Jak odnależć radosć życia będąc samotną - Netkobiety.pl

Santapietruszka--dziękuje za propozycje wakacji  w Twoich okolicach,ale ja wole morze:-) lżejsze powietrze, lepiej mi się oddycha. W górach jakoś tak ciężko, ciągle mi się zatykają uszy.Ale to pewnie dlatego,ze mam tendencje do podwyższonego ciśnienia.

I zaś źle, znowu coś znalazła na nie
Kobieto, powiedz, czy Ty kiedykolwiek w życiu zaakceptowałaś coś, tak na pełny spontan, bez zastrzeżeń?

Co do dzieci - chcesz moje na tydzień? Zapewniam Cię, że pojutrze oddasz bez żalu

PS. Ja też wolę morze - ale w tym roku nie ogarnę, niestety

Ja nie pytałam o góry, tylko ogólnie. Czy np. jeśli ktoś Ci zaproponował wyjście do kina, bo akurat ma darmowe bilety na premierę Jurrasic Park 654, to Ty poszłaś, czy odpowiedziałaś, że niestety nie, bo akurat robisz pranie i generalnie w kinie nie smakuje Ci popcorn? W sumie sądząc po Twoich postach, to pewnie pokręciłaś nosem, że nic się nie postarał, bo bilety darmowe Ale zastanawiam się, jak odpowiesz

Ok. Spędzałam samotnie wigilie, święta, urlopy. Nie zrozumiemy się... Za mało w Tobie jest w ogóle chęci do życia, żeby w ogóle w tym życiu jakąś radość znaleźć... szkoda... wolisz narzekać, ok, Twoja decyzja

[santapietruszka to może ja do Ciebie zajrzę oczywiście żart.

sunflower30 przeczytałam wszystko, co napisałaś i z jednej strony dobrze Cię rozumiem, bo samotność, to straszny stan znany mi z autopsji. A z drugiej strony trochę Ci się dziwię, bo zegar biologiczny nie zaczął Ci tykać od wczoraj. Musiałaś sobie zdawać sprawę z upływu czasu już z 10 lat temu i czekałas na tego jedynego, czekałaś, czekałaś i czekasz nadal, wiedząc, że z każdym rokiem będzie trudniej go znaleźć. Samotne macierzyństwo be, rozwodnik be, a kawaler w Twoim wieku, to ewenement medyczny. Użalanie nad sobą wiele Ci nie pomoże, a wręcz może Cię wpędzić w niezłą deprechę, czego Ci nie polecam. Może najlepiej byłoby zaakceptować stan faktyczny i zdać się na ślepy los?... Życie lubi płatac figle

Suflower, sorry, będę bluzgać:
Do kupy nędznej*!!! Syty nie zrozumie głodnego, owszem. Ale jak nie mam chleba to wpier...m bułki (i podaję je najlepiej, jak tylko potrafię) - tyle w temacie. Weź się w garść i zachowuj się jak przystało na kobietę dorosłą.
A co Ty, kurde, jedna, jedyna jesteś nieszczęśliwa na świecie? Mam kolegę, który stracił władzę w nogach, zawalił mu się świat. Możliwości ułożenia sobie życia osobistego ma ograniczone znacznie bardziej niż Ty, a jednak nie zamyka się w sobie, uprawia sport na wózku, poznaje ludzi, ze mną też próbował. Poznaliśmy się na Badoo, poszliśmy razem do kina w dniu moich urodzin. Nie spodobał mi się jako mężczyzna, ale wcale nie ze względu na wózek. A ty zachowujesz się jak rozkapryszona panienka.
Klapsów parę na gołą d... i tyle. Koniec, więcej się na ten temat nie odzywam.

*Autorem "kupy nędznej" jest mój syn. Był malutki, kiedy powtórzył znane powszechnie przekleństwo, nie potrafiąc wypowiedzieć go "prawidłowo". Weszło to na stałe do mojego słownika

Przykro mi z powodu sytuacji, ale faktycznie sama sobie narzuciłas tak wiele ograniczeń,  że dziwne byłoby, gdyby łatwo Ci poszło znalezienie odpowiedniego człowieka. Niestety, musisz teraz ponieść tego konsekwencje. Każdy ma prawo do wybrednosci, ale to często oznacza trudności, czasem wręcz niemożność zrealizowania celów.
"Optymistę spotyka w życiu tyle samo niepowodzeń i tragedii co pesymistę, ale optymista znosi to lepiej.
Martin Seligman"
Wydaje mi się, że przybita samotnościa popadasz w kiepski stan psychiczny. Może zacznij od naprawy  tego, najlepiej z pomocą. Może wtedy zacznie się układać to, co jeszcze może. Ze swej strony zachęcam na początek do zaopiekowania się jakimś zwierzątkiem, nie odmieni Ci życia, ale wprowadzi w nie trochę radości. Mnie na poczucie osamotnienia pomogły właśnie pies i koty.
Powodzenia.

Nie, ale uważam, że  pomiędzy "sporymi wymaganiami"  i "łamaniem swoich zasad" a "łapaniem się byle spodni" jest sporo możliwości i kompromisów, których nie bierzesz pod uwagę, a  co mocno ogranicza liczbę kandydatów do przyjęcia.

Tak wygląda, bo taki wyszedł sens Twojej wypowiedzi a różnica faktycznie jest. Co nie zmienia faktu, że ciężko po prostu o mężczyznę "bez przeszłości" w wieku zbliżonym do Twojego. Tak swoją drogą, korzystasz z portali?  Bo to też jest duża szansa na poznanie kogoś.

Nie wszystkie zwierzęta potrzebują dużo uwagi człowieka. Chomiki, szynszyle czy króliki dają sobie nieźle radę same, oczywiście w dobrze przygotowanym miejscu, a zawsze to jakaś żywa istota w domu. To była tylko luźna propozycja.

Nie będę powtarzać po dziewczynach, bo to bez sensu. Twoje nastawienie,  póki co,  odwala całą kiepską robotę,  bo to ono jest najważniejsze w spełnianiu marzeń. Tyle,  że nie stawiam tu na świadomy sabotaż,  a tylko kiepski stan psychiczny. To Ci może nieźle zaszkodzić, a już na pewno nie poprawi Ci życia.
W swoim czasie rozpracowywalam  temat samotności dość intensywnie i wiem jedno: procentowo jest to ogromny udział naszego umysłu i niewielki świata zewnętrznego. Dopóki nie ogarnie się siebie od środka, to nic się nie ułoży. Są to jakieś deficyty, zahamowania, zaburzenia, które ciężko samemu zauważyć i wyprostować. Mnie pomogły dwie życzliwe osoby z otoczenia, ale z braku takowych może być i profesjonalista. Nawet jedna konkretna , byle szczera rozmowa może zdziałać wiele. Szkoda się zaniedbac,  bo człowiek osamotniony często dziwaczeje.

Bo to mówienie o "przychówku "jest silniejsze od człowieka,  płci żeńskiej. Panowie rzadziej  tak mają , za to są na pewno gorszymi słuchaczami. Ja z racji posiadania dorosłych już dzieci mówię o nich rzadko,  za to katuję otoczenie opowiadaniem o pięciu kociakach plączacych się po domu mimo, że rozrabiaki niezłe,  cieszą serducho.
A takich bardziej singlowatych, bezdzietnych nie znasz? Z pracy czy że szkoły. Z nimi pewnie łatwiej o podobne, neutralne tematy i rozterki. Albo jakieś czaty i właśnie fora. Jak sama widzisz w tym dziale, są tu kobietki o podobnym statusie. Też pragnące kogoś poznać, ale w sumie zadowolone z życia, bo dołowanie się nic nie daje, wrzody żołądka i złe samopoczucie najwyżej.
Właśnie przez "przeszłość" rozumiem ślub, rozwód,  dzieci. Ciężko o mężczyznę w wieku ok. 40 lat stanu kawalerskiego,  wolnego, bezdzietnego. Znam dwóch takich, ale oni po prostu nigdy nie szukali kobiety. Taki typ. Z kolei facet  po kilku związkach może mieć taki sposób na życie - z kwiatka na kwiatek, nigdzie za długo nie zagrzać miejsca, obrączka nigdy w życiu.
Moim zdaniem warto poznawać wielu, różnych,  nawet niekoniecznie stuprocentowo dopasowanych.  Być trochę choć  elastyczną. Po pierwsze zawsze to jakaś atrakcja,  po drugie szansa. Przecież na pierwszej randce nikt Ci nie każe się deklarowac. Nie spodoba się,  to trudno, może trafi się następny. Czekając wyłącznie na wymarzony typ można przegapić kogoś dobrego. Fakt, że na tych portalach to podobno bywa, że  niewiele się zmienia.  Zaglądaj na kilka, może jakieś stronki dla hobbystów,  pasjonatów. Internet to kopalnia dusz, także samotnych. Warto tylko zmienić podejście na pozytywniejsze nawet udawane

Ale ona przecież nie potrzebuje obrony,  bo nikt jej nie atakuje. Wręcz przeciwnie,  każdy na swój sposób, więc i delikatnie,  i szturchancem, usiłuje dodać jej otuchy i wskazać sposoby na dobrą odmianę życia.
Ona ma rację, wiele z nas ma inną sytuację,  nie do końca będzie rozumiana, bo inny punkt siedzenia. Są na to dwa sposoby: siąść i się dołować,  albo starać się,  mimo wszystko,  coś dobrego w tym zauważyć albo chociaż się  z tym pogodzić. To my odpowiadamy za swoje wybory, my ponosimy tego konsekwencje,  i tylko do siebie możemy mieć pretensje. Ale czy warto? Co da permanentne zmartwienie się,  czy żal do innych o szczęście i zadowolenie?  To tylko odstrecza i zniechęca.  Współczuję Autorce, ale zachęcam do walki o siebie,  o znalezienie radości pod jakakolwiek postacią.

Ememefka---bardzo się ciesze,ze chociaż Ty mnie rozumiesz i wiesz,ze wcale nie łatwo jest złamać swoje zasady,a jeśli się je złamie to potem niekoniecznie dobrze się z tym czujemy i nie zawsze wyjdzie nam to na dobre. Ja na szczęście nie miałam w życiu takiej sytuacji,ze musiałabym wybierać miedzy moimi przekonaniami a męzczyzna.

Rozumiem ale tylko w zakresie zasad. Natomiast jeśli chodzi o zniechęcenie życiem, to już nie rozumiem. Jeśli chodzi o złamanie zasad to właściwie nie musiałam wybierać między mężczyzną, a zasadami bo facet był kawalerem i chętny ale zaczął od - jak ja to nazywam - d*py strony poza tym desperat (większy ode mnie   i na innym poziomie dojrzałości. Generalnie poczucie własnej wartości jest tu najważniejsze i tyle.

Ememefka, zapraszam, górali ci u nas dostatek "goroli" zresztą też, jak wszędzie, ale nie należy się zrażać

Sunflower - jeżeli uważasz, że ja Cię namawiałam do łamania Twoich zasad, to bardzo Cię przepraszam, że tak to mogłaś odebrać, ale zupełnie nie o to mi chodziło i nigdy to nie było moim zamiarem... a jedynie miałam na myśli, że z góry w pewnych sytuacjach zakładasz, że ktoś zgodny z Twoimi wymaganiami nie istnieje i nie warto nawet spróbować - bo nie, bo coś tam itd. Ale jak wspomniałam - ok, szanuję Twoje decyzje. A podczytywać będę, bo będę ciekawa, co u Ciebie

rady typu walcz o siebie, próbuj są dobre dla osoby,która siedzi i czeka. ja szukam, jestem na portalach, spotykam się i nic....a tak mniej więcej od 2 lat to mało kto chce się spotkać,bo jak pisałam panowie wola młodsze i dla nich taka 40latka to wybrakowany towar,bo dziecka mu już nie urodzi.
kryzys wiary na pewno związany jest z moja samotnością, zresztą w kościele katolickim mało jest miejsca dla samotnych-u mnie w parafii:rekolekcje dla małżonków, festyny rodzinne,rekolekcje dla narzeczonych .jednym słowem kult rodziny.

obecnie mam dość długą przerwę, bo niestety brak chętnych na owe randki....
mieszkam w małym mieście i u mnie nie ma takich mszy.

Ememefka - podobasz mi się jakby co, to z Krakowa nie masz do mnie daleko, jakieś 90 km
A może wtedy i Słonecznik się skusi, bo te góry u mnie wcale nie jakieś wysokie są, może nie zaszkodzą a ja Jej już znajdę jakiegoś górala kawalera bez przeszłości, co jej machnie parkę małych niskopiennych góralątek

Normalnie zasnąć nie dadzą. Tylko dla Sunflower, a ja? Góralątko też chcę. Nie będę mogła zasnąć i będę myślała o taki góralu do 175 max takim w stylu Golców. Czysty bezwstyd
Piegowata - wielbię Cię także za nick. Bardzo lubię piegi, a sama nie mam
Teraz już definitywnie spać. Zwłaszcza, że zdjęłam szkła kontaktowe i nos mam 10 cm od monitora.
No i OT się zrobił. Ale może Sunflower się uśmiechnie z tej paplaniny.

santapietruszka-- jak mu nie przeszkadza odległość i gotowy przyjechać w moje strony to czemu nie:-)

ok:-)

Nie kuście mnie tu góralami, bo sąsiada w trąbę puszczę

Ja tu sobie smacznie spałam, a koleżanki nie próżnowały!

Mnie by randka w deszczu bardzo, bardzo się podobała
Kalosze, płaszcze przeciwdeszczowe i przytulanko pod parasolem. No, no... Proponuję zapomnieć własnego parasola Dzieci też miałyby uciechę.

U mnie też leje. Wczoraj masakryczny upał, a dziś deszcz.  Ale jestem umówiona na wieczór z koleżanką i już się cieszę. Jak przestanie padać to posiedzimy w ogródku z którego jest widok na park miejski. A tak w ogóle to ja też zapraszam do siebie pod Kraków!
Edit:
Lubię poznawać nowych ludzi. Poznałam kilka dziewczyn z forum z wątku "Jak sobie poradzić po śmierci męża". Spotkałyśmy się kilka razy. Ale teraz ja jestem już na innym etapie, a część z nich nie potrafi pójść w żałobie dalej i jej zakończyć dlatego relacje są czasem dla mnie męczące.

Sunflower, no, weź, przestań! A Jezus? Był sam, a nigdy nie samotny!
A słuchałaś przesłanych przeze mnie audycji ojca Szustaka? Posłuchaj cierpliwie, bo warto.

Wymyśliła jak ja jeszcze nie wiem, czy ja się chcę przytulać z tym gościem a parasola to nawet nie posiadam, nie kupuję, bo zawsze gubiłam, więc z zapomnieniem go nie będzie problemu
Przestało padać. Generalnie może randka będzie, ale na razie obiad gotuję

Piegowata - jak się rozpędzisz, a braknie Ci powierzchni, to i u mnie trzeba by chałupę ogarnąć

Ememefka - ja pewnie kiedyś skorzystam, też lubię poznawać, a i zwiedzać lubię

Taaaak chyba się pozbieram i sprawdzę te grzyby przestało lać

A skąd jesteś? Może na razie znajdzi osobę z którą będziesz mogła pochodzić czy pogadać. Ja mam 25 lat i nie przeszkadzało by mi pospacerować i pogadać sobie z dojżałą kobietą Zawsze to nowa znajomość.

Czyli randka udana ale nieprzyszłościowa ? A muchomory ładne są
Może jak pozna Sunflower to zechce się wyprowadzić?

Tylko, że Sunflower musi jeszcze chcieć.
Edit:
Mnie się w przyrodzie wszystko podoba to i może być sromotnik

Nie miałam na myśli, że Ją zmuszasz Sunflower odezwij się czy reflektujesz? Bo my Ci już tu życie układamy A tak swoją drogą to nie wiem czy ja miałabym odwagę zmienić całkowicie swoje życie i przeprowadzić się kilkadziesiąt kilometrów. Nawet z miłości.

dzięki Santapietruszka,ze pomyślałaś o mnie :-)
Wszystko fajnie tylko te kilometry.  W pewnym wieku każdy ma już jakąś pracę w swoim miejscu zamieszkania i obawiam się,ze nie byłoby łatwo tak wszystko porzucić i zaczynać w nowym miejscu. Zaczynać jak zaczynać ,ale znaleźć prace byłoby ciężko.. . Jeszcze kilka lat temu gdy walczyłam z bezrobociem,to gdyby zaiskrzyło to przeprowadziłabym się w każdy dowolny zakątek Polski a może i poza granicę.

A na prawdę musi zaiskrzyć żeby z kimś być? Raczej w twojej sytuacji wybrzydzać i pisać że nie zaiskrzyło jest nie na miejscu.