Grupa Wsparcia dla KOBIET kochających za bardzo - Netkobiety.pl

Witajcie!.Jestem tu nowa.Od jakiegoś czasu "biegam"po forum i szukam tematu który mógł by mi pomóc.Trafiłam na ten temat,przeczytała od początku do końca,zrobiłam test i okazało się,że też jestem "kochającą za bardzo".Skoro znam chorobę to teraz pasuje z nią walczyć i w sumie wiem jak ale problem w tym czy mam dość sił.Mój problem zaczął się jeszcze w dzieciństwie kiedy ciągle słyszałam "ty nigdy nic nie wiesz,ty nie umiesz,ty się nie nadajesz,nie zasłużyłaś na to czy na tamto"więc stawalam na głowie żeby chociaż raz zasłużyć na pochwałę,żeby mnie ktoś zauważył,docenił.Od rodziców niegdy nie usłyszałam słowa "kocham" bo było ono gorszące jak też przytulanie i głaskanie.Tak więc jak w wieku siedemnastu lat w końcu ktoś powiedział,że kocha,przytulił,pocałował tak ja odpłynęłam oddając się sercem,umusłem i ciałem(ciałem nie do końca bo czekał do nocy poślubnej czyli tylko 5,5 roku).Były wzloty i upadki,nie raz nabroił ale ja zawsze znalazłam wytłumaczenie i go usprawiedliwiałam.Przyszedł dzień ślubu,koleżanki składałay mi kondolencje bo tylko one wiedziały w co się pakuję a ja mojego wybranka wciąż nosiłam na rękach.Jako żona szykowałam kanapeczki,pyszne obiadki,kolacje przy świecach i wiele innych romantycznych głupot z których on coraz bardziej się śmiał.On nie pamiętał o moich ur. czy imieninach ale ja nie miałam prawa zapomnieć o jego.On mógł zniknąć na 3 dni ale ja nie miałam prawa spytać gdzie był bo to nie mój interes więc siedziałam i czekałam łykając łzy z niepokoju,podrywając się na kazdy dźwięk bo może to policja idzie do mnie zawiadomić o wypadku.Mówiłam,że się martwię,że chcę wiedzieć gdzie jest i co robi to się śmiał,że przesadzam i to są moje głupie fanabrie bo przecież wrócił.Gdy zwracałam uwagę,prosiłam coraz częściej kończyło się to kłótnią i wyzywaniem mnie a wieczorem seksem a ja głupia dawałam bo myslałam,że skoro chce się kochać to znaczy,że mnie kocha.Tak mijały lata.Dla niego pozbyłam się koleżanek bo według niego za bardzo mnie absorbowały a jednak więcej czasu powinnam poświęcać jemu.Pozbyłam się rodziny bo on twiedził,że są głupi i nawet nie wiem kiedy zostałam praktycznie sama.Zrezygnowałam ze swojego hobby bo było zbyt czasochłonne a zajełam się jego bo jest wartościowe.Żyłam jego życiem,jego marzeniami.Ważniejsze było kupno nowej wypasionej lornetki niż nowego żelaska.Wakacje wiecznie w górach bo on je kocha a nienawidzi morza.Obiady pod jego podniebienie bo to co akurat mi smakuej to jakieś badziewie.Zasłony powinny być długie bo krótkie źle wyglądają.Mój gust,zdanie się nie liczyło bo ja go nie mam mimo,że jestem dekoratorem okiennym.Raz sama bez jego pomocy i rady kupiłam dywan.Nie chcecie wiedzieć co się działo.Został i lezy na podłodze do dziś tylko dla tego,że mąż nalezy do skąpców więc szkoda mu było wyrzucać ale od tamtej pory czyli jakieś 5 lat przynajmniej raz dziennie muszę usłyszeć komentarz na ten temat jakie to paskudztwo kupiłam. Zaślepiona miłością i podlizywaniem się nie widziałam,że dzieje się coś złego.W zasadzie było mi dobrze.Myślałam,że tak ma być,że powinnam byc taka jak on oczekuje bo właśnie taką mnie kocha.Czasem spytałam czemu nie może być tak jak ja bym chciała ale on mi grzecznie wytłumaczył,że mój pomysł jet głupi i on wie lepiej co dla nas jest dobre a to co on myśli czy planuje jest akurat najlepsze.Facet ma niesamowicie gadane więc ja nie miałam szans.Taką wodę z mózgu mi zrobił,że ja dziwię się,że potrafiłam samodzielnie oddychać.Jakieś półtora roku temu coś we mnie pękło,sama nie wiem co i czemu ale oczka zaczęły mi się otwierać.Może to,że zminiłam pracę którą dostałam dla tego,że zostało docenione moje doświadczenie,że praca wymagała tego żeby się ładnie ubrać,wymalować więc zaczęłam dbać o siebie.Zaczęłam jeździć na szkolenia,spotykać się z ludźmi.Jak by nagle otworzył się przede mą świat.Mąż zaczął się złościć.Stwierdził,że się zmieniłam,że zrobiłam się wredna,że już go nie kocham.Rok temu poznałam faceta.Zaczęło się od niwinnych rozmów o pogodzie i pracy.Z czasem nasze relacje się zacieśniały a rozmowy stawały się coraz bardziej osobiste.Nie skarżyłam się na swoje życie,opowiadałam o nim normalnie tak jak on o swoim.To on otworzył mi oczy do końca.To on uświadomił,że jestem wartościową kobietą,która ma swoje zdanie i powinna je wyrażać.Zaczęła się moja powolna walka o odzyskanie siebie.Idzie mi masakrycznie.Mąż ma niesamowitą psychiczną władzę nade mną.Zaczęły się kłótnie jak nigdy do tąd.Mąż szaleje bo czuje,że traci grunt pod nogami i nie potrafi zrozumieć,że ja nie chcę zrujnować małżeństwa,że ja nie robię nic przeciw niemu tylko po prostu chcę żyć.Chcę mieć znajomych,rodzinę,chcę spełniać swoje marzenia.Stwierdził,że ta praca ma na mnie zły wpływ i kazał szukac nowej.Dodam,że z moim przyjacielem nie jesteśmy kochankami i niec się w tej dziedzinie nie kroi.Uwielbiam go bo jest wspaniałaym człowiekiem,uwielbiam rozmowy z nim.Poznałam jego rodzinę,cudowną zresztą a on moją ale mój maz go nie zaakceptował twierdząc oczywiście,że jak wszyscy moi znajomi on też jest głupi.Powiem szczerze,że nie osiągłam zbyt wiele prócz wściekłości męża.Jak ja mam dotrzeć do niego,jak wytłumaczyć,że też mam marzenia i one nie są głupie?Co zrobić żeby zrozumiał,że jeśli od czasu do czasu spotkam się z koleżankami to nie będzie to objaw braku miłości do niego?Jedyne co osiągłam przez ten rok to to,że nie daję brać się siłą.Jeżeli nie mam ochoty to on musi to uszanować.Nie ma tak,że najpierw wyzwiska,a potem seks.On wiele rzeczy próbuje wyperswadować mi szantarzem.Staram się nie dać ale nie zawsze to takie proste.Co zrobić żeby jednak wyszło na moje?Może jakieś podstępy,babskie sztuczki?Wiem,że jeśli teraz polegnę i wrócę do tego co było to mąż skończy mnie psychicznie więc nie moge się poddać tylko czy będę umiała to doprowadzić do końca,czy dam radę?Pomóżcie..............

Goga1 - zdiagnozowałaś już swój problem, teraz czas abyś zastanowiła się jak go leczyć, piszesz jakie są babskie sztuczki aby go zmienić, ale wydaje mi się że nie o to chodzi, bo Twój problem jest duzo bardziej złozony, zastanów się czy chcesz z nim być czy nie, musisz wiedzieć tez ze on się nie zmieni nawet pod wpływem babskich sztuczek, jest to typ człowieka który już wykończył Cię psychicznie (robisz co on chce i twoje zdanie w niczym się nie liczy) i fizycznie (gwałty bo on tak chce), zostając z nim bedzie tak dalej, odchodząc uleczysz siebie i z czasem zobaczysz że mozna zyć inaczej abyś to TY była dla siebie najważniejsza, abyś to TY robiła to na co masz ochotę i przyjaźniła się z kim chcesz, aby to Twoje zdanie się liczyło, aby nikt nigdy nie narzucał Ci swojego zdania, w tej chwili jesteś całkowicie ubezwłasnowolniona, jesteś jak marionetka a Pan i Władca pociąga za sznureczki. Decyzja należy do Ciebie, ja mogę Ci tylko coś zasugerować abyś otworzyła jeszcze szerzej oczy i zastanowiła się czy tak dalej można zyć z kimś takim? dla mnie jest to chory człowiek, manipulant, stosujący szantaż emocjonalny i rujnujacy Twoje zdrowie psychiczne, a Ty jesteś wartościową kobietą która chce żyć normalnie, ale z nim tak się nie da, przemysl to proszę.

Ale ja nie napisałam,że mąż jest alkoholikiem,ani słowa o tym nie ma.Wprost przeciwnie,jest całkowitym abstynentem.Fatk,o dziecku nie wspomniałam i o stażu też a jet on konkretny gdyż prawie 17 lat po ślubie a córka ma prawie 13 lat.Owszem jestem niezależna finansowo ale zarabiam najniższą krajową czyli aż 1000 zł więc na samodzilne życie nie mam szans.Ja nie chcę się rozwodzić,kocham męża chcę tylko żeby zobaczył we mnie człowieka i kobietę.Żeby dostrzegł,że ja też mam potrzeby,że chcę się czuć kochana i doceniana.Wiem też,że branie żony na siłę to gwałt ale on tak nie uważa.Twierdzi,że żona ma być zawsze gotowa i chętna.

Tego właśnie się boję,że on się nie zmieni a ja albo ulegnę i bedę jak jego matka przy ojcu wariacie albo postawię się konkretnie i byc może odejdę.Na dzień dzisiejszy chcę walczyć o siebie ale i o nasze małżeństwo.Dziś jeszcze jestem słaba i łatwo mu mnie nagiąć ale wierzę,że z czasem tej siły będzie coraz więcej tylko nie wiem jak to się zakończy.

Córka widzi bardzo dużo a jeszcze więcej rozumie.Ostatnio powiedziała mi,że kocha tetę bo to jej tata ale chciała by mu mózg wymienić to może w tedy przestał by przeklinać,krzyczeć i zaczął ja sznować.Już wiele razy przychodziła i pytała czy tata ją kocha.On z dzieckiem robi to samo co ze mną tyle,że ma troszkę gorzej bo córka ma dużo z jego charakteru więc bardzo często wybuchają między nimi kłótnie.Nie mogę na to patrzeć bo wiem,że nie ma racji więc po cichu próbuję mu to uswiadomić ale on nie słucha bo dzieci i ryby nie mają głosu i do póki ona jest na jego wychowaniu ma się podożądkowac jego wymogom.Finała będzie taki,że dziecko zwieje nam z domu ledwo osiemnastkę skończy.Będzie to samo co u niego w domu.Dzieci zwiały a dziś nienawidzą ojca i żadne do niego się nie odzywa zresztą on sobie tego nie życzy.Niby krytykuje ojca za jego postępowanie a robi dokładnie to samo co on i widzę,że z wiekiem jest coraz gorszy.

Jego ojciec jest taki sam.Zrobił z tęscowej kobietę całkowicie bezradną.Ona nie ma swojego zdania a zanim się odezwie patrzy na niego czy aby może to zrobić a jak już się odważy to przeważnie on skrytykuje co powiedziała.Też nie ma znajomych,rodziny.Siedzi w domu,sprząta gotuje i czeka z ciepłym obiadkiem jak Pan i Władca raczy się pojawić a on to robi kiedy mu pasuje.Miał wiele kochanek które nawe do domu sprowadzał a ona nic nie mogła powiedzieć tylko płakać.Tzn,mogła tyle,że się bała.Znosiła to na własna życzenie.Troszkę się zmieniło jak jeden z synów dorósł i obił mu pysk.Bał się go a matka odżyła ale nie stety chłopak młodo zmarł a tatuś mógł szaleć dalej.Teraz podupadł na zdrowiu,jedna z kochanek troszkę wyczyściła go z kasy więc siadł sobie na tyłku.Teściowa znalazła dorywczą pracę i troszkę się "odkuła".Nie jest jeszcze stara,ma 58 lat.Koleżanka proponuje jej pracę we Włoszech ale ona nie pojedzie bo tatuś bez niej sobie nie poradzi.
Ja tak nie chcę skończyć.........

Nie chcę byc głaskana po główce,nie oczekuję też współczucia.Wiem,że sama jestem sobie winna.Mój przyjaciel nie ma już do mnie sił.Mówi "czy ty musisz sobie wszystko wytłumaczyć i aż tak go bronić?"Już wydaje mu się,że dotarł do mnie,kiedy dzieje się coś co niweczy jego tłumaczenia.
Dzwonię dziś do męża i proszę żeby wyszedł po mnie to zrobimy większe zakupy bo sama nie dam rady tego przynieść."Nic ci nie będzie,skoro ja mogę nosić to i ty możesz.Woła roboczego sobie znalazła"-to usłyszałam.Ok,niech Ci będzie.Nie zrobiłam zakupów.Jutro niedziela,lodówka prawie pusta a ja pierwszy raz w życiu nie przytachała siat z zakupami.Zdziwił się i oczywiści zwymyslał,że głodny nie będzie siedział.
-To nie siedź,idź zrób zakupy.
-Nie ma mowy,to jest zajęcie dla baby,odparł.
-Było,ale już nie jest,chcesz jeść, idź do sklepu.
Nie poszedł,ja też.Siedzi obrażony przed TV i coś mruczy pod nosem a ja na wieczór umówiłam się z koleżanką.Oj,ciężką będę mieć niedzielę ale trudno.Obym tylko wytrzymała.

Czytam właśnie "Lęk przed bliskością" i proszę bardzo:
"Jeśli przypadkiem zwiazałeś sie z osoba konsekwentna, odbierasz ja jako kogos niepewnego, gdy tego rodzaju zachowanie
jest ci po prostu obce. Mówie o osobach majacych uporzadkowane życie, o tych, którzy moga w rozsadnych granicach
prawdopodobienstwa powiedziec, co im przyniesie jutro. To także ktoż, kogo zachowanie, uczucia i mysli beda jutro
takie jak dzis. Próba zdobycia miłosci osoby kaprysnej i odpychajacej przywołuje sytuacje z twojego dziecinstwa. Jestes
wdzieczny, gdy ktos niestały rzuca ci okruszek, za to szybko sie nudzisz osoba oddana ci przez cały czas"

No, która odważy się zaprzeczyć?

Ahh.. I jeszcze coś specjalnie dla mnie:
"Rezygnacja z poczucia winy oznacza równie rezygnacje
z przekonania, e kontrolujesz sytuacje. Utrata kontroli
jest oczywiscie katastrofa. Wychowano cie na doskonałe
popychadło dla grubianskiej osoby. Czesto konczysz w idealnym
zwiazku dawca - biorca , w którym ty naturalnie jestes
dawca"
I jeszcze jedno:
"W rezultacie wyrastasz na nadczłowieka. Potrafisz zatroszczyc sie o wszystko i robisz to. Zawsze na służbie. Nikt nie musi sie
o nic martwic. Ty sobie poradzisz. Wiele razy mówiłes: ?Nie przejmuj sie, wezmiemy mój samochód. - Mam dosyc pieniedzy.
- Ja sie zajme jedzeniem. - Ja wszystko zorganizuje. - Nie martw sie. - To dla mnie żaden problem!".

Goga, kazdy z nas ma prawo do tego aby:
-interesowac sie tym czym chce
-pracowac tam gdzie chce
-urzadzac swoj dom tak jak chce
-uprawiac seks wtedy kiedy ma ochote
nawet jesli jest zoną lub mezem bo bycie zona lub mezem nie oznacza ze nagle rezygnujemy z własnej tozsamosci i stajemy sie czyims klonem, bezwolna maszyna a juz na pewno nie jestesmy niczyja własnoscia.

Twój maz cie nie kocha, musze cie rozczarowac. On cie traktuje jak własnosc, nie szanuje twojego zdania, nie docenia cie. Jesli chcesz z nim byc nadal to moze jakas terapia, o ile on sie zgodzi, bo sama sobie nie poradzisz z nim. Tyle czasu jestes cie razem i on wciaz taki sam. Wierzysz ze nagle go olśni?

"Jest taka sztuczka... ale nie wiem czy jestes jeszcze zainteresowana "

Jestem zainteresowana i to bardzo

Dziewczyny, coś na podniesienie ducha. Bądźmy jak Shakira:
http://www.youtube.com/watch?v=78SP2c9uwMc

dziewczynki
spotykam się z ekstra facetem, jest między nami chemia. Boję się jednak związku. zakochuje się w nim i jestem okropnie osr ..... masakra boje się !!!!!

Gratulacje! Kochana bądź czujna, mądra i ... baw się dobrze.
Powodzenia.

Kochana, mogę Ci tylko napisać, jak ja to widzę.
Sprawą osobną (i to dosłownie) są zakupy. Ja już się nauczyłam - robimy je osobno. Jeśli w tym samym czasie oboje mamy coś kupić - rozchodzimy się i spotykamy w określonym miejscu o określonej porze. I nie chcę słyszeć, że on ma Ci coś doradzić. Jak się zniecierpliwi, to doradzi byle co, byle wyjść ze sklepu.
Noo... i cała reszta Twojego posta.
Niestety, mam wrażenie, że sytuacja jest typowa.
Widzisz, że coś jest dla Ciebie nie do zaakceptowania. Mówisz mu o tym. I wtedy KARA. Na różne sposoby: ignorowanie, przeklinanie (dla mnie też jest rodzajem agresji), deprecjonowanie Ciebie.

Domku, najważniejszą rzecz(jak dla mnie) napisałaś na końcu: NIE CHCESZ TAK SIĘ CZUĆ. I nie jest to Twoja wina.
Nie chcę się wymądrzać, ale już dziś wiem, że jedynym lekarstwem (dla mnie) na taką sytuację jest szczera i spokojna rozmowa na ten temat. Ja powiedziałam: "Jeśli nie zmienisz swojego zachowania (w moim przypadku; rozpoczniesz leczenie), to ja odchodzę. Jeśli akceptujesz konieczność zmian, to siadamy i rozmawiamy. Spokojnie i bez wzajemnego oskarżania się".

Kochana, wiesz, co dla Ciebie jest najważniejsze, czego nie akceptujesz. Spisz sobie je na kartce, przygotuj się do tej rozmowy. Jemu oczywiście też daj czas. Nie działajcie pod wpływem emocji i pochopnie. Niech to będzie świadoma decyzja.
Ale musisz pamiętać, że jak powiesz A, to musisz zrobić B. Musicie trzymać się ustaleń - na początku na pewno będzie ciężko "wykorzenić" stare nawyki.
No, i musisz się przygotować na "moją wersję zakończenia": że On powie: "Nie". Ale to da się przeżyć. I oznacza, że to był dobry ruch. Czasem ratujący dalsze życie.
Ściskam Cię mocno.

Wiesz Zielony Domku, my nie wiemy jak siebie kochac i co to znaczy...
Kiedys porownalam to do takiego muru granicznego. Kazda z nas musi miec taka granice i nie przekraczac jej.

Jak taki mur milosci wlasnej zadzialal by w ponizszych sytuacjach?
Prosze bardzo.

Kobieto wy sie wzajemnie nie szanujecie! Zmuszacie sie wzajemnie do czynnosci nielubianych w imie wyzszej niemocy..
Po co pastwisz sie nad czlowiekiem zabierajac go na zakupy ciuszkow?!! Czy po to zeby razem spedzic czas? No to spedzilas... ten Wasz czas ciagnl sie do nastepnego dnia. Dlaczego powiedzialas mu ze Ty to taka wielka heroina jestes i godnie zachowujesz sie w sklepie z jego butami?
Mnie wez na zakupy sweterkow. Przynajmniej Ci doradze
Ustalcie takie robienie zakupow i organizacje czasu zeby nikogo do niczego nie przymuszac. To gwalt na cierpliwosci. Nie gwalc jego cierpliwosci i nie mow, ze Ty to jestes bardziej cierpliwa i wyrozumiala. Spoko!... sa rzeczy w ktorych to on jest bardziej cierpliwy... trzy mecze pod rzad obejrzy a Ty spuchlas po pierwszej polowie

bo nie umiesz

siebie analizuj nie jego. Twoje zadanie to MUR. On juz sie dostosuje. Najpierw sie poodbija jak pileczka, potem bedzie chcial rozwalic glowa... i zrozumie jak sie gra w partnerstwo. Przestan go kontolowac i analizowac.

Manipulujesz nim. Jego chcesz zmieniac zamiast siebie. Chcialas wyslac smsa, trzeba bylo napisac "Kocham" bez tego co on tam ciagle zle robi a Ty mimo wszystko go kochasz

Mow krotko. Jedno- dwa zdania proste. Unikasz wtedy manipulacji i zmuszasz sie do przekazania sedna tresci.

Przepros, ze nie umiesz jednak rozmawiac, bo nie umiesz wylaczyc manipulacji prowadzacej do wywolania w nim reakcji udowadniajacych ze Cie kocha. Obiecaj ze sie postarasz.
Zaproponuj, zeby wiecej nie przymuszac sie do robienia rzeczy wbrew sobie. Jesli kiedys bedzie mial nastoj na sweterki i plaszczyki to sam zaproponuje. Moj facet uwielbia doradzac mi w sprawie bielizny osobistej. Pomaga mi  przebierac sie  w przebieralni ... Zaproponuj swojemu taki uklad. Poznasz jego gust. Warto.
...

Tylko ze nie rozumial. Krotkie komunikay dziewczyno! Jak chcesz cos dluzej... to zaspiewaj piosenke albo opowiedz mu o jego zaletach... tu moga byc dluzyzny
Staraj sie unikac mowienia o swoich uczuciach i emocjjach. Powiedzialas juz wszystko co moglas. Teraz przystopuj.
Nie mow mu co on mysli i jaki jest niedobry, bo to nie Twoj biznes. Jak on ma sie lubic jak Ty mu wciaz przypominasz ze cos zle zrobil?
MUR.
Kochaj go... To czlowiek... ktory nie lubi zakupow, spadajacych plynow do kapieli i odkurzaczy... Kochasz go takiego? To go nie zmieniaj. Nie pouczaj.
Ja bym zaniosla mojemu pod prysznic noz i powiedzialabym "zabij ten plyn"
Odkurzacza bym nie dala zabic! ale zapytalabym: czy zamiast tego glupiego odkurzania moglibysmy zrobic sobie np.maraton calowania?
To nie Ty spadlas na niego pod prysznicem i to nie o Tobie sie "wyrazil". Nie odbieraj kazdej jego reakcji jako "przeciwko tobie"... a moze ten plyn chcial go zabic, moze byl "napuszczony" przez wojownicze zolwie ninja? kto wie? Wiecej optmizmu w ocenie jego zachowan. On to on a Ty to Ty.

Zazdrość i Niekochana:

- mój partner bardzo dużo pracuje, nie chciałam pokazać, że nie możemy chodzić razem na zakupy, bowiem chodzimy, tło przytoczyłam by zobrazować co się działo, jego nerwowe reakcje...
Ja zakupy robię szybko i konkretnie na pewno go to nie męczy, wiem to, tak samo i ja jestem cierpliwa, po prostu te dwie sytuacje się zazębiły, ale nie chodziło konkretnie o to czy razem coś kupować czy nie.
Tak jak mówiłam robimy to bardzo rzadko i przyczyną jest brak czasu, poza tym wyszło to wczoraj bardzo spontanicznie.
Mnie to wkurzyło, że od wejścia ma jakieś ale, ale w swoim ciasnym sklepie wszystko mu pasowało i zapomniał jak zachował się w moim, tak samo opisałabym cokolwiek innego byśmy nie robili.

- całe szczęście M nie lubi oglądać sportu - kolejna jego zaleta

Chcę po prostu umieć się bronić przed takimi emocjami.
Nie mam złych intencji, a wychodzi na to, że jestem chwiejna emocjonalnie, że nim manipuluje.
Naprawdę tak jest?

Pozdrawiam, dziewczyny Wasze zdanie bardzo mi pomaga.

Kochana, ja też bardzo dużo pracuję.  I naprawdę jak mam ochotę odpocząć, a ktoś z domowników coś ode mnie chce, to WARCZĘ. Wiem, że to nieładnie, ale tak robię. Ale jeśli nawet taka zmęczona miałabym pójść kupić sobie buty, to sądzę, że by mi przeszło całe zmęczenie
Staram się walczyć z tym WARCZENIEM, rodzinka delikatnie zwraca mi uwagę. Poważnie, mówią jedno słowo: "warczysz". Przeważnie przepraszam
M. zapisał się na boks. Mam wrażenie, że tam "wywala z siebie" mnóstwo złych emocji.
W pracy pracuję praktycznie z samymi kobietami. Jesteśmy zgranym zespołem, ale wiadomo, że każda może mieć gorszy dzień. Ustaliłyśmy (żeby ograniczyć nieporozumienia), że będziemy się komunikować: "Jestem dziś w kiepskim humorze". Naprawdę działa cuda.

potrzebuje pomocy

Otóż to.

Chciałabym umieć oddzielić to jego "zdenerwowania" od tego, że to nie moja sprawa, i być w tym w 100% szczerym.
Jak się tego nauczyć?
eh...nudna jestem co?
Jak budować ten mur?

A osoba uzależniona zadaje sobie pytanie: a jeśli on się obrazi? (choć myślę, że M chyba aż tak głupkowato by nie zareagował)
Wiem, że skoro ja nic z tym nie robię, tzn. jestem z nim to fakt, niech se ględzi, a jak mi bardzo nie odpowiada to adios.

Okej, wiemy to Kochana.
Ale jak umieć przechytrzyć projekcie?

Dziękuję, postawiłyście mnie do pionu.
Dobrze byłoby wymyślić mantrę powtarzaną w takich momentach.
Nauczyć się mega dystansu.
Nie umiem tego nazywać czasem po imieniu, dlatego bardzo dobrze, że rozpisujecie to na elementy pierwsze.
Zazdrość ostatnia prośba, wyjaśnij mi proszę proces kontroli, tego co jest jak kontroluję, co tracę i co zrobić by jej nie było?
Jak mówić sobie STOP, kiedy zaczyna się wyrażanie uczuć, a manipulacja, o, której wspominasz?

Boże, już sobie przypomniałam...
Zawsze było: "Nie denerwuj taty" ( bo sprawa jasna) jak będzie zły, to się napije". No właśnie, ja ciągle identyfikuję czyjś zły humor jako "wstęp" do czynienia przez niego zła

i jeszcze jedno... facet to tez czlowiek i nie musi myslec tak jak my i czuc tak jak my.... i NIE MUSI nas kochac... dajmy mu czas na zastanowienie sie i znalezienie w sobie odpowiedzi czy nas kocha bez naszego w tym udzialu, manipulacji. Nie zamieniajmy sie w tlumacza jego emocji.
Sam po swojemu dojdzie do prawdy czy mu na nas zalezy czy nie. Pogodzmy sie z jego decyzja.

Mnóstwo kobiet boi się własnej wsciekłości, bo wściekajaca sie kobieta najczęściej wywołuje u innych poczucie  bezradności. Ciskajacy się z wściekłości mężczyzna jest społecznie akceptowany. Każdy wie - prawdziwy męzczyzna musi czasem wybuchnać - to się zdarza. Kobieta natomiast uchodzi za istotę łagodną. Jej wściekłość zdumiewa. Ponieważ wściekająca się kobieta jest zjawiskiem rzadkim, ludzie nie wiedzą jak z nią postepować. W dodatku większość kobiet boi się własnego gniewu, bo mogą zranić tego jedynego i jeszcze się obrazi a może zostawi? Jeśli chcesz zerwać z tym schematem postepowania to:

Nie bój się własnej wściekłości!
Nie bój się gniewu partnera!
Nie musisz być zawsze miła, jak coś Cię gryzie, nic w ten sposób nie zyskasz!

Dlaczego mamy tłumić swoje emocje a facetom można wyrażać je?
Dlaczego mamy się im podporzadkowywać i pierwsze przepraszać?
Dlaczego mamy bać się że może się obrazić i wyjść trzaskając drzwiami?
Czy dlatego że od dziecka tak nas uczono, ze kobieta musi być łagodna i wyrozumiała i znosić wszystkie ich fochy?

Nie wiem co się stało.

M zadzwonił i normalnie pogadaliśmy, ja nie zaczynałam tematu i generalnie określił to podobnie do tego co napisała Zazdrość.
Ale nie usypiam czujności.

Myślę, że mój M to zrozumie, a jak nie no trudno, ma i do tego prawo.

odrzut z eksportu, czy made in China?
czy pasuje ci zycie z zlowiekiem o takich poglądach (zapomnij, ze go zmienisz miloscia!)

Nie analizuj jego zachowania...swoje zanalizuj... bo powyzsze zdanie swiadczy ze musisz byc bardzo pogieta emocjonalnie skoro zyjesz z takim czlowiekiem,,, ja juz wolalabym rozdwojenie jazni. (rozwinelabym sie przynajmniej w dwoch kierunkach)

i wzajemnie
ty to robisz dla zaspokojenia potrzeby bycia kochana a on dla wygody
takie zycie! jak by powiedziala Takiezycie

Może to trochę z innej beczki, ale kiedyś przeczytałam, że w chwilach, gdy w związku pojawia się kryzys warto zastosować się do punktów, które zaraz wymienię. I zastanawiam się czy to Waszym zdaniem dobre rady? Bo ja, gdy czułam, że coś jest nie tak - zamieniałam się w kulę emocji i najczęściej chodzącą burzę...

1. Nie ścigaj, nie filozofuj, nie osaczaj, nie błagaj, nie usprawiedliwiaj się, nie narzucaj się.
2. Nie dzwoń za często.
3. Nie rób listy argumentów przemawiających za wyjściem za mąż.
4. Nie chodź w domu za partnerem.
5. Nie namawiaj do rozmowy o przyszłości.
6. Nie proś o pomoc członków rodziny.
7. Nie proś o zapewnienia.
8. Nie kupuj podarunków.
9. Nie wypisuj wspólnych dat.
10. Nie śledź partnera.
11. Nie mów ?kocham Cię?
12. Graj jakby wspólne życie nie miało dla ciebie tak dużego znaczenia ( jak ma ).
13. Bądź radosna, silna, towarzyska i atrakcyjna.
14. Nie siedź czekając na partnera ? bądź zajęta, rób coś, idź do kościoła, wychodź z przyjaciółmi itd.
15. Kiedy jesteś w domu z partnerem, (jeśli zazwyczaj rozpoczynasz rozmowę) bądź oszczędna w słowach.
16. Jeśli jesteś przyzwyczajona do proszenia partnera o cokolwiek w domu, nie rób tego więcej!
17. Zmuś partnera aby myślał, że nadal będziesz świetnie funkcjonowała z nim lub bez niego.
18. Nie bądź niemiła, zła ani zimna ? po prostu wycofaj się i zobacz co się stanie, jeśli Twój partner zauważy - i ważniejsze, zda sobie sprawę, że będzie tęsknił za Tobą.
19. Bez względu co dzisiaj czujesz, pokaż partnerowi tylko szczęście i zadowolenie. Pokaż mu kogoś z kim chciałby być.
20. Wstrzymaj się z zadawaniem pytań dotyczących małżeństwa, dopóki twój partner sam będzie chciał o tym mówić (co może trochę potrwać).
21. Nigdy nie trać gruntu pod nogami.
22. Nie bądź nad wyraz entuzjastyczna( cokolwiek to ma znaczyć ..).
23. Nie wdawaj się w dyskusje ? co on czuje (staniesz się męcząca dla niego).
24. Bądź cierpliwa.
25. Słuchaj uważnie co partner mówi do ciebie.
26. Naucz się wycofać, nie odzywać i odejść kiedy chcesz coś powiedzieć.
27. Uważaj na siebie (ćwiczenia, sen, śmiech & skupienie na wszystkich innych częściach naszego życia ,które nie powodują kłótni, punktów zapalnych).
28. Bądź silna i pewna siebie i naucz się mówić łagodnie.
29. Jeśli zmienisz swoje zachowanie o 180?, najmniejsza zmiana będzie zauważona bardziej niż jakiekolwiek słowo, które wypowiesz lub napiszesz.
30. Nie bądź desperacko otwarta lub potrzebująca, nawet wtedy kiedy cierpisz bardziej niż kiedykolwiek, jesteś zdesperowana i w potrzebie.
31. Nie skupiaj się na sobie kiedy komunikujesz się z partnerem.
32. Nie wierz w to co słyszysz od niego i mniej niż 50% tego co widzisz. Twój partner będzie mówił same negatywne ( i/lub przykre) rzeczy, ponieważ będzie cierpiał i bał się.
33. Nie poddawaj się bez względu ja ciężko będzie i jak kiepsko będziesz się czuła.
34. Nie cofaj się i nie rezygnuj z ciężko wypracowanych zmian.
--
Związek jest jak żywy organizm - zmień funkcję jednej komórki a reszta przejmie jej funkcję, aby całość funkcjonowała 

Taaaak... Tylko, żeby "trzymać się tych wytycznych" to chyba trzeba być cyborgiem :-)

niektore punkty sa niedobre bo zalecaja manipulacje, z czego wlasnie staramy sie wyzwolic

Zbyt dlugie listy tego co mamy ze soba robic zniechecaja. Trzeba zaczynac od najwaznieszych 2-3 spraw i malymi kroczkami do przd
Ja osobiscie polecam skupienie sia na poczatek na pkt 1, 14 a kilka puntow przerobilabym w jeden : Malo mow. Tylko krotkie komunikaty.

Odrzucam wszystko co zaczyna sie od pokaz mu, graj etc.

Właśnie to zauważyłam. Nawet nie wiesz, jakie to dla mnie ważne. Nie śmiej się - jesteś dla mnie mentorką.

Ja zdecydowanie jestem początkująca i poszukująca. Może Zazdrość się nad nami zlituje?

Dziewczyny, przerazilam sie tym co napisalyscie. Nie moge byc niczyim mentorem ani robic przewodnikow ha ha ha
Jestem jakby psychopatka
Jedyne co moge zrobic to napisac o moich przemysleniach, ktore sprowokuja Was do wlasnych przemyslen. Moje jedyna przewaga jest w tym ze zaszlam troche dalej bo wczesniej zaczelam. Teraz wiem co sama sobie bym doradzila dawniej by uniknac bledow lub niepotrzebnego marnowania czasu.

Nawet nie warto zaczynac zadnej pracy nad soba bez zrozumienia istoty naszego problemu... przykro mi
czestym bledem jest to ze dziewczyny mysla, ze problem polega na tym, iz kochamy kogos tak bardzo ze OCH! i sie poswiecamy dla niego i nie pozwalamy szanowac... a to przeciez tylko objawy naszej choroby i leczenie objawow przyniesie tylko chwilowa ulge ale nie wyleczymy choroby... to tak jakby bol glowy z powodu nadcisnienia leczyc tabletkami przeciwbolowymi.
Troche winy za to ponosi nazewnictwo...
kochac za bardzo= kochac mocno i namietnie
love and seks adiction= seksoholizm, pornografia, dewiacje

moze powinno sie to nazywac zaburzenie emocji zwiazanych z miloscia... sama nie wiem

Takie forum moze przestrzegac, pobudzac do myslenia, pozwolic wypisac nasze emocje, podzielic sie uwagami, czerpac inspiracje.. pamietajcie jednak ze nie mozna rozgrzebac samemu sobie psychiki i zostawic tak bez kontroli specjalisty.
Zebysmy nie wiem jak dobrze myslaly o swojej inteligencji... potrzebujemy terapeuty.
To jest pierwszy i niestety bezwarunkowy krok.
Dlatego umiescilam liste osrodkow z adresami i telefonami.
Pierwsza rzecz zacznijmy terapie z profesjonalista....

Zazdrość - wiele osób Ci pisało, że Twoje wypowiedzi są bardzo mądre. To nie jest "kadzenie".
Widać, że w wyniku pracy nad sobą (i pewnie ze sobą), ale też w wyniku mądrości zdobytej przez doświadczenie takich czy innych sytuacji w Twoim życiu - potrafisz celnie wychwycić problem i do tego przekazać różne prawdy życiowe prostymi i odpowiednimi słowami.
To jest nieoceniona pomoc dla osób, które trafiają na to forum w najgorszym (jak się w danym momencie wydaje) okresie ich życia. Wtedy w głowie tylko chaos, a w sercu żal i cierpienie.
Wtedy kilka mądrych słów ratuje właściwie przed zwariowaniem

A ja jestem akurat w tej dobrej sytuacji, że korzystam z profesjonalnej pomocy, ale jestem dopiero na początku tej drogi. Korzystam zatem z każdej innej możliwiej pomocy, a to forum (dzięki Bogu!) jest stale pod ręką

Ostatnio kiełkuje mi w głowie coraz bardziej taka myśl, żeby wyliczyć sobie moje grzechy przeciwko mnie samej. Takie z codziennego życia. Żeby mieć czarno na białym kiedy siebie nie kochałam. Właśnie te wymienione przeze mnie wcześniej punkty dały mi do myślenia...

no tak wszystko było by fajnie gdyby to nie był kumpel mojego ostatniego eks faceta. Wrócił on dopiero co z Anglii pracował tam przez 1,5 roku a wrócił bo jego mama dostała wylewu i musi się nią zająć. i co mam teraz zrobić ??? !!!!!!!!!!!! on też coś do mnie czuje, mówi że nie robi mu to różnicy czy byłam z jego przyjacielem czy z zupełnie obcym facetem. ale mi różnice robi, czuje się jak kobieta podarowana w spadku

No to ja jako pierwszy facet chcę się tu zapisać... Kocham za mocno kogoś, kto już mnie nie chce kochać...

No to od razu skladka na stowarzyszenie.... ha ha ha

... no i co sobie robisz zeby zasluzyc na milosc?