przeprowadzka z miasta na wieś - stres i zmiany - Netkobiety.pl

Calineczko, idealistko moja, poczytaj forum rolników. O niczym innym nie nap...ją, jak tylko o gospodarstwie. Żona fajna jest, ale tylko na początku. Jak zaspokoi trochę swoje potrzeby seksualne, to już tylko opcja robota w kobiecie pozostaje.

Natomiast wszystkim młodym żonkom radzę: dziecko dopiero wtedy, gdy masz jakąś pewnośc, iż jaśnie panu szajba nie odbije, o drugim mowy nie ma, bo ewakuacja utrudniona, a i znalezc kogoś następnego trudno. Żadne obiecanki-cacanki i powroty do siebie.
Jeżyk będzie miała pod górkę, ale i sama dużo schrzaniła. Tak bardzo chciała miec rodzinę, dzieci, dom, że nie zwracała uwagi z kim. Nie wierzę, iż nie było sygnałów "coś z nim mocno nie halo". Na pewno były, ale je zignorowała.

Jesienią rusza program "Żona dla rolnika". Zobaczymy jaką twarz ci mężczyźni pokażą. Ja mam już swojego ulubieńca, tego od "żeby współzyc chciała". Bomba dziewczyny, normalnie bomba.

Matko Święta Kobiety. Wywalili mnie z pracy. Akurat teraz. Kiedy tak bardzo mi praca potrzebna, żeby nie umrzeć z rozpaczy. Zdążyłam złożyć wniosek na wychowawczy, bo życzliwy kolega mi zdradził, że jest dla mnie wypowiedzenie. Także o tyle dobrze. Na rok złożyłam. Mąż o dziwo się nie cieszy. O dziwo mnie wspiera i jeśli udaje, to naprawdę jest w tym dobry, bo myślałam, że zatrze ręce i powie że idiotkę wywalili, bo nic nie umie.
Znowu w telegraficznym skrócie:
psycholog otworzył mi oczy. Mój mąż to typowy przemocowiec, będzie się znęcał, obrażał, wyzywał, nie odzywał się miesiącami, aż nastąpi mój zwrot przestanę zabiegać, zrezygnuję z płaczu, proszenia go, żeby powiedział o co mu chodzi, wtedy zacznie mnie przepraszać, błagać, aż znowu mnie udobrucha i znowu będzie burza i tak w koło.
Pani psycholog poradziła dwie opcje, albo spakuję siebie i dzieci i wyprowadzę się na kilka miesięcy, albo jeśli nie jestem w stanie tego zrobić to muszę całkowicie się od niego odwrócić, i to nie tak na kilka dni tylko całkowicie. Było jak w schemacie który mi przedstawiła, co do dnia zgodziły się reakcje mego męża, z radami psychologa.
Wyrzuciłam zdjęcie z ramki, tak żeby widział porwane w śmietniku, zdjęłam obrączkę, położyłam ulotkę o przemocy psychicznej, od razu zaczął mnie zagadywać, był miły, bez słowa wychodziłam. Dzwoniłam do koleżanek i kolegów głośno się śmiałam, kupiłam nowe ubrania, zrobiłam nową fryzurę,, paznokcie, wyjeżdżałam z dziećmi bez słowa co będę robić, wracałam uśmiechnięta i umówiłam się z kolegą z pracy że zadzwoni do mnie kilka razy wieczorem. Strzeliło go.... zaczął pytać co ja robię, a ja na to wyjęłam mu pozew o separację, który napisał mi kolega prawnik (dla picu, nie zamierzałam go składać tylko to było dla postraszenia) Zatkało go. Powiedziałam, że składam pozew i wyprowadzam się. Uwierzył, zgodził się na mediatora. pojechaliśmy dwa razy, i znowu się zaczęło, bo ja byłam znowu milsza i on zaczął mnie straszyć - cicho bądź i takie odzywki jak zwykle, aż któregoś wieczoru mówię do niego "powiedź z dziećmi idę nakarmić kury" a on na to, że jak teraz nie umiem się wyrobić to jak w nocy wstanę dziecku robić mleko to żebym wtedy zaniosła wiadra do kurnika. Ja myślałam, że on żartuje, ale on nie żartował. Wtedy coś we mnie pękło poszłam na drugi dzień założyć mu niebieską kartę za znęcanie się psychiczne. Przyjechała policja, przyjechała pomoc społeczna. Mąż się wystraszył. Oświadczyłam mu, że teraz wszyscy się dowiedzą że koniec z jego samowolką. Zrobiłam mu wstyd we wsi - a uwierzcie mi, że to dla zacofanego rolnika to najgorsze. Teściowa mnie wyzwała - akurat mam to w d.... Dowiedziałam się ważnej rzeczy od pani z pomocy społecznej otóż ona zna tę rodzinę..... siostra rodzona teścia miała schizofrenię (już umarła), siostra cioteczna teścia ma schizofrenię, bratanek teścia ma schizofrenię i siostrzeniec teścia też na to choruje. Rodzina z genetyczną chorobą, w której może mogą być inne skłonności, np do dominacji. Mąż tego wszystkiego słuchał. Zgodził się na wszystkie terapie. Chodzimy na małżeńską, na indywidualne, na aa. Mąż potulny jak baranek. Jest teraz tak jak powinno być, tylko jak długo? Mam nadzieję że na zawsze, że to zadziała, że unikniemy rozwodu. Jeśli uda nam się jakoś żyć normalnie to potem zrewiduję moje serce, czy faktycznie męża nie kocham, czy tylko uczucie pokrył pył i zdecyduję o przyszłości. Na razie chcę walczyć. Dla dzieci. Dla siebie też bo chcę być szczęśliwa. Fakt jest taki, że "maszyna ruszyła" terapia to nasza ostatnia deska ratunku. Teraz to tylko trzeba czasu, żeby wszystko się wyjaśniło. Rodzina męża mnie znienawidziła, ale koło dupy mi to wisi.
Co do mojej pracy. Wzięłam pożyczkę w zakładzie i umówiłam się z księgową, na spłaty miesięczne, za to kupiłam profesjonalny sprzęt fotograficzny, teraz idę na kursy i założę firmę będę fotografowała ślubu, imprezy. To na pewno się uda, bo w tym zawsze byłam dobra. Teraz nie mogę być na łasce męża, nie teraz on musi wiedzieć, że zawsze sobie poradzę. Zawsze.

NOKIA do rodziców nigdy nie wrócę bo jestem 34 letnią kobietą i chcę radzić sobie sama bez ciągłego liczenia na rodziców - to nie odpowiedzialne.
MARY20 nie pisałam że jest alkoholokiem, bo się wstydziłam mówić całej prawdy. Ciągle go usprawiedliwiałam i naprawdę myślałam, że może faktycznie to moja wina, że zasłużyłam sobie na wieczne krzyki, pretensje, że pije przeze mnie, że ciągle się gniewa bo ja coś źle robię, że może faktycznie moi znajomi są głupi, a jego mądrzy, że moja rodzina jest nie fajna, a jego fajna. może faktycznie nie umiem go wspierać.....aż w końcu zrozumiałam ten cholerny mechanizm przemocy, że co bym nie zrobiła to by było źle i moja wina.
Dopiero przeczytałam o terminie Psychofag - tak to mój mąż.
Ja teraz nie oddaję moich dzieci pod opiekę teściowej bo nie mam przecież pracy, a wcześniej przyjeżdżała moja mama.
CALINECZKO przed ślubem nigdy nie mieliśmy problemów, ja pracowałam on to sznował mówił, że się na to zgadza, było super, czułam się bezpieczna, piękna, doceniona. Myślałam, że normalnie będziemy żyć, że nie ma różnicy czy żyje się w mieście czy na wsi. Nie miałam wyobrażenia o tym, że mężczyźni ze wsi mają głęboko zakorzenioną zasadę, że kobieta jest do roboty i so służenia, mój mąż ciągle powtarza że babę w chomonto i do roboty - na tym świat zbudowano. Tak mówi do mnie - do swojej żony, a do mojej mamy o jej córce mówi tak "a po chuj mi taka baba?" Moja mama próbowała mu wyjaśnić ze związek partnerski to nie służba, ale zrezygnowała i powiedziała krótko, bo chyba tylko takie komunikaty mój mąż rozumie "jak potrzebujesz kogoś do roboty, to kup konia, a nie moją córkę"
Dzieci za tatą przepadają. Nosi je do sufitu, kupuje lizaki, jest super tatuś ale tylko tyle. Nie zajmuje się nimi, nie wychodzi na spacer, nie usypia, nie czyta im, nie myje ich, nie karmi, nie przebiera. Nie robi nic po prostu kilka razy powozi na motorkach po pokoju i tyle. Nawet jak były małe i szłam na zakupy to zawsze z dziećmi zostawała teściowa, mimo, że mąż był w domu, ale on wtedy zawsze spał, albo oglądał telewizor. Niedziele i święta również ja i dzieci spędzamy w jednym pokoju, a mąż w drugim śpi.
Moja praca to pretekst. Mój mąż to typ człowieka takiego, że jak pracuję to źle, bo dzieci zostawiam, jak nie pracuję to leń jestem, więc co bym nie zrobiła to jest źle. To że ja pracuję to dla męża i teściowej wstyd we wsi, bo jestem latawica i leń nic w gospodarstwie nie robię. Jest już wszystkim rozgłoszone, że teściowa i mąż sami wszystko robią, i jeszcze dzieci pilnują bo ja mam wszystko w dupie i zostawiam wszystko i nic mnie nie obchodzi, ani dom, ani rodzina. Obiad nie podany pod nos tylko trzeba samemu odgrzać. Zgroza na wsi. Boli go to że nie myślę tego co on mi karze, że mam własne plany, pieniądze, marzenia. To jest wstyd dla niego we wsi, bo inne żony mają indyki, kaczki, świnie, ich mężowie popijają, a te w tym czasie doją krowy, a ja nie idę doić tylko mąż musi zostawić kolegów i przyjść na udój.
OOLKA dziękuję za dobre słowo i pozdrawiam najpiękniej.

Przypadkiem trafilam na ten temat i zaluje. Mialam pojsc wczesnie spac zeby rano jechac na silownie, poprawic swoj denny nastroj dreczony przez samca i nici juz z tego:( przeczytalam 5 pierwszych stron i 5 ostatnich. Ogolnie wstyd mi za kobiety. Za to ze za ulude jakis wizji sa w stanie niszczyc nie tylko swoje zycie, ale rowniez niewinnych istot. Ze nie chca niczego widziec w imie spelniania stereotypow, w imie """"""""""""""""""milosci""""""""""""""""""""""""". Zeby realizowac jak autorka wizje rodzicow swoich, """""""""meza""""""""""", """""""""""""""""""opinii publicznej"""""""""""""""""". Co zawinily te dzieci???? Tym ze ich matka lecac za normami spolecznymi uwazala za konieczne je splodzic bo """""""""""kochala""""""""""" ich ojca??? Po jednym dniu w takim domu orzygalabym sie patrzac na te sciery, brud, smrod i nie potrafilabym skazac na to sowich dzieci. Do tego z schlejacym starym, bo to ze matka ze starosci zdziwaczala to jeszcze stralabym sie zrozumiec, ale z bezpiecznej odleglosci z perspektywy wlasnego mieszkania.
Polożylam się już spac, ale nie wytrzymalam i musialam wstac zeby to napisac. Dopoki kobiety beda takimi "narzedziami" doputy nie bedzie szczesliwych ludzi. Przepraszam jesli kogos urazilam ale po prostu zbulwersowal mnie ten watek. Szkoda dzieci, do tego obarczonych genetycznie bardzo ciezka choroba. A wystarczylo chwile pomieszkac razem i rozpoznac teren. 2,5 roku, wielka chcica macicy i 2 ofiary:(
Zycze autorce odzyskania suwerennosci i rozsadku.

Jeżyk ja też się ucieszyłam że napisałaś i wreszcie zaczęłaś o siebie walczyć.Dawno przeczytałam cały twój wątek.Fajnie że twoja mama się zmieniła i jest za tobą.
Wpisami powyżej się nie przejmuj.Ach ile tu nieomylnych osób które nigdy nie popełniły żadnego błędu.Mają stałe pewne dochody świetnych partnerów....Cud miód.I tylko krytykować potrafią.

Calineczka zgadzam się z wszystkim co piszesz .Rolnicy też są różni ,różne są ich związki .Mieszkam na wsi więc znam to z obserwacji.Jednym się układa ,drugim nie bardzo. Ja o dziwo nawet znam takich którzy mieszkają z teściami i jest ok. Rodzice pomagają trochę w polu ,przy dzieciach  ale nie wtrącają się.Niewiele osób tu gdzie mieszkam stać na wybudowanie osobnego domu. Wszystko zalęży od charakteru danego człowieka a nie od tego czy jest rolnikiem..Ale dla chaber wszyscy są źli.A potrzebę bliskości i posiadania dziecka nazywa wściekiem macicy.

Calineczko, teraz to ja oniemiałam. Znacie się rok i zero seksu? Ok, nie ogarniam.

Co się tyczy nieudanych związków. Możecie po mnie jeździć ile dusza pragnie, ale jeśli po urodzeniu pierwszego dziecka kobieta od takiego nie zwieje na koniec świata, to coś z jej instynktem samozachowawczym jest nie tak.
Tak, kompletnie was nie rozumiem. Owszem, każdy potrzebuje bliskości, ale za nasze błędy nie powinny płacić dzieci. Wiem, zaraz mi napiszecie, że to potomstwo jak dorośnie, ułoży sobie życie. Na dwoje babka wróżyła. Czasami zabierze ze sobą jakiś "bagaż".

Niki71 ja wiem, że ci na odcisk nadepnęłam, nie musisz się ze mną zgadzać.

Bullterierko masz podobne przekonania jak maja przyjaciółka. Wg mnie bardzo zdrowe i racjonalne. Gdyby wszystkie kobiety takie były, mężczyźni musieliby się trochę postarać. Cóż, w tej chwili mają "towaru" na pęczki, a że bezrobocie wśród kobiet jest ogromne, nie dziwi nic. Nie ważne jaki, byleby jakimś cudem utrzymywał. Uwierzcie mi, gdyby kobiety były tak niezależne jak np. w Skandynawii, nasi meni tak by nie fikali. A tak? Filozofują tutaj, puszczając w kosmos masę roboczo-godzin (opinia męża), zamiast przyjąć do wiadomości, iż kobiety współczesne nie chcą już (jak ich matki) odwalać 80% roboty. Chcą mieć swoje pieniądze i faceta ogarniającego chatę i rodzinę w takim samym stopniu jak one.

chaber zaprzeczasz sama sobie

"Znacie się rok i zero seksu? Ok, nie ogarniam"

"mężczyźni musieliby się trochę postarać"

Jak mężczyźni mają się starać skoro wszytko mają "przed"

Skoro go dostatecznie nie poznałam i poszłabym z nim do łóżka to zawsze mogłaby się przydarzyć wpadka i to mogłoby się skończyć źle...

Spotykamy się, poznajemy, rozmawiamy, dużo rozmów jeszcze przed nami..... Rozmawiamy o swoich oczekiwaniach, przyszłości, wartościach, życiu, na sex będzie czas, całe życie po małżeństwie. Facet w ten sposób uczy się szacunku do kobiety, nie traktuje jej przedmiotowo...

kiedy spotykałam się z "rolnikiem" nie rozmawialiśmy na te tematy - on chciał rozmawiać a ja byłam niedojrzała i miałam inne wyobrażenia o związku, małżeństwie dlatego stało się jak się stało....Gdybyśmy rozmawiali i się nie udało ok i nie wiem czy żałuję rolnika ale na pewno żałuję że nie było z mojej strony rozmowy o istotnych rzeczach. Moje wyobrażenie o małżeństwie było takie że ja jestem księżniczką, jemu strasznie zależy na mnie, oświadcza się mi, robi dla mnie wszystko i żyli długo i szczęśliwie...

więc nigdy wina nie leży po jednej stronie...

Chaber
czytałaś historię jeżyka - zaliczyli wpadkę - może dlatego tak się to potoczyło...więc o czym Ty mówisz - co to za sex w strachu...albo potem życie "bo wpadka" dziękuję bardzo....ja wiem swoje

Calineczko, a antykoncepcja? Serio pytam. Moja koleżanka wyszła za mąż mając 32 lata i w wieku 38 lat dorobiła się trójki. Coś stosować trzeba, nie ma siły.

Jeżyk to osobna sprawa. Wiem, że jak każda kobieta cieszą ją dzieci, lecz mając je z naprawdę fajnym facetem, byłaby bardzo szczęśliwa i spełniona. W tej chwili, o ile się orientuję nie ma zbyt dużego pola manewru, m.in. przez uwikłanie się w zależność ekonomiczną. Co zrobi? Spłaci męża, on ją spłaci, kto będzie utrzymywał dom? Jeszcze jest chyba jego brat, nie pamiętam z czego żyje, może też z roli. Galimatias.

Natomiast mnie dała do myślenia przyjaciółka babci. Powiedziała coś takiego: "to, jakiego sobie wybierzemy męża, świadczy o nas samych".

Chaber, co za pokrewnosc Dziekuje za pozytywna opinie. Czy wielkim nietaktem bedzie zapytanie o Twoj wiek?

Już niedługo 50-tka i 26 lat stażu małżeńskiego.

Nie wiem czy się ze mną zgodzicie, ale purytańskie wychowanie, cała masa zasad wtłaczanych kiedyś kobietom, są najczęstszą przyczyną podobnych historii. Taka zahukana dziewczyna, nie jest w stanie rozpoznać z kim ma do czynienia. I tutaj znów się muszę zgodzić z Bullterierką - faceci nadal poszukują kobiety, która będzie seks maszyną, robotem kuchennym i całą resztą, plus przynosie jakąś kasę do domu oraz będzie uległa, sterowalna. A dlaczego kilku tutejszych dyskutantów tak na mnie najeżdża i piana im z ust cieknie? Ciągle podkreślają, że kobieta niezależna to zło. Ich wpisy bywają długaśne, ale nigdy nie wypowiedzieli się wprost: ja chcę taką i taką. Po prostu nie chcą spłoszyć zwierzyny.

Jest cała masa świetnych mężczyzn, ale fakt faktem - wyrywani są w pierwszej kolejności. Natomiast różnica miedzy wsią a miastem, nadal jest wyczuwalna. Wieś pozostaje przy bardziej konserwatywnych poglądach, miasto jest bardziej podatne na innowacje, w tym te z życia rodzinnego. I nie mylmy prawdziwej wsi, z taką na jakiej ja mieszkam. My już zaczynamy sobie w talerze zaglądać. Tutaj widuję ojców noszących maluchy w chuście, co parę kilometrów dalej wzbudziłoby sensację.

Rok czasu prowadzania za rączkę w wieku lat trzydziestu, dla mnie byłoby stratą czasu. To okres gdzie faceta bym dosłownie rozłożyła na czynniki pierwsze. Wiedziałabym co lubi i jak, ile czasu spędza w sieci i z kim, jakie są jego preferencje seksualne, itd. Jeśli Calineczko możesz, to czytaj inne działy i wyciągaj wnioski.
Tak Niki71, życie to nie tylko wyliczanie, ale świat nie stanął w miejscu i dzisiejsi mężczyźni nie są tacy, jak te 20-cia lat temu. Mam wrażenie, że dla wielu matek czas się zatrzymał i wychowują dzieci, a zwłaszcza dziewczynki, w takim samym duchu, jak one były wychowywane. Czas księżniczek siedzących w kącie, po które zawita królewicz, już dawno minął. Teraz albo jesteś ogarnięta, samodzielna, niezależna, twardo stąpająca po ziemi, albo zaliczysz wtopę z bucem i tyranem, tudzież innym odpadem atomowym.

Bullteriatko jesteś tu nowa, tak przynajmniej sądzę po wpisach. Masz tak bardzo podobne poglądy do moich, że aż ciekawa jestem, kiedy ty się natniesz na naszych forumowych despotów. Miłego udzielania się na forum.

Dokładnie Joga!

Co do tego seksu. Mam wrażenie, że dosłownie ci sami piszą na różnych forach. Kropka w kropkę te same problemy i poglądy. Jednego wyczaiłam pod innym nickiem, żale wylewał na dziewczynę, bo już coś było nie tak, ale on przecież problemy rozwiązuje. Pasiło wszystko, nawet rok by się zgadzał. Podziwiam normalnie, bo jakim cudem on sobie dawał rady tyle czasu bez seksu, a z bardzo wysokim libido.
Forum na jakim pisał, ledwie dyszy, lecz parę lat temu można było przeczytać perełki w stylu: moja żona jest piękną i atrakcyjną kobietą, ale seksu nie potrzebuje w ogóle, a taki pasztet, jak żona kolegi, dosłownie z niego nie schodzi i tutaj było mnóstwo komentarzy, bardzo wulgarnych, jakie życie bywa niesprawiedliwe. Plus oczywiście zarzut główny: baba chce seksu tylko po to, żeby dzieci na świat powołać.

Mój mąż natomiast zauważył niepokojące zjawisko: pozbyć się córki jak najszybciej z domu, niech ją mąż utrzymuje. Nie ważne co sobą zięciunio reprezentuje, byle gęby do żywienia ubyło. Niestety, to cholerne bezrobocie wśród kobiet, czyni nasz kraj takim, a nie innym.

A mężczyźni, zwłaszcza w typie macho, niech się wreszcie oswajają z obowiązkami domowo-rodzinnymi. Skończyły się czasy mamuta i jaskini. My wstrętne baby, umiemy same polować.

Bo niektóre kobiety albo uogólniając ludzie mają tendencję do narzekania, tkwią w g*nie, źle jest, brudno i śmierdzi ale zmienić nic nie próbują, bo inne maja gorzej, bo lepiej być żoną niż rozwódką albo starą panną - nie daj Boże. Lepiej jest zganiać winę na zły los i cierpieć ze łzami na policzkach, niż ruszyć tyłek zakasać rękawy, przepracować swoją głowę i zacząć szanować siebie.
Pewnie, że to nie łatwo ale za to przyjemność większa - jak dla mnie oczywiście - jak sama sobie radzę z życiem zamiast wisieć jak ogon na jakimś miernym faceciku.

Ja też władowałam się kiedyś w kiepski związek, teraz jak sobie przypomnę to boki bolą mnie ze śmiechu jaka głupia byłam ale ciekawa była właśnie reakcja mojej mamy na zakończenie związku. Zamiast zapytać co się stało, jaki był powód? Zamiast się ucieszyć, że córka jest dojrzała i myśli rozsądnie, moja mama miała strach w oczach, bo jak to? ślubu nie będzie? i stara panna zostanie już do końca życia?
Z przykrością stwierdzam, że wolała mnie wydać za męża jakiegokolwiek byleby wydać niż mieć w domu szczęśliwą singielkę - jak to się teraz po nowomodnemu mówi

Życie nie jest proste ale właśnie dlatego, że to NASZE  życie powinniśmy je sobie maksymalnie ułatwiać.
Jak kupujesz auto to odwiedzasz salony, oglądasz testujesz, czytasz szukasz informacji, żeby kupić coś co zaspokoi Twoje potrzeby i będzie komfortowe i bezpieczne. Z mężem/partnerem jest podobnie lepiej sprawdzić i przetestować PRZED ślubem i dziećmi niż później płakać. Nie wszystko zdołasz przewidzieć ale.... niejedna z dziewczyn gdyby cofnęła się w czasie pamięcią, to znajdzie takie zachowania tych "nietrafionych" mężów, które powinny były dać im do myślenia ale nie dały, bo myślały sercem, bo liczyły na cudowną zmianę. Jeżykowi współczuję ale wiem też, że co nas nie zabije to nas wzmocni i najważniejsze to rozumieć jakie błędy się popełniło, wyciągać wnioski i nie popełniać kolejnych Jeżyk da sobie radę! W końcu silna kobieta z niej

Życzę szczęścia Tobie i obyś się nigdy nie rozczarowała

Powinnaś Jeżyku skontaktować się z niebieska linią  i zapytać o pomoc prawną i psychologiczną w swojej okolicy. Tam pomogą Ci się zebrać do pionu, nie musisz się decydować od razu na rozwód ale powiedzą Ci jasno, krok po kroku co i jak powinnaś zrobić Ty i czego możesz oczekiwać od męża, zachowania alkoholików są często powtarzalne i przewidywalne. Jeśli potrzebujesz jakiejś pomocy, pisz na priv.  Postaram się pomóc

CALINECZKO biorąc ślub nie byłam w ciąży. Faktycznie przed ślubem byłam, ale poroniłam. Kiedyś myślałam podobnie do Ciebie, teraz myślę podobnie do Bullterierki czy Chabra.
BULLTERIERKO nie dążyłam za wzorcem, który nakazuje społeczność. Nie dlatego wyszłam za mąż. Ja po prostu kochałam mego męża i było między nami dobrze przed ślubem. Zrobiłam błąd, że razem nie zamieszkaliśmy przed ślubem. Naiwnie liczyłam, że skoro było fajnie i było uczucie to wszystko się ułoży. Czasu nie cofnę, ślub jest faktem, dzieci są faktem i teraz trzeba decydować. Moja decyzja to psychoterapia, niebieska karta. Będą efekty lub nie. Jeśli nie to rozstaniemy się, ale liczę na naprawę związku.
JOGA dzięki za doradztwo, ale już uczestniczymy w terapii małżeńskiej i indywidualnej, przyjeżdża dzielnicowy i pomoc społeczna. To według psychologa ma sprawić, że mąż będzie się bał i nie zadrze ze mną kolejny raz.

Kupiłam już aparat fotograficzny, teraz idę na kursy, potem zakładam działalność. Może jest ktoś zainteresowany ? Może Calineczka? Hi. Oj Calineczko osobiście chętnie wybiłabym Ci Twoje myślenie o tym super rolniku z głowy.

jeżyk123 tak sie ciesze,ze sie odezwalas.Nie ma dnia abym o Tobie nie pomyslala!

Mocno w Ciebie wierze I jestem pewna ze uda ci sie rozkrecic swoj biznes.Musisz tylko posiadac swoja strone internetowa.
Moim marzeniem kiedys bylo aby zostac koordynatorem slubow.Uwielbiam planowac I dekorowac.
Trzymam mocno kciuki za osiagniecia.

P.S Jesli znajdziesz kiedys czas zaloz SWOJ BLOG chocby dla dzieci.....(beda Cie podziwiac jak walczylas I walczysz o ich tate)

I to mi się podoba! Trzymam za ciebie Jeżyku kciuki. Walcz i nie daj sobie w kaszę napluć.

Ślubów i wesel coraz mniej, ale ktoś naprawdę dobry zarobi zawsze. Teraz liczy się pomysł, niebanalny scenariusz. Ostatnio potrzebowaliśmy zdjęć do dyplomu, i tym podobnych. Duże miasto, kilkudziesięciu fotografów i żadnego profesjonalisty w temacie fotek do dokumentów. Dopiero na forum tutejszych uczelni nam podpowiedziano. Trochę to dziwne, bo wszyscy rzucili się na sesje ślubne, komunijne, studniówkowe, generalnie imprezy. Fakt, na tym zarabia się najlepiej.

Blog jest wyśmienitym pomysłem. Tylko nie zgadzam się z Olką, że dzieci będą podziwiać Jeżyka. Młodzi ludzie potrafią być krytyczni w stosunku do rodziców. Czytałam mnóstwo wypowiedzi dorosłych dzieci rozwodników. Są to często trafne analizy i suchej nitki na rodzicach nie pozostawiają.
Ja bym była wręcz niezadowolona, gdyby matka nie pozbyła się ojca z domu. Lat wczesnego dzieciństwa nie wspominam mile, ale lata, kiedy byłam nastolatką, to już dobra bajka. Matka zapracowana, ale szczęśliwa, my dzieci mieliśmy dużo więcej obowiązków, ale doceniłam święty spokój, beztroskę, poczucie bezpieczeństwa oraz pewność, że każdy następny dzień upłynie bez jazd, awantur, pijackiego ględzenia, schodzenia z drogi jaśnie ojcu.

czekamy na rozwój wydarzeń jezyku, pewnie mąż nie moze zniesc tego ze cala wioska sie dowie prawdy.a kolejna kobieta dobrze sie zastanowi nim go wybierze.

hmmm,
widzisz jeżyku dla mojego ex gospodarstwo nie było całym jego życiem - owszem mówił że to lubi ale miał pracę zawodową, miał ambicje, owszem był taki czas że rodzice przechodzili na rentę i po prostu przepisali mu, jako młody rolnik wziął dopłaty z Unii trochę to rozwinął i miał dwa źródła dochodu z pracy i gospodarstwa, pracę miał zmianową więc jakoś to się kręciło on się cieszył bo miał kasę i ciągle coś robił za te pieniądze, w domu, koło domu i jak tam byłam to naprawdę było czysto i porządek. Jak rozmawialiśmy to mówił mi że gdybyśmy się poznali jakiś czas temu to by to zostawił ale teraz skoro już tyle zainwestował...Mnie tak naprawdę trzymała tylko praca...On czuł się zobowiązany w stosunku do rodziców bo skoro mu to zapisali, rodzice starsi więc ich nie zostawi, dom jego więc dwóch nie będzie utrzymywał gdybyśmy zamieszkali gdzieś indziej.Dom miał oddzielne wejścia, oddzielne mieszkania tj. łazienki i kuchnie. Co mnie zastanawiało - hmm chyba jego skąpstwo bo nigdy przenigdy od niego nic nie otrzymałam, nawet cukierka, nigdy nie zaproponował kina, zakupów, nie byliśmy na pizzy, nigdy nie przyjechał do mnie z czekoladą, kwiatkiem czy czymkolwiek czy to na święta czy na Mikołaja, jedyne to latem gdzieś tam jeździliśmy ale to tylko w niedzielę po południu latem. Z jednej strony mówił o pracy że znajdę gdzieś koło niego a z drugiej usłyszałam słowa "bo ty nie chcesz być kurą domową". Druga rzecz to poznaliśmy się na portalu internetowym i jak byliśmy razem i jak spotykał się nawet ze swoją obecną żoną to ciągle się logował na portalach randkowych, nawet jak miał brać ślub to napisał do mnie, wchodził na portale innych dziewczyn...Teraz się nie loguje...

Fajnie jeżyku że spotkało Cię coś miłego ze strony męża, oby tak dalej..

Stres na pewno... ale to minie

to od ludzi zalezy.
i w miescie sa sxxxxxxxxny

No cóż , powiem szczerze żal mi Ciebie. Niestety...Jeśli dom w ruinie miał nastawić do nas dobrze sąsiadów to cieszę się, że taki kupiliśmy!
Mieliśmy ruinę, teraz po 4 latach to dom jak wszystkie wokół, ba dach ma nawet lepszy niż te w okolicy. I nic się nie zmieniło, sąsiedzi jacy byli tacy są. I uwierz mi w mieście tez dupy obrabiają, w pracy też i na wsi oczywiście też. To nie jest wyłącznie domena wiejska. Spotkaliśmy tu różnych ludzi, czasami dziwnych, zdystansowanych ale przez te lata nie spotkałam nigdzie takiego chamstwa jakie czasami widziałam w naszej pięknej stolicy. Zasada życiowa , która pozwala żyć spokojnie zakłada, że każdy coś tam sobie o Tobie i Twojej rodzinie pogada, tak jak i Ty mówisz o innych. Ale należy przyjąć to jako naturalne  i żyć swoim życiem. Czasami sami "wyobrażamy" sobie co mówią i myślą inni ludzie na nasz temat ( typu zazdroszczą nam) a to tylko strata czasu. Może i Ty po wybudowaniu super chałupy, zakupie mebli się zmieniłaś? Tylko u siebie trudno cokolwiek dostrzec. Pogody ducha Ci życzę wbrew wszystkiemu:-)

Wiejska baba--- tylko pozazdroscic Ci takich sasiadow.Szczerze pisze.Pewnie rowniez sie zmienilam a napewno UODPORNILAM.

Nigdy nie przeprowadziłabym się z miasta na wieś. Przeraża mnie to, jak ludzie lubią wszystko o kimś wiedzieć i wtrącać się w czyjeś życie.

olka wiejska baba.
poczytaj nasz wątek, chaber/marena pisały z 10 razy o ogromnej różnicy między wsią-podmiejską sypialnią, a wsią ze wschodniej Polski, tak zwanego zaścianka.
my też mamy podmiejskie sypialnie, 7 kilometrów od miasta, mieszkają tam dziani ludzie, ale wystarczy jechać 25 kilometrów dalej i można się załamać. u mojego męża we wsi są domy istne skanseny dałabym link, ale nie chcę ujawniać mojego położenia geograficznego.
rozpadające się chatynki, ugnojone buty i obejścia, błotniste drogi z dziurami. rodzina na jednej rencie mamusi(babci), alkoholizm i bieda, a do tego zycie na poziomie tylko w wakacje(zioła, jagody) i we wrzesniu i pazdzierniku(grzyby).

mnie w największe osłupienie wprawił koleś jeżdzący 30kilometrów stopem do biedronki po dady i parówki biedronkowe za 5.99. nie ten facet nie kupuje sobie pieluch na zapas, bo ma tygodniówkę i żyją od - do. dla 12 złotych(bo o tyle tańsze są dady od pampersów w sklepie u niego we wsi) jedzie w każdą sobotę, bez względu na pogodę. może stać i moknąc na deszczu godzinami.
placą mu na czarno 250złotych raz w tygodniu i tak sobie ludzie żyją całymi rodzinami.tak żyją całe wsie.

autobus?raz na dobę, chyba że są dni targowe.
moja teściowa to szczęściara, ma syna z samochodem który przyjedzie i zabierze ją do biedronki na zakupy. szcześliwa raz w miesiacu wyda 120złotych. ma poważanie u sąsiadek, bo pozostałe kupują w sklepiku oddalonym o 5km przepłacając o 30procent na każdej rzeczy.

a z kim zostawisz dziecko gdy bedziecie kiedys mieli?

Zgadzam się w 100% z Twoją wypowiedzią.

Ja też mieszkam na wsi,do miasta mieszkać mnie nie ciągnie
Wszystko ma swoje plusy i minusy,koszt utrzymania mieszkania w bloku w miescie tani nie jest,
sam czynsz to 500 zł wzwyż,za to to my opłacamy na wsi prad i wodę co 2 miesiąc,opał u nas to rocznie nie zamyka się nawet w tysiącu zł,bo asygnatę mozna wykupić za grosze,fakt trzeba to drzewo zrobić i palić w piecu ale lepsze to, bo dom mamy prawie 200 m,a nie  klitkę w bloku 55 m.
Co do remontów starych domów,tu się trochę z Tobą zgodzę,jak już jest to ruina to faktycznie lepiej zburzyć i budowac nowy,chociaz znam ludzi co z ruiny zrobili palacyki,jednak na to trzeba dużo kasy.

dojazd do pracy,cóż mój mąż też tracił 2 godziny na dojazdy codziennie,czy to aż tak dużo? czasem w mieście w korkach dłużej się stoi,dojechać z jednego konca miasta na drugi do pracy też kosztuje czas i pieniądze

zakupy na wsi zawsze będą droższe,tak samo jak w miejskich sklepikach
sama wiekszośc zakupów robię w marketach,u siebie zazwyczaj swieże pieczywo i wędlinę czasem
włascicielka sklepu narzeka że ludzie w mieście robią zakupy,a potem do niej na krechę przychodzą brać,no to niestety życie,każdy idzie tam gdzie taniej

czy ludzie na wsi są życzliwi,przyjaźni? szczerze to są zawistni,zazdroszczą,awantury są między sąsiadami normą,oczywiście nie wszyscy tacy są,ale w większości jeden drugiemu życzy jak najgorzej,jak się komuś lepiej powodzi to oczywiście ten ktoś musi pewnie kraść bo na cięzkiej i prawdziwiej pracy przecieżby się tak nie dorobił

historia Jeżyka jest straszna,naprawdę dziwię się że tyle wytrzymała i że dalej próbuje jakoś tą rodzinę ratować.
życie z taką teściową i maminsynkiem to chyba najgorsze co moze się trafić w małżenstwie

Lepiej tego bym nie ujela.W 110% zgadzam sie z tym wpisem.
dodam tylko ,ze my Polacy jestesmy zawzieci,niemili I zazdrosni.Niestety

Wiejska babo,ależ ja naprawdę Tobie nie zazdroszczę,zwłaszcza sprzątania domu ponad 200 metrowego.Sama mam dom 120 metrowy i dziś gdybym jeszcze raz mogła kupić dom,kupiłabym mniejszy.Jest nas troje i dom 90 metrowy w zupełności by nam wystarczył.Swój dom również kupiłam za gotówkę,a nie na kredyt i innej opcji nie brałam pod uwagę.Dom w chwili zakupu miał 5 lat,więc przez cztery lata mieszkania nic w nim praktycznie, poza odświeżeniem ścian,nie było konieczne.Mieszkam na obrzeżach miasta i praktycznie wszędzie dojdę piechotą,a ciszę i spokój mam na wyciągnięcie dłoni,nie muszę mieszkać na wsi;)
Historię Jeżyka śledzę na bieżąco od lat i powiem szczerze,że podziwiam Ją za naiwność...

kobietka40+ napisala (Wiejska babo,ależ ja naprawdę Tobie nie zazdroszczę,zwłaszcza sprzątania domu ponad 200 metrowego.Sama mam dom 120 metrowy i dziś gdybym jeszcze raz mogła kupić dom,kupiłabym mniejszy.Jest nas troje i dom 90 metrowy w zupełności by nam wystarczył.Swój dom również kupiłam za gotówkę,a nie na kredyt i innej opcji nie brałam pod uwagę.Dom w chwili zakupu miał 5 lat,więc przez cztery lata mieszkania nic w nim praktycznie, poza odświeżeniem ścian,nie było konieczne.Mieszkam na obrzeżach miasta i praktycznie wszędzie dojdę piechotą,a ciszę i spokój mam na wyciągnięcie dłoni,nie muszę mieszkać na wsi;)
W tych czasach nie stawia sie juz olbrzymiego domu,patrzy sie ekonomicznie.To prawda ze 90m starcza na 3 osoby ja mam 100 wlacznie z kosami I jest nas 4 I w zupelnosci starcza,sprzatam we czwartki aby w piatek miec czas na przryzadzenie obiadow na weekend I delektowanie sie swoim domem .:)W weekend czas spedzam z rodzina,raz w miesiacu sobota nalezy wylacznie do mnie wiec albo jade do kolezanki albo wybieram sie do galerii badz do kosmetyczki.Wyruszam rano I wracam pozno wieczorem.
Jednak odnosze wrazenie ze wies traktujesz jak cos gorszego od miasta??
wiesz nie kazdy chce mieszkac w miescie bez roznicy czy to centrum czy obrzeze,ja lubie swoja wies,zyje wlasnym zyciem we wlasnym tepie I to ja dobieram sobie przyjaciol,znajomych.Bo rodzine niestety nie wybiera sie ale znajomych tak.