Moja żona się zmieniła. Co dalej, proszę o pomoc - Netkobiety.pl

To fakt..niestety bolesne to jest ,no ale czy są dzieci czy ich nie ma zasady postępowania są podobne.Ja wiem ze dzieci itd. ale coś zrobić trzeba.Ja tez sobie nie wyobrażam rozłąki z moimi dziecmi...z kobietą tak ale z dziecmi nie...jakoś to trzeba pogodzić,zderzyc sie z nowym doświadczeniem.No trudno sie mówi.

Poswiecenie jest pozorne bo nie jest dla czegos (proponowanie zycia w klamstwie jest zlem samym w sobie i tez trauma dla dzieci) ale za cos (miejsce do spania, poczucie bezpieczenstwa finansowego, brak zmian w bazie utrzymania sie, podzial obowiazkow, itp.). To jest moje zdanie. No jesli ktos np. poswieca sie dla dzieci to dlatego ze je kocha, a wiec poswieca im czas, spedza z nimi czas, itp. Jesli jest inaczej to sa tylko slowa.

Dziękuję wam wszystkim

Ta cała sytuacja jest taka p.......a. Nawet znaku nie dawała, że coś jest gorzej z jej uczuciami. Do lekarza z nią jeździłem, czas ze mną spędząła z chęcią ( tydzień temu). nawet seks uprawialiśmy ( też tydzień temu). Nie dziwcie się mi że mnie to przerosło.

Na zakończenie mojego wątku-

totalnie nie wiem co robić- z jednej strony widzę, że odsuwam się od niej- mam ochotę ją przytulić czy pocałować ale świadomość, że nic do mnie nie czuje skutecznie mnie blokuje - po prostu nie mogę. Wiem, że to będzie sztuczne.

mój dystans( wymuszony sytuacją) powoduje, że ona także się oddala jeszcze bardziej

wczoraj zrobiłem testy na depresję- no i niestety bez tableteczek się nie obejdzie. Mój błąd że jej o tym poiedziałem co było przejawem skrajnej głupoty z mojej strony - teraz uzna, że biorę ją na litość

Wczoraj sama zaproponowała terapię małżeńską.

Najlepsze dopiero przed Tobą. Tylko musisz "posprzątać" stare śmieci i unormować problemy, tzn pozbyć się ich. Tak jak wszyscy piszą, zajmij się sobą w końcu, a zobaczysz, że życie może być normalne i piękne. Ja do pewnego czasu miałem to samo co Ty, ale posłuchałem ludzi i wyszło mi to na dobre, same pozytywy. Zacznij "kochać" siebie i poświęcaj czas dzieciakom. Od żony się odizoluj jak najszybciej. Wiem, że to trudne, ale wiem co piszę.
Pozdrawiam

A po co terapia małżeńska skoro ona nie kocha??? Nagle pokocha?  Pic na wodę po to żeby biedny autor myslal ze ona chce dla niego dobrze.

Ja rozumiem ze mozna się wypalić wtedy należy odejść a nie znęcac się, po terapii powie ze chciała dobrze ale to ponad nią i ni huhu.

Dokładnie Stokrotka, masz rację. Ja na początku moich problemów też zaproponowałem żonie terapię małżeńską, ale stwierdziła, że nie jest pewna czy chce iść, ba nawet chyba bardziej, że nie chce. to mi wystarczyło i juz więcej ta propozycja z moich ust nie padła. Żeby to miało sens, to obie strony muszą chcieć ratować to coś.

Słuchaj rób jak uważasz,  mnie tylko chodzi żebyś sam sobie bólu nie zadawal. Ja wiem ze się ludzisz, ze terapia cos uratuje.  Mnie nie oszukasz bo wiem ci czujesz,  sama to przechodziłam.

I tak mi się to wszystko nie sklada do kupy,  mam swoje podejrzenia,  ale ok trzymajmy sie tego co mówisz.

Po tym co pisałeś myślałem że nie ma nadzieji dla ciebie ale..twój ostatni post pozwolił mi na przypuszczenie że jednak moze nie wszystko stracone:)

Ona gdyby cie w ogóle nie kochała i miała trzeciego na boku to by cie dawno kopneła w dupe,wzieła rozwód i sie wyprowadziła...a ona proponuje terapie..

Kemot z tego w jaki sposób piszesz swoje posty to może wynikać że jesteś typem faceta takiej ,,ciepłej kluchy,, ,ale mogę się mylić,nie znam cię osobiście:)..ale jeśli tak jest to zmień to.

Ta terapia nic nie da,bo tak jak napisała stokrotka, ty w głębi masz złudzenia ze coś sie może zmienić,no i słusznie może się zmienić ale na pewno nie po terapii małżenskiej,nie w tym przypadku.

Moim zdaniem jesli w ogóle jeszcze masz nadzieje to powinienes zmienić swoje postępowanie,żeby twój obraz w oczach żony sie zmienił. Ja tak do końca nie jestem pewny że ona chce tak meiszkac z tobą,i nawet by moze chciała seksu bo....jej to tak pasuje.A moze ona tego chce bo sama liczy w duchu ze zobaczy u ciebie zmianę? A powiedziała ci że cie nie kocha dlatego ze wiedziała ze jesli tego nie zrobi to ty bedziesz wciąż taki sam? To jest możliwe.

Sama proponuje terapie ale...chce wolnosci i sama wychodzi ze znajomymi? A to już mi nie pasuje
Coś mi sie zdaje że ta wasza relacja może miec podłoże...seksu,wrażeń,takiej nudy w związku....tobie to pasuje te zycie jej już nie,ale nie umie tego zrobić w inny sposób więc robi jak umie:)
Ok więc jeśli ona lubi grać w takie gry to zagraj z nią ...na swoich zasadach:)

Spróbuj sie zmienić ale nie prezenty...przestań próbować kupić te pożądanie ,te miłosć...tylko może na odwrót pokaż jej swoje zdecydowanie i lekką obojętność.
Na przykłąd powiedz jej zdecydowanie ze żadnej terapii nie będzie bo uwazasz ze masz na to inny sposób i...nic więcej nie mów,ona jak to kobieta będzie zachodziła w głowę co ty wymyśliłeś...i w końcu musi zaczac sie do ciebie zblizac żeby to odkryć..ale ty nie rób nic oprócz swojej stanowczości,i jak najmniej rozmawiaj z nią . A potem ..sie zobaczy..weż troszke w tym zwiiązku zagraj role,ułuż takie przedstawienie,zachowujac status quo czyli nie wyprowadzaj sie,ale nie błagaj o zmianę..tylko zmień siebie i jej postrzeganie twojej osoby....
W końcu zawsze mozesz odejsc potem jak sie nie uda.

Inny sposób to wyprowadzka,i zero kontaktu...no niestety ,słuchaj po tym co piszesz to ja tu widzę jedyny sposób na zmianę jej uczuć to taki wstrząs w tym związku,ale to zdecydowanie ty musisz zmienić swój obraz,nie zdobywa sie kobiety dając jej wszystko...tylko zabierając wszystko.Ona nie chce z tobą jezdzić na wycieczke bo wie że ty na nią czekasz w domu z prezentem i kwiatami a to jest nudne dla kobiet, takie coś było fajne 100 lat temu moze w jakiś powieściach romantycznych,ale dzisiaj kobiety chcą wrażeń z życia.
Słuchaj na pewno masz takie cechy osobowości które ona kocha...to na pewno bo macie dzieci i tyle lat związku,więc zabierz jej to wszystko..a spróbuj dać to czego nigdy nie dawałeś,wiem że musiałbys przy tym zmienić siebie no ale jak kochasz to dasz radę:)
Podam przykład :

dawałeś kwiaty i prezenty - nie dawaj
kochałeś sie z nią delikatnie i romantycznie- zacznij brutalnie i ostro
interesowałes się sportem - przestań sie interesować sportem..zacznij robić co innego czego nigdy nie dotykałeś...może zacznij jeżdzić motocyklem..albo zbierać znaczki;)
Jeśli masz w sobie coś co ona zawsze lubiła ,to zabierz jej to i.. daj coś innego.
Tylko uwaga nie mozesz tego robić z nastawieniem ze robisz coś znowu dla niej,musisz zagrać obojętną minę,ze ty to robisz ot tak dla siebie i zeby się nei wtrącała. Nieraz pewnie słyszałes że kobiety mówiły o czymś/o kimś..ale on się zmienił/zmieniła...albo coś sie zmeiniło i WOW  one takie są te kobiety,ciągle potzrebują takich impulsów do życia,w stagnacjii one obojętnieją.

I tak nie masz nic do stracenia.
pozdrawiam
powodzenia:)

A spytałeś ją dlaczego już cię nie kocha? Wiem że to durne pytanie ale może spytaj tak po prostu,nic nie tracisz. Jesli odpowie ze nie wie że tak po prostu to odpowiedz że Ok w takim razie dam ci tego czego chcesz..a potem przejdz do planu powyżej:) i pomóż jej odkochać się jeszcze bardziej..co paradoksalnie moze przynieść całkiem odwrotny skutek czyli ponowne zainteresowanie twoją osobą.

Robert- może i masz rację. Coś w tym jest co piszesz.

Z prezentami masz rację na pewno- ostatnio mi powiedziała, że już nimi rzyga i mam obiecać jej że z tym skończę. Co do reszty w jakimś zakresie jesteś blisko.

Jak zbiorę trochę sił to spróbuję

Czy jestem ciepłe kluchy - w relacjach z nią jestem pipą, pantoflem do kwadratu.

W życiu całkowicie odwrotnie.

Robert
to o czym piszesz to typowa metoda 34 kroków bez owijania w bawełnę. Jednak mała uwaga, że ją ludzie postrzegają jako gierkę żeby przyciągnąć z powrotem osobę, a to błąd bo ona przynosi korzyści głownie osobie ją stosuje in a long term.

Kemot
wiesz co, ja Ci powiem tak, twoja żona miała za dobrze. Jak to Stuhr mówił "w dupie się poprzewracało". Zdecydowana większość kobiet może tylko pomarzyć o czymś takim, to jest nie równowaga sił, to nie jest układ partnerski lecz w jakimś sensie toksyczny? Bo jedna ze stron jest zdecydowanie biorcą a druga dawcą. Ty po prostu jesteś jej ojcem, bratem, ONA NIE WIDZI W TOBIE MĘŻCZYZNY, który by walnął pięścią w stół i nie pozwoliłby sobie na takie poniżanie. W jej oczach jesteś dobrym misiem, pantoflem, który się na wszystko zgodzi.

Pytałeś, myślę że kochanka żadnego nie ma, ale pewnie krąży na orbicie jakiś "prawdziwy facet z jajami". Ona nie myśli żeby od Ciebie odejść, bo z Toba ma wygodne życie, ale chodzi o to żeby poszaleć, zbawić się, może ktoś na boku, a jak już przestanie być młoda i atrakcyjna to wróci bo przecież Ty będziesz zawsze.

I jeszcze raz wspomnę o tym moim znajomym. Sytuacja podobna poza zdradą, on jej nieba by przychylił, ona nie pracowała, miała kilku kochanków, on się dowiedział przypadkiem. Ona mu mówiła, ze wie że ją tak kocha to jej na pewno wybaczy. 2 lata się męczył, ale zrozumiał co dla niej znaczył, nic.

No wiesz pewnie jest tak jak piszesz,ale powiedzmy sobie szczerze...czy dla autora tematu to jest jakieś pocieszenie? Że co? że mu psycholog powie: Prosze pana tak włąsnie to działa,musi pan sie z tym pogodzic i spokojnie rozstac bo żona już nie chce pana oglądać,ale musi pan spokojnie itd.,,

To nie umniejszy bólu i traumy,i potem zacznie wszystkei swoje problemy rozwiązywac za pomocą psychologa,i co stanie sie przez to silniejszy,pewniejszy siebie?Oj raczej wątpie.

Terapia małżenska tak jesli coś nei gra w związku ale obie strony chcą być ze sobą, a tutaj jedna ze stron już nie chce być z drugą. Uważam że to tylko przeciąganie cierpień . Jak chcesz kogoś nauczyć pływać to moim zdaniem najlepiej go wrzucić na głęboką wodę. To metafora ..ale tak własnie jest. Moim zdaniem autor tematu pownien właśnie rzucić sie na głeboką wodę żeby zrozumieć co to znavczy jak sam sie nazwał ,, nie być pipką,,
No ale to tylko moje osobiste zdanie,zrobi jak uważa.

Stokrotka,co napisałas to właśnie tak uważam,myślę że masz rację,ładnie to ujełąs że ona potrzebuje faceta co walnie pięścią w stół:),kwestia tylko czy jeszcze nie jest za póżno by tym facetem stał sie Kemot,ja uważam że jest jeszcze szansa:)
pozdrawiam

Lonely
no właśnie i ku temu o czym piszesz jest terapia indywidualna a nie małżeńska bo cel i sens jest diametralnie różny.

niezupełnie inny
wspólna terapia to nie tylko naprawianie i przywracanie małżeństwa, a uczenie się mediacji i rozwiązywanie spraw, a co z tym idzie także rozstania

Autor chyba dojrzewa już do decyzji o rozstaniu lub separacji, ale boi się jeszcze głośno to powiedzieć
Myślę, że to dobry pomysł iść na tą terapię razem

To nie będę więc wyrokować, w każdym razie metody jak sobie poradzić autor dostał, a czy pogodzi się z tym, by wreszcie spojrzeć prawdzie w oczy, to zależy wyłącznie od niego.

Wasze doświadczenia pozwalają mi zrozumieć wiele rzeczy i spojrzeć na nie krytycznym wzrokiem.

Chciałbym żebyście mieli jasnosć-

- ja nie byłem takim cukiereczkiem a ona czarną mambą

Zona powiedziała, że miłość umierała od czasu pojawienia się drugiego dziecka. Przerwa między jednym a drugim była niewielka i to jądobiło. Siedziała w domu z dziećmi. Ale ja jej pomagałem - nie jestem typem s.... który zrzuca wszystko na żonę. Było ciężko bo nas to przerosło ale to było 5 lat temu. Lekki kryzys mieliśmy przy budowie domu. Wynikał też z tego że żona dawała poelcenia i decydowała komu i ile zapłacić że w końcu nas oszukano po jej decyzjach na kilkadzieisąt tysięcy złotych

Potem zaczął się okres prospoerity pod każdym względem Żona zmieniła pracę, ja też. Cztery lata temu stwierdziłem, że jestem najszcześliwszym człowiekiem na ziemi.

3 lata temu żona poznała swoją paczkę znajomych. Zaczęło się niewinnie od jednocnych wyjśc, po szkolenia wyjazdy. Zaczęły się sms od wzdychających.

Zawsze była ładna ( obiektywnie) ale zaczęła na potęge dbać o siebie. Wręcz lachon. Miała do mnie uwagi że siedzę przed kompem i walę browara. TO mnie orzeźwiło i ja się wziąłem za siebie. Siłownia bieganie,ograniczenie picia i dbanie o nią. Od trzech lat ona wychodzi a ja się o to z nią kłócę ( co 5-10 wyjście) ale jednocześnie dbam o nią ( prezenty, śniadanka, telefony).

Tak mocno w skrócie - wiecie przecież że życie jest bardziej skomplikowane. Staram się przedstawić spojrzenie dwóch stron.

Moje starania nie odnosiły żadnych skutków co doprowadzało mnie do obłędu i stanowiło zarzewie konfliktów. Żona oczekiwała ode mnie wolności a ja jej pętlęzakłądałem, kupowałem ją.

Osobiście uważam, że to za mało aby się odkochać ale cóż życie.

Wtamtym roku przyłapałem ją na kłamstwie. Zacząłem sprawdzać jej telefon i okazało się, że kłamie mnie wręcz notorycznie.Z kolegą weszła też w układ na granicy zdrady emocjonalnej.

Ją to wkurzało, że ją sprawdzam amnie, że kłamie prosto w oczy.

Po złapaniu jej na kłamstwach z kolegą powiedziałem, że to raczej niemożliwe abyśmy byli razem, ona to zbagatelizowała

Pojechaliśmy nad morze i znowu wszystko wróciło do normy chociaż wypominałem jej "adoratora"

Potem wyjazd z dziećmi i puściłem w niepamieć wszystkie złe rzeczy.

Od dwóch miesięcy starałem się znowu jak głupi i wydawało się, że naprawiamy relacje. Ona ogrniczyłą wyjścia, powiedziała, że zerwała kontakt z kolegą. Ja nie robiłem jej żadnych wymówek Było super. Potem wyjazd ale z koleżanką. Też było fajnie a po wyjeździe jakby ktoś ją poraził piorunem

Czyli intuicja mnie nie myliła...:-), kobiety sie tak szybko nie odkochuja same z siebie.

Czyli intuicja mnie nie myliła...:-), kobiety sie tak szybko nie odkochuja same z siebie.

stokrotka - co z tą intuicją, gdzieś zgubiłem twoją wypowiedź

Mogę się mylić.
Twoja żona już dawno nie jest z Tobą.
Próbowała, ale to silniejsze od niej i nie jest to Twoją winą, w każdym razie nie bezpośrednio.
Ciężko przyjąć do wiadomości, że kiedyś coś było, może coś wielkiego, ale teraz go już nie ma. Może jej samej trudno się z tym pogodzić. Tak się czasem dzieje, niezależnie od naszego chcenia czy "niechcenia".
Ona nie chce tak żyć, ale nie chce Cię skrzywdzić, choć robi to. Czuje, że chciałaby pożyć inaczej, ale wie, że nie ma prawa oczekiwać od Ciebie, żebyś czekał aż zrozumie i sprawdzi czy to nowe życie jest tym, czego chciała. Mota się. Nie umie znaleźć dobrego rozwiązania, które będzie satysfakcjonujące jednocześnie dla Was obojga. Nie umie pogodzić i Twoich i swoich oczekiwań. Są takie sfery, że nie da się wszystkim "zrobić dobrze". Sytuacja patowa.
Oboje jesteś w klatce.
I będziecie tak dręczyć i siebie i drugą stronę dopóki  któreś z Was nie odważy się na radykalny krok

No własnie ..ja piernicze co za margarynowe pokolenie...tak to nic nie zdziaiłasz...weż się chłopie za siebie póki czas,zbuntuj sie,powiedz koledze zeby ci dał po mordzie pare razy..cokolwiek ale przestań sie użalac sam nad sobą bo się zadręczysz.Skoro ona to widzi i ją to nei rusza to nei jest ciebie warta. Po prostu ratuj sam siebie już nie ratuj tego związku bo widzę że nie masz do tego ani mocy ani ambicjii.
Kto stwierdził u ciebie depresję? Człowieku ja się nie dziwię skoro twoim jedynym celem w życiu była twoja kobieta,Tracisz ją to tak jakbyś tracił siebie samego ,musisz to jakoś przewalczyć w sobie że ona nie jest pępkiem świata,ot zwykła kobita jakich tysiące...jestem pewien ze nie jest az tak wyjątkowa:)
Ona ci sprawia ból,przypomnij sobie jaki byłeś zanim ją poznałes..naewno wtedy nie pozwoliłbys zeby tobą zawładneła jakas tam kobieta,a teraz co? Pokaż jej ze jesteś twardziel w jakikolwiek sposób,a najlepiej olej i sie odizoluj od niej.
pozdrawiam

W normalnej relacji bez rodzinnych problemów mniejszego lub większego kalibru równie dobrze można przestać kochać, ludzie często mylą miłość z przyzwyczajeniem, przywiązaniem.
Każdemu co innego w głowie siedzi, nie dowiemy się skąd takie a nie inne zachowanie żony.
Wszystko to tylko hipotetyczne wnioski

No tak obydwoje gracie i udajecie ze nic się nie stało, Ty starasz się być wesolutki, on Cię zaprasza do kina czyli klasyczne zamiatanie pod dywan, nic się nie stało.

A jako kto macie pójść do kina jako znajomi, brat-siostra czy jak?

Przeczytaj jeszcze raz to, co Ci napisałam.
Ona nie wie co a zrobić, żeby zadowolić każdego i Ciebie i siebie
A nie zmieni się nic dopóki
"I będziecie tak dręczyć i siebie i drugą stronę dopóki  któreś z Was nie odważy się na radykalny krok"

Wczoraj staraem się przeprowadzić rozmowę z żoną o przyczyny tego stanu rzeczy - powiedziała że nie wie może terapia jej wyjaśni.

Nie spałem całą noc- dzisiaj starałem się z nią porozmawiać ale nie wyszło. Powiedziała że ją katuję, że zachowuję się jak 17 latek. Nie myślę o rodzinie i dzieciach. Większość jej koleżanek nie kocha mężów. JAkbym się nie pytał to by mi nie powiedziała. Poświęca się ze względu na dzieci dla mnie.

Tak mocno w skrócie.

Powoli też trzeźwieję-

Widzę, że jak tak dalej pójdzie to się znienawidzimy

w ciągu tygodnia ledwie- zacząłem dojrzewać, że kompletnie jest to bez sensu i nie ma na to żadnych szans. Tak więc myślę, że to kwestia bardzo krótkiego czasu abym się jednak wyprowadził. Ja jestem załamany a ona idzie na impreze. Deprecjonuje moje cierpienie twierdząc że zachowuję się jak nieodpowiedzialny 17 latek. Wynika z tego że w mojej ocenie ona poczuła ulgę że mi powiedziała a dla mnie sytuacja jest masakryczna. Serce nie sługa ma prawo do szczęścia. Tylko, że ja myślałem że do grobowej deski. Odważyła się powiedzieć mi raz- i już teraz mówi bez skrępowania.

Znienawidzimy się i muszę to zakończyć

Dziękuję wszystkim

Wiem- niestety rady nie ma. Myślę, że ona zrobiła wszystko co mogła z perspektywy osoby niekochającej. Tak więc chcę zachować jej obraz fajniej, kochanej dziewczyny tej z którą miałem być do grobowej deski.

zmienia się jak dalej mieszkamy - może być tylko lepiej bo gorzej już nie

Ryba, na logikę biorąc, to masz rację w 100%. Tylko obawiam się, że jej wyprowadzka może trwać kolejne miesiące, a wiesz jak to będzie wpływało na samopoczucie autora. Z tego, co pisze, to nie narzeka na finanse, więc na jego miejscu sam bym się wyprowadził i to jak najszybciej.