Czy zabieranie psa do pracy to dobry pomysł? - Netkobiety.pl

Tyle, że zabranie dziecka do pracy, to niekiedy konieczność. I to incydentalna.
Przynoszenie kanapowca zaś, to tylko fanaberia, niestety.

Dobrze, źe zaznaczyłaś.Według Ciebie ziemia moźe opierać się na krokodylach a aidsem moźna sie zarazić przez dotyk.
Ale z prawdą to będzie miało niewiele wspólnego

Pies ma mentalność trzylatka.Tak jak trzylatek rozumie ponad 200 słów i gestów i reaguje na nie.
Jeśli chodzi o umiejętności matematyczne, pies jest na poziomie 4 latka, w kwestii umiejętności społecznych-poziom nastolatka.Mowa oczywiście o przeciętnym psie.
Więc owszem, pies ma wiele wspólnego z dzieckiem.Pisałam o tym wcześniej ale chyba nie skumałaś gdy napisałam, że mój pies jest na poziomie trzylatka.

Przeczytałam Twoją wypowiedź, ba nawet zrozumiałam, jeśli o to idzie. Co nie zmienia mojego zdania w tym temacie.

I to zdanie jest kluczowe w Twojej wypowiedzi.:)
Pamiętam jak mama spierała się kiedyś z koleżanką,że w "Fatalnym zauroczeniu" grał Michael Douglas.
Koleżanka mamy twiedziła,że to był Harrison Ford.
W końcu w jakiś sposób (to nie było w czasach netu) mama jej udowodniła.
A jej tekst był niezapomniany: "Ale przecież mogę mieć swoje zdanie w tej sprawie":)- zupełnie jak Twój

Ale to szkoła prywatna, tak ?

Tak,Inko-to prywatna szkoła.

Troublemaker-dziecko kiedy dorośnie przestaje być już dzieckiem
A my tu o DZIECIACH pisałyśmy-a nie o dorosłych:)
Zauważyłaś?
Dla Ciebie mogą być kim i czym chcesz.Ale może pozwól innym na to samo ?

O tak, kocham Cię za tę odpowiedź
jak zapytasz niektórych czy Ziemia krąży wokół Słońca czy odwrotnie, to niektórzy też powiedzą, że Słońce krąży wokół Ziemi i TAKIE JEST ICH ZDANIE.
Przykład - liczne sondaże wykazujące DURNOTĘ I CIEMNOTĘ ludzką

Troublemaker po prostu uważa że dziecko to zawsze coś lepszego niż pies I MOŻE SOBIE TAK UWAŻAĆ.
natomiast wciska to również wszystkim innym, bo ONI NIE MOGĄ MÓWIĆ ŻE PIES WIĘCEJ ROZUMIE/CZUJE, ONA SIĘ BĘDZIE SPRZECIWIAĆ!

Gojko, nie pozwoli, Ty MUSISZ przyznać, że pies jest z zasady czymś gorszym, bo TAK.

Pewien chiński kucharz zabrał swojego psa do pracy i mu go zjedli...

A po co psom domowym umiejętności arytmetyczne? Żeby umiały psie chrupki policzyć?

Osobiście nie weszłabym do sklepu w którym przy drzwiach leży sobie pies (dziś widziałam taki przypadek). Po prostu psów się boję, nie ufam im, dla mnie psy niezbyt ładnie pachną - więc nie zamierzam się stresować, że mnie przy drzwiach złapie za nogawkę.

Nie daj się sprowadzić... na wiadomy poziom,Inka

W temacie.
Zwierze to nie zabawka.
Wtłoczcie to sobie do łbów.

RACJA

W wielu szkołach pracowałam i jeśli były to małe szkoły na wsiach zazwyczaj jakiś pies był dokarmiany i nocował zimą w kotłowni.
Teraz własnie w takiej szkole pracuję-dzieciaki opowiadały, że dyrektor przychodził ze swoją starutką goldenką do pracy a na przerwie ustawiały się kolejki do głaskania.
Widzę też dwójkę rodziców przychodzących po swoje dzieci z małymi psami.Czekają na korytarzu.
Piszę oczywiście o szkołach publicznych.
Pamiętam też z czasów licealnych suczkę przychodzącą pod koniec lekcji do szkoły po swojego pana-wrednego chemika.Wszyscy suczce okazywali atencję bo wredny chemik traktował ją jak córkę:)
Aaaa, zapomniałabym nadmienić, że do państwowej szkoły muzycznej przychodzę po córkę do tej pory z jamnikiem.

Małe szkoły, prywatne - tak. Można sobie na więcej "dowolności" czy swobody pozwolić.
Wyobraź sobie dużą szkołę i rodziców z psami wchodzącymi po dzieci. 30 - 40 psów ? Jaka dopuszczalna ilość ? I dlaczego Pitlasińska może ze swoim znajdą, a ja z moim rasowcem nie. Jestem przeciwna wpuszczaniu psów na teren szkoły. Również przed szkołą bez dozoru nie powinny się znajdować. To zawsze jest ryzyko, taka prawda.
Natomiast w ramach terapii, czy realizacji różnorodnych programów jak najbardziej.

To tak jak moj promotor
Core ze szkoly muzycznej odbiera z psem ala maltanczyk (nierasowy ale podobny).
I byli (on i pies) razem na wydziale. Kochane malenstwo <3 nacieszyc sie nie moglam.
Zabiera ją bo bardzo nie lubi zostawac sama. Wiem ze nawet siusiu nie wyjdzie na OGROD jak ktos nie wyjdzie z nia chociaz za drzwi. Nie mozna wypuscic, trzeba wyjsc. Taki towarzyski pies <3

Inko,tłumaczysz mi takie oczywistości jak jakiemuś debilowi.Czy ja gdzieś napisałam,że do KAŻDEJ szkoły weszłabym z psem?
Wręcz przeciwnie,na pierwszej bodaj stronie napisałam,że nie wyobrażam sobie psa w wielkiej szkole.
Tak jak do zaprzyjaźnionego warzywniaka można wejść z psem tak do wielopiętrowego centrum handlowego-już nie.

Umiejetnosci arytmetyczne czterolatkowi rowniez nie sa potrzebne.
Doroslemu owszem, ale czterolatkowi sensu stricto sa potrzebne tak jak i temu psu.
Zabawki ma liczyc czy Danonki w czteropaku?

A kto tam wie, co byś zrobiła
Tym bardziej, że napisałaś tak

niemożliwe ...

Aaa, strzal w dziesiatke.
Wczoraj widzialam scene w ktorej rozdarty dzieciak z uporem maniaka usilowal wleciec na ulice w centrum miasta. Matka ledwo nadazala za nim. Niektorzy ludzie jej probowali pomoc, ja tam nie reaguje - niech sobiw wbiega nawet pod startujacy samolot.
W miedzyczasie przeszedl facet z 3 psami - one zadnych problemow nie sprawialy. Spokojnie sobie szly, nie wadzac nikomu i nie usilujac dokonac nieumyslenego spowodowania smierci na wlasnej osobie.
Moj kot wiecej kmini. Kmini ze samochod to cos groznego, tak samo kmini ze np. skaczac za wysoko moze nie wymierzyc i nie skoczy. W kazdym razie nie probuje z usmiechem na gebie zamordowac samego siebie

Ola_la - chcialas byc madra (i oczywiscie sie przyczepic jedynie do mnie) a nie wyszlo.
Nie napisalam ze nie umieja i w sumie malo mnie obchodzi co umieja.
Za to Ty nie umiesz czytac, bo z Twojej wypowiedzi wynika jakobym ja napisala ze dzieciak nie umie liczyc Danonkow.
A sens byl o wiele inny, zreszta sama cytowalas moje slowa. Owszem, umie liczyc. Czy jest mu to potrzebne.

Psy rowniez umieja, co napisala gojka. Niektore osoby zaczely dyskutowac z tym: PO CO?

Dyskusja dotyczyla NIEZBEDNOSCI tej umiejetnosci dla psa i dla 4latka, a nie jej posiadania, czego Ty - niestety - nie ogarnelas w calej swej madrosci.
Ani jednemu ani drugiemu nie jest potrzebna.
Przeczytaj powyzsze wypowiedzi a przekonasz sie jaki byc temat rozmowy.

dziecku nie jest potrzebna umiejętność liczenia?
dyskusja z toba jest przezabawna

nie wiem jakie 4 latki znacie Gojka i Kamis
bo ja bym tak nie demonizowała dzieci
i tego ze nie znają słowa nie

czas zrobić sobie przerwę od forum
średnio mi się widzi czytac w każdym watku jak ktoś kocha zwierzęta a gardzi ludźmi
trochę takie to naciągane, może teraz taka moda
żeby nie było ja tez kocham zwierzęta i dobrze traktuje swoje dwa psy
ale ludzie  zawsze będą dla mnie stać wyżej niż zwierzęta
nie wydaje mi się żeby to było cos złego
a to nie znaczy ze krzywdzę zwierzęta czy ze odmówiłabym swojemu psu leczenia jak było mu potrzebne czy opieki czy schronienia

Dziecku pozwala to na utrwalanie tej wiedzy w miarę dorastania, tak, żeby jak już będzie dorosłe swobodnie jej używało.

Żeby policzyć forsę którą dostaje od dziadków. I żeby wiedzieć czy mu starzy jej trochę nie podprowadzili, jak grzecznie po dobranocce udał się do łóżeczka

Proszę nie odbiegać od tematu wątku. Dalszy off top będę usuwać. Pozdrawiam, Cslady

Zabranie zarowno psa jak i dziecka do pracy uwazam za ''wyjatkowa okolicznosc''. Rozumiem, ze moze zdarzyc sie tak, ze nie mamy innej mozliwosci, ale nagminnie sobie tego nie wyobrazam. Zarowno taki pies, jak i dziecko (a nawet bardziej) potrzebuje uwagi, przypilnowania. No ale temat o psach, wiec napisze krotko: nie. Nie powinno sie zabierac. Co do tego, czy czterolatkowi potrzebna jest umiejetnosc liczenia- no do jasnej ciasnej, zeby Jan umial to Jas musi sie nauczyc. Im wczesniej tym lepiej.

Ja swojego psa nie zabrałabym do pracy - mimo że byłoby to wielkie ułatwienie. Za bardzo lubi zwracać na siebie uwagę, wolałabym nie mieć problemów. Ludzie są różni i różnie reagują na psy, które chciałyby się przywitać.

Ja sama psy czy zwierzęta ogólnie bardzo lubię. Jednak, jeśli ktoś chce zwierzaka chce brać do pracy, wg. mnie musiałby spełniać nie tylko warunki, o których mowa w pierwszym poście. Behawiorysta, wet to trochę mało. Pies może być świetnie ułożony, ale jak np. mój, cieszyć się na widok innych. Albo reagować w dziwny sposób na stres.

Ogólnie pomysł nie jest najgorszy. Zwierzaki fajnie rozładowują stres; sam fakt, że trzeba w ciągu tych 8 godzin wyjść z psem przynajmniej raz też dużo robi. A w niektórych branżach dzieci też mają frajdę, bo zobaczyła tytułowego pieska lub innego zwierzaka. Chociaż to też wprowadza zamieszanie. Wystarczy zobaczyć, co się dzieje jak maluchy u mojego ortodonty zobaczą rybki.

Musimy pamiętać, że psy są inaczej skonstruowane niż my, ludzie. Nawet najlepiej wyszkolony, najspokojniejszy i najmilszy pies na świecie może zachować się inaczej niż zazwyczaj.

Nie,no Lilly, chyba trochę przesadzasz z tym rzucaniem się przez większość.
Czasami ludzie mają problem,aby odpowiednio wdrożyć proces socjalizacji,ale to są wyjątki.

Nie wiem z czego to wynika, ale psy podobno tak właśnie reagują na ludzi, którzy okazują strach przed nimi. Niestety im więcej takich sytuacji, tym strach coraz bardziej się nasila i machina się nakręca.

Żeby czworonóg nie zaatakował, warto przestrzegać kilku zasad. Przede wszystkim staramy się zachować spokój i opanowanie. Nie powinno się nad psem, na co zresztą Gojka zwróciła już uwagę, wymachiwać rękami ani wykonywać żadnych gwałtownych ruchów. Niektórzy chcąc się z pieskiem zaprzyjaźnić usiłują go pogłaskać. Nic bardziej błędnego, bo większość psów na widok zbliżających się dłoni jest zwyczajnie przerażona. To nie jest tak, że dzięki temu pozwolimy mu oswoić się z własnym zapachem, bo przecież czworonogi mają świetny węch i czują, że się zbliżamy, jeszcze zanim dojdzie do bezpośredniego kontaktu. Ręce należy trzymać luźno przy sobie, a dopiero gdy psiak podejdzie, powoli wysuwamy jedną z nich, jednak nie dotykając go. Wtedy obserwujemy reakcję. Jeśli dotyka ręki nosem, liże ją lub po prostu nie unika kontaktu, można powoli zacząć go głaskać. Przy czym obcego psa nie głaszczemy po głowie, a tam, gdzie ma więcej skóry, czyli po brodzie, szyi, klatce piersiowej. Jeśli jednak wycofa się, to bezwzględnie należy to uszanować.

Co ważne, obcemu psu nie należy patrzeć prosto w oczy, bo może to odebrać jak okazanie wyższości i/lub wyzwanie na pojedynek - to wynika z jego natury. Dlatego lepiej spoglądać gdzieś indziej, na przykład na psi kark. Poza tym nigdy nie stajemy bezpośrednio nad nim, a raczej z lewej lub prawej strony, a najlepiej jest po prostu przykucnąć - by znaleźć się na wysokości psa i nad nim nie górować. Dzięki temu zwierzak będzie czuć się bardziej komfortowo.

Jednym słowem psie reakcje niezwykle często zależą od naszego własnego zachowania.

Wydaje mi się ze jak pies merda ogonem to ok , jak podkuli to może użądlić.
Ale rękę najlepiej podać powoli bo można palce tracić.
Niektóre psy nie są takie że łaszą się do każdego.
W sensie takim że też mają swoją przestrzeń.

Ależ ja nie kwestionuję tego wszystkiego, co napisałaś, Gojko!
Poza tym:
"Pies nie ma prawa zaatakować, gdy jest z właścicielem".
Gdy jednak zaatakuje i pokąsa obcego człowieka?
Kto będzie winien? Pies, który NIE MIAŁ PRAWA ZAATAKOWAĆ,  czy jednak jego właściciel, który o tym zapewniał?
Powtorzę raz jeszcze.
Ustosunkowałem się do postu Olinki w odniesieniu do tytułu i podstawowego nurtu tematu . Nieco sarkastycznie, przyznaję.
Inne sytuacje, to odrębna sprawa. I w tym zakresie zgadzam się z Olinką,  jak najbardziej.

Bardzo odważne stwierdzenie. Ja niestety radziłbym zakładać, że większość psów nie jest mądrzejsza od swoich właścicieli. Ponieważ zdarzają się ludzie z deficytami pomyślunku, to są też tacy wśród właścicieli psów. Z tego powodu nie ufam obcym psom, szczególnie jeśli są bez kagańca. Ja się wychowałem z psami, bo rodzice zawsze jakiegoś mieli, bliski sąsiad miał, sam też w wieku dorosłym miałem przez prawie 15 lat. Rodzice i ja później mieliśmy zwykłe, małe kundle z podobnych powodów. Ojciec, a potem ja czuliśmy awersję do tresowania psa. W przypadku małego kundla można poprzestać na intuicyjnym ustaleniu hierarchii stada, szczególnie jeśli takiego psiaka ma się od szczeniaka. Pies był swobodny w domu, a w przypadku rodziców na podwórku domu i działce. Poza ich granicami pies musiał iść na smycz i kaganiec, i nie było gadki, że to tylko mały kundel. Dlatego krew mnie zalewa jak widzę, że ktoś puszcza psa w przestrzeni dostępnej dla innych ludzi bez kagańca i swobodnie. Dla mnie nie ma w takiej sytuacji żadnego tłumaczenia, że pies jest ułożony i taki spokojny... Taki luzem biegający pies bez kagańca powinien być odbierany od razu przez odpowiednie służby. Na terenach niezabudowanych w pobliżu kół łowieckich myśliwi takie psy odstrzeliwują. Teraz mniej, bo lobby "miłośników" zwierząt zaostrzyło w tej materii przepisy ale...
Jak byłem mały rodzice wzięli takiego małego szczeniaka. Wychowywał się z nami w domu, kochał wszystkich domowników, był posłuszny. Miał tylko jeden feler. Wyrósł na wielkie bydle W końcu zapadła decyzja, że jest za duży na nasze mieszkanie więc ojciec zbudował mu ładną budę przed domem. Podwórko w centrum miasta porządnie ogrodzone, niemałe więc miał się gdzie wybiegać. Tyle, że jak już osiągnął swoje docelowe rozmiary nikt do nas nie chciał przyjść Można było w kółko opowiadać jakie to kochane psisko ale 60 kg wrednego wyglądu robiło swoje, bo to był jakiś dziwny mieszaniec. Miał coś z boksera ale rozmiar wyrośniętego wilczura. No i został oddany do znajomych na wieś, tylko z tego powodu, że ludzie się go bali choć nigdy nikomu krzywdy nie zrobił.