Kochanka męża - Kobieta która zniszczyła jego i mnie - Netkobiety.pl

Dobra, nie po to pisałam żeby teraz pękać, wyrzucę to wreszcie z siebie...DAM RADĘ...MUSZĘ W KOCU SIĘ PRZEŁAMAĆ

Prawie rok temu rozstałam się z mężem. Powodów było sporo. Nie będę się tu rozpisywać.

Dużo w tym mojej winy było, przyznaje. Coraz częściej dochodziłam do wniosku, że nas już nic nie łączy, on zresztą też. Nie wytrzymałam, zaraz po maturze córki, wyjechałam za granicę z projektu z pracy. Rozstaliśmy się bardzo chłodno. Potem ja zajęłam się pracą, odnalezieniem w innym państwie, środowisku. Miałam z nim sporadyczny kontakt, przez telefon. Omawialiśmy ogólne sprawy.

Jednak doszłam do wniosku, że tą sprawę trzeba załatwić do końca. Albo próbujemy ratować małżeństwo albo bierzemy rozwód.

Zadzwoniłam do niego, że wracam, żeby był uprzedzony, powiedziałam, że musimy porozmawiać żeby się przygotował.

Gdy już byłam w domu zabiegam o szczerą rozmowę. Chciałam wiedzieć na czym stoimy.

Od niego nic zero konkretów. Sama doszłam do prawdy, że on ma kogoś. Zabolało mnie to, ale byłabym w stanie przełknąć. Gdyby był szczery i się od razu przyznał.

Sama więc zasugerowałam rozwód. Umówiliśmy się, że damy sobie tak do pół roku na zamknięcie wszystkich spraw. Jednak dopóki nie było podziału majątku, mieszkaliśmy razem, oczywiście osobne pokoje. Doszły mnie jednak słuchy, że krąży taka plotka, że ja wróciłam jak jakiś marnotrawny syn do męża, i przeze mnie tamta kobieta cierpi, tak głosiła jej wersja. Sama byłam zaskoczona jakich rewelacji się na swój temat dowiedziałam.

Więc powiedziałam mu żeby do niej poszedł mieszkać, niech sobie będą razem, po rozwodzie podzielimy majątek, weźmie swoją część kupi sobie mieszkanie czy co tam chce. Taka ze mnie podła kobieta jest.

Ale nie poszedł. Może to się wydawać dziwne ale mieszkamy jak lokatorzy, ja nie wiem co on robi kiedy wraca. Do tej pory mnie to nie interesowało. Ale wszyscy zaczęli mówić, że źle wygląda,

że ponoć ma duże problemy, sama zaczęłam zauważać że wraca pijany, łazi po nocy po domu, unika jakichkolwiek spotkań ze mną.

Zaprosiłam na wódkę jego kumpla, żeby się wygadał. No i się wygadał. Tamta kobieta wyjechała na nim zaraz po tym jak się okazało, że po rozwodzie wszystkie dobre, nie są wyłącznie jego. Ona nie chciała żeby on się do niej wprowadził. Nawiasem mówiąc ona się z nim wyspała, wybawiła na jego koszt i kopnęła w d... poszła szukać następnego frajera. Miała wyjątkowego farta bo to się zbiegło z moim powrotem więc oficjalna wersja jest taka że ona jest honorowa, i się wycofała. A prawda jest inna ona go nie kochała nie wiązała z nim żadnej przyszłości, to był taki miś pluszowy na chwile. Ale on tego nie rozumie, on się w niej zakochał na śmierć i życie. Ona go nastawiła przeciwko mnie, że to wszystko moja wina. Nastawiła go przeciw naszej córce. Do znajomych obrobiła mu d... i odeszła. On strasznie to przeżywa, wiecie serce mnie boli to mówić ale na jedno jej słowo on by do niej jak na skrzydłach poleciał. Codziennie czeka na wiadomość od niej. Ja jestem tym wykończona i strasznie upokorzona, Rozwód? Na chwile obecną wszystko jest gotowe, możemy zaczynać. Ale on na tą chwile tak poważnie oderwał się od rzeczywistości, żyje tak praca-chlanie-śpi w ubraniach. Zal patrzeć, wrak człowieka został.

Nie zostawię go na ten moment samego, bo się stoczy, załamie, jeszcze się coś stanie, a tego bym sobie nie podarowała nigdy. Ostatnio miał wypadek, na szczęście niegroźny. Myślicie że ona go odwiedziła w szpitalu? Albo się zainteresowała a wiedziała. Mam ogromny żal do tej kobiety, nie o to, że mieli romans, tylko o to, że go w sobie rozkochała i porzuciła, wybawiła się nim jak zabawką z kiosku, dała mu nadzieje nie wiem na co, jeszcze mu d... obrobiła po znajomych. Ale ta kobieta swoich błędów nie widzi, ona jest taka honorowa, wspaniałomyślna. jeszcze doprowadziła do takiej sytuacji, że to ja mam czuć się winna.

Powiem Wam gdyby od początku była szczerość sytuacji, uczciwe by się przyznali do romansu. Dziś każde z nas byłoby szczęśliwe.

On jak wypije to mnie z nią myli i mówi do mnie ,,Grażyna'' moja godność jako kobiety jest doszczętnie zrujnowana.

Ja najchętniej bym się spakowała i uciekła znów za granicę. Na tą chwile, jestem w patowej sytuacji, myślicie, że ja bym sobie życia nie chciała ułożyć z kimś kto by mnie naprawdę kochał?

WSZYSCY WIEDZIELI O ICH ROMANSIE, WSZYSCY SZEPTALI ZA PLECAMI, WSZYSCY TYLKO NIE JA, ZE MNIE JAWNIE ROBILI DEBILKĘ!!!!

A ja tam kibicuje Grażynie a Tobie się dziwię. Grażyna postąpiła z Twoim mężem tak jak sobie na to zasłużył. Nie lituj się nad nim, że zapijaczony zasypia w szmatach. Zgodnie z dzisiejszymi standardami mąż pewnie liczył, że żona i kochanka będą się o niego zabijać a on łaskawie będzie obdarzal atencja to jedna to druga. A tu trafiła się taka Grażyna co go przechytrzyla i zdążyła porzucić zanim on się nią znudził. Takie Grażyny powinno się powielać i podsuwac każdemu dziadowi w kryzysie wieku sredniego, któremu marzy się dyskretny romansik. Świetna nauczka. A Ty Kochana nie umartwiaj się zbyt mocno. Piszesz, źe zrobili z Ciebie debilke. Otóż nie. To jasne pan wyszedł na debila. Ty możesz przejść nad tym wszystkim do porządku dziennego. Myślę, źe powinnaś przeprowadzić rozwód. Pozdrawiam!

Ja do tej kobiety mam ogromny żal, nawet nie o to, że mieli romans, tylko o to, że go w sobie rozkochała i porzuciła.
I nie miała na tyle cywilnej odwagi, żeby szczerze przyznać, że tak naprawdę nigdy go nie kochała i nie wiązała z nim żadnej przyszłości.
Był czas na początku, że chciałam z nią dwa słowa zamienić. Nawet nie tym co tam między nimi jest, ale od mojej córki wara, bo ona go nastawiała przeciw córce mówiła że to rozpieszczony bachor, itd. Ale przez cały ten czas była dla mnie nieuchwytna. Dlaczego? Ba bała się, że to naprawdę koniec, i dam im swoje błogosławieństwo, a jej przecież odpowiadała  sytuacje z dreszczykiem emocji, zero zobowiązań.

Ja jej osobiście nie znam ale słyszałam różne opinie wcale nie pochlebne. Ona się chciała dowartościować, że poderwała żonatego, gdy się spotykali tak żebym ja nie wiedziała chyba z podniecania skakała do sufitu, że taka śprytna. A jak przyszło do konkretów do pierwsza nawiała.
Mówcie co chcecie ale to ona się jego kosztem zabawiła.

A co Ty się tak nią przejmujesz? Ze rozkochala biednego wiarolomnego?  Wielkie rzeczy. Faceci robią to na okrągło! Bajeruja kochanki, wmawiając wielka miłość, obiecują odejście od żony, wspólna przyszłość, a tak naprawdę chodzi im tylko o przygodę na stare lata. Moim zdaniem powinnaś przestać skupiać się na Grażynie.

Słyszałaś określenie "hiena" ? Masz wiele racji w ocenie kochanki męża. Tylko, że mąż nie jest ofiarą bez rozumu. Ma swój wkład w Twoje poczucie krzywdy, więc wybielanie jego poczynań rolą kochanki nie ma tak wielkiego znaczenia. Jest to też klasyczna postawa u kobiet kochających za bardzo.

Mówią mi, że ja kobietą kochająca za bardzo jestem. Może i tak, ale ja pamiętam swoje grzechy, nie byłam święta. Po tylu latach nagle nie przestane go kochać, nigdy nie będzie mi obojętny!!!!!

Charlene, czy Ty piszesz o swoim synu czy o mężu?! Bo ewidentnie matkujesz mu tak, że można by myśleć, że jesteś zrozpaczoną mamusią, która martwi się, że jakieś zołzowate babsko okrutnie potraktowało jej ukochane dziecko.
Może zacznij myśleć o swoim mężu jak o dorosłym, w pełni sprawnym umysłowo mężczyźnie. Zrozum, że jest człowiekiem, który działa świadomie i świadomie powinien ponieść konsekwencje własnych czynów. Zakochał się i cierpi? No to to jest właśnie ta konsekwencja.
Przecież nie Ty go pchałaś do łóżka tej kobiety.
Nie Ty rozwalałaś rodzinę dla MIŁOŚCI.
Również nie Ty odsuwałaś się od własnego dziecka, bo ktoś Ci nagadał, że jest rozpuszczonym bachorem.
Kobieto! Ocknij się!

Zrozumienie, że masz do czynienia z dorosłym człowiekiem, jest o tyle ważne dla Ciebie, że być może odbrązowisz sobie swojego biednego, skrzywdzonego przez złą kobietę mężulka. ON DOSKONALE WIEDZIAŁ, CO ROBI.

Nie wiń za wszystko kochanki swojego męża. Bez dwóch zdań każdy, kto pakuje się w cudzy związek, jest współwinny rozpadowi tego związku. Ale - na Boga! - no przecież nie ciągnęła go na siłę! I nie ona Ciebie oszukała i zdradziła. Z premedytacją zrobił to Twój mąż.
W ogóle przestań się zastanawiać, jaką ona jest kobietą... Już wiesz, że złą. Odpuść ją sobie. Kiedyś być może los jej zapłaci, a nawet jeśli nie, to naprawdę nie Twoja sprawa. Na razie z Twoich postów bije żal do niej - to jakieś 70% tego, co piszesz. Tymczasem to naprawdę nie ona jest sprawczynią Twojego nieszczęścia.

Zrozum, że zawinił TWÓJ MĄŻ.

Weź ten rozwód, wyjedź, zrób cokolwiek ze swoim życiem dobrego dla Ciebie.
Na pewno wyjdź z roli matki, bo jesteś przede wszystkim wartościową, ciepłą kobietą, która choćby przez to, że tak potrafi współczuć człowiekowi, który ją skrzywdził, na pewno jest osobą bardzo empatyczną. I jako tak cenna kobieta zasługujesz na to, żeby ktoś Cię szanował, opiekował się Tobą i zwyczajnie Cię kochał.
Nie marnuj życia na takie bagno. Nie masz wrażenia, że topisz się w tym?

Nie obwiniaj również siebie. Nie oszukiwałaś nikogo.

Taaa... Tak Ci się tylko zdaje.

Nie możesz kochać kogoś, kto Cię krzywdzi.
Zresztą sądzę, że tylko Ci się wydaje, że go kochasz. Zwłaszcza po tym, jak zorientowałaś się po powrocie, że on kogoś ma. Wiesz, jak to jest... ja mogę porzucić, ale mnie lepiej nie porzucać... No i mąż zyskał chyba na wartości w twoich oczach, kiedy dowiedziałaś się, że jednak ktoś go jeszcze chce?
Nie mniej... piszesz, jak każda porzucona kobieta. Wszystkie przeżyły i Ty też dasz radę.

Ja na pewno dam radę, ja się o niego martwię na ten moment bardziej niż o siebie.
I tak,  wiem jaka skończona ze mnie idiotka.

KOLEJNA PARANOJA JA WOBEC NIEJ POPADŁAM W KOMPLEKSY, BA BYŁA TAKA CHWILA ZAŁAMANIA ŻE SAMA BYŁAM BLISKA JA PROSIĆ ŻEBY DO NIEGO PRZYJECHAŁA, ODEZWAŁA SIĘ. O STOP TAK NISKO TO JA JESZCZE NIE UPADŁAM!

Znalazłam kiedyś kartkę walentynkową, od niej. Wiecie darowałaby sobie kłamstwo kocham, ale innych durnot jakie mu nawpisywała jak to by ona za nim w ogień wskoczyła...ta jasne kurwa jeszcze by benzyny dolała.

Chyba nie rozumiesz słowa pisanego...
Może, jak już ulejesz sobie żółci w związku z kochanką męża, będziesz konstruktywniej myśleć... więc dalej, śmiało... Pokaż babie, gdzie jej miejsce!

Jasny gwint, coś jest tu głęboko nie tak. Ciekaw jestem opinii męża.
Psycholog się dziewczyno kłania, bo nie wiem czy Twoje zachowanie to wynik zdrady, czy coś więcej. Nie piszę tego złośliwe, sam jestem zdradzonym, jednak pachnie mi to nadmierną kontrolą i sporymi kompleksami.
Twój mąż to dorosły człowiek.

Zgadzam się z powyższymi wypowiedziami, z wyjątkiem hymnu pochwalnego aannaa'y na cześć sprytnej kochanki. To nie jest naiwna panienka zmanipulowana i oszukana przez żonatego lovelasa. Baba dobrze wiedziała, że romansuje z żonatym, mało tego okazała się dość interesowna. Zresztą autorka nie rzucała ślubnemu kłód pod nogi, dała wręcz błogosławieństwo na drogę.
Charlene 38, podobnie jak inni, radzę, żebyś swoją ewentualną złość skoncentrowała nie na kochance, a raczej na swoim jeszcze mężu.
Stan w jakim teraz się znajduje jest konsekwencją jego postępowania, tchórzostwa, braku uczciwości wobec Ciebie, a już niewybaczalne jest to, że pozwolił źle mówić o Waszym dziecku.
Postaraj się wyrzucić z głowy tę kobietę, a skoncentruj na beznadziejnym zachowaniu męża.
Przeżywasz tak całą tę sytuację, bo Twoje uczucie do męża jeszcze nie wygasło. Jednak, chyba nie łudzisz się, że Wasze małżeństwo da się jeszcze uratować, chyba nie wyobrażasz sobie dalszego życia z tym człowiekiem w obliczu wydarzeń jakie mają miejsce?
Zadbaj o siebie, rozwód, osobne zamieszkanie, to podstawa, żebyś psychicznie stanęła na nogi i dała sobie szanse na nowe życie.
Przestań przejmować się nim, ma to, na co zasłużył, jest dorosły, przestań go niańczyć. Czy on w analogicznej sytuacji martwiłby się tak o Ciebie?

Charlene! Przeczytałem wszystko co napisałaś. Dam Ci radę... i to będzie trudna do zrealizowania rada.

Brzmi ona: działaj niezależnie od uczuć. Uczucia to jedno, a życie to drugie. NIe musisz walczyć z uczuciami, możesz je przeżywać. Ale jednocześnie ze względu na uczucia twoje działania powinny być niezachwiane. Dlatego kontynuuj rozwód, rozwiedźcie się, podzielcie dom na pół. NIE oznacza to, że musisz męza zniszczyć -- wręcz przeciwnie... po rozwodzie możesz mu pomóc, możecie dalej żyć ze sobą, albo obok siebie, albo zupełnie osobno. Ale rozwód załatw, bo nie łączy Was nic, a tylko jest zagrożenie, że on wpadnie w długi i pociągnie Ciebie na dno.

Działania:   rozwód.
Tak musi być.

Nie, nie postradała. Rozpoczęła związek, facet okazał sie byle kim, więc go kopnęła tam gdzie należało. Ona ma gdzieś , że to był akurat twój biedny podopieczny (hmm...ktoś jak synuś ) i żyje sobie normalnie , bo zbyt wiele się dla niej nie stało nie stało... To , że ty szaty drzesz nad mlekiem nie przez siebie rozlanym, to już twój problem.

Jedyna rada dla ciebie - psycholog, natychmiast. Zaburzeniem, uzależnieniem i umiłowaniem pozycji ofiary pachnie tu tak, że aż w oczy piecze. Masz problem ze sobą, nie z mężem, a już na pewno nie z Grażyna

dokładnie tak

Charlene 38 na chwilę obecną jest jeszcze w szoku - te jej wypowiedzi są dość chaotyczne, to świeża sprawa. Na początku to tak dziwnie jest, że się obwinia "tę dziwkę", która zbajerowała biednego misia-pysia. Potem dochodzi do głosu rozsądek, że to nie mały chłopczyk, który nie wiedział co robi i dostrzega się winę u faceta.

W Charlene 38 jest dużo poczucia krzywdy - mam nadzieję, że ten tytuł, iż mąż i kochanka zniszczyli jej życie, to tylko odzwierciedlenie chwilowej silnej emocji.

Mnie na początku, jak zdrada męża wyszła na jaw, pękło serce, ale potem włączył się ulubiony przycisk: "Nie dam się!" Ani jemu, ani tym bardziej jej. Nie na zasadzie: "ja wam jeszcze pokażę", ale dla siebie - "nie pozwolę, żeby ktoś miał aż taką kontrolę nad moim życiem", a już w szczególności para tchórzy i oszustów

Ciekawa jestem, czy autorka wątku tu jeszcze zajrzy...

Nie no jasne sprawa oczywista wszystkie kochanki chciałyby tu przeczytać, że są fajne, niewinne, a żona ma pretensje tylko do męża. Bo co te bidulki niby zawiniły?!

Ja jemu już dawno wybaczyłam, nie rozchodzimy się w gniewie. Pamiętam swoje grzechy to jaka podle się niekiedy zachowywałam. NIC NIE PRZEKREŚLA TEGO ŻE JEST WSPANIAŁYM OJCIEC I BYŁ BARDZO DOBRYM MĘŻEM, MAŁŻEŃSTWO ZAWSZE BĘDĘ DOBRZE WSPOMINAĆ!

Nie wyobrażam sobie rozwodu, od strony technicznej jak to będzie kto będzie mówił, co, ile to będzie trwać. Oby bez komplikacji jak najkrócej. Oczywiście jest ustalone, że za porozumieniem stron. Naprawdę nie przeżyłabym gdybyśmy mieli się tam jeszcze kłócić czy jakieś brudy wyciągać, chyba bym zatłukła te Grażyna jakby mi coś przyniosła na niego. Już dość mi życie dowaliło. 

Wiem, że to źle, że nie powinnam ale mam ogromną potrzebę dowalić tej Grażynie, mówić o niej źle wrzucić z siebie to co o niej myślę. Nie mam nawet jednego powodu dla którego powinnam mieć wobec niej taryfę ulgową. Męża czy już eks męża będę widywać do końca życia, chociażby kiedyś na ślubie naszej wspólnej córki, okazji będzie więcej. Chociażby z tego powodu poprawne stosunki są potrzebne, zresztą on nie był złym mężem, małżeństwo zawsze będę dobrze wspominać, jego największym grzechem jest GRAŻYNA!!! Gdyby nie ona naprawdę mielibyśmy szanse. A ona nie weźmie i komuś nie da. Ona nie dała im szansy,  nam szansy na ratowanie małżeństwa. Po co się wpi...między nas? Tylko po to żeby się zabawić? Dowartościować kosztem innych ludzi?

Ok, postaram się ogarnąć i edytować, już przecież wiem jak to się robi, wybaczcie ale mam taką burzę w głowie...

Wiem, że Wszyscy macie racje z tym, że powinnam wziąć się za siebie, przestać użalać, ale muszę to wszystko jeszcze raz porządnie przepracować, wrócić do początków, żeby zamknąć ten temat raz na zawsze.

Jestem teraz na etapie wspomnień, przywoływania przeszłości, analizowania tego co było, co jest, gdzie popełniłam błędy. Odwiedzam sama miejsca w które kiedyś były nasze wspólne, ulubione...
Byłam w kościele w którym braliśmy ślub, często przesiaduje na ławce w sekretnym miejscu w parku które kiedyś razem znaleźliśmy, tyle rzeczy przypomina przeszłość.
Między nami jest ponad 14 lat różnicy, on jest starszy. Tak apropo poznaliśmy się jak byłam gówniarą, miałam fazę palenia papierosów, ukradkiem po różnych miejscach. Siedziałam w parku paliłam, patrzyłam, na wodę dokarmiałam kaczki, a on przesiadywał dwie ławki dalej.
Przecież kiedyś byliśmy naprawdę bardzo szczęśliwi....
Był moim pierwszym chłopakiem, pierwszą i  jedyną największą miłością.

Wierzcie lub nie, ale ja przez rok za granicą z nikim się nie spotykałam, z żadnym facetem. To Grażyna mu nagadała, ze jest inaczej, bo ona bez faceta dwóch miesięcy nie wytrzyma. Więc mierzy swoją miarą.

Przecież przez co się rozwodzimy? PRZEZ GRAŻYNĘ!!!
Gdyby jej nie było jak wróciłam, my mielibyśmy szanse!

Naprawdę kochanki powinny myśleć najpierw zanim zniszczą komuś życie!

Gdybyś nie wyjechała...nie byłoby żadnej Grażyny.  Proste. Ty mogłaś męża porzucić na rok,a on miał czekać jak wierny pies?  To tak nie działa,  wybacz. Znalazłaś sobie tę kobietę jako jedyną winną,  głównie, żeby swoją winę wypierać. 
Naprawdę, żony powinny myśleć, zanim porzucają mężów. ..

Znajoma prowadzi bloga o tematyce rozwodowej, ma parę ciekawych wpisów adwokatrozwodwroclaw.pl może okaże się przydatny.

W pierwszym poście pisałaś co innego

Ustalmy jedną rzecz - kochanki nie sa fajne i nikt ich tu nie broni, ale to nie one niszczą czyjeś życie. Ty dla Grażyny jesteś obca kobietą, w przeciwieństwie do swojego męża... Kto więc ciebie zranił tak naprawdę - on czy ona? skupiasz się na niej, ale to mąż cie zdradził, nie Grazyna.
Każdy powinien myśleć, biedny i obecnie okrutnie skrzywdzony małżonek również mógł to zrobić jakis czas temu. Ty z kolei powinnaś pomyśleć teraz o sobie, bo naprawdę jesteś w kiepskim stanie i - możesz sie obrazić, ale powtórzę to -  przyczyną twoich problemów nie jest Grażyna. Na niej najłatwiej ci sie wyładować, a że ta wściekłość jej absolutnie nie rusza i najbardziej uderza w ciebie samą, to jest już inna sprawa

Gdyby babcia miała wąsy, to by dziadkiem była.... Świetny trop, a więc - Ludwiku Dornie, Sabo, idźmy tą drogą!
wybacz kubeł zimnej wody, ale .... GDYBY twój mąż cie kochał, to nie rozpocząłby tej rzewno-rozporkowej przygody, ale szukałby rozwiązań dla waszego małżeństwa.... GDYBY cię chociaż szanował, to najpierw by sie rozwiódł, a potem rozpoczął nowe życie. Popatrz kim on jest... a ty go będziesz bronic i usprawiedliwiać. Popatrz co to mówi o tobie i twoim stanie psychicznym...

To nieprawda, że nienawidzę mężczyzn. Jestem w szczęśliwym związku. Byłam zdradzana, ale nigdy nie miałam pretensji do kochanki, tylko do sprawcy. Tamten zwiazek zakończyłam. Z perspektywy czasu widzę jaka to była udana decyzja, a o kochance mojego ówczesnego partnera myślę z czułością. To ona teraz ma problem a nie ja. Dlatego zachęcam kobiety do odwagi i metody szybkich cięć. Mój partner płakał i klekal przede mną, zaklinal na wszystkie świętości, źe się zmieni. No i co się zmienilo- u mnie dużo a u niego- jest coraz starszy a dziewczyny coraz młodsze.
Wracając do męża - z postów wynika, że nie do końca był uczciwy. Zapomniał sir rozwieść z zona a zdążył nawiązać romans. Zresztą sama Autorka twierdzi, że była ostatnim ogniwem w tym łańcuchu informacyjnym. Jak było fajnie, to jaśnie pan balowal w najlepsze a teraz wielce skrzywdzony. Nawet własną córkę odtrącony. Zresztą tak naprawdę im więcej postów tym mniej rozumiem o co tu chodzi - Autorka chce się rozwieść, Mąż chyba tez, no to czemu tu tyle miejsca jest poświęcone kochance?  Skąd w takim razie tytuł wątku. Dlaczego mam dopuszczać się linczu na kochance za to, że zachowała się jak książkowy przykład kochanki

Edit.

Odpowiem na pytanie- chłopiec, który ukradł zapałki jest złodziejem. No niestety taka jest nomenklatura. Wiadomo, że nikt nie będzie takiego chłopca stawiał na równi, że złodziejem aut.
Jak sięgam pamięcią nigdy nic nie ukradłam. Nawet nie podjadam cukierków na wagę w biedrze. Tak mam. Na klasowkach nie ściągalam. Są po prostu na tym świecie ludzie, którzy myślą o konsekwencjach. Oczywiście nie jestem jakaś nieskalana, mam swoje za uszami.
Dorosły facet, który nawiązał romans mógł się liczyć, z tym, że kochanka go zostawi. Nie widzę analogii.

Rozwine temat niedogadywania się. Jeśli małżonkom jest źle i czują się wzajemnie rozczarowani, to właśnie po to jest instytucją zwana sądem. Można złożyć wniosek rozwodowy i szukać szczęścia gdzieś indziej. Tutaj mąż chciał mieć i żone i kochankę. No i na swojej pazernosci się przejechał. Za co mam go żałować? Ze mu się romans potoczył nie po jego myśli?