Nie potrafię zbudować relacji z mężczyzną - Netkobiety.pl

A...bo kolega w ta mańkę uderza...rozumim

Ona nie dojdzie,i nie dlatego,że niedojda...tylko zaburzona w tych kwestiach poważnie.

No ale ja jej nie wróg
Tylko wiesz,u niej to ...że się tak brzydko wyrażę...język i te sprawy(wymiana płynów ustrojowych na różnych poziomach) są zdegradowane jedynie do funkcji mowy

Trzeba coś podobnego,ale platonicznego pomyslać.

Miałam już nie pisać, ale muszę coś napisać. Coś, co mnie trawi od środka, rozrywa mnie, a ja cierpię.
Nic nie mogę zrobić. Jestem bezradna. Do końca życia będę osamotniona. Co nie zrobię, i tak będzie źle.
1. Gdzie mam znaleźć drugą połówkę? NIKT do mnie nie pisze, nikt nie dzwoni, ludzie mnie nie lubią, nie mam żadnych znajomych.
2. Jak mam doprowadzić do ślubu? Jak to się robi? Podchodzę do chłopaka i mówię:-Witam, czy weźmiemy jutro ślub?
3. Ślub-przerażająca perspektywa. Przysięgać wobec tłumu ludzi, w niewygodnej sukni-okropność!
4. Zły mąż-nie wolno się rozwodzić, należy do śmierci trwać w małżeństwie, kilkudziesięcioletnie cierpienie.
5. Dobry mąż-kobiety żyją dłużej, więc zostanę starą wdową i będę rozpaczać po śmierci ukochanego.
6. Seks-jest brudny, zły i grzeszny, więc lepiej go nie uprawiać, ale zaraz! Według KK współżycie w małżeństwie jest obowiązkiem! Po latach zahamowań i wewnętrznych oporów mam nagle się "rzucić" na męża, grzecznie się rozłożyć i czekać na porcję gorącego kleiku. Nie wolno używać antykoncepcji, bo za to się idzie do piekła, dlatego zawsze muszę się liczyć z możliwością zapłodnienia. Nieważne, że nie jestem na to gotowa.
7. Kiedy będę cierpieć w małżeństwie, nikt mi nie pomoże, bo każdy mi powie, że to ja podpisywałam ten papier i mam sobie radzić sama.
8. Patrzenie, że mąż się starzeje-to okropne, patrzeć na ten biologiczny rozpad, swój i ukochanego!
9. Koniec wolności, swobody, niezależności-druga osoba mnie całkowicie zawłaszcza.
10. I na koniec najgorsza rzecz-choćbyśmy byli najbardziej zgodnym, najbardziej religijnym małżeństwem, i tak będziemy gorsi, ponieważ dziewictwo jest więcej warte niż małżeństwo.
Skoro seks jest taki zły, to dlaczego Bóg to stworzył? Mógł tego nie tworzyć-oszczędziłby cierpienia sobie i ludziom.
Skoro narządy płciowe są złe, po co je mamy?
Dodam jeszcze, że nie wytrzymuję tego nerwowo! Najchętniej to porozmawiałabym o tym z samym Bogiem, tylko On nie odpowiada!!Poradźcie, co mam zrobić, bo oszaleję!

Nigdzie w biblii nie ma tych bzdur, które tu napisałaś.  Gdyby dało się z Tobą normalnie porozmawiać, to odpisałabym rzeczowo na każdy punkt, ale Ty i tak odwrócisz kota ogonem.  Chcesz być nieszczęśliwa i się użalać.  Więc bądź.

A co nas to obchodzi, że Ty się męczysz?

Sorry za szczerość, ale NIC poza leczeniem psychologiczno-psychiatrycznym nie można Ci doradzić.
Dyskusja z chorą osobą nie ma większego sensu.

Czy to jest normalne, że odczuwam taki ból z powodu samotności? Zaczęłam to odczuwać w wieku 19 lat, nagle mnie naszło pragnienie, żeby szukać bratniej duszy, drugiej połówki. Jej brak wywołuje u mnie dotkliwe cierpienie. Czy to jest normalne? Nie wiem już, nie rozumiem, co się ze mną dzieje. Czy takie pragnienia są czymś złym?

pkt 6 i gorący kleik to jest to!

A tak serio, to ja się zastanawiam, czy Autorka oby nie jest ofiarą jakiejś przemocy na tle seksualnym?

Przeraziłeś mnie tym. Nie rozumiesz, że mam w głowie jakąś psychiczną barierę, która mnie przed seksem powstrzymuje? Że po tylu latach zahamowań nie jest łatwo, z dnia na dzień, zmienić swojego nastawienia? Nie udało mi się do tej pory i pewnie do końca życia mi się nie uda. Konsekwencje są straszne. Szczerze mówiąc, nawet nie wiem, jak TO się robi, jak zacząć, wstydzę się nagości i obrzydzają mnie narządy płciowe. Jak z takim podejściem mam to zrobić? Jak widzisz, nie mogę. Nie dam rady.
A jak zajdę w ciążę? Żadna metoda antykoncepcji nie jest skuteczna w 100%.
Widzę, że jesteś wierzący. Kościół zabrania antykoncepcji-jej używanie jest grzechem ciężkim, za który idzie się do piekła, gdzie cierpi się niewyobrażalne męki przez całą wieczność. Jak pogodzić wiarę w Boga z używaniem antykoncepcji?

Jej podejście do relacji z mężczyzną, w szczególności do seksu, albo jest wynikiem jakiegoś totalnie surowego ortodoksyjnego wychowania albo wynika z jakiś zaburzeń związanych ze złymi doświadczeniami na tle seksualnym. Pisze na temat seksu wprost obsesyjnie. Z jednej strony pragnie tego, pociąga ją fizyczna więź z mężczyzną ,czuje zew natury a z drugiej strony przejawia totalne obrzydzenie i wstręt do fizycznej sfery życia. Z jednej strony seks ją fascynuje z drugiej strony demonizuje seks. Znamienne są te określenia jakich używa, chociażby ten „gorący kleik”. Przejawia ewidentnie ambiwalentny stosunek do seksu.
Jak ją czytam, to mam deja vu filozofii św. Augustyna : )

Autorko po raz kolejny napisze i powtórzę za Cyngli... idź do lekarza.!!! Piszesz ze leki nie zmienia Twojego myślenia. Błąd. Zmienia procesy chemiczne w Twoim  mózgu ktore odpowiadają za proces postrzegania przez Ciebie rzeczywistości. To co do tej pory piszesz to bełkot, totalny belkot w którym zaprzeczasz sama sobie i zniekształcasz rzeczywistość. Piszesz o ślubie, pytasz jak go wziąć, zadasz szybkiej recepty by za chwile napisać litanie obrzydliwych spraw ktore sie z tym ślubem (w Twoim mniemaniu)wiążą. Twoj mózg produkuje natłok mysli, chorych pogmatwanych mysli, one nie dają Ci spokoju. Tylko leki i psychoterapia sa Ci w stanie pomoc. Zobacz już tyle tu napisałaś a gmatwasz sie jeszcze bardziej w szaleństwo.
Ratuj swoje zdrowie u specjalisty a nie na forum. Póki co nie jestes w stanie logicznie zrozumieć tego co sie do Ciebie pisze. Nawet to co ja teraz pisze pewnie średnio dociera

Wiem, poszukam pomocy. Już i tak biorę lekarstwa na depresję, teraz poszukam psychoterapeuty, może on mi pomoże. Akurat moi rodzice nie ułatwiają mi zadania. Zrobiłam pewną "prowokację" przez telefon. Zrobiłam to po to, żeby sprawdzić, co mama powie ( w moim domu seks był tematem zakazanym). "Rozwaliła" mnie swoją odpowiedzią, zbiła z tropu. Dzwonię do niej:
-Jak nie mieć wpadki?-pytam.
.....Cisza w telefonie, po chwili:
-Co?!
-Jak nie mieć wpadki-ponawiam pytanie.
-Ale jakiej wpadki?!Nie rozumiem!
-Małego człowieczka.
....Cisza w telefonie, po chwili:
-No tobie to chyba nie grozi...Przecież nie masz męża!-powiedziała głośno i dobitnie.
Zdębiałam.
-No nie...Serce zaczęło mi mocniej bić. Wystraszyłam się.
Wieczorem zadzwoniła i powiedziała:
-Wszystko w porządku? Niech ci po głowie nie chodzą głupoty. Bo ten telefon dzisiaj rano był bardzo głupi. Poważnymi sprawami się zajmuj, a nie głupotami.
Tyle mi mama ma do powiedzenia w tym temacie.

Wiem, rozumiem. Zdaję sobie sprawę z tego, że mam poważny problem. Chcę pomocy. Chcę z tego wyjść. Poszukam dobrego psychoterapeuty, chociaż pewnie wyjście z tego problemu nie będzie proste. Jeszcze raz przepraszam. Tutaj już nic więcej się nie dowiem, zwrócę się o fachową pomoc. Na pewno nie chcielibyście mieć takiego mętliku w głowie, jak ja, ale zrobię wiele, aby się wyleczyć. Nie pozwolę temu zaburzeniu sobą zawładnąć.

A co miała dorosłej kobiecie powiedzieć?

Raider, jesteś DOROSŁA. Powinnaś od dawna wiedzieć, co robić, by nie mieć wpadki. Na początek należy w ogóle zacząć współżyć, a nawet to jeszcze Ciebie nie dotyczy.
Ok, nie dostałaś odpowiedzi jako dziecko, ale teraz jesteś DOROSŁA. Powinnaś szukać informacji w innych źródłach, co jest naprawdę logiczne...

Cześć, chciałem do cb napisać na PW ale na tym forum się chyba nie da (albo ja mam jakieś biedne konto ). Czytałem twój inny temat i dosyć cię rozumiem, i nawet jestem do cb trochę podobny. Napisz do mnie na FB, pogadamy trochę chociaż

https://www.facebook.com/sieronpawel

Dobra!

Jestem po kilku głębszych, nawet mój kierunek studiów zaczyna do mnie przemawiać(jednak teoria gdzieś się zgubiła). Aaa, i kryształowa kula nawet się odezwała. Tak samo jak i fakt, że czasami jestem mało przystosowana. Także psychoterapia via internet.

*Potrzebujesz pomocy? W Twoim przypadku internet nie da sobie rady. Polecam psychiatrę i psychologa(ale tego po studiach i szkoleniach z terapii).
*Jesteś dopiero na początku pracy z lekami - one nie działają w 5 minut. Nigdy. Nawet te na ból głowy. Daj czasowi czas. Pierwsza faza to ok. 3 tygodnie przy antydepresantach.
*O zapłodnieniu uczyli w szkole, dokładniej na biologii. Jak uniknąć wpadki? Rozmowa z ginekologiem oraz odświeżenie informacji ze szkoły. Nadal się boiszi? Nie bierz się za seks.
*Seks nie jest zły - wręcz odwrotnie. Będę bezpośrednia, jednak muszę zadać to pytanie - byłaś molestowana w młodości? Czy może rodzice wpoili Ci takie myślenie?

Resztę kwestii musisz przepracować z terapeutą. Masz zaburzony obraz mężczyzny oraz związków. Nie wiem z czego to wynika(rozwód rodziców, śmierć taty, molestowanie etc?).  Jesteś dorosła, więc musisz wziąć odpowiedzialność za siebie. Jest trudno, wiem. Ale w tym momencie tylko Ty możesz mieć jakąś kontrolę nad swoim życiem.

Skąd jesteś? Mogę Ci pomóc w miarę swoich możliwości. Ale terapeuta będzie niezbędny, tak samo jak i leki. Ale daj im czas.

A gdzieś Ty takie rewelacje przeczytała, albo usłyszała?

Mam dla Ciebie propozycję. Jeżeli masz tego rodzaju wątpliwości, to porozmawiaj o tym z jakimś duchownym. Dlaczego do tej pory tego nie zrobiłaś? Nikt z nas na forum, a przynajmniej nikt się nie ujawnił, nie jest w stanie duchownym, a tego typu rozsterki pewnie będzie  umiała Ci dogłębnie wyjaśnić osoba, która swoje życie poświęciła Bogu i wierze.

Może idź do spowiedzi. Takiej nie klasycznej, z regułką, że wyznajesz swoje grzechy itd., ale takiej, podczas której chcesz duchowej porady. Czy pójście na radkę jest grzechem(?). Naprawdę z niejednym duchownym da się pogadać. Żaden psychiatra ani psycholog nie rozstrzygnie Twoich duchowym wątpliwości.

Zapewne moglo i mialo najprawdopodobniej  a teraz Twoj stan psychiczny sprawia ze widzisz wszystko znieksztalcone. Tylko ze zrozum ze forum nie rozwiaze Twego problemu. Ty musisz isc do specjalisty. Odpowiednia osoba przeanalizuje z Toba calosc problemu postara sie dotrzec do zrodel i zaproponuje metody pracy ktore pomoga Ci zobaczyc wlasciwe proporcje wielu spraw. Poki co Ty sie miotasz od bandy do bandy, wypisujesz jakies niczym nie poparte teorie (ale sama w nie wierzysz) i zakladasz ze leki nic nie pomoga.
Podam Ci przyklad mojej kuzynki. Pewne wydarzenia sprawily ze ta mloda, radosna i zdrowa osoba popadla w ciezka depresje. Jednym z jej objawow bylo wyobraznie ze ona nie jest czlowiekiem tylko zwierzeciem. Nikt i nic nie bylo w stanie jej przekonac ze jest inaczej. Nie chciala sie leczyc ale wkoncu rodzina ja zmobilizowala i poszla. Leki plus psychoterapia po roku pomogly na tyle ze nie ma sladu choroby chociaz leki wciaz bierze. Obylo sie bez robienia badan genetycznych by jej udowodnic ze jest czlowiekiem a nie kotem czy psem. Leczenie przywrocilo jej wlasciwe zdrowe myslenie i pojmowanie rzeczywistoci.
U Ciebie problem moze siegac duzo glebiej, we wczesna faze dsiecinstwa, moze wpajano Ci niewlasciwe przekonania moze obserwowalas zaburzone wzorce i tym przesiaknelas. Ale nie jest za pozno zeby zawalczyc o siebie. Tylko musisz chciec! To jak piszesz wskazuje ze jestes wrazliwa osoba,  zdolna do autorefleksji ktora sama widzi ze cos jest nie tak tylko nie umie sie za to zabrac. Prosze Cie skorzystaj najpierw z pomocy lekarza a dopiero pozniej jesli nadal bedzie potrzeba idz do ksiedza i porozmawiaj o swych watpliwosciach. Poki co robisz narazie wszystko w zlej kolejnosci. Rozprawiasz o seksie, zwiazku, grzechu a brakuje Ci solidnych zdrowych podstaw na ktorych moglabys to budowac. Przestan mowic ok ok pojde do lekarza tylko idz i rzetelnie przyloz sie do terapii oczekujac cierpliwie na efekty, ktore nie pojawiaja sie od razu.

Jeżeli wiesz, że masz defekt w psychice to spróbuj ten defekt wyeliminować.
Zmień to myślenie o seksie.
Seks jest superowy, jak jest uprawiany z przyjemnością.

Oczywiście, że wychowanie ma wielki wpływ na przyszłe życie.

Nie od dziś wiadomo, że najlepszą antykoncepcją jest wstrzemięźliwość Nie chcesz wpadki - nie kochaj się. Chcesz się kochać - licz się z możliwością wpadki. Poza tym nudzisz. Raz wypisujesz jakieś filozoficzno-religijne przemyślenia, innym razem przebąkujesz o defektach psychicznych. To sie w końcu zdecyduj co Ci dolega - czy głęboka wiara przeszkadza Ci normalnie egzystować, czy masz zahamowania natury psychicznej.

A może tak zajmij się czymś konstruktywnym w życiu. Nauką, pracą, hobby... Koleżanki to koleżanki. Ty to Ty. Niczego nie musisz mieć na siłę za sobą. To Twoje życie a nie koleżanek.

Takie podejście nie jest potrzebne. A na Księżycu byłaś? Masz kompleksy z tego powodu? Jeśli masz takie lęki przed ciążą to pomoże ci tylko podwiązanie jajowodów. Niestety trzeba to zrobić za granicą bo w tym chorym kraju tego nie robią. Wydaje mi się jednak że seks nie jest twoim głównym lękiem, tylko nie potrafisz tworzyć więzi z chłopakiem a potrzebujesz jej. Powinnaś zastosować moją radę, którą podałem wcześniej. Nie myśl teraz o seksie tylko spotykaj się z chłopakiem który ciebie lubi, ale powiedz mu że w tej chwili potrzebne ci są tylko spacery i rozmowy, bez dotykania się. Takich spotkań będziesz potrzebowała mieć kilkadziesiąt. Wtedy lęki ci się zmniejszą i będziesz mogła podjąć racjonalne decyzje a nie jak teraz pod wpływem emocji. W tym czasie wytworzy się między tobą a chłopakiem więź uczuciowa, która jest ci bardzo potrzebna.

UWAGA - nie jesteś jedyna w tym wieku, która nie była nigdy na randce, nie całowała się i nie uprawiała seksu.

Chcesz iść na randkę?
No to się umów, masz większe pole manewru niż facet, tyle że masz większe prawdopodobieństwo trafienia na mendę.

Tylko Ty się nie umówisz, bo ciągle znajdziesz sobie jakąś wymówkę i będzie Cię rozrywać na dwa bieguny - z jednej strony chcesz się umówić i doświadczyć związanych z tym rzeczy, a z drugiej zwyczajnie się boisz i za cholerę nie pójdziesz.

Nic Ci to nie da, że będziesz cały czas się mazać z tego powodu, co najwyżej sfiksujesz.

A czy ktoś tutaj napisał że to coś złego?

Sama w głowie sobie tworzysz takie scenariusze.

Dziewczyno, zrób sobie ładną fotkę, wrzuć na Tindera/Sympatię etc.i po prostu UMÓW SIĘ na randkę. Możesz poprosić jakaś koleżankę,która pójdzie z Tobą i np usiądzie dwa stoliki dalej,żebyś czuła się bezpiecznie. Będzie się fajnie gadał o to spotkacie się jeszcze raz,a jak nie to trudno,poszukasz innego. Proste? W 21 wieku omówienie się na randkę nie jest trudne

Dokladnie Cyngli. Tylko ze Raider mimo wielu postow z apelami by zaczela sie leczyc nie robi tego i pograza sie coraz bardziej w chorym szalenstwie.
Dziewczyno obiecalas ze sie zajmiesz swoim zdrowiem psychicznym. Co zrobilas w tym kierunku? Zrozum ze poki nie uleczysz psychiki nie masz co myslec o doznaniach cielesnych..

Tzn do kiedy konkretnie ? Bo non stop pada haslo ze czekasz na wizytę. Na kiedy masz termin?

To napisz jak będziesz po wizycie. Jestem ciekawa, jaką formę terapii Ci zaproponują.

Współczuję takiego myślenia i o sobie, i o innych ludziach. Współczuję oglądania świata w krzywym zwierciadle. Współczuję warunków, w których żyłaś/żyjesz, a które w ten sposób Cię ukształtowały.
Na szczęście terapia już niedaleko, będziesz mogła w bezpiecznych warunkach dać upust swym emocjom, uporać się z trudnymi doświadczeniami i spojrzeć na świat z innej perspektywy. Warto!

Ja jestem dumna z moich poglądów. I w momencie, w którym je ukształtowałam, mam wrażenie, że cały świat atakuje moje poglądy. Czasami marzę o tym, żeby znaleźć się w gronie ludzi, którzy myśleliby dokładnie tak, jak ja, chwalili mnie, podziwiali i poważali. I żeby wszyscy ludzie robili to, co ja chcę i żeby moje życie wyglądało dokładnie tak, jak w moich marzeniach.

Dumna jesteś ze swych poglądów? A dzięki nim bywasz szczęśliwą lub jesteś zadowoloną?

Nie atakuję Twych poglądów, choć ich nie podzielam. Rozumiem potrzebę uznania i poważania. Zapędów dyktatorskich współczuję, ale też wiem, że można je ukrócić.

Terapia.

Terapia!

TERAPIA!

TERAPIA!!!!!