Banalny, oklepany, szablonowy romans z żonatym - piszę, bo się boję. - Netkobiety.pl

Na pocieszenie coś dodam krótko.
Kobiety płaczą na początku. Zaraz po rozstaniu miesiąc, dwa.... ale póżniej potrafią się podnieść i nabrać sił.
Mężczyżni przez miesiąc, dwa.... czują siłę i nie myślą dużo ,o tym co ich spotkało. Przecież tak musiało być... ale póżniej ich siła gdzieś ucieka. Zaczynają myśleć, analizować,tęsknić. Nie potrafią się podnieść.
Stąd tak często próbują wracać.

kobieto sama musisz sie zdecydowac co chcesz nikt nie jest Tb. Zawsze mnie to dziwilo czego ludzie szukaja w tego typu romansach czy innych flirtach bylem w kilku zwiazkach ale nigdy nawet nie wyobrazalem sobie o zdradzie. Owszem nie ukrywam nie bylem az tak zaslepionym glupcem ze bedac ze swoja partnerka uwazalem ze tylko ona jest sliczna i cudowna bo to byloby klamstwo, zawsze zdaje sobie sprawe ze poza moja kobieta jest tez wiele innych ktore tez potrafia kochac byc wierne uczciowe no i urodziwe. Bo nie ma co zaprzeczac prawdzie, ale nigdy bym sie nie posunal do zdrady chciaz przez sam fakt ze jak ja bym mogl sie czuc gdyby to ona zdradzila mnie.
Taka jest mentalnos ludzi zauwazylem facet leci ze tak powiem za mlodszym i nowszym modelem bo nie ma co owijac w bawelne tak czesto jest wystarczy mlodsza laska o pare lat i juz sie zapomina o obietnicy zlozonej zonie. Za to kobiety maj problem gdzie indziej czesto maja dobrych mezow ktorzy staraja sie robic by niczego nie brakowalo ale nagle pojawia sie jakis lovelas tzw. "ksiaze ze bajki" ktory namiesza w glowie pusta gatka. Wszsytko ma swoje wady i zalety nie mozna miec wszystkiego wybierajac taki model samochodu ma A,B,C za to wybeirajac drugi mam A,C,D. Tak samo jest z partnerami bedac z tym bede szczelsiwy bardzo w tym i tym segmencie ale slabiej moze byc w czyms innym, za to z tym drugim bedzie gorzej z tym co bylo swietne z tym pierwszym partnerem ale lepsze bedzie to w czym pierwszy partner nie mogl nam zapewnic.

Takze sama musisz sobie zdac sprawe co bardziej sobie cenisz. Domyslam sie ze stajesz przed trudna decyzja, ale to jest w pewnym sensie twoja wina bo czyja?

Moja przyjaciółka mówi to samo. Facet otrzepuje kurz i idzie dalej.

wiesz myślałam o tym
że może on kiedyś odejdzie, może teraz jest zbyt wcześnie, może nie dojrzał do tego żeby działać, może boi się kłopotów finansowych (jego sytuacja nie jest różowa) ale mi chyba nie o to idzie, pewnie nie byłabym w stanie z nim żyć, zona narzeka nie bez powodu to co jest jego zaletami jako kochanka może być wadą u stałego partnera, ja chciałam mieć pewność, ze jest w stanie walczyć, żebym ja mogła pójść na całość,  upodlić się do końca,
i jeśli teraz kiedy odpuściłam on kiedykolwiek odejdzie i przyjdzie mi  to powiedzieć, ze jest gotowy to się chyba pochlastam z rozpaczy , bo dla mnie nie będzie już odwrotu
teraz albo nigdy

Horses, bo te podwójne ukłądy naparwdę się sprawdzają, tylko trzeba potrafić to robić jak najmniej ryzykując, ja naprawdę w to wierzę
żona dostaje pieniądze, domowe naprawy, dzieci a wcale ni musi go dopieszczać, dopieszcza go zakochana kochanka, dzieci maja pełną rodzinę i szczęśliwych niekłócących się rodziców, każdy dostaje to czego potrzebuje

Lubie motoryzacyjne porównania trafiają do mnie
i własnie chodzi o to, żeby mieć i sportowy motocykl i półciężarówkę i wygodną limuzynę
ale fakt w jednym pojeździe pogodzić się tego nie da

wiesz ja nie wiem czy ja miałam wybór, czy on wybrałby mnie, dzisiaj chyba już wiemy, że jednak nie
ja go potrzebuje, jestem zniecierpliwiona, ja czekam juz rok, żeby się z nim kochać rozumiesz? rok czasu pragnąc kogoś tak bardzo, że aż boli! mogłabym ulec i zacząć z nim sypiać, ale to chyba najgorsze z możliwych rozwiązań jakie mogłabym sobie zgotować,
po pierwsze oksytocyna, która wydziela się podczas orgazmu sprawiałaby, że stałabym się bezwolna ofiarą w jego rękach, trudno wygrać z przywiązaniem, a ew, rozstanie przypłaciłabym z dużym prawdopodobieństwem zdrowiem
po drugie (wiem to straszne nie powinnam tego pisać, ale tak własnie myslę, czuję, jestem wyrachowaną suką) straciłabym jedyny argument, w chwili w której by mnie posiadł nie ponosząc żadnych kosztów na pewno nie miałoby to dla niego żadnej wartości, coś co dostajemy za darmo zawsze jest mniej warte niż byle co za co słono zapłaciliśmy
tak więc mówisz, ze mam wybór?
nie mam wyboru, mogłam tylko czekać

Araquelle, wiem to wszystko, jak są dzieci jest strasznie trudno, ja stałabym sie jego domowym wysiedzianym fotelem, nigdy tego nie chciałam, bo wiem, że gonił za mną bo byłam dla niego egzotyką

Ludzie, czy wy nie macie naprawdę innych życiowych problemów? Czy to ja jestem taka "twarda"sztuka? No Boże kochany, nie na d...życie się kończy.Zajmijcie się czymś konkretnym.No jasne, fajnie być kochanką, fajnie być żoną, ale jeśli tańczy się tylko wokół tego, to można zwariować. Toorank ty się weź najpierw za siebie samą, zostaw już te rozkminy i zacznij biegać, pływać, nie wiem cokolwiek co lubisz,wysprzątaj dom, zrób porządne pranie, to zajmie ci umysł i czas.Gwarantuję ci, że przez takie zajęcia oczyścisz umysł i spojrzysz na wszystko obiektywnie.

Zbytdelikatna,
czy nie widzisz w Toorank, Krotce i innych,  niektórych, w tym wieku kobietach tej potrzeby adoracji, poczucia się seksi,
ale z drugiej strony zachowania pozorów odpowiedzialnej i wzorowej małzonki, matki?
Moze nawet nie pozorów, ale rzeczywistej potrzeby nie niszczenia tej stabilizacji, głownie ze wzgledu na dzieci.
Może to upływający czas tak na te kobiety działa? Może widno, ze za parę lat juz takie ładne nie bedziemy, a dziewczyny,
które mogły by byc naszymi córkami zajmą nasze miejsce tych najładniejszych w pracy?
Ale przecież  zycie to nie tylko chemia, seks, bycie najładniejszą itp. To też właśnie ten sport, zainteresowania, a przede wszystkim rodzina.
Toorank,
nie wiem, czego Ty chcesz. Jesli chcesz adrenalinki na boku, nadajesz się do tego to i tak pójdziesz w romans.
Jeśli chcesz lepszego życia, poczucia miłości, akceptacji, to romans to złe wyjście. Tu trzeba zacząć zmieniać siebie i zycie, ale nie od  d.py strony.

Ludzie koło 40 stki analizuja swoje życie, ja również, więc to nic dziwnego, że chce się poprawić to co źle działa.
Ale jesli myslisz, że w skrytym romansie znajdziesz zarówno namiętny seks, jak i prawdziwa miłośc to wydaje mi się , ze liczysz na zbyt wiele.
No chyba, że tylko o seks Ci chodzi i adorację to może taki układ rzeczywiscie jest dla Ciebie.

Wiem, że oberwie mi się za to, więc robię to z całą odpowiedzialnością. Czy nie za ostra ta ocena autorki wątku?

1  . Pogubiła się, jednak szuka rozwiązania swojej sytuacji
2.   cierpi, co świadczy o tym, że jednak nie jest tak wyrachowaną suką
3   .zapewne na własne życzenie, ale jej samoocena jest na równi z zerem
4.  wy cofała się z romansu, więc naprawia wyrządzone krzywdy
5.   SZUKA POMOCY, WSPARCIA , bo sama wie,  że to nie było dobre
6.   Jest szczera do bólu, co można porównać do spowiedzi
7.   zufała ludziom na tym portalu i z pokorą przyjmuje nasze opinie

Przecież ona nie napisała tutaj po to, żeby się pochwalić. Ona też chce taki stan rzeczy zmienić. Nie mówi, że uwiedzie jeszcze jakiegoś faceta. Ona już wie, że to nie ma sensu. I teraz moje drogie mamy dwie możliwości.

1. Wyżyjmy się na niej, zrównajmy z ziemią. A niech ma głupa P...da za swoje. Po cudze przecież się nie sięga.
2. Spróbujmy pocieszyć, bo to naprawdę boli i pokazać właściwą drogę.

Przecież piękne jest to co pisała moja poprzedniczka JEŚLI CHCESZ LEPSZEGO ŻYCIA...TO TRZEBA ZMIENIAĆ SIEBIE...
Poza tym istnieje duuuuuże prawdopodobieństwo, że pod wpływem mądrych sugestii na taki układ już nigdy w życiu się nie zgodzi i tym sposobem uratujemy choć jedno małżeństwo. Po prostu Pan Mąż nie będzie miał z kim, bo jedna odpadła z zabawy, a inne już zajęte

Klaudynko, to nie była ocena, tylko dobra rada
Z pokorą powiadasz? Qurcze, nie znam się chyba na pokorze, bo ja jej tu ani odrobiny nie widzę.

Ty zwariowałaś Zbytdelikatna?
Pranie? Sprzątanie? Takie zajęcia nie dają adrenaliny. Co innego obcy facet, który pojawił się gdzieś tam na horyzoncie - i te rozkminiania, czy spojrzał, bo kocha... czy spojrzał ale to nic nie znaczyło... czy powiedział to bo mu przykro, czy dlatego, że jest zimny...
Toż tak można całymi dniami przez długie miesiące.
Fajne i ekscytujące i dla niektórych - jedyna treść ich życia.

bernadetka, dlaczego więc wyszłaś za człowieka, którego nie kochałaś? I jak można uprawiać seks mechanicznie?
Dziewczyny,jeśli tak chcecie, to idźcie na całość.Zobaczycie, że skończy się tak jak wasze małżeństwa - rutyną,znużeniem.To normalna kolej rzeczy, z motylków w codzienność.Ważne jest to, jak przeżyjemy tę codzienność, jak uszanujemy to co już mamy.Ale wy jesteście na razie w amoku i ni czorta nie trafia nic.
Ale - dziewczyny, to chwilowe emocje, jeśli nie będziecie ich pompowały non stop, to w końcu rozum dojdzie do głosu i same stwierdzicie - ojej, a właściwie to po co mi to?Ale na to potrzebny jest czas, dystans,zajęcie się czymś innym.Ten wasz problem jest bardzo podobny do nałogu,dopóki nie odetniecie się od tego dopalacza ostrym zerwaniem kontaktu, to tak będzie - zmarnowany czas dla wszystkich zainteresowanych i ni w tą ni z powrotem.

Xymena,miłość to piękna rzecz, ale czy takie zauroczenie, to jest miłość?
Zorija, a ja jeszcze do ciebie - twój mąż wróci, to tylko kwestia czasu, ogarnie się i nie weźmie sobie na łeb trójki dzieci chociażby.
To chwilowa głupawka.
A co do tego sprzątania i sportu, w moim przypadku - jazda na rowerze.Dzięki temu wyszłam z deprechy,to sprawdzony dobry sposób na ogarnięcie emocji, wcale nie żartowałam.

Wtedy tego potrzebowałam... Mój mąż jest pewny jak konto w banku szwajcarskim. Kocha mnie od zawsze, a ja myślałam, że miłość i tak wygasa więc na co mi ona. Mam takie zdjęcie ślubne, gdzie tęsknie patrzę w dal... do dziś pamiętam, co wtedy myślałam... że będę tęsknić za miłością... W kilku związkach byłam, a wyszłam za tego, którego nigdy nie kochałam. Ot głupota i cała tajemnica.  Sama siebie nie rozumiem, dlaczego.... Może i go kocham, za to jakim jest człowiekiem, ojcem, mężem, ale nigdy nie kochałam jak mężczyzny. Zabrzmię jak nastolatka i będzie to bardzo brutalne, ale dla zobrazowania dokładnej sytuacji: mój mąż wyszedł z friendzone... na jakiś czas....

Wiesz jak wygląda mechaniczny seks? Byle odbębnić pańszczyznę, aby się nie domyślił... byle się nie rozpłakać... byle trwało jak najkrócej... byle zmusić się do czułości, której dawać nie chcę... Mogę normalnie rozmawiać o wszystkim i zachowywać się dopóki relacja jest jak z bratem. Gdy wychodzi poza te granice  - umieram.

Zbytdelikatna owszem masz rację. Ale u mnie jest inaczej. Myślałam, ze mam wszystko czego chcę od życia. Myślisz, że sobie codziennie nie zadaje pytania czego ja właściwie chcę i czego szukam? Wiele kobiet chciałoby być na moim miejscu, a ja to niszczę. Moje tłumaczenie może jest i durne, ale chciałabym być z kimś kogo kocham, a tak nie jest. Nie mam nawet podstaw, aby odbudować miłość z mężem, bo nigdy jej nie było.

Wiem jaką głupią pindą jestem, nawet nie musicie mi o tym mówić...

Podobnie jak ja i może jestem naiwna, ale wierzę mu. Wiem, kochanice wszystko łykną jak pelikan Ale ja wiem od początku jaka sytuacja była między nami, jaka jest, ile rozmów było na temat tego wszystkiego... Żadne z nas nie chce siedzieć w takim układzie wiecznie, każdy ma wyrzuty sumienia i wiele rozterek, a mimo wszystko spotykamy się dalej i w tym tkwimy i nikt nie planuje odejść....

Tak, rozmawialiśmy o tym nie jeden raz. Nasz "romans" ma dopiero troszkę więcej niż pół roku. Dla nas za wcześnie na deklaracje, nic sobie nie obiecujemy, ale też nic nie wykluczamy. Może ja nie widzę, tego co jest oczywiste... ale ja osobiście najwcześniej taką decyzję bym podjęła po 2 latach, nie wcześniej. Nie podłoże głowy pod topór dla chwilowej fascynacji... Z tego też powodu seksu nie ma. Po pierwsze - nie nadaję się na kochankę, nie poradziłabym sobie z tym. Po drugie za bardzo boję się bliskości, że to nam tak namiesza w głowie, że popłyniemy.

Małe sprostowanie:
Ustaliliśmy, że o tym co dalej porozmawiamy równy rok od dnia zawarcia znajomości. Ja sama ostatnio uświadomiłam sobie, że rok to chyba za mało, bo ten czas tak szybko ucieka... A On jeszcze o tym nie wie.

nikt inny nie wchodzi w grę, nie tylko dlatego, że wychodzę z tego pokiereszowana, ja po prostu jestem juz stara, to z nim to było szleństwo, samo to, ze myślałam, ze chcę z nim być, bo tak przez chwilę było,
ja już niczego nie chcę, łapię się na tym, że jest mi wszystko jedno, niech sie dzieje co chce, będę wegetowac sama, moja matka zmarła młodo może mi tez niewiele zostało, jakoś dociągnę
czego chcę od kochanka? chcę żeby mnie kochał, nie dlatego, zeby w ogoel czuc sie kochaną, chcę żeby mnie kochał włąśnie on, bo ja kocham jego
zawsze jestem pewna swego dopóki nie zerwę, jak tylko dociera do mnie  swiadomość, że nie będzie go w moim zyciu staję sie gotowa na wszystko, jeszcze kilka dni, a bęe gotowa spakowac się i wyjść z domu zostawiając wszytsko za sobą oby moc byc z nim... to wszystko przede mną...

ja jestem osobą intensywnie uprawiająca sport, w moim przypadku to nie pomaga, ja sie nie nudzę, przy moim mężu to niemożliwe , on ciągle za czymś goni, a ja za nim
ale porządki w domu to dobry pomysł, może jak poukładam graty i zrobię porządek z otaczającymi mnie rzeczami coś mi się w tym łbie poukłada

Zorja naparwdę uważasz się za lepszą od dziewczyn, które sprzedają swoje ciało tylko dlatego, ze robisz w innej branzy? wszyscy dajemy d.... w ten czy inny sposób, jedne sa spolegliwe w obec męza, który zarabia, inne z nas wobec szefów, a inne robia wszystko ze względu na dzieci... i co prostytutka przy drodze zarabiająca na lekarstwa czy rehabilitacje niepełnosprawnego dziecka jest gorsza niż pani w banku tyrająca na mieszkanie w centrum stolicy, albo na buty od projektanta?
Moim zdaniem głupsze jesteśmy my uprawiające seks dla iluzji miłości za darmo, wcale mnie nie mierzi myśl o tym, ze facet płaciłby mi za seks, to że miałam sie naiwnie oddać kochankowi (a niewiele brakowało) jest dla mnie dużo straszniejsze

@Horses masz racje przynajmniej w moim przypadku półmetek ma spore znaczenie

oj romans nauczył mnie pokory, oj nauczył
przed nim nie było na mnie mocnego, zero emocji, zero litości z terminatora zrobilam się "miekka pałą" jak tu ktoś wczesniej wpominał

@ bullet poznaję calą masę facetów, żaden nie dorasta do piet mojemu męzowi, nie jestem, nie byłam łatwą ofiarą, nie była szczególnie kochliwa, byłam próżna lubiłam wiedzieć, że sie komus podobam, ale to wszytsko
wiesz co mnie zlamało w przypadku kochanka? on pierwszy nie potraktował mnie jak twardzielki, on dostrzegł we mnie to, że ja nie jstem taka silna jak sie wydaje, jego to przerażało i przeraza tak myslę, bo on chcialby silnej kobiety holownika

Ja również. Może nawet więcej ja uważałam kochanki za ograniczone umysłowo, no bo wierzyć w takie cuda, w miłość na stare lata? Takie to było dla mnie śmieszne. Już sie nie smieję

no właśnie byle się nie rozpłakać
jest dokładnie tak jak u mnie, dokładnie tak, wszystko gra poza łóżkiem

Mądra babka z Ciebie, ja jestem taka przyziemna, dla mnie testem byłby seks. Czasami, żałuję, ze nie spróbowałam, bo może okazałoby się, ze jest słabo i sprawa by sie rozwiązała. Ale z drugiej strony, co będzie jesli bedzie jak nigdy? Ja juz teraz jestem gotowa na rzeczy których nie zrobiłabym z nikim innym. On ciagle powtarza mi, ze to dobrze, ze nie daliśmy się ponieść, bo teraz byłoby znacznie gorzej, ale sama nie wiem, może wypaliłoby się i byłoby z głowy?

Toorank
ale czemu właściwie napisałaś mu, że odchodzisz?
chciałaś przyspieszyć jego decyzję?
Jak długo się zastanawiał?

Toorank
ty się ciągle miotasz
musisz sama sobie odpowiedzieć czego chcesz
jeśli nie odejdziesz od męża, to daj mu spokój
a jeśli jesteś na to gotowa, to mu to powiedz i oczekuj tego samego
romansu ci w sumie nie życzę, bo jak się kogoś kocha, to jest to raczej wyniszczające

jeśli to prawda, że rozmawiał z dziećmi, to brzmi raczej poważnie
nie narażałabym nikogo bez potrzeby na takie przeżycia

Jeśli podjął jakieś działania w tym kierunku, a ty napisałaś, że odchodzisz, to miał prawo być zły

nie baw się w ciuciubabkę, bo to dość okrutne

nigdy nie dowiesz się czy dla ciebie odejdzie od żony dopóki tego nie zrobi
przecież nawet w trakcie rozprawy rozwodowej można się rozmyślić

męczennicy po prostu
a prościej
to tchórze

Majka,
nie wiedzę nic złego w usługach seksualnych.
To profesja stara jak świat, nie bez powodu.
Nie wiedzę tez nic złego w korzystaniu z nich.
Oczywiście, że jestem niedostosowana społecznie. Od dziecka broniłam się przed socjalizacją nawet nie zdając sobie z tego sprawy.
Ksiądz powiedział mamie, że to opętanie.

Ta "drobna różnica" mówi wszystko.
Żal Ci męża, Bernadetko? Wątpię.
Kiedyś to wyjdzie na jaw. To wszystko. Nieważne, czy za Twoją sprawą, czy wyręczy Cię jakiś "życzliwy".
Wówczas mąż zda sobie sprawę, że tak naprawdę, gwałcił Cię przez cały ten czas, nie zdając sobie z tego sprawy. Jak sobie z tym poradzi, nie wiem. Ale wiem, jak Ty się poczujesz ze świadomością jego wiedzy. Na razie bowiem tylko rozważasz to w wyobraźni. Rzeczywistość jest bardziej bezwzględna, niestety, zapewniam Cię, bo przechodziłem przez to.

Czyli jaki, Xymeno? Czyżby to nieśmiertelne "Jesteś dla mnie za dobry?"
Chyba jednak, skoro tak jej żal męża, powinna uznać jego prawo do poczucia się wystrychniętym na dudka frajerem, prawda?

Widzę, że wciąż nie rozumiesz.
Chodzi o to, by to powiedziała właśnie. I odpowiedziała na pytanie "dlaczego?!" Wnioski sam wyciągnie.

No właśnie. Ona ma prawo. A on niech się doszukuje, czym zawinił, frajer.

Toorank, nie zrozumiałaś ironii/sarkazmu, którymi posłużył się Excop.
Mąż został przez ciebie i bernadetkę sprowadzony do roli frajera, który nie zasługuje na to, aby go szanować i dbać o jego uczucia i kogoś, kto nie zasługuje, aby go prawdziwie kochać.
Został przez was tego, co wzbogaca ludzkie życie, pozbawiony.
Został z wyrachowaniem i premedtacją wykorzystany przez was do stworzenia wizerunku, na którym wam zależało.
Zwykły frajer, który się znalazł w nieodpowiednim miejscu i czasie przy kobiecie bez skrupułów i sumienia.
Ale gdy do niego to dotrze...najpierw będzie głęboka przepaść i miotanie się a potem przyjdzie...nienawiść.

W takich kobietach, jak wy, najgorsze jest to, że ludzi traktujecie przedmiotowo a same chcecie być traktowane podmiotowo. Z uczciwością i sprawiedliwością to nie ma nic wspólnego

Ja tam też od razu załapałam o co chodzi Excopowi ;-).
Prościej - wyobraź sobie autorko i Bernadetko. Jesteście w małżeństwie, kochacie męża, jest wg was w porządku. Potem dowiadujecie się, że od lat ten mąż kochał inną a seks z wami to była katorga, zagryzanie zębów i myślenie o innej. Rzygał sam na siebie w czasie gdy ty miałaś orgazm i byłaś w skowronkach. Jak się czujecie? Czy nie byłoby uczciwiej powiedzieć już teraz, ze jest źle? I chcecie rozstania? Że seks do bani? Przecież słysząc po latach, jak to wyglądało (to zagryzanie warg i łzy i odraza) to nawet gorzej niż usłyszć o fizycznej zdradzie! To największe upokorzenie dla człowieka! Chyba miałabym mysli samobójcze po czymś takim, czułabym się jak szmata ostatnia. jak macie litość powiedzcie mężom, że to koniec. To najlepsze co możecie zrobić.

Tylko jest tu duża różnica.

Sama świadomie weszłaś w pewien "układ".
Od początku wiedziałaś co, po co i jak.
Przystałaś na to.

A teraz próbujesz karać męża za to, że sama się na to zgodziłaś.
Na innych osobach szukasz pomsty za własne czyny.

proszę Cię, on ma to wszystko gdzieś, to nie ten typ, który ogląda się na innych, nigdy nikogo nie potrzebował
to nie jest ktoś kto opinie o sobie czerpie z innych, jeśli kiedykolwiek się dowie z pewnością nie poczuje się źle, po prostu uzna mnie za kretynkę i nic nie warta idiotkę, w żaden sposób nie wpłynie to na jego samoocenę - to nie ten typ
karą dla niego jest jak nalegam na seks, czułości, jak się nim interesuję
to człowiek samowystarczalny, trudno mi to opisać...

Próbowałam. Naprawdę próbowałam.

Rozmawiałam z nim o tym. Pytałam czy wolałby gdybym odeszła czy gdybym sypiała z kochankiem. Odpowiadał żartobliwie...
To dziwne, ale on nigdy nie czuł się zagrożony tym mężczyzną. Poznał go osobiście dawno temu i zna go z moich opowieści. Albo uważa tamtego za leszcza, albo wierzy w mój rozsądek.

"Rozmawiałam z nim o tym. Pytałam czy wolałby gdybym odeszła czy gdybym sypiała z kochankiem. Odpowiadał żartobliwie..."

A czy  tą żartobliwą odpowiedzią nie poczułaś się zlekceważona. Pytać o coś tak drażliwego i dostać żartobliwą odpowiedź...  Nie ma możliwości żeby nakłonić męża do zwrócenia uwagi na Twoje potrzeby, do podjęcia przez niego jakiś działań, które mogłyby sprawić, że poczułabyś się lepiej?

Piszesz, że dasz radę żyć w tym małżeństwie bez seksu i że wiele małżeństw funkcjonuje w ten sposób. No ale właśnie nie dajesz rady tak żyć, wikłasz się w bezsensowny romans, krzywdzisz tamtego człowieka, jego rodzinę, siebie, męża to nie wiem, bo według tego co piszesz to zimna ryba, po której wszystko spływa (szczerze jak Ty z nim  wytrzymujesz, i jeszcze to że ciągle musisz go gonić, bo on ma swój świat, po co Ci to). Czyli widać, że nie dajesz rady żyć w takim małżeństwie. Co zatem dalej z Tobą, co masz zamiar z tym zrobić.

masz rację zmierzch, we wszystkim
może poza ta gałęzią, prędzej odeszłabym od męża w samotność, niż do kochanka
może przez tego drugiego tkwię w małżeństwie, nie jestem w stanie podjąć żadnej decyzji, bo ciągle czuję, że jestem nieracjonalna dlatego napisałam, że zawisłam
z drugiej strony gdyby nie ten drugi nie wiedziałabym, że chcę od życia czegoś więcej
nie potrafię sobie poradzić z ta sytuacją

Oczywiście, że czułam się zlekceważona, powoduje to we mnie złość, to, że na nim to nie robi wrażenia.
Tasiemka nie mam pojęcia co robić.

Ja już tak niewiele przed nim ukrywam... czasami on wie wszystko zanim otworzę usta
tak jak pisałam jest bardzo mądry, ma ogromna (jak to nazwać...?) intuicje psychologiczną, coś takiego nie istnieje... chyba inteligencja emocjonalna to odpowiedniejsze określenie
on doskonale zna się na ludziach, na mechanizmach kierujących człowiekiem... ze względu na sytuację postrzegasz mnie jako osobę mającą przewagę w tej relacji, ale to nie prawda

Toorank, a może to miotanie jest z całkiem innych powodów? Wcale nie takich jak miłość, dobry seks czy rozważania filozoficzne nad krzywda drugiego człowieka. Gdyby chodziło tylko o to, że jest ci źle i nie kochasz dawno poszłabyś w długą. Tu chodzi o prozę życia. Co dwie pensje to nie jedna, co pomoc męża w różnych sprawach (od auta po uszczelkę w kibelku) to nie użeranie się samotnie. Odejście to ryzyko i jednak cięższe życie. A wygoda to wygoda. Czyli mamy tu sedno, mieć wygrywa nad być.

Toorank,
jestes pewna, że Ty sama siebie nie usprawiedliwiasz na siłę?
Dorabiasz ideologię, piszesz, że postępujesz źle, ale z drugiej strony okreslasz siebie jako ofiarę beznamiętności męża ?
Jak kobieta, dla której seks jest tak ważny weszła w taki jałowy związek i tyle lat w nim tkwiła?
Kiedyś w Tv taki doświadczony policjant na pytanie, czy sprawcy czują wyrzuty sumienia, odpowiedział, że człowiek jest w stanie wytłumaczyć sobie! kazde pepełnione przez siebie świństwo. Zapadło mi to w pamięć.
Zadaję te pytania, nie po to aby cos Ci udowodnić, ale wydaje mi się, że strasznie poplątane masz to życie i chyba czas je wyprostować.

Toorank,

Możesz zrobić wiele rzeczy i różne mogą mieć one skutki.

Po pierwsze to możesz nie robić nic, czyli odżałować tą swoją wielką miłość, nic nie mówić mężowi i dalej tak sobie trwać. To najwyraźniej zamierzasz zrobić, bo tak to widać po Twoich wpisach. No i jakie będą skutki, coraz bardziej zgorzkniała, cyniczna, bo życie takie trudne, a Ty taka niekochana, będziesz sobie tak trwać w poczuciu swojego zmarnowanego życia i czekać na koniec albo za jakiś czas znów ktoś poboczny się napatoczy i tak w "kółko Macieju"

Inna opcja to wreszcie realnie wyrwać się z tej niewoli, zależności  emocjonalnej, lodowatości, braku uczuć które funduje Ci Twój mąż. Ja go na podstawie Twoich wpisów odbieram jako osobę niesamowicie dominującą, mającą potrzebę totalnej kontroli tego co się wokół dzieje i z tej kontroli nad zachowaniem innych, może nawet manipulacji innymi czerpiącej jakiś rodzaj satysfakcji, przy zachowaniu obojętnej twarzy. Ale to jest obraz, który można sobie zbudować na podstawie tego co Ty o nim piszesz. Może to wcale nie jest taki człowiek. Może jego obojętność na Ciebie ma jakieś przyczyny, może tkwiące w nim samym słabości, a może jest wynikiem czegoś co się między wami wydarzało.
I w mojej ocenie to wyrwanie się z tego co Cię otacza a co faktycznie może być trudno znosić latami, na co dzień to powinna być terapia, najprawdopodobniej należałoby zacząć od wspólnej a być może któreś z was może potrzebować indywidualnej. I nie pisz proszę, że Twój mąż się nie zgodzi i że nie będzie widział takiej potrzeby, bo nawet jeśli to dysponujesz chyba jakimiś formami nacisku na niego. Nawet jeśli nie zgodzi się po pierwszej propozycji to można przecież "brzęczeć" o tym w nieskończoność. Uważam, że taka terapia może wiele zmienić. Czy skutkiem będzie to że z czasem będzie wam lepiej razem czy że się rozstaniecie, tego nikt nie wie.

A no i jest jeszcze teoretycznie jakaś opcja rozpoczęcia życia z kochankiem, ale szczerze mówiąc uważam, że to pomysł całkiem "od czachy" bo Ty masz za dużo problemów sama ze sobą, facet ich za Ciebie nie rozwiąże, a rosnąć będzie w obojgu poczucie winy i żal o wszystko do siebie nawzajem.

Acha, jest jeszcze taka opcja, że możesz bez żadnych dalszych starań o ratowanie małżeństwa po prostu od męża odejść do bycia samej. Prawdopodobieństwo tego kroku wydaje mi się jednak niewielkie ( może dlatego że sama już tu wcześniej pisałaś, że nie czujesz w sobie siły żeby to zrobić). Zaś jego skutki emocjonalne dla Ciebie, po pewnym czasie oczywiście, mogły by być całkiem pozytywne.