duży problem z żoną, jak go rozwiązać? - Netkobiety.pl

Nijak. Nikt nie zaprzecza temu, ze to mało możliwe. Tak facet czuje i ma.

My go zachęcamy do bycia SZCZERYM wobec zony, bo nie jest uczciwym oszukiwanie jej. Jeżeli ja faktycznie kocha, powinno mu zalezec na jej szczęściu, również tym seksualnym. To mloda kobieta (wbrew temu co on sadzi) i ma szanse na znalezienie kogos, kto ja będzie kochal w calosci, a nie tylko jako gospodynie domowa i brata late. Dlatego należy jej się prawda.

To i tak runie bo nie ma racji bytu. Żona póki co się stara, ale jej się też w końcu odechce i sobie znajdzie kogoś kto się nią zainteresuje też seksualnie. Kobiety i mężczyźni w takim wieku mają bardzo duże potrzeby seksualne. Więc albo znajdzie sobie na boku albo odejdzie. Prędzej czy później i tak się to skończy. Tylko po co tracić czyjś czas? Czy to jest objaw szacunku do niego? Bullshit. To jest objaw odwrotny. Braku szacunku. Rozejdziecie się. Będziesz mógł sobie bzykać młode laski ze sterczącymi piersiami, a żona znajdzie sobie kogoś kto będzie kochał ją w całości. Same korzyści. Teraz korzyści brak. Narastająca frustracja obu stron, pompowanie bańki która pęknie.

Albo jesteście przyjaciółmi, macie do siebie zaufanie, jesteście szczerzy wobec siebie, albo to tylko puste słowa.

Nie zrozumiałaś,on nie czuje pożądania od niedawna,a nie od 10 lat,na początku było wspaniale,ale spowszedniało.

Zacytuję "a szczególnie po pierwszych 2 nie ma juz żadnych nowych pól eksploracji, właściwie zrobiliśmy już wszystko po dziesięć tysięcy razy, każdą pozycję, grę, przebranie i adrenalinę"

Większość ludzi tutaj nie rozumie Marceli-ego. Przede wszystkim tylko ON tutaj zna swoją żoną najlepiej bo jest jej partnerem przez wiele lat. Przeżywał z nią wzloty i upadki i jest wstanie teraz przewidzieć jej reakcję na problem, który zaistniał. Dlatego bez sensu jest wypisywanie, ŻONA CIĘ ZOSTAWI (przecież powinna). Widać, że ludzie się bardzo kochają, a facet nie stawia seksu jako główny priorytet ich związku. Jednak większość ludzi tutaj tego nie rozumie, że chodzi o coś więcej niż o BRAK PODNIECENIA.
FACET NIE CHCE KRZYWDZIĆ ŻONY TYLKO DLATEGO,ŻE JEGO PENIS ODMÓWIŁ MU POSŁUSZEŃSTWA.
Wszak na początku uważałam, że chodzi głównie o wygląd, ale przecież z opinią terapeuty sprzeczać się nie będę
Każdy umysł da się wyleczyć, specjaliści są od tego aby rozwiązywali nasze problemy.
Bardzo bym chciała Marceli, żeby Twój problem się rozwiązał, ale myślę, że miłość jest wstanie poradzić sobie z każdą przeszkodą
Aa, i jeszcze jedno-TAK MASZ RACJĘ!- nie mów nic żonie, nie funduj jej spadku samooceny do zera, bo Ty masz ze sobą problem. Racja Kochany, po co mają cierpieć dwie osoby skoro może jedna? Gdzie tu egoizm ludzie, aż się za głowę można złapać

ARAQUELLE, oczywiście, że nie chciałabym nigdy uprawiać seksu z mężczyzną którego nie podniecam-żadna kobieta nie byłaby wstanie! Jednak nie wszyscy tutaj zauważają, jedną znaczącą rzecz-JEGO ŻONA O NICZYM NIE WIE. Skoro o niczym nie wie to ich intymność mimo dużego problemu nadal istnieje!
Podziwiam faceta za taką decyzje, gdybym była kiedyś żoną, która nie wywoływałby podniecenia u swojego partnera to z ręką na sercu-nie, nie chciałabym o tym wiedzieć. Mój umysł po takiej informacji nie byłby taki sam, nigdy by się nie pozbierał nawet gdy mój mężczyzna by się wyleczył dzięki odpowiedniej terapii. Mógłby mnie zapewniać, że problem znikł, mógłby przy mnie jego penis stać, ale NIGDY już nie poczułabym się przy nim stuprocentową kobietą. MARCELI BARDZO DOBRZE PODCHODZI DO TEMATU.

Wiecie czego ja nie rozumiem, jak ktoś mówi/pisze, że w związku jest przyjaźń a tak naprawdę to są tylko "puste słowa", ponieważ o ile mnie pamięć nie myli, przyjaźń nie jest wtedy, gdy rozmawia się o dobrych, codziennych rzeczach, ale przede wszystkim rozmawia się o WSZYSTKIM, chociaż kurcze to nawet nie jest przyjaźń, ale właśnie prawdziwy związek oparty na partnerstwie.
Tutaj niestety tego nie ma, ponieważ ani Żona ani Autor nie potrafią rozmawiać o istotnej sferze, jaką jest intymność.

Autorze, a jak byłeś na wizycie zapytałeś czy masz poinformować Żonę o swoim problemie, jeżeli tak to w jakiej formie?

P.S. Teraz przeczytałam, że Wielokropek już o tym napisała, sorki... .

Ale czy wy naprawdę nie widzicie, że on pomimo wszystko chce ratować ten związek?
Jednak znajdą są ludzie, którzy zamiast go w tym wspierać zmieszają jego wartości z błotem tylko dlatego, że ma penisa!
Najprościej jest krytykować człowieka, podważać jego dobre intencje, oceniać problem z boku gdy nawet kawałkiem stopy nie znalazło się w tym samym paskudnym miejscu co Marceli.
Przyjaźń, nie jest tylko wtedy gdy ludzie są wobec siebie szczerzy, to także poświęcenie. Marceli nie chce aby jego żona cierpiała, nie chce obarczać jej swoimi problemami.
On widzi cień szansy na uratowanie tego związku, doskonale wie, że szczerość w tym wypadku zaburzyłaby całą harmonie ich związku. Jak pisałam, żaden umysł po takiej informacji nie byłby się wstanie pozbierać i normalnie funkcjonować u boku swojego partnera.

Eh, Beyondblackie, no tak Ty przecież znasz doskonale Marceli-ego (a tak naprawdę NIC o nim nie wiesz, więc nie snuj domysłów )
Już pisałam w jaki sposób jego zachowanie mogłoby poprawić sytuację, proszę czytać ze zrozumieniem

Poprawic sytuacje przez zmuszanie się do stosunkow? Poprawic przez klamanie zony? Poprawic przez trzepanie konia przy porno? Poprawic przez to, ze Marcel z aura swietosci, godzi się na abstynencje?

To sa wszystko uniki, a nie rozwiązanie sytuacji.

No, cóż.
Z tym już dyskutował nie będę.
Poraziła mnie argumentacja.

Acha, to samo nie zdradzanie z jednoczesnym olewaniem zony potrzeb w sferze seksu i okłamywaniem jej jest jakims rozwiązaniem.

Sorry, ale NIGDY nie chciałabym być na miejscu tej kobiety. Ma niesamowitego robala za meza.

Malaga, a tak dla odmiany Ty postaw się na miejscu jego żony. Bo w swoim totalnym zrozumieniu dla autora tą jego żonę traktujesz niczym domowego zwierzaka. Mieszka babka z gościem ale nie ma prawa głosu i wyboru. Może jako jego przyjaciółka ona zrozumiałaby i też stwierdziła, że takie życie jakie prowadza jej odpowiada? Albo stwierdziła, ze trudno, zaryzykuje i postara się poznać jeszcze kogoś kto ją będzie dopadał i posuwał aż wióry polecą. W końcu przed nią jeszcze dajmy na to z 45 lat życia.
A autora szkoda. Lecz z naturą nie wygra się. Nie wyobrażam sobie, że zdrowy i w kwiecie wieku mężczyzna odwiesza na kołku swoje życie seksualne już na zawsze. Trzaśnie to prędzej czy później.

Bollocks.

Wlasnie ukrywanie swojej przypadlosci przed zona sprawia, ze czuje się niekochana. Podanie jej tej wiadomości pozwoliloby ruszyc sytuacje do przodu. Może by się zalamala, ale może tez by się uniosła gniewem, albo sprobowala zyc w takim związku. My nie wiemy.

Oburza mnie natomiast traktowanie doroslej kobiety jak kogos ubezwłasnowolnionego.

ty i wiele oosb tutaj mowi autorowi ze to jest nienormalne a ty wręcz mówisz o niepelnosprawnosci seksulalnej
a moim zdaniem on chciał się pochwalić jaki to on jest meski ze podobają mu się młode dziewczyny tylko i ach ta natura te instynkty

trafil na super kobiete która stara się żeby przywrocic pozadanie w lozku'
gdy mu nie staje to rozladowuje atmosferę ze nie zawsze musi być idelanie
należy jej się wiec szczerość
może nie po chamsku ale niech powie jej
bo ona ma prawo zdecydować co dalej

Doczytałam teraz o Twojej wizycie u specjalisty. Z jednej strony jak piszesz to była tylko wizyta, a z drugiej szczegółowa i bardzo dobry specjalista. No chociaż może niektórzy mają taką przypadłość, jednak sądzę, że niewielu facetów ma aż tak, że kobiety po 30stce nawet ładne są dla nich nieatrakcyjne i tylko te młodsze im się podobają. Może spróbuj jeszcze pójść do innego specjalisty, dla pewności. Jak to się potwierdzi to moim zdaniem powinieneś powiedzieć żonie, bo to jest poważna sprawa. Ona ma prawo wtedy wiedzieć i sama decydować. Każdy chce być kochany i pożądany przez partnera.

Napisałam wyżej, ale powtórzę.
Będąc na miejscu żony autora wątku chciałabym znać przyczynę kłopotów seksualnych mnie dotykających. To nie sprawa zasad; chcę podejmować decyzje (także trudne) mnie dotyczące za siebie, nie chcę, by ktoś podejmował je w moim imieniu.

Ty chyba nigdy nie byłaś w relacji opartej na prawdziwej bliskości i intymności, skoro twierdzisz, że gwarantem szczęścia i długotrwałości związku jest przemilczanie kluczowych dla jego zdrowia faktów.

Ja z autopsji mogę powiedzieć - jak widać przeżyłam i nie zrujnowało mi to psychiki - że byłam w relacji, gdzie facet powiedział mi któregoś pięknego dnia, że "go nie podniecam". Ale ani nie załamało mnie to WTEDY, ani nie czułam się przez to nieatrakcyjna. Serio. Wiesz dlaczego?
Pomijając już fakt, że tamten facet na mnie nie działał w ogóle (tak, to na pewno miało jakiś wpływ na moją reakcję), ale zasadniczo chodzi o to, że tamten człowiek jak sam kiedyś wyznał - lubił i podobały mu się kobiety o "Specyficznym typie urody", czyli tzw. regularne rysy i sylwetka - dla niego były raczej in minus niż mu się podobały.
Na pytanie dlaczego w ogóle ze mną próbował wiesz co odpowiedział? Bo byłam ładna (w takim obiektywnym sensie niczego mi nie brakowało), ale no po prostu.. nie działałam na niego akurat.

Z początku nie rozumiałam, z drugiej strony - miałam lustro w domu i pomimo tego, że nigdy nie popadałam w samozachwyt, to obiektywnie nie należę do brzydkich kobiet czy jakichś tam garbatych. Natomiast po takiej informacji od faceta niejedna kobieta by się załamała. Jednak mając inne (poprzednie) pozytywne doświadczenia w reakcji mężczyzn na moje ciało, wiedziałam, że to nie ze mną jest problem - bo przecież nie zmienię wyglądu twarzy czy ciała żeby tej jednej osobie się podobać.

Dodatkowo pomogła mi wiedza odnośnie wyglądu jego ex dziewczyny, którą miałam okazję zobaczyć.. Faktycznie, 'specyficzna uroda' - posiada ona pewien dość widoczny defekt na twarzy, który mocno skupia uwagę i czyni ją jak i jej twarz charakterystyczną.
W zależności od tego jak się ubierze i pomaluje wygląda staro i brzydko lub ciekawie i intrygująco. Musze powiedzieć, że ostatnio przypadkiem się na nią znowu natknęłam i pomyślałam, że wygląda ładnie jako, że nie zwykłam na białe mówić czarne, więc łatwo mi przyszła obiektywna ocena.

Ale do czego zmierzam..Taka informacja nie musi kobiety "Zwalić z nóg", wiele zależy od jej poprzednich doświadczeń oraz tego jak ogólnie jest postrzegana i odbierana przez mężczyzn.

Moja relacja z tamtym człowiekiem oczywiście nie miała prawa przetrwać.
Na "usprawiedliwienie" może zadziałać jedynie fakt, że oboje chyba wypieraliśmy do końca prawdę o tym i zwalaliśmy winę na siebie na wzajem, tzn. ja do końca nie przyznałam, że mnie nie kręcił, a on tylko raz to powiedział po czym potem się z tego wycofał Ale ogólnie czułam, że to nie tak powinno wyglądać, więc myślę, że mówił prawdę.

Także Autorze jak widzisz - to nic strasznego, a "prawda nas wyzwoli"

Jakby jej życie już teraz się nie komplikowało. Tylko teraz biedna nie wie czemu i Traci czas próbując się zmienić bo myśli że to w niej jest problem. Faktycznie teraz nie podróżuje jej pewności siebie i poczucia wartości.

Dobrze,  że napisałaś CHYBA. Nie znasz mnie, nie wiesz ile w życiu przeżyłam więc proszę Cię żebyś nie snula na drugi raz na temat mojej osoby żadnych swoich teorii. Wystarczy już, że obarczylas nimi Marceli-ego.
Ok, ok!  Tylko może niech ktoś weźmie pod uwagę to, że kobieta naszego autora może go po prostu zwyczajnie bardzo kochać? Nie każda musi mieć takie podejście jak Twoje droga Pani

Malaga w trosce o szczęście i spokoj psychiczny kobiety tez nie powinny dowiadywać się o dużo gorszych rzeczach? Na przykład ze zona nie podnieca meza bo jest tak naprawdę gejem?
Nie powinno się tez  mowic o zdradach, o tym ze ktoś kogos nie kocha itd.?

Jak się można ożenić z kimś kto nas nie pociąga?

Kobieto skoro chłop walczy to na co komu teraz ta prawda, która wywoła burze Można tej burzy uniknąć o ile da się uratować umysł Marceliego,  ale to już nie w naszych rękach tylko w specjalisty. 
Gdy będzie pewne, że tego się już nie da uratować to możecie z pazurami rzucić się na Marcelirgo i wydrapac mu oczy,  że tak długo zwodzil żonę. Nie ma problemu
Ale jak już pisałam, nie chciałabym znać nigdy takiej prawdy jako kobieta takiego mężczyzny

Lol.
Skąd Ty się kobieto urwałaś

Myślisz, że jak tamten facet rzadko się do mnie dobierał a jak już to nie czuć było tego 'zaangażowania' ani napalenia, to "skomplikował" sprawę tym, że mi powiedział , a ja nie domyślałam się Twoi zdaniem, tak jak żona autora się nie domyśla?

Zwłaszcza, że obie miałyśmy porównanie jak wygląda seks wynikający z namiętności i pożądania, a taki 'na odwal się'.

Mówię, to nawet małpa potrafi się domyśleć a Ty wypisujesz jakieś brednie, że wystarczy tego nie zwerbalizować, a nikt na to nie wpadnie czemu nie ma namiętności.
Ogarnij się kobito..

Nie ma takiej możliwości, ze codziennie olewana kobieta, tego nie zauwaza. I jej to nie dotyka. I nie psuje to jej poczucia wartości.

Nie ogarniam tego. To jest tak jakby siedzieć na beczce z prochem, pod którą pali się lont.

A np. wyglądało raz tak, że facet po 1h pieszczot spojrzał na zegarek, po czym na głos obwieścił, że "wow, robił to przez długość całego albumu " (akurat wtedy przy okazji czegoś słuchaliśmy ja nie mogłam dojść, bo robił to właśnie tak jakby chciał a nie mógł, czyli bez 'feelingu', chęci i wczucia jak dla mnie, a na nim to żadnego wrażenia nie zrobiło i jak stwierdziłam, że to nie ma sensu to sprawiał wrażenie jakby odetchnął z ulgą

Przykład nr 2: potrafił mi odmówić jakiegoś elementu gry wstępnej (jako zbyt mało hardcorowy dla niego )  i ogólnie nie przepadał chyba za tym, a na pewno nie ze mną..

Dziwne i mylące było to, że potrafił mnie komplementować dosyć mocno, no i czasem zaskakiwał że sam inicjował i robił to z chęcią, ale były właśnie te przypadki, które były na tyle niefajne dla mnie, że wymazywały te pozytywniejsze przejawy. Tu było na zmianę -pół na pół, z czasem z przewagą na gorzej, ja to odbierałam jakby on "Walczył ze sobą" właśnie i to mi chęci odbierało najbardziej.
Podczas gdy n długo twierdził, w zasadzie do końca, że wszystkiemu winna jestem JA, bo to rzekomo ON MNIE nie podnieca i go to boli. Co częściowo było zresztą prawdą
Także trudno dociec co było pierwsze, za to finał jest jaki jest.

Dokładnie. Ja czułam, że coś nie gra, ale była akurat w takim okresie, że po serii znajomości opartych głównie na zabawie i seksie chciałam za wszelką cenę takiej spokojnej bezpiecznej relacji. To mnie zgubiło, bo weszłam w związek z rozsądku.

EDIT:  Dodam, że nie było to łatwe "połapać się", gdyby nie Intuicja i odczucia czasem, bo w trakcie - normalnie mu stał prawie zawsze no i ciągle mi zarzucał to to to tamto..także zgłupiałam na chwilę i faktycznie winiłam swoje podejście i siebie. A teraz nikogo nie winię

No, zgadzam się. Tyle, że z nim jedynym nigdy mi się nie chciało, więc trudno mi to obiektywnie ocenić..
Pewnie część swojej "winy" wypieram
Generalnie fakt pozostaje taki, że na tle innych facetów on wyjątkowo mało był 'wyrywny' do tych kwestii ze mną, a jeśli już to był w tym tak taktowny i delikatny, że nie czułam się pożądana.
Nie wiem czy mnie nie chciał urazić, ale efekt taki że uważam, że mu się nie podobałam czyli kicha.

Może ze "rżnięciem" to przesadziłeś, w moim przyp. przynajmniej ;)ale na namiętność jest nieodzowna. A można ją wyrażać niekoniecznie "rżnąc', wystarczy spojrzenie i zaangażowanie w pieszczoty pomysłowość itp. Bardziej tędy.

Ciekawe dlaczego wolałabyś usłyszeć, że już uczucie wygasło, niż dowiedzieć się, że jesteś odrażającą babą??? Chodzi o poczucie kobiecość, o to co jednak jest kwintesencją intymnego związku? Większość kobiet o tym pisał - facet, który wykonuje tylko mechaniczne ruchy, nie pragnie kobiety jest czymś równie odrażającym dla kobiety, jak żona dla autora.

Ktoś wcześniej napisał, że żona zamieniła się w "siostrę" - taką osobę też bardzo się kocha, można z nią konie kraść i mieć wsparcie w ciężkich chwilach, a jednak nie uprawia się z nią seksu, nie pożąda się jej.

Jeśli ta relacja przyjacielska byłaby prawdziwa, wygodna dla obu stron (w końcu przetrwali jakieś bankructwo, wiele razem podróżowali, wiele rzeczy robią razem), to dlaczego miałaby nie przetrwać? Mogę się mylić, ale nie wierzę, że można być w intymnym związku, mieć taki problem i mieć szczerą, przyjacielską więź z żoną.

Hehe, dlaczego zaraz "odrażającą"?
Ja w ogóle za taką się nie uważam i wiem, że nie o wygląd chodziło - w sensie czegoś co by odrzucało obiektywnie. Ot, zabrakło 'feromona' i dużą rolę odegrała osobowość i charakter -  w tamtej konkretnej konstelacji podobno były odrzucające , ale o tym zapomniałam wcześniej wspomnieć.
Podobnie może być z żoną autora - obiektywnie może być OK, ale autorowi nie pasuje (już pomijam absurdalny dosyć powód) co w żaden sposób nie czyni z niej 'odrażającej baby'. Trochę dystansu ludzie