czy można samemu wyjść z alkoholizmu? - Netkobiety.pl

Ja nie wiem jakie jest najlepsze rozwiązanie, sądzę że nikt nie wie

Rozwiązania są, to jedno, powodzenie w dużej mierze i tak zależy od zaangażowanego, jak i dbanie o  własny komfort psychiczny

Kwestia czy tylko przestał, jak relacja wygląda, jak Ty się czujesz w relacji, jak wygląda przeżywamy stres w domu
Związki są różne, dla jednego wystarczy stabilność finansowa, dla drugiego bliskość relacji, innemu trzeba twarda miłością napierdzielac bo wróci do punktu zero,

Tu nawet nie chodzi o to czy źle czy dobrze, chodzi w głównej mierze według mnie

O to jak człowiekowi jest że sobą, jak sobie radzi w kryzysowych napięciach, do kryzysowych też nadmiar tych przyjemnych bym wrzucił"

Bo to ma przełożenie na to jak egzystuje w relacji interakcji z zewnętrznym światem

Ja nigdy na terapii nie byłem, ani na odwyku, jak piłem to studia konczylem jedne drugie,
Także każdy jest inny w sensie zewnętrznego porównania

Trochę się oczytalem, trochę pracy innej nad sobą, moglbym wiele pisać, sądzę że to bez sensu

To że ci powiedział to wydaje mi się dużo, bo większość ludzi paraliżuje wstyd

Wiem też że nie zmieni i tego nie wypleni, nic, nawet zmiana miejsca zamieszkania, bo to jest dalej firma ucieczki przed odpowiedzialnością

A ucieczka przed odpowiedzialnością to sztandarowy WYKON autorski każdego alkoholika

Uciekający mistrz kierownicy, czy jakoś tak, to pikuś:) tak na humorystycznie zakoncze

Emocje mogą być zdrowe, a mogą być chore. U alkoholika są chore, bo alkoholizm to choroba m.in. polegająca na tzw. nałogowym regulowaniu emocji.

Rozumiem. Jak ktoś ma problem z sercem, to nie serce jest chore, tylko mechanizm pracy serca... Nie, emocje alkoholika są chore - nieadekwatne. Czasem nieadekwatnie duże, czasem nieadekwatnie małe. Wściekłość, bo żona się pomalowała - nie jest normalna, brak żalu po śmierci kogoś bliskiego - nie jest normalny. To są chore emocje.

Połowa mojej rodzinki to alkoholicy.

Wujek od strony ojca - codziennie popija sobie whisky, nikomu to nie przeszkadza, ma pieniądze, emeryturkę, jest git.
Babcia od strony ojca - tak samo codziennie wódeczka do snu, też pieniędzy jej nie brak, wredna kobieta, ale za stara by jeszcze jej alkoholu odmawiać.

Babcia od strony matki - alkoholiczka zdiagnozowana przez samą siebie od jakichś 40 lat, bez niczyjej pomocy przestała, ma tylko incydenty powiedzmy raz na rok.
Ojczym od strony matki - alkoholik na 100%, wszyscy to wiedzą, a czy on - nie wiem. Już dawno by się zapił na śmierć gdyby nie wypadek przez który nie może się poruszać, a nikt mu alkoholu nie daje.
Pradziadek od strony matki - alkoholik również przez siebie zdiagnozowany, przestał po 20 latach pić z dnia na dzień.
Wujek od strony matki - niegroźny alkoholizm, po prostu jedyne co pije cały czas to piwo rozwodnione z wodą.

Blisko do alkoholizmu jeszcze cioci od strony matki i tej od strony ojca.

Czy to jest genetyczne? Raczej nie, to chyba kwestia środowiska. U matki piją z biedy, u ojca z dostatku. Czy można samemu z tego wyjść? Jeżeli jest się silnym, to tak.

To co jest normalne u dziecka, u dorosłego może być chore. Dziecinne emocje mają też np. osoby z borderline i borderline uważane jest za coś na pograniczu zaburzenia osobowości i choroby psychicznej. Ta choroba to właśnie choroba emocji - zmiennych i nadmiernych. Zachowania i emocje alkoholika są bardzo zbliżone do zachowań bordera.

Lodywaniliowe
Genetyka ma bardzo duży wpływ na alkoholizm.

Dziewczyny, można! Mój EX miał problem z alkoholem. I chociaż nie jestesmy już razem, a przyczyną rozstania nie był alkohol, to mogę śmiało powiedzieć, że sam sobie poradził z uzależnieniem!

Trzeba mieć silną wolę i ogromną siłę walki, ale zawsze lepiej jak jest obok ktoś kto kontroluje i motywuje.

Ja się albo ma, albo nie.
Znam parę przykładów, gdzie silna wola wystarczyła.

Oczywiście, że coś musiało "nakierunkować". Najczęściej nakierunkowuje strata bliskich i walnięcie czterema literami o dno.

A co sądzicie o ośrodkach i terapii, jak do tego namówić? Nie chce wysyłać bliskiej mi osoby na intensywną terapię, ale zależy mi, żeby miała lekki detoks, zastanowiła się nad sobą, ułożyła swoje życie w ciszy. Czytałam na [spam] o ciekawych metodach leczenia - określony plan dnia, dyscyplina, z drugiej strony dobre warunki, brak agresji, spokojne i profesjonalne podejście do osoby uzależnionej. Myślicie, że warto inwestować w pobyt w takim miejscu? I jak delikatnie kogoś do tego nakłonić? Z waszych wypowiedzi wynika, że wszysto zależy od danej osoby, ale z pewnością my też jakoś możemy na tę osobę wpłynąć.

    Z tego co wiem, to na intensywną terapię nie przyjmują ludzi ze zwykłą AZĄ (alkoholowym zespołem abstynencyjnym), którą można przeżyć w domu. Zagrożeniem dla życia jest AZA z powikłaniami i tu przeważnie ląduje się na oddziale detoksykacyjnym/ toksykologicznym.
    Wydaje mi się że troszkę mylisz pojęcia: detoks to odtrucie z toksycznych substancji i trwa przeważnie jeśli chodzi o alkohol 10- 14 dni; a czas na zastanowienie się nad sobą znajduje się na leczeniu odwykowym (w poradniach, leczeniu dochodzącym, lub leczeniu zamkniętym).
    Moim zdaniem nie ma co inwestować w prywatne leczenie uzależnień. Gdzieś mi się włącza myślenie, że tu można bardzo łatwo manipulować człowiekiem jeśli chodzi o finanse i płatności (na przykład sztucznie przedłużać czas pobytu). Owszem na leczenie na NFZ czeka się dłużej, ale tutaj mam dla niego większe zaufanie.
    Wydaje mi się że nakłanianie może być i dobre, ale na początku problemu z alkoholem. Gdy masz do czynienia z człowiekiem w długim ciągu nakłanianie raczej nic nie daje. Wręcz przeciwnie... Usłyszysz: „czepiasz się”, „ daj mi spokój”, „przecież nie mam problemu”, „piję bo lubię i w każdej chwili jak będę chciał to sam przestanę”, „przecież nie piję w miejscach publicznych, nie wystaję pod budką z piwem więc czego chcesz”, „pracuję, piję za swoje” i  wiele innych stwierdzeń. Ja piłam 10 lat i słyszałam namawianie, tłumaczenie, proszenie, grożenie i myślisz że to poskutkowało? Wręcz odwrotnie piłam dalej, bo byłam wkurzona delikatnie mówiąc i mówiłam dokładnie to co napisałam wyżej. Moim zdaniem trzeba pozwolić uzależnionemu pozwolić upaść, wywalić się na własnym problemie, nie pomagać (np. nie załatwiać zwolnień, nie tłumaczyć przed szefem i tak dalej), wtedy jest większa szansa że uzależniony zda sobie w końcu sprawię z problemu i zacznie się leczyć.

Poczytaj o metodach leczenia uzależnień na reklama na naszym forum jest płatna. To chyba najpopularniejsza baza wiedzy w tej kategorii, a później spokojnie podejmiesz decyzję.

To jednak nie samodzielnie ...

Samodzielna walka z uzależnieniem bywa bardzo trudna i nieskuteczna, dlatego najlepiej w takiej sytuacji skorzystać z profesjonalnej pomocy, jaką świadczą ośrodki leczenia uzależnień. umieszczanie linków na forum jest niezgodne z regulaminem to strona, na której znajdziecie ośrodki z różnych regionów Polski. Wszystkie sprawdzone i poddane opinii pacjentów, którzy korzystali z ich pomocy.

alkoholizm to powazna sprawa  a niektorzy wzmagaja sie z nia przez cale zycie. Oby udalo sie w tym przypadku zaradzic problemowi, jesli nie to warto sprobowac jeszcze w klinice prywatnej [spam]. Oni są profesjonalistami

fajny temat z fajną ilością reklam:P teraz następne konto z 1 postem powinno zadać pytanie jaki to dokładnie ośrodek, a w odpowiedzi będzie link i że słyszała że ma dobre opinie xd

Aaaaha teraz zauważyłem, jest link, w podpisie xd

AA to nie terapia, tylko grupa wsparcia. Tam nie ma terapeutów, tylko są inni alkoholicy.

Jeeeju najgorsze jest to ze mieszkamy w Polsce i mamy nalogi...Dlaczego?dlatego ze panstwo nie ma zadnego planu i nie mialo jak pomagac ludzia w nalogach..terapia kilkanascie osob na raz AA haha jaja a nie terapia .Sam jestem w podobnej sytuacji tez mam nalog ktory zaczal od jakiegos czasu mnie przerastac,zle mi z nim..i co znalazlem w ibternecie ...jest pomoc owszem....ale prywatnie...podobna sytuacja co do specialistow i nfz...masakra..ludzie czelaja na mieszkabia socjalne po 20,30 lat w duzych miastach..Chcial bym zerwac z nalogiem raz na zawsze i byc szczesliwym czlowiwkiem ale najnormalniej w swiecie nie mam kilku tysiecy zeby zaplacic za pomoc ktorej pitrzebuje na za "miesiac,TEMU" Z oddluzaniem mlodych ludzi ktorzy nie umyslnie wpadli w spirale zadluzenia inie maja perspektyw na splate tez maja wywalone YaYa...no bezczelna Polska...

Witam
Odświeżam temat To ja potrzebuję pomocy nie chcę pić,zaczynć dnia od kombinowania alkoholu na wieczór Mam 52 lata .i dużo problemów ale kto ich nie ma .Ja już nie chcę pić przeczytałam wszystkie posty .Najgorszy jest wieczór i nie mogę sobie poradzić z nawykiem .pomyślałam sobie że daćie mi siłę i silną wolę w początkach .Nie mogę chodzić do specjalistów bo mieszkam na odludziu i do najbliższego ośrodka mam 40km.

To jest również metoda, którą polecają terapeuci uzależnień, bo trzeba sobie stawiać małe, ale osiągalne cele. O wiele łatwiej jest wytrwać w postanowieniu, że dziś nie piję niż że nie ruszę alkoholu do końca miesiąca ani tym bardziej już nigdy. Kolejnego dnia temat powraca, ale każdy taki dzień jest jak wygranie małej bitwy o trzeźwość i jest to motywujące, nawet jeśli jutro trzeba będzie stoczyć kolejną.

Mam przyjaciółkę, która piła dużo (za dużo) po stracie, śmierci dziecka. Teraz nie pije już od chyba kilku lat i jest naprawdę inną osobą. Naprawdę jestem z niej dumna i wciąż jej to powtarzam Trzymam za ciebie kciuki, wierzę że ci się uda.

Dziękuję za wsparcie

Czy można samemu wyjść?

Ogólnie jest taka opinia, że alkoholik jest nim do końca życia. Jeśli założyć, że to prawda (a sądzę, że w baaaaardzo rzadkich przypadkach niekoniecznie) to są tylko dwie drogi:

- totalna abstynencja i po kilku latach nauczenie się żyć od nowa
- picie kontrolowane

Pierwsza opcja wydaje się słuszniejsza, ale w obu przypadkach (czy totalne niepicie, czy picie w kontrolowany sposób) zawsze jest groźba, że alkoholik powróci do picia niekontrolowanego.

I tak, można poradzić sobie samemu. Ostatecznie, czy masz wsparcie, czy też nie, i tak decyzja musi wyjść od alkoholika. Najczęściej dzieje się to, gdy dana osoba sięgnie dna.

Natomiast z reguły będzie łatwiej, gdy to wsparcie jest, ale wsparcie powinno się pojawić dopiero po decyzji alkoholika o uratowaniu sobie życia, nie wcześniej.

Pzdr.

Tamara, może spróbuj odpowiedzieć sobie na pytanie, dlaczego aż tak bardzo musisz? Bo to nie ciało jest uzależnione, a umysł. Może taka wiedza trochę pomoże Ci trwać w postanowieniu. Powodzenia!

Przeczytaj post #25 (serce1)

[EDIT]

W sumie to teraz mnie naszło, że nie do końca wiem jaki błąd zarzucasz. Możesz sprecyzować?

Właśnie Tamaro, czy ty żyjesz w pojedynkę? Masz rodzinę czy kogoś bliskiego, kto może okazać Ci życzliwość i wsparcie w tym trudnym dla Ciebie czasie?

Jak ktoś w cudowny sposób odzyskał zdolność do kontrolowania picia to prawdopodobnie nie był alkoholikiem po prostu, ewentualnie
mamy do czynienie z interwencją  mocy nadprzyrodzonych i tu kwestia wiary niewiary jakby wypływa .
Pijaństwo i alkoholizm kiedyś jeszcze do nie dawna były jakby tożsame, pijak - alkoholik jeszcze teraz dla wielu osób to to samo.
Z medycznego/psychologicznego punktu widzenia na obecnym poziomie wiedzy wiadomo już że są różne typy alkoholików oraz
pijaństwo ,które w pewnych cechach przypomina alkoholizm jakiegoś typu, nie jest tym samym co uzależnienie od alkoholu czyli bardziej współcześnie nie jest tym samy co zespół uzależnienia od alkoholu.Co nie znaczy że pijak nie zachoruje na alkoholizm a alkoholik może pić tak jak jakiś rodzaj pijaka.Granica bywa cieniutka i bywa trudna do rozróżnienia kto jest kto - pijany to pijany .
Podstawową cechą (ale jedną z wielu) wyróżniająca alkoholizm jest właśnie utrata zdolności do kontrolowanego picia ,która jak Janix napisał wyżej jest bezpowrotna już w dość wczesnych fazach uzależnienia i choroby alkoholowej.Dlatego alkoholizm w tym sensie jest nieuleczalny stąd też pogląd że alkoholikiem jest się do końca życia.
Na obecnym wyżej wspomnianym poziomie wiedzy i badań nad alkoholizmem nie ma jak dotąd żadnej skutecznej wypracowanej metody ani przez hipnozę,akupunkturą,ultradźwięki,tresurą/treningi ,elektrowstrząsy,LSD- 25 itp na przywrócenie w strupniu trwałym zdolności do kontrolowania picia alkoholu przez zdiagnozowanych ponad wszelką wątpliwość alkoholików.
Od czasu do czasu jednak pojawiają się samorodni geniusze głoszący że mają metodą na wyleczenie alkoholików i doprowadzenie ich do stanu w którym potrafią panować nad alkoholem. Skuteczność takich metod jest nie do zweryfikowania w praktyce ,mocno wątpliwa i czasem podejrzana.Szarlatanów niestety nie brakuje pojawiają się i znikają bezkarni .
Zupełnie czym innym  jest terapia uznawana za pewien kompromis i formę przejściową w drodze do abstynencji ,która stopniowo próbuje ograniczać częstotliwość i ilość pitego alkoholu .W tym jeszcze trudniej poradzić sobie samemu bez kontraktu i umowy z samym sobą i terapeutą .
Okazuje się że niektóre typy alkoholików pomimo wiedzy i pewnej świadomości ,udziału w AA, programach terapeutycznych różnych nurtów i nie potrafią na początku i przez jakiś czas odstawić alkoholu na raz i utrzymać abstynencji,mają bardzo często nawroty  Nawet drastyczne przeżycia czyli strach jakby nie pomaga.Taka terapia nie ma na celu przywracania zdolności do kontrolowania picia bo to jest nie możliwe w przypadku alkoholików ,uszkodzenie ośrodka kary i nagrody jest trwałe.
Co nie znaczy też że wszystkie zjawiska związane z typologią alkoholików to sprawa prosta .są też różne schematy utraty kontroli ,po prostu nie ma jednego prostego wzoru na to  związane jest to oczywiście z objawami i sposobami picia - skutkami alkoholizmu a 
Skutki,konsekwencje picia jednak w alkoholizmie powodują ogromne problemy same w sobie,które są dodatkową trudnością w leczeniu  a z zewnątrz obserwowane prze ludzi mniej zorientowanych mylone są z przyczynami .Mnóstwo jest też błędnych stereotypów i mitów dotyczących alkoholików powszechnie powtarzanych i uznawanych za pewniki ,nie maja one potwierdzenia w rzeczywistości i w tym co już wiadomo o uzależnieniach.

Tutaj jest o tym film o ograniczaniu stopniowym picia
z resztą ten kanał polecam jak kogoś interesuje problem alkoholizmu szczególnie że byłem  pacjentem w Instytucie na Sobieskiego Doktora Woronowicza zwanego "Woronem" kiedy tam jeszcze był ordynatorem w Ośrodku Terapii Uzależnień .

No

Wam dam eksperta

dziś zobaczę sprawdzę czy  już przypadkiem się nie świecę w nocy aureolą  "eksperta"

cholera tam wie

To bardziej pytanie do terapeuty .Pytania,testy z tego co mi wiadomo podczas takich zaawansowanych rozmów uwzględniają sprawy i mechanizmy obronne o których piszesz Olinko czyli wypieranie, minimalizowanie,zakłamywanie problemu, ukrywanie faktów,zaprzeczanie, czy symulowanie zaburzeń różnego typu diagnozowanie też co jest bardzo istotnym nie uwzględnia tylko samych sposobów picia i jego negatywnych destrukcyjnych konsekwencji .Uwzględnia się czy występuje obsesja picia i w jakim nasileniu ,nałogowe regulowanie emocjami i uczuciami ,cała warstwa część psychicznego uzależnienia od alkoholu jest do odkrycia i występowanie bardzo silnej walki w obronie iluzji posiadania zdolności do kontrolowania picia,fizjologiczne objawy uzależnienia też są ważne niektóre z nich są charakterystyczne tylko dla alkoholizmu np palimpsesty alkoholowe,omamy,majaczenia i poczucie odrealnienia .Same konsekwencje to jeden z objawów ,dotarcie do przyczyn czyli tych nieszczęsnych emocji z którymi osoby uzależnione mają chorobliwy problem jest też bardzo istotne.
Myślę jednak że bardzo doświadczony terapeuta jest w stanie uchwycić tę różnicą .Wiem o przykładach takich diagnoz gdzie rozróżniano alkoholizm od pijaństwa,wcale to nie takie proste ,ale okazuje się że jednak możliwe.Tylko też który pijak idzie do psychiatry/psychologa w  poradni specjalizującej się w terapii alkoholizmu,pijaństwo ma tę "zaletę" że pijak może jeszcze całkiem swobodnie ograniczyć swoje spożycie, bo nie ma obsesji picia i uzależnienia psychicznego w takim stopniu jak alkoholik,jedynie co skłonić go może do ograniczenia to raczej choroby somatyczne ,albo narzekająca bliska osoba na jego picie.   
Jeszcze jedno trochę błędnym wydaje mi się przekonanie że pijaństwo jest czymś mniej groźnym dla zdrowia i lepszym  od alkoholizmu ,bo pijak "może powstrzymać swoje picie kiedy chce " i się nie uzależni z tym ostatnim to tak naprawdę okazuje się po czasie  .Alkoholizm i jego rozwój ma swoje fazy - pijaństwo bardzo przypomina nie które jest niemal identyczne nie dochodzi jednak do narkomani alkoholowej,ale niektórzy zwłaszcza młodzi  alkoholicy nie zaliczają pewnych faz i etapów choroby alkoholowej zatrzymują abstynencją, terapią rozwój progresję uzależnienia to jest interesujące moim zdanie że nie sięgają aż takiego dna.
Różnice w zachowaniach podczas picia czasem są minimalne i nawet jak ktoś zostanie błędnie zdiagnozowany jako alkoholik to uważam że krzywdy mu abstynencja nie wyrządzi jeżeli ma problemy ze zdrowiem - oczywiście przy ostrych typach pijaństwa które są bardzo ale to bardzo podobne do alkoholizmu typu gamma (wg typologi Jellinka ). Pijaństwo bywa że balansuje u niektórych osób na granicy i bywa że długo to się dzieje.Alkoholicy są różni i pijacy też ,wiem że łatwiej było by to wszystko uprościć ,ale nie da się. 
Alkohol szkodzi nie tylko alkoholikom.
Alkoholizm to nie jest tylko jeden wyłącznie  problem z piciem.

Oklepany slogan, zresztą nie prawdziwy. Leczenie, cokolwiek by to miało znaczyć można zacząć w każdej chwili i na nic nie trzeba czekać. Czym wcześniej to mniej zgliszcz zostaje za nami.

Dla Ciebie to slogan, dla innych życie.

A gdzie jest to "dno" ?
@Olinka.
Opisałaś klasyczny mechanizm nałogowego regulowania uczuć. W skrócie: czy radość, smutek, strach, euforia, ból fizyczny, sukces, alkoholik w jednakowy ( z reguły) sposób reaguje na to, pije nie znając innego, lepszego sposobu reakcji.