przeprowadzka z miasta na wieś - stres i zmiany - Netkobiety.pl

skoro nic się tu nie dzieje to pozwolę sobie coś napisać...
otóż wczoraj miałam "randkę". Spotkałam się z chłopakiem, on chce kontynuować - ja jestem pełna obaw gdyż  podobnie jak z ex  tak i z tym chłopakiem dzieli nas 70 km. Poza tym jest młodszy o 3 lata ale ok to nie problem. Odczucia po spotkaniu pozytywne, wie jak się chłopak zachować, straszny gaduła:-), nie wiem pewnie się spotkam jeszcze ale boję się że go nie pokocham.
Kurcze jak zaczynałam znajomość z ex to każdy sma, każdy telefon, każde spotkanie wywoływały we mnie takie emocje że szok. Pragnęłam żeby mnie wziął za rękę, pocałował. Jak myślicie można poczuć coś takiego drugi raz....

ja opowiem o mojej znajomosci z mezem, zadnych emocji, po prostu mily chlopak, z poczuciem humoru. zadnych dreszczyków.
normalnie.
jest jak jest, bywa zle, ale mimo to nie uwazam zeby to byla kleska.

Mieszkam teraz na wsi, która liczy ponad tysiąc numerów domów. Jest pizzeria, dwa bankomaty, sporo sklepów, przychodnia, solarium, boisko, hotel, kilka razy w roku festyny, biblioteka - a i tak można się zanudzić. Ale wiocha z 25 domami? Masakra, dobrze że się w coś takiego nie wpakowałaś!

Wreszcie zakochanie i zauroczenie Calineczki mija, a wraca roztropnosc. Jest nadzieja!

Szukaj i przebieraj, a znajdziesz. Niekoniecznie od razu iskry lecą, motylki w brzuchu trzepocą. Możesz się złapac na tym, że każda chwila pogawędki z tym facetem jest jak balsam, że czujesz się bezpieczna i doceniana, że nikt na ciebie tak nie patrzył i nie troszczył jak on. Nie będzie gaduły, za to małomówny, ale operujący czynami.

hej,
dziewczyny dlaczego zawsze musi być coś, już myślałam że poznałam fajnego chłopaka ale....okazuje się że w przeszłości miał problemy z alkoholem, w związku z tym że alkohol gościł w moim domu, św. p. tata lubił wypić i były awantury w domu, w związku z tym włączyła mi się czerwona lampka i pytanie co dalej, czy się spotykać czy sobie odpuścić. Ten chłopak dzwoni codziennie, rano pisze sms-a, mój ex dzwonił może raz w tygodniu, sms i to niecodziennie ale każdy telefon sms był tak strasznie wyczekiwany, powodował takie napięcie, miałam niesmak że dzwoni tak rzadko ale teraz wiem że po prostu tęsknimy zawsze za czymś czego nie mamy i nie wiem czy to nie jest recepta na udany związek, nie podawać się na dłoni, rzadko dzwonić,  pisać, mieć swoje życie, wtedy się tęskni, pożąda, zdobywa, a gdy ktoś jest przewidywany po prostu staje się nudny....coś w tym jest...
Nie wiem czy kogoś znajdę czy nie ale wiem że to co czułam do tego chłopaka (pomimo że miał wady) że to się już nie powtórzy....

kurcze, czemu mój ex tak o mnie nie zabiegał...wcześniej to mi chyba bardziej zależało a teraz role się odwróciły i mój nowy kolega chce mnie zabrać w niedzielę do kina lub gdzie tylko będę chciała ...

Dziewczyny zgadzam się z wami ale to jest nasz punkt widzenia, faceci myślą, widzą i czują inaczej...Ale jeśli chodzi o związek z moim ex to naprawdę ja nie tylko jego obwiniam, było też bardzo dużo w tym mojej winy...skoro on powiedział że się nie wyprowadzi to albo ja powinnam się przeprowadzić albo powiedzieć że się nie przeprowadzę i powinniśmy się rozstać a ja to jakoś ciągnęłam, przekonywałam go do swojej opcji i zbliżaliśmy się do siebie, potem zamiast rozmawiać, rozmawiać i rozmawiać to czas kiedy byliśmy razem przeznaczaliśmy na przytulanie się itp. Ja nie byłam dojrzała do związku, do rozmów na poważne tematy...

Chaber05 wiesz jeśli chodzi o okazywanie miłości to działa to w obie strony to nie jest tylko tak że to facet powinien się troszczyć, opiekować itp. ale facet też potrzebuje czuć się kochany, doceniany, po prostu obie strony muszą się dobrze czuć w związku...

dziewczyny a czy tolerowałybyście zachowanie polegające na tym, iż wasz mąż loguje się na portalu randkowym, bo mój ex przed tym jak się ożenił napisał mi że będzie likwidować profil a do chwili obecnej tego nie zrobił, ma żonę a średnio raz w tygodniu loguje się na portalu randkowym, na innych ma konta ale się nie loguje. Nawet jeśli tylko sprawdza mnie czy kogoś innego to jego żona to toleruje, ja bym się na to nie zgodziła i nie wyszłabym za mąż gdyby nie wykasował wszystkich kont na tego typu portalach....

Calineczka obiektywnie rzecz biorąć jesteś chyba świadoma, że możesz wpaść z deszczu pod rynnę.
Ja bym nie ryzykowała związku z kimś o kim wiem, że miał problemy alkoholowe

a zachowania exa co do portali randkowych po ślubie nie tolerowałabym
to tak jakby zjeść ciastko, ale ciągle chcieć je mieć

pozdrawiam serdecznie

Calineczka, nie ma co sobie tym kimś zamykać drogi na innych panów;)
racja to życie na tykającej bombie dla Ciebie i ewentualnych przyszłych dzieci,  a tym chciałabyś również zapewnić poczucie bezpieczeństwa
pozostaje szukać dalej

Też mieszkam na wsi, w lutym bedzie jak mieszkam 2 lata z moim narzeczonym w jego rodzinnym domu, ten dom jest teraz jego jak i cala gospodarka, Kocham go, On kocha mnie, mimo wszystko czytajac te posty wiem ze u mnie tak nie bedzie, ale, jest ale, standard zachowan, Nie kluce sie z moimi przyszlymi tesciami, z tesciowa dogaduje sie ona nie jest osoba problemowa, ale tesc z kolei tak. Dzielimy wspolna kuchnie, ja widze wszystko jest tu jest, widze ze ci ludzie porzadku nie lubia, wiadomo miec balagan rzecz normalna, ale nie cale zycie, znoszenie i zbieranie wszystkiego, Balagan w domu, balagan na podworku, z narzeczonym ogarniamy to powoli, mamy zamiar sie oddzielic po slubie tzn my na gorze oni na dole, ale mimo wszystko jeden dom jedno podwórko.

Nie mam tu nikogo oprócz niego, nikogo nie znam, nikt mnie nie zna, domy oddalone sa od siebie po 100 metrow jak nie lepiej, nie ma sklepu nie ma nic ;( Jedyne przyjaciolki mam 30 km w pobliskim miescie, ale nie moge do nich jezdzic bo nigdy nie ma kasy ;( Narazie jest ciezko, ale niedlugo zaczne prace, w danym miescie, wiec moze nie bedzie tak zle, zaczelam tez studia, na ktore sobie sama zapracowalam.

Przeciez nie odejde od niego z tego powodu ze on tu mieszka, przeciez on tego nie zostawi, nie moge tego od niego wymagac...

Bella919 dobrze że piszesz...ja też pisałam jak było mi ciężko i źle i dziewczyny bardzo mi pomogły...sam fakt że człowiek nie jest z problemem sam to już dużo...jak nie poszłam na taki układ, 1,5 roku męczyłam się aby sobie to jakoś wytłumaczyć że nie będę tam u niego szczęśliwa - z nim owszem ale nie na wsi gdzie człowiek jest sam, w obcym domu z obcymi ludźmi, przemyśl to jeszcze skoro jeszcze nie jesteście małżeństwem...myślę że jeżeli będziesz pracować to będzie Ci łatwiej ale pytanie - czy będą możliwe dojazdy do pracy jak pojawi się dziecko? czy będziesz miała z kim je zostawić aby było bezpieczne..ja się przeraziłam dojazdów, zwłaszcza zimą - jakoś sobie nie wyobrażam aby codziennie tyle pokonywać km bo to się wiąże z długą nieobecnością w domu itp.

Czytałam ten artykuł. Różnie mogło byc. Pisząc na "gazetowych" forach otrzymywałam maile od dziennikarzy, chcących udzielenia wypowiedzi na łamach swoich czasopism. Nawet TVN łowił do słynnego tok show Drzyzgi. Był też wątek poświęcony tematowi połowów dziennikarskich. Znam dwie kobiety,  wystąpiły w programie u Wellman i Młynarskiej. Reszta albo odmówiła, albo w ogóle nie odpowiadała na propozycje. Co nie znaczy, że nie pojawiały się jakieś Marysie i Krysie, w łudząco podobnych historyjkach. Tu coś dodano, tam ujęto, trochę ubarwiono i pożywka dla dyskutantów na takim Onecie jak znalazł.

Te wszystkie historie z życia wzięte, jak myślicie, skąd czerpią pomysły? Ciężko jest samemu sklecic coś na poczekaniu, fora są inspiracją.

Wpisy internautów świadczą o jednym: ci z zachodniej części kraju, nie byli na rubieżach wschodniej. Częsc widziała jedynie wsie podmiejskie, gęsta zabudowa, co dom to okazalszy, śladu po rolnictwie nie ma. Mieszkańcy żyją dostatnio, sprzedali blokersom działki. Są jednak okolice gdzie wali kiszonką, ogromne chlewnie nie pozwalają normalnie egzystowac, beczkowozy wywożą gnojówkę hektolitrami i capi, capi, capi. Rejony biedniejsze gospodarują w sposób bardziej tradycyjny. To właśnie tam widziałam domy z funkcjonującymi jeszcze wygódkami. Łazienka jest, ale po co ją brudzic skoro "można" na zewnątrz.

Podobnych historii jest na pęczki. Mam nadzieję, że to prawda i lepiej późno niż wcale. Życzę Jeżykowi siły. Rolnik, nie rolnik, skoro z niego taki ..... no wiecie, niech kobieta wieje, szkoda życia, szkoda dzieci.

HEJ  czyżby wątek umarł śmiercią  naturalną?

no właśnie co się stało z jeżykiem bo nie wierzę że zamilkła bez słowa...

ja spotykam się od 3 miesięcy z chłopakiem o którym pisałam wyżej, uważam że nie można kogoś skreślać za jego przeszłość, chłopak ten od 2 lat nie pije, nie wiem czy będziemy razem na razie się spotykamy, ma on wszystko to czego brakowało mi w M ale gdybym mogła cofnąć czas poszłabym za M to jest silniejsze odemnie, nie ma ideałów każdy ma jakieś wady ale pomimo upływu tj. prawie dwóch lat ja ciągle za nim tęsknię, bardzo mi go brakuje, bardzo często płaczę i nie mogę się pogodzić z tym że tak to się ułożyło...może i nie byłabym szczęśliwa ale nie żyłabym ze świadomością że straciłam szansę na założenie rodziny z kimś kogo naprawdę kochałam i z kim chciałabym mieć dzieci...

doskonale Cię rozumiem, nie wiem co Ci doradzić, ja pewnie teraz bym się przeniosła do mojego ex ale stanęłabym na głowie aby mieć pracę po to aby wyjść do ludzi i być niezależną ponieważ gdy się pracuje to człowiek większość dnia spędza w pracy, ma znajomych, ma swoje życie, pieniądze i facet i gary nie są Twoim całym życiem, gdybym mogła pracować w mieście mogłabym mieszkać na wsi..nawet teraz tak mam i da się wytrzymać ...

Nigdy nie tak jak chce y najgorzej we wsi gdzie sa tylko 4 domy ! Troche tu przesadzilam, ale tak to wyglada, domy oddalone od siebie po 200 metrow, sklep 6 km dalej, nawet autobusy tędy nie jezdza a droga? Droga jest tak dziurawa ze idac nia mozna sobie noge zlamac.

Wiosna jest pieknie, jak jest tak zielono, tak wtedy wychodzi sie na spacer do lasu i jest pieknie. Jesienia jechalam do pracy, 7 rano, i przez moja droge przegiel mi wielki DZIK !! Strach wyjsc samemu czy z psem bo nie wiesz czy to cie nie zaatakuje

Dom zbudowany, tak jak byl, zbudowany wystarczy teraz wloz 100 tysiecy zeby to dylo normalne bo kiedys to nikomu nie przeszkadzalo

Ale mam prace, taka jaka chcialam miec, studiuje zaocznie w warszawie, niby jest ok, przeciez mam samochod moge jechac do miasta ...

I mieszkanie w miesice mi sie mazy jak ja nawet nie mam jeszcze zadnych pieniedzy, nawet tysiaca odlozonego, a dom mi wie marzy ... Glupia...

Ale kocham, kocham i jestem tu z nim ...

wszystkie skonczymy jak jerzyk:(

Podczytuję ten wątek od daaawna i tak samo martwię się o autorkę. Na pewno facet nagle się nie zmienił - niestety.

jezyk urodził rok temu...miala sie tez przeniesc do swojego nowego domu niedługo.

Spadajaca gwiazdo, u mnie, tzn u mojego narzeczonego nic sie nie dzieje nawet nikogo nie ma na drodze nawet nie mam kolezanki, a podworko to narazie zwalka jak to okreslilas, chociaz wierze ze z czasem wszystko sie zmieni. BO w domu cos powoli sie dzieje, pomalowalismy sciany ktore malowane byly ostatnio 20 lat temu boze wydaje mi sie ze jestem tu coraz bardziej nieszczesliwa a nie potrafie od nigo odejsc

Nie, pracuję. Mam 2 miesięcznego synka i tylko dla niego tu jestem. Nikomu w domu powiedziec nie moge co czuje bo i tak uslysze ze taki los sobie wybrałam i ze powinnam pomyslec teraz o dobru dziecka. No wiec myslę i zamieniam się we flustratkę, ktorej w zaden sposob nie mozna dogodzić bo dostaję wiele, ale nie to, czego na prawdę pragnę..

Pozdrawiam was dziewczyny,
(wielkopolska)

Susanne Sundf?

Do miasta jest 15 km.
Nie posiadam prawka bo w domu nie było mi ono potrzebne - wszedzie miałam blisko.
Tutaj do najblizszego przystanku jest 3 km a autobus jezdzi 2x dziennie. Droga na ten przystanek wiedzie droga pozbawiona latarni. Po zmroku iść jest bardzo nieprzyjemnie, w całkowitych ciemnosciach.
Jeśli chodzi o pieniądze, to przed zajsciem w ciazę pracowalam na umowe zlecenie wiec zadne profity mi sie nie należały.
Do miasta jeździmy po zakupy. Zawsze jest to ten sam market. To chyba jedyna atrakcja - wypad do sklepu po zakupy żywieniowe.

Nie moge wrocic do rodziców - nie mają warunków mieszkaniowych aby pomiescic mnie i dziecko.
Moja mama wstydzilaby się mnie, bo nie chciałam ślubu z moim partnerem a tatą dziecka.  W jej mniemaniu dziecko powinno miec oboje rodziców i taka pierdoła jak tęsknota nie powinna pozbawić dziecka ojca.
Ma rację. Tylko że ja już sie robię chora na tym odludziu. Nawet moje dziecko jest nerwowe i niespokojne w moich ramionach. Czuje się okropną matką..

Nokiaaa ja po prostu za domem tesknie i miastem moim rodzinnym gdzie moglam wyjsc na spacer po brukowanym chodniku, czy przejsc sie do parku. Wiem ze samotnosc wszedzie dopada ale wierz mi ze gorsza jest ta samotnosc bez ludzi, bo nawet usmiechnąć nie masz się do kogo.

nokiaaa u mnie tak samo a mieszkam na wsi.W mieście jak wyjdziesz to choć ludzi zobaczysz a tu co.

Ogólnie współczuję dziewczynom które tu piszą.Ja zawsze mieszkałam na wsi to jestem przyzwyczajona.I nie mieszkam z teściami.
Gwiazdko zrób sobie prawko jak tylko będziesz mogła to może trochę będziesz mogła się wyrwać.Ja nie mam ale na szczęście bus u nas jest  i do przystanku blisko inaczej całkiem bym tu zwariowała.Najlepsze co tu człowieka może spotkać to ten bus jak stąd  odjeżdża...ha,ha.

Ja tam przeprowadziłam się do męża na wieś i jestem zadowolona.Dziewczyny prawka poróbcie i będziecie niezależne.Wtedy praca i co więcej potrzeba.Myślicie,że w mieście Was nie obgadywali?Moja mama na klatce schodowej schodziła sie dziennie u któreś na klachy.Tu mam swoje podwórko,a co myśla sąsiedzi mam gdzieś.Ja Ich w dowodzie nie mam.Mam pracę a właściwie swój biznes,mały bo mały,ale jest.Dzieci też są,a mąż z biegiem lat przestawił sie na moje rządy w domu,a teściowa kilka razy postawiona do pionu juz się nie wtrąca.Ona ma bałagan na dole,a ja mam czysto u góry.

bella masz racje.
zalezy jaka wies, jezeli kobieta jedyne pieniadze jakie ma to 300zl rodzinnego na 3 dzieci to nie poszaleje za te kase, do miasta autobus kosztuje dyche, spowrotem dyche i to u nas w miasteczku ostatni bywa o 16.20. jaka praca konczy sie o 16????biurowa?a jezeli takiej nie ma? a jest tylko zmianowa? to trzeba miec na dojazdy, na nianie i trzeba miec prawko.
tesciowa postawiona do pionu?juz to widze. jak to synowa za te swoje 300zł rodzinnego stawia do pionu cały dom. (dom tesciowej poza tym)
kto placi, ten rządzi, a kobieta nie wnosząca pensji w patriarchalnej wsi wschodniopolskiej nie ma wiele do gadania.

Dokładnie, ja sie chyba znajduje w takiej sytuacji ze ja bym zdominowala moja tesciowa, i wiem ze moj narzeczony by mnie poparl... On dokladnie wie jak jest, i bardzo sie boi ze odejde z tego powodu ze on tu mieszka... dlatego stara sie ...

Ale nokiaa masz racje. Za 300 zl nic nie zrobisz, co pojedziesz do miasta tylko po zakupy do biedronki. Nie wyskoczysz sobie na kawke z psiapsióła pogadac o pierdolach bo zwyczajnie bedziesz jechala do miasta pozalatwiac wazne sprawy ... ;(

Witajcie dziewczyny śledzę wasz wątek i w końcu postanowiłam się z wami czymś podzielić. Jakieś pięć lat temu przeprowadziłam się z dużego miasta jakim jest Kraków do oddalonego o 35 km miasta (wsi).Nie mogę powiedzieć żeby moje miasteczko było prawdziwą wsią ale dla osoby wychowanej w dużym mieście był to duży szok. Moja zmiana zamieszkania była wynikiem nie wyboru a jedynie najtańszej nieruchomości jaka znaleźliśmy w tej odległości( dodam że był to okres bumu nieruchomości gdzie za 200 tys nie można było kawalerki kupić) do krakowa. Brak znajomych rodziny nowa lokalizacja ,4 letnie dziecko,dojazdy do pracy było to naprawdę ciężkie przeżycie.
Moje miasteczko jest rozwinięte mamy komunikacje całkiem dobrze rozwiniętą, blisko przedszkole , szkołę ogólnie całkiem dobre warunki ale jednak jak dla mnie to była wieś. Przez te lata najbardziej mi brakowało przyjaciół z którymi chcąc nie chcąc straciłam kontakt bo jazda busami po 35 km by wypić z koleżanką kawę była nużąca , a dodam że z myślą o przeprowadzce zrobiłam prawo jazdy co i tak nie na wiele się zdało  gdyż dojeżdżając do pracy traciłam  , pieniądze i czas nie wspominając o opiekunkach którym trzeba było płacić.Wielokrotnie traciłam prace i szukałam co rusz takiej bliżej a ludzie z mojej miejscowości nie są zbyt miło nastawieni do obcych.
Po latach w końcu mam prace u siebie co więcej w końcu mam paru znajomych na miejscu ale dalej czuje się tu obco a co gorsza po minionych latach tak jakby nieodwracalnie straciłam kontakt z ludźmi których naprawdę ceniłam i to chyba boli najbardziej.
Mimo ze jestem wśród ludzi czasami jestem bardzo samotna , choć poznałam osoby godne podziwu i właściwie to chciałam wam o nich opowiedzieć . Mam w pracy dziewczynę która tak jak ja przeprowadziła się z innego miasta , jest mamą sześciorga dzieci . Na dzień dzisiejszy to ona jest jedynym żywicielem rodziny bo mąż miał wypadek , czekała długo nim podjęła prace (dodam że nie ma prawo jazdy )a i to było ciężkie do pogodzenia . Kiedy z nią rozmawiam zawsze mi mówi że gdyby mogła to nie przeprowadziła by  się z powrotem do miasta mimo że jej ciężko a teściowa z którą mieszkają zawsze ja obraża mówiąc o niej miastowa paniusia. Dziewczyna ta nie narzeka pogodziła się ze zmianami a teraz gdy pracuje mówi że dostała już wszystko czego mogła by chcieć więc chyba z tą wsią nie jest tak najgorzej i można przywyknąć ba a nawet pokochać ją.

10 a nie 30 czy 50.

Czytacie w moich myślach dziewczyny..
Mówi się, że "starych drzew się nie przesadza". Tak samo jest ze środowiskiem, w którym dorastaliśmy.
Miastowemu bedzie przeszkadzać cisza i nuda a wiejskiemu hałas i ludzie.

Brakuje mi mojego rodzinnego miasta, tych ulic i parków pełnych życia nawet w pochmurny dzień.
Tutaj wieczorem patrze w okno i nic nie ma. Ciemność..

wielokrotnie marena i chaber wspominaly na stronach tego tematu, ze wies wsi nierowna. mowilismy tuu juz o roznicy 10km a 50.
jest roznica:zapadłe zadupie na wschodzie Polski a rozwinieta infrastruktura zachodu! nawet 30km od Warszawy jest już inaczej.
ok-ejki o 20, a u mnie na Wschodzie o której? 16.20.
autobus,niania,brak pracy. wyrok na kobietę-siedź w domu.

ja też mieszkam na wsi - i w sumie to nie jest aż tak źle - ale nic poza tym że mieszkam na wsi mnie z wsią nie łączy, pracuję w mieście - dojeżdżam 10 km, do miasta jeżdżę codziennie, od poniedziałku do piątku praca, sobota zakupy, niedziela kościół. Mam prawko, auto jestem samowystarczalna, niezależna, na takich warunkach da się przeżyć...no i nie mam własnej rodziny...