przeprowadzka z miasta na wieś - stres i zmiany - Netkobiety.pl

MALEA, po pierwsze porozmawiać z mężem o tym, że czujesz się zawiedziona tym, o waszych wspólnych planach, co się z nimi stało, dlaczego nie sa realizowane, bez pretensji i zarzutów. Spokojem więcej osiągniesz. Po drugie musisz pomyśleć, jak go zmotywować do działania, aby ambicje i cele przeszły w działanie a nie tylko zostały na etapie słownych obietnic. Wymagaj od niego konsekwencji.

JEŻYKU, odezwij się, wszystkie czekamy na znak od Ciebie.

U mnie każdy dzień inny, raz jest naprawdę dobrze, raz beznaziejnie. Huśtawka emocjonalna. W domu prace idą systematycznie. Wiem, że tego nie przyśpieszę. Na razie cieszę się wyborem kuchni, sprzętów, połóg, ścian. Cała arnżacja na mojej głowie, ale ja to uwielbiam, więc cieszę się, że mąż dał mi wolną rękę w wyborach.
W domu męża na razie bez zmian. Codziennie rano..... teściowa czeka w kuchni. Aż nie chce się wstawać. Brudaska. Już dłużej tego nie zdzierżę. Jej szmaty od połogi w kuchennym zlewie, jej długich czarnych włosów na moich ubraniach, na moim dziecku. Nawet w pieluszce potrafią się zaplątać. I wiecznego jej gadania, jaka to moja córka jest podobna do niej, bo "jest taka miła i pracowita jak ja" - twierdzi skromnie teściowa. Hm! Pracowita? Mieszkam tu dwa lata i przez ten czas nie zdążyła posprzątać w szafce z mąką. Nie czyści też sedesu. Obrzylistwo. Jak ja mogłam tego nie widzieć przed ślubem? Wtedy pewnie łazienkę szorowała inna (przyszła) synowa, która mieszkała u niej. (Ta która teraz też tu prawie mieszka, ale ona ma dom rodzinny we wsi obok, więc jak coś ją denerwuje to zabiera się i jedzie do rodziców.) Dosyć mam też wiecznego gderania jaka to moja córka podobna nie tylko do teściowej, ale gust ma po cioci - tak jakby dziewięciomiesięczny szkrab sam wybierał sobie ubrania. Jest oczywiście modna po córce teściowej, nie po cioci z mojej strony. Oh zatłukłabym babę!!!!!
Z mężem bez zmian, czyli bez komentarza, bo nawet pisać nie ma o kim.

SMUTNY MISIU jak rozwija się dzidziuś i gdzie mieszkasz? Złożyłaś pozew o rozwód? Zazdroszczę Ci, że potrafisz odejść.

CHABER już zdecydowałam, zostaję z mężem dla córki. Mam naiwną nadzieję na lepsze czasy.

NEWLIFE pewnie masz rację. Pewnie kiedyś dojrzeję do rozwodu. Może kiedyś nauczę się asertywności i szacunku do siebie. Na razie na 100% jestem typem ofiary. Taką naukę otrzymałam z domu. Nie zrozum mnie źle. Mój tata to pracowity człowiek, co nawet muchy by nie skrzywdził, nigdy nie było ani alkoholu, ani agresji w domu, ale było co innego. Zacofanie.... Moi rodzice, dobrzy, ale prości ludzie, którzy słuchają księdza jak Boga. Wierzą, że ślub kościelny to nierozerwalny sakrament i nie ma znaczenie, czy ktoś jest szczęśliwy czynie. Moja mama jest zaskoczona, kiedy ich czasem odwiedzam sama z córką, bez męża. Jak ja wogóle mogę wyjechać na jeden lub dwa dni. A już na pewno nie ma mowy, żebym spotykała się z koleżankami. Już minęły te czasy, kiedy byłam panną. Nasiąkłam tym i nie umiem sobie poradzić ze skutkami takiego wychowania.
Nie pisz "ja TEŻ pochodzę ze wsi" bo ja nie pochodzę.
Nie pisz "ja TEŻ ciężko pracowałam" bo ja nie pracowałam w dzieciństwie. A zresztą teraz też nie uważam pracy na wsi za ciężką. Kobieta w mieście która pracuje od danej godziny do danej godziny, wraca styrana do domu i musi tam zrobić to samo co robi kobieta na wsi cały dzień. Mam porównanie, bo mieszkam na wsi już dwa lata. Kiedyś na pewno ludzie ciężko pracowali na wsi. Musieli robić wszystko ręcznie:sianokosy, siewy, żniwa. Ale teraz? Co taka kobieta na wsi ma do roboty? Dojenie krów, w porównaniu z 10 godzinnym pobytem w pracy u kogoś to zabawa. Po pierwsze możesz wstać o której chcesz, nie zrywasz się na budzik. My nie wstajemy wczesniej niż w pół do siómej. Kiedy pracowałam w mieście wstawałam w pół do szóstej. Tutaj godzinę obębnimy na udoju z kawusią, o ósmej śniadanko i luz blues, można wyjść w ciągu dnia pokarmić krowy. Wieczorem też godzinka i z głowy, cały dzień masz dla siebie, możesz sobie gotować, sprzątać, grzebać w ogródku, robić zakupy i wszystko co każda miejska babka musi robić od 16, czy 17 do nocy. No i różnica w pieniądzach. Moje drogie, jeśli jakieś kobiety ze wsi zaczną narzekać, że dojenie krów to taka ciężka praca, to sobie przeliczcie 3 godziny roboty dziennie na jakieś 25 krów każda daje jakieś 7000l mleka rocznie, razy średnio 1,30zł/l. Kochane. Tutaj robi się pieniądze, a nie klepie się wiejską biedę w chustce na głowie. To nie czasy kiedy krowę doiło się ręcznie, tutaj podłączasz mećkę i popijasz rano kawę, wieczorem browarka. Mi nie przeszkadza akurat ta robota.
No i nie pisz "byłam TEŻ bita pasem przez ojca i matkę" bo mnie rodzice nigdy nie bili i nigdy nie wyzywali.
Z mężem to pewnie sama muszę przeżyć 20 lat, żeby dojrzeć, żeby zrozumieć. Nie potrafię odejść, boję się i nie umiem, nie chcę.
Moi rodzice tworzą wzorowy związek, bez kłótni, zawsze wtuleni i wpatrzeni w siebie, więc nie wiem, skąd wyniosłam wzorzec dysfukcyjnej rodziny. W domu zawsze była ciepła atmosfera. Do dziś moi rzodzice, żyją w wielkiej miłości.
W ciążę pewnie szybko nie zajdę, bo.... trzeba uprawiać sex, a my od dawna tego nie robimy. No więc nie jestem też ta do łóżka.
Nagram męża na dyktafon. Już dawno to planowałam. Niestety Twojej drugiej rady nie wykorzystam. Nie umiem wyzywać i nigdy nie krzyczę. Nie chcę tego i nie będę tego robić. Nie zamierzam też z mężem dyskutować, bo co to da, jeśli ja będę mówić "a ty nie jesteś męski" "a ty też nic nie potrafisz" "a ty też jesteś zerem", skoro głupi i tak tego nie zrozumie. On mi nie odpuści i będziemy tylko stać i się kłócić. A tak wychodzę i mam święty spokój, a on się wkurza, że nie udało mu się mnie sprowokować.
Do pracy zamierzam wrócić po urlopie wychowawczym.
Pieniądze odkłaam
Dzięki za rady, masz wiele racji, ale nie jest aż tak źle, że musiałabym "uciekać" od męża. On mnie wyzywa i poniża, to fakt, ale w swoim czasie nasze role się odwrócą  i on gorzko tego pożałuje. Na razie mieszkam u jego mamy. Chcę, czy nie muszę się w pewnym sensie dotosować do ich reguł.

MALEA miałam to samo. Kiedy spotykałam się z mężem przed ślubem i poza jego domem, to był inny człowiek. Mam nadzieję, że zmieni się jak wyprowadzimy się od jego matki. Tobie też to radzę. Jak najszybciej.

JEŻYKU, ja podobnie jak Ty, być może naiwnie, wierzę, że kiedy przeprowadzisz się do własnego domu będzie dobrze, że w końcu będzie normalnie w twoim małżeństwie.

U mnie nie jest dobrze. Mój dzidziuś jest poważnie chory i diagnozy są najgorsze z możliwych. Jeżdzę po różnych klinikach i staram się nie tracić nadzieji. Nie wiem, czemu tak jest, że taki mały dzidziuś, którego płci nawet jeszcze nie znam, jest taki chory. Przecież nikomu nic złego nie zrobił i jego choroba nikomu nic dobrego nie przyniesie. Razem z mężem jesteśmy załamani, wpieramy się, kiedy jedno traci nadzieję, to drugie stara się go podnieść na duchu, ale są też chwile kiedy płaczemy obydwoje i pytamy "dlaczego my".
Całe reszta nie ma teraz dla mnie znaczenia, ważne jest tylko maleństwo.

SMUTNY MISIU bardzo mi przykro. A co się dzieje? Pamiętaj, że zawsze jest nadzieja. Chyba już to pisałam, ale w mojej wsi jest dzidziuś z grudnia 2010 roku, który był operowany w brzuchu mamy. Wyjęli go, zoperowali i włożyli ponownie do brzucha. Nie wiem jak to możliwe, ale on żyje i jest zdrowy. Skoro na takim odludziu dzieją się takie cuda, to mam nadzieję, że trafisz na lekarzy, którzy pomogą maleństwu.
Ja też pytałam dlaczego moje pierwsze dziecko umarło, jakie by było? Do tej pory pytam i chyba nigdy Bogu tego nie wybaczę. Nie zrozumiem.
Takie tragedie to dopiero "life". Moja, teraz to pikuś w porównaniu z tym, że dzieci głodują, są gwałcone, bite, umierają w samotności, bólu. Moje życie przy tym to bajka.

CHABER mój mąż twierdzi, że ja go omotałam i przekonałam do ślubu. Frajer.
Teściowa nie wychowywała dzieci. One same się wychowywały. Nienawidzę jej za to, kiedy opowiada jak to zostawiała roczną córkę i dwuletniego synka w domu, a sama chodziła doglądać świń. Ja jej wtedy odpowiadam, że wstyd do czegoś takiego się przyznawać, a ta wariatka się śmieje jak do sera i mówi "ale to tylko na godzinkę było".
Ona chyba ogólnie nie bardzo kumata jest, bo opowiada jak to palce skleiła "Kropelką", tak dla sprawdzenia, czy to dobry klej, albo że myślała że ma na brzuchu kleszcza, nie mogła go wyjąć to odcięła go nożem (fu), a tu niespodzianka!! okazało się, że to nie kleszcz tylko pieprzyk. No i najgłupsze na świecie: Znalazła gniazdo szerszeni, więc zamiast zostawić je w spokoju (bo ich rozdrażnienie = pogryzienie nawet ze skutkiem śmiertelnym) to rzucała w nie miotłą, ale za cholerę nie mogła trafić. Szkoda, ale złego licho nie bierze. Niestety.
Gdybym ja popełniła takie głupoty, to w życiu nikomu, nikomu bym się do tego nie przyznała, a ta wszystkim to opowiada i śmieje się do rozpuku. Czysta głupota.

MALEA ja nie "nawracam" męża do normalności. Ja przestałam go kochać, co jest równoznaczne z rozpoczęciem nowego życia własnego, mimo, że obok tego człowieka. On dla mnie nie istnieje. Chyba nauczyłam się z tym żyć. On widzi to, że przestałam z nim rozmawiać, że nie pytam go o nic, że się nie staram i wiesz co? Dziwny skutek. On jakby zaczął od nowa o mnie zabiegać. Mniej na mnie krzyczy.

jakie to okropne tak przestac kogos kochac. wiesz co sie stalo? wygaslo jezyku. tzn i tak wezmiecie rozwod tylko w ciagu 2,3 lat. nie bedzie lepiej.

Chaber i Jeżyku - dziękuję za słowa otuchy i wsparcia - póki co wierzę, że może stanie się jakiś cud i wszystko będzie dobrze. Jeśli będę mieć ostateczne wyniki napiszę Wam, narazie wolę negatywne myślenie odsunąć daleko.

JEŻYKU znalazłam coś pozytywnego w Twoim poście. Napisałaś o rozpoczęciu własnego nowego życia. I to powinnaś zrobić już dawno temu. Nie mi oceniać czy z mężem czy bez niego, bo Ty sama wiesz najlepiej co do niego czujesz, czy potrafisz jeszcze móc z nim budować jakieś relacje. Powinnaś już dawno zacząć mysleć o sobie, w nosie mieć co pomyśli mąż, rodzina, teściowa.
Co się stałą z tą przedsiębiorczą, samowystarczalną, wykształconą i dążącą do tego czego pragnie dziewczyną, którą byłaś, kiedy mieszkałaś we własnym mieszkaniu w mieście. Przecież Ty nadal jesteś tą silną kobieta, co wtedy, tylko toksyczne otoczenie zabrało Ci zapał. Nadal możesz robić co chcesz, tylko od Ciebie zależy jak będzie wyglądać Twoje życie.
Rozumiem, że praca na gospodarstwie jest specyficzna, ale skoro mamy fajną pogodę, prowinnaś korzystać z niej, soboty i niedziele spedzać poza domem z córeczką. Zróbcie sobie piknik, zjedźcie lody w fajnym miejscu, bawcie się dobrze we dwie. A teściową ignoruj, po co masz słuchać jej głupich opowieści i denerwować się. Dla niej to co mówi normalne jest, dla nas to patologia. Szkoda nerw, aby jej tłumaczyć, że robiła niewłaściwie.

a co gorsza nikt nie powie, "bo to zła teściowa była", tylko całą winą obarczą biedną synową, która została psychicznie wymęczona

Tradycyjnie, najpierw kilka słów o teściowej.
Mieszkamy razem, a ona pyta mnie co jakiś czas: "To ile już moja wnusia ma miesięcy?" Nigdy tego nie pamięta, a przecież to młoda kobieta, w jej wieku babki podróżują, uczą się, spotykają się z koleżankami, realizują pasje. A tu babusia ciągle zawinięta w chustce, jak za dawnych lat kobiety na wsiach.
Córka była chora i przez 7 dni dostawała antybiotyk. Szóstego dnia, kiedy była widoczna poprawa u dziecka, teściowa próbowała mnie zmusić, żebym już nie dawała leku, bo "nie smakuje". Myślałam, że ją uduszę. Tłumaczę jej, że przecież antybiotyk trzeba przyjąć do końca, nie można go przerwać, bo może nie zadziałać. Zdziwiona, stwierdziła, że nigdy nie słyszała o czymś takim jak antybiotyk. Nigdy wcześniej nie spotkała się z takim "dziwnym, miastowym" słowem.
Zmywanie teściowej: sztućce myje gąbeczką, tylko z jednej strony, nigdy nie przemywa części, która służy do trzymania. Obrzydlistwo.
Naczynia po mleku, np kubek czy kwartę przelewa wodą, nie myje płynem i gorącą wodą. Możecie sobie wyobrazić jak wygląda i śmierdzi naczynie z resztkami mleka. Tym bardziej, że mleko prosto od krowy ma ponad 4% tłuszczu. Wiadomo co pozostaje po tłuszczu, kiedy tylko przepłuczemy naczynie letnią wodą.
Już wspominałam, że nie myje misy, w której miesza chleb i nawet niczym jej nie przykrywa. Potem ciasto miesza z tym kilkutygodniowym kurzem. Twierdzi, że tam gdzie stoi ta miska, nie kurzy się. O ku.... ona stoi na piecu. Tak ..... gdzie jak gdzie, ale tam na pewno jest zero sadzy i kurzu.
Blaszek, w których piecze chleb, czy inne rzeczy też nigdy nie myje. Wkłada do szafki od razu po wyjęciu z niej bułki. Dlatego ja nigdy nie jem tego chleba, a mąż się dziwi. On albo jest przyzwyczajony, albo po prostu nie zdaje sobie sprawy w jakich naczyniach, to wszystko jest robione.
To samo tyczy się pokrywek na garnki. Odkłada je brudne do miski, a na drugi dzień przykrywa taką brudną świeżą zupę. A jeśli już umyje garnek i pokrywkę, to stawia mokry garnek i kładzie na niej pokrywkę. Kiedy potem podniesiesz taką pokrywkę, to jest niesamowity smród, bo garnek "schnie" bez dostępu powietrza.
Teściowa jest obrzydliwa, zawsze je palcami: mięso, ziemniaki jeśli są nie potłuczone, nawet jajka sadzone nabiera na łyżkę i podsuwa na nią palcem. Zawsze ma tłuste palce podczas jedzenia. Mnie to odraża, jak można tak obrzydzać komuś jedzenie.
Zawsze powtarza, że nie ma zębów, to wszystko jest dla niej za twarde. Obrzydliwe. To jej intymna sprawa, co mnie to obchodzi. Kiedyś wzięła czekoladę z orzechami i ssała, a orzechy odkładała na talerzyk. Fu. Kiedy szwagierka zabrała jej ten talerzyk, żeby te orzechy wyrzucić, to teściowa krzyknęła, że ich szkoda, że jej syn po niej zje. Chodziło o mego męża. Myślałam, że się zwymiotuję (to było jeszcze przed ślubem-ale byłam ślepa). Jestem przekonana, że on nigdy by tego nie zjadł, ale teściowa tak ma, że uważa, że mogą jeść po sobie, albo chodzi w koszulkach swoich synów, albo leci rano do pokoju syna, żeby się przywitać, kiedy on jeszcze jest w łóżku. Okropność.
Jest obrzydliwa pod każdym względem.

GOJKA na dzień matki ja kupiłam prezent teściowej, nie wiem jak było wcześniej. Mi nic nie kupił i nie wręczył z dzieckiem, chociaż ja właśnie tak bym na jego miejscu zrobiła. Gorzej. Kiedy kupiłam prezent córce na dzień dziecka, stwierdził, że ona jeszcze nic nie rozumie, więc bez sensu wyrzuciłam pieniądze.

HOWIWISH mój wątek jest pisany od półtora roku, dlatego wiele uczuć we mnie się zmieniło. Kochałam męża, widziałam w nim towarzysza, a teraz to się zmieniło. W życiu tak jest, że jeden dzień wydaje się lepszy, drugi gorszy i może to spowodowało, że piszę szczerze o swoich uczuciach.
Cały czas mam świadomość tego, że jestem słaba emocjonalnie, przyznaję, że boję się odejść od męża, że nie jestem na to gotowa, że może sprawiło to moje wychowanie, że nie jestem asertywna i mam ogromny problem z uwierzeniem we własną wartość. Nigdy nie ukrywałam tego. Ten wątek traktuję jak terapię, chociaż wiem, że jest mi potrzebny psycholog. Dojrzewam d tej wizyty.
Nie raz to podkreślałam, że właśnie dlatego boli mnie tak bardzo moja głupota, bo zniszczyłam sobie życie na własne życzenia, ale uwierz mi mam plany na swoje życie i jeszcze wyjdę z tej klatki. Wrócę do pracy, zamierzam iść na podyplomówkę, uparcie znajduję znajomych w realu, odkładam pieniądze na czarną godzinę.
Chciałabym być silna i niezależna, ale nie potrafię. Myślałam, że taka jestem, ale sama siebie oszukiwałam.

rzeczy ktore moga byc znosne przy wizycie 2 godziny w tygodniu, przy mieszkaniu razem rażą i odrzucają.
ja do mojej teściowej jeżdżę raz na pół roku i nie chcę częściej, żęby potem nie męczyli mnie tekstami, że wnusiowi lepiej u babci i że babcia by popilnowała, itd. ale ja wolę nawet nie pracować jak mam jechać na te zadupie i zmarnować tam sobie życie.
nigdy.

fuj.
to powiedz ze jest to ochydne i cie mdli:(

Nie popadajcie w przesadę, skrajność.
Czytam ten wątek i zaczynam myśleć, że przejaskrawiacie wszystko.
Wychowałam się na wsi, od 15 lat mieszkam w mieście.
  Znam mentalność ludzi którzy mieszkają od pokoleń na wsi, człowiek z miasta lub młodzież, która  w wieku 15-18 lat wyjechała do miasta nie zrozumie tego klimatu, sposobu na życie. Moja matka też robiła chleb, korytko z zakwasem też zostawiała na przypiecku na kilka dni i nikt od tego nie umarł, nie pochorował się.
  Nie bronię teściowej autorki wątku ale widzę, że całe rozgoryczenie, rozczarowanie małżeństwem, mężem przelała na teściową.
Gdy ja zamieszkałam u teściowej po ślubie dostosowałam się do jej warunków, trybu życia bo wkroczyłam do jej mieszkania. W jej kuchni garnki odstawiałam tam gdzie ona, prowiant w szafkach ustawiałam tak jak ona, gdy chciałam coś zmodernizować pytałam teściową o zdanie.
Jasne, nie po mojemu było trzymać pokrywki nad kuchenką, zmywaki na zlewie, miskę dla psa pod stołem, kotlety cały dzień leżące w smalcu na patelni czy zlewanie resztek herbaty do jednej szklanki i robienie dolewki, leżące majtki na pralce czy proteza na umywalce w kubeczku z wodą. Ale byłam cicho, nie byłam u siebie.
15 lat mieszkałam z teściową i nigdy nie było ścięcia, awantury, nerwówki. To jej mieszkanie i dopóki u niej mieszkałam akceptowałam jej warunki, rządzić się zaczęłam gdy byłam na swoim.

Twardogłowa- jeśli godziłaś się na to to ok,może sytuacja nie była aż tak niebezpieczna,żeby nie można było mieszkać z dzieckiem i nie groziła katastrofa epidemiologiczna.W toalecie mojej teściowej z pewnością można się pobrudzić lub czymś zarazić- np robakami.Dlatego też zaklinam moją córkę aby z niej nie korzystała.Zresztą ona twierdzi,że tam cuchnie.
Moja teściowa nigdy nie myje rąk po przyjściu z pola,obory czy miasta.Dlatego ja ani córka nie jemy po prostu przygotowanych przez nią rzeczy.
Na szczęście ja mogłabym się przemęczyć- bo bywam tam w weekendy a do tego całą górę z osobną łazienką i kuchnią mam dla siebie.
Mój mąż wymaga(mimo,że też tam nie mieszka) od teściowej minimum czystości a to z tego powodu,że być może niedługo ktoś ( a konkretnie ja i on) będzie musiał pomóc się wykąpać teściowej i teściowi,zrobić im posiłek w ich kuchni,pomóc się ubrać.Są coraz starsi i wiadomo,że będą potrzebowac pomocy.A na odgruzowowywanie i dezynfekcję mogę już nie znaleźć czasu.
Czy Ty zajmowałabyś się w syfie swoją teściową? Czy wolałabyś pomagać się jej kąpać,przygotowywać dla niej posiłki w czystych pomieszczeniach?

bylo nie isc i tyle, juz ja tak sprawę kręcę, że nie zamieszkam z nimi.

"nie po mojemu"-powie i posprząta drugi raz. o ile pedanteria na zasadzie, ona zamiata w lewo, a ja w prawo jest często innym wychowaniem i zacieraniem śladów drugiego(jak zwierzęta zapachem), to syf jest, był i będzie grzechem. o ile o sprzątaniu można się pośmiać, że mama robi tak, a ja wolę tak to o bałaganie milczeć nie należy.
u mojej babci nie działa spłuczka, po sikaniu nie warto wlewać wody, stoi taka żółta breja a zaglądają tam czasem muchy, jak to na wsi, siadają na zepsutą deskę klozetową, a potem do kuchni - ot wieś.
czy sądzicie że to przesada, że nie chciałabym mieć takiej teściowej, by mnie mdliło?
oddzielne kuchnie i łazienki.
wspólny syn i mąż.
haha

biedna jestes. musisz?

czasem przez dwa lata moze dojsc do rozwodu.

co slychac jeżyku? jak mała? u mnie dziecko kopie:)

Smutny_misiu,
czy Ty dalej mieszkasz z mężem u teściowej czy jesteś już u swoich rodziców ?. Pogubiłam się. Zrozumiałam, że się wyprowadziłaś w końcu a potem z kolei, że z mężem oczekujecie na wyniki.

Hej dziewczyny, już wszystko wyjaśniam. Wyprowadziłam się na dwa miesiące, miałam dograną pracę i wszystko miało być super. Ale okazało się, że jestem w ciąży, z pracy musiałam zrezygnować, bo chciałabym być fair. Praca miałabyć na zastepstwo, więc i tak miała być umową terminową i nie gwarantowała mi żadnych świadczeń przysługujących pracownicy w ciąży. Ale jest szansa, że w przyszłym roku znajdą dla mnie jakieś miejsce pracy.
Kiedy mój mąż dowiedział się, że jestem w ciąży, jakby dorosnął. Co tydzień przyjeżdzał, pomimo, że to 7 h drogi w jedną stronę, prosił, że mu zależy na mnie i chce ze mną być. Bardzo się przejął rolą, przyszłego tatusiowania, kupił nowocześniejsze i większe auto, aby pomieścić wózek i całą resztę. Kilka razy dziennie wydzwaniał i pytał jak się czuję, czy dbam o siebie, prosił, abym informowała go o wizytach u lekarza i zawsze przyjeżdzał i cierpliwie mnie woził i mi towarzyszył podczas wizyt.
Oczywiście nie była sama sielanka, było wiele rozmów, krzyków, pretensji do siebie nawzajem. Wygarnęlismy sobie wszystkie stare i nowe żale i wyrzuty. Byłam zdecydowana, że nie chcę z nim byc i uparcie przy tym tkwiłam. Wtedy zrozumiał, że nie żartuję i że może wszystko stracić. Byłam w tej komfortowej sytuacji, że nie miałam nic do stracenia, bo gorzej być nie mogło w moim życiu. Zrozumiał, że jestem w stanie poradzić sobie bez Niego, że mam oparcie w rodzinie i znajomych, że oni stoją za mną murem i pomogą mi jakby co. W końcu dotarło, że ja tak naprawdę, mogę ułożyć sobie życie bez niego. Ostatecznie stanęło na tym, że po urodzeniu dziecka, przeprowadzamy się, budujemy swój dom.
Poprosił, abyśmy pobyli trochę czasu razem i cieszyli się z faktu przyszłego bycia rodzicami. Okazało się, że prawdopodobnie nasze dziecko obarczone jest poważną chorobą i jeśli ciąża zostanie donoszona to dziecko umrze zaraz po urodzeniu. To był najgorszy dzień w moim życiu. Nie liczyły się złości żale, tylko to, aby dziecko było zdrowe. To smutne doświadczenie bardzo nas zbliżyło do siebie. Wiele rozmawialiśmy i wiele razy pokazał mi, że mogę na niego liczyć, że jest na każde moje słowo, zawsze gotów pocieszyć, przytulić. Mówił, że przetrwamy to razem, że jest ze mną i będzie, cokolwiek się  stanie. Kolejne wizyty u lekarzy Nas zbliżały jeszcze bardziej, bo obydwoje przeżywaliśmy to samo, z każdą wizytą coraz gorsza diagnoza. Na chwilę obecną jestem w 4 msc ciąży i czekam na wyniki amniopunkcji, która na 100% da wyniki, co się dzieje z dzidziusiem.
Na dzień dzisiejszy mieszkamy nadal u teściowej, ale nie jest juz tak samo jak kiedyś. Mąż każdą wolną chwilę spędza ze mną, traktuje jak partnera, rozmawia, planuje wszystko ze mną - w końcu jest mężem, a nie maminsynkiem. A ja nie przejmuję się, że tym co robi, myśli czy mówi teściowa, bo wiem, że to moje życie i ja o nim decyduję i jestem silna, aby odejść i żyć po swojemu - z mężem czy bez.

smutny_miś wiele przeszłaś-oby wszystko się ułożyło, życzę z całego serca! :*

Wiesz, że iskra może wzniecić ogień, żar? Tylko trzeba się trochę napracować:-)

u mnie tez było wiele żalu, już nei chodzi o to, kto jest winien za głupotę odpowiedzieć możemy we dwoje. nie wiem czy moje dziecko jest zdrowe, jestem w 30tygodniu i pracuję na zastępstwo do końca tzn do przyszłego tygodnia. usg nie pokazalo nic zlego, ale nie bede taka pewna.
duzo nerwow-zwiazek niedojrzaly. moja wina? jego glupie postepowanie bylo skutkiem.

NIKA29 nie martw się, z dzidzią napewno wszystko jest i będzie dobrze nie zamatwiaj się na zapas, bo dzidzia czuje wszystkie emocje. Nie znam historii Twojego związku, ale może wszystko jeszcze pójdzie w dobrą stronę. Pamiętaj, że zawsze możesz napisac, wygadać się, poskarżyć - wyrzucić z siebie to co Cię grzyzie, to pomaga. Może doradzimy coś, podpowiemy a co najważniejsze, podtrzymamy na duchu.

REA_Ina Dziękuję za miłe słowo.
I ja z niecierpliwością czekam na jakieś wieści od JEŻYKA. Zaskakujące jest to, że my, pomimo, że znamy ją tylko wirtualnie, doceniamy jakim jest wartościowym człowiekiem, a osoby, które są obok jej, tego nie wiedzą.
JEŻYKU odezwij się, proszę. Czekamy z niecierpliwością na wieści od Ciebie.

Wszystko dobrze, nie mam powodu do narzekań, dba o mnie, zaproponował urlop na drugim krańcu kraju albo za granicą. Powiedział, że opcja siedzenia w domu kategotycznie odpada. Oczywiście wszystko zależy od tego, jakie będą wyniki badań. Powinny już być w tym tygodniu, czekam na informację, każdy sygnał dzwonka telefonu mnie stresuje.

Ale mam nadzieję, że komentarze są raczej z troski i z przymrużeniem oka a nie z przekąsu i złośliwości. To chyba normalne, bo ja również wciąż jestem głodna widzać " mój mały głód" ma spory apetyt i potrzebuje sporo energii, Twój również. Podjadam coś zdrowego między głównymi posiłkami, a mój mąż razem ze mną - to chyba on jest większym łakomczuchem niż ja

w ktorym miesiacu jestes?

Widzę, że temat narzekań na teściowe i mężów zmienił się na forum przyszłych mam. Otóż z radością do Was dołączam. Tak... jestem w 9 tygodniu ciąży. Pewnie część z Was mnie zlinczuje za "głupotę", ale ja jestem szczęśliwa. Nie żałuję. Ha i nikt oczywiście mi nie uwierzy, ale zrobiłam to z mężem w maju tylko raz (pod wpływem emocji i było bardzo fajnie) i w dodatku 5 dni przed odczuwalnymi dniami płodnymi i w dodatku dla pewności, żebym nie była w ciąży, mąż wyjął penisa przed końcem. A i tak jestem w ciąży. Śmiejemy się, że "zbieram z pościeli". Tak... śmiejemy się. Dziwne, ale chyba dobre. Śmialiśmy się razem. Co prawda tylko raz, ale jednak. Potem raz byliśmy na spacerze razem, potem raz mąż przyniósł mi naszyjnik z poziomek nabitych na źdźble trawy. I już były trzy "razy" kiedy było nam razem miło. Boże, może kiedyś jeszcze będzie nam razem miło cały czas. Pragnę tego.
Na razie u mnie tylko dwie zmiany: ciąża i powrót do pracy. Przerwałam urlop wychowawczy, w razie gdybym miała iść na zwolnienie lekarskie. Będę wtedy przynajmniej dostawała pieniądze za siedzenie w domu. Powrót do pracy też trochę mnie podbudował, bo jest to inny świat, kontakt z ludźmi. Lato mnie pozytywnie nastawia. Na przeprowadzkę jeszcze trzeba czekać, bo tynki muszą schnąć miesiąc, dopiero pod koniec lipca będziemy kłaść glazury, terakoty, robić łazienkę, kuchnię, ale teraz to już nie ma znaczenia. Wiem, że to kwestia kilku miesięcy. Na zimę na pewno będziemy na swoim.

TWARGDOGŁOWA ukłon dla Ciebie za serce. Wspaniała jesteś. Trochę mnie nie zrozumiałaś. Ja też tak jak Ty się podporządkowałam, wszystko robię jak dotychczas robiła pani domu. Nic nie przestawiam, nic nie zmieniam. I nigdy się nie kłócę, nigdy nie ma zgrzytów, ale mimo to moje serce jest przepełnione goryczą i tutaj na forum wylewam swoją odrazę do teściowej. Przyszłam mieszkać do niej i rozumiem to, że nie mam prawa tu nic zmieniać. Dlatego właśnie nigdy nie poczułam się tutaj jak w domu.

NIKA jakie masz problemy z partnerem? Tajemnicza jesteś. Wygadaj się będzie Ci lżej, a tutaj nikt nie ocenia. Nie bój się krytyki. Zobacz ja przyznaję się do różnych rzeczy, a mało kto mnie oczernił. Podziel się z nami.

SMUTNY MISIU jak testy genetyczne?

witam cieszy mnie pozytywna zmiana w zachowaniu męza twojego jezyku, smutny misiu trzymam kciuki:)u mnie do porodu 6 tygodni, robimy remont ale mnie to nie cieszy. tesknie za swoim dawnym zyciem-wolnoscią

Gojka, współczuję, bo chyba nie ma nic gorszego niż być zależnym od swojego faceta.
I to jeszcze gdy on zarabia kupę forsy, a wylicza wszystko.

Moja teściowa narazie jest okej, ale pod koniec sierpnia może się tam wprowadzę. Bo 1 września mamy ślub, potem podróż, więc może pod koniec września. Chyba im później tym lepiej.

Marinamarina- napisałam dokładnie to samo w swoim poście co Ty.Jakoś nikt na mnie napadł:).
Z jednym tylko się nie zgadzam-czy według Ciebie jest jakiś konkretny wiek pierworodnego dziecka,żeby rodzić mu brata czy siostrzyczkę? 10 lat róznicy wystarczy? Ja uważam,że to świetny moment bo dzieciaki będą mniej więcej w tym samym wieku.Trochę przemęczyć się trzeba ale potem będą eazem się bawić a nawet najlepiej zaplanowana opieka mamy nie zastąpi dziecku kontaktu z równieśnikiem.

Ja też "zdecydowałam się" na dziecko gdy moje małżeństwo miała się już ku końcowi.Była jeszcze jakaś próba reanimowania- i mimo,że przez wiele lat małżęństwa nie mieliśmy dziecka a ja już w kieszeni miałam skierowanie do poradni niepłodności- stało się.Nie żałuję,nadal jestem żoną swego męża i powoli układa się - raz lepiej raz lepiej gorzej.Ale jestem szczęśliwa,że mam dziecko akurat z tym facetem.

nie wiem czy zdrowych, na razie tyle wiem co z usg.
ciaza to trudny okres, slysze ciagle ze inne matki sa takie szczesliwe, a ja nie jestem. czy mi zal wolnosci i dawnego zycia? czy juz mam dosc ciazy i tego ze co bym nie zrobila to ma wplyw na dziecko?

Żonaty!
Jakąż mam ogromną ochotę zrobic Ci krzywdę. Jeżyka mąż oszukał w wielu kwestiach. Ty masz zamiar to samo zrobic swojej żonie. Dlaczego?! Bo Ty masz ochotę mieszkac na wsi. Nie ma to jak egoistyczny współmałżonek. Do tego nie kłamie, och nie! On przemilczy to i owo i wszystko będzie cacy.

Poniekąd Jeżyk powinien  domyślac się jak wygląda zycie na wsi, a Ty chyba domyślasz się czego pragnie żona.
Nie ma to jak egoizm, a w razie czego udajemy głupiego.

Mam też złe przeczucia. Czy Ty aby nie chcesz budowac tego domu obok rodziców? Jeśli tak, to nie dziwię się oporowi żony.
Czyżby następny bezkrytyczny w stosunku do mamusi?
Dużo na to wskazuje. Chocby podejście do chomikowania i bałaganiarstwa w obejściu.
Hipotetycznie: teściowi też byś tak łatwo wybaczył zagracenie garażu, podczas gdy Twój samochód stałby pod chmurką latami?