Moja żona się zmieniła. Co dalej, proszę o pomoc - Netkobiety.pl

Przybijam piątkę Oliwii, która już ponad rok temu pisała to, co najbardziej istotne.

Kemot, jesteś kolejnym desperatem na tym forum, który tworzy niezliczoną ilość powodów, aby tylko nie przyznać, że jego małżeństwo od dawna jest TRUPEM, którego próbujesz reanimować. Straszna jest liczba racjonalizacji, które mnożysz, żeby tylko nie mierzyć się z prawdą o swoim związku.
Już kilka lat temu powinieneś zadać sobie pytanie, dlaczego tak trudno ci "puścić z rąk" kobietę, która ciebie nie kocha i nie chce. Uparłeś się, że ma twoje życie ma wyglądać w pewien określony sposób i za nic na świecie nie chcesz przyjąć do wiadomości, że nie wyszło. I to nie wyszło bez powodu, ale że najprawdopodobniej aktywnie przyczyniłeś się do sytuacji, w której teraz jesteś.
Weź się chłopie ocknij i zacznij patrzeć na swoje małżeństwo realnie, zamiast próbować panicznie walczyć o coś, czego nie ma i to od dawna, bo żal patrzeć

Kemot, przepraszam za pytanie, ale skąd to Twoje przekonanie, że to jest dla dzieci lepsze? Nie uważasz, że one mają prawo do przykładu w postaci naprawdę kochających się osób? Przecież możecie to wszystko tak zorganizować, by naprzemiennie opiekować się dziećmi, obdarzając je miłością. Dzieci rosną i skupiać się będą na własnym życiu. A co z Tobą? Nie zasługujesz na miłość i szczęście? W moim małżeństwie  ostry kryzys trwa od paru miesięcy, mam dzieci 19 i 14 lat i mogłabym stwierdzić, że przeczekam do czasu pójścia córki na studia, poświęcę się. Ale widząc jak wstrętne jest takie życie w karykaturze małżęństwa wiem że szargam piekne - choć może złudne wspomnienia moje i dzieci i szukam mieszkania, bo mąż się na to nie zdobędzie. a jestem starsza od Ciebie i nie mam finansowej stabilizacji.

Forum Ci nie pomoże, bo to aspiryna na Raka... Potrzebujesz wsparcia i specjalisty i kogoś bliskiego. trzymam za Ciebie kciuki

Twoja "żona" Cie uśpiła. Było jej wygodnie udawać zgodną rodzinkę, to robiła to. ale Ty się nie liczysz, naprawdę., tak jak ja dla swojego męża. Ona ukryła swoje kontakty z gościem, żeby mieć spokój, żeby dbać o swój wizerunek, tak jak było jej wygodnie. Mój mąż zrobił tak samo- właśnie się dowiedziałam, że kontakt kwitnie... A Ty myślisz, że rodzina coś dla niej znaczy? Że Ty coś znaczysz?

Ale rodzina to nie dwoje ludzi istniejących dla dzieci do osiągnięcia przez nie pełnoletności.
Czy to nie jest pozorna funkcjonalność która Tobie wystarcza ? To, że naoliwiona maszyna ułozonej codzienności chodzi - nie znaczy że rodzina chodzi dobrze - nie ma WAS (Ciebie i żony) - sa rodzice dzieci i dzieci z zapewnionym bytem i ustalonym porządkiem, tyle , az tyle i TYLKO tyle.

Własnie to zależy od Ciebie i Twojej żony.
Teraz jest źle choć jak rozumiem dzieci sa zaopiekowane.
To jak będą zaopiekowane przez Ciebie bez żony i jak będą zaopiekowane przez żonę bez Ciebie jest zadaniem dla : Ciebie i żony - jeśli kazde z Was potrafi zapewnić wystarczającą jakośc życia dzieciom z osobna - to tak stworzony układ rozdzielonej rodziny będzie ok - bo Wy macie rozdzieloną rodzinę która razem prawidłowo 'sprawuje się'na codzień.
Tak jak nie masz pewności że utrzymujac na siłę wszystkich w kupie masz szanse powodzenia w przyszłości (nie raczej bo żona się wyrywa przecież) tak nie masz gwarancji czy osobno będzie w porządku.
Takie życie, staraj się i rób co możesz.

Ile to już lat...:(. Szkoda życia. Pisałam tu kiedyś u Ciebie na wątku. Ja już ponad rok w szczęśliwym nowym związku...szkoda że marnujesz swój czas, nie wiem kiedy do Ciebie dotrze że ONA CIĘ NIE KOCHA I NIE CHCE Z TOBĄ BYĆ.

Chodzisz na terapię? Pomogłaby Ci zaopiekować się sobą.

System jest bardzo prosty bo go przerabiałem na własnej skórze;)
On kocha, ona nie. ON widzi szanse, ona nie.
Podsumowanie ONA MA KEMOTA a nie KEMOT JĄ.

ZA kilkanaście lat dzieci powiedzą czemu byłeś tak głupi że nie zerwałeś z tą kobietą.

A teraz bez cytatów i kilka słów ode mnie po przeczytaniu tego wszystkiego. Przebrnąłem przez wątek i powiem szczerze zajęło mi to chwile czasu.

W tym momencie ja bym walczył o rozwód z jej winy!! I TYLKO I WYŁĄCZNIE JEJ!!
Jesteś KURQA prawnikiem czy nie? Znajomych nie masz? Znajomości nie masz? Nie wiesz jak się to robi??

Mówisz że chcesz dobra dzieci a chcesz je zostawić z kobietą która rodziny nie szanowała!!
OCKNIJ SIĘ CHŁOPIE!! Lepiej nie będzie. Jak na mój gust dowiesz się sensacji na sali sądowej i Ci szczęka opadnie dużo poniżej jaj, o ile je nosisz jeszcze w spodniach a nie leżą na półce!!
Straciłeś 3 lata. A sądzę że zestarzałeś się o 10 jak nie więcej.

Czeka Cię batalia w sądzie. Ciężka sądząc po zachowaniu żony.
Albo się na nią przygotujesz albo prawdopodobnie stracisz i dzieci czego nie życzę.

Trzymaj się chłopie.
I niech jaja będą z Tobą (moc w sumie też )

Niełatwo.
Jesteś bardzo nastawiony na własny, jeden możliwy styl życia - a to tak nie działa, i własnie przekonujesz sie na własnej skórze że tak to nie działa. Brakuje Ci elastyczności, chyba nie lubisz zmian, kurczowo trzymasz sie wypracowanego schematu.
Nie ma zmiłuj - cieżko bedzie - ale wyjścia nie ma - musisz zaakceptować zmiany w swoim życiu.
Pozostaje Ci życzyć abys po kolejnych 3 latach mógł stwierdzić - nie stało sie źle.
Czego bardzo życzę

Raczej mamy , niestety
Fajnie to by tak było : raz a dobrze wybrać i tak z przekonaniem do końca zycia - bo i tak się przecież zdarza, tyle, że nie każdemu, nie Tobie.

Przeczytaj taką książkę- Miłość potrzebuje stanowczości- chyba ksiądz napisał. I pamiętaj że Jezus też kiedyś poprzewracał stoły..

Mam taką refleksję, że każdy ma niejako wdrukowaną wizję rodziny wyniesioną z domu. Nie chodzi nawet o odwzorowanie kropka w kropkę roli kobiety i mężczyzny- to niekoniecznie do końca, ale ogólny wzór relacji w aspekcie bliskości, i tego jak wyglądają te więzy i na ile "ja" liczy się bardziej niż "my".
Tam gdzie domy rodzinne różnią się bardzo, wcześniej czy później wypłyną różnice- będzie je widać w małych rzeczach czy większych. Mój mąż bardzo lubił mój dom rodzinny, pozornie imponowało mu to, że rodzeństwo ma ze sobą bliskie kontakty i jeden za drugiego skoczyłby w ogień- parę razy w życiu trzeba było to testować. Sam wychowany w zimnym domu z wymagającą matką nie nawiązał bliskiego kontaktu z jedynym bratem- co długo było dla mnie niepojęte. Z jednej strony imponowało mu to, ale też moja bliskość z rodzeństwem czasem irytowała. Co ciekawe, jego obecna przyjaciółka była wychowana w podobnym domu..więc pewno mieli podobne doświadczenia i lepiej się rozumieją. Czy w związkach o tak różnych korzeniach można zbudować prawdziwą bliskość? Do pewnego stopnia akceptowałam egoizm męża, a może mi się tylko wydawało i On czuł moje niezrozumienie. Nie wiem...
Przez tyle lat nawet jak zmilczałam niektóre przykre dla mnie zachowania, to pewnie aury tego niezadowolenia nie udawało się ukryć. Teraz myślę, że jego niepewność i panika okazywana w niezrozumiałych dla mnie sytuacjach brała się z poczucia że nie ma oparcia w tych bliskich- rodzinnych więziach, ja gdzieś w środku noszę przekonanie, że ktoś mnie złapie, gdy polecę w dół- i tu nie chodzi o męża czy żonę, tylko o KLAN... Teraz wiem, dlaczego tak spanikował, gdy podupadłam na zdrowiu, czy gorzej było w pracy. Uważałam ten strach za irracjonalny i pewnie patrzyłam z pogardą na tę panikę. A teraz zmuszam męża do wybrania między mną i przyjaciółką- tak z egoizmu- bo nie mogę znieść tej sytuacji i już nie chcę, bo wiele dla niego znosiłam. I pewnie Vice Versa. On stoi w rozkroku i cierpi. Nie chcę by był ze mną wbrew sobie. Eeee. muszą przestać pisać, bo zaraz zacznę się skłaniać ku otwartym związkom, jak Marajka... (pozdrawiam)

Więc skoro boi się zmian i tylko to go trzyma to jest to wbrew sobie Bezpieczeństwo i wygoda to stan w którym każdemu jest dobrze chociaż czegoś nie chce(egoizm).

ELA210

Myślę że terapia nie jest Ci potrzebna. Terapeuta nie rzuci innego obrazu Twojego małżeństwa a zacznie pracować i rozgrzebywać rzeczy z Twojej strony.
Pomyśl sama czy Ci to potrzebne

Hej planet,
Umknęło twojej uwadze, że w pierwszym wersie jako pierwszoplanowy, główny argument niechęci męża Eli do zaprzestania małżeńskiego żywota jest WYGODA I BEZPIECZEŃSTWO wynikające z tej sytuacji. Dopiero póżniej zaznaczyłam, że POZA TYM (wygodą i bezpieczeństwem) jest obawa przed zmianą.
Te wszystkie elementy zresztą składają się także na to, że Ela nadal tkwi w tym chorym i pustym układzie.
Chyba wcale nie są tak bardzo od siebie różni Egoizm powiadasz? Może. Pisałam już Eli o tym jakiś czas temu. Na jego postawę i zachowanie ona nie ma wpływu, ale swoje własne sama wybiera.

Czy wygoda i bezpieczeństwo = strach przed zmianą?  Myślę, że strach przed zmianą jest jedną z naturalnych ludzkich cech tak samo jak dbałość o własną wygodę i bezpieczeństwo i to je z sobą łączy. Ale tylko to

Nie sądzę, że Ela trzyma się faktów. Mało na to wskazuje. Powiedziałabym prędzej, że ma przebłyski, ale na codzień tkwi wciąż w emocjonalnym zakleszczeniu, w którym przeważa pretensja o to, że "nie tak miało być". To co można zaobserwować to wyraźne etapy żałoby. Ona opłakuje swój związek, który się skończył. A ja zastanawiam się czy tych dwoje zdoła jeszcze raz zacząć od nowa.

wiesz, małżeństwo właśnie na tym polega, że mimo wszystko, ale być może dałeś jej czymkolwiek w kość lub twoja rodzina?? są trzy wyjścia albo ma cie w dupie bo zawsze miała tylko byłeś zaślepiony, odbiło jej przez zły wpływ towarzystwa (kobieta jeśli długo jest w związku czasem traci swoje ja na rzecz meża, dzieci ludzie mają wtedy ogromne pole do manipulacji i wciągania do swojego bagna) albo na jakimś polu ją skrzywdziłeś i stwierdziła, że bycie z tobą i związek z tobą to nie była najlepsza decyzja jaką mogła podjąć w życiu i chce się przekonać czy jej coś nie ominęło.

znam parę, która przechodziła przez coś podobnego i dziewczynie brakowało faceta w związku, bynajmniej tak mi to tłumaczyła, że jej facet nie umiał jej szarpnąć i powiedzieć  ze jest jego i przez to ona nie czuła się przy nim wartościowa, zdradziła ale jak w piosence "płoną góry płoną lasy" on jej nie zostawił, ale zaczął nosić spodnie w końcu, dziewczyna przeszła za swoje wśród znajomych i rodziny teraz są całkiem normalną parą...

Czytam Twój wątek i szczerze Ci współczuję. Jestem w podobnej sytuacji, może nie takiej samej, ale jednak. Mój mąż też się zmienił, może nie do tego stopnia, ze chodził na imprezy itp., ale jednak. Zostawił mnie z 3 dzieci. Nie chciał ratować związku. Teraz traktuje mnie jak wroga nr 1 z wielką nienawiścią.
Otrzymałeś już pozew???? jak dostaniesz to usiądź, bo ja przeczytałam same kłamstwa. Przykre to ((