przeprowadzka z miasta na wieś - stres i zmiany - Netkobiety.pl

mądrze piszesz calineczka, piszesz o pustym gnieździe, gratuluje mamy:>
powiedz jak to było? czy kogos masz teraz?

Calineczko nie słyszałam o rolniku, który sprzeda gospodarstwo i pójdzie, przeniesie się tam, gdzie jego miłosc. O takim mieszczuchu co to mieszkanie sprzedał i zainwestował w gospodarkę żony - też nie. O kobietach takowych słyszałam, sama poszłam za mężem, trochę spadek po dziadkach uszczupliłam i zainwestowałam w nasz przyszły dom. Nie wyszłam na tym najlepiej, nie przewidziałam, że mieszkając w jakimś oddaleniu od teściów, można byc codziennie inwigilowanym.
Czytając różne fora znalazłam kilka takich kobiet. Większosc zabezpieczyła się odpowiednio i ma gdzie, i do czego wracac, gdyby jednak coś nie wyszło.

Wszyscy znani mi rolnicy deklarowali, że lubią niezależnosc, uczucie bycia samemu sobie szefem. No i są szefami, swoich żon i dzieci.
Gdybyście posłuchali dyskusji moich dziadków oraz ich znajomych. Te obserwacje,wnioski, które  tutaj Wam serwuję, nie są do końca moimi. Życie rolnika, a życie mieszkańca wsi, to dwie rożne bajki.

Witam Drogie Panie
Jeżyku, kochana super, że wróciłaś na forum. Jeśli czujesz się samotna, to pisz, pisz i jeszcze raz pisz. Wesprzemy Cię dobrym słowem. Masz tutaj sporo życzliwych osób, które trzymają za ciebie kciuki.
Mam wrażenie, że twój mąż nie dorósł do roli męża i ojca. Pomijając jego żenujące teksty i zachowania, mentalność to nie rozumiem, jak można być takim egoistą. O ile jestem w stanie zrozumieć, że uczucie do żony może wygasnąć, to jak można mieć w nosie narodziny własnego dziecka. Nie wyobrażam sobie, jak mogą być rzeczy ważniejsze.
Jeżyku, mam nadzieję, że odpuściłaś już prace w gospodarstwie. Dziewczyno siedź na tyłku, odpoczywaj, zadbaj o siebie. Nikt nie doceni, jaka jesteś pracowita i jak wiele sił i zdrowia Cię to kosztuje. Czy mąż uzna Cię za lepszą żonę, wątpie.

Jasne mieszkanie na wsi i praca w mieście to luzik, ale właśnie najgorsze to zostać żoną rolnika. Już wolałabym mieć męża mechanika albo budowlańca bądź innego ale takiego który nie angażuje żony i pozwala jej iść własną drogą. mojemu ex koledzy doradzili aby poszukał sobie takiej aby nie musiał robić całe życie na ubrania i kosmetyki...

Kostka przeczytam na pewno.
Moje dzieci nie będą pracowały. Nie pozwolę na to.
Dziwną rzecz teściowa powiedziała, kiedy po którymś usg przyznałam, że będzie syn. A mianowicie "to dobrze, bo tak to byś MUSIAŁA na wiosnę znowu w ciąży chodzić" Rozumiecie, nie? Jest dziedzic - gospodarz będzie i koniec kropka. A ja na to nie pozwolę, no chyba, że naprawdę naprawdę poczuje pasję. Bo tak niektórzy mają. Mój mąż też lubi to co robi.
Z danielami nie wyszło, a wierzyłam, że mąż mówił serio. Uznał, że mogą uciec i majątek przepadnie, a krowa nigdy nie spierniczy do lasu. W sumie ma rację. Już mi to obojętne. Dzieci trochę odchowam i wracam do pracy, a on niech robi co chce. Opiekunkę znajdę, najwyżej będę dzieci do miasta wozić, jak żadna nie zechce przyjeżdżać na wieś. Jakoś sobie te życie ułożę. Ja jestem zadowolona, że tutaj buduje się mój dom. Jest już praktycznie na oddaniu. Już żyję nim i nawet fajnie mi z tym. Jestem pewna, że się ułoży. Nie dopuszczam do siebie żadnej innej myśli.

A teraz trochę o wiejskiej mentalności, śmiesznej dla mnie. Już nie strasznej, kiedyś mnie takie teksty przerażały. Teraz już tylko śmieszą. Kilka dni temu umarł ojciec sołtysa. Wraca mój mąż z pogrzebu i mówi matce, że takie nieszczęścia się posypały. Krowa i cielak zdechły sołtysowi, bo w kostnicy przy ojcu siedział, zamiast pilnować cielącej się krowy. Moja teściowa przerażona i dalej rozmawiają, że sołtysa ojciec trudno no umarł, bo już był wiekowy i sołtys tym się jakoś nie przejął, ale krowa w trzeciej laktacji padła niedopilnowana, to tragiczne dla rodziny.

No i jeszcze jedna sytuacja. Dla mnie powinna być tragiczna, ale jakoś nie jest na szczęście. Spłynęło po mnie jak po kaczce. 31 stycznia mam planową cesarkę, w ten sam dzień będzie ksiądz w naszej wsi. Akurat wypadła kolejka do wożenia księdza na nas. No więc mąż nie przyjedzie do szpitala zobaczyć nowo narodzonego syna, tylko będzie woził księdza, mimo, że może to zrobić jego brat, który przecież również tutaj mieszka. Mój mąż stwierdził, że ma ochotę popatrzeć jak się wieś pozmieniała i obejrzeć posesje sąsiadów i że to on będzie woził księdza, a syna odwiedzi w piątek 1 lutego. I co ja mam na to powiedzieć? Dla mnie może w ogóle nie przyjeżdżać.

NIKA mam pomysł. Ja przytyłam w ciąży 20 kg. Od razu po porodzie biorę się za dietę. Oczywiście rozsądną, żeby karmić mego małego "dziedzica". Może razem uda nam się zrzucić zbędne kilogramy. Przyłączasz się?

Offline

Przeczytalam ten watek i pomimo wszystko nie wiem czy "aby autorka"  nie jest tak samo niezrownowazona jak i jej malzonek.
Prosze Cie bardzo, wies dla Ciebie"nie domem" to co w takim razie???
Tez wychowalam sie na wsi i nigdy nie powiedzialabym zeby moi kochani rodzice sie nie kochali, sa, i mam nadzieje, ze beda dlugo zyc razem, kochajac mnie i moje rodzenstwo...

AUTORKA BYLA ZBYT WRAZLIWA NA ZYCIE Z NIMI.
nie nazywam tego zlym-ale innym.
osoba ktora miala swoje mieszkanko w bloku, sprzątala je i myla pewnie ajaxami czy sidoluksami-to samo cala kuchnia pewnie od pronto lsnila. a tu nagle uwalone gnojem,tluste i brudne. w kuchni siedzą jakies koty, to samo oszczane i smierdzące podworko.pelne gratów. widzialam takie akcje-u mojego wujka. im pasowalo 3 psy w kuchni, w tym dochodzace na jedzenie 2 duze sniniaki, i jeden kot na stole.
jak sie nie wkurzyc?
dwie gospodynie-problem.od tego sie zaczelo...
wystarczy ze ja ostatnio bylam w gosciach i mi butelke wyrwala z reki tesciowa i po swojemu chciala zrobic. zdziwiona gdy jej nie dalam, byla u siebie, opadly jej rece. nieinwazyjna-a mimo to przeszkodzila.

Tylko czy to jest asertywność. To chyba bardziej zobojętnienie i olanie.

Szkoda dziewczyny strasznie, bo żyje na pół gwizdka. Przyodziała gruby pancerz, który ma za dawanie chronić przez zranieniem. Tylko to nie jest życie, kiedy trzeba bronić się przed teoretycznie najbliższymi.

I znów to samo, piszę o Fey. Następna oburzona, bo jej wieś skrytykowano. Kurcze też na takowej mieszkam. Moi dziadkowie też byli szczęśliwym małżeństwem ze wsi. Z mężem mamy sobą w miarę udane 25 lat. Dziadkowie, my, nasi znajomi, widzimy los żon rolników, gospodarzy, to inna bajka. Tam ponad życie i zdrowie ludzkie stawiana była praca, zwierzaki. Podejście tych ludzi do miłości, zwiazku, dzieci, jest jakieś inne - wyrachowane, praktyczne.

Badanie zadowolenia z życia żon rolników - słyszał ktoś o czymś takim, były robione? Jak na razie mamy tylko fora, czytamy masę ogłoszeń matrymonialnych od samotnych rolników ( sami potwierdzają trudności w znalezieniu zony), możemy oglądnąc program Ewy Drzyzgi " Rolnik szuka żony" i wyciagnąc wnioski. A propos tegoż programu, proszę zwrócic uwagę na mamuśkę jednego z nich, stara gospodyni trzyma kasę, wszystkim zarządza.

Od pokoleń nic się w rolnictwie jak widzę nie zmieniło, to odnośnie finansowej strony. Kasę trzymał i trzyma senior. Młodym opłaca składki, zarządza w gospodarstwie, decyduje o wydatkach. Ma często swoją emeryturę, ale ta bywa zabezpieczeniem w razie trudnych momentów.

Tak Nika, właśnie tak to się odbywa. Przeważnie rolnik mieszka z rodzicami, pokuszę się i powiem 95%. Jakoś trzeba żonę skusic, obiecuje  osobne wejście, piętro i co tam jeszcze. I co, wierzycie, że mamusia nie będzie wszędzie wchodzic i że codziennie po kilka razy jej nie zobaczycie? Taaa i jeszcze pukac do waszego pokoju będzie. Ona jest na swoim, tak Wam odpowie.

Synusiowi na wszystko się pozwala, bo on ciężko pracuje, synowa w porównaniu z nią zawsze będzie na wsi leniem. To prawda, że dawniej było ciężej, sama klęłam na tetrowe pieluchy. Teraz mam zmuszac synową do podobnych poświęceń? A na wsi ta różnica w udogodnieniach jest bardzo widoczna i stąd najazd starej na młodą.

Teraz sami pomyślcie. Szukając drugiej połówki umawialiśmy się z wieloma partnerami. Rolnik też? Nie sądzę. Aż tylu szaleńców nie ma. Pojawi się ochotniczka na widoku to się ją łapie, odpowiednio zanęcając. Przepraszam czytających to mężczyzn, wykonujących ten trudny zawód, ale czas mentalnosc zmienic. Młodzi przejmują gospodarstwo to i niech rządzenie z finansami przejmą. Mamę uświadomic, że tak jak ona kiedyś nie chciała wtryniania teściowej, tak i jego żona nie chce. Dzieci to nie roboty, zakaz ciężkiej pracy. Wszystkie dzieci mają jakieś obowiązki domowe, niech te rolników nie mają ich więcej. Żona rolnika to też kobieta, tak jak i pozostałym prawic komplementy, kupowac kwiaty. Mój stary, tyle lat po ślubie, a jakiegoś tropikalnego badyla w teczce przemycił. Miłe prawda? Tylko, że gdyby jego rodzice byli w pobliżu, za cholerę by tego nie wypakował. Co za dziwaczne wychowanie!

spedzalam cale miesiace u dziadkow i wujka. cale ferie.bo rodzice nas zawozili. nieraz mnie zatykalo i plakalam na takie widoki. mowie o wsi moich dziadow nie o wsi twojej niki71.
byc moze u was jest lzej.

chyba zrobie cos okropnego.zgeneralizuję wies. za co mnie dziewczyny zjadą.
a jezeli kobiety-gospodynie wiejskie z dziada pradziada są przyzwyczajone i nie narzekają. ze chlopy nie zmywają, ze jest ciezko, ze przez liceum krowy doily? a tylko te miejskie jak pojdą to narzekaja?
a moze dla was to jest chleb codzienny-a dla cienkoskórych jeżyków nie?

Chaber, ja nie pisalam po to, zeby "wies" pokazac w rozowych kolorach tylko dlatego, zeby autorce przedstawic inny punkt widzenia.
Po przeczytaniu calego watku nie moge sie powstrzymac przed stwierdzeniem, ze ludzie sa rozni i tutaj nie chodzi o aspekt mieszkania na wsi.
Zgadzam sie z Nika, moim bledem bylo posadzanie Jezyka o "niezrownowazenie psychiczne", nie pisalam tego doslownie tylko chcialam, zeby i ona zauwazyla, ze jej zachowanie tez nie zawsze jest normalne. Bynajmniej dla mnie...
Mieszkam juz od lat w centrum miasta a wychowalam sie na wsi, dla mnie ludzie sa ludzmi, nie wazne gdzie mieszkaja, znam kochajace sie rodziny i super tesciowe i w miescie i na wsi. Nie mozna generalizowac, ze rolnik bedzie zone mial za nic i najlepiej niech zona synow rodzi. No normalnie ciemnogrod.
Moi rodzice mieli gospodarstwo ale nigdy nikomu milosci nie brakowalo. Jak przeszli na emeryture to zapytali wszystkich czy chca przejac prace po nich, cala nasza trojka stwierdzila, ze nie wiec sprzedali ziemie. Po co kogos zmuszac do czegos, czego nie chce.
Teraz mieszkaja sobie moi rodzice w pieknym domu, otoczeni kwiatami, czytaja (tak, CZYTAJA) ksiazki, interesuja sie polityka i wszystkim innym. Sa wyksztalceni i nie tak jak co niektorzy mysla, otoczeni brudem i syfem. Nie, jak tam jade to odpoczywam... w czystosci i pieknie pachnacym ogrodzie.
Nie mam zamiaru napadac na ludzi z miasta ale chyba ktos tutaj przesadzil z opisem wsi. Jako osoba ktora zna dwie strony musze powiedziec, ze tesciowe sa i dobre i zle, ja mam szczescie, ze z moja nie mieszkam i nadal bede twierdzic, ze jest super czlowiekiem, z ogromnym sercem ale nie wiem jak wygladaloby nasze wspolne zycie. Moze tez po paru miesiacach mialabym jej dosyc.
Moim skromnym zdaniem, nie powinno sie mieszkac tak jak lata temu, z trzema pokoleniami pod jednym dachem. To wywoluje wojny i walki, tym bardziej, ze ktos urodzony i wychowany przez wlasna MATKE nie wie czy ma zone czy matke zadowolic i jej przyznac racje.
Mi chyba jest bardziej szkoda meza Jezyka niz jej samej, a to przyklaskiwanie jej, ze traktuje swoja tesciowa jak szmate to w ogole nie rozumiem.
Jezeli taka z niej zla kobieta to po co za maz wychodzila za kogos kto jej meza wychowal?
Po co w ogole godzila sie na ten zwiazek, bo panna z miasta na wies sie musi przeprowadzic... Szkoda slow i mojego czasu... Niech Jezyk rozpatrzy powody "nieudanej proby malzenskiej" a nie zwala wszystko na tesciowa. Jak tak bardzo chce miec rodzine to dlaczego nie namowila meza do zamieszkania w miescie?

Podpisuje sie.

A po czym wnosisz? Moi rodzice mieli 20 hektarow ziemi, ponad sto swin, krowy i konie.. to nie jest dla ciebie rolnik?
Ja nie slawie "dobrej wsi" tylko mowie, ze nie mozna jej generalizowac.

Fey i żyli tylko z ziemi? Nie byli aby chłopo-robotnikami. My tutaj nie generalizujemy, na wsi bywa różnie. Ja to wiem, ale też rozróżniam żyjących na dalekim zadupiu i prawdziwie gospodarujących od tych dwuzawodowych.

Mój staruszek naprawdę dużo po Polsce jeździ, często zatrzymują się w gospodarstwach agroturystycznych ( główna zaleta to możliwosc parkowania za ogrodzeniem i brak kradzieży, sejf hotelowy dobry jest jedynie do zamknięcia lapka z oprogramowaniem, ale specjalistyczny sprzęt tam się nie zmieści). Widzą tą wieś i jest ona bardzo różna. Rolnicy posiadający po kilkaset hektarów są bardziej biznesmenami niż rolnikami wg naszych wyobrażeń. Taki kandydat na męża nawet miastowej podejdzie. Szok jest dopiero gdy właśnie trafimy na takiego z 20 ha, obecnie ten areał jest na granicy opłacalności. Nadgania się pracą fizyczną i niesamowitą oszczędnością, graniczącą ze sknerstwem. No i wschód kraju od zachodu dzieli przepasc nie tylko gospodarcza, ta mentalna jest dużo bardziej widoczna.

Przypominam. że Jeżyk pochodzi z miasta. Wy już wieś znacie, dla Was mogą byc szokiem miejskie udziwnienia. Dla niej były wiejska mentalnosc i rola matki rolnika. Która z Was widziała i miała stycznosc z takim modelem rodzinnego zarządzania?

Dlaczego Fey wybrałaś miasto? Nikt nie został z rodzicami? Dobrze się domyślam, że te 20 ha to jednak mały zysk, dużo pracy?

Moje ancykrysy wśród znajomych, kolegów mają takich ze strasznych dziur. Jeśli one do nas przyjeżdżają, dziwią się swobodzie np. ubioru, tym że nikt nie zwraca na innosc większej uwagi ( tak jeszcze parę lat temu nie było). Moje pojadą na zapadłą wiochę i są oglądani jak małpy w cyrku. Już samo to o czymś świadczy. Co, wydawac pieniądze na koncerty?!  Wasi rodzice to jacyś nienormalni (znaczy ja jestem ta sieknięta). Ja to bym was do roboty zagonił! Czyli robota i to ciężka, bywa na wsi panaceum na wszystko.

Teściowa Jeżyka na widok moich pociech znak krzyża niechybnie by uczyniła. A moja matula mieszkająca obecnie w domu po dziadkach uważa, ze to normalne byc młodym i szalonym.

Dla mnie też wieś jest piękna ( no może poza kilkoma sprawami), bo nie muszę tyrac na polu. Wezmę urlop, zamknę dom i jadę wyluzowana, nikt mnie nie trzyma ( o kurde zapomniałam o teściach, oni uważają że wyrzucamy kasę w błoto), nawet psa nie mamy. Rolnik ma i to diabelnie dużo zobowiązań, a liczenie się z każdym groszem powoduje frustrację. Tak to mniej więcej się kręci.

a jezyka nie ma.a szkoda.

ha ha

brakuje mi dawnego klimatu tego forum. jakie bylo w listopadzie. smutny mis, jezyk, ja, marena, chaber i kilka fajnych lasek,ktore przeczytaly caly temat.
fey juz zglosilam twój post moderatorom.

"Przypominam. że Jeżyk pochodzi z miasta. Wy już wieś znacie, dla Was mogą byc szokiem miejskie udziwnienia. Dla niej były wiejska mentalnosc i rola matki rolnika. Która z Was widziała i miała stycznosc z takim modelem rodzinnego zarządzania?"

Podejrzewam, ze zadna z nas nie zna zycia w wiejskim otoczeniu (ja, jako osoba wychowana na wsi tez nie), nie jestem Jezykiem i nie musisz mi przypominac, ze Jezyk "pochodzi" z miasta... czym to sie rozni od tego, ze nie potrafi sie z mezem dogadac a to, ze ja tesciowa doprowadza do furii to nie jest nasza czy wasza sprawa. Niech mnie usuna z tego forum za mowienie prawdy ale nie bede sie zgadzac ze wszystkim co tu jest mowione.

wlasnie tak cholerka.wspierac.a nie krytykowac.
fey-tu nikt nie ma prawa kazac "glowa w sciane" ani obrazac bez powodu.
chociaz jest wiele tematów nerwowych to ja zawsze staram się opanowac nerwy. nie zawsze wychodzi,ale...warto

Nika, caly czas czekam na efekty zgloszenia mojego posta.

Jezyka bede wspierac i wspieram tylko nie chce sie omotac jej postami, ze wszystko jest takie "zle", ona najlepsza i tylko ona... Bo tesciowa taka i owaka, maz zly, wszyscy zli... tylko ONA taka perfect.
Zostawila mala corke pod opieka syfiastej, brudnej i wrednej tesciowej, no prosze, gdzie tutaj jakas logika, bo mala ja kocha i babcia tez wnuczke?
Jak trwac do konca w swoich postanowieniach to trwac, a nie "na wygode" isc do pracy i miec w dooopie swoja corke, jak tak bardzo tesciowej nienawidzi to dlaczego ja z babcia zostawila?

Jezyku, przeczytałam cały wątek, od poczatku mocno emocjonalnie weszłam w to twoje zycie i chcialam krzyczec i pisać, uciekaj gdzie pieprz rosnie, nic dobrego cie tu nie spotka, no ale popatrzylam na date i wiedzialam,ze moj krzyk juz niczego nie zmieni . Zgotowałas sobie ciężki los i b. ci współczuję. Cięzko ci bedzie, chociaz jest w tobie tak wiele optymizmu i emocji i mocy jakiejś nadzwyczajnej, że byc moze kiedys, nie ogladajac  sie za siebie, jeszcze będziesz szczęśliwa, czego ci serdecznie zyczę. A teraz  zycze szczęśliwego rozwiazania i wprowadz sie wreszcie do tego nowego domu, moze tam znajdziesz jakąś siłę, która cie bedzie wspierać.

witaj jezyku.czekamy na odpowiedź, gdy wrocisz na forum mnie juz raczej nie będzie,
pa

Dzisiaj Jeżyk ma rodzić. Ciekawe czy mąż wybierze narodziny synka czy śmiganie z księdzem po wsi... Mam nadzieję, że nie będzie czuła się osamotniona w tym ważnym dniu.

Tak czytam Cie Jeżyku i bardzo cie podziwiam, za twoją siłe, dążenie do celu, że potrafisz walczyć, że przekładasz szczęście innych nad swoje i że chcesz walczyć i wierzysz w to że wasze Małżeństwo znowu odzyje, że będziecie dla siebie bliscy, że jeszcze nie ukatrupiłaś tej jędzy która wydała na świat twojego męża :]

Ja też mieszkam na wsi, z moim narzeczonym z jego rodzicami, bywa różnie ale czuje że moje miejsce jest przy nim.
Pozdrawiam cie Jeżyku. Pozdrawiam wszystkie silne kobietki

Gratuluje :*

Dołączam do fanek Jeżyka (i Smutnego Misia) To jest niesamowita historia. Dziewczyna ma przyjemny, gładki styl  pisania dlatego pochłaniam ten wątek niczym wciągającą babską powieść. Jestem w tym momencie na stronie gdzie Jeżyk opisuje swą pierwszą Wigilię z córeczką. Czytając pierwsze strony byłam przekonana,że Jeżyk jednak zostawi męża, a ona jeszcze głębiej w to weszła poświęcając swój majątek osobisty dla domu na tym samym podwórku  co dom teściowej. A jeśli  dojdzie do rozwodu,gdzie ona się podzieje z dwójką malutkich dzieci? Pozbyła się własnego mieszkania, a jej rodzice z tego co zrozumiałam są bardzo przeciwni rozwodom?
Sama wychowałam się na wsi w południowo-wschodniej części kraju.W okolicy przeważały małe gospodarstwa,nieefektywne, takie z dziada pradziada,gdzie musi być i krówka,świnka,kurka i własne grządki. Wakacje  to nie był czas odpoczynku tylko ciężkiej pracy,a najgorzej było w czasie żniw. Przesypywanie zboża do "somsiekow" ,zwożenie belek słomy. Mnóstwo roboty i nie wiem czy to się oplacało bo rodzice jeszcze pracowali na etatach. I nikt tam nie miał zrozumienia dla dzieci, że wakacje mają. Zajęcia było na okrągło. Dopiero kilka lat temu rodzice dali się przekonać do sprzedania jednej a potem drugiej krowy. Od razu poczuło się różnicę. Teraz się zastanawiam czemu nie poszli po rozum wcześniej ,zwłaszcza moja matka, która bardziej kierowała gospodarstwem niż ojciec-to chyba kwestia przyzwyczajeń bo tak została wychowana. Widzę tu pewne podobieństwo z teściową Jeżyka.

Tak,wiem,łatwo się wymądrzać obserwując czyjąś historię z boku. Sama zaraz zaleję się łzami na myśl o tym że mogłabym nie być z moim TŻ, przeciąć te  wszystkie nitki które nas łączą i pogrzebać marzenie.
Jeżyku, życzę Ci wszystkiego najlepszego,oby sprawy ułożyły się po Twojej myśli. Wracaj na wątek jak tylko będziesz mogła.

Jeżyku, gratululacje-niech mały zdrowo rośnie.Trzymaj się cieplutko i odpoczywaj.

Uff! Jak dobrze, że wszystko tak się zakończyło. Gratulacje i niech mały zdrowo się chowa. Dochodź do siebie, miło będzie znów Cię poczytac.

Czytałam ten wątek od pierwszej strony i codziennie sprawdzałam czy już Jeżyk napisała ,co dalej się dzieje u  niej , wcześniej nie odważyłam się wypowiadać bo nigdy nie musiałam tak ciężko pracować jak większość z Was na wsi.Mieszkałam na wsi z rodzicami i 3 dzieci a mąż pracował u rolnika ale za granicą ,rodzice nie mieli gospodarstwa ,nie mieli hektarów,dużo mi pomagali przy dzieciach .Męża widywałam kilka razy w roku ,ważne było to że chcemy mieszkać w swoim domu,bliżej miasta.Pieniędzy nam nie brakowało ,mogłam sobie pozwolić na wiele rzeczy ,można powiedzieć sielanka...ale...  teściowa była właśnie taka jak większość opisuje stara zacofana jędza ,zasyfiała i śmierdząca...nigdy nie uważała mnie za dość dobra dla jej synia ,a ja jak głupia starałam się 10 lat aby choć troszkę mnie zaakceptowała...Nadszedł dzień wyprowadzki i stało się mieliśmy dom,wymarzony,cóż chcieć więcej .Było dobrze ale tylko dwa tygodnie ,bo można mieć wszystko ,pieniądze ,dom,samochód,pracę w mieście czy na roli, tylko że to wszystko nie zastąpi tylu lat samotności,rozczarowań, samotnych porodów,świąt  i tego że bez szacunku i miłości żaden związek nie przetrwa.Nie pomoże dom,nie zmienią nic dzieci, do miłości i szacunku nie da się zmusić nikogo.Skoro 30 latek wychowywany jest  przez matkę wredną jędze,zacofaną i zasiedziała w poglądach sprzed 40 lat to nic go zmieni.A moja historia skończyła się tym że po niecałych dwóch miesiącach mieszkania w nowym domu mąż zostawił rodzinę dla pracy jako rolnik za granicą i wszystkie nadzieje że coś się zmieni jak będziemy sami mieszkać,w swoim domu, z dziećmi że zobaczy jak się staram, że może coś tam zrozumie.Teraz jestem już przekonana że brak szacunku i miłości nie da się niczym wypełnić ani zastąpić a udawanie że się ułoży jest wkopywaniem się w jeszcze większe bagno.Teraz jestem po rozwodzie ,sprzedaje ten dom ,który miał być wybawieniem a stał się tylko przekleństwem.Ułożyłam sobie życie z kimś innym ,mamy wspólne dziecko( w sumie 4)  i się kochamy ,czy są pieniądze czy też nie ma, wiem że jak będzie mi ciężko to będzie ze mną ,pokochał moje dzieci bardziej niż ich ojciec. Czekać na coś że może się zmieni skoro kilka lat czy kilkanaście dobrze nie było to zwykła naiwność, inni powiedzą że to optymizm wiara że bezie dobrze,ale co nam po tym jak najważniejszego nie miłości i szacunku.
Życzę Jeżykowi powodzenia i wytrwałości i może kiedyś znajdzie odpowiednią osobę z którą nie będzie gasnąc tylko rozkwitać.

podziwiam Was, i ciebie smutny misiu, strasznie wasza siła mnie fascynuje. Tal teraz rozmyślam że zawsze byłam zła na kobiety które byly nieszczęśliwe w swoich małżeństwach, mąż ewidentnie ich nie szanował, olewał, a one mimo to były z nimi. One po prostu ciągle kochały swoich mężów (albo coś im nie pozwalało im od nich odejść), i miały siłe aby walczyć o swoje małżeństwo... Ja nie wiem czy potrafiłabym być AŻ tak silna. Nie wydaje mi sie ...

Pozdrawiam was strasznie dziewczyny. I podziwiam.

Trzeba walczyć o związki ale przychodzi taki moment kiedy się po prostu wie że wszystkie możliwości się wyczerpały. Dostaje się kilkadziesiąt porządnych kopniaków od życia,zwłaszcza od tej osoby o która się tak walczy .Nigdy nie będzie idealnych związków a każda z nas ma swoje granice wytrzymałości.Dochodzi do momentu w którym się dojrzewa do decyzji żeby zostawić to całe bagno i zacząć wszystko od nowa.W moim przypadku mam 31 lat i czekałam 10 lat na efekty aż w końcu zwyczajnie przejrzałam na oczy .Najgorsze jest to że często dopiero po tragediach kobiety decydują się coś zmienić.

Jeżykowi również gratuluję dzidziusia.....dziecko jest najwspanialszym darem ..
..mój ma 4 miesiące,tez miałam cesarskie cięcie.