Panna Jesienna-moje wiersze - Netkobiety.pl

obraz z różami

róże herbaciane
przysiadły lekko
jak motyle
wyczarowane
delikatnymi muśnięciami
pędzla,
zachwycają...
dotykam kruchych płatków
nieśmiało,
by nie spłoszyć...

bujam w obłokach...

opowiem ci o miejscu,
gdzie soczysta zieleń
leśnej ciszy
otwiera drzwi do życia,
zaprasza do wejścia,
odurza
zapachem trwania...
opowiem ci o miejscu
gdzie wiatr swym oddechem
odpędza chmury
od słońca,
kołysze złotem zbóż,
niesie
miodną woń łubinu...
opwiem ci też o miejscu,
które wita mnie
parkowymi alejkami,
cienistą zielenią drzew,
a ławki
drzemiące nad stawem
kuszą-
-odpocznij...

to my...

to my,
gdzieś z Polski,
ślemy do siebie
dobre słowa,
do siebie i do ciebie
mówimy
-witaj-
to my,
wschód,zachód,południe,
mówimy
sobie i tobie-
trzymaj się,
będzie dobrze!

studnia

na dnie studni
szklane oko wody
mruga do mnie
zachęcająco...
na cembrowinie
sroka z przekrzywioną głową
wsłuchuje się
w moje myśli,
sroko złodziejko,
zabierz je sobie...

maska

na pozór
nic się nie stało,
jak zawsze
ubierasz trwarz
w maskę spokoju,
choc bunt
wykrzywia ci myśli,
przywołujesz uśmiech,
choć drąży cię smutek
tkwiący w tobie
jak drzazga pod paznokciem,
śpieszysz się gdzieś,
choc nie znasz celu,
milczysz,choć chcesz,
by usłyszał cię świat,
kimże więc jesteś
-tylko maską-

zrozumieć

zrozumienie nie wymaga słów
wystarczy czyjaś obecność,
kurtka na wieszaku,
uważne spojrzenie,
wierszyk schowany pod serwetą...
to także łza,
mala kropelka deszczu
chłodząca rozpalone myśli,
to też i uśmiech,
szczery podarunek serca
łagodzący czyjeś smutki...

do ciebie

chciałam kiedyś
dotknąć gwiazd,
złoty pył
podać ci na dłoni,
chciałam kiedyś
złapać wiatr
jego ciepłem
zwichrzyć twoje włosy,
chciałam kiedyś
ukraść księżyc,
dodać blasku
twoim oczom,
chciałam kiedyś
boso biec,
z twoim cieniem
liczyć ziarnka piasku...
czy było tak?
kto wie,
czy było tak...

Dziękuję Klaudyno...Pozdrawiam serdecznie:)

panna jesienna

ona,
panna jesienna,
niczym jarzębina,
gdzieś pogubiła
korale życia...

ona,
liść na wietrze,
zabawka w rękach losu,
lalka szmaciana
z urwaną głową...

ona,
spod znaku Panny,
za drzwiami wspomnień,
ckliwa niby telenowela...
i jak tu z taką
wytrzymać?

czas

czas
nieskończenie cierpliwy,
powolny jak żółw,
przemierza długą drogę...

czas,
nieskończenie wytrwaly,
pracowitym dłutem rzeźbiarza
wykuwa swe znaki
na kamieniu życia...

czas,
nieopisanie lekki,
ulotny jak puch dmuchawca,
unosi w przestrzeń
okruchy wspomnień...

czas,
nieopisanie szybki,
mknący w dal jak ekspres,
zabiera w podróż barwy życia...

piołun i miód

moje slowa
są wścibskie,
patrzą ci w oczy,
zaglądają
w twoją duszę,
rozgrzebują
twoje myśli,
pytają-
-jak ci tam?
moje słowa
smakują
jak piołun i miód,
gorycz
z kropelką słodyczy,
pomieszanie z poplątaniem...
moje słowa
cierpią,
zresztą wiesz,
jak to jest...

po latach...

jak to jest
zobaczyć siebie
na zdjęciach sprzed lat,
zdziwienie,
niedowierzanie,
łzy...
zdjęcia czarno-białe,
postacie jak ze snu,
młodość,
radość,
przyjaźń...
jak to jest
spotkać się po latach,
co powiedzieć,
gdy wzruszenie
odbiera głos...

Optymizm, bez tej przypadłości
nie da się żyć
wesołość z radością się przenikają
jak w tańcu, tak w życiu
się uzupełniają.
Zaglądaj przez dziurkę od klucza
lecz tam gdzie  szczęście przebywa
ono jest zarażliwe
i Ciebie też wzywa.

Masz dziewczyno talent! Najbardziej mi się podoba "Babie lato"

Dziękuję Summerko
Pozdrawiam serdecznie!

gniew

zwinął się w kłębek
i drzemie
ja wąż w koszyku,
czekając,
az ktoś
podniesie pokrywkę...
stuk,
pokrywka odskoczyła,
gniew
wysuwa głowę z koszyka,
gniew
nieopanowany,
nieokiełznany,
niepohamowany,
wybucha
łzami...

bilet do córki

bilet,
skrawek papieru z pieczątką,
przepustka do radości
oglądana po wielokroć z uwagą,
niecierpliwie
oczekująca swej kolejki...

bilet,
pożółkły kawałek papieru
z utrwalonym zapachem wspomnień,
oglądany przez łzy z tęsknotą,
zachowany na dnie pamięci...

tęsknota

najtrudniej
jest nie pamiętać,
gdy czas zapisał w twoim
kalendarzu pamięci
gorycz rozstań,
smutek pożegnań...

najtrudniej
jest wytrwać,
gdy za kimś
zatrzaskują się drzwi,
a ty
zamykasz kolejny
rozdział swojego życia
i nie oczekujesz
już niczego...

dobranoc...

noc
spływa na miasto
ciemnym aksamitem,
otula miękko dachy,
usypia ptaki
w koronach drzew...
na horyzoncie
pomarańczowe
oko słońca
powoli przymyka
powiekę,
dobranoc...

do ciebie

w mojej pamięci
twoje kadry,
kawa na balkonie,
spacer uliczką,
gołębie na trawniku,
pozdrowienia,
życzenia,
uśmiech...
odeszłaś,
pożegnałaś mnie
bukietem
żółtych tulipanów...

to ja,twój kot...

przecież wiesz,
że to ja,
twój kot...
rozmawiam z tobą,
gdy nie możesz spać,
wskakuję na twoje kolana,
przytulam się,
mruczę,gdy mnie głaszczesz,
czekam na twoj powrót,
gdy wychodzisz,
witam cię w progu,
o,a nawet cię lubię,
i lodówkę lubię też...

Klaudynko... cieszę się z Twoich odwiedzin...Pozdrawiam serdecznie!

wojenko,wojenko...

berety z orzełkami
na
żołnierskich trumnach...
chłopcy z wojenki
do domu wrócili,
przyjechali na święta
chłopcy malowani,
już zostaną
na wiecznej przepustce
w polskiej ziemi...

Pamięci polskich żołnierzy poległych w Afganistanie...

dom na skarpie

w pewnym mieście,
na pewnej,krętej ulicy,
dom na skarpie
wyciąga do nieba
dwa ramiona,kominy...

dom na skarpie,
strzeżony wybujałą gęstwiną
traw,
pustymi oczami okien
zazdrośnie zerka na sąsiadów...

dom na skarpie
w ciszy swej samotności
przetrawia mijający czas
i nie oczekuje już niczego...

szał

woda,
nienasycona,
grzywą spienionych fal
rwie naprzód,
brudna suknią
zgarnia wszystko po drodze,
zachłanna...

woda,
niepokorna,
wyrwanymi kamieniami
dziurawi dachy,
dzikim pomrukiem
straszy psa,
złośliwa...

woda,
uwolniona,
zwycięskim rykiem
oznajmia swą obecność,
szerokim gestem
bierze w posiadanie pola,
nieujarzmiona...

życzę...

by drzazga nie bolała,
by mrówka nie uszczypała,
by pająk uciekł gdzie pieprz rośnie,
by mysz nie zjadła ostatniego kawałka sera,
by czarny kot nie przebiegł drogi,
by biedronka nie zgubiła kropki,
by kura nie wydziobała stokrotki,
by słońce nie smutniało,
by okno nie kazało czekać,
by deszcz nie pozwalał sobie na zbyt wiele,
by herbata nie zdążyła wystygnąć,
by drzwi nie zapomniały przywitać,
by słowa nie zdołały skrzywdzić...
by...
by...
by...

pukanie do drzwi nieba

zapukam do Twych drzwi,
gdy mi wyznaczysz porę,
o co mnie wówczas zapytasz,
a ja co Ci odpowiem?
znasz mnie przecież na wylot,
oglądasz
moje radości i smutki,
pozwalasz
dokonywać wyborów...
zostaw mi
jeszcze trochę czasu,
bym mogła
wyprostować swoje ścieżki,
może wówczas
nie będą potrzebne słowa,
może po prostu usłyszę-
-wejdź i odpocznij...

http://youtu.be/-W0rj02kt_c

No jesteś