przeprowadzka z miasta na wieś - stres i zmiany - Netkobiety.pl

Dziewczyny chętnie do Was zaglądam na wątek zwłaszcza gdy  mi własna "niedoszła" dokuczy. Jeszcze parę stronek i będę na bieżąco,a ponieważ widzę,że dziecko już się urodziło- życzę Ci Jeżyku by się zdrowo chowało, a przeprowadzka przyniosła zmiany na które liczysz.
Zobaczyłam tu kilka smutnych historii i jest tym bardziej przykro, że podobny los może spotkać moją bliską kuzynkę. Póki byli narzeczonymi,nie mieszkali razem a do ślubu było dość daleko sytuacja nie wyglądała tragicznie. On się uczył w dużym mieście. Wkrótce ona do niego dołączyła, wynajęli mieszkanie, razem wili gniazdko. Na kilka miesięcy przed ślubem ona zaszła w ciążę. Do ślubu i wesela zostało coraz mniej czasu, a przygotowania nabrały tempa. Wtedy zaczęło wychodzić,że ten obrotny chłopak jest kompletnie niedojrzały i zależny od matki, a że to rodzice obojga finansowali uroczystości widać było kto rządzi -a rządziła jego matka. Pani na gospodarce. Krowy,koty,plantacje i tym podobne atrakcje. A zachowywali się jakby co najmniej książę Walli brał ślub. Co chwila coś wymyślali ,jakieś atrakcje na wesele- a to stół wiejski,takie a nie inne alkohole na stole z kawą, wystrój kościoła tez po ich myśli. Druga rodzina w imię świętego spokoju godziła się na niektóre ustępstwa. Dobrze,ze chociaż panna młoda miała strój i fryzurę taki jak sobie wymarzyła. A reszta to katastrofa, bo  jak dziewczyna wiozła sukienkę ślubną od krawcowej(w połowie ciąży) i poprosiła narzeczonego by ją przywiózł do domu rodzinnego to ten coś musiał załatwiać mamusi. Nawet wiązankę ślubną miała taką jak teściowa wybrała bo chłopak to zlekceważył i oddelegował to zadanie matce. Na weselu było widać że to jest impreza przede wszystkim rodziców pana młodego.
Po ślubie  młodzi zamieszkali w dużym mieście. Zamiast skupić się na wiciu swego gniazdka oboje szukali pretekstu by wracać do swych rodzinnych domów, zwłaszcza on, gdyż nagle matka zaczęła  potrzebować  syna  do różnych robót,napraw (ojciec popijający,kompletnie zdominowany przez żonę). Gdy okazało się że pieniędzy starcza "na styk" on zaczął przebąkiwać o przeprowadzce na wieś, że rodzice przepisaliby mu kawał ziemi i tam by się budowali w sąsiedztwie teściowej. A w razie czego to miałby kto dziecka młodym popilnować.

miechunka najlepiej pokaż kuzynce ten wątek, może wtedy będzie mądra przed szkodą, niż po szkodzie
równie pouczający jest temat: "ach ta teściowa", z którego wniosek wypływa, że najlepiej i najzdrowiej dla wszystkich jak młodzi i starzy mieszkają oddzielnie.
Z tego co piszesz, to teściowa, a może nawet teściowie, są dosyć zaborczy. Wniosek taki wysunęłam na podstawie opowieści o przygotowania weselnych, gdzie narzucali skutecznie swoją wolę. Skoro kuzynka w tym temacie nie potrafiła być asertywna, tym bardziej nie uda jej się to, kiedy będzie na terytorium teściowej.
Jak się domyślam, na czas budowy zamieszkają u teściów, bo tak najtaniej będzie, bo padnie argument, że szkoda pieniędzy na wynajem.
Zakładając, że dostaną działkę, to za co wybudują dom, skoro teraz mąż narzeka, że krucho z kasą. A jak już zamieszkają na tej wsi, to z czego będą żyć, skoro obydwoje mają pracę tu gdzie obecnie są.
I kolejny argument, że blisko "mamusi" i dzieckiem się zajmie. Zajmie albo i nie zajmie, jak będzie miała ochotę. Czy ktoś ja o to pytał? A może synowa nie będzie miała ochoty zostawiać dziecka z teściową.

Szkoda ten nowej niedawno założonej rodziny.Zaledwie parę miesięcy po ślubie a tu okazuje się jak słabe są podstawy tego związku. Na pewno służy im przebywanie z daleka od jednej i drugiej rodziny. Im dłużej są "u siebie" tym więcej wspólnych spraw do załatwienia. Zwłaszcza teraz gdy ma się urodzić ich pierwsze dziecko. Ma być synek, a więc tym większa radość teściowej bo to pierwszy "dziedzic",przedłużenie rodu. Teściowa bardzo chętna by tuż po porodzie przyjechać do młodych i pomagać w pierwszych dniach zmęczonej mamie. Moim zdaniem stara poczuje przypływ uczuć macierzyńskich, gotowa potraktować wnuczka jak swoje dziecko, lekceważąc matkę...bo ona taka doświadczona,urodziło kilkoro dzieci ,a Ty co młoda mamusiu -figę wiesz o opiece nad noworodkiem. Póki co dziewczyna nie godzi się na takie "odwiedziny". Oby wytrwała i przekonała męża by się nie dał "przekabacić"
Kolejna niepokojąca rzecz -teściowe napalają się by urządzić huczną libację w rodzinnych stronach pod pretekstem chrztu i fantazjują o tym już  mniej więcej  od Bożego Narodzenia. Zostało im wódki weselnej to co ma się zmarnować. A z tego wiem lubią wypić.
Wyprowadzka na wieś z powodu trudności finansowych to bardzo smutna perspektywa zwłaszcza,że przed ślubem on jej co innego obiecywał. Zresztą mógł obiecywać złote góry - taki typ, nawywija,a potem się kaja klęcząc, błagając aż do następnego razu.
Pewnie same to wielokrotnie przerobiłyście - gdy jedziecie w odwiedziny do teściowych,Wasi mężowie nagle zapominają że są partnerami,a stają się bardziej synami. A co dopiero gdy przyjdzie komu żyć na terytorium toksycznej teściowej 

Jeżyku, Smutny misiu, napiszcie jak żyjecie? Co u was? Wszystko w porządku? Jeżyku jak sie czujesz? Jak synek?
Cały czas czekam na jakieś wieści od ciebie, pozdrawiam

witaj jezyku!
fizyczny kontakt-to podstawa
czytałam ostatnio, że dzieci nie dotykane i nie kochane-ze smutku siwieją, łysieją i nie rosną. kochaj je wiec z calego serca.

Czytałam o tym Emilia w ksiazce "Jak wychowac uparte dziecko". Jakiś amerykański podręcznik. Nie wiem czy to prawda, nie znam nikogo z domu dziecka...
Może to tylko statystyka 3 procentowa na całość?

Jeżyku - współczuję. Moje nerwy nie wytrzymałyby tego, są za słabe. a kiedy sie wyprowadzicie do swojego domu?

jeżyk, ja na Twoim miejscu to chyba parsknelabym tesciowej prosto w twarz ze smiechu i obawiam sie, ze nie odmowilabym sobie przyjemnosci pociagniecia z niej tak zwanego lacha skad ona takie teksty bierze?

Jezu, jaka smutna ta historia. Ja mimo wszystko nie chciałabym mieszkać z człowiekiem do którego nic nie czuje a może nawet nie znoszę...Dlaczego to sobie zrobiłaś, Jeżyku? Przeczytałam cały wątek i nadal nie pojmuje...

Teściowa zawsze przybiegnie do synusia z dobra radą. Kurcze rozumiem cie, człowiek nie może całe życie uciekać ( nie mówie że uciekałaś). To twój dom, ty tam będziesz rządzić. Tam ty będziesz u siebie. I będziesz robiła to co będziesz chciała. Będziesz miała czysto, tak jak lubisz. Myśle że maż, będzie pare metrów dalej od mamusi, że jakoś sie ułoży, może nie od razu, bo ona przecież bedzie tesknić za synkiem i co chwila będzie przybiegała, albo jego do siebie, ale w koncu sie jej to znudzi. Wasze beda wieczory, Zaczniecie rozmawiać. Będzie dobrze. Musisz wierzyć, bo przecież Wiara góry przenosi.
     
        Już niedługo zamieszkacie w SWOIM domu, to jest super. I wiesz ze gdyby nie ty TEGO domu pewnie by nie było

Trzymaj sie cieplutko kochany jeżyku.

P.s.

zapomniałabym, Jeżyku, musisz uważać na swoje zdrowie, wiesz że taki stan jak wegetacja może bardzo źle wpłynąć na ciebie? Doprowadzić do jakichś zaburzeń?? Tfu, tfu, oby nic z tych rzeczy. Ale musisz dbać o swoje zdrowie fizyczne jak i PSYCHICZNIE.

Dziewczyny, od niedzieli każdy wieczór poświęcam na czytanie Waszych postów.
Ja także mieszkam na wsi. Nie jest to duża wieś ale ludzie są w miarę rozgarnięci. Są chyba tylko 3 rodziny które utrzymują się tylko z gospodarki. Pozostali godzą pracę w gospodarstwie z pracą na etacie. Da się to zrobić bo gospodarstwa nie są duże ale zmechanizowane. Zresztą przykład mam u siebie w domu. Mój ojciec jednocześnie pracował  w zakładzie i zajmował się gospodarstwem. Teraz jest na emeryturze więc tych kilka krów jest jego zajęciem. Mam młodszego brata i nigdy nie było na niego nacisku że MUSI zostać na gospodarce. Brat pracuje jako kierowca i nikt mu przyszłości nie planuje.
Nie jest też tak że kobieta na wsi to zacofaniec. Owszem starsze pokolenie jest jakie jest. Ale młodzi (czyli przedział wiekowy do ok. 45 lat) potrafią wyrwać się do kina, na koncert, wyjechać na wczasy. Indywidualnie a nie z jakimś kołem gospodyń wiejskich. Ale to jest moja wieś w centrum Polski. Wiem jednak że są wsie gdzie ludzie przeliczają wszystko na majątki, na wesela spraszają całą wieś a jeśli chorują to najczęściej na zazdrość.
Trochę byłam w szoku kiedy Jeżyk opisywał wygląd swojego podwórka, o tych unikatowych donicach z wiaderek itd. U nas każdy dba o wygląd swojego obejścia ale znam jedną rodzinę u ktorej kwiatki obok domu rosną w wiaderkach z napisem: nowoczesne żywienie zwierząt.
I znam też wiejskie kobiety (młode kobiety), które twierdzą że Trójmiasto to: Kraków, Wieliczka i Wadowice.

Witaj jeżyk przeczytałam cała Twoja historię i naprawdę masz toksyczną teściową... Ale muszę zwrócić Ci uwagę napisałaś że do wychowania 100szt świń trzeba minimum 30 ha ziemi, Nie wiem na jakich  ziemiach Ty gospodarujesz... Ale na 100szt świń wystarczy spokojnie 10 hektarów ziemi... Przy odpowiednim nawożeniu jeszcze zostanie Ci zboże by sprzedać... Nie żebyś myślała że ja wymądrzam się bo też jestem z miasta i jestem ze swoim mężem przeszło 4 lata i "żyje" rolnictwem z tego się utrzymujemy i sprawia mi przyjemność gospodarowanie. Sami mamy 18 hektarów gruntów ornych i 5 łąk z czego hodujemy 20 szt bydła i z czego 70% plonów idzie na sprzedaż. Ale nie o tym chciałam pisać, ja chciałam również opowiedzieć swoja historię. Mój mąż od dziecka był zapalonym miłośnikiem rolnictwa wychowała go samotna matka z dziadkami, dziadkowie mieli gospodarstwo 9 hektarowe tak jak kiedyś państwo dawało a że mój mąż gdy gospodarstwo musiało być przekazane na kogoś był mały (6-7 lat) i nie było żadnego chętnego prócz niego na przejęcie ziemie zostały oddane na skarb państwa, Jedynie zostało domostwo i 80 arów ziemi mój mąż od wieku 14 lat sukcesywnie dążył do tego co teraz mamy gdy się poznaliśmy to właśnie tym mi zainponował i tak zostałam jego żoną. Ale u nas problem jest taki, że dziadek mojego męża juz umarł babcia jest w podeszłym wieku i chce sie wyprowadzić razem z moją teściową do miasta w mieście teściowa moja ma mieszkanie które stoi puste od czasu gdy rozwiodła się ze swoim męzem (ojcem mojego męża) Nie chcą mieszkać na wsi gdyż to nie dla nich marzyły całe życie by mieszkać w mieście. Jako że mamy gospodarstwo to mamy dużo obowiązków a ja jako młoda kobieta chcę mieć dzieci mąż dostał propozycję pracy w straży pożarnej w pobliskim mieście gdzie mieszkać będzie moja teściowa i mieszkają tam moi rodzice 15km od naszej wsi jako że praca dobrze płatna i nie wymaga tam duzego wysiłku gdyż ta straż więcej ma wolnego niż pracy, mąż bardzo chce pójść, schody się zaczeły że ja jako gospodyni domowa i zarazem przy bydle nie wyrobię się sama... nie mówiąc już o dzieciach albo wolnym czasie. To mąż wpadł na pomysł ściągnąć tutaj moich rodziców, mojego brata (który również chce iść z mężem do straży pożarnej). Moja rodzina niestety ale tak jak niektórzy nazwą ich tutaj ale są "marginesem społecznym" rodzice utrzymują się z zasiłku i pomocy z caritasu, jedynie ojciec chodzi na "fuchy" czasami zna się na wielu rzeczach wiele potrafi robić ale po prostu jemu się nie chce. Często rodzice moi do nas przyjeżdzają pomoc przy zniwach czy w innych pracach. Stąd ten pomysł sprowadzenia ich do nas na stałe by zapewnić im byt oraz mogli nam pomoc w szczególności gdy pójdzie mąż do pracy. Moja mama jest tego zdania "wieś miasto wyżywi ale miasto wsi nie" więc jest za przeprowadzą juz nawet snuła plany jak jej życie tu będzie wyglądać, niestety ale mój ojciec nie jest za przeprowadzką, jako dziecko wychował się na wsi i jest bardzo sceptycznie nastawiony to życia na roli mimo że czasy się zmieniły konie zastąpiły traktory i technika poszła do przodu gospodarstwo mamy zmechanizowane... Lecz ma jakieś wachania... Mimo wie że będzie miał zapewniony byt i pomoc na starość nie bedzie sie musiał martwić czy rachunki zapłacone czy będzie co zjeść bo często jest tak że nie maja jedzenia... I jako że mój mąż jako jedyny płci męskiej został (jest jedynakiem) i nie ma wujków kuzynów bardzo zalezy mu na dobrych stosunkach z teściem. Wiem że każdy ma odmienne zdanie kazdy ucieka od teściów ale cieszy mnie to że mój mąż dogaduje się z rodzicami moimi i że chce ich wziąść do siebie/ Wiem również ze nie można nikogo zmusić do niczego ale może podpowiecie jak wpłynąć na to by mój ojciec zmienił zdanie? Wybacz jeżyk że wykorzystałam Twój temat ale siedziałam wczoraj caly wieczór by przeczytaj 25 stron i zainspirowało mnie by podzielić się z wami tym
P.S przepraszam za tak obszerną wypowiedź..

Hej Jeżyku? Jak wygląda twoja sytuacja? Cięgle bez zmian? Jak sie czujesz? Jak dzieci?? Już tak rzadko sie tutaj pojawiasz

Witam wszystkich szczegónie autorkę tematu zaczęłam czytać i bardzo polubiłam Jeżyka żałuję tylko że tyle smutków w tych wpisach a tak mało radości. Obraz wsi jak najbardziej przedstawiony prawdziwie szczególnie  " wożenie księdza bo tak trzeba " wrrrrrr ....  Tyle że wszystko to moża przyjąć z uśmiechem na twarzy jeśli ta druga połówka też ma do tego dystans ale jeśli jest inaczej to wyglada tak jak u Ciebie Jeżyku.
Wsiowe tematy są mi bardzo bliskie ale więcej napiszę o sobie póżniej jeśli chcecie.

Krystyna przypomniało mi się, masz chyba jeszcze jednego syna, bo drugim zajmowałaś się do odejścia na wcześniejsza emeryturę, co?
Kobieto, silna jesteś.

Krystyna zapewne chodzisz do kosciola i szukasz wsparcia w Panu Bogu?

języku jak żyjesz? jak się czujesz? jak dzieci??

przeczytaj watek od początku. Może wtedy zrozumiesz.

Dwa miesiące, żadnych wieści ...

Jężyk pewnie jest zajęty urządzaniem nowego domu,więc nie pisze.Mam podobną koleżankę,poświęciła wszystko dla pieniędzy i ha.Historia Jeżyka  mi to przypomniała,tamta też na początku była wrażliwa,płakała bo mąż ją poniewierał,teściowa ale wytrwała!Teraz zasuwa ale jest panią dziedziczką!Też ma dwoje dzieci i nieważne że były zaniedbane kiedy teściowa się nimi zajmowała.Nie ma co żałować takich ludzi którym zależy tylko na pieniądzach.

Mentalność wiejska jest okropna, czy jeżyk jest sam sobie winien? wiedziala jak bardzo zmieni sie jej zycie, po co trwala w tym na sile?

Witam Cie, Jezyku oraz wszystkie forumowiczki. Wczoraj natrafilam na Twoj watek i nie mogłam się oderwać dopóki nie skończylam do prawda zajęło mi to kilka godzin, ale było warto. Twoja historia budzi we mnie przrazenie.  Jak przypomnę sobie jak pisałas na początku o podróżach usa oraz inne  zakątki świata Twoja radosc z życia, samodzielnosc . Do stanu obecnego. Jak przeczytalam jak Twój mąż sie do Ciebie odzywa wierzyć sie mi nie chciało. Sama mam za sobą różne historie. Pochodzę z domu gdzie była przemoc - oczywiście było to spowodowane moja wina - a było to nie to spojrzenie, nie ten ton głosu itp. Mój brat wyżywal sie na mnie za cichym przyzwoleniem moich rodziców (bo on tak ma, bo on jest nerwowy). Nie było siniakow, ale był strach i upokorzenie w końcu nie wytrzymalam i zadzwoniłam na policję, ze moj brat sie nade mną zneca (wcześniej pisałam do niebieskiej linii gdzie mi napisali. Że jest znęcanie sie psychiczne i fizyczne scigane z paragrafu... Policja przyjechała spisała i tyle, ale od niego jak ręką odjął. Powiedzialam, ze jeśli jeszcze raz mnie tknie wytocze mu proces. Pomoglo. Mam więcej historii związanych Z Twoim życiem, ale to później bo czas do pracy. Jeśli jesteś bardzo wartosciowa kobieta i bardzo mocno Ci kibicuję. ania

Popieram  w 100%  ,ale łatwo nam mówić ,niestety jak się nie ma dokąd pójść to tak jak Jeżyk chce się mieć swoje miejsce i azyl.Złudne to jest przeświadczenie że damy radę nie widząc  coraz mniej nas zostaje.

pamiętam twój wpis. bardzo dobrze zrobiłaś:)
musi poboleć, ja kiedyś tez zmarnowałam długie miesiace na kogos, kto miał inne plany życiowe. co się okazało? że nigdy nie zamierza mieć dzieci, więc tak czy siak byśmy się rozstali;(

A Jeżyk spróbowała i co z tego ma? Swoją drogą ciekawe co z nią.

no właśnie malina jest konflikt gdzie mieszkać, może dlatego w tej kwestii też ludzie powinni się dobrze dobrać - nie było by przeciągania tej liny która może się przerwać, zawsze się mówi a jakoś to będzie a potem różnie bywa bo żadna ze stron nie chce ustąpić, każda ma swoje - na pewno słuszne argumenty.
Ja wychowałam się na wsi, mieszkam do chwili obecnej ale teraz nie mam nic wspólnego z gospodarowaniem, mieszkam jak w mieście. Wiem czym pachnie wieś i praca na wsi. Jeżyk nie była tego świadoma. Kierowała się wyłącznie sercem, chciała dobrze..rzeczywistość ją zaskoczyła. U mnie to był świadomy wybór, wiem co by mnie tak czekało więc gdybym się zdecydowała to nie było by miejsca na narzekanie i niezadowolenie. Po pierwsze mieszkanie z teściami, który są ludźmi w podeszłym wieku, po drugie rezygnacja z życia zawodowego, uważam że nie miałabym szans na  pracę bo przy małym dziecku/dzieciach nie było by szans na dojeżdżanie do pracy po 35 km w jedną stronę w sytuacji kiedy mój partner pracowałby zawodowo na zmiany i jeszcze w gospodarstwie, na pewno musiałabym pomagać w gospodarstwie, bez własnej kasy i poczucia bezpieczeństwa bo różnie w życiu bywa...

Gdybym kierowała się wyłącznie sercem to bym poszła za nim, wiem że w życiu trzeba czasem zaryzykować, nie zawsze jest źle. Ja jego rozumiem, dom, gospodarstwo itp to dorobek życia jego rodziców i jego bo inwestował dużo, ma pracę, dochody z gospodarstwa, dach na głową to mu daje poczucie bezpieczeństwa, ma fundamenty do założenia rodziny.

Może wyniósł z domu tradycyjny podział ról że kobieta zajmuje się domem, dziećmi a on zarabia  pieniądze.

Ja nawet prze chwilę nie pomyślałam abym mogła się do niego przenieść bo on przez cały czas jak do mnie przyjeżdżał to logował się na portalu randkowym na którym go poznałam. byłam o to zła, robiłam mu wyrzuty i byłam bardzo zazdrosna, nie wiedziałam czy traktuje mnie poważnie ale jak się okazuje po zerwaniu i znalezieniu kolejnej dziewczyny też się logował aż do teraz kiedy powiedzmy że się ożenił - choć nie mam dowodów poza zmianą statusu na portalu, iż jest w związku małżeńskim.

Nie wiem może poznał dziewczynę której odpowiada życie i praca na wsi, są też takie, nie będzie szarpania się między wsią i miastem. Dobrze jest jeśli ludzie patrzą w tym samym kierunku...

U nas zabrakło rozmowy, jak on to widzi, nie zapytałam co miała bym robić, czym się zajmować, jak miałoby wyglądać moje życie, nie było mowy o wspólnej przyszłości u niego. Ciągle dążyłam do kompromisu ale on nie chciał za nic zostawić domu...

Na pewno żadna dziewczyna nie będzie miała łatwego życia ale może warto się poświęcić dla rodziny, dzieci. Jeżyk jest na pewno szczęśliwa że ma dzieci...

różni są ludzie, teraz widzę że co niektórzy tak robią, że mają żony/mężów z tego samego portalu a mają konta, mają wspólne zdjęcia, nawet zdjęcia dzieci.
mój ex miesiąc przed tym jak zmienił profil że się ożenił to napisał do mnie wiadomość co słychać itp.
chyba chciał się pochwalić że jemu się udało...żebym żałowała. On w dalszym ciągu się loguje. Jeżeli faktycznie ma żonę to szkoda mi dziewczyny...bo uważam że jak się już znalazło to nie ma czego szukać na takich stronach...ale na pewno nie wszyscy myślą tak jak ja.

mam nadzieję że jeżyk mieszka już w swoim domu, cieszy się dzieciaczkami, teściowa nie wieczna i wierzę że jeszcze kiedyś będzie szczęśliwa.

no właśnie rozsądek - chyba mam go za dużo, myślę że czasem warto zaryzykować, zrobić coś spontanicznie - czasem dobrze się na tym wychodzi...

wiesz mój ex jak zmienił profil że się z kimś spotyka to regularnie odwiedzał mój profil - stwierdziłam że mu na mnie zależy i że profil zmienił od tak i czekałam na jego krok. Na tym portalu była jeszcze opcja że jest się zaręczonym ale on jej nie wykorzystał tylko od razu zaznaczył że jest w związku małżeńskim. Nie wiem jak jest naprawdę bo żadna z jego znajomych na fb czy nk nie zmieniała nazwiska no ale może nie korzysta po prostu z takich portali. W każdym razie przez cały okres związku i po jego zakończeniu manipulował mną...myślę że to urażone ego...że mu się nie podporządkowałam i nie poszłam za nim...a teraz jeżeli się ożenił to dlatego że wyprowadziła się jego siostra w domu, został sam ze starszymi rodzicami i po prostu nie miał w domu praczki, sprzątaczki, kucharki, opiekunki do dzieci tylko o to mu chodziło, dobrze go przycisnęło i może nie patrzył już na nic... ożenić się czy wyjść za mąż to nie sztuka, sztuką jest później wspólnie żyć...

Wszyscy mi powtarzają że w małżeństwie to tak naprawę czasem zdarzają się fajne chwile, generalnie to ciężka praca i rutyna. W życiu jeżyka jak sama pisała też była fajne chwile i mam nadzieję że jednak będzie ich jeszcze dużo

Mnie też wciągnęła historia jeżyka i każdą chwilę wykorzystywałam na czytanie, nie ukrywam że to mi trochę pomogło, otworzyło oczy...

tak czy inaczej czekam na dobre wieści od jeżyka...

zgadza się tylko że ja nic nie wiedziałam o tym że ma takie gospodarstwo, wiedziałam że pracuje i myślałam że coś tam sobie sieją dla siebie, on po studiach ma pracę, ja też więc nie przyszło mi do głowy że on będzie chciał mnie pociągnąć za sobą. Wiadomo że związki to kompromisy, nie sądziłam że będzie wymagał abym rzuciła tak dobrą jak na dzisiejsze czasy pracę. Gdy się dowiedziałam o jego planach to zdążyłam się już zaangażować i nie chciałam go stracić, on też chyba wtedy jeszcze nikogo nie miał więc było mu na rękę przyjeżdżanie do mnie...w między czasie chyba sobie znalazł a ja byłam lojalna i tak na tym wyszłam jak...

żeby to było takie proste, go dziś się biję z myślami bo serce swoje z rozum swoje...nie było ani jednego dnia abym o nim nie myślała...

nokiaaa

nie zlikwiduję profilu gdyż mam nadzieję poznać tam jeszcze kogoś wartościowego, on nie zamieścił żadnych zdjęć ani na tym portalu ani na nk ani na fb, nie mam żadnych dowodów na to że się ożenił poza zmianą profilu na tym portalu ale wierzę że tak jest. On by się ze mną ożenił gdybym się do niego przeniosła. Może naprawdę nie mógł lub nie potrafił tego wszystkiego zostawić...Tylko ja się teraz biję z myślami czy dobrze zrobiłam nie przenosząc się do niego. Byłam u niego więc to trochę inaczej wygląda niż u jeżyka. On zajmował się uprawami głównie, owszem miał zwierzęta ale w małej ilości z tendencją do likwidacji, miał je ze względu na rodziców, ponadto pracował. Dom miał zadbany, ciągle coś remontował, oddzielne wejścia na dół i na górę. Tylko niestety wtedy praca była dla mnie wszystkim. On powtarzał że rodzina powinna być najważniejsza. Po prostu nie mogę sobie tego darować że nie rozmawialiśmy, ja nie  pytałam jakie ma plany na przyszłość, w jakim kierunku chce iść, co ja miałabym u niego robić.
Niestety proces zakochania, emocje, wyłączyły rozsądne i dojrzałe myślenie i tego nie mogę sobie wybaczyć.
Ja miałam dosyć niepewności, więc chciałam aby się określił, rozstaliśmy się, poznał kogoś, ożenił się, miał takie prawo więc nie mogę mieć do niego żalu...

tylko pytanie brzmi czy ja miałam szansę być szczęśliwa w obcym domu, z teściami, bez pracy, na wsi oddalonej ponad 30 km od większego miasta?

Może za dużo od niego wymagałam aby to wszystko zostawił, wiadomo rodzice mu przepisali dom więc on czuł się zobowiązany aby się nimi zająć na starość, gospodarstwo przynosi mu dochody więc też ciężko zostawić, poza co miał ot tak wyprowadzić zwierzęta ze stajni sprzedać i pójść za mną do miasta....więc może to jest wartościowy chłopak tyko tak mu się życie ułożyło a nie inaczej i może warto było pójść za nim....

zgadzam się w 100% z powyższą wypowiedzią

powiem tak, gdyby ktoś mi teraz zaproponował pracę w mieście i niezależność ale jednocześnie samotność albo bycie kurą domową i posiadanie szczęśliwej rodziny - wybrałabym to drugie.
Na razie mogę być dobrej myśli i mieć nadzieję że poznam kogoś odpowiedniego i uda mi się założyć szczęśliwą rodzinę jeżeli nie to myślę że będę żałować...Naprawdę nie wyobrażam że przychodzę do  pustego mieszkania - nawet ekskluzywnie  urządzonego i nie mam się do kogo odezwać...zawsze jest coś za coś, nie można mieć wszystkiego...