przeprowadzka z miasta na wieś - stres i zmiany - Netkobiety.pl

Nie zadręczaj się niepotrzebnie.Będziecie mieli osobną kuchnię to  najważniejsze.
Nie zawsze mieszkanie z teściami to koszmar.

będzie dobrze, sama piszesz ze może się udac, zależy od ciebie od twojego nastawienia, bo jak nastawisz się zle to i w miescie dobrze nie będzie, masz samochod, blisko do miasta, i spokój a to najważniejsze

Ja nie uważam, że życie na wsi jest przewalone wręcz przeciwnie. Tylko ludzie dookoła np. moi znajomi twierdzą, że będę musiała tam zapieprzać, że to nie będzie już wygodne jak mieszkanie w bloku. Moja mama też mówi, że będzie ciężko jak dziecko do szkoły pójdzie, bo będzie musiało dojeżdżać i żebym się zastanowiła, czy chcę się tam budować. I to mnie stresuje.
Teraz mieszkam w dużym mieście i wcale nie uważam, że jest super fajnie i wygodnie a nawet powiem, że wcale mi się tu nie podoba. I tak wszędzie muszę dojeżdżać, czasem godzinami stać w korkach a jak wracam do mieszkania, to dalej nie mam spokoju, bo sąsiedzi hałasują. I wcale nie wiązałam przyszłości z siedzeniem tutaj.
Wiem, to głupie w mojej sytuacji ale myślałam raczej o powrocie do domu, tylko ze względu na mamę. Boję się o nią, że ojciec ją kiedyś wykończy psychicznie i tak ciężko jest mi się rozstać z domem. Ciągnie mnie tam mimo wszystko. Ale życie potoczyło się inaczej. Teraz będę miała swoją rodzinę i wielkie zmiany.
Co do tego, że docenię macie racje. Jak słucham niektórych narzekań na teściów to mi włosy dęba stają, jak można narzekać na takie pierdoły. Mi wystarczy, że w nocy będę miała spokojny sen i naprawdę niczego więcej nie potrzebuję. Przyszła teściowa deklaruje chęć pomocy, opieki nad dzieckiem jak będzie potrzeba itd.
Może wcale nie będzie tak źle... A stres spowodowany zmianami jakie mnie czekają jest chyba nieunikniony.
Dziękuję Wam za słowa otuchy.

Dziękuję
No tak, noce będą z pewnością nieprzespane ten spokojny sen to raczej tak w przenośni... chodziło mi o spokój psychiczny, wewnętrzny.

nokiaaa no to faktycznie tragedia...
u mnie mama jest super dlatego ciężko rozstać mi się z domem. Ojca nie ma na co dzień bo pracuje za granicą, ale jak przyjedzie i popije (a zwykle tak jest) to jest dramat. A przyjeżdża dość często. Na trzeźwo jest OK, a po alkoholu jakby go coś opętało, jak inna osoba. Wtedy mamy już po spaniu i przez całą noc maltretuje nas psychicznie, czasem też bił ale rzadziej, raczej znęca się słowami. Gdyby był na co dzień moja mama by tego nie zniosła. Nie wyobrażam sobie, że moje dziecko mogłoby być tego świadkiem. Wystarczy że ja głupia w ciąży 2 razy przyjechałam do domu jak on był. Nie wiem na co liczyłam, może że będzie fajna, rodzinna sielanka, że moja ciąża coś zmieni i on się uspokoi. No to się przeliczyłam, bo dalej było to samo. Naraziłam dziecko na ogromny stres i żałuję, ale czasu już nie cofnę. Na święta nawet się do domu nie wybieram. Ja chcę normalny dom, żeby małej Ojciec kojarzył się dobrze, nie to co mi. Tak więc jedyną opcją dla mnie to pójść mieszkać do narzeczonego. A że jest ze wsi, no cóż, może na dobre mi to wyjdzie?

Kurcze, przeczytałam kilka postów wyżej i jestem jeszcze bardziej przerażona. Nie zauważyłam żeby u mojego faceta na wsi było AŻ TAK. Niby są ze wsi, prowadzą gospodarstwo itd. ale u nas nikt nie naciskał na ślub, bo ja w ciąży. Raczej moja mama z miasta więcej o ślubie gadała niż oni. Mój kuzyn też wielki miastowy, a oburzony był, że pewnie ludzie na nas będą gadać bo dziecko bez ślubu. Przyszła teściowa powiedziała, że to nasza sprawa i się wtrącać nie będą, zrobimy kiedy nam pasuje. Co do organizacji wesela wszystko ja wybieram. Oni mi niczego nie sugerują, nie narzucają. Wesele tak jak ja chcę, u mnie w mieście, w restauracji. Mój facet nie stawiał mnie przed faktem dokonanym, pytał czy chciałabym przyjść mieszkać na wieś czy raczej wynajmiemy mieszkanie w mieście. Razem zdecydowaliśmy. On raczej robi wszystko, żebyśmy byli jak najbardziej osobno (remont). Na razie u niego a z czasem swój dom. Oni ciężko pracują na gospodarce ale u nich w domu nie pije się alkoholu po robocie, czasem kieliszek od święta, nie więcej. Nie to co u mnie, gdzie odchodzą libacje i awantury. A wielcy miastowi, gorsza hołota niż na nie jednej zabitej dechami wsi. Sąsiedzi w blokach (wielcy miastowi) tylko obgadywać za plecami potrafią, ale jak ojciec mało nas po pijaku nie zakatował i wszystko było słychać, bo awantura i na klatkę się przenosiła jak próbowałyśmy się go pozbyć żeby nam krzywdy nie zrobił, to każdy cichutko siedział, nawet po policje nie zadzwonił. My chciałyśmy, ale nie miałyśmy możliwości. Cała rodzinka mojego ojca (wielcy miastowi) już obgadali mnie z góry do dołu i po wszystkich znajomych rozgadali, że ja w ciąży, że ślub, że to, tamo, ciul wie co jeszcze. Tacy właśnie super są ludzie w mieście. Jedyne co ich różni od ludzi ze wsi, to to, że w mieście mieszkają, nic więcej. Nie można wkładać wszystkich do jednego wora. Wszędzie się znajdą normalni i idioci. Jak widać u mnie na odwrót to wszystko działa. Miasto jest koszmarem, wieś, wydaje się oazą spokoju. Ale coś więcej powiem, jak tam zamieszkam. Zapowiada się dobrze lecz różnie może być.

Nokiaaa właśnie mniej więcej opisałam jak jest. Gospodarstwem zajmują się jego rodzice, on pracuje w mieście i dojeżdża a w wolnych chwilach pomaga w gospodarstwie. Cieszy mnie ta kuchnia i łazienka bardzo i to, że o tym pomyślał. Teściowa dużo mówi, bardziej rządzi ale jest w porządku. Teść raczej wycofany, niewiele się odzywa. To są już starsi ludzie, w przeciwieństwie do moich rodziców.

Ktoś tam wyżej pisał o wykształceniu, że dla ludzi ze wsi się nie liczy. Tu wręcz przeciwnie, oni chcą i bardzo mi kibicują, żebym skończyła studia. Mam w tym roku obronić mgr i to mi się bardziej nie chce, a narzeczony ciągle mnie nakłania (aż czasem denerwuje). Jemu to imponuje i cieszy się, że się kształcę i będę pracować zawodowo.

Dodam jeszcze, że naszego wesela się obawiam przez wielkich państwa miastowych a nie ludzi ze wsi. To ja się boję, że będę się wstydzić i świecić oczami przed gośćmi mojego męża. Wiem, że oni potrafią się zachować. Byłam z nim na kilku weselach z jego strony i tam żadnego pijaństwa ani wiejskich awantur nie było. Raczej kultura i dobra zabawa. Za to z mojej strony, od rodzinki ojca byliśmy raz i ze wstydu się popłakałam, bo wielcy miastowi odstawili pijacką szopkę przy moim facecie, a ja znowu musiałam się wstydzić, ale to dużo by pisać.

rok uczylam w zawodówce.
4lata temu.
z wykształcenia? powiedzmy.

Może się nie znam ale gdzie znalazłaś taką psycholog, jak zabierzesz ojca dzieciom

Zgadzam się z Mariolą 856. Co to za psycholog?

witaj jezyk.napisz tak rozlegle co sie dzieje jak tesciowa jak dzieci jak maz doladnie.
u nas po staremu

Jezu Jezyk!!!!!

Przeczytałam Cie jednym tchem!!  Dziewczyno leżę chora miałam spać a trafiłam na Twoją opowieść!!

Opowieść Twojego życia....
Powiem krótko ja poerdol,  czapki z głów.  Dla mnie jestes niesamowita.  Śmiałam się i płakałam o wszystkim tym co napisałaś można by powiedzieć wspaniała książka wspaniałe opowiadania.  Tragedia okazuje się w chwili gdy zdałam sobie sprawę ze czytam o prawdziwym Twoim życiu.  Kurwa mac nie wierzę jak można przez tak krótki okres czasu tyle znieść tyle przeżyć.  Jesteś wielka wspaniała i mama nadzieje sił nie zabraknie ci nigdy.  To niesamowite jak dziwne jest ludzkie życie.  Będę sledzila Twoje losy trzymając kciuki z całych sił i wierząc ze wkoncu u ciebie zaświeci słońce.  Należy cie się ogromnie!!

Mamy tyle samo lat,  chyba :-)
W tym samym czasie startowalysmy w życie,  otwórz moje potoczyło się zupełnie odwrotnie.  Duże miasto dobra praca samodzielna bogata kobieta sukcesu Zmieniajaa facetów jak rękawiczki. za żadne skarby nie chciałam zakładać rodziny bałam się właśnie takiego scenariusza jak czytam o Tobie.  I taki swój samotny status utrzymalam.  Pytanie tylko co mi z tego przyszło.  Chyba zupełnie kompletnie nic!
W jednym roku na początki zmarła moja babcia a potem pod koniec roku po ciężkiej chorobie nowotworowej zmarła moja ukochaną siostra.  Przez rok zawaliła zawaliłam prace zabawy przyjaciół pseudo przyjaciół.  Po śmierci babci poznałam przypadkiem faceta nie wiem jakim cudem się znalazł obok mnie i jakim cudem utrzymał. Rok męki wywrocilam swoje życie do góry nogami walczyłam z moja siostra i jej życie dzień w dzień szpital operacje chemioterapia radioterapii dom i w końcu pożegnanie aż do samego końca drogi aż do zamknięcia trumny po przez wybieranie ubrań ubieranie malowanie cały rano walki.  Miałam tylko babcie i siostrę najbliższą rodzina która miała być zawsze a ja byłam takim wolnym ptakiem który nigdy nie uzalezni się od żadnego obcego chłopa. Zostałam sama bez rodziny i bez nikogo kto bym by choć namiastką ciepła.  Mam co sobie planowałam tylko ze los miał być zupełnie inny.  Ja miałam być samotna rozdawać karty życiu niec moja ukochaną siostra jej rodzinę babcie i ciocie i juz. 
No i co mi z tego przyszło?  Siedzę sama z moim pół obcym facetem nie mam ani dzieci ani siostrzeniec blisko siebie ani nawet kogoś kto kiedyś bym mi bliski a teraz jest hujem.
Nie śmiem powiedzieć ze Twoje życie to sielanka ale patrząc na swoje życie i dookoła mojej pustki smutku samotności rodzi mi się myśl że dałabym wiele by być na Twoim miejscu mieć dwójkę cudzych cudnych dzieci i ta siłę jaką możesz czerpać od nich.  Ty nigdy już nie będziesz samotna wiec życzę Ci żebyś odnalazła ta siłę z początku gdy byłaś w wieku 30 lat i to ty rozdawalas karty losowi życiu mężczyznom!  Uda ci się bo kto raz był silny ten może być znowu. 

Ps
A tak na marginesie to
Świetna z ciebie babka!! Szacun za ta Twoja czarownice i rękawiczki z gnoju prane ze scierkami kuchennymi!  :-D

jezyk123-sama widzisz ze nawet Twoja mama chce ci pomoc,gdzie wczesniej uwazala ze powinnas byc przy mezu na dobre i zle.Jezyku blagam cie zostaw GO i pros rodzicow aby ci pomogli abys mogla zamieszkac sama z dziecmi w nowym miejscu.
Prosze cie z calego serca ZROB TO.Jesli bedziesz potrzebowala pomocy nawet finansowej -pomoge Ci!!!Dzien w dzien patrzylam na te forum czy moze sie odezwalas,ze moze cos napisalas,ze zyjesz.....
On uslyszawszy slowa psycholog ze co ty zrobisz ,gdzie odejdziesz jak sie rozwiedziesz.... Upewnil sie ze NIC nie zdzialasz dlatego jest teraz pewien na 110% ze ma cie w rekach.
Jezyku Twoje dzieci wszystko widza,NASLADUJA rowniez.
Wyciagnij reke do rodzicow i wyprowadz sie z tego koszmaru.Tkwisz w tym po uszy i nawet nie wyobrazasz sobie jak sie pograzylas w tym wszystkim.

Agni 35 poplakalam sie czytajac Twoj post.

Nie trzeba płakać samo życie . 
Bardzo wierzę, bardzo staram się wierzyć, że każdy człowiek otrzymuje w życiu dokładnie tylko tyle przykrych rzeczy ile może unieść na swoich plecach.  Mam wielką nadzieję i powtarzam to sobie w chwilach gdy czuje ze jeszcze sekunda i ugną mi się kolana ze upadne ze juz naprawdę jest tego wszystkiego za dużo za ciężko .... 

To jednak w ostatniej chwili krzyczę do siebie że muszę dać radę ze nie mogę się poddać ze jeszczectenbjeden jedyny raz spróbuję walczyć.  Usmiechne się pomyślę ź  kiedyś przyjdzie słońce i daje rade - nie skacze z balkonu choć patrze przez okno,  nie skocze pod pociąg choć patrze na tory, nie poddam się choć w myślach tysiące razy chciałabym to zrobić i poczuć wreszcie spokój ulege i wolność o problemów smutków tęsknoty samotności.

Jakaś ogromna siła każe mi wierzyć że dam radę ze wytrzymam ze jeszcze jeden zakręt jeszcze dwa i przypomnę sobie co znaczy być silna radosna kobieta. Chce być zwykłym dobrym człowiekiem który na wspomnienie wszystkich swoich złych chwil i doświadczeń  uśmiechnie się.  Chce przymrużyc oczy i unieść kąciki ust w uśmiech , z podniesioną głowa wciągnąć powietrze nosem odetchnąć pełna piersią i szepnac do siebie - dałaś rade! Wierzę ze tak zrobię :-D

A na chwile obecna,  jestem zgnojona w pracy przez ludzi którzy zawsze patrzyli na mniej zazdrościa a ja miałam to w dupie teraz daje się im tak gnoić ..  w życiu nie pozostał mi ani jeden przyjaciel z czasów tych tłustych bezporoblemowych chwil z mojego dawnego życia. Kiedy Oni czegoś potrzebowali byłam i oni byli a kiedy przyszła chwile gdy to ja potrzebowałam ich, zniknęli wszyscy jak jeden!!!

Boje się wszystkiego nie wierzę w siebie, zawodowo jest totalna klapa, mimo że byłam jestem najlepszym fachowcem jakiego zam miałam otwierać swoją firmę budowlaną teraz daje sobą pomiatac w obcej firmie ciesząc się ze dostaje parę groszy pensji.  Ludzie kontrahenci pamiętają mnie jeszcze jak przez mgłę, taka jaka byłam dawniej ale jeszcze chwila i zaczną dostrzegać ze nie jestem już ta sama osoba.  Nie mam oparcia w rodzinie i mimo że w niczym innym niż tylko to ze byli,  mi nie pomagali realnie,  zostałam zwyczajnie bezradna jak gdyby odebrało mi ręce głowę język i nogi .  To brak ich milosc spowodował ze totalnie nie potrafię być ta sama silna osoba jaką byłam.  Nikt we mnie juz nie wierzy nie kocha... tak jak Babcia nikt nie powie mi przed ważnym spotkaniem w pracy ze trzyma kciuki ze że będzie dobrze ze jestem najlepsza lub ze wszystko będzie dobrze a wyrazie czego miska zupy czeka na mnie u niej .  Mimo ze nie robili nic po za tym ze mnie kochali i zawsze ich miłość dodawała mi skrzydeł ze  własnymi rękami robiłam cuda teraz nie umiem niczego z dawnych moich cudów .  Moi znajomi mówili że jrstem dzieckiem szczęścia wszystko na co się uparlam zawsze mi się udawało.  Byłam dobrym człowiekiem tepilam złość zawiść zazdrość kłamstwa i dwulicowe obludne zachowania jakich wiele do okoła wydawało mi się ze naprawialam świat ze upiększalam moje otoczenie wyciągając od ludzi ich najlepsze cechy pomagałam ludziom dawałam im zawsze dużo otuchy dobrego serca.

Dziś nie potrafię nic mimo że w głowie mam te same wiadomości z zawodu i to samo doświadczenie... nie umiem niczego.  Nie potrafię uwierzyć w siebie bo przegralam najważniejsza walkę w życiu przegralam walkę z chorobą mojej siostry.  Dzień i noc całoroczne potldrzymywanie na duchu wiara ze wszystko będzie dobrze ze uda się nam dzielilismy cierpienie na pół dzień noc zawsze miałam tyle radości otuchy wiary i sił.  Wierzyła mi moja ukochaną siostrzyczka wierzyła mi ze wygramy, a ja oszukalam ją los oszukał mnie w najokrutniejszy z możliwych sposobów.  Nie mam nic choć wcześniej w życiu do uśmiechu wystarczyło mi tylko to ze świeci słońce teraz ten fakt jest mi obojętny i nie widzę nic co może dać mi uśmiech .  Byłam zwykłym dobrym człowiekiem szczęśliwym tylko za to ze otwiera oczy co ranek.  Teraz nie mieści mi się to w glowie jak mogłam zagubić się i w tak którymi czasie stracić wszystko i zapomnieć o tym jak dobrym zwykłym szczęśliwym i silnym człowiekiem byłam,  myślałam że tak bedzie zawsze....

Echh mimo wszystko wierzę ...... Wierzę we wszystkie Was dziewczyny a w siebie wcale ale mam nadzieje ze to tylko kwestia czasu

jerzyku kochany bank moze zrobic rozdzielnosc i oddac ci za zaplacone raty(tzn maz ci splaci).albo dom sprzedac i oddac kase.
lepiej odejsc.masz mame i tate i dzieci. to  wiele dobrego w twoim zyciu.
wczoraj bylam w gosciach u kolezanki,jedna z jej znajomych akurat u niej byla.dziewczyna nie jest na swieta u rodziny(poklocili sie czy co?) ma prace na czarno i wynajmuje pokój za 80procent swojej pensji. no życ nie umierac. mimo tego jest wolna. musze napisac dlugi list do pana boga aby sobie o niej przypomnial i nie chodzi o to, aby miala super faceta i rodzine. aby miala chociaz mame czy siostre, albo dobra prace.cos z czego mozna sie cieszyc. bo dla mnie to totalnie smutne.
zaraz biore sie do pisania intencji:)
pozdrawiam

Jezyku123  Piszesz(a raczej jestes) tu juz od kilku lat,i gdyby nie to,to z pewnoscia nie zaproponowalabym ci pomocy.
Widze ze maz jest cwany i przebiegly a TY!!!!! na co czekasz dziewczyno??Obudz sie w koncu!! czy nadal bedziesz z nim ze wzgledu na dlugi??? Odejdz pomimo ze dlugi i tak bedziecie musieli splacac razem.Na co czekasz a z zacznie mscic sie na dzieciach,zacznie je krzywdzic psychicznie,fizycznie i bog wie jeden jak jeszcze!! wtedy otworzysz oczy.
Sorry ale mnie ponioslo,bo on ma cie GDZIES a Ty plaszczesz sie przed nim nadal.Nawet Twoja mama przejrzala na oczy jaki to skurwy....!!
co do domu nie badz taka pewna ze nikt nie kupi.

Ujeas to DOSLOWNIE.W 110% sie ZGADZAM!!!! jezyku jak dlugo jeszcze chcesz tak zyc,momentami wydaje mi sie ze lubisz swoje zycie.

Ja to zdecydowanie wolałabym się przeprowadzać z wioski do miasta..Mieszkam na wiosce i zdecydowanie mi się to nie podoba bo akurat no wiecie tutaj wszyscy o wszystkich wiedzą i bardzo mocno ploktują o wszystkich niestety : ( sprawa się tak przedstawia, że ja tak nie lubię tych ludzi z mojej wioski bo tylko zazdroszczą i obgadują : (

pamietam. myslalas ze przeprowadzka cos da. ale nic nie dala.
gowno dala.
nie wiem.
uwiązałas się. na amen.

Jezyku przede wszystkim BRAWO,ze chcesz cos zmienic ze nie siedzisz z zalozonymi rekami.Brawo ze masz odwage zadbac o siebie.
Brawo,ze zdecydowalas sie pojsc do innego psychologa(szko0da ze nie pana psychologa,moze facet powiedzialby co robic,jakie sa zachowania mezczyzn w takich sytuacjach)
Pamietaj,ze maz nie moze sie dowiedziec ze bierzesz depresanty,dlaczego? Bo jesli chcialby ci wywinac  najgorszy numer mszczac sie na dziecku/dzieciach czyli pozbawiajac cie praw rodzicielskich to mialby ku temu podstawy,bo leczysz sie depresyjnie.Taki to glupi kraj pod tym wzgledem
Pomyslalabym na Twoim miejscu jednak o przeprowadzce,jesli rodzice moga ci kupic mieszkanie to.... tylko oczywiscie na siebie nie na ciebie bo komornik bylby u ciebie codziennie.
Prawnik-wspaniala spraawa,przynajmniej bedziesz wiedziala jakie masz prawa odchodzac o Niego.

Trzymam kciuki i odzywaj sie do nas!:) bo my cie tu wszystkie kofffamy.

Niesamowite słowa dokładnie chyba w tym wszystkich jest meritum.  Na tyle ktoś jest katem na ile ofiara mu pozwala.
Czy trzeba się dziwić np lwom ze atakują najsłabsze antylopy?  Hehe ale mi się porównanie skojarzyło.  Ale przecież myślę że to bardzo prawdopodobne i wcale nikogo nie obraza.  Ludzie są różni i najgorzej gdy dobry człowiek straci czujność i zapomni ze nie wszyscy ludzie są tak dobrzy jak on sam. Jeju Jerzyk jak cie czytałam miałaś na samym początku swojego małżeństwa tak czyste serce intencje tyle zapału tle dobra dla tego faceta.  Ja tez tak żyłam tak mnie wychowali i tak starałam się patrzeć na świat.  I może dlatego znalazłam się na własne życzenie w takim dole.  Nie byłam naiwna tylko poświęcalam dużo energii żeby każde świństwo i złe rzeczy od ludzi przezwyciężyć poradzić sobie znieść to i co najgorsze naprawić poprawiając siebie i szukając w sobie powodu że tak ktoś się zachował.  Wychodziło mi to bez większych uszczerbków bez kłótni z otoczeniem i walki ze światem.  Byłam pewna że tak może być zawsze ze zawsze starczy mi sił na usprawiedliwienie na adaptowanie się do sytuacji i zachowań innych ludzi.  No i zawsze jak się ją coś uparlam to trwalam przy tym wierząc ze będzie dobrze.  Zawsze mi wychodziło zawsze mogłam naładować akumulatory u rodziny i dalej iść w swoich zamierzeniach mając cel i zawsze pamiętając żeby nikogo nie krzywdzić.  W życiu bym nie podejrzewała ze moja energia się wyczerpie ze tak bardzo się zmienie i ze wyciągając reke po pomoc do najbliższej osoby nie dostane nic prócz większego dola.
Nie wiem czy mi się uda walczę z całych sił.  Byłam na rozmowie o nową pracę chce zmienić posadę w korporacji na coś mniejszego bo atmosfera która zawsze była ciężka jest dla mnie nie do przeskoczenia.  Boje się nikt nie trzyma za mnie kciukow.  Pomyłka ze zmianą pracy będzie m nie kosztować bardzo dużo.  Jestem sama mam kredyt żyje dobrze mam dobry zawód ale bardzo wtmagajacy bardzo boję się że wyląduje pod mostem, realnie kalkuluje mimo że sama do wszystkiego doszłam nie mam rodziny była bardzo malutka babcia siostra.  Ciocie wojki bardzo dalekie i nic ich nie obchodzi mój los bo mieszkam od lat w innym mieście.  Otóż po stracie bliskich tak wygląda moje życie.  Dużo pracowałam wystarczyła mi siostra...

Ale patrząc teraz jak stoję pod ścianą i jak strach zawladna moim życiem.  Postanowiłam ze gorzej już być nie może mam do wyboru albo wybrać krok do przodu albo nadal dać się tlamsic.
Wiem jezyku ze moje problemy na tle twoich są bardzo blache.  Ty masz dzieci i więcej do stracenia.  Ale może idąc tym tropem masz także dużo więcej do zyskania!!
Nie oglądaj się na nikogo zajrzyj w swoje serce i przypomnij sobie siebie z przed lat gdy pakowalas się w to bagno.  Bardzo mi imponowalas ze miałaś tyle samozaparcia aby walczyć.  Walka okazała się w przegranej sprawie ale skoro byłaś silna tak długo to zacznij teraz z tą samą siła walczyć o inną sprawę.  Zawalcz o swoją córkę o synka i o siebie.  nie skacze w przepaść zacznij robić kroczek po kroczku ale konsekwentnie juz tak robiłaś tylko mając inny cel.  Dawalas mu nauczki lub jakieś sygnały mając nadzieję że się zmieni.  Wiec teraz zacznij to samo ale patrząc w zupełnie inna przyszłość - w przyszłośc bez niego.  A co będzie po drodze tylko los to wie.  Moja babcia mówiła szczęśliwym szczęście sprzyja. Coś w tym jest bo kiedy zaczynam powtarzać sobie w głowie radosne aspekty moich planów jest mi lżej stawiać kroki mimo że wcale nie zapominam ze racjonalnie rzecz biorąc narazie jest mi cholernie ciężko i piekielnie się boje.

Jerzyk DASZ rade trzymam kciuki.  Kto raz umiał być silny ten będzie znowu.  Ty byłaś bardzo silna wiec pozostaje cie tylko żebyś sobie to przypomniała :-)

Jerzyku a tak mniej jeszcze naszło.  A może rozwód z orzeczeniem o winie i niech płaci ci alimenty i jeszcze dzieciaczkom i jakoś to może na początku wystarczy dla Was na nowy start?

A że Cię przytrzymywał nogą, pamięta(sz)? A że zostawił  pośrodku niczego w środku nocy, pamięta(sz)? A stwierdzenie, że jakby mógł, to by Cię bił, ale jest na to za sprytny, pamiętasz? Czyli nie jesteś ofiarą przemocy? W takim razie dzieciom nic nie grozi...

Pamiętam też jak długo ukrywałaś to, że jest alkoholikiem i nawet więcej - jak pisałaś, że nie pije i jest porządnym mężem...

A do psychiatry jednak rozważyłabym pójść...

Hej dziewczyny!!

Jerzyku no to skoro rachunek zrobiony to pozostaje Ci tylko odpalić silnik :-).
Ja przy ostatniej kłótni wpadłam na super sentencje - to ze nie umiem posługiwać się chwytami poniżej pasa nie oznacza ze nie widzę mechanizmu który kieruje ludzimi którzy są okrutni.  A skoro widzę mechanizm to wystarczy odejść dwa kroki w tył nie załamywać rąk ze tak nie powinni ludzie robić,  tylko na zimno będę czerpać siłę z tego ze sobie przewidze każdy cios wymierzony we mnie. Skoro nie zaskoczy mnie hamstwo to może mniej mi będzie przykro. 

olla - jejku jak bardzo mi ciepło w środku jak cie przeczytałam.  Ktoś trzyma za mnie kciuki i wierzę że szczerze,  rany nikt tak nie mówił mi od bardzo bardzo dawna!!!!
Nio juz byłam na rozmowie warunki finansowe podobne właściwie są zachwyceni wiedzą doświadczeniem i chcą mnie z miejsca ale to mniejsza firma ja całe życie w korporacjibpracowalam nie wiem jak to będzie bo moja praca jest zadaniowa a szczegóły operacyjne każdy ma własne i nie zdradza obcemu działania jego firmy.  Boje się zaryzykować a jak się nie będę umiała odnaleźć?  Ja bardzo dużo musze pracować w zespole kierować ludźmi ufać im i bazować na efektach ich pracy.  Jestem w kiepskim stanie właściwie już u kresu sił żeby udawać silna radosna opanowana.  Dodatkowo zmieniam etat na tryb kontaktowy stały rozliczane fakturami.  Boje się to nie na moją głowę a co jeśli się potkne to nie przerzucanie papierami tylko realne duże pieniądze.  Budowy są wspaniałe kocham to i wychodzi mi to dobrze ale nowe realia mnie przerazaja. Zbyt wiele zmiennych i wiem ze gdy mi się nie uda juz się nie podniose.

Jerzyk mi zwykły lekarz pierwszego kontaktu jak mu się rozplakalam i opowiedziałam co mam w duszy to przyznał mi rację ze za dużo brałam na siebie bez zajkniecia i dopada mnie coś w rodzaju stresu pourazowego.  Ale sam chciał mi wypisać tabletki uspokajająco poprawiające nastrój,  zwykły lekarz wiec może popros takiego zwykłego żeby Ci dał. Byłam tez u psycholog powiedziała ze bardzo późno  przyszłam bo sama sobie zaciskalam pętle bez proszenia o pomoc bez skarzenia się.  Trwanie i narażenie się na długotrwała sytuacje która nas stresuje poprostu nas zabija.  Nie bądź juz ani sekundy w tym swoim kolowrotku.  Odrazu nie musisz robić wszystkiego wystarczy nanpoczatek zmienić myślenie zmienić w głowie swoje złe myśli na coś pozytywnego.  Mi pomaga i pcha do przodu samo myślenie oswoić celu.  Robie małe kroczki ale powiem szczerze że swój pierwszy krok iść na rozmowę zrobiłam chyba cudem Kosztował nadludzka siłę a teraz troszkę lżejsze każdym mini tuptaniem.

Ps
Odwalilam psycholog proszków tez nie brałam żadnych walczę żeby samej sobie poradzić.  Alenpowem wam szczerze ze to obrzydliwa instrasznanchoroba dół depresja nerwy.  Gdyby ktoś dwa lata temu powiedział mi ze tak się ze mną stanie rozesmialabym mu się w twarz.  W życiu bym nigdy nie pomyślała ze takim wrakiem mogę się stać.  Pisze ku przestrodze.  Nie siedzcie w sytuacji która boli meczy lub wymaga nadludzkich sił i cierpliwości.  To że człowiek to umie znieść nie oznacza ze nic w środku nie pęka.  Ja nie płakałam wcale nie denrwowalam się nie narzekałam nikomu się nie zalilam.  Byłam przy śmierci na moich oczach byłam przy trumnie przy odtatniejndrodze najbliższych osób trzymałam się dopełnilam wszystkiego starałam na wysokości zadania dla idealnej ostatniej drogi. Teraz płacze tak bardzo jak nigdy w życiu a wtedy poprostu uważałam ze musze być twarda.

widze ze jest gorzej niz na początku.
dzieci i brak pracy to pryszcz w porownaniu w kase wsadzona w dom i kredyty.

Jeżyku ja twój problem traktuje poważnie.

Nie mam zamiaru pisać ci  bzdurnych rad pt. "uciekaj, uciekaj...." bo gdzie niby miałabyś uciekać? w pole? łapać zające?  to niepoważne, sama jestem dorosłą kobietą, mam własne życie dom, rodzinę i wiem jak to jest mieć zobowiązania życiowe, finansowe i rodzinne. Wyszłam za mąż za faceta z gospodarstwem, poznaliśmy się u mnie w dużym mieście, ja studiowałam dziennie na uniwerku on zaocznie na polibudzie. Wybuchła miedzy nami wielka miłość, ogromna chemia i namiętność o jakiej się nie mówi, to super facet, uzupełniamy się i świetnie się czujemy w swoim towarzystwie, od razu wiedzieliśmy że chcemy być razem, zapadła decyzja o ślubie tylko, że ja zadbałam o siebie od strony prawnej i zanim wyszłam za mąż byłam dowiedzieć się u notariusza jak to jest z tymi majątkami ziemskimi. Gospodarstwo to była dla mnie czarna magia, ja młoda dziewuszka ledwo co po maturze nie miałam pojęcia ile to jest hektar a co dopiero jakieś ziemie, maszyny i cały ten kram. Mój mąż jest jedynakiem i był jedynym właścicielem całego gospodarstwa i dla mnie było oczywiste że ja jako jego żona muszę być współwłaścicielem bo inaczej to ja się do niego nie wyprowadzę i tak też się stało. Mam na wszystko akty notarialne, jestem u siebie, wszystko co miał zapisał też na mnie. Jak już wszystko było prawnie załatwione tz. my byliśmy małżeństwem a ja byłam pełnoprawną i równorzędną właścicielką domu i całego majątku wtedy moi rodzice zainwestowali duże pieniądze w rozbudowę i całkowite urządzenie domu w którym mieszkamy. Tak więc moja historia jest w pewnym sensie bardzo podobna do twojej, jak wychodziłam za mąż miałam 22 lata a teraz mam 32.
Nie zadbałaś o porządek w papierach przed ślubem i to teraz się mści na tobie i dlatego takie rzeczy wracają jak bumerang przed rozwodem.

Ja wywodzę się z ładnego domu z kostką wokół i ogródkiem z pięknymi ozdobnymi donicami i kiedy pierwszy raz byłam u swojego faceta na wsi też rzuciły mi się w oczy bratki posadzone w pudełku po śnieżce, nie wiem co oni mają z tymi pudełkami na tych wiochach ale widać taka polska tradycja. Dom był super, porządny czysty, duży dwurodzinny. Tak go przebudowaliśmy że mamy oddzielne wejście, ogród, kostkę i ładne ogrodzenie, bramę automatyczną i garaże na samochody, od drugiej strony jest podwórko gospodarskie na które bezpośrednio wychodzą teściowie i tam popuszczają swoje dekoracyjne wodze fantazji. To jest taki bliźniak na dwie strony, nie wiem jak to opisać. Mój mąż nigdy nie dopuszczał swoich rodziców do naszych spraw, mimo że mieszkam z teściami praktycznie w jednym domu to mamy własne życie, nie jesteśmy z nimi jednością. Oboje pokończyliśmy studia i pracujemy zawodowo, mamy jedno odchowane dziecko które chodzi do podstawówki, mojego męża teraz naszła jakaś fala miłości rodzicielskiej i ciągle gada o drugim dziecku ale mnie się jakoś to nie uśmiecha, już odwykłam od pieluch.

Jak się sprowadziłam na wiś to pierwsze co musiałam zrobić to prawo jazy bo bez samochodu ani rusz, też przerabiałam porządkowanie podwórka bo na tej działce gdzie teraz mam ogród to było dosłownie wszystko złom, uschnięte agresty, sznurki i inne zadziwiające cuda. Kiedy byłam w ciąży nie robiłam dosłownie nic, nadal studiowałam, prowadziłam dom i tyle. Mąż za mnie pranie na sznurku wieszał żebym nie podnosiła rąk do góry, żeby coś się nie stało mnie i dziecku, pamiętam jak przed świętami byłam w zaawansowanej ciąży to teściowa uparła się że mi okna umyje (chociaż tego nie chciałam bo nie jestem typem perfekcyjnej pani domu i jak bym miała brudne okna na święta to bi mi to wcale nie przeszkadzało) to ona szorowała te okna i prała te firanki jak by od tego zależało istnienie wszechświata.

Za to jak oni cie traktowali i traktują to powinnaś dostać odszkodowanie za sam fakt przebywania w towarzystwie tych ludzi. Zobaczymy co powie prawnik.

MARISA - o tym że mąż Jeżyka działa na nią destrukcyjnie to już wszyscy wiemy.
Teraz temat rozbija się o realia, pieniądze i o to żeby nie wyszła na tym wszystkim jak Zabłocki na mydle.

kwiatki w pudelkach.
haha
lubia zbierac opakownia po jogurtach i bombonierkach(babcia zbiera recepty w nie).jak chcialam jej kupic zestaw koszykow w pepko to wolala pudelka.
a te pudla po marmoladzie to dobre na grzyby:( wiaderecka srecka i inne cacka

Na twoją historie Jeżyku trafiłam zimą kiedy byłam bardzo chora, kiedy czytałam to forum to momentami nie wiedziałam czy to jest prawda czy wytwór mojego zgorączkowanego umysłu, po chorobie jeszcze raz wróciłam do wątku na "trzeźwo". Ja też wiem co to znaczy być baaardzooo zakochanym, tylko to co twój mąż wygadywał jest skandaliczne, że musisz sobie zapracować na utrzymanie u nich jakby tam były nie wiem jakie rarytasy jak w willi Playboya. Ja też się zakochałam jak głupia ale gdyby od początku mój mąż tak gadał to by dostał z otwartej ręki w pysk a ja z dumą wróciłabym pierwszym PKS-em tam skąd przyszłam. Od zawsze jest we mnie jakaś wewnętrzny opór który nie pozwala mi się ugiąć, podejrzewam, że gdybym to ja była z twoim mężem to już dawno zrobiliby o nas reportaż w "Uwadze".

Mieszkam na wsi 10 lat i tam zaczynałam kształtować swoją dorosłość, też nie od razu poszłam do pracy bo jak się urodziło dziecko to nie bardzo miałam z kim je zostawiać, wiadomo że na tych wiochach nie ma żłobków, sensownych przedszkoli, moja teściowa jest trochę nowocześniejsza ale też czasami zajeżdża od niej poglądami żywcem z osiemnastego wieku. Dlatego jak mój mąż zagaduje o kolejnym dziecku to mam kwaśną minę, od małego byłam nauczona kundować po mieście, potrzebuje kontaktu z ludźmi, mam całkiem fajną prace, teściowa z dzieckiem zostanie od czasu do czasu ale nie będzie mi siedziała cały dzień bo w końcu ktoś w tej gospodarce musi robić, a po wychowawczym pewnie nie będę miała do czego wracać - od polskie realia. Widziałam że wiele dziewczyn było oburzonych że zostawiasz swoje dzieci z teściową - brudaską, na miłość boską dziewczyny - takie są realia, że czasami człowiek nie ma wyboru i musi zrobić coś czego nie chce.

Ja miałam zupełnie inne podejście do tego wszystkiego, od początku powiedziałam, że mogę pomagać przy wszelkich pracach ale do obory nie wejdę i koniec. Kiedyś na początku jak mnie teść wołał żeby mu pomagać przy zwierzętach to mu powiedziałam, że ja im tej gospodarki z miasta na plecach nie przywiozłam i jak sobie założyli hodowle to niech sobie w tej oborze siedzą, a poza tym brzydzę się gównami. Za takie coś to pewnie twój mąż już by mnie ganiał z siekierą wkoło podwórka. Mój mąż nigdy nie miał do mnie o nic pretensji, kocha mnie, przytula i chwali pod niebiosa, sam znalazł prace w dużej firmie, ma dobre stanowisko, jest pracownikiem umysłowym a nie fizycznym i gospodarka to nie jest cały jego świat. Praca w gospodarstwie opiera się mężu, teściach i czasami w żniwa czy w jakichś innych konkretniejszych pracach mąż najmuje tzw. parobka.

To chyba ja nie w tym kraju mieszkam.Bo u nas jak ktoś dom sprzedaje to chętni są.O ile cena jest rozsądna.
Konkretna ja też czytałam już dawno cały wątek Jeżyka.I właściwie nie wiem po co to wszystko piszesz? Żeby jej pokazać że ty taka cwana jesteś a ona naiwna?
Bo tobie gówno śmierdzi a jej nie.
A męża się nie brzydzisz że przy tym gównie robi?
Owszem sprzedaż mieszkania to był duży błąd ale tego się nie cofnie.
Teraz Jeżyk musi myśleć jak z tego wybrnąć.Trzymam za nią kciuki.
To nie wieś jest winna temu tylko prosty fakt że mąż po prostu Jeżyka nie kochał.Może była krótka fascynacja z początku i tyle.

Jerzyku dasz rade.  Nie obwiniaj się za błędy i nie słuchaj ze mogłaś to czy tamto.  Gdyby ktoś wiedział ze się wypierdoli to by się położył i mądrość cwanosc tu nie ma nic do rzeczy droga Konkretna.  Uważam jak niki,  na huj pisać takie rzeczy dla Naszego Jerzyka. Przecież to prawda stara jak świat - znajdź leżącego a zaraz przy nim znajdą się madrale pięknie błyszczące na tle zwykłego ludzkiego nieszczęścia Które przymierzaja swoje buzię licząc ze na słabym tle leżącego człowieka ich postacie nabiorą blasku. Jak byś trafiła na takiego skurwiela jak Jerzyk to.... To żadne akty notarialne by cię nie obronily przed gownem i zapewne musiał by cię lac żeby cię wytresować. Uważam że i tak by osiągnął cel z każdą w każdej sytuacji.  Pod warunkiem że jego kobieta musiała by go szczerze kochać bo tylko takie czyste intencje można obrócić przeciw człowiekowi by zrobić z niego niewolnika własnej duszy.

Jezyku na tle Twojej relacji z Twojego życia jakie tu dałaś nam poznać,  masz u mnie największe wyrazy szacunku jakie tylko można okazać drugiemu człowiekowi.  Naprawdę u mnie to bardzo wiele.  Przez te wszystkie lata w każdej twojej wypowiedzi widać było szlachetność intencji czyste serce niezlomna siłę walki o ideały jakie nosilas w duszy.  Jesteś wspaniała byłaś wspaniała. Nie patrz na to jak na przegrana.  Poprostu walkę czas zakończyć,  niea wygranych i przegranych. Opuść juz ręce,  odejdź i zacznij iść nowa droga.  Przeczytaj sobie pierwszy swój post jako jeszcze nie Jerzyk i pomysł ze zrobiłaś to udało ci się!  Zbudwalas dom i rodzine z mężczyzną którego kochałas.  Masz dwa swoje największe skarby twoje dzieciaczki.  Udało ci się,  każdego dnia pracowałas nad swoimi marzeniami,  dokonalas cudu bo z takim hujem to naprawdę cud.  Wytrzymałas dokładnie tyle ile trzeba było i na ile starczyło Ci sil. Zrobiłaś juz podsumowanie wiesz ze wszystko juz jest skończone, z jakichkolwiek relacji z tym człowiekiem.  Nie pozwól żeby poczucie winy cie osłabialo,  to nie twoja wina,  ale tez nie pozwól aby złość i zemsta powodowały kierunki twoich kroków.  To też żadne rozwiązanie.  Z jednego stresu w drugi na huj się pakować.  Odpuść dość już masz nerwów,  zacznij myśleć pozytywnie.  Nikt nie jest w aż tak czarnej dupie jak mu się wydaje.  Rób kroczki malutkie do przodu,  ja takie robie i gdybym podnosiła głowę wyżej patrząc bardzo daleko tam gdzie chce dojść to fakt ze dostrzegalabym tylko źle rzeczy nie pozwolił by mi ruszyć z miejsca i odebrał siły by wstać z tych jebanych kolan.  Wszystko co się ułoży musi ci się ułożyć nie w taki to inny sposób ale rusz idź rób dla siebie choć połowę tego co robiłaś przez wszystkie te lata dla was wspólnie dla tego gnoja.  Zacznij teraz robić wszystko dla siebie a zobaczysz jak szybko zaczniesz czerpać siły od Swojej głowy,  owszem nie będziesz najspokojniejsza na początku ale przynajmniej nikt już nie będzie Cię gnoil.

Wybacz sobie to nie twoja wina i to nie będzie przrgraba, już nie wlacz o małżeństwo ale nie kieruj złości na tego skurwiela, działaj tylko z intencją dobra dla swoich dzieci i siebie.  Największą zemsta na tym gnoju będzie fakt ze dojdziesz swego. Bądź twarda opanowana madra konsekwentna zbaranieje i sie wystraszy tak jak jeszcze się nie bał a wtedy  gnoj sam będzie ci odkrywal sposób w jaki możesz mu dojebac!

Konkretna303- po Twoim pierwszym wpisie,bylam nawet zadowolona ze jest ktos taki bezposredni,ze wylozyl kawe na lawe jezykowi.
Czytajac Ciebie dluzej nie podoba mi sie co piszesz,PAROBEK moglas ujac czlowiek do pomocy,widocznie czujesz taka potrzebe byc wyzszym.
Piszesz SMROD OBORY GRATIS ciekawa jestem jak Twoj maz pachnie wychodzac z obory do domu??Twoi tesciowie maja gospodarke wiec kiedy otwierasz okno to nie czujesz smrodu???

I jeszcze tesciowa BRUDASKA... Nie lubie, gdy ktos sie tak wyraza. Sama mieszkam z tesciowa, roznie jest, ale w zyciu nie pomyslalam nawet o niej w ten sposob. A do zbyt czystych rowniez nie nalezy, ale to z racji wieku i choroby. Nie pojmuje- po kiego grzyba siedziec na tej gospodarce, gdzie brod i smrod, tesciowa brudas? Przeiez na swoje mozna isc, albo do miasta. Tam wszystko fiolkami przeciez pachnie...
Jezyku, czytam Cie od dawna, ale nie mialam okazji przeczytac wszystkiego, przez wzglad na male dziecko i zwiazany z tym brak czasu. Kiedys moze wypowiem sie bardziej ''obficie'', ale w tej chwili moge napisac Ci, ze Agni ma racje. Zostaw to wszystko i dla dobra dzieci i swojego uciekaj. Uciekaj do rodzicow, skoro nie masz gdzie. To na poczatek wystarzy. Jestes zaradna, pracowita, dasz rade sobie w zyciu. Moze poznasz tez kogos wartosciowego? Nie jestes stara kobieta. Zycie przed Toba, tylko nie marnuj juz wiecej lat przy boku takiego ''mezczyzny''. Juz wiesz, ze z tek maki chleba nie bedzie. Nie zyj nadzieja, ze cos sie zmieni. Powodzenia Ci zycze.