Pytanie stare jak świat: jak poznać, czy jemu na mnie zalezy? - Netkobiety.pl

Jeśli tak powiedziałaś to klasyczny nóż w plecy.

postaram się, dzieki za słowa otuchy, tego "towaru" nigdy nie za wiele,
spróbuje z tym optymizmem, choć to nie moja mocna strona, ale męczy mnie ten marazm w którym jestem, troche tez rozczulam się nad sobą,

nie sądziłam, ze nasze rozstanie bedzie dla mnie tak przykre

on znajdzie swoją, ale nie chce o tym teraz mysleć

mam nadzieje, ze ja znajde tego własciwego, takiego zebym na forach nie musiała sie pytać czy jemu na mnie zalezy, tylko będe to wiedziała

bo jak wielu na samym początku mjego wątku napisało " jesli nie wiesz czy jesteś dla niego ważna, to raczej nie jesteś, to sie czuje"

święta prawde drodzy forumowicze, to sie czuje samo

może nasz zwiazek skończyłby sie jeszcze wcześniej, tylo, ze on troche mnie zwodził, zmylił pare razy moją intuicje,

odgrzebałam mój wątek bo chcę wprowadzić aktualizację

cofnę się nieco w czasie

po długim ( powyżej 3 miesiecy) czasie "niekontaktowania" z jego strony, przywykłam do tego i wróciła mi równowaga życiowa
we wrześniu po powrocie z konferencji ( w uroczej Pradze) w trakcie jogi zadzwonił
ale sie wściekłam, w czasie tych 3 miesięcy , kiedy naprawde tęskiniłam za nim i mi go barkowało, czułam sie rozbita i przygnębiona tysiace razy wyobrażałam sobie tą rozmowę i uczucia które mogą mi towarzyszyć, ale nie spodziewałam się pernamentanej wsicekłości i wkoorwu że rozwala mi z trudem wypracowany spokój ducha

namawiała mnie na spotkanie " bo chce pogadać o przyszłości naszego zwiazku" zgodziłam się
w trakcie spotkania bardzo pięknie mówił o uczuciach ( ale bardzo ogólnie, nie o konktretnych uczuciach do mnie i TEGO CO DO MNIE CZUJE/CZUŁ) mówił, że jestem atrakcyjna i inteligentna ( o tym wiem) i że chce ze mną być

zgodziłam się ale w duchu wziełam go na okres próbny, po bardzo którkim czasie zauważyłam ze "nasz związek" znów obrócił się w to, co mi tak doskwierało, wiec podjełam rozmowę o tym, by nasz związek stał się poważniejszy i co on na to??
on na to: za 5 lat, przez te 5 lat będziemy się poznawac ( ciekawe co robiliśmy przez ostatnie prawie dwa lata??) i po 5 latach zobaczymy- taki plan 5-letni

pieciolatka nie dla mnie wiec w końcu rozstałam się z nim na dobre, na raty, ale to ja podjełam decyzję

ale najważniejsze przyszło na koniec
po pewnym czasie dowiedziałam się, że w czasie jego "niekontaktowania sie" bardzo starał się o uwagę i wdzięki innej kobiety, wiem już nawet kto to
to nieco starsza babka, która nie ma już zoobowiązań- rozwiedziona, nie ma dzieci i ma mocną pozycję zawodową, w tym dużo mocnych znajomosci, nie wyszło mu więc chciał wrócić do mnie- sytacja jak z taniego powiścidła

gdy dowiedziałam się o tym moja pewności siebie jako kobiety i człowieka który rozwija się zawodowo i naukowo zamieniła sie w popiół, na szczęście "zaraz" wyjechałam na zagraniczn staż, gdzie siedzę już 1,5 miesiąca i wracam do świata, znów widzę swoją kobiecość i wiem że to nie moja wina ( na początku musiałam to sobie wtłaczać do głowy codziennie)

nie wiem jakimi powodami kierował się i nie chce o tym myśleć

to na tyle

Ech... kawał dupka -pobawił się Tobą, nie ulega wątpliwości.

Gorzej, że Ty dałaś się sobą pobawić.
Tak to się kończy gdy zamiast patrzeć na drugiego człowieka 'serduchem', onanizujemy się tytułami przed nazwiskiem i osiągnięciami naukowymi, pozycja zawodową etc.
Przyznasz autorko, że zanim poznałaś go jako materiał najpierw na przyjaciela to dałaś mu 'fory' i odrazu przeskoczył do kategorii męża, bo oczami wyobraźni widziałaś "Panią doktorową i pana doktora".

Masz lekcję do przerobienia na co zwracać uwagę na przyszłość.

powodzenia

Niobe- ja prosta baba jestem....
W dodatku stara...
I chociaz opornie mi przychodzi podstawowa, zyciowa madrosc, to najwiecej jej ucze sie od....
Prostych starych bab....

Odnosnie ciebie- nie, nie koniec na tym, bo za dlugo ciagniesz te wyzuta gume do zucia,....
Juz dawno pisalas, ze przekonalas sie, ze nie warto nadawac tej znajomosci kontynuacji...ze przekonalas sie, ze nie jestes dla pana wazna na tyle, ile oczekujesz....ze mu nie zalezy po prostu....

Czasu minelo troche, jak zobaczylam cie tutaj, myslalam, ze ty juz pocieszona przez innego, ze juz odsunelas tamto w przeszlosc, ze to juz gdzies daleko za toba...
A ty piszesz o kolejnych podchodach, i kolejnych rozczarowaniach....
Nie szkoda ci zdrowia- dziewczyno? Warto wciaz sprawdzac, wciaz sie przekonywac, i rozczarowywac?

W czym on lepszy od innego, nowo poznanego, ktory moze ( ale nie musi) byc bardziej zaangazowany w ciebie,
Z ktorym moze( ale nie musi) wyjsc cos trwalszego niz z tamtym...
Ale ktory na pewno daje wieksza nadzieje, niz ten, ktory juz cie rozczarowal?

On sie odezwal....
Ale ty pozwolilas na to, ty sie zloscisz....twoje nerwy.

Nie no, jasne. Nad każdym rozdziałem pracy licencjackiej nawet, człowiek się zastanawia czy z sensem napisał i nie trzeba czegoś poprawić, a jeśli chodzi o życie osobiste to "jakim mnie Panie Boże stwozyłeś, takim mnie mos".
Cóż, z takim podejściem trudno się dziwić Twoim wymaganiom, a raczej ich brakowi.

Achaa.. Czyli taki układzik.
A chłop może jednak Miłości szukał, a nie zimnej kalkulacji.
Ee.ee.. to wygląda, że wyście oboje podobne podejście mieli.

Tylko on się szybciej wymiksował z tej "bajki".

On Tobą chciał manipulować. Pewnie tak.
A Ty nim nie?

Chłop "logiczny, dobra partia na męża" - to za łeb i brać go.
Nie ma co, urocza historia.

ja go nie kochałam, ani on mnie a jesli szukał miłości to dlaczego ciagnął to prawie 2 lata, mnie bark miłości nie przeszkadzał- taką mam psyche

nie lepiej jest odejść a nie oszukiwać i skakać na boczki?? bo to zrobił i szukał tej miłości u dobrze ustawionej babki ( no i atrkacyjnej) a gdy mu się nie powidło wrócił i na dzień dobry zaczął pięknie ( i poraz pierwszy w trakcie naszej znajomości) mówić o uczuciach tyle że ani razu nie powiedział co do mnie czuł a gdy zapytałam dlaczego ze mną jest nie umiał odpowiedzieć, a właściwie odpowiedział: bo jesteś fajna

on dla mnie mimo braku miłości był mi bliski
ja go nie oszukiwałam i znał dobrze moje uczucia i trwał w takim układzie

napisałaś, ze mało wymagam (brak wymagań)
i co jest złego w braku wymagań- ja wymagam tylko od siebie, bo tylko tak naprawde na siebie mogę liczyć, tylko ja siebie nie zawiodę
inni dadzą mi tyle ile będą chcieli a moje wymagania będą mieć w noskach lub dupkach
sama sobie mogę zapewnić bezpieczeństwo- z taką swiadomoscią  lepiej się zasypia

Wbrew temu co mówisz, nie sądzę byś mogła czuć satysfakcje będąc z kimś bez Miłości, bo to tak nie działa, co zresztą zostało udowodnione.
Związek to nie 'kilka literek' przed nazwiskiem, ani cukierniczka do postawienia na stole, żeby goście ciumkali z uznaniem, że "taka ładna porcelana.. Tobie to się układa w życiu: i kariera i cukierniczka.."

Z innymi ludźmi tez takie płytkie, oparte na poprawianiu sobie wzajemnie wizerunku, relacje tworzysz?

ja to widzę podobnie jak z miłością do rodziców: wyrastamy i wrastamy w tą miłość i małżeństwo, związek musi być opary na dodatkowych fudamentach, sama miłosć to za mało, jest przyjaźń przywiązanie, wzajemne zrozumienie- z tego moze wyrosnąć miłosc

wiesz czego mnie zawsze najbardziej brakowało: zrozumienia
a z nim na pewnych płaszczyznach ( bo oczywista oczywistosc, że nie w 100% ) naprawde to czułam i dlatego to co się stało z naszym związkiem bolało mnie

nie wierze w karierę, ani w wizerunek, bo wystarczy, ze nieopatrznie podpadniesz silniejszej osobie na drodzę kariery i wizerunku a wszystko diabli wezmą, już byłam świadkiem paru "upadków bogów"

a jakimi motywami on sie kierował?
bylismy razem dość długo, potem urwał kontakt, smalił cholewy do innej a po klapie wrócił i chciał bajerować
można napisać, ze poprzez związek z tą kobietą chciał sobie zapewnić mocną sytację w pracy ( bo on jest pracownikiem naukowym, ja po doktoracie nie zostaje na uczelni, idę dalej) czyli dochodzi czynnik wyrachowania, moim zdaniem to gorsze niż nieumiejętnosć zakochiwania się

ps. dlaczego piszesz miłosć z dużej litery????

Zgadzam się, ale tylko przy podobnym podejściu z drugiej strony.
Jeśli ktoś potrzebuje coś czuć, coś więcej niż 'układ' i przeprowadzanie transakcji  do drugiej osoby, to to nie wypali - nie starczy cierpliwości, nie będzie zapału.

Piszesz o zrozumieniu, że on Ciebie rozumiał, że czułaś to.
Serio?

Chyba, że masz na myśli porozumienie w kwestiach naukowych? Albo ja tu czegoś nie rozumiem.

Nie wiesz co i czy on coś do niej czuł, racjonalizujesz jego odejście.

Pewnie dlatego, żeby podkreślić osobisty stosunek i szacunek do tego 'stanu ducha'

Tomuś, a Ty dalej przeżywasz temat sprzed roku prawie 1 spotkania z Panią Idealną, co to jako jedna z niewielu "dorasta Ci do pięt"?

Ach.."pani adiunkt"..poczekaj, niech ja tez to poczuję..

..nic...

Czekaj..może rękę włożę w majtki..

dalej nic

To co dopiero jakby to była Pani 'doktórka' albo doktorantka? Chyba byłby permanentny wzwód co?
A tak to się ciesz, że możesz w nocy spać na brzuchu.

40-letni ponad gość, który nadal ocenia ludzi przez pryzmat tytułów przed nazwiskiem

Tylko?
Odcinasz sferę uczuciową, budując dla niej nierealny świat. Świat, w który wchodzisz, gdy rzeczywistość skrzeczy. Ty, zamiast przyjrzeć się swoim wyborom, a raczej uporać się z przyczynami takiego swego zachowania, chcesz zrozumieć... jego zachowanie. To metoda na ukrycie swoich emocji. Zajęcie się drugą osobą skutecznie uniemożliwia wzięcie wpływu na własne wybory.

Odpowiedz sobie, jak długo i dokąd uciekać będziesz przed sobą samą.

Rozumiem Cie. Co prawda nie analizuje siebie az tak gleboko jak Ty ale doskonale rozumiem jak sie czulas. Mialem to samo. Tez widzialem kilka niepokojacych znakow ale wolalem sie skoncentrowac na tym co pozytywne. To wcale nie jest ucieczka przed soba. Po prostu dla Ciebie szklanka byla w polowie pelna a nie w polowie pusta. Z perspektywy czasu oczywiscie bardzo latwo byc madrym. Tez mialem etap marzen (Ty to nazywasz lalanda). Ja tez widze, ze zignorowalem kilka bardzo istotnych sygnalow, ktore powinny mi dac duzo do myslenia ale pomimo wszystko uwazam, ze postepowalem dobrze koncentrujac sie na pozytywach. Powiem wiecej. Gdybym drugi raz byl postawiony w podobnej sytuacji, to choc nie popelnil bym kilku bledow to nadal koncentrowalbym sie na pozytywach a nie na negatywach.

Bylas po prostu pozytywnie nastawiona, myslalas pozytywnie i staralas sie zeby cos z tego wyszlo. Jak dla mnie zachowywalas sie zupelnie logiczne. Nie ma sie czego wstydzic. Swoich emocji ani tego ze Ci na drugiej osobie zalezalo.

Tez przechodzilem przez etap prob zrozumienia motywow drugiej strony. Wydaje mi sie, ze nawet mam kilka prawdopodobnych toerii. Ale po pewnym czasie nie jest to juz istotne. Teraz gdybysmy sie nawet spotkali to juz nie zadalbym pytania "dlaczego". To po prostu juz dla mnie niewazne.

W kazdym razie powodzenia zycze i radze unikac adiunktow w przyszlosci :-)

Tez nie mam slabosci do stopni naukowych. Ja poznalem fajna kobiete a dopiero pozniej dowiedzialem sie ze jest adiunktem. To, ze istnieje cos takiego jak adiunkt dowiedzialem sie od niej. Zajmuje sie applied science tzn. jak zarobic na nauce zebyscie mieli jeszcze ladniejsze iPhone'y :-))) itp. itd. stad mam dosc mocne linki z nauka ale nie jest zbyt biegly w tytulaturze naukowej i wszystkich niuansach jakie panuja na uniwersytetach. Sporo z moich podwladnych ma PhD albo nawet "post doc" wiec tez jakos nie padam od razu na kolana jak widze tytul naukowy :-)

A to z "unkac adiunktow" to byl zart :-)

Niobe, strasznie analizujesz, rozszczepiasz wlos na czworo,
A wiesz, jak to widzi prosta baba?

A widzi to tak:
Ty jestes mozgowiec i sie zmozdzasz...jestes" intelektualnie zaslepiona" racjonalizujesz uczucia- mowiac inaczej.
A on o tym doskonale wie, widzi to i umie to wykorzystac.
To cale wasze " porozumienie" i to co ci w zwiazku daje...to stworzony przez niego pozor, bajer,
( ja to nazywam " lustereczko", tak na prawde ty widzisz w nim SWOJE uczucia, nie jego, ty widzisz w nim SWOJ intelekt- nie jego, on jest tylko zimna tafla szkla, mogaca odbijac cokolwiek, kogokolwiek, prozno starac sie siegac w niego glebiej)

Popatrz- to ty " nadajesz ton" w relacji, a on rzadzi twoimi uczuciami....

Jeszcze krocej i prosciej:
Ty analizujesz i cierpisz,
On bajeruje i wykorzystuje

Jeszcze krocej i prosciej:
Taka wyksztalcona, taka rozumna, a dajesz sie zwodzic zwyklemu bajerantowi...

Tobie sie wydaje , ze pojmiesz, zrozumiesz, ogarniesz
On nie analizuje, nie przezywa, bo ma gdzies...

Pomysl- znasz ludzi glupich( w sensie wyksztalcenia), ale cwanych?
Znasz ludzi prostych( intelektualnie), a asertywnych?
Znasz ludzi wyksztalconych, ale naiwnych zyciowo?