Grupa Wsparcia dla KOBIET kochających za bardzo - Netkobiety.pl

Wampirek ... my tu wszystkie obolałe . Ja zaczęłam od czytania tego forum i bardzo mi pomaga

I tak jak kiedyś trzeba było żebrać o każdego kwiatka tak po odejściu zasypuje ogromnymi bukietami... a jak widzi że nie przekupi Nas, to po co się starać?

Niestety aby móc później znów zostawić

Szczerze? To on nawet nie zasługuje na traktowanie jak przyjaciela. Tak sobie na początku mysłałam - nie echce mnie, nie jest zaintersowany, to chociaż jesteśmy przyjaciółmi, fajnie. Ale on się nie zachowuje jak przyjaciel. On mnie wykorzystuje wtedy kiedy jestem mu potrzebna, nie robi prawie niczego bezinteresownie. Więc niee.... muszę z nim zerwać kontakt. Tylko że to nie jest takie łatwe, bo pracujemy w jednej firmie (on aktualnie w oddziale za granicą, ja w PL), a na dodatek kupiliśmy mieszkania w tej samej inwestycji, wiec razej długo nas coś bedzie laczylo..

hej z dnia na dzień coraz lepiej, teraz przynajmniej nie mam cały dzień czerwonego nosa i nie straszę swoim widokiem wszystkich dookoła... chociaż schudłam w ciągu tych dwóch miesięcy 7 kg i wyglądam jak kościotrup .
A ostatnio pisałaś, że już się nie dasz nabrać ... no i jak to z tym jest?

Trzymam kciuki... za was i za siebie i za nasze zamknięte furtki . Do mojej furtki na razie się nie dobija... ale zgniotę go w niej jeśli zbliży łapy. Pa dziewczynki idę spać

majka84 - ciesze się, że masz taki dobry dzień mnie moja męczydusza dalej meczyla dzis, w pracy na naszym wewnetrznym czacie.. ciagle cos, ze musmutno, ze czy pracuje czy sie nudze itd itp.. nie wiem co musie dzieje, ale ewidentnie szuka kontaktu.. a janie umiem go odciac chocaiz chce!

I nie moglam dzis spac, obudzilam sie o 3:30 i koniec, do budzika juz nie zasnelam. Przegladalam rozne takie tam stronki z cytatami itd i trafilam na idealny do naszych sytuacji :

"Najtrudniej jest zamknąć za sobą drzwi. Oddzielić się od kogoś, kto miał być na zawsze. Jesteś jak lekarz wykonujący reanimację o wiele za długo, uczucie umarło, a ty wciąż próbujesz je ratować. Za późno, lecz tak trudno przestać, kiedy wciąż żywisz nadzieję, że to urodzi się lub odżyje. Pamiętaj, nie dasz życia nowym uczuciom, jeśli nie zamkniesz tych drzwi już na zawsze."

Alicja Kostrzak

Haha. To jest taka historia, ze poniekad o tym marze. Tzn nie, nie chce z nim byc. Na tyle go poznalam, ze wiem, ze nie moglabym z nim byc po tym wszystkim co wiem, jak wiem jaki jest naprawde, jak przedmiotowo traktuje wiekszosc kobiet, jaki ma stosunek do seksu itd. Nie nie nie. Z tego sie na bank wyleczylam - z checi bycia z nim. Cos mnie jednak do niego ciagnie i tak dalej, po prostu jakas potrzeba posiadania go w zyciu.
Ale po cichu czasem marze o tym, ze on nagle otworzy oczy, stwierdzi ze sie zakochal, a ja mu dam wtedy pstryczka w nos i powiem, ze sorry, ale o 2 lata za pozno.. Tym bardziej mam taka chec, bo sie znaczaco zmienilam. W ciagu ostatniego pol roku (jak on wyjechal za granice i przestalam z nim tyle czasu spedzac wolnego!) zabralam sie za siebie i schudlam, aktualnie - 15 kg. Jestem najszczuplejsza jaka kiedykolwiek bylam, i od paru miesiecy slysze same komplementy pod moim adresem.
Zeby nie bylo - schdulam dla siebie, dla zdrowia, bo pod koniec roku bylam w szpitalu i uslyszalam to i owo, wiec sie zawzielam i pomyslalam ze kiedy jak nie teraz. Ale wiem, ze on mna "gardzil" bo bylam puszysta... Kiedys mi powiedzial, ze gdybym schudla troche to bylabym niezla laska. I teraz ma pewnie zonka, bo nagle jestem niezla laska, z tym samym fajnym charakterem. Wiec kto wie, czy mu sie nagle cos nie odwidzi.
Wiec wiem, ze to niezdrowe, ale naprawde marzy mi sie czasem ze on nagle sie zakocha, stwierdzi ze chcialby ze mna byc.. Ale to mi tylko udowodni, ze liczy sie dla niego wyglad a nie wnetrze, poza tym - NIE. Tego akurat jestem pewna, ze nie ma opcji, ze moglabym z nim byc.. Ja wiem o nim najgorsze rzeczy...

Lime86 wiesz co myślę, że Ty może jesteś kkzb ale w początkowym stadium (że tak to nazwę ), więc lepiej niech ON się w Tobie "nie zakocha" na chwilę  i nie da nadziei ... bo później odrzucić go już nie będzie tak łatwo

Kochane! Bardzo Was zachęcam do zerwania wszelkich kontaktów ze swoimi byłymi partnerami. U mnie nie minęło może dużo czasu, ale nagle po kilku dniach "odkryłam", że już nie muszę się martwić o to, czy na kolejnym spotkaniu usłyszę coś, co wgniecie mnie w glebę. Nie muszę się martwić, że się upije i mnie zwyzywa od dz...ek za to, że nie tak się spojrzałam. Mogę chodzić do znajomych codziennie i nikt mi nie robi z tej okazji awantur. To "wielkie odkrycie" jest dla mnie szokiem po niemal 7 latach życia pod władzą pana. Nagle wszystko mi się zaczęło udawać. A apogeum tego nastąpiło parę dni temu, gdy kolega z pracy wyciągnął mnie na piwo. Zostałam potraktowana JAK KOBIETA, nie jak niewolnica. Dał mi takiego kopa wiary w siebie, że w w ciągu kilku godzin przestało mnie interesować kompletnie, co się dzieje z byłym. Jakby nigdy nie istniał. Jak dla mnie może w tym momencie się żenić, robić sobie dzieciaka i wszystko inne, na co sama liczyłam z jego strony.

Jesteście super i zasługujecie na mężczyzn, którzy będą Was traktować z szacunkiem!!!

Zauważacie u siebie tendencję do schematów? Chodzi mi o to co wspomniałam, że ja wiem, widzę i zwrócił mi na to uwagę psycholog, że zawsze/prawie zawsze zakochuję się/przeżywam jakieś fascynacje niedostępnymi facetami. Tez tak macie? Mialyscie inne podobne sytuacje w swoim zyciu? Ja sobie z tego nie zdawalam sprawy do kiedy nie zaczelam analizowac przeszlosci i tego, w kim bylam zakochana. To zawsze byli jacys emocjonalni popaprancy, zonaci (spoko, nigdy nie bylam "trzecia", ale zakochana/zafascynowana bylam w zonatym eh), niedostepni ze wzgledu na odleglosc, majacy trudne sprawy rodzinne itd. Zawsze bylo COS.

Była_Narzeczona jeśli to było tylko wyjście na piwo to spoko, lepiej się nie nastawiać na nic więcej ... bo może być za wcześnie

Lime też sobie wcześniej nie zdawałam sprawy z tego (dopiero teraz gdy zaczęłam czytać to forum), że zawsze podobali mi się faceci powiedzmy "nieosiągalni", a H. wydawał mi się taki inny od nich wszystkich ... 
To forum jest najlepszą rzeczą jaka mogła mi się teraz trafić ... na terapię na razie nie mam odwagi isć, nie potrafiłabym się przed kims otworzyć ... tu jest łatwiej
Wiem, że nie mogę już wrócić do H. ( mimo, że wciąż czekam na tel... bo może jednak ... choroba nadal we mnie jest), a po drugie muszę w końcu wyprowadzić się z domu i zacząć żyć swoim życiem ...

Smieszne jestescie. Podobaja sie wam nieosiagalni bo to zaspokaja wasza proznosc. Tak jak komplementy, adoracja. Nie ma w tym choroby. Takie sa kobiety.

Jak się dziewczyny dziś trzymacie? U mnie dziś jakiś dół wszystko wraca ... ta ostatnia straszna rozmowa, to jak mnie poniżył chciałabym wszystko cofnąć... nie zadzwonić i nie usłyszeć tego wszystkiego ...

Biltz...  przecież ktoś kiedyś to forum nazwał "wyjnią"  więc sama nazwa wskazuje, po co jest założone... więc o co Ci chodzi? 
I jak napisałeś to zbiorowisko kobiet ... więc co tu robisz

Hahahaha. Co za typ.. Dzwonil dzis, mielismy sie zobaczyc na moment w celu przekazania kluczy, ale oczywiscie nie zgralismy sie czasowo, dzwonil znow, ze kiedy wyjezdzam na weekend, ja ze jutro, on ze w takim razie wpadnie dzis jeszcze do mnie do domu, posiedzimy na ogrodzie itd. Hahaha. Jest 21:45, mysliscie sie chociazby dzwonil? hahahaa boze co za facet..

O 22:45 napisal czy jestemw domu. Nie odpisalam. Ide spac.

Jednym z najlepszych sposobów jest odcięcie się od psychofaga, manipulanta, środka uzależniającego...zwał jak zwał. Trzeba jednak mieć na to siłę, której życzę każdej z Was (sobie jeszcze także).
Kolejna sprawa - to nie winić tylko jego, my też jesteśmy winne (a może trochę "dysfunkcyjne", bo "zdrowa" kobieta nigdy nie pozwoli sobie na takie traktowanie siebie). Należy też dobrze przeanalizować swoje życie-od początku do teraz. Związek z nim także, zdjąć różowe okulary i zacząć patrzeć trzeźwo na to co się stało.
Każda z nas będzie miała swój czas na odkochanie się, na analizę, na łzy, złość, na spojrzenie z chłodem w sercu na to co było.

Pozdrawiam Wielokropku

Majka! Moja historia jest długa i zawiła, nie wiem czy warto ją czytać. Jestem już po rozwodzie 2 lata. Motam się jeszcze czasem strasznie, ale wiem, że moje wahania nastroju nie są tylko powodowane wracaniem do przeszłości (choróbsko anty-tpo). Po za tym mam dziecko, a jej tata ma to w nosie.

Majka- wiem, że po zdjęciu różowych okularów rzeczywistość jest nie do ogarnięcia. Mi pomagali otrzeźwieć wiele razy najbliżsi ludzi, rodzina moja, a nawet byłego męża-bo ja tak jak Ty-zawsze potrafiłam sobie wytłumaczyć to co robił mąż, oczywiście otaczając nad nim ogromny parasol, biorąc winę na siebie i żyjąc w przekonaniu, że to niemożliwe co robił, bo przecież zawsze tak mnie kochał. Bolesne jest to, co się widzi. Masz rację, ze gdyby jeden z drugim nie dawali powodu, by podejrzewać-na pewno byśmy tego nie robiły. Wręcz jestem o tym przekonana. Takie związki jak te wysysają z człowieka życie, energię, odzierają ze wszystkiego. Dlatego powiem Ci, że mimo moich psychicznych upadków-nigdy więcej nie chciałabym być w takim związku. Do niedawna liczyłam, że mąż się zmieni (oczywiście myślenie życzeniowe). Na szczęście -wiem, że tak nie będzie. To już taki typ. Nic i nikt nie jest w stanie go zmienić.
Grunt-to wsłuchać się w siebie, żyć swoim życiem, nie zastanawiać się stale-dlaczego?, bo to pytanie ma jedną odpowiedź- on taki jest, był i zostanie, nigdy nie będzie inaczej. A nasz pech życiowy, że w takiego człowieka się zaangażowało, kochało nad życie. W drugą stronę nigdy tego nie było-jestem pewna.

Livia a on odpuścił, nie kontaktuje się z wami?

Cześć dziewczyny, nie jestem nowa forum, ale już rzadko się udzielam. Zaczęłam sobie Was czytać dzisiaj ku pokrzepieniu. Bo sama po uszy tkwie w g... kolejny miesiąc i mam wrażenie ze jestem w punkcie z którego nie sposób się wydostać,  nie mam sił... wydawało mi się ze potrafię być silna, ale oszukuje sama siebie każdego dnia. Nie umiem ruszyć do przodu mimo że sprzyłam się kolejny raz. A on.. najwyraźniej mnie nie chce, ale też nigdy nie pozwolił mi odejść. Czuje się jakbym tkwila w pieprzonej pułapce.

Część mężczyzn kiepsko traktuje służące, czyli sprzątaczki/praczki/kucharki, zdecydowanie lepiej - partnerki.

Często jedynym sposobem na uniknięcie zagłaskania/uduszenia jest ucieczka ze związku.

Masz mnóstwo siły i energii, tylko zużywasz je na hamowanie uczuć, zamykanie oczu. Oszukać siebie nie oszukasz, bo doskonale znasz prawdę.

Tkwisz w pułapce? Otwórz oczy. Zobacz, że sama zamykasz klatkę.

Ostatnio spotkałam się z nim w kwietniu, ale już parę lat wraca i odchodzi ... a ja nie potrafiłam przestać myśleć o nim, tzn on mi nie pozwala ... tak jak napisała gosh nie chce być ze mną ale odejść mi nie pozwala. Jak się z nim spotykam zachowuje się jakbym była najważniejsza dla niego ... znów wierzę ... a za parę dni mówi ... nawet szkoda powtarzać. Kiedyś jeszcze starałam się spotykać z innymi chłopakami tzn. wyjście na piwo, spacer nic takiego ... zaczynałam wierzyć, że mogę zapomnieć o H. ... ale ON wracał, pokazywał jaka jestem dla niego ważna a ja znów wierzyłam, że tym razem się uda ... no i przestałam spotykać się z kimkolwiek bo po co jak on zawsze był obok. Tylko, że ostatnio to co powiedział i jakim tonem sprawiło, że się obudziłam ... i jeśli się do mnie odezwie zacznę wierzyć, że ON jest naprawdę złym człowiekiem bez jakichkolwiek uczuć.

kiedysss tak on zawsze chcial zeby rodzina byla razem i tak bylo. Do teraz dlatego ze zaczal prace w tamtej firmi i wlasnie przez to nasze rozmowy konczyly sie klotnia. Do tego jeszcze jego rodzina go nakrecala co ja moge robic jak on jest w pracy no i sie zaczynalo. Nie wiem co mam robic takie akcje zdarzaly sie juz trzy razy zawsze bylo tak jak teraz po kilku dniach wracal chociaz tym razem watpie ze wroci jednak ja tez chce byc traktoana jak kobieta a nie jak gosposia ja mam dopiero 27 lat a nie mamwogole kontaktu z ludzmi tylko dom dzieci i tak w kolko wieczorem padam jednym slowem bo on nie chce mi pomoc

Rzeczywistość jest taka jaka jest, bez względu na zgodę (lub jej brak) kogokolwiek.
Dlaczego sama sobie przysparzasz bólu?

Są sposoby na to, by odciąć się od niechcianych kontaktów (wspominałam o nich po raz kolejny kilka dni temu):
- nie odbierać połączeń, nie czytać żadnych wiadomości od tej osoby
- wpisać numer tejże osoby na tzw. czarną listę
- zmienić i zastrzec swój nowy numer telefonu.

Jest tylko jedno "ale"... . Wymaga to własnej decyzji na brak kontaktu.

Na pewno nie wiesz? Przyjmujesz, bo chcesz. Bo masz korzyści. Bo liczysz na cud.

Oby. Ale to zdanie przeczy cytowanemu powyżej.

On się nie wycwanił. To Ty nauczyłaś go sposobu postępowania ze sobą.

Po raz kolejny zachęcam (Ciebie, ale i inne osoby z identycznym problemem) do zajęcia się sobą, przyjęciem do wiadomości swojego sposobu zachowania i jego przyczyn, określenia własnych korzyści (tak, tak: korzyści).
Zajmowanie się tym "niechcianym" partnerem doskonale odwraca uwagę od siebie samej.

Może jednak zacznij czuć się bezpieczna sama ze sobą? Inaczej każdego mężczyznę traktować będziesz jako podpórkę. Od każdego uzależnisz się nawet wówczas, gdy on będzie dążył do stworzenia zdrowego związku.

Chcesz stworzyć zdrowy związek czy też tkwić w toksycznym układzie? Przedstawione przez Ciebie sytuacje opisują chore, toksyczne, związki.

To zamiast smucić się tym, czego Ci brak, zauważ i wreszcie doceń to, co masz.

Tez sie nad tym zastanawiam czesto..

Ja sie z moim widzialam w niedziele. Zauwazyl, powiedzial,ze sie zmienilam, ze tyle schudlam i ze sie "wylaszczam". Ale dobrze gralam obojetna i zolzowata, nie poddawalam sie, sam zreszta stwierdzil, ze jakas dziwna jestem i nieobecna i cos mu nie pasuje ale nie wie co. Moze to, ze nie swiergotalam do niego jak zwykle i nie trzepotalam rzesami? Oj, pech.

alem to brzydko dodała

Tylko troszkę czasu musi minąć ... i biorę

Ciężko na razie uwierzyć w tą przyszłą normalność ... mój dzień to godzina normalności i dwie wielkiego dołu, ale 2 miesiące temu to był 24h dół, więc coraz lepiej . Tylko nie wiem jak mogłam w ciągu tygodnia tak się nakręcić, że po roku niewidzenia wpaść w taki stan ... ale H. potrafi mówić tak aby zabolało i zostało w pamięci ...
A teraz jeszcze wszystkim się przyglądam i naprawdę widać kto jest nieszczęśliwy ... pamiętam szłam jakieś 3 lata temu  przez miasto i dostałam ulotkę od jakiejś kobiety (nawet nie widziałam jak ta kobieta wyglądała taka byłam zamyślona ) a ulotka "zapraszała" na grupę wsparcia ... ta kobieta już wtedy widziała co mi jest, ja jeszcze wtedy nie ... musiałam jeszcze trochę "dostać"