Panna Jesienna-moje wiersze - Netkobiety.pl

pukanie do drzwi nieba

zapukam do Twych drzwi,
gdy mi wyznaczysz porę,
o co mnie wówczas zapytasz,
a ja co Ci odpowiem?
znasz mnie przecież na wylot,
oglądasz
moje radości i smutki,
pozwalasz
dokonywać wyborów...
zostaw mi
jeszcze trochę czasu,
bym mogła
wyprostować swoje ścieżki,
może wówczas
nie będą potrzebne słowa,
może po prostu usłyszę-
-wejdź i odpocznij...

http://youtu.be/-W0rj02kt_c

No jesteś

wierzący inaczej

tłum
wyjących fanatyków
oko za oko,
ząb za ząb,
jadem plujące usta,
żmijowe kłębowisko
rąk i nóg,
nienawiścią
napompowane brzuchy
-a gdzie to tak?
-a pod krzyżem...

pół żartem,pół serio...

chłopak na opak,
wąs uśmiechem się jeży,
a chochlik z oka
iskierką strzela,
dusza rogata,
buntem nadziana,
diablik z ramienia
kpi z calego świata...
chłopak na opak,
w kucyk splątany,
brew marsem grozi,
a serce,
za wosk służy...

jesiennieję...

październikowo jesiennieję,
zbieram
kolory te najpiękniejsze,
wkładam
między wiersze,
zapisuję,
notuję,
opowiadam
słowami barwnymi
jak motyle,
jak liście...
październik
z drzewa spada,
obsypuje,
zasypuje,
kolorami jesiennieje...

Witam
Podziwiam za wyobraźnię i twórczość ,
Podczytując was z ukrycia czasem ,nie pomyślcie że jestem jakimś fagasem
Ja tak nie potrafię ja wy
Pozdrawiam

Słońce dzisiaj świeci
kolorem nas dopieszcza
cieszmy się jak dzieci
ciepłem , beztroską
póki diabeł ogonem nie zamiesza.

Paweł , podczytuj sobie całkiem jawnie
my nie myślimy żle o nikim kto czyta
i przy tym sie bawi
zapraszamy wszystkich do wspólnej zabawy.

leśne licho

leśne licho
ma pstro w głowie...
hasa po leśnych bezdrożach,
wskakuje w zieloną ciszę,
obija się o konary drzew,
przedrzeźnia dzięcioła,
huśta się na gałęziach...
wreszcie zmęczone
nurkuje w kępę nawłoci,
zadrzemie na chwilkę,
za chwilkę znów psoci...

lot

nagle
wszystko ucichło,
nawet wiatr...
czas stanął w miejscu,
zabrakło tchu,
gołąb
zgubił skrzydło,
drzewo się złamało,
las zakwitł,
pękła ziemia,
nie ma ich-
-zabolało...

w nocy

czas przelewa się
przez brzegi
niczym wielka rzeka,
traci pęd
i zalega
w płytkich,stojących
bajorach...
w nocy
koszmary wyłażą
z zakamarków,
lepką pajęczyną
oplątują myśli...
wypadam z nocy
w szklane okno dnia,
szkło
pęka z hukiem,
upiory pierzchają...

Płaczę ze wzruszenia

powiedział irys do kamienia

Pestko,dziękuję za łzę...bezcenna

zakochani...

zauroczeni
zawieszeni
między niebem a ziemią
w niebycie
w błękicie
z głowami w chmurach
wpatrzeni
zapatrzeni
w głąb siebie
zamyśleni
rozmarzeni
z dłonią w dłoni
z sobą
obok siebie
idący przed siebie
szczęśliwi
zakochani...

Reniko Pozdrowienia  zostawiam i na wiersze czekam.....

Gdzieś znalezione, cudowne

"Pani Jesień"

Złocis­ta je­sień w pełnej kra­sie nadeszła
przy­witała wszys­tkich ożyw­czym deszczem
i wokół cicho zakątki obeszła
Ro­zesłała ty­siące bar­wnych pocałunków
pełna dos­to­jeństwa za­siadła
na przy­goto­wanym dla niej tronie
a we mnie ra­dość og­romna płonie.

Uwielbiam jesień ,szkoda tylko że musi być taka zimna..

        SZELEST LIŚCI

    szelest opadłych liści
    pod stopami
    w słoneczne popołudnie
    opowiada o życiu drzewa
    przebrzmiałym
    ciekawym
    wspaniałym

    od wiosny do jesieni
    tak wiele dobrego się zdarzyło
    zapamietane w korze drzewa
    słojami pnia zapisane
    kocham drzewa.

jesień

wiejskimi drogami
idzie sobie jesień,
w liściastej sukience
w rękach
kosze niesie...
tu zajrzy,tam zajrzy,
pozdrowi gospodarzy,
liście zdmuchnie z dachu,
psu zajrzy do budy,
uśmiechnie się do kota,
zdejmie dzbanek z płotu,
na ganku zostawi
zapasy obfite
i pójdzie sobie dalej,
wkrótce czas na zimę...

Reniko piękna ta Twoja jesień, brawo!

jesiennym dziewczynom

dziewczyno jesienna,
masz w oczach promyki,
to nic,że są zmarszczki,
to nic,że głowa siwa,
nie przesypiaj życia,
ono jest tylko chwilą,
chwytaj,co ci niesie,
przeszłość zostaw z tyłu...
we włosy wpleć promień,
z marzeń nie rezygnuj,
mimo niepogody
pozostań dziewczyną...

codzienność

codzienność
przecieka szarością
między palcami,
kapie kroplami
z niedokręconego kranu,
osnuwa pajęczyną
nieuporządkowane myśli,
zmywa deszczem
zakurzone szyby...
codzienności
zabrakło chęci życia,
gdzieś uciekło
złudzenie szczęścia,
czasem błyśnie jaśniejszy promyk,
gdy dobre wspomnienia
przypłyną ze snem...
to tylko chwila
darowana przez los,
potem znów
szara codzienność...

oda do smutku

smutku,
wciskasz się do domu
szparami drzwi i okien...
jesteś wielki,
przerastasz swym ogromem...
jesteś ciężki,
osiadasz mgłą na dnie duszy...
jesteś złośliwy,
cieszysz się z utraconych marzeń...
jesteś niezmordowany,
nie dajesz odpoczynku skołatanym myślom...
jesteś bezlitosny,
ściskasz zmęczone serce do bólu...
jesteś zazdrosny,
odpędzasz przyjazne chwile...
smutku,
pozwól choć zapłakać...

do ciebie

jestem dziś
przy tobie,
światełko
ci zapalam,
poprawiam
świerkowe gałązki,
palcem
wodzę po napisach,
zdejmuję
listek ze zdjęcia,
rozmyślam...
tak wiele chciałam
ci powiedzieć,
nie zdążyłam...
imgur

mur

wydeptali ścieżkę
do siebie,
Adam z Izraela,
Jasmine z Libanu,
studenci...
trzymali się za ręce,
wędrowali razem,
bomby
zburzyły spokój,
w świat wojny
wkroczyli,
nie rozumieli tego...
on się odwrócił,
ona odeszła,
ścieżka zarosła,
mur pozostał...

w listopadzie

to nic,że jesień,
to nic,że plucha,
ale w duszy ciepło...
tam wiatr nie wieje
i deszcz nie pada,
pamięć zatrzymała
uśmiechy lata,
odsłania kolory
kadr po kadrze
i syci oczy
minionym cudem,
wiaterkiem letnim
we włosy dmucha,
to nic,że jesień,
to nic,że plucha...

Bardzo mi się podoba poza niewiele znaczącymi drobnostkami.

Dziękuję,dziękuję,
a drobnostki...toleruję:)