Być drugą i macochą - Netkobiety.pl

Ja tez

Podpisuję się obiema łapkami.

Bo może. Tak jak może oszukiwać Ciebie, zwodzić Cię z wyrachowaniem wiedzac, że rodziny dla Ciebie i tak nie zostawi. Więc kręci się cały czas obok swojej zabawki żeby mu nie uciekła. Pozwalasz mu na to, Twój wybór. Obudzisz się za parę lat z ręką w nocniku.

TU akurat się z Tobą zgodzę.

Karink i tu się zgodzę z Metaksa w moim odczuciu takie upokorzenie jakie on Tobie i również swojej żonie funduje powinno sprawić , że każda z was powinna go kopnąć w cztery litery. O ile jestem w stanie zrozumieć jego żonę to dla mnie Twoje podejście jest kompletnie nie zrozumiałe. On Cie upokarza przed innymi ludzmi bo pracujecie razem pewnie nie raz szeptano za waszymi plecami i teraz znowu to robią i jak zwykle to nie jego "reputacja" ucierpi tylko Twoja.

Karink zamknęła nam usta i znowu zapadła cisza ale chyba tylko na forum bo  domach to już ferie się zaczęły więc i dłuższe pobyty dzieci .

Witajcie dziewczyny, ja próbuje jakoś żyć bez niego, choć ciężko bo widujemy się w pracy.On nie daje za wygraną, najpierw mnie zostawil a teraz zachowuje się i robi wszystko żeby być kolo mnie. Ja układam sobie powoli to i nawet zapisałam się na siłownię choć wiem ze to ucieczka wszystko. Życie pokaże co dalej

Wiesz josz ja jedno wiem na pewno ze gdybyśmy znowu byli razem to wiem ze juz nigdy nie byłoby tak jsk wcześniej. Ja nie potrafiła bym zapomnieć o tym ze on wybrał dzieci zamiast mnie a dobrze wiedział ze ja zawsze byłam po jego stronie jeśli chodzi o dzieci. Minęło miesiąc, a ja jakoś funkcjonuje i wiem ze tak też da się żyć. Tylko czasami budzisz się rano i  czujesz się do dupy bo tyle wlozylam w ten związek a on okalazal się jsk mały chłopiec. Może byłam za dobrą może to trzeba być wyrafinowana zolza.Co mi z tego ze mnie kocha i żałuję i teskni itd jak mieszka z nimi .Nie obchodzi mnie to że jego małżeństwo jest tylko na papierze ja zamknęłam ten rozdział.

Możesz sobie być po której chcesz stronie mnie to akurat nie obchodzi może też jesteś nieszczęśliwa żona albo taka byłaś.

Tu nie chodzi o wojnę ale jeśli ktoś nie ma pojęcia dlaczego rozpada się małżeństwo i ze to niestety czasami jest wina kobiety to niech się nie wypowiada. Bo takie komentarze mnie nie interesują a szczególnie kogoś kto nie miał z tym do czynienia.

Tak, dokładnie, zasłużył na solidnego kopa od żony i kochanki.
Obawiam się, że jednak będzie podrygiwał i rzucał swoje miłosne wyznania bez pokrycia tak długo, dopóki karink nie odetnie się całkowicie od niego.
Wątek, który poleciłam jest naprawde pouczający.

Ale niektóre kobiety lubią być mamione mrzonkami o wielkiej miłości. Łykną jak pelikan każdą pierdołę, bo misio tak mówi, że żona zła. Bo 40stka wisi na karku, bo boją się, że nikogo nie znajdą. Bo jajniki i macica szaleją.

Napisze wprost.

Jak ona mogła ratować małżeństwo jak on przez 4 lata (!) miał romans z  Tobą i myślami był nieobecny. Teraz nadal zamiast skupić się na rodzinie, truje Ci tyłek. Ona zła,  ona niedobra, ona mu zakazuje, ona chce bliskości no dziwisz się jak on przez 4 lata ma kochankę?  Naprawdę nie pomyślałas, że ona go po prostu kocha? Tak samo jak ty?

Super znajomi. Żona została bez nikogo widać...

To nie tylko znajomi taka mają opinie ale też jego rodzina, siostra która poznałam, babcia. Rodziców nie ma już niestety. Ona była i jest egoistka, zawsze chciała go zmienić i wszystko jej nie pasowało .Ona nawet nie ma koleżanek. Nie dziwię się że facet miał tego dość i uciekał z domu.

W jaki sposób jego kajanie się zmienia Twoją sytuację?
"Nie zatrzymujesz go"?, przecież on już sobie poszedł.

Jesteś dla niego emocjonalnym tamponem. Przykre.

Wracając do głównego tematu naszego forum to jeden problem mam z glowy córka mojego partnera oznajmiła ze nie przyjeżdża na ferie chce krzyczeć zradosci. W lato minie dwa lata odkąd uszczęśliwia mnie takimi odpowiedziami z drugiej strony  w......a mnie jak traktuje ojca .

czekoladazfigami "jakoś mnie to nie dziwi"?? zanim skomentujesz coś może zagłęb się  dany wątek lub historie konkretnej osoby .O jakiej relacji z ojcem Ty mówisz jej rodzice rozstali się przed jej urodzeniem  bo ojciec szukał matki po "melinach" jak wracał z pracy. Wkurza mnie obwinianie za wszystko nowych partnerek ojców trudno wymagać żeby ktoś pokochał nie swoje dziecko jak byś się zagłębiła w moją historię to może byś wysnuła inne wnioski. Dla córki mojego partnera teraz są ważniejsze koleżanki .Nasze relacje są poprawne nigdy nie powiedziałam jej nic niemiłego nigdy nie wypowiadałam się przy niej o jej matce .Czasami pisze do mnie na komunikatorach więc myślę , że to nie ja jestem problemem. Jeśli chodzi o kasę to też nigdy nie żałowałam jej mój partner jest bardzo "oszczędny" żeby nie powiedzieć skąpy i to ja zawsze go namawiam żeby kupił je jakiś lepszy prezent. Nie jest moją winą, że teraz jak mieszkamy razem (wcześniej mieszkał z rodzicami to oni wykładali kasę na mieszkanie i jedzenie) nie stać go na to żeby jechać ok 400 m i zapewnić sobie nocleg na pare dni do tego mieć kasę  nato żeby jakoś ciekawie ten czas spędzić z dzieckiem.
"Wybacz" ja mu tych spotkań sponsorować nie będę .

Przypominam, że to forum ma wspierać "macochy" i pomagać im rozwiązać problemy. Nie potrzebujemy tu moralizatorek.
Ja wyznaje jedną zasadę jeśli nigdy nie byłaś chociażby w podobnej sytuacji to" g....o" wiesz  i nie powinnaś się wypowiadać a tym bardziej krytykować. To są naprawdę trudne tematy. Nie wiem ile masz lat ale oby Cię nigdy nie spotkała taka sytuacja  w życiu . Już stare porzekadło mówi  "obyś cudze dzieci uczył " i myślę, że nie chodzi tu o naukę tylko o cudze dzieci.

Karink jeśli mogę coś dodać do  Twojego tematu..... to przypomina mi się moja historia jeszcze ze studiów oczywiście nie był to tak poważny związek jak twój ale sama wiesz w tym wieku wszystko przezywa się dwa razy mocniej  byliśmy ze sobą dwa lata zaczęło się psuć raczej z jego winy był strasznym babiarzem do dziś skacze z kwiatka na kwiatek . Po pewnej sytuacji powiedziałam sobie koniec ale on nie odpuszczał dzwonił  pisal przyjeżdżał tez mi było trudno to uciąć wiedziałam że jeśli nie nastąpi jakaś zmiana w moim życiu to to będzie tak trwać . Wtedy cały swój czas wolny poświęciłam na pisanie pracy magisterskiej zamknęłam się w pokoju na 3 tygodnie rzutem na taśmę wysłałam do promotora i obroniłam się w pierwszym terminie co pozwoliło mi na wyjazd z tego miasta i totalne odcięcie się od tematu. jeśli chcesz to skończyć może pomyśl nawet o tak drastycznym rozwiązaniu jak zmiana pracy wtedy to będzie jasny sygnał.

Josz zgadzam się z Tobą w 99%  procentach i do końca nie jest tak, że ja jestem źle nastawiona do jego córki  jak już kiedyś pisałam nawet ją polubiłam i czasami dobrze się bawiłam razem z Nimi.  Tak, nie czuje się spełniona w tym związku  ale szykują się zmiany w życiu zawodowym i być może to pozwoli mi coś zmienić także w prywatnym . Chyba muszę zdać się trochę na ślepy los. Wracając do "nieszczęsnego"  prezentu na komunię to ex przywłaszczyła sobie go   i się pręży w nim na profilowym zdjęciu na fb .

Pierwszy raz pisze cokolwiek na jakimkolwiek forum, ale chyba szukam pocieszenia. Jestem od 3 lat z facetem, który jest w trakcie rozwodu, niestety to wszystko jest strasznie skomplikowane, z uwagi na ogromne problemy finansowe, które zafundował nam ex teść gdy sie dowiedział ze on odszedł. Ma córkę 7 letnia, ostatni raz widziałam ja właśnie 3 lata temu, teraz jeździ do niej sam, bo ex ją Nastawiła przeciwko mnie. Wiem... troche haotycznie pisze, ale jestem w tym mega pogubiona. Najbardziej meczy mnie ta zazdrość ze on siedzi u niej a ja sama w domu, chociaż wiem ze jej nienawidzi ( zdradziła go ) to i tak czuje za każdym razem jak mi sie krew w żyłach gotuje. Mało tego... zdrowy rozsądek i logiczne myślenie mi sie wyłącza i zaczynam widzieć w młodej coś w stylu „przeszkody „, rywalki... głupio to brzmi, wstydzę sie nawet tak myślec, ale jestem coraz bardziej nerwowa, jeszcze ten niezałatwiony rozwod do końca... historia jest bardzo długa i skomplikowana, ale mam wiele obaw. Gdybym była jego pierwsza, byłabym najszczęśliwsza osoba na ziemi, niestety jestem druga a pech który nam towarzyszy od lat, problemy i to jak oboje sie przez to zmieniamy powodują ze codziennie zastanawiam sie nad sensem bycia w tym związku. Jego rodzina pod wpływem jego ex która zrobiła z siebie ofiarę- nienawidzi mnie, zwalili na mnie cała winę. I tak.. on jeździ albo do niej bo dziecko albo do rodziców, a ja ... zostaje, jakbym była przestępcą. Nie umiem wybrać miedzy tymi pięknymi chwilami a byciem wolnym człowiekiem bez poczucia winy i bez bagażu przeszłości swojego faceta.

Ja sama nie rozumiem jak to sie stało, żałuje ze nie poczekałam aż sie rozwiedzie. To ma swoje konsekwencje teraz i strasznie sie z tym mecze. Łapie sie na tym, ze czekam aż sie coś stanie i będę miała pretekst zeby to zakończyć. To jest trudne, on mi nic nie zrobił, miedzy nami jest Ok, tylko otoczenie psuje nasze relacje a ja jestem ekspresyjna i często mowię dokładnie to co myśle,nawet jeśli nie powinnam. On został bez pieniędzy, bez auta, mieszka u mnie..

Tak, robi wszystko żebym tego nie odczuwała, bo dowiedział sie nagle ze teść który był jego współpracownikiem zadłużył go na ponad 100 tys. Widze ze sie stara to wszystko ogarnąć, ale ciagle musi wybierać miedzy mną a dzieckiem i rodzicami. Przez to wszystko zaczęliśmy sie na sobie wyżywać... i chociaż zawsze przychodzi i przeprasza to czuje,ze jestem nieszczęśliwa i straciłam nadzieje ze coś sie zmieni.

Rodzice grają jak im sie zagra, wierzą we wszystko co im sie mówi. Ale sytuacja kiedy któreś z nich ma urodziny i on tam jedzie na dwa dni a ja zostaje w domu, podczas gdy do moich rodziców zawsze jeździmy razem - jest dla mnie conajmniej przykre ale powiedzmy ze to najmniejszy problem. Mówiłam ze to nie fair i ze skoro wybrał inne życie to niech młoda zabiera do nas, ale kiedy jej i tym powiedział odpowiedziała,ze „ chciałaby, ale sie boi mamy „a on widocznie nie chce zeby matka dziecka sie na niej wyzywała. Mało tego, młoda jest chora genetycznie i to tez nie jest proste bo razem z nią trzeba zabierać cały sprzęt etc. Przeważnie jak tam jest to dzwoni Że ona wyszła i jej nie ma, ale rozumiecie ... zazdrosnym sie poprostu jest i nie ma na to wpływu. Pozew został wysłany, byłam przy tym, ale pani w sądzie powiedziała, ze dostanie pismo ze jest pozew jest Ok to wtedy ma zapłacić. Sytuacja finansowa jest mega ciężka i szczerze mówiąc chwilowo nie mamy na to. To wszystko jest o wiele bardziej skomplikowane, chyba nie ma z tego sensownego wyjścia, nie wiem... może chciałam sie poprostu wygadać i upewnić ze nie jestem taka zła jak mi wszyscy próbują udowodnić. Jestem naiwna to pewne, ale tez bardzo pogubiona bo swoją decyzja moge skrzywdzić i siebie i jego, bez względu na to jaka podejmę.

A dlaczego On nie zabiera Cię do swoich rodzicow? I co to znaczy, ze chwilowo Was nie stac na przeprowadzenie sprawy rozwodowej?
O ile pamietam to zlozenie pozwu o rozwod kosztuje grosze? Oj cos mi tu nie gra w calej tej historii.....

Bo mnie obwiniają za wszystko, nie chcą mnie widzieć. Pozew kosztuje 600zl, przyszło awizo na adres rodziców ale nie ma jak go odebrać bo od 6-20 jest w pracy a oni mieszkają dość daleko od nas. Ja wiem... nie traktuje kosztów rozwodu jako wytłumaczenie bo powinien to robić juz dawno... odłożył nawet na to ale ex zadzwoniła ze musi wykupić leki dla dziecka i pieniędzy nie ma, swoją droga... pieniądze ze świadczeń, 500+ i praca na czarno a ona dzwoni ze nie ma nic w lodowce.. nie wspomnę o tym, ze ileś naszych planów nie wypaliło bo prosiła zeby został z dzieckiem kilka godzin bo musi coś załatwić i wracała na drugi dzień. Furia, histeria to mało powiedziane...

Dodam jeszcze ( bo myśle ze to dość istotne w całej tej chorej sytuacji ), ze on jest bardzo wrażliwy na ocenianie. Ex nastawiła wszystkich łącznie z jego rodzicami przeciwko niemu, mówiąc ze zostawił ja sama z chorym dzieckiem dla młodszej. Młoda jest rozpieszczona a teraz on próbuje jej wynagrodzić to ze go nie ma zawsze, niestety często moim kosztem a ja juz sama nie wiem czy mam prawo byc o to zła... myśle, ze to wszystko tak wyglada bo mu wmówiono ze jest Nikim skoro tak postąpił i on w to uwierzył. Rozmowy pomagają na chwile, ale ja nie mam siły ciagle tłumaczyć, ze ma prawo żyć swoim życiem.

Dałaś mi do myślenia, chyba ze strachu go wybielam. Mimo wszystko nie jestem w stanie tak poprostu odejść, za dużo konsekwencji. Poczekam, aż znów stracę cierpliwośc i będę miała powód. To jest straszne... nie mieści mi sie to w głowie jak bardzo moje życie wywróciło sie do góry nogami i to na własne życzenie. Jest mi o tyle trudniej, ze jestem bardzo empatyczna i ważniejsze jest dla mnie co czuje druga osoba i co sie z nią dzieje niż ja sama... dzięki za te słowa wprost, w końcu jakiś konkret, bo moje otoczenie „ nie wie co mi powiedzieć „.

...żeby się nie okazało, że siedzi u mandeana'y, bo po prostu nie ma się gdzie podziać
mandeana, nie chcę moralizować, bo dość ogólnie opisałaś jego sytuację rodzinną, ale wspomnałaś, że "ona zdradzała", jadnak on także. Przecież macie romans od 3 lat, a on dopiero niedawno złożyl pozew.
Obawiam się, że oburzenie jego rodziny z powodu tego co zrobił, nie wynika tylko i wyłącznie z opinii jego żony, ale także znanych im faktów, a przede wszystkim z powodu tego, że opuścił chore dziecko. To niemalże niechlubny standard.
Nie dziw sie też, że w tej całej sytuacji stałaś się dla jego bliskich "czarna owcą". Tak to już bywa, że bliscy starają się jakoś zracjonalizować zdradę osoby, którą, jakby nie było, kochają, obarczając winą za "całe zło' kochankę.
Manipulacja dzieckiem, w ramach zemsty, jest także stałym zjawiskiem.
Nie do końca zgadzam sie z kjim, że facet nie ma jaj. On w tej chwili znajduje się w tak trudnej sytuacji, że nawet gdyby miał jaja jak arbuzy, to i tak nie znajdzie idealnego rozwiązania.

Niestety, nie zmienisz rzeczywistości w jakiej się znalazł, a Ty razem z nim. On ma prawo żyć własnym życiem, dokładnie tak, jak jego żona.
Dostajesz histerii, gdy on przebywa, Twoim zdaniem, zbyt długo z dzieckiem, ale policz, ile czasu spędza z dzieckiem jego matka.
Ona też ma prawo do czasu wolnego i własnego życia. Dziecko nie zniknie, a dodatkowo jest chore, ale przede wszystkim ma obydwoje rodziców.
Dlaczego to zawsze matka ma brać na swoje barki większość czasu poświęconego na opiekę i wychowanie dziecka, a ojciec może być tylko weekendowy, żeby mógł cieszyć się życiem i nowym związkiem?
Prwdopodobnie tego nie może wybaczyć mu jego rodzina, a żona będzie egzekwować jego obowiązek rodzicielski.
Wiedziałaś w co wchodzisz, być może inaczej sobie to wszystko wyobrażałaś, sądziłaś, że skończy się na alimentach i spotkaniach z dzieckiem raz na dwa tygodnie?
To nie koniec Waszych klopotów, bo jeżeli jego żona oficjalnie nie pracuje, to licz się z tym, że sąd może przyznać dodatkowe alimnety na nią.
Jeżeli jesteś młoda, marzysz o własnej rodzinie, dzieciach, to niestety fatalnie trafiłaś z kandydatem na męża i ojca.
Zawsze będziesz musiała dzielić się nim z jego dzieckiem, znosić ostracyzm jego rodziny, ciężką sytuację finansową i odkładaniem swoich planów i marzeń.

Mandeana nie chcę  Twojej sytuacji porównywać do mojej ale widzę pewne podobieństwo w mechanizmach naszej "psychiki"  w tym, że liczysz na ślepy los na to ze jakiś bieg zdarzeń wyciągnie Cię z tego bagna. Tak jak napisała Josz jeśli jesteś młoda chcesz mieć rodzinę to najpierw ustal czy on ma takie same plany bo niestety lata mijają a może się okazać, że on nie będzie chciał mieć więcej dzieci . Ja z dnia na dzień przeżywam coraz większą frustracje wszyscy znajomi  w około pozakładali rodziny a ja tkwię czwarty rok w bezproduktywnym związku. Czuję się oszukana każdego ranka chce mi się wyć .

Odpowiem naiwnie bo go Kocham .

Echh... milosc jest slepa