."
Edit: ja tez mam tesciowa od wielu lat i naprawde umiem sie zachowac. Nie jestem w niej jakos zakochana bo jest kompletnie inna niz ja i nie mamy wielu wspolnych plaszczyzn zainteresowan ale szanuje ja  jako matke mojego meza. Tylko ze ja nigdy nie musialam wysluchiwac jaka to ona jest genialna bo to skromna kobieta....no i nie musiala sie chwalic bo sama wiem i widze np to ze dobrze wychowala swoje dzieci. Jedno z nich jest wkoncu moim partnerem na zycie.

Wiesz nie sadze zeby to samo mowila mamusi chlopaka. Napisala to tu i sadze ze w emocjach. Przeciez skoro piecze ciasta i stara sie pomagac tej pani w domu to znaczy ze nie ma na nia kompletnie "wylane".  A ze przychodzi tam przedewszystkim dla chlopaka to chyba tez nie zbrodnia wkoncu na tym to polega ze sie przychodzi spedzic czas glownie z ukochanym /ukochana.

Ale nie o to chodziło.
Chodzi o to, że ma określone (mało sympatyczne) nastawienie do matki chłopaka. Być może jest to spowodowane właśnie monologami matki, a być może takie miała od początku.
Tego się pewno już nie dowiemy, bo jak znam życie, Autorka oczywiście stwierdzi to pierwsze

I znów przychylam się do zdania Diany.
Matka chłopaka zabawiała (znów przyznaję, że w mało trafiony sposób) Autorkę podczas nieobecności chłopaka, a Autorka zamiast się włączyć do rozmowy, może podać inny temat, patrzyła na zegarek nie mogąc się już doczekać końca
Ja źle wróżę tym stosunkom. Bardzo źle. Głównie niestety z przyczyny Autorki, choć - znów podkreślę - sama nie lubię przechwalających się ludzi.

feniks35, hmmm dla mnie jest troszkę dziwne, " robienie sobie wroga ", z potencjalnej teściowej. Jeszcze dziwniejsze podział, na moją i jego rodzinę. No ale, ja starej daty jestem i uważam, że dobre relacje z teściami są bardzo ważne dla dobra związku.
U autorki jakoś nie widzę chęci do jakiejkolwiek rozmowy z matką chłopaka.

Wszystko ma swoje granice i ja w tym wątku widzę że to nie autorka a właśnie matka chłopaka tę granicę przekracza-granicę kultury osobistej, taktu i skromności.  Ktoś kto nie miał do czynienia z takimi toksykami, nie wie do jakiego stopnia mogą się posunąć, jacy są "życzliwi ", "szczerzy" i jak mogą zniszczyć psychikę drugiego człowieka.  Bardzo często za maską takiej wyszczebiotanej i skromniutkiej osobki kryje się pełna jadu, kompleksów żmija. Nie wróżę przyszłości tego związku.  Zwłaszcza ze Twój chłopak nie widzi nic złego w zachowaniu swojej matki i mówi że się czepiasz. Też przez to przechodzilam. Nigdy więcej.

Ja juz dawno 22 lat nie mam ale nie uwazam ze mlodej osobie nie nalezy sie szacunek. To ze sama jeszcze nic nie osiagnela nie oznacza ze mozna  i trzeba ja gasic lekcewazacymi komentarzami a jesli nie chce tego sluchac to jest rozwydrzona foszasta panna. Na swojej drodze spotkalam rozne osoby ktore odniosly sukces i zawsze mialam do nich szacunek ale z przyjemnoscia  i checia sluchalam tych ktore potrafily rowniez we mnie dostrzec moze i nieopierzonego jeszcze nowicjusza ale z potencjalem i wlasnie z racji swoich przezyc i dokonan dodawaly mi motywacji bym tez cos kiedys osiagnela. Robily to serdecznie i nienachalnie. Rola tesciowej nie upowaznia do traktowania synowej/ziecia z gory. Stworzenie im milej atmosfery nie ujmuje godnosci gospodyni a moze jedynie zaprocentowac tym ze relacje beda cieple i autentyczne a nie wymuszone.
Moja babcia (ktora bardzo kocham) ma chyba podobne zdanie co Ty Diano. Uwaza ze z racji wieku ma prawo traktowac swoja synowa z gory. Przy kazdej wizycie podkresla ze ona w wieku mojej matki miala talie osy (pokazuje zdjecia itp) a moja mama jest gruba i powinna cos ze soba zrobic. Zlosliwe ale pozornie uprzejme przytyki maja miejsce non stop.Nie nie uwazam (moja mama zreszta rowniez) ze ma obowiazek sluchac i dziekowac tesciowej  za takie  cenne "porady" osoby doswiadczonej zyciowo. Przykro mi zawsze gdy jestem swiadkiem takich rozmow bo wiem ze one sprawiaja mojej mamie zwyczajnie przykrosc. Zdaje sobie sprawe ze swojej nadwagi ale to nie znaczy ze lubi i daje przyzwolenie by z niej drwiono...nawet tesciowej.

ja na przykład mam już dość bycia zmuszana do różnych rzeczy.
wystarczy, że bylam zmuszana do nich w dziecinstwie - zgodnie z metodą wychowawczą Cyngli.
dlatego rozumiem autorkę tematu i popieram feniks w jej wypowiedzi.
skoro szacunek jest obligatoryjny i auyomatyczny, to czemu tylko starsze osoby mają mieć do niego prawo? już dawno skończyły sie czasy, kiedy "starszy" był synonimem "mądrego". szacunek należy się także autorce, nawet jeśli nic jeszcze nie osiągnela z racji wieku.

Nie zmuszam do niczego mojego dziecka, ale uczę go szacunku do starszych.
Dla mnie wysłuchanie starszej osoby to nie jest problem. I nigdy nie będzie.

----

Już abstrahując, że Autorka u chłopaka w domu jest tylko gościem, nie domownikiem.
Jakim prawem próbuje wprowadzać swoje zasady? Teściowa może tam sobie nawet na dywan narobić i nikomu nic do tego.
Nie pasuje, to niech się na mieście umawiają. Proste.

Też mnie to dziwi, bo nie chciałabym takiej żony dla syna, która uważa mnie za zło konieczne i tylko kombinuje, jak ze mną nie rozmawiać.

Jakby tak każdy rezygnował z kontaktów z osobami, które go wkurzają, to naprawdę - czarno widzę przyszłość narodu.

czyli widzisz, że kobieta traktuje autorkę jak zło konieczne i kogos gorszego, ale uczysz własne dzieci, ze powinno sie takich osob wysluchiwac i ze to objaw szacunku.
moze ja czegos nie rozumiem, moze 33 lata to jeszcze za malo, zeby poznac zycie, ale dla mnie to czystej wody hipokryzja i zmuszanie dzieci, zeby pozwalaly przekraczac swoje granice.

otoz nie ma obowiazku wysłuchiwania kogos, kto ns ciebie pluje tylko dlatego,ze jest starszy. i nie jest to zaden szacunek do kogos, tylko brak szacunku do siebie.
widzialam podobnie jak feniks, jak moja mama z szacunku do tesciowej zniosła przez wiele lat jej docinki, złośliwości, a potem jawną wrogość. w imie czego? dobrego wychowania? szacunku dla starszych? szacunku do tesciowej?
a figa - jesli już szacunek ma byc automatyczny (z czym się nie zgadzam - na szacunek trzeba sobie zasłużyć), to powinien być obustronny, a nie jednostronny.

Słuchajcie, trochę mi przykro, że niektóre z Was "widzą" we mnie osobę, która nie szanuje starszych itp, bo na pewno tak nie jest. Naprawdę staram się ją szanować i generalnie ona do starszych osób raczej nie należy, jest ledwie po 50-tce. Matka mojego chłopaka jest żwawa, wygadana i przemądrzała (również zdanie mojego taty, który od 20 lat pracuje z ludźmi i potrafi ich zawsze trafnie ocenić) Wykłada swoje mądrości, podam wam przykład, który obrazuje wszyastkie sytuacje i próby podjęcia rozmowy z nią. Mianowicie, zawsze gdy rozmawiamy to mówi TO CO NALEŻY/WYPADA MÓWIĆ, nie to co myśli, np. gdy rozmawiałam z nią na temat adopcji i gdy stwierdziłam, że bezpłodność dla kobiety musi być okropna, to ona zbyła mnie tekstem "trzeba to przeżyć ze wsparciem partnera". Choć wiem, bo chłopak mi mówił, że gdy z nim o tym mówiła to mówiła, że adoptowane dzieci się nie liczą, a bezpłodność jest najgorszym co może być dla kobiety. Więc dlaczego przy mnie gra, jakby chciała się pokazywać tylko z jak najlepszej strony?
Może rzeczywiście źle napisałam i trochę mnie poniosło, że nie czuję się zobligowana do rozmowy z nią. Po prostu chodzi o to, że przez jej chwalenie i gadulstwo gdy przyjeżdżam do niej czuję się wykończona gdy jeszcze nawet gdy nie wyjdę z auta, zaczynam się stresować, czuję się bardzo niekomfortowo, taki jakby stan napięcia i poddenerwowania. Nie jestem aktorką, nie umiem udawać, nie jestem fałszywym człowiekiem stąd nie potrafię udawać przed nią, że jej historie słyszane po raz enty jak to była dobra z matmy itp mnie interesują, tylko budzą moją niechęć i męczą psychicznie, odnoszę też to do siebie, bo gdy ja coś mówię o sobie ona podaje przykład, że "ona była lepsza bo.. " itd jak napisałam wcześniej. Ostatnio nawet jej pracownik przyznał się mi, że swym chwaleniem może człowieka zagadać na śmierć. Dlatego ja naprawdę nie wymyślam ani nie wyolbrzymiam.
Myślałam, że dosyć jasno nakreśliłam sytuację, że ja się staram i nie jest tak, że nie lubiłam jej od razu i nie jest tak, że jej nie lubię. Po prostu jest parę rzeczy, które mnie u niej drażnią, a ostatnio po prostu to przelało czarę goryczy i czuję, że będę mieć trudność w zdystansowaniu się do jej gadulstwa i przechwalania.
Nie jestem uprzedzona od początku, np. matkę mojego pierwszego chłopaka lubiłam i się dobrze dogadywałyśmy - może dlatego, że była w miarę podobna do mojej, stąd umiałam z nią rozmawiać, bo to była skromna, normalna kobieta. Więc nie jest tak, że byłam uprzedzona, bo to matka chłopaka, nic z tych rzeczy. Byłam ciekawa jaka jest, bo jest kobietą sukcesu, teraz tylko mam wrażenie, że doprowadza mnie to coraz bardziej do dołka...
Chłopak ją bardzo kocha i szanuje, tak ich niemalże wytrenowała, gotuje chłopakom obiady (29 lat, drugi 25), prasuje, stąd widzę, że mój chłopak chyba jest z lekka maminsynkiem, jest bardzo za nią, ale jak tu nie kochać mamusi, która prawie 30-letniemu chłopowi (który nie mieszka z nią) gotuje, prasuje itd. Tak sobie teraz myślę, że też może to wzbudza moją niechęć i smutek jeszcze bardziej, bo widzę, że chłopak jest za nią, nie widzi problemu w tym, że ona się przechwala przez co ja się źle czuję. Nie jest jakby w tej sytuacji za mną...

vacoss w takim razie, jak Ty widzisz swoją przyszłość z chłopakiem ? On jest mocno związany z matką, która ma silną osobowość, możesz podjąć " walkę ", ale czy wygrasz ?
Tak jak Ty kierujesz się zdaniem taty, tak Twój chłopak będzie podatny na zdanie swojej mamy. Wojna w takim układzie, nieunikniona.
Pamiętaj że, przed Jego matką jeszcze wiele lat życia, jak sobie wyobrażasz te lata, gdybyście się pobrali ?
Mówi się że, wychodzi się za mąż za partnera, a nie jego rodzinę, tylko w rzeczywistości jest inaczej. Albo zaakceptuje się tamtą rodzinę, albo trzeba wiele, by zmusić męża, aby się odciął od bliskich których kocha.
Pytanie, czy działając w ten sposób, nie zniszczy się przy okazji, własnego związku.
Chyba zbytnio do siebie nie pasujecie, ten związek rozpadnie się prędzej czy później.

Nie jest tak, że kieruję się tylko i wyłącznie opinią moich rodziców, mam też swoje zdanie przede wszystkim
Rzeczywiście, jest to silna osobowość jego matka, ale myślę, że chłopak ostatecznie będzie za mną, taką mam nadzieję, już parę razy to pokazał. Mimo, że maminsynek też ma swoje zdanie, jest pewny siebie, raczej nie zawsze zawierza i kieruję się opinią matki.
A mój chłopak to "ten jedyny", on uważa tak samo o mnie, dlatego piszę o niej jak o przyszłej teściowej, bo wiemy, że chcemy razem układać sobie życie, to jest mój TŻ A co do jego matki, bardzo chce mieć wnuczki, nie wiem czy już by czasem ich nie chciała mieć. Więc może mam nadzieję, że po ślubie lub gdy pojawią się dzieci trochę będzie dla mnie cieplej nastawiona, ale może to jedynie głupie myślenie...
Co do ograniczenia wizyt, uważam, że to trochę nie wypada, ona zrozumie, że coś jest nie halo, albo może stwierdzi, że walę fochy jak małe dziecko, choć wg mnie to ostatnie co można o tej sytuacji powiedzieć, że jeśli mi to przeszkadza to oznacza, że walę fochy.
Doceniam Wasze rady, mam plan aby przez jakiś okres czasu tam nie jeździć i próbować poukładać sobie to w głowie i wyluzować, może pomoże

Autorka, póki co, według mnie, traktuje matkę swojego faceta jak zło konieczne ;-)
Nie odwrotnie.

feniks - codziennie mam do czynienia z ludźmi chamskimi, niecierpliwymi, przekonanymi o własnej wyższości. Prowadzimy firmę rodzinną, klienci są różni. Na tym forum też ludzie są różni ;-) Ale każdego, kto mnie wkurzy nie da się unikać. A już na pewno nie da się unikać matki swojego faceta - to by było wysoce niekulturalne właśnie.

P.S _v_, acha i naprawdę nic nie poradzę na to, że nie widzisz różnicy pomiędzy zmuszaniem dziecka, a zachęcaniem dziecka. Ja nie zmuszam, ja zachęcam. Dziecka nie tresuję, tylko wychowuję. I będzie dzięki temu lepszym człowiekiem. Pozdrawiam ;-)

Uważam, że wyolbrzymiasz. Może syn jej zwrócił uwagę, że za bardzo marudzi i urwała szybko temat, żeby Cię nie zanudzać?
Odpowiada zdawkowo i na temat - źle. Rozwija i gada przez godzinę - źle. To czego Ty od niej oczekujesz? Ma się Ciebie pytać, na jaki temat wolno jej dłużej pogadać, a na jaki nie?

Moja uprzejmość NIE JEST fałszywa, to po prostu uprzejmość i każdemu takiej życzę.
Ja też nigdzie nie wspomniałam o całkowitym unikaniu.

Ja czułam potrzebę podkreślenia.

Feniksie, załóżmy, że umiera Twoja ciotka. Idziesz na pogrzeb i czujesz się tam niekomfortowo. Ale idziesz, bo trzeba, prawda?
Masz wizytę u proktologa. Czujesz się niekomfortowo, bo za chwilę obcy facet wsadzi Ci palec w tyłek, ale zaciskasz zęby i uprzejmie odpowiadasz na pytania o swój stan zdrowia. Tak czy nie? ;-)

Mogłabym tak godzinami, ale najwyraźniej nikogo nie przekonuję. Szkoda.

Porównujesz dwie, nieporównywalne sytuację.
W Twoim przypadku, był potrzebny czas, na dojście do siebie, poradzenie sobie z bólem. Autorka, ma problem z charakterem przyszłej teściowej, jej temperamentem i gadulstwem. Kobieta przecież, nie ma pstryczka i nie da się jej wyłączyć, można tylko unikać.
Unikanie jest dobrym sposobem na krótką metę, ale nie na całe życie.
Już słyszę te wywody w przypadku ciąży autorki, jak teściowa sama była ciężarna, już słyszę, porównania wnuczęta, do swoich synów. I oczywiście, wszystko będzie mówione z perspektywy, wspanialej matki.
Dlatego napisałam, że albo autorka, zaakceptuje teściową, albo zmusi faceta do odcięcia się od matki.

Ale właśnie nie ma mowy o przymusie!
Nie chce, to niech nie jeździ. Ale jak już się zdecyduje pojechać - to kultura wymaga przywitać się i zamienić parę słów.

Pewnie, że zachowuje się źle, ale to starsza babka i już się nie zmieni. Zgadzam się z każdym słowem.

Mnie chodziło o to, że jak już przyjeżdża do chłopaka, to nie może udawać, że jego matki tam nie ma. I że codziennie mamy do czynienia z kimś, kogo nie do końca lubimy, więc to nie koniec świata.

I jeszcze, że jak jej nie pasuje, to mogą się umawiać na mieście.

Więc kompletnie nie rozumiem, o co Ci chodzi. Mam niemiłe wrażenie, że boczysz się na mnie o to wielkie litery, troszkę się czepiasz i co bym nie napisała, i tak by było źle ;-).