pozbawcie mnie zludzen, mam 36 lat - Netkobiety.pl

Tak.

Rozumowo nie da się, faktycznie. Myślę, że próby perswadowania sobie, że powinienem być szczęśliwy kiedy w głębi tak naprawdę nie jestem przynoszą skutek przeciwny do zamierzonego, rodzą tylko frustrację i pogłębiają złe samopoczucie.

Nawet nie ma co takich rzeczy słuchać.

Bo ludzie tego kompletnie nie kumają. Niektórzy nie kumają też jak można być samemu i nie poświęcać 100 % czasu na kombinowanie jak tu zacząć być w związku

Rossanko, Piegowata trafiła w sedno
Kiedyś wspominałaś, że kręci się koło Ciebie jakiś facet, tylko Ty nie jesteś nim zainteresowana i wolisz być sama, niż z nim. I ja to doskonale rozumiem, bo mam takie samo podejście, że wolę być sama, niż z kimś, na kim mi nie zależy. Ale zobacz, wystarczyłoby jedno Twoje słowo i już byłabyś w związku Tylko nam nie o to chodzi...
O mnie też kiedyś mocno zabiegał pewien ktoś, tylko ja nie chciałam z nim być. Ale gdybym tylko chciała, to on byłby najszczęśliwszy na świecie, a ja miałabym związek. Tylko że szczęśliwa bym nie była, bo nie szukam związku dla związku. Obie mamy taką przypadłość Ale wiem dobrze, że nie wszyscy tak mają. Wiele osób podchodzi do kwestii związkowej albo na zasadzie "byle kto, byle był związek", albo na zasadzie "z rozsądku".
Do dziś pamiętam, jak moja rodzina nie mogła się pogodzić z tym, że nie chciałam być z tamtym chłopakiem. Moich tłumaczeń, że mi na nim nie zależy, nikt nie umiał zrozumieć Bardzo dużo przykrości ze strony najbliższych doznałam, bo czułam się bardzo nierozumiana... Nie sądziłam, że spotkam się z takimi pretensjami i zarzutami. Czułam się, jakbym ich zawiodła. Wiem, że chcieli dla mnie dobrze, żebym ułożyła sobie życie, ale byłabym bardzo nieszczęśliwa w takim układzie (bo związkiem tego nawet nazwać nie umiałam). Być może to moje podejście jest złe i nieżyciowe, ale nie umiem inaczej. Naprawdę wolę być sama.
Czyli poniekąd można powiedzieć, że jesteśmy same dlatego, bo wolimy być same, niż z kimś, kto nie jest dla nas ważny. Pozostaje teraz tylko pytanie, dlaczego tak trudno zakochać się w kimś z wzajemnością Pozytywnie zazdroszczę tym, którym się udało

Co do kwestii szczęścia - tak, umiem być szczęśliwa i cieszyć się życiem, ale w moim pytaniu chodziło mi o takie całkowite, szczere szczęście. A jak mam być szczera wobec samej siebie, to wiem, że siebie nie oszukam i gdzieś tam w środku mimo wszystko będzie ta tęsknota za ukochanym. Nie umiem sobie samej powiedzieć, że mi nie zależy i mi wszystko jedno, czy on jest, czy go nie ma. A skoro nie jest mi wszystko jedno, to to moje codzienne szczęście, mimo że jest, to nie jest takie totalnie całkowite. No ale to tak jest w moim przypadku, czyli jeśli chodzi o mnie "Ten typ tak ma"

Dystansu mi nie brakuje, mam świadomość tego, co się dzieje na świecie. I wiem, że ten mój problem tak obiektywnie patrząc jest maleńki. Czasem nawet mam wyrzuty sumienia, że jak mogę być radosna i się śmiać, podczas gdy inni płaczą i cierpią.... Ja sobie z tego zdaję sprawę, że są prawdziwe dramaty życiowe. I nie uważam swojej samotności za dramat, tylko za taki zwykły smutek, który czasem przychodzi. No, może trochę częściej, niż czasem

Taki zwykły smutek nikomu nie jest obcy. A powodów jest sto.
Ja się chyba przyzwyczaiłam być sama. Zresztą małżeństwo miałam trudne, toksyczne i w samotności odpoczywam psychicznie. Chociaż pamiętam trudne chwile i poczucie osamotnienia. Zdałam się na lecznicze działanie czasu, włożyłam też trochę własnej pracy w zmianę podejścia. Pracy całkiem przyjemnej, bo głównie chodzi o docenienie i "dopieszczenie" samej siebie. Nawet z głupiej herbaty można uczynić święto i celebrować takie chwile.
Polecam z całego serca książkę "Chustka" Joanny Sałygi. Lektura mocna, ale przepiękna. Jest też blog, bardzo łatwy do znalezienia przez Google.

Mnie to już nie boli, choć się wcale nie obrażę, gdy mi los kogoś takiego ześle.
Wydeptałam już jednak swoje ścieżki i jest mi dobrze, jak jest.

Związek jest mi teraz tak potrzebny jak... może ekstrawypasiony rower. Ucieszyłabym się z takiego szalenie, ale póki co jeźdżę sobie takim rowerem, jaki mam, całkiem w końcu przyzwoitym i nawet się nad tym nie zastanawiam, bo jest o.k. I bardzo lubię sobie tym moim rowerem pomykać.

Może
Można trochę pomóc temu procesowi.

Przepraszam, ale kwiknęłam z rozbawienia
Ten pan to już skrajność, ale i mniej skrajnym się odmawia.
Ja mam wrażenie, że "zarywa" do mnie sąsiad, ale chłopak ma 28 lat i też za kołnierz nie wylewa. Na razie nic z tym nie robię, bo nie jestem pewna, czy właściwie interpretuję jego zachowania.

Sąsiad sympatyczny, lubię go, ale nic poza tym. Sporo rozmawiamy, bo gaduła z niego, i podobno już całe podwórko o nas plotkuje
Kurde, taką starą babę podrywać, też pomysły

Ross, desperatka pomyślałaby o tym Twoim amancie: do wanny go wrzucę, nos wytrę, dobrych manier nauczę, a po ślubie to on się zmieni i pić przestanie

Takich to mam właśnie "kandydatów"
A "normalni" - Ci mnie nie chcą
Z resztą może piegowata ma rację, są choroby, śmierci, to, co nieuniknione, dziś jesteś jutro - pstryk Cię nie ma- nie ma co narzekać i oczekiwać, że będzie ten facet czy nie będzie, skoro wszystko jest takie niepewne. Na śmierć nie mamy wpływu, ale i ciężko się pogodzić. W sumie życie, istnienie jest ciężkie. Jakby się człowiek nie urodził, nie miałby takich dylematów.
W każdym razie jest jak jest, przynajmniej się starałam (w relacjach).

Wydaje mi się też, że to niekoniecznie jest droga w jedną stronę. Różnie reaguje się na różne okoliczności na różnych etapach życia. Też w rozmaite interakcje wchodzi się po drodze, które też oddziałowują.
Nie mam poczucia, że w okolicznościach jakie są na ten moment poczułam się dobrze raz na zawsze. Ale doceniam te chwile teraz, które są jakie są.

W sumie tak. Podstawowa wersja faceta, to nie-alkoholik, zadbany i pół dnia spędzający w pracy

Każde inne poza tym, żeby ktoś ją w ogóle chciał, jest pewnie wygórowane, co nie?

Są faceci bez klasy, chamscy i gdy  mu się kobieta nie podoba, to nawet nie chce im sie do niej być miłym,
a jak widzą ładną/ taka która mu sie podoba jest w jego typie, to od razu są mili...

Przykre to, ale takich facetów tez można spotkać.
Faceci powierzchowni są BARDZO MAŁO WARCI.

Są kobiety mniej atrakcyjne od Ciebie, i nawet bardzo brzydkie mają mężów, są w związkach, mają rodziny, dzieci,
i gdzie one tych Mężczyzn znajdują?

Więc jak ktoś mówi że kobieta nie ma faceta, jest samotna bo nikt ją nie chce to KOMPLETNA BZDURA,
i ten kto tak mówi " sama jest bo nikt ją nie chce" jest ograniczonym umysłowo człowiekiem, głupim po prostu.

Też to kiedyś czytałem, ale te wypowiedzi mają chyba 6 lat.

Ta kobieta bardzo przypomina mi Burzowego. Taka wersja kobieca Burzowego. Dlaczego tak piszę? Bo wszystkich facetów wrzuca do jednego worka dokładnie jak Burzowy kobiety. Szkoda że tylko takich spotykała co ją ranili emocjonalnie.

Cała prawda. Już pomijając miłość, taki beta będzie traktował kobietę jak księżniczkę bo ciężko mu będzie znaleźć drugą jak coś nie wyjdzie. Alfa ma zawsze dużo opcji rezerwowych.

A wzięłabyś dla siebie któregokolwiek z tych mężów?

O, i z tego posta wyłania się sensowna definicja bety: to buc, prostak, facet, który zdradza, na półmetku życia nadal jest na utrzymaniu mamusi...

To chyba trochę odbiega od tego, kim jest samiec beta według samych mężczyzn? 

Ja nie wiem, kto to jest alfa.

Miłość to wielkie słowo, ale musi być przynajmniej przekonanie, że to mam być właśnie ja, a nie ktoś inny. Bynajmniej nie tylko rozumowe. I nie wydaje mi się to jakimś odrealnionym oczekiwaniem Ale jeśli by było, to wolę samotność.

Ale

może rozkochać i zdobyć każdą? Jakie ma cechy?

Ja jestem pewna, że takich ludzi nie ma, ale jestem ciekawa, jak to widzisz.

Rossanka napisała jasno, że chce alfę. Ale napisała też kim jest dla niej beta, więc skoro jest podział na alfy i bety i nic poza tym nie ma (zgodnie z męskim schematem myślenia ), to gdy mamy zdefiniowane cechy bety, pytanie, kim będzie alfa?
Chyba nie tym, co myślisz, hm? Przynajmniej według Rossanki.
Nie widzę tu żadnych sprzeczności ani liczenia na cudowne rozmnożenie ciastek.

Bez przesady, mało który mężczyzna ma wszystkie cechy alfy lub bety.
Wcale ktoś super ubrany w najlepsze ciuchy nie musi być alfą- może go żona ubierać
Ktoś mający sukcesy zawodowe może mieć to gdzieś- znam takich
Z kobietami: Wielu mężczyzn jest jest nieśmiałych a pod skorupą dominujący samiec i vice versa.
Więc nie należy sądzić po pozorach.
Jedna kobieta woli kogoś kto nie zwraca uwagi innych kobiet i jest zapatrzony w nią
Innej nie przeszkadza wianuszek wieelbicielek i skupiają się na własnej relacji z nim.
I gdzie niby te BETY są?
No ja takich nie spotykam.
A jak się któryś deklaruje że do stóp pada to dzwony dzwonią i wiem co znajdę jak poskrobię
Dlatego ja mam wewnętrzny chichot zawsze- jak mężczyzna deklaruje się jako grzeczny i ułożony- a na mnie zwrócił uwagę..
jakbym marzyła o takim mężczyżnie przy nodze to pozostaje mi koljnego syna sobie urodzić i może z 10 lat lub mniej takiego bym miała.

A zdradzają różni- przykłady na forum

hehee przeczytałam Rossanka Twój opis.:)
no nie da się mieć wszystkiego. Dlatego głupie jest, ze kobiety biorą sobie dominującego gościa a potem z nim wojują, by się słuchał jak dziecko.
albo same oczekują, że będą cały czas po główce głaskane.
Równie bez sensu jest jak mężczyzna bierze sobie wyrazistą kobietę za żonę, a potem gryzie palce z zazdrości, bo inni się kręcą.
Szare myszy też zdradzają.
albo znajdzie sobie grzecznego, gościa spokojnego, to zamiast się cieszyć na sąsiada zerka, że bardziej przebojowy i d..mężowi truje..
Trzeba znależć jakiś balans i nie być w sprzeczności ze sobą.

Rossanka- jakich mężczyzn przyciągasz- musi ich coś łączyć.

Nie lubię tego podziału, ale niech będzie. Alfa - to dla mnie facet, z którym chcę być, z którym wyobrażam sobie mieszkanie 24/24, a nie tylko spotkania na kawę, sam seks albo do kina raz na jakiś czas.
Beta - to facet, z którym nie chcę dzielić życia, ale jak go spotkam na ulicy, to mogę z nim porozmawiać, czy wypić kawe, nie interesuje mnie jako mężczyzna czy partner do życia. Niebezpieczeństwo jest jednak, gdy, z desperacji bierze się takiego partnera lub partnerkę za męza lubżone, z braku laku, bo lata lecą, ktoś mnie chce, gdzie ja znajdę innego. Lepsze to niż nic.

Partner Alfa dla mnie musi być alfa, a dla innej, ten mój Alfa może być beta, albo i nawet omega. Ważne jest, kim on jest dla mnie .:)

Ale tylko związek z alfa - czyli z mężczyzną, z którym chcesz autentycznie być, który odpowiada Ci na poziomiw emocjonalnym, fizycznym, z którym się dogadujesz w życiu  codziennym, z którym możecie sobie polegać - tylko taki związek ma dla mnie sens. Inaczej są potem wątki: nie kocham męża, w sumie zawsze był dla mnie jak brat, ale lata leciały, gdzie jainnego znajdę. albo - wersja męska _ pobraliśmy się, bo chodziliśmy już 7 lat ze sobą, rodzina i partnerka naciskała na pierścionek, ale nie czuję się w małżeństwie szczęśliwy, na dodatek poznałem inną i czuję, ze to mogłoby być TO.

No oczywiście. Po co mi ktoś, do kogo nic nie czuję, z kim nie wyobrażam sobie życia codziennego, kto mnie odpycha fizycznie, a może i mamy inne poglądy na kluczowe sprawy życiowe?Dla mnie to jest beta, taki ktoś z braku laku - owszem, są takie związki, ale to mi się zdaje szalenie męczące na dłuższą mete. Związek to chęć bycia z kimś, ale nie na siłę i nie przekonywanie samego siebie, że: popatrz, nie pije nie bije, mówi dzień dobry i ma prace. Pytam się i co z tego, jak wewnętrznie nie chce się żyć razem z nim.

Rossanka- kogo Ty chcesz? Człowiek ma określoną osobowość i ludzi traktuje podobnie. A nie, dla Ciebie taki, dla innych kobiet owaki.

O widzę że dopisałaś- niee chodziło mi o te pobieżne cechy, tylko własnie osobowość tych z którymi miałaś dobry kontakt.

Widzę że dla Ciebie Beta to drugi wybór, a alfa to taki co się Tobie podoba
Czyli Ty jesteś słońce a planety krążą- widzisz siebie i swoje potrzeby- a mniej wpatrujesz w mężczyznę, tak jakby średnio Cię interesował.

tyle stron wątku i nadal nie wiem, jakich mężczyzn lubisz, co Ciebie w nich fascynuje, czego nie cierpisz.
I co gorsza, obawiam się, że Ty się nad tym też mało zastanawiasz.
A to jest kluczowe, bo nic się nie znajdzie, jak nie wiadomo czego się szuka.
Potem spotyka się gość z fajną babką na kawę, spacer- słucha jej, bo ona lubi to- ok.
Czegoś się dowiaduje o niej- ok niezamknięta- to na plus
Ale On też chce jakiegoś feedbacku- czego ona szuka w mężczyznach- żywej reakcji, by miał się do czego odnieść- chce zobaczyć że Ona widzi JEGO- a nie kogokolwiek.

Trochę popłynęłam- mogę nie znać wszystkich faktów- ale takie mam odczucie.

Zaraz, zaraz... Czy na pewno jednakowo wszyscy rozumiemy pojęcie "alfa"?
Wikipedia podaje, i ja interpretowałam zawsze podobnie, że osobnik alfa to dominujący w stadzie, taki pierwszy jak rzeczona litera w alfabecie , o cechach przywódczych. No i dotyczy to też hierarchii - taki osobnik np. pierwszy w stadzie zjada posiłek, pozostali jedzą to, co zostanie
Osobiście nie potrzebuję do szczęścia alfa, wystarczy, że facet ma charakter. Na przeciwnym biegunie stawia się tzw. miłych, którzy zazwyczaj utożsamiani są z totalnymi fajtłapami, płaszczącymi się w związku i bez własnego zdania. Przecież to zupełnie nie o to chodzi! Miły może mieć charakter, a charakterny nie musi być alfa.

Jak wiesz, to czemu na forum- niby dyskusyjnym- zgoda- nie ujawniasz tego?
No może być jeszcze taka opcja- że ja jako kobieta tego nie widzę, a Panowie tak.- ale gdyby tak było, miałabyś w skrzynce mailowej wiadomości od mężczyzn- wiele. Bo wiedzieliby kogo szukasz.
wiesz Rossanka mogę się mylić - ale o wielu piszących tu koleżankach mogę odgadnąć ich preferencje- a U Ciebie- nie  mam pojęcia.

Nie chodzi o pisanie o swoich preferencjach.
Chodzi o to, że wątek jest o związkach, relacjach- zresztą jak większość forum- więc pisząc odkrywamy te preferencje tak czy tak, mimochodem.
Ale biorę poprrawkę oczywiście na to, że jako kobieta mogę czegoś nie widzieć

Nikt się nie rodzi mądrym- spodobał Ci się ktoś, kto nie był w typie- tylko Ty możesz zanalizować dlaczego i powinnaś, by poznawać siebie.
Jak tego nie robisz poruszasz si po omacku.
Katalog życzeń? nie przyszło by mi to do głowy..

Rossanko, tu chyba jednak bardziej chodzi o cechy psychiczne, sposób bycia.
Ja, jeśli chodzi o wygląd, nie mam jednego sprecyzowanego typu, bardzo różni faceci mi się podobają i bardzo różni nie podobają. Zdarza się, że od pierwszego wejrzenia wiem: ten mi się nie podoba i nie przeskoczę tego, bo po prostu mnie odpycha, ale znacznie częściej wygląd nie ma dla mnie decydującego znaczenia, jeśli facet podoba mi się pod innymi względami, wygląd nie jest aż tak istotny. Zresztą jak się już zauroczę, to nawet np. zmarszczki dodają mu uroku - są takie jego. Jego są gesty, mimika, ton głosu...
Teoretycznie diabelnie lubię wysokich brunetów, a byłam z niższym od siebie szatynem, przystojnym zresztą, co nie tylko ja zauwazałam.
Jeśli o charakter chodzi, lubię inteligentnych, życzliwych światu, mądrych (nie zawsze to idzie z inteligencją w parze) i takich, z którymi naprawdę można porozmawiać. Tajemniczy mruk to nie moja bajka. Nie cierpię cwaniaków i zarozumiałych bufonów. I szybkich Billów też nie chcę, o czym nieraz pisałam. I najczęściej o to ostatnie sprawa się rozbijała, bo o braku wzajemności zainteresowania już nie wspominam.

Jeżeli w tym wątku chciałaś się wyżalić, współczuję, samotność fajna pewnie nie jest.
Ale jak szukałaś jakiejś porady czy analizy- to nie każdy ma ochotę bawić się w zgaduj zgadulę.
W realu jest podobnie zwykle.
Więc jak usłyszałaś kiedyś, że nie ma iskry- to mogło nie chodzić o to, że Ty jesteś taka czy siaka, tylko że za mało z Tobą interakcji jest., bo jakoś się chowasz.

Nie usłyszałam, że nie ma iskry, oni po prostu okazywali się zajęci, albo jak byli wolni, to znajdowali sobie zaraz inną.
Piszemy o czasach międzu 20 a 30 rokiem życia. Bo potem chwilę po 30 cudem poznałam exa. A potem, jak nie wyszło, to trafiłam na forum i siędzę tak do dziś. A jak kogoś poznaję do rzeczy, w znaczeniu, ze dobrze się rozmawia, wygląd też nie odrzuca - to się okazuje, że ma żone.

edit:
U wolnych, to zwykle kończę jako koleżanka. I tyle.

Fajnie by było, ,jednak mam teorie, że to że mną jest coś nie tak. Jakiś wadliwy system.

No wzięłam to z 1 posta Twojego w tym wątku.a związek w którym byłaś to największe zawsze żródło informacji o sobie.

No to jak wadliwy system, a nie skaranie boskie czy fatum- to super, bo do naprawy- tylko odkryć co- nie dostosować do innych, tylko dla siebie, by być szczęśliwym.

To, że kobiety wolą alfę od bety wiadomo nie od dziś
Nawet ostatnio widziałem temat na tym forum jak jakaś użytkowniczka pisała coś o związku z chłopakiem w więzieniu
Ale... pierwszy raz widzę aby jakaś kobieta pisała wprost i publicznie przy wszystkich, że woli alfę od bety
Z reguły takich rzeczy się nie mówi bo to tak jakbym powiedział, że szukam kobiety dla pieniędzy itp.

Chodzi Ci o więzienie czy o co bo teraz nie wiem?
Tylu dobrych spokojnych chłopaków jest samych, zaradnych życiowo, troskliwych, zarabiających pieniądze, z pasjami i planami na przyszłość a wiele dziewczyn i tak woli wchodzić w związki z jakimiś typami co im się wyroki odwieszają za pobicia i kradzieże.
Przecież był taki temat na tym forum niedawno?

A Ty kogo wolisz, kobietę Alfa, która pociąga Cię charakterem i wyglądem czy kobietę Beta, Która nie podoba Ci się ani z wyglądu ani z charakteru?

Ale zaraz zaraz, jakie dziewczyny wolą wchodzić w związek z kryminalistami? Te zaradne życiowo, troskliwe, z pieniędzmi z pasjami i planami na przyszłość, czy te nieporadne życiowo, albo z marginesu, albo mające duże problemy same ze sobą?
Jakoś nie znam żadnej zaradnej życiowo, troskliwej, zarabiającej pieniądze, mającej plany i pasje na przayszłość, która zadaje się z typami, co mają wyroki One raczej szukają podobnych dosiebie, czyli zaradnych, troskliwych i tak dalej