przeprowadzka z miasta na wieś - stres i zmiany - Netkobiety.pl

JEŻYKU, bardzo miło się czyta, że jesteś szczęśliwa, w pełni Ci się to należy i należało za fakt bycia taką cudowną osobą, za wytrwałość i tak ogromną miłość do męża, nawet kiedy były trudniejsze dni. Trzymam kciuki i życzę wszystkiego najlepszego. Będzie mi Ciebie brakować na forum.

Najpierw powiem Ci, że szczerze trzymam kciuki za zdrówko synka i każdego dnia mam Was w myślach i wysyłam pozytywne wibracje

a co Twojego pytania, to jest byle jak, nie bardzo się rozumiemy i nie mamy za wiele wspólnych punktów.

Dziękuję bardzo za wsparcie. Uważam, że nie powinnam tutaj pisać o swoich problemach, bo to był wątek JEŻYKA. Cieszmy się tym, że jest szczęśliwa i wierzmy, że jednak czasami zdarza się happy end.
U mnie niestety zakończenie nie było pozytywne, każde z Nas poszło w swoją stronę. Może odezwę się w innym wątku, jeszcze nie wiem.
Pozdrawiam i życzę wszystkiego co najlepsze.

Dziękuję Tobie KASIENKO i Tobie JEŻYKU za wsparcie i za sympatię, którą od Was otrzymałam, byłyście bratnimi duszami i kompanami niedoli. Dziękuję za podnoszenia na duchu i zrozumienie, gdybyście potrzebowały życzliwej duszy, to odezwijcie się w tym wątku albo na maila. Ściskam Was mocno.

Dojazd co dzień 25 km samochodem do pracy to pewnie jakieś 500 zł... Tyle wydaje mój mąż przy dobrych wiatrach tzn. gdy nie ma awarii... To kwestia finansowa bardzo istotna, by nie przeprowadzać się.
Świeżo zrobione prawo jazdy tuż przed zimą to też argument, by jednak być gdzie jesteście. Zależy jak odśnieżane są drogi, bo w niektórych rejonach bywa ciężko.
Nie piszesz czego ma dość Twój Mąż, może da się to zmienić tu gdzie mieszkacie... a jeśli Ty będziesz miala dość w jego rodzinnym domu, to warto porozmawiać co wtedy zrobicie.
Pozdrawiam ciepło. To wcale nie błahy problem.

Czytałam posty Jeżyka - smutna historia
Ja nie dałabym rady - spakowałabym się i wyniosła...Ale też wiem, że mam dokąd...Nie każdy tak ma...

Myślę jednak, że moja sytuacja jest nieco inna... Tam nie ma gospodarstwa...to w sumie dom posród lasów, taka dzielnica większego miasteczka (4km)...Dla mnie - jak wieś - jeden sklep, dwa pks-y na dzień itp.
Z pewnością jednak nie będę musiała fizycznie pracować. Zresztą nie pisałabym się na to.

Zwłaszcza teraz, gdy rodzina mi się powiększy.... Dowiedziałam się tydzień temu....:)

Jakkolwiek - podejmę ryzyko - jutro ekipa zabiera sprzęty. Czuję, że to sprawdzian, że nie mam wyjścia. (Mąż ma dość mieszkania na jednym poziomie z moimi rodzicami - przyzwyczajeń, wspólnej kuchni itp.)

Najbardziej boję się dojazdów - to mój najwięszy stres.

A teściowie chyba będą się starać o dobre relacje - mówią, że jak będzie nam źle, to możemy wrócic do mnie lub coś innego się wymyśli... Nie wiem tylko, co moi rodzice na to...
Wiszę, że tata podchodzi bez emocji, sceptycznie...
Mama, emocjonalna, przeżywa, popłakuje, chyba czuje się urażona, że "uciekamy"...a Ona się tak starała - z tym mi ciężko...
To takie odcięcie pępowiny

Teściowa dzwoniła wczoraj, że umyła podłogi, okna...żebym się nie męczyła teraz....
Start będzie więc myślę ok...
A dalej to się okaże...

Może w pewnym momencie pójdę na L4 i będę huśtać dzidziusia pośród lasów...

Dzięki dziewczyny - trzymajcie kciuki!

Jeżyku123 śledziłam twoją opowieść od początku, pisałam i czasem dodawałam otuchy. Miałam małe zawirowania we własnym życiu i nie było mnie tutaj na netkobietach parę miesięcy, ale jak weszłam dziś to bardzo się ucieszyłam, że na świecie jest już twój największy skarb GRATULUJĘ CI SERDECZNIE! Widzę że twój świat się odmienił:) A jak jeszcze dom będzie wykończony to mam nadzieję że będziesz w końcu szczęśliwa. Tego ci życzę z całego serca. Pozdrawiam ciebie i twoją córunie!

Rozumiem, ja też wyszłam za mąż i wyprowadziłam się na wieś. Teraz całe dnie pomykam w gumiakach, kufajce (żeby było cieplej) i chustce na głowie, teściowa podarowała mi fartuch po kostki aby nie pobrudzić drelichowych spodni...moje atrakcje to targ co dwa tygodnie i praca w chlewni i oborze, doję krowy, karmię świnie i nawet muszę wyrzucać gnój, bo mój mąż pracuje zawodowo i nie może cuchnąć. Do nalbliższego miasta mam 50 kilometrów i brak czasu na takie swawole bo robota czeka (tekst teściowej). Poza tym do moich obowiązków należy praca w domu i na polu, na ciągniku też musiałam się szybko nauczyć jeżdzić, jest mi ciężko, to targanie kubłów z żarciem, sterczenie pod krową (a doję ręcznie, bo taniej) i wyworzenie gnoju na pole pozwoliło mi zapomnieć, że jestem kobietą. Włosy mi śmierdzą pomimo nie zdejmowania chustki przez cały dzięń, moje spodnie i gumiaki są uwalane gnojem - nie takiego życia chciałam ale kocham mojęgo męża!

Tak, wszystko ma swoje wady i zalety. Ja niestety nie wyobrażam sobie siebie uprawiającą  "grządki na własne potrzeby" czy hodowlę kilku sztuk drobiu "na jajka lub mięso na własny użytek". Mojej teściowej to pasuje, ale to już kobieta na emeryturze, która już pracy zarobkowej, do której w dodatku trzeba dojeżdżać, już nie podejmie.
Ja chcę podjąć pracę, jak tylko się da - z dojazdami może mnie nie być w domu prawie cały dzień (z dojazdami) w dzień powszedni.

Wkrótce pojawi się dziecko - kiedy podrośnie, chcę mieć czas także dla niego, więc weekendy na dodatkowe prace gospodarskie też odpadają - a raczej muszą być ograniczone do minimum, czyli do prac porządkowo - naprawczych wokół domu i gotowania.

Wiem, że możesz napisać, że wszystko da się pogodzić, jak się chce, jednak niestety - nie wszyscy nadają się w 100% do życia na wsi, a nie tylko "posiadania tam miejsca zamieszkania, czy noclegu".

Dobre strony mojego życia? Hmmm - jestem z kimś kogo kocham ze wzajemnością, ale... Czy mogę powiedzieć "wsi spokojna, wsi wesoła" jak słyszę o "kłótniach o miedzę" czy o 2-metrowy pas ziemi szerokości pół metra (najgorszej klasy, właściwie sam piach!!!), za który "miejscowi" chcą ogromne sumy odsprzedając państwu - by mogła powstać droga asfaltowa, to życie na wsi aż tak pięknie nie wygląda - nie ta takiej zapadłej

fajnie Jeżyku, że wróciłaś na forum - bez Ciebie to nie było to samo. Miło czyta się Twój post pełen radości i zadowolenie z życia - optymizm bije i zaraża innych wiele przeżyłaś zawirowań z panią teściową i wiele cennych rad udzielisz dziewczynom, z podobnymi problemami.

p.s.A teraz pozwolę sobie na małą prywatę - ściskam Cię serdecznie

Bardzo podoba mi się to podejście, to my kobiety same czynimy siebie mniej lub bardziej atrakcyjnymi i kobiecymi. A to co mamy na sobie, ma bardzo duży wpływ na nasze samopoczucie, kobiecość i własną wartość. No i nasi Panowie też są zadowolenia z takiego obrotu sprawy.

Właściwe podejście, praca pozwala Ci być niezależną finansowo, przebywać z ludzmi, robić to co lubisz, no i oczywiście macie drugie (pewne) źródło utrzymania.

Jak ten czas szybko leci, Twoja Niunia ma już 5-msc. Masz cudownego męża i cudowną rodzinę i...w końcu robisz co chcesz i jak chcesz. Bardzo dobrze, że żyjesz po swojemu, bo szczęśliwa mama i szczęśliwa żona potrafi dać szczęście swojej rodzinie.
Co do opisanych zachowań tesciówki, no cóż, różne sa charaktery i zachowania i typy osobowosci, które nigdy się nie dogadają - jak Ty i ona. Jestem pewna, że jak się wyprowadzisz, to dopiero doceni jaka z Ciebie fantastyczna żona, pani domu i matka. Będzie Cię wychwalać pod niebiosa. Postaw jasne granice w wychowaniu córeczki, powiec jej, ze Ty jesteś matką i Ty wiesz najlepiej co jest dla córki najlepsze. Powiec, że jak będziesz potrzebowała porady czy pomocy to się zwrócisz do niej (oczywiście nie zwrócisz - to tylko grzecznościowy zwrot), a póki co będziesz robić, to co Ty uważasz, w kwestiach karmienia, picia i innych.

Podejrzewam, że niektóre jej zachowania, wynikają niekoniecznie ze złej woli, tylko z faktu braku domyślności, obycia i taktu. Np. opisana przez Ciebie sytuacja z sukienką, poprostu nie wie, co wypada a co nie, powiedzieć w towarzystwie. Ja bym na Twoim miejscu odpowiedziała, że "w takim razie to krój idealny dla mamusi, ukryje co nie co"
Zagranie z wigilią, doskonale rozumiem, jak się poczułaś, zlekceważona i jakby wogóle Cię nie było. Może ona nie zna tradycji wspólnych, rodzinnych posiłków, wspólnej wieczerzy. Dla niej to normalne, że każdy je sam a potem idzie do roboty. Powiec, że było Ci przykro, że nie poczekali na Ciebie z kolacją. A niech wie, że nie życzysz sobie następnym razem takiej sytuacji.

Podobnie sprawa się ma z nalewaniem zup, ona poprostu jest nauczona, że mężczyznom należy wszystko podać pod nos, a Ty sobie poradzisz.
Nie usprawiedliwiam jej zachowań, czy komentarzy, ona poprostu nie umie inaczej.

A teraz dwa słowa tego co u mnie. Przez jakiś czas z mężem mieszkaliśmy oddzielnie. Za bardzo brałam wszystko do siebie i nie nawidziłam swojego życia. Musiałam się wyprowadzić, bo inaczej oszalałabym albo popadła w depresję, nie chciało mi się żyć. Mąż poprosił o jeszcze jedną szansę, ponieważ wciąż zależało mi Nim, postanowiłam spróbować, aby potem nie żałować, że tego nie zrobiłam. Było ciężko, sporo żalów i pretensji, ale jakoś sie udało, choć sporo pracy przed Nami jeszcze.
Z powodów rodzinnych na dłuższy czas teściowa wyjechała, dzięki temu zbliżylismy się do siebie z mężem. Żyliśmy w końcu jak małżeństwo, tak jak zawsze sobie wyobrażałam, okazało się, że on widzi wiele rzeczy podobnie jak ja.
Po powrocie teściowej jest jakby lepiej,  chyba pozytywnie się zdziwiła, że tak doskonale sobie radziliśmy, że codziennie dwudaniowe obiady, że posprzątane, że wszystko dograne. Że mąż nie schudł i nie wydzwaniał i nie prosił "mamusiu wróć". Okazało się, że święta mieliśmy bardziej tradycyjne i wystawne niż te, które ona przygotowała razem z córką - zatkało ją. Może mnie doceniła w końcu, że coś jednak umiem. A może zobaczyła, że każdy ma prawo do własnego życia, że jej córki żyją jak chcą i że teściowe mają za nic. Może ona nie chce być taką znienawidzoną teściową. Narazie upłynęło zbyt mało czasu, aby stwierdzić, jak dalej będą wyglądać nasze relacje, ale póki co, ja również staram się żyć, tak abym to ja była szczęśliwa a nie uszczęśliwiać innych kosztem siebie.

Jak czytam Was- dziewczyny,które przeprowadziłyście się na wieś to oczami wyobraźni widzę siebie.
Mój mąż jest ze wsi- takiej głuchej,bez telefonu przez wiele lat,pralki i odkurzacza.Gospodarstwo jakieś wielki nie było,ze dwie,trzy krowy,trzy świnie,koń- obowiązkowo i kury.
Mój mąż,podobnie jak i dwójka jego braci nie pracują na roli.Mąż ma sieć przychodni,jedna pięć kilometrów od rodzinnego domu.
Mąż spłacił braci i postanowił wyremontować górę- ponad stumetrową żeby można było przyjechać z dzieckiem,w weekend pomieszkać..
Moi teściowie są strasznymi brudasami,kiedy jeszcze nie mieliśmy zrobionej góry przyjeżdżaliśmy w weekendy,czasem też pomóc w polu. czasie żniw nie pomagałam bo mam alergię ale sprzątałam ten cały domowy syf.Było mi smutno jak za tydzień przyjeżdżaliśmy i syf był jeszcze większy.
Od paru lat przyjeżdżamy na wieś latem,w wakacje z córką.Mamy wielkie trzy pokoje,tarasy,własną kuchnię i łazienkę i nawet klimę bo latem jest gorrąco.Mój mąż liczył i liczy nadal,że zgodzę się przeprowadzić tam na stałe. W tym roku założył nawet kaloryfery więc święta spędzliśmy tam.
Wywalczył z rodziną porządek na podwórzu- zasadził mnóstwo świerków od strony ulicy,zrobił płot,zapłacił za ułożenie kostki,jest sporo tujek a wiosną mnóstwo kwiatów.Córka ma na dworze huśtawki,trampolinę,basen a pod wielką piękną lipą mamy stół,hamaki i tam przyjmujemy gości,którzy są zachwyceni i nie rozumieją dlaczego ja chcę mieszkać w mieście w 50 metrowym mieszkaniu.
A ja wiem,że gdybym się przeprowadziła moja teściowa żyć by mi nie dała bo ona jest tak samo sukowata jak Twoja- Jeżyku.Tylko,że ja nie jestem tu codziennie a poza tym ostro ją opierdzielam,żeby na zbyt wiele sobie nie pozwoliła.
Poza tym wszyscy czują się tu bardziej u siebie niż ja.Bracia mego męża,mimo,że zostali spłaceni nadal czują się tu wyjątkowo swobodnie.Jeden z nich w zeszłym roku przywiózł swoje auto po wypadku i postawił je obok ławek pod lipą.No bo on ma gospodarstwo agro i przecież nie bedzie zaśmiecał podwórka swego jakimś złomem.
Chłopaki potrafią wpadać i podrzucać dzieci mi do opieki,bo niby do babci je wiozą ale one już do babci na dół przez cały dzień nie schodzą tylko siedzą u nas.Co niedzielę całe towarzystwo z rodziną- razem 8 osób wpada do mamusi na obiadek a potem( czy tego chcemy czy nie) do nas na kawkę czy piwko czy na grilla.I nieistotne,że ja mam akurat innych gości- oni świetnie się asymilują.
Wykorzystują to bez umiaru,że ja praktycznie całe wakacje mam wolne więc podrzucają dzieci jak jadą do pracy bo przecież 13 latek i 7- latka nie poradzą sobie w domu przez sześc godzin.
Moja teściowa robi identyczne akcje jak Twoja Jeżyku- potrafi zawołać męża z córką na dół na "ciasteczko" na przykład zapominając,że jestem też ja.Albo mój ulubiony tekst kiedy wyjeżdżamy na wakacje- do wnuczki-"trzymaj się taty bo wiesz tam ludzie po polsku nie mówią".No tak,to mąż przez trzy lata prawie siedział na tylku i zajmował się dzieckiem dopóki nie poszło do przedszkola,no to kogo ma się "trzymać".Heheh- moja córka jak jestem w pracy a raz w tygodniu z przedszkola odbiera ją mąż potrafi do mnie wydzwaniać kiedy wrócę bo jej smutno beze mnie.Ale kiedy była mała moja teściowa potrafiła powiedzieć" no to córusia tatusia,chce do taty" kiedy ten brał ją na ręce.A wtedy właśnie córka płakała i wyciągała ręce do mnie.Ona generalnie jest mistrzynią w zaklinaniu rzeczywistości.
Widzę to i mam świadomość( jak i pozostałe synowe),że jestem tylko dodatkiem do synusia i wnusi.Moja teściowa potrafi uzgadniać z synkiem jakie kwiaty zasadzić przed domem,jakich warzyw z ogrodu chce do domu- jak wracamy do miasta,doradza mu gdzie postawić trampolinę a gdzie basen.Wpada do nas na górę i rozkłada święte obrazki

Chaberku- nie wiem co musiałoby się stać żebym zgodziła się przenieść.Fakt,często mam dość małego mieszkania,do którego trudno kogoś zaprosić.Mój mąż wręcz wstydzi się tego jak mieszkamy(łazienka zrobiona dopiero teraz po dwóch latach mieszkania,stara,śmierdząca boazeria w przedpokoju i kuchni,odnowiony właściwie tylko pokój córki),nie zaprasza tam swoich znajomych i współpracowników.Ale na wieś- proszę bardzo-żeby się pochwalić jaki to ma "wypas" w domu.
Ja też trochę wstydzę się mojego mieszkania w mieście i dość mam pytań znajomych:"czemu wy tu nic nie remontujecie,przecież was stać".No tak,stać mojego męża,ja zarabiam znacznie mniej.
Chaberku,mój mąż nie inwestuje naszych pieniędzy-on inwestuje swoje.Mamy rozdzielność majątkową.Jego rodzice o tym nie wiedzą i pamiętam jak kiedyś jego ojciec mi powiedział,że powinnam mu dziękować na kolanach jaki to on dom postawił bo ja mogę sobie tu teraz przyjeżdżać a po jego śmierci to też będzie moje.Nie miałam ochoty temu złosliwemu prostakowi niczego tłumaczyć,więc tak zostało...
Kiedy już mam chwilami dość i zrobię awanturę,mój mąż zaczyna się liczyć z tym,że ja też mam prawo decydować co potrzebne nam jest do domu na wsi a co do naszego mieszkania i skoro ja prowadzę dom jeden i drugi to należałoby mnie informować na przykład o niezapowiedzianych gościach czy planach na popołudnie.
Moja teściowa jest na tyle prymitywną kobietą,że obgaduje mnie do swich dwóch synowych a je dwie obgaduje do mnie.Potrafi też poskarżyć się synkowi a kiedy ja robię wielkie oczy ze zdziwienia jej relacją i przedstawiam jak naprawdę sytuacja wyglądała mój mąż z lekka baranieje i nie bardzo wie co z tym fantem zrobić.Ja sama mu mówię,że wiem od jego braci,że z nimi postępuje tak samo: obgaduje jednego syna przy innym.
Gdyby jej pozwolić wtrącałaby się we wszystko.Ostatnio moja córka po raz kolejny "zgubiła" balona napełnionego helem.Powiedziałam,że to ostatni jakiego ode mnie dostała bo to są drogie rzeczy a mnie nie stać na puszczanie w niebo 20 złotych.Córka sobie popłakała a za chwilę przyszła z babcią,która powiedziała mi,że mam jej następnym razem balona kupić bo nie może tak być,że dziecko płacze.Celowo nie zwróciłam się do teściowej tylko powiedziałam córce,że ja już się na ten temat wypowiedziałam a jak babcia ma ochotę to niech kupuje wnuczce a ode nie ma prawa wymagać.
Takich sytuacji jest kilka w tygodniu ale jestem twarda i nie ustąpie na palec bo wtedy teściowa już będzie mnie miała.
Powiedziałam mężowi,że ja się na wieś nie wyprowadzę i nie godzę się także na postawienie osobnego domu w pobliżu teściowej.
Mam świadomość,że jak ona albo teść zaniemogą to nie synkowie będą koło nich skakać tylko ja.Powinni czasem o tym pomyśleć zanim coś chamskiego czy złośliwego do mnie powiedzą.

Gdybym chciała coś wymusić, to postępowałabym tak jak mąż Gojki. Nie remontuje mieszkania, bo w jego głowie siedzi plan, być może już od dawna - po co ładować pieniądze w remont, skoro i tak dąży się do sprzedaży. Rozdzielność majątkowa ma swoje plusy i minusy.  W tym przypadku moze się okazać katastrofą, a jeśli jeszcze mieszkanie jest własnością męża - to pasztet.

Pieniądze są czymś pożądanym, ale mogą też być potężnym orężem wykorzystywanym do osiągania swoich celów. Mieszkanie jest super lokatą i zabezpieczeniem. Jego wartość nie maleje, można go wynajmować, ale też nikt nie będzie chciał nory, trzeba zainwestować w remont. O co kurna chodzi w tym przypadku? O całkowite uzależnienie żony od siebie? O kontrolę? Jak zamieszkasz na wsi, to wiadomo, że będzie jak u wielkiego brata. Każde wyjście, przyjmowani goście i wiele innych spraw pod czujnym i zawsze wszystko wiedzącym okiem mamusi.
A dzieci, ich kształcenie, dostęp do przedszkola, świetlicy? Owszem zdarzają się wyjątki wiejskich placówek, ale to w miejscowości takiej jak moja, bliskiej miasta, kilkutysięcznej wsi, o zagęszczonej zabudowie. Tutaj działa  świetlica, przedszkole, jest oferta zajęć dodatkowych, można spokojnie do 17-tej powierzyć dzieci.
Jak będzie to wyglądało tam, jakie perspektywy będą mieć dzieci. Czy tylko maż widzi swoje korzyści. Perspektywa opiekunki starszych ludzi też by mnie odstraszyła. Wiem z czym się to wiąże, nie zwracamy często uwagi ile osób zostało uwiezionych w domach, przy swoich rodzicach czy teściach. Sama zajmowałam się swoimi dziadkami, babcia wymagała w ostatnich miesiącach pielęgnacji niczym niemowlę. Tylko rozmiary wszystkiego spore, a i zapach towarzyszący temu, to nie kupka niemowlęca. Często o jakimkolwiek wypoczynku mowy nie ma, o wyjeździe tym bardziej, rodzina najczęściej zadeklaruje pomoc, ale jej nie dotrzymuje.

Kochanej osoby nie stawiamy pod ścianą, liczymy się z jej uczuciami, nie zmuszamy do lubienia czegoś na co ochoty nie ma, decyzje podejmujemy wspólnie, nie usiłujemy ograniczać jej poprzez narzucenie czegokolwiek.
Że też synowie mamusiom takich numerów nie wycinają, tylko zonie, swoim dzieciom. A niech by mama sprzedała dom, pieniądze dała młodym i sama u nich robiła za służbę.

pomyślam podobnie, że mąż Gojki, nie remontuje mieszkania, aby "zmusić" ją do przeprowadzki

ALEGORIA26- co Twoja wypowiedź ma do tematu, bo nie rozumiem

Przede wszystkim wielkie słowa uznania dla Jeżyka !!! Znalazłem ten post wczoraj..., czytałem do 1-szej w nocy i tylko zdrowy rozsądek ( że trzeba kiedyś spać) kazał mi dokończyć lekturę dziś. Poruszająca historia ..., pełna zmagań, zmian na lepsze.... za chwilę na gorsze.... z niezmiennym nieszczęściem w postaci teściowej ....
     Kiedy czytałem pierwsze Twoje wpisy Jeżyku , krzyczałem do ekranu  - Uciekaj stamtąd !!!!,  Nie sprzedawaj swojego mieszkania !!!!.  Zaryzykowałaś...... a ja przed pójściem spać przerzuciłem się na ostatnią stronę by przeczytać, że........ uff -  jesteś szczęśliwą mamą i żoną ! Gratulacje J !!!   Bardzo, bardzo się cieszę....!!! 
     Twoja miłość do męża i oddajmy też sprawiedliwość mężowi - jego do Ciebie sprawiła, że powoli, powoli ale idziecie w wymarzonym przez Ciebie kierunku. Przyznam, że nie byłem tego pewny a właściwie to  spodziewałem się, że rzucisz wszystko w diabły !. Wiem..... ?miłość ci wszystko wybaczy?... ale mimo wszystko jestem pod wrażeniem Twojej walki o małżeństwo, pomimo strasznej teściowej i... niestety niejednoznacznej postawy męża. JESTEŚ WIELKA Jeżyku !!! Martwi mnie tylko to, że ciągle mimo słów radości co chwila jednak czytam w Twoim poście słowa skargi na teściową ale i na męża, który jednak nie do końca  niestety odciął jeszcze pępowinę od ?mamusi?...

       Fajnie, że wreszcie znalazłaś sposób na czarownicę....:). Tak się składa, że  takie ?postawienie się? jest najlepszą metodą na tego typu osoby. Od czasu do czasu udaje mi się ?nakrzyczeć? na kogoś ?ważnego? kto normalnie krzyczy na innych..... Nieraz aż się nie mogę powstrzymać od śmiechu jak takie pokazanie, że ?się ciebie nie boję? przynosi zbawienne skutki. Szkoda, że nie zastosowałaś tej metody od razu ale rozumiem, że nie chciałaś ?zadzierać? z matką swojego faceta. 
      Poza tym... jak piszesz.. ?mieszkasz u niej? No i właśnie...... To jest niewłaściwe myślenie, Ty nie mieszkasz u niej tylko mieszkasz ze swoim mężem !. Nie u niej, nie u niego  - tylko z nim !. No niestety..., z opisu widać, że mąż tego przynajmniej na początku zupełnie nie rozumiał. Oczywiście, dzięki Twojej determinacji już niedługo będziesz  mieszkać ?u siebie? i ...że tak się wyrażę... ?na swoich śmieciach? nie pozwolisz teściowej się szarogęsić... I bardzo dobrze... !         
      Piszesz, że wasz nowy dom będzie stać ok. 180 metrów od obecnego......  Jest to jakaś ochrona przed tym potworem ale...... Tak naprawdę, to bardziej niż w fundamenty musisz jednak inwestować w męża. To on powinien stanowić najbardziej skuteczną  ochronę dla Ciebie.  Zgadzam się z wypowiedzią którejś z dziewczyn, że facet po prostu wyrósł w takiej kulturze, w której syn słucha mamusi a jak jeszcze ją ?ubóstwia? no to nawet mu przez myśl nie przejdzie, że mamusia może nie mieć racji a jej postawa może rozwalić jego małżeństwo... I musisz mu to uzmysłowić... 

      Jeśli mogę coś poradzić, to skoro w swojej pracy zawodowej masz kontakt z rolnikami to powinnaś już zorientować się, że żadna teoria, nawet najlepsza nie przekona chłopa tak skutecznie jak ....... przykład zza miedzy... Agronom może namawiać go do nowej odmiany zboża  i nic nie wskóra ale jak sąsiad  tą nową odmianę zasieje i zbierze taaaki plon, to następnego roku połowa wsi ją sieje....  Taka nasza przypadłość rolnicza...:)
     W Twoim przypadku dobrze by było znaleźć wśród znajomych, może krewnych dwa małżeństwa. Jedno takie, które rozpadło przez wtrącającą się do wszystkiego teściową (przy aprobacie syna) a drugie takie, w który teściowa też się wtrącała ale mąż  okazał się być facetem z jajami i stanął po stronie żony i teraz są razem szczęśliwi itd., itp...., sama rozumiesz...  Jesteś inteligentną dziewczyną, więc chyba nie muszę  pisać, że ma to być zrobione ?dyskretnie?, nic na siłę... - niech sobie facet przemyśli sprawę....... A jak nie znasz takich małżeństw to poproś jakichś znajomych by odegrali  takie role.... Myślę, że warto.
Oczywiście, też póki teściowa faktycznie nie będzie wymagała waszej pomocy - trzymaj ją z daleka od swojego domu !

      A teraz tak ogólnie do wszystkich tych dziewczyn, które zastanawiają się czy przyjść na wieś za swoją miłością.  Miłość miłością, ale jeśli macie jakiekolwiek podejrzenia, że  w waszym konkretnym przypadku może to działać głównie w jednym kierunku to musicie się dobrze zastanowić i najlepiej by było sprawdzić te przyszłe warunki wzajemnych relacji...... Mówię tu o prawdziwym stosunku waszych przyszłych teściów i samego  ewentualnego męża do was.... 
     Jak słusznie Jeżyk napisała - teściowa przed i po ślubie to dwie różne kobiety. I niestety podobnie może być z jej synem, który w sytuacjach, kiedy jesteście sami  jest wspaniałym facetem (inaczej byście go nie kochały) ale pod czujnym okiem taty i mamy... może się okazać, że zdecydowanie bardziej jest ich synem  niż waszym mężem ! Myślę, że niewiele dałaby tu nawet szczera rozmowa.
       Bo mogłoby się okazać, że będzie tak jak w przypadku mieszanych narodowościowo (kulturowo) małżeństw. Na pewno znacie przypadki kiedy Polka wyszła za np.. Araba... i wszystko było cudownie.... Facet był wspaniałym mężem , o niebo lepszym od polskich parterów jej przyjaciółek - do czasu kiedy mieszkali w Polsce.... Ale kiedy wyjechali do jego kraju to kultura islamu sprawiała, że facet zmieniał się nie do poznania!. To było silniejsze od niego. I podobnie może z mężczyznami na wsi..., będą na wszystko się zgadzać i będą faktycznie szczerze to mówić... ale jeśli nie będą mieć odwagi przeciwstawić się ?tradycji?, a głównie swoim rodzicom - to marnie to widzę....
       Zresztą  i Jeżyk i inne kobiety pisały tu o tym, że kiedy ich facet był w jakiś sposób  przez pewien czas ?odizolowany? od ?mamusi? to był tym ?dawnym, kochanym mężczyzną? ale pojawiają się ?oni? i chłopak zapomina, że nosi spodnie i kocha swoją kobietę.
       Na szczęście coraz więcej jest ?prawdziwych facetów?. Znam zresztą wiele takich przypadków, kiedy synowa wbrew oczekiwaniom (mniejszym lub większym) teściów niespecjalnie udziela się w gospodarstwie (w tym o zgrozo (:)) dotyczy to kobiet wychowanych na wsi) ale ponieważ ich mężom to wcale nie przeszkadza to mają udane małżeństwa!. A i teściowie nie pozwalają sobie w tej sytuacji na jakieś zagrywki. 

    Dobrze by było byście przy okazji jakiejś kolejnej wizyty  u swojego chłopaka na wsi zabrali ze sobą jakąś koleżankę czy krewną, która przyjrzała by się  relacjom  waszego chłopaka z rodzicami , tamtejszym obyczajom, zwyczajom i by ?wyczuła? prawdziwe intencje ewentualnych teściów wobec was.  Wy jesteście zakochane, więc nie oszukujmy się - nie ma większych szans byście mogły prawidłowo ocenić sytuacje, ale wasza przyjaciółka..... chłodnym okiem...... bez emocji wiele zauważy......!
I jeszcze jedno - piszę o wsi bo historia Jeżyka rozgrywa się w tych klimatach ale... rzecz tak naprawdę dotyczy wszystkich....

Drogi Jeżyku... jeszcze raz  wyrazy uznania i życzenia spełnienia marzeń......!!!
Będzie dobrze !

Smutny misiu to Wy jak wyjeżdżacie to zostawiacie klucze do swojej części teściowej?No jak można tak włazić o robić po swojemu? Poza tym jak to ona uważa,że to Ty jesteś u niej? Przecież płacicie rachunki,sami remontujecie...Jak z niej inwestorka? Inwestuje za Waszą kasę? heheh.
Rzeczywiście,za mało asertywna jesteś i cierpisz na tym...
Wiesz,ja to chyba wredna suka jestem bo czasem tak sobie myślę,że byłoby dobrze jakby moja teściowa z teściem za długo nie żyli bo powykańczają psychicznie swoje synowe.I synów też...
A i wnuki będą miały o nich lepsze zdanie...Bo moja teściowa to potrafi wnuki przeciwko matce nastawiać.Jakiś czas temu dzieci jednego z braci mojego męża zadzwoniły od babci,że tata pobił mamę i że była u nich policja a na to babcia,żeby głupot nie gadały i się wyłączyła.Jak synek przywiózł i zostawił na parę godzin dzieci to te powtórzyły to samo a wnuk pokazał babci swoje plecy z razami po pasie bo bronił chyba mamy.
Ta kretynka powiedziała,że ich mama jest nienormalna i to nie może być prawda tylko ona- mama tak kazała im mówić...
Wiesz,z każdym dniem jestem coraz bardziej moją teściową przerażona...

O kurczę, jak przeczytałam Gojko o tym pobiciu i reakcji teściowej, to mną zatrzęsło. Co za głupie babsko, jak można spoglądać na obite plecy dzieci i gadać takie farmazony. Też jestem przerazona, nie zgadzaj się za skarby świata na zamieszkanie na tym zadupiu. Nie masz prawka, jesteś chora, nie wyobrażam sobie twoich dojazdów. Toż to śmierć za życia, zostaniesz odcięta od wszystkiego, a otrzymasz jedno - teściową.

Smutny misiu, wasze inwestycje to ułamek wartości domu. Teściowa nie powinna wtrącać się do was, malować i cudować. Co nie znaczy, ze przestała mieć jakiekolwiek prawo głosu. Ten dom jest nadal jej. Gdyby mi wypominano inwestycje, szybko wyliczyłabym ile zaoszczędziliście na wynajmie mieszkania, wyliczenia podsunęłabym pod nos. Nie tędy droga Misiu, wy remontujecie, nie musicie wynajmować. Teściowa się cieszy, że jej chałupa wypiękniała i wzrosła wartość. Co do reszty to wiem, co przezywasz, z dala od bliskich można ześwirować.

Facet ze wsi, pięknie napisane. Miło, że jakiś mężczyzna się odezwał. Tak delikatnie do wszystkiego podszedłeś, zupełnie jak mój mąż. Też przeprowadziłam się na wieś, tylko nie mamy gospodarstwa. Od swojego meża oczekiwałam, że będzie facetem z jajami, powie raz a stanowczo swoim rodzicom - nie, nie życzę sobie, nie wtrącajcie się. A on delikatnie, w białych rękawiczkach, byle nie urazić, nie narazić się. Owszem, krzyknąć potrafi, ale na mnie. Tylko, ze ja już sobie nie daję w kaszę dmuchać, awantura jest, aż się iskry sypią, skorupy fruwają.

Jak to miło, że się taką jak Jeżyk, co to kasę wyłoży znalazło, ale zadbać o nią to już nie teges, co? Facet, a miałbyś odwagę krzyknąć na swoją matkę, widząc jakie przykrości czyni żonie? Czy też tak delikatnie, lawirując, oczekiwałbyś na cud polubienia się kobiet? No tak, z jednej strony wizja zapisanego gospodarstwa, z drugiej inwestycja żony, jak wybrnąć łapiąc dwie sroki za ogon?

Sorry Jeżyku, na starość robię się cyniczna, Facet ze wsi miał może dobre intencje, a ja zamiast ciebie mu wysmarowałam to i owo.

A mnie chodzi o konkrety. Jak postąpiłbyś na miejscu męża Jezyka, jak obroniłbyś żonę przed własną matką, proszę odnieś się do wigilii, pozostałych zachowań jej męża. Napisz jak oceniasz postawę męża Gojki, jego matki. Co ty byś radził piszącym tu kobietom.

Mój mąż też olewa gadanie rodziców, tylko to nie jemu matka ze sąsiadką obrabia tyłek, a nam "obcym", miejskim synowym. Taką metodę to sobie można...
Ty również chowasz głowę w piasek. Powiedz, ale tak szczerze, co by powiedziała i jak się odniosła twoja matka, gdyby to tobie żona taką awanturę urządziła?

Podziwiam naiwne i idealistyczne podejście większości mężczyzn  do matek. Na wsi ten bałwochwalczy szacunek jest o wiele bardziej widoczny. Oczywiście panowie twierdzą, ze są bardziej dojrzali, starych rodziców na śmietnik nie wyrzucą, nie widzą niczego złego w mieszkaniu z mamusią, itp. Jak co do czego przychodzi, jego rodzicami zmuszona jest zajmować się żona. Jeśli robi to samotny syn, nie da rady, jest rozgrzeszany przez społeczność.
Mój syn też rzucał deklaracjami. Poprosiłam ładnie, studencik zakasz rękawki i wio na wolontariat do DPS-u, nie rzucaj słów na wiatr i nie pitol jeśli sam czegoś nie zakosztowałeś.

Facecie ze wsi, wszystko pięknie, klawiatura nie jedno przyjmie - tylko na litość, byłbyś o wiele bardziej wiarygodny mając żonę. Mój kochany mężuś nie takie rzeczy obiecywał, poddał się szybko.
Jesteś wykształcony, a zupełnie oderwany od rzeczywistości. Ty możesz sobie nic nie robić z gadania rodziców, ale winną i tak byłaby twoja żona. Ty stawiasz ścianę w poprzek korytarza.  O manipulowanie synkiem w celu odcięcia cię od rodziców posądzono by... Jak myślisz, kogo?

Dlatego mówię stanowcze NIE, mieszkaniu z rodzicami. Dotyczy to też mojej matki, każda nasza utarczka to byłoby łypanie złym okiem na męża. Za nic pojąć nie mogę, czemu zamiast jednej wielgachnej chałupy, nie lepsze są dwie mniejsze. Nie znam takiej technologii, która zapewniłaby wyciszenie 100% sufitu.

Mam niewiele czasu, więc do rzeczy. Po jakiego grzyba biegać ze sztachetą. Biorę mamusię na bok i zdecydowanym tonem: za dużo plotek krąży, żona się uskarża, jeśli nie od ciebie wyszły te wiadomości, to od kogo? Tak samo podchodzę do swojej matki, ostro i konkretnie, mamuś  nie interesuj się, nie wnikaj, bo stosunki zahaczą o zimną wojnę.
Moi synowie, też muszą nauczyć się tej sztuki w stosunku do mnie. Nie czarujmy się i bądźmy uczciwi, prawdopodobnie wykorzystałabym ich uległość. Z jednej strony złoszczę się na pyskacza, z drugiej wiem, że delikatnym i rozlazłym działaniem czy tonem, nic się nie wskóra.

Jestem niezależna, cenię tę cechę u innych bardziej niźli inne. Postawa poddańcza w stosunku do rodziców dziwi mnie, nie umiem jej zaakceptować.
Mam szczerą nadzieję, że będziesz umiał zrealizować to o czym napisałeś. Dla mnie jest to niewyobrażalne. Nie znam ani jednego małżeństwa, mieszkającego nawet na oddzielnym piętrze, mogącego ukryć co się u nich dzieje. Powtarzam raz jeszcze - zawsze rodzice patrzeć będą krzywym okiem na kłótnie, nawet jeśli to są  dorosłe dzieci. Tego nie da się przeskoczyć.

Dom mamy wybudowany w odległości kilometra od rodziców męża. Owszem, nie wpuszczam teściów pod dach. Zdziwiony? To dobrze, tak też można. Sąsiedzi zza siatki nie reagują, teścia nikt nie lubi. Mąż może do woli odwiedzać rodziców, nie ma sprawy. Ja powiedziałam stop, jeśli swoją matkę widuję 6 razy w roku, to oglądanie kilkaset razy, w tym samym okresie teścia, przychodzącej kiedy jej wygodnie teściowej, przelało czarę goryczy.
Mąż nie potrafił zapanować nad tym całym chaosem, unormować naszych stosunków, wzięłam sprawę w swoje ręce.
Jestem wredna, sama przyznaję. Jeśli znajdziesz odpowiednią kandydatkę na żonę, wsłuchuj się z należytą uwagą w to co mówi, nie lekceważ jej zdania i uczuć.
Może źle cię oceniłam, z całego serca chcę się mylić.

Ja chyba padnę, wróciłam z przychodni ( NFZ do odstrzału) i muszę stwierdzić jedno: to tylko na wsi możliwe. Pan pyta panią: dobrego masz zięcia? Cała poczekalnia zamieniona w słuch, będą niusy.Czegoś takiego w mieście nigdy nie słyszałam, uwagi wymienia się szeptem, nie zbierają się grupki kumoszek, panowie nie roztrząsają sytuacji politycznej na całe gardło.

Pragnę coś jeszcze dodać, odnośnie tematu. Ktoś, kto się wprowadza do współmałżonka, pod dach teściow, nigdy nie będzie czuł się swobodnie, będzie miał opory. Żal i narastająca frustracja prędzej czy później doprowadzą do wybuchu. Mąż czy żona przyzwyczajeni do swojej matki, ale czy ich współmałżonek nie może mieć odmiennego zdania o cudownej mamuni? Trzeba krytykę przyjąć na klatę i coś wreszcie zrobić, a nie czekać, a nuż sytuacja sama się wyklaruje.

Najgorsze są jednak słowa " przesadzasz", to własnie one uwolniły lawinę. Nastała cisza przed burzą, mojemu staruszkowi wydawało się, ze wszystko na dobrej drodze, nic bardziej mylnego. Ja się przygotowywałam do wojny, skoro on lubi się migać, nie stanie twarzą w twarz z problemem, to dla mnie dobrze. Coś tam przebąkiwał o matce, a ja oczywiście " przesadzasz". Pytał co ma przekazać matce, a ja na to, to co mnie latami mówiłeś. Dalej też twardo, konsultowałam z tobą każdą wizytę matki - konsultowałam, przyjechała kiedykolwiek bez zaproszenia? - nigdy. Proszę o takie samo potraktowanie swoich rodziców. Teściowa oczywiście żale po wsi rozniosła, moją odpowiedzią było pytanie: a  znacie państwo moją matkę? Jak często jest tu widywana? Wiejskie wścibstwo na coś się wreszcie przydało.

Nic nie robienie, zbywanie drugiej strony, unikanie i lawirowanie, to moim zdaniem zawsze doprowadzi  do wybuchu. Mieszkając pod jednym dachem z synową, wolałabym nie usłyszeć ich kłotni, bo jednak gdzieś w podświadomości stanęłabym po stronie syna. Wiem jednak jaki ma charakter, aniołem nie jest i należałoby czasami nim wstrząsnąć. Dlatego czego uszy nie słyszą, oczy nie widzą, sercu nie żal.

Trzeba uczciwie i bezstronnie patrzeć na swoich rodziców. Ja mam od groma wad, moja matka mnie wkurza, ja ją, potrafimy wbić sobie po szpili. Można zwrócić jej uwagę, focha nie strzeli, a jeśli coś jej nie pasuje, klarownie wyjaśniam, ale nie dam sobą dyrygować, ani tym bardziej wtrącać się. Ma jasno zapowiedziane, że na temat mojego męża może się do mnie wypowiedzieć, nigdy publicznie, nie ma prawa w jego własnym domu nim dyrygować.

Facecie ze wsi, opiekowałam się dziadkami, bo matka pracowała, męża w to nie mieszałam, pracował, albo jeździł załatwiać różne sprawy związane z domem. Raczej tego doświadczenia nie chcę powtarzać. Moja matka widziała ile mnie to kosztowało, jest zgodna co do zamieszkania w domu spokojnej starości. My z mężem także wybieramy taką opcję.
Jak myślisz, dlaczego zasugerowałam synowi wolontariat w DPS-ie? Jeśli kiedykolwiek zechce zająć się nami, to sam, niech nigdy nie wpadnie na pomysł obarczenia tym żony. Nie widział i tak jeszcze stadiów terminalnych, czy też agresywnych staruszków z alzheimerem. Koleżanka matki z pracy, została dotkliwie pobita i podrapana przez własną matkę. Tak więc szumne deklaracje spełniajmy sami, a wszystko będzie ok.

Witam serdecznie!

Jezyku przeczytalam cały watek i serce mi peka..ilez Ty musialas przejsc moja droga

cchialam tylko napisac ze zycze Ci duzo sił i wytrwałosci i oby tesciowa nie rozwalila waszego malzenstwa niech sie corcia zdrowo chowa:) Ja urodzilam cztery miesiace temu:)

Jestes wspaniała kobieta nie daj sie tej małpie z piekła:*

I jeszcze.....

GOJKA.
Też mamy z mężem oddzielne pieniądze i doprowadza mnie do czerwoności kiedy każdy zapomina, że ja pracuję i mam swoje pieniądze, że dom jest budowany za pieniądze ze sprzedanego przeze mnie mieszkania. Tutaj fakt, że jestem kobietą świadczy o tym, że mąż musi mi dawać na zakupy, bo kobieta tu nic nie ma. Działa to na mnie jak czerwona płachta na byka. Tu jest w ogóle nie wyobrażalne, że ja mogę mieć coś swojego. Na wsi wszyscy myślą, że ja wszystko zawdzięczam mężowi. Teściowa i cała ich rodzina i cała wieś i nawet ci co u nas pracują na budowie myślą, że za wszystko płaci mój mąż. Wszyscy się śmieją do mnie, że jak mi dobrze że mąż tylko kasę wykłada, a ja sobie jak pączek w maśle żyję i grymaszę "wybieram ten panel, wybieram tę sofę; pitu pitu" A rzeczywistość jest taka, że stan surowy zamknięty to pieniądze moich rodziców ze sprzedaży mieszkania, a raty kredytu na resztę budowy, opłacane są z mojej wypłaty. Ale ja milczę, niech wszyscy myślą swoje. Ja wiem swoje.
Tutaj też wszyscy przywożą graty. Jeśli jakiemuś dziecku teściowej coś już nie jest potrzebne przywozi do nas i stoi tu gromada pralek, wersalek, złomu. To wszystko stoi na podwórku przy ścianach obory lub w garażach. Syf jest odrażający. A ta walnięta baba chodzi cały dzień po podwórku i myśli że jest taką działaczką. A w domu i na podwórku brud i bałagan. Ona chodzi gwoździe przybija, kwiatki przesadza (np. w wiaderko po kapuście kiszonej, bo uważa że to super wygląda) chodzi chodzi robi cały dzień i uważa że jest taka super pracowita, a efektu żadnego. Na podwórku ja sprzątam co się da, a ona i tak wszystko na nowo ustawi po staremu. W domu ja jeździłam na szmacie przez ponad rok, a teraz już zmądrzałam robię tylko minimum. Nie zażynam się. U siebie w domu i na swoim podwórku, będzie w końcu normalnie, czyli ład i porządek i czystość przede wszystkim.
Wizyt jej dzieci to ja mam po dziurki w nosie, bo Ty to chociaż zamkniesz się na górze i masz święty spokój, a ja to muszę gości ładnie obsłużyć, uczestniczyć w wizycie (na szczęście lubię męża rodzeństwo, oprócz ich gadek jaka to ja jestem szczęściara że u ich mamusi świętej mieszkam), a potem posprzątać. Niestety to, że jest gdzieś brudno, to teraz świadczy o mnie, bo przecież ja jestem tu ?nowa gospodyni? a mamusia to już powinna odpoczywać. Ale ja przymykam na to oko, dla mnie ważne żeby było czysto tam gdzie jest moja córka.

FACECIE ZE WSI. Wszystko fajnie tylko jedno mnie zastanawia. Dlaczego skoro stać Cię na wynajem mieszkania, to masz w planach zamieszkać u mamy z przyszłą żoną? Dlaczego nie wynajmiecie czegoś oddzielnie, lub nie weźmiesz kredytu i nie kupisz mieszkania, czy (jeśli też jesteś rolnikiem i nie możesz wyjechać) nie wybudujesz oddzielnego domu? Dlaczego uparcie wszyscy faceci tkwią przy tych mamusinych cyckach?
Jestem szczęśliwą mamą, ale nie żoną. Nie czuję spełnienia. Nawet w procencie. Mam nadzieję, że odczuję to w mojej kuchni, w mojej sypialni, bez mamusi mego męża. I żadna ściana by mi nie pomogła w domu teściowej. Poza tym ta ściana?.. to wszystko byłaby wina Twojej żony. To głupie, sam byś ją pogrążył.

CHABER. Podziwiam, rozumiem i myślę, że kiedy będę już dojrzała emocjonalnie jak Ty, będę taka sama. Wara z mojej twierdzy.

AGUŚKA jak czytam różne wątki, to rozdzielam ludzi na trzeźwo myślących, którzy zawsze podejmują słuszne decyzje i kierują się tylko i wyłączie rozumem i na takie ciamajdy jak my, które zawsze wybierają kłopoty, komplikują sobie życie, a mogłybyśmy przecież żyć teraz bez problemów w swoich starych mieszkaniach w mieście z ogrzewaniem, pracą blisko..... Nie wiem co Ci napisać. Chyba jestem ostatnią osobą, która ma prawo coś Ci doradzać. Sama nigdy sobie nie wybaczę tego, że zaślepiła mnie miłość i zostawiłam swoje stare miejsce, że może pozbawiłam swoje dziecko możliwości na rozwój swoich zdolności, bo z tej dziury to nie wiem gdzie będę musiała wozić córkę na zajęcia rozwijające pasje.
Aguśka podziwiam Cię za samodzielność i życzę poprawnych decyzji.

A sama.... z tą pracą to lipa. Niby przepisy chronią matki, ale i tak mamy pod górę. Skończył się macierzyński, wypoczykowy, a ja nie mam gdzie wracać do pracy. Na moim miejscu zatrudniono nową osobę, a mi zapraponowano pracę rejestratorki..... Tyle czasu szukałam swojej pracy, tyle o nią walczyłam, a teraz chcą mnie zdegradować do stażysty. Chce mi się płakać. I jeszcze moja siedziba jest 70 km w jedną stronę od mego miejsca zamieszkania. Przecież nie zostawię dziecka, żeby codziennie dymać 140 km na klepanie w komputerze. Taką pracę to ja znajdę w pobliskim miasteczku 10 km ode mnie. Na razie wzięłam pół roku wychowawczego, potem może wszystko się wyjaśni. A jak nie to tylko kolejna ciąża i zwolnienie mnie ratuje. Jakoś to trzeba zaplanować, żeby nie dać się wykorzystać, tylko ich wykorzystać.

I tego ci życzę!
I oby udało się naprawić wszystko między wami!
Rzadko się odzywam, ale śledzę wątek.

Chyba nie przemyślałaś dobrze swojej decyzji przeprowadzając się na wieś.Chwała Bogu,że nie masz  jeszcze dziecka. Strach pomyśleć jak przeminie pierwsze zauroczenie mężem.Jesteście z dwóch różnych bajek i nie wiem czy znajdziesz upodobanie w prowadzeniu gospodarstwa.Jeszce dobrze się zastanów nad swoją decyzją zostania na wsi.Z dzieckiem lepiej poczekać.Musisz naprawdę chcieć tak żyć, zanim zostaniesz matką.Dla dziecka kobieta robi wszystko.Ale czy to nie będzie dla Ciebie zbyt wielkie poświęcenie?

Jezyku 123 uciekaj nie bedziesz szczesliwa,dziecko bedzie nieszczesliwe,to nie wrozba ale prawda.
Kobiety doswiadczone wiedza ze gdy jestesmy w ciazy mamy miec spokoj a nie plakanie po katach samobojcze mysli,
po pewnym czasie przekonasz sie ze mam racje.
Takie dzieci duzo placza bez powodu,sa bardziej w przyszlosci nerwowe,gdyz w czasie ciazy mialas duzo stresu nie zdziwie sie gdy pewnego dnia  dziecko ucieknie z domu
Nie wiem czemu duzo matek zapomina o tym ze wszystko to co odczuwamy bedac w ciazy pozostawia slad w psychice dziecka
zapominamy ze to malenstwo slyszy i czuje to co matka.
chaber 05 jestes twarda jak ja bylam, ale to wszystko jest do czasu.
Dzisiaj mam rozwod z wlasnie takim rolnikiem ktory sluchal tylko mamusi ,
ja bylam darmowym parobkiem i workiem do bicia.
Tak tak, tesciowa probowala na mnie swoich pazurow,nie dalam sie to dopiero mi dali popalic
Ucieklam daleko ,szukal mnie wrocilam uspokoilo sie na 2 lata i powtorka z rozrywki.
Ucieklam powtornie lecz juz duzo dalej zeby nie mogl mnie znalezc.Mialam dwoje malych dzieci ,nie bylo mi latwo.
W naszym kraju jest tak pieknie mowione ze samotne kobiety maja pomoc g....o prawda nikt nam nie pomaga.Jak nie wydeptasz sciezek i nie powycierasz klamek to nie wiesz ile trzeba drzwi otworzyc i walic czesto glowa o mur.
Polityka prorodzinna.Puste haslo i falszywy slogan.Ktos powie opieka spoleczna tez bzdura,predzej pijak dostanie rente socjalna bo chory niz kobieta z malymi dziecmi pomoc finansowa.
Przezylam nedze i glodowalam  razem z dziecmi nikt mi nie pomogl ale powiedzialam ze nie wroce do tego bydlaka .
On tez sluchal mamusi i probowal swoich piesci na mnie
Wiecie dziewczyny co mi ztego malzenstwa zostalo?
Dwoje wspanialych dzieci ,ale i depresja.
Po naszej ucieczce ,dzieci czesto w nocy krzyczaly przez sen,a gdy juz w miare po rozwodzie  zaczal przyjezdzac bo dostal przez sad prawo widywania to i tak wyczuwaly kiedy przyjedzie bo zawsze plakaly w nocy i zrywaly sie ze snu.
Super mielismy pieklo, moja tesciowa to stalin a moj maz to hitler.
I co wy na to? Nie chce wspominac,jakie to bylo malzenstwo
chcialam isc na gospodarstwo lubie to.Pracowalam w polu jak za piasta kolodzieja chodzilam za kosa,umiem to poniewaz mam rodzine na wsi.
Marzylam o wlasnym gospodarstwie,myslalam ze jak pokaze tesciowej i jego rodzinie ze nie boje sie pracy w polu,to mnie przyjma do siebie.Ze bede nalezec do rodziny.Bylam radosna szczesliwa i co?" dupa dupa cycki " jak mowi moja kolezanka.
Jedno wiem kobiety czy z miasta czy ze wsi .jak trafi na zolze tesciowa ma zycie zmarnowane
Ja mam depresje na pamiatke. Gdybym wiedziala gdzie upadne to bym sie usiadla i miekka poduszke podlozyla
Czlowiek nigdy nie wie co nas spotka
Pobieramy sie z milosci a rozdziela nas nienawisc i albo sami nie rozmawiamy bo nikt nas nie nauczyl ,
albo rodzina sie wtraca.Nie ma madrych na nasze zycie,wszystko zalezy od tego jak zostalismy wychowani.
Dzisiaj dziewczynysa samodzielne a mezczyzni mlodzi oczekuja sluzacej.
Mam dorosla corke i to jest jej opinia z jej doswiadczenia,niestetypotwiedzam.Zaznaczam ze nie narzucam jej swojego zdania nauczylam ja ze decyzje o sobie podejmuje sama.nie wtraca sie nawet gdy mnie o to poprosi
mnie tego nie nauczono
Mnie mama nauczyla "siedz w kacie a znajda cie,"mama wychowala mnie na cieple kluchy zebym byla wlasnie taka kukla do ustawiania w kacie.
Lecz zycie nauczylo mnie za mam prawo walczyc o siebie.
Jestem z natury osoba spokojna i ulegla nie lubie awantur,
wole porozmawiac,bo krzykiem mozna zrobic duzo zlego.
Tylko ze jak do mojego meza mowilam literackim jezykiem ,patrzyl na mnie jak na kosmitke
ale gdy nauczylam sie mowic jego jezykiem to zaraz zrozumial o co mi chodzi.
Niestety odbija sie to na moich nerwach
Gdy przeczytalam na forum przezycia jezyka123 to przypomnialam sobie moje zycie i moje problemy.Uciekaj dziewczyno,nic was nie laczy a jeszcze z czasem bedzie dzielic.
On sie nie zmieni,zawsze taki bedzie,uwierz mi doswiadczonej kobiecie.

jeżyku... mąż sie nie zmieni tylko dlatego,że zamieszkacie u siebie. Niestety jeśli do tej pory nie zauwazył,że jesteś w jego zyciu najważniejsza(Ty i dziecko) to raczej nie wróży niczego dobrego... a mamusia nie odpuści i mącić bedzie nawet z odległości 200m.Póki on nie zrozumie że ma swoją rodzinę i z Tobą nie zacznie podejmować decyzji to nie ma szans na poprawę....

Smutny misiu nie bylo mi latwo,zamieszkalam z matka,
ale bardzo szybko podjelam prace, " wydeptalam "mieszkanie dla siebie i dzieci.
Poszlam na swoje.
Eks czasem przyjezdzal ,nie wpuszczalam go do mieszkania.
Spotkania odbywaly sie na zewnatrz, szlam z dziecmi na spotkanie z nim i tyle.
Nie pozwolilam zeby z nim byly same,poniewaz koniecznie chcial zabrac mi corke.
A ja uwazam ze dzieci to nie przedmioty lub zabawki,przeciez nie moglam ich rozdzielic.
Jezyku teraz jestes odwazna,ja tez taka bylam.
Maz z tego co sie od czasu do czasu dowiaduje nie zmienil sie wcale.
Zycie z takim czlowiekiem ktory trzyma sie mamy spodnicy i traktuje ja jak wyrocznie
jest bardzo trudne i zostawia slady .
To jest Twoja decyzja,walcz jesli uwazasz ze wygrasz.Ale musisz nauczyc sie miec skore krokodyla przed ciosami jakie Ci zycie z nim nie oszczedzi.
Czesto mezczyzni jeszcze pija w takiej sytuacji i dopiero po kilku miesiacach okazuje sie ze ten czlowiek ktorego kochamy jest po pijanemu zupelnie inny.
Ciezko jest wspominac tamten czas,nie chce rozdrapywac starych ran.
Bo znowu bedzie bolalo.
Tak malo dobrego pamietam z naszego malzenstwa.
Bylo kilka dobrych chwil,tylko wtedy gdy poklocil sie z mamusia i mial czas dla nas.
Ona bardzo starala sie zeby to nie trwalo zbyt dlugo.Miala dla niego jego najwiekszy smakolyk "flache gorzaly"
Wytrzymywal trzy dni i juz miala go dla siebie.
Zdarzylo nam sie tylko dwa razy w ciagi siedmiu lat malzenstwa ze mialam meza a dzieci ojca.
Nie bylo sensu walczyc o cos czego nigdy bysmy nie mieli
To byl jej dom a ja nie mialam wielkiej kasy tylko zdrowie i zapal.
No i byla jeszcze jego siostra z mezem i dziecmi.Mialam okazje zamieszkac w innym domu z rodzina sami we dwoje ,lecz malzonek nie chcial opuscic tych pustakow ktore kladl wlasnymi rekami.
Teraz ozenil sie ponownie,i poszadl mieszkac do zony i dalo sie i zostawil te pustaki.
A ja,no coz mieszkam w miescie, chociaz bardzo chcialam mieszkac na wsi.
Zycze jezykowi123 duzo odwagi i sily .

JEŻYKU, ciężko być samemu i nie mieć w nikim oparcia. Musisz zacząć myśleć co zrobisz, jeśli nie uda Wam się wspólnie mieszkać w nowym domu. Co wtedy zrobisz?? Wszystko co miałaś zainwestowałaś.
A z tym lubieniem Boga mam podobnie, mam żal, dlaczego pozwolił, aby moje życie tak wyglądało. Przecież nigdy nikomu nic złego nie zrobiłam, a tak się męczę. Mam świadomość, że to moja wina, mój zły wybór i tylko ja mam wpływ na to, że tak wygląda moje życie. Ale i tak nie potrafię zrozumieć, dlaczego zaserwował mi takie nieudane życie.
U mnie wszystko się skąplikowało, prawdopodobnie jestem w ciąży, ale i tak jestem zdecydowana na odejście, nie mam siły dłużej tak żyć. Nie ma sensu tkwić w związku bez szans na zmianę.
Nie wiem, czemu życie tak beznadziejnie mi się ułożyło, czemu byłam taka głupia, że tego nie przewidziałam i dlaczego na własne życzenie taki horror sobie sprawiłam.

Czytałam kilka dni. Chociaż tytuł mnie trochę zmylił, bo szukałam kogoś w mojej sytuacji, która jest zupełnie inna niż Wasza Drogie Kobietki, ale jeżyk ma jakiś dar szczególny, bo już od pierwszego postu totalnie mnie chwyciła za serce. Wiem jak bardzo ciężko jest się rozstać z marzeniami. Ja miałam ogromnie rzadkie szczęście, że w momencie kiedy "miałam problemy w związku" z moim ówczesnym partnerem, zupełnie przypadkiem rozpoczęłam kurs specjalizacyjny z przeciwdziałania przemocy w rodzinie. Gdyby nie to zrządzenie losu, kto wie gdzie byłabym teraz, jednak edukacja zdziałała cuda, oświeciło mnie:)
Jeżyku, jestem pełna emocji i nie mogę się uspokoić, bo zawsze takie historie mną wstrząsają, choć zetknęłam się z ich ogromną ilością, można by pomyśleć że powinnam się uodpornić, jednak to działa odwrotnie.
Niestety zawsze też one są podobne w kilku aspektach: zawsze jest huśtawka- na tym to polega!!! przeważnie też na początku partner jest uosobieniem ideału, on wie doskonale że jeśli pokaże na co go stać zbyt wcześnie to uciekniesz, każdy sprawca (i to nie musi być tylko przemocy fizycznej, ale i psychologicznej) bardzo świadomie osłabia twoje siły, uzależnia cię od siebie: finansowo, emocjonalnie, fizycznie, w każdym aspekcie w jakim tylko może, no inaczej to nie miałoby prawa zaistnieć. Ty Jeżyku jesteś doskonałym celem ze względu na wychowanie jakie otrzymałaś, i jakie z resztą prawie wszystkie otrzymałyśmy. Takie uzależnianie trwa często długimi latami- to się nazywa proces wiktymizacji! W większości małżeństw do ostrej przemocy dochodzi po kilkunastu lub nawet kilkudziesięciu latach!!! Ale zawsze zaczyna się małymi " prztyczkami", a każdy następny "prztyczek" jest odrobinę silniejszy...  I niestety większość z nas nigdy nie odważa się odejść, właśnie dlatego że niema siły!! on ją stopniowo zabiera: pozbawia cię pieniędzy, przyjaciół, znajomych (np.jak Ty już jakimś cudem umówiłaś się z kimś na kawę to on akurat nie może zostać z dzieckiem), pozbawia Cię jakiegokolwiek wsparcia z zewnątrz i twoich wewnętrznych zasobów!!!
Jak ja się rozradowałam jak znalazłam w Twoich Jeżyku ostatnich wpisach wreszcie odrobinę zdrowego egoizmu!!! Kochana, niestety wyparłaś całkowicie fakt że twój mąż nie jest dobrym człowiekiem i scedowałaś te wszystkie emocje na teściową, a prawda jest taka, że to wszystko co się działo, to działo się między Tobą a Nim!!!! Teściowa to głupia baba która stanowi tak naprawdę didaskalia waszego małżeństwa.
Wiesz, oczywiście, że dziecko to zawsze jest radość, ale... każde kolejne dziecko jeszcze bardziej uzależnia Cię od mężczyzny!! już masz dowód: straciłaś pracę!!! Jeśli twój mężczyzna jest przemocowy to jest bardzo poważna sprawa, i wtedy dziecko skazuje całą twoją rodzinę na życie w przemocy, a dzieci potwornie cierpią przez całe życie przez coś takiego, i często mają żal do matki że nie odeszła i nie zapewniła im zdrowego rozwoju, bo taki rozwój naprawdę daje siłę na całe życie, a przemoc to ciężki bagaż który niesie się całe życie na plecach, wiem bo jestem ofiarą przemocy.
Wiem że moje słowa nic nie zmienią w Twojej świadomości, ale chciałabym Ci powiedzieć jako kobieta i jako specjalista jedno: tak twój mąż stosuje wobec Ciebie przemoc. Twoja intuicja Cię nie myli!!!! Jeśli będziesz chciała zgłębić ten temat, to znajdziesz na pewno literaturę.
Podejście Twoich rodziców jest POTWORNIE PRZERAŻAJĄCE!!! Wiem jak Ci ciężko musi być jak właściwie cały świat jest przeciwko Tobie.. Takie wychowanie niestety powoduje, że przemoc nadal istnieje... Bóg każe nam się kochać, czytaj kochać samego siebie i dbać o siebie!!! Teraz nawet wielu księży ma stanowisko, że należy się rozstać w sytuacjach przemocowych.
I tak na końcu najważniejsze... w historii ludzkości nie było jeszcze takiej, gdzie zły mąż nagle staje się dobry!!! niestety zawsze z biegiem lat jest coraz gorzej, nawet wtedy kiedy wydaje się że już gorzej być nie może. A już na pewno miejsce zamieszkania niema żadnego wpływu na to, i w waszym domu nic się nie zmieni. Ty Jeżyku myślę, że tak pragniesz dużej rodziny i wielu dzieci, żeby to one dały Ci to czego Mąż Ci nie daje, ale to straszny błąd, bo zrobisz krzywdę i sobie i tym dzieciom, a dobro i zło się nie sumuje do zera, zło zawsze jest silniejsze!!!! Nawet jeśli On będzie przez rok najcudowniejszy, i będzie Ci szeptał do ucha, i robił śniadania, i nie wiem co jeszcze, to jedna akcja jak np.na Ciebie upadnie gdy jesteś w zaawansowanej ciąży, lub Ci powie, że gdyby nie ciąża to by Cię wygonił, więc taka jedna akcja przekreśla całe to dobro które zrobił (a zresztą jakie on to dobro wielkie Ci zrobił??? to ty mu tylko robisz dobro).
On Ci zatruje całe życie, nie będziesz się czuła jak w swojej twierdzy, tylko jak zalękniony zając, będziesz się kulić w sobie i tracić siły jak nie odejdziesz... a twoja córka wyjdzie za podobnego.
Ja jestem taką córką.
Pozbyłam się ZŁEGO mężczyzny z mojego życia, tylko dlatego że nabyłam niezłą edukację w tej dziedzinie. Jednak plecak został...