przeprowadzka z miasta na wieś - stres i zmiany - Netkobiety.pl

Miałam się odezwać jak już przeprowadzę się na wieś do narzeczonego i jego rodziców więc piszę.
Jeżyk na wstępie powiem to samo co każda Ci tutaj pisała, twój były mąż to psychopata i to wszystko to w większości JEGO WINA, bądź dzielna i silna i nie daj się mu złamać, z tego co czytam to nie zrobisz tego, ale chcę i ja Cię jeszcze w tym utwierdzić.
Najgorsze są sentymenty, wspominaj to co miłe ale nie wracaj już do tego, bo psychol Cię zniszczy.
U mnie jest naprawdę OK, lubię moją teściową a mój facet ma swoje zdanie i to ze mną wszystko konsultuje, nie z mamą.
Jak będzie dalej czas pokaże.
I przyznam że osobna kuchnia to raj.

nokiaa dokładnie ta. Urodziłam 31 maja a do narzeczonego oficjalnie przeprowadziłam się 29 maja. Przyznam że było ciężko, nawet bardzo w pierwszych tygodniach po porodzie. Dodatkowo kończyłam jeszcze wtedy studia. Mamy śliczną zdrową córeczkę i teraz jestem szczęśliwa. Wieś tak jak i miasto ma swoje plusy i minusy. Puki co dwa minusy są takie, że nawet do sklepu muszę robić wyprawę samochodem i nie mam tutaj znajomych, żeby chociaż ktoś wpadł na kawę, dlatego często do mamy do miasta jeżdżę z córcią.

nokiaaa odkąd urodziłam córkę mój ojciec bardzo się zmienił. Ale nie ufam. Zmieniał się setki razy, dokładnie jak ex mąż jeżyka. Później znów było to samo. Ale ja głupia trochę wierzę, że może jednak wnuczka naprawdę go zmieniła? pokazał to na chrzcinach, był alkohol ale potrafił dobrze się zachować, powiedzieć stop kiedy trzeba, nie było wstydu przed rodziną mojego TŻ. Dlaczego tak nie mogło być zawsze.

Dzieki Bogu cofnelam ta apelację i nie jestem juz z tym bucem. Powiedzial ze zglosi do prokuratury przestępstwo ze narażam dzieci na utratę zdrowia bo zamieszkalam z mama ktora dostaje wlewy i ze dzieci tez pobierają ta chemie. I ze będę w piekle sie smażyć.... Boże jak plakalam. Tak jak plakalam z nim 5 lat i resztę życia bym plakala gdybym sie nie rozwiodla.

jezyku
faktycznie gdy moja tesciowa brala wlewy to nie obcalowywala dzieci i nie garnęla sie do nich. należy uważac-wiem to ja prowincjuszka ale co mowi lekarz to tez inna sprawa.
gdyby twoj byly maz byl dobrym ojcem, zajmowal sie dziecmi i mial takie uwagi to owszem bym ich posluchala-ale generalnie nei patrzyl przez 4 lata co dzieciom szkodzi i nigdy ale to nigdy nei ustąpil ci w niczym aby poprawic sytuacje domowa. a rak może być nie tylko kości czy piersi-rak moze być w malżenstwie.obawiam sie ze będzie on ci trzodzil-jak robil to byly mojej siostry. teraz jeden drugiemu dosrywa.
pisz co u ciebie postaram sie zaglądać.

OOLKA wie o wlewach bo byliśmy jeszcze malzenstwem to mówiłam mu. Juz tam nie pojadę tylko po rzeczy które zostały 
NOKIA dzwonilam do pani onkolog przy bylym mężu Nie ma żadne obawy zeby dzieci przebywaly z osoba przyjmujaca chemie to bzdura.

Już do przedszkola?
Fajowo!
Ja dziś ruszam do pracy.w związku oczywiście dupa:)
Tyle razy mnie zranił ze mam twarda skore.ale...
Szkoda mi tej miłości.

Spokojnie, dasz radę. na pewno jest to diametralna zmiana. inaczej żyję się w mieście a inaczej na wsi. Inne obowiązki i inny harmonogram dnia. Ale do wszystkiego jest się w stanie człowiek przyzwyczaić, oczywiśćie na wszystko potrzeba czasu ale trzeba miec takie podejscie ze kazda zmiana musi byc zmiana na lepsze nie mozan nastawiac sie sceptycznie.

czytam to chyba już z 2 godziny i ryczę. co za historia
ja już w nic nie wierze. w zadną zasraną milość, w facetów, w związki. W nic nie wierze. A już na pewno nigdy dla nikogo nie zmienie sowjego życia, swojej pracy, swojego miejsca zamieszkania! bedę zawsze niezależna jak jestem i z tej wolności dla nikogo nie zrezygnuję.

jeżyku że też tyle miałaś wiary że jeszcze będzie dobrze. za długo to się ciągneło, ale na szczęście już po wszystkim. no ryczę jak głupia

jeżyk czasem tu zaglądałam czy coś napisałaś.Myślałam o tym żeby ci się powiodło.
Jeśli dasz radę to wszystko ogarnąć nie wracaj.Ale wiem że  tej sytuacji różnie może być.

Jeżyk - spisz z nim umowę cywilna , krok po kroku jak ma się zachowywać , że ma utrzymywać ciebie i dzieci, Ty w zamian dbasz o dzieci, dom i jego, pomagasz w gospodarce ... jeśli mu zależy to zrobi wszystko. I może do psychologa na terapię dla małżeństw ???

On coś daje i dostaje , Ty również . To działa w normalnych rodzinach bez umów na papierze .. ale może on z tych co musi tak mieć
AAA i może kara finansowa (kasa na czarną godzinę ) za kazde wykroczenie słowne..inne

Nie czytałam całej Twojej historii - trzymam kciuki za Ciebie . Czasami podejmujemy decyzje które sa najlepsze na dziś i jutro.
Teraz ważniejsza jest opieka nad dziećmi i im zapewnienie dachu .

mogła by kazda z nich coś przywiezc,my tak robimy
mam dwie siostry ,umawiamy się która co robi i zawozimy
mama zawsze coś tam kupuje z ciast ,wędlin,nikt tego ze sklepu nie chce jeść
mama obowiązkowo gotuje rosół z podwórzowej kury

jeżyku dawno juz mialam wypowiedziec sie w twoim wątku...
ale jakoś zawsze cos....

podzielam zdanie chceuciekacstad ,
przeczytalam kiedyś prawie caly twój watek i wiesz co mnie najbardziej uderzyło ,ze odejscie doradzały ci kobiety same bedace w przemocowych związkach,o wiele gorszych niż twój,one same niczego lub prawie niczego ze,swoja sytuacja nie robiły,
jednakże najbardziej dopingowaly cię do odejścia i to one będą odradzaly ,lub juz to robia powrot

a ja mowie ci sprobuj na twoich warunkach sprobuj,twój mąż pochodzi z zupelnie innego srodowiska niż ty,inne wychowanie,nawyki itd ale to nie musi byc nie do naprawienia,
w twojej sytuacji nie ma jednoznacznej odpowiedzi ,tyle ze ty go kochasz i to widać,on chyba ciebie tez i nie wydarzyly sie w waszym życiu rękoczyny,przemoc fizyczna itd ,chyba ze nie doczytałam,nie bylo znęcania sie ,
wszystko co sie u was dzialo wynika z innych modeli zachowan wyniesionych z domu ,u niego matriarchat,ze sie tak wyrażę krolowal ,jak w większości wiejskich domow,ty z zupelnie innego srodowiska

co do terapii,ja to słabo widzę,rolnik ,czyli twardy chłop hmm i terapia ,obstawiam ze sue nie zgodzi...
ty mu juz zafundowalas terapie odchodzac

jesli ktos nie szanuje przysięgi w kosciele czy w urzedzie poważanie to potraktuje powaznie umowę spisana z żoną?
sensowna rada to wypisanie dzieci na jakiś czas z przedszkola i zatrudnienie opiekunki
fakt idzie na to duzo wiecej ale skoro dzieci chorują a mama musi pracować to jest wyjscie
prace na pewno znjadziesz pewno znajdziesz szybko
ale jesli czujesz ze tak lepiej to wracaj do męża ale na twoich warunkach
ty znasz go najlepiej wiesz jaki jest i co ciebie tam czeka
nikt ci nie odpowie jednoznacznie bo to wasze życie

Szybko przewertowałam strony i na 35 stronie znalazłam coś takiego:
"Kobiety.
Moje myślenie zmieniło się radykalnie po wizytach u psychologa. Polecam pomoc specjalisty wszystkim z depresją. Nie czekać, nie przedłużać i nie myśleć, że samo przejdzie. Psycholog tak mnie poprowadził, że zmieniłam nie tylko moje nastawienie do siebie i świata, ale mąż zmienił się jeszcze bardziej niż ja. Boi się, że go zostawię, bo zostawię, jeśli powrócą jego stare zachowania. Został ostrzeżony przez terapeutę, że jego zachowania są przemocowe i karane. Nie pamiętam czy tu pisałam, ale doszło do tego, że pojechałam z dwójką dzieci na ręku założyć mu niebieską kartę za psychiczne znęcanie. Przyjechała pomoc społeczna i policja - jego kolega ze szkoły. Zresztą wszyscy się tu znają. Ale wstyd.... tego mu było trzeba, żeby się otrząsnąć. Od sierpnia jest w miarę normalnie między nami. Zwykłe, spokojne życie jeśli można tak powiedzieć o małżeństwie bez miłości. Boi się, ale czasem próbuje mi udowodnić, że prawdziwe męskie cechy to "rządzić". Wtedy wyjeżdżam sobie do rodziców na kilka dni i mu mija.
Zamknęłam też stary rozdział życia w mieście i zaczęłam nowy na wsi. Nie rozmyślam o starych znjomych (z miasta, z pracy) znalazłam nowe koleżanki. Trochę upierdliwie je odwiedzałam, pewnie się narzucłam, ale najważniejsze że mi to pomogło. Z czasem i one zaczęły mnie odwiedzać. Rany. Polubiłyśmy się i nawet chodzimy do baru w weekendy gdzie od 4 lat nie chodziłam nigdzie.
Mąż to widzi i zaczął pytać "co robimy w niedzielę?" A wcześniej tylko spał w niedzielę. Byliśmy nawet 2 razy na basenie razem. Wiem, że to takie zwyczajne że głupie jest o tym pisać, ale dla mnie ten basen to przełom jakiś ewenement zachowania mego męża.
Nawet półkę mi na słoiki zaczął robić, bo powiedziałam, że będę robić słoiki, ale dopiero jak mi półkę zrobi."

Ale proponuję Ci przeczytanie dokładnie wszystkich stron wtedy zrozumiesz dlaczego  Jeżyk nie może wrócić do tyrana!!!
I piszę to bez złośliwości.

Dziewczyny proszę Was przeczytajcie dokładnie od pierwszego do ostatniego posta, linijka po linijce... .
Wiedziałam, że któraś z Was napisze o przemianie Męża (już na szczęście byłego), ale  po prostu nie chciało mi się czytać całego wątku od początku i dawać Wam przykłady.
Ta niby przemiana była w 2014 roku... .

Wiem, że nie jestem matką i tak naprawdę nie wiem co Jeżyk przeżywa, ale proszę Was Ona nie może od nowa "zgotować" sobie i dzieciom piekła.

Przeczytałam cały wątek. Nie będę się rozpisywała co do moich uwag na temat paru naiwnych decyzji autorki (sprzedaż mieszkania) czy generalnie bezsensownego wchodzenia w to bagno coraz głębiej (decyzje o ciąży, budowa domu - z którego tak się cieszyła, a na koniec i tak okazało się, że go nie chce). To już za nią, teraz tylko trzeba radzić sobie z konsekwencjami. Ja wiem, że miłość jest ślepa, że walka, że dom, wiara, i że do grobowej deski, więc nie ma sensu tego roztrząsać. Stało się.

Ale... kurde, kobity które pisałyście wyżej! Nie po to autorka wątku wzięła rozwód, wyprowadziła się ze wsi do miasta, włożyła tyle energii i czasu w posklejanie swojego życia na nowo, żeby teraz znowu wrócić na stare śmieci do męża, który ewidentnie jej nie kocha i zawierać z nim jakieś śmieszne umowy. Że ona sprząta i pomaga w gospodarce, a on ich utrzymuje? Kobity, macie deja vu? Bo ja tak. To wszystko już było jakieś 4 lata temu. Klasyczny podział ról - on utrzymuje rodzinę, ona zajmuje się domem i gospodarką. Jak wiadomo autorka nie tego chce, więc... give me a break, nie załamujcie mnie, proszę. Ona chce partnerstwa, miłości od męża, szczęśliwego życia, zdrowych, uśmiechniętych dzieci i czystego domu nieobciążonego wredną teściową. Brzmi znajomo? No pewnie! Bo każda z nas tego chce. A wy jej proponujecie układy, że będzie robić za opiekunkę i sprzątaczkę i codziennie zasypiać obok męża, którego nienawidzi. Komuś się chyba priorytety poprzestawiały, bo tak nie wygląda szczęście. Tak za to wygląda życie wielu kobiet, które nie miały tyle odwagi co autorka wątku, aby odejść od męża i skupić się na sobie i dzieciach, i teraz one wszystkie tkwią w związkach bez miłości, bez przyszłości, często od wielu wielu lat. A autorka wątku jeszcze młoda kobieta, jeszcze znajdzie normalnego mężczyznę, szczęście czeka, tylko trzeba być cierpliwym, mądrym i mieć odwagę i nie kierować się we wszystkim emocjami.

Autorko, powolutku wszystko trafi na swoje miejsce, zobaczysz. Znajdziesz pracę, masz alimenty, postaraj się o odzyskanie pieniędzy, które ci się należą za dom, dzieci do przedszkola albo wynajmij opiekunkę. Może jakaś sąsiadka, starsza kobieta, a jeszcze na siłach zgodzi się na opiekę nad dziećmi aby dorobić parę groszy do emerytury. Postaraj się też może o jakieś dofinansowanie jako samotna matka. Nie wracaj tylko do męża, bo to nie ma sensu. Kobity tu piszą, że to tylko kwestia innej mentalności, innego wychowania. A ja powiem AŻ mentalności i AŻ innego wychowania. Czy to nie z takich powodów ludzie nie będący małżeństwem rozstają się najczęściej? Tacy ludzie nigdy się nie dogadają. Nie ma szacunku, zrozumienia, miłości. Chyba wystarczy aby odwrócić się na pięcie, wyjść i nigdy nie wrócić. Tego kwiata pół świata, po co się męczyć i codziennie płakać. I nawet jeżeli któraś z was kocha swojego męża miłością nieodwzajemnioną, bez zrozumienia i szacunku do was, proszę was, dajcie sobie szansę na szczęśliwe życie z kimś innym. W życiu najważniejsze jest szczęście i jeśli nie chcecie odejść bo kochacie, ale tylko wy i nie czujecie się szczęśliwe, to ch...j z taką miłością i z takim związkiem i z takim facetem!

Trzymam kciuki!

nokiaaa  na razie jężyk dostała wypowiedzenie z pracy. Więc najpierw musi znaleźć nową pracę i dopiero myśleć o opiekunce.
Ja też jestem za tym żeby nie wracała.Ale zanim ktoś doradzi to niech najpierw przeczyta dokładnie.

Nokia, Jeżyk jest silną osobowością, naprawdę. Popełniła dużo błędów odkąd związała się z mężem, ale tylko dlatego (takie jest moje zdanie) że bardzo pragnęła być kochana. Teraz ma dwa szkraby, które kochają ją, więc wierzę że odzyska siły, a to co teraz się dzieje to tylko taki przerywnik. Ja historię Jeżyka czytałam z przejęciem. żadna historia na tym forum ( innych nie czytam) nie wzbudziła we mnie tak wielkich emocji. Na dodatek uważam, że Jeżyk ma dar literacki (jak zwał tak zwał:D ) i mogłaby spróbować pisać fajne teksty do gazet, czy w Internecie. Jeżyku wiem, że ci ciężko, ale wierzę również że przetrwasz te ciężkie chwile i znów usłyszymy (przeczytamy) wspaniałe wieści. Jeżyk tak od siebie, widząc, że fajnie piszesz, masz lekkie pióro jak to mówią, w wolnych chwilach pisz i wysyłaj na konkursy. Talent masz. Oczywiście to nie jest wyjście na dzień dzisiejszy, ale ... Kochana, jedyne co mogę to trzymam kciuki za ciebie. Gdybym miała możliwości finansowe to bym ci pomogła, bo czytając twoją historię stałaś się mi bliska i jak kobieta, kobiecie, chciałabym ci pomóc, ale jedynie mogę duchowo. Wspieram i pozdrawiam

prawda jest taka, ze ona zaszla tak daleko. jak zadna inna z nas.
wyrwala sie i ulozyla sobie na nowo zycie.
ja tez bym ci pomogla- gdybym tylko mogla. jak kobieta kobiecie, matka matce, albo kobieta zawiedziona pomocą innych drugiej zawiedzionej. czasem mysle gdzie jest nasz Bóg- gdy my płaczemy i wolamy o pomoc. moze za 30 lat bedziemy umialy zrozumiec czemu nasze matki, babki, ciotki szybko się postarzały i nie chciały nigdy się skrażyć i wspominać złych chwil. nawet nasze teściowe(moja nie jest taka jak jeżyka)-tez kobiety przecież swoje przeszły. ja w to wierze.
tak sobie wyobrażam jak moja teściówka z pipidówy na końcu świata wiozla chore dziecko na rowerze 10km lasem na zastrzyk dwa razy dziennie albo co czula gdy mąz przepil wyplate. albo co czula gdy byla w ostatniej ciązy-szóstej chyba z kolei.i co bylo potem. choroba. separacja. rak piersi. .....
pozdrawiam i caluje. mysle o tobie znowu.

Jezyku...wiedzialam,ze cos jest nie tak,bo sie nie odzywalas!
Czulam to i wieszco?czuje ze do niego wrocisz a on bedzie jezdzil po tobie jak po kobyle.Ty poprzestaniesz na pisaniu tutaj....
Pochodze z mazur,napisz na priva gdzie mieszkasz,moze moja mama moglaby zajc sie dziecmi.Pomoc ci.
Oj boze ,zadnej  tutaj nie jest latwo.Ja tez przechodze ciezki okres.wydawalo mi sie ze jest dobrze ale..... ach..

Yessa moj tesc nalezy do mezczyzn ktorzy kobiety traktuja jak gatunek podludzi sprowadzajac je do wartosci chodzacego inkubatora, worka na sperme i popychadla w stylu przynies podaj pozamiataj (tylko do tego sie nadajo- jak zwykł mawiać). Rozne wyzwiska lecialy tesciową traktuje tak samo. Tez dostalismy dzialke a raczej mąż"bo w razie rozwodu" pozniej masz wpisal mnie notarialnie jako wspolwlasciciela i zaczela sie klotnia ze maz mu sie przeciwstawil ze ojca ma sie jednego a zon mozna miec kilka i to mowi ktos kto co niedziele siedzi w pierwszej lawce na mszy. Tesc ma problem ze ja nie chce skonczyc jak wiekszosc kobiet u nich na wsi czyli kurki swinki truskawki malini i przynies mie buty wlyj herbata daj jysc. Nigdy mnie nie szanowal i szanowal nie bedzie a jak kaze przyniesc mi buty to odpowiadam "a ma dupa nogi";) przez te 2 miesiace sie na to wszystko godzilam zalezalo mi na ich sympatii wiele lez wylalam a teraz odkad sie wynieslismy odgryzam sie tesciowi ile wlezie. Pozdrawiam.

coca-cola211 szok, nie dziwię się że nie wytrzymałaś z takim człowiekiem pod jednym dachem. Myślałam, że takie elementy już nie istnieją w tych czasach, a jednak.
Ja też nie jestem za tym żeby Jeżyk wróciła do męża, ale co do tego, że dzieci uznają to za normę nie zgodzę się. Mój ojciec też mamy nie szanował i nigdy nie uznawałam tego za normę, choć od dziecka na to patrzyłam, a im starsza byłam tym bardziej nie. Dziś kompletnie nie rozumiem dlaczego ona przez tyle lat się na to godziła. Ja mam cudownego męża, totalne przeciwieństwo i tym bardziej doceniam to.

coca-cola211 jak dobrze ze stamtąd zwiałaś, jak to czytam to mam wrażenie, że ja nie trafiłam na wieś, a na pewno nie do wiejskiej rodziny.
Moi wujkowie, dziadkowie szanowali żony, tym bardziej zawsze było mi przykro, że kuzynki mają normalnych ojców a ja nie. Jak mama ojca odnosiła się do mamy szczerze mówiąc nie pamiętam, bo babcia kilka lat temu zmarła na raka. U nas w domu zawsze był porządek jak mało gdzie, bo moja mama dbała a ojciec potrafił jej po pijaku jechać, że wieczny syf w domu a ona nic nie robi. Jak robił w domu imprezę to ona była zanieś przynieś pozamiataj i jeszcze po niej jechał. I to jest człowiek z miasta, a nie chłop ze wsi. Mój mąż ze wsi, jak są zjazdy rodzinne to mi każe siadać z gośćmi a sam nosi kawy i herbaty. Działki nie dostał mąż, tylko razem dostaliśmy. Moje obawy polegają na tym, że jest daleko do przystanku i szkoły - 3 km, nie chcę żeby moje dziecko musiało chodzić tak daleko na nogach, jak nie będzie miał jej kto odwieźć bo będziemy w pracy.

Yessa, jeszcze odniose sie do wypowiedzi o wujkach i dziadkach. Widzisz moja droga, wiec moze nie w swoim domu ale u rodziny mialas wzor prawidlowego funkcjonowania, a przypomnij sobie jak Jeżyk pisala o tej dziewczynie szwagra ktora tez zapisala sie do psychologa prawdopodobnie z powodu tesciowej, o sąsiadach, o tym jak ja traktowalo rodzenstwo meza jak przyjezdzali? I teraz powiedz gdzie te dzieci mają zobaczyc prawidlowy wzorzec?

Trudnym przedewszystkim na poczatku chcial traktowac mnie tak jak jego ojciec swoja zone zgasilam to w zarodku slynnym "ma dupa nogi?" po drugie jest bardzo nie ufny i za razem ma baaardzo wysokie mniemanie o sobie przez lata bylo im wmawiane ze kazdy gowno wie tylko oni wszystko a matki tak samo nie szanuje  a ja zle sie z tym czuje ze nic nie jestem w stanie zdzialac gadam i gadam i gadam i tak do u... smierci..reakcji cale nic

Glowa do gory

Proszę napisz z jakiego miasta jesteś
Ja jestem z mazur.może jesteśmy z tego samego miasta i mogę ci pomoc jakoś???
Żeby ci dodać odwagi napisze ze moje miasto jest na S...

Język jest z mazur i do niego było pytanie

Nie jestem z S... Szukam pracy wszędzie.

Jeżyk wszędzie? Może powinnaś wyjechać? Nie wiem jak jest w Twoim regionie, ale np. u nas nie ma problemów z pracą, jak ktoś chce pracować to praca jest, na dupnych warunkach ale jest, + alimenty i można się utrzymać, nawet wynajmując coś. Może w takiej sytuacji lepiej zmienić otoczenie, np. 2 koniec Polski albo zagranica.

No za granica to na pewno byloby mi lżej z małymi dziecmi samej na pewno.... Chyba nie wierzysz w to co piszesz. Zreszta do18 roku zycia ojciec również decyduje o wyjeździe dzieci za granice. Wyjazd do innego miasta..... Dzieci i tak maja mętlik w glowie pytają ciągle kiedy wracamy do domku i tatusia a ja im teraz zaserwuje kolejna przeprowadzke i kolejne przedszkole i ograniczony kontakt z ojcem. Bez przesady to ze ja nie chce z nim zyc to nie znaczy ze nie chce zapewnić dzieciom jak najlepszych stosunków z ojcem.
Nokia Szczytno to Twoje miasto? Kiedys dość często tam bywalam. mam tam przyjaciol. Ja mieszkam daleko od szczytna.