Grupa Wsparcia dla KOBIET kochających za bardzo - Netkobiety.pl

Kiedyśbyłam!!! Oj Ty!
6 tygodni wakacji?????? Marzenie ściętej głowy!
Ależ bym się wyspała
Wysprzątała zakamarki!
Poopalała!
Poszła do kina.
Wyspacerowała ścieżki do klasztoru niedaleko i pobawiła się aparatem - a tam, nawet bym raz wstała może o 5.00 i pororbiła zdjęcia o wschodzie słońca.
Nasłuchałabym się muzyki i zrobiła w końcu ostateczny porządek ze starymi kasetami.
O! I w końcu z folderami ze zdjęciami - zgrałabym, bo żal, żeby gdzieś zniknęły!
Pożarła mnóstwo sałatek zrobionych własnoręcznie!
Poczytała Travelera ostatnio przeczytałam, opublikowano kilkanaście nagrodzonych pomysłów na wakacje do 1500 zł Świetne!

Potem bym się zaczęła nudzić
I szukać czegoś nowego, co by mnie zainteresowało

Kochana, ja to nie wiem czy to możliwe jest żeby raz na jakiś czas nie dać się zwieść czyimś słowom i zapewnieniom. Myślę, że to przyrost doświadczeń i wyciąganie wniosków sprzyjają tendencji spadkowej zwodzenia.

Witajcie dziewuszki.
Wpadłam się z wami przywitać
Przesyłam buziaki, pozdrowienia, słońce i pozytywną energię

Witajcie
Hm tak do wszystkich się tulić? A może najpierw ich trochę poznać? Taki żarcik, bo dziś muszę samą siebie mocno, mocno tulić. Mam stresa. Była sz. chce iść na ugodę. Bardzo dobrze, cieszę się ale mam stresa w związku z tym, że muszę się z nią spotkać i błagam nie krytykujcie ale pewne wyrzuty sumienia, bo tak ją potraktowałam.. ja! Głupie myślenie. Umiem działać pod wpływem adrenaliny, emocje są mi potrzebne w załatwianiu spraw i w ogóle w ich ruszeniu, a jak wszystko ok to mięknę. Nie, nie dam się i powiedziałam swoje warunki, ona wie że mam rację i to przecież sz. mnie potraktowała nie ja ją, chodzi o to, że tak się czuję. Mam nadzieję że zobaczy pewna siebie osobę zdecydowaną i konsekwentną, że nie wyczuje. Zbieram siły.
Zabko szukam nowej pracy, pytam, składam itd. w moim mieście jest na prawdę ciężko zresztą jak wszędzie. Pracodawcy to oczywiście wykorzystują. Co ciekawe tak jak na każdą ofertę pracy w odzewie jest 100,200-500 cv, tak do mojej byłej sz. nie ma żadnego. Nie oszukuje się i wiem że między innymi dlatego ja dostałam tą pracę ale okazałam się dobrym pracownikiem.
Jak otrzymam swoją wypłatę, to mam spokój z całą wyprawka szkolną dla dzieciaków.
Dzieciaki na szczęście nie chorują, jedynie typowe przeziębienia jesienno-zimowe ale jesienią właśnie mam kilka badań córki i tez są potrzebne pieniądze. Kiedys miała kręcz, zostało jej, że tak powiem głównie w nogach, jest słabsza, ma slabe mięśnie nóg, szybko się męczy. Nie wiadomo do końca co jej jest stąd mnóstwo badań dodatkowych.
Biedna nie jestem, umiem sie gospodarować ale non stop z kartką w ręku i z ograniczeniami. Nie da się tak nieustannie. Nie mam wielkich wymagań, jedynie by  schować kartkę.
Muszę i chcę pracować.
Na zew. jesteśmy spokojna rodziną, której niczego nie brakuje, bez większych problemów. I dobrze. Trochę się wygadałam
Zabko później odpowiem na nastepny Twój post do mnie, pytanie o poczucie wartości.
Piszesz że też mam problemy z kręgosłupem, to cholerstwo jest jednak, zycze ci żebyś jak najmniej go czuła Ja nie miałam czasu na herabilitacje, z córką chodziłam i chodzę, próbowałam ćwiczyć w domu ale wiesz jak to jest w domu A Ty ćwiczysz?

hm... napisał/a:

Kochana, ja to nie wiem czy to możliwe jest żeby raz na jakiś czas nie dać się zwieść czyimś słowom i zapewnieniom. Myślę, że to przyrost doświadczeń i wyciąganie wniosków sprzyjają tendencji spadkowej zwodzenia.

No - to owe potknięcia, z których trzeba szybko wstać, zrobić ogląd kolan, otrzepać się i już uważniej iść dalej

bags napisał/a:

A żeś Żabka poszła po całości... jak katamaranem po bezkresie oceanu a nie łódką "..." po jeziorze Jakby ktoś Ci wiosła podpierdzielił

Co Pan/i robi jak ma Pan/i duuużo wolnego czasu?
# Słucham siebie
A potem?
# Tak, zeby się nie nudzić, to słucham co ma mi mój wewnętrzny krytyk do powiedzenia.
Co usłyszę, to potem sobie mówię. A to co powiem, to staram się uważnie słuchać, by lepiej zapamiętać co mam jeszcze samemu/ej ze sobą do zrobienia.

Że niby mam dużo czasu?
Chyba mi oddał wiosła

zabka-k napisał/a:

hm... napisał/a:

Kochana, ja to nie wiem czy to możliwe jest żeby raz na jakiś czas nie dać się zwieść czyimś słowom i zapewnieniom. Myślę, że to przyrost doświadczeń i wyciąganie wniosków sprzyjają tendencji spadkowej zwodzenia.

No - to owe potknięcia, z których trzeba szybko wstać, zrobić ogląd kolan, otrzepać się i już uważniej iść dalej

I coraz mniej wywrotek będzie i mniej zużytych plastrów

Anstawia napisał/a:

Witajcie dziewuszki.
Wpadłam się z wami przywitać
Przesyłam buziaki, pozdrowienia, słońce i pozytywną energię

Wielkie buziaki!!!!

Jak tam egzaminy?

zabka-k napisał/a:

Anstawia napisał/a:

Witajcie dziewuszki.
Wpadłam się z wami przywitać
Przesyłam buziaki, pozdrowienia, słońce i pozytywną energię

Wielkie buziaki!!!!

Jak tam egzaminy?

Witaj!

Egzaminy jeszcze przede mną. Za miesiąc mam staż, później teoria i finał prawdopodobnie we wrześniu.

A co u ciebie? Zaklimatyzowałyście się w pełni już na nowym? Przed urlopem jesteś czy już po?

Liv4 napisał/a:

Witajcie
Hm tak do wszystkich się tulić? A może najpierw ich trochę poznać? Taki żarcik, bo dziś muszę samą siebie mocno, mocno tulić. Mam stresa. Była sz. chce iść na ugodę. Bardzo dobrze, cieszę się ale mam stresa w związku z tym, że muszę się z nią spotkać i błagam nie krytykujcie ale pewne wyrzuty sumienia, bo tak ją potraktowałam.. ja! Głupie myślenie. Umiem działać pod wpływem adrenaliny, emocje są mi potrzebne w załatwianiu spraw i w ogóle w ich ruszeniu, a jak wszystko ok to mięknę. Nie, nie dam się i powiedziałam swoje warunki, ona wie że mam rację i to przecież sz. mnie potraktowała nie ja ją, chodzi o to, że tak się czuję. Mam nadzieję że zobaczy pewna siebie osobę zdecydowaną i konsekwentną, że nie wyczuje. Zbieram siły.
Zabko szukam nowej pracy, pytam, składam itd. w moim mieście jest na prawdę ciężko zresztą jak wszędzie. Pracodawcy to oczywiście wykorzystują. Co ciekawe tak jak na każdą ofertę pracy w odzewie jest 100,200-500 cv, tak do mojej byłej sz. nie ma żadnego. Nie oszukuje się i wiem że między innymi dlatego ja dostałam tą pracę ale okazałam się dobrym pracownikiem.
Jak otrzymam swoją wypłatę, to mam spokój z całą wyprawka szkolną dla dzieciaków.
Dzieciaki na szczęście nie chorują, jedynie typowe przeziębienia jesienno-zimowe ale jesienią właśnie mam kilka badań córki i tez są potrzebne pieniądze. Kiedys miała kręcz, zostało jej, że tak powiem głównie w nogach, jest słabsza, ma slabe mięśnie nóg, szybko się męczy. Nie wiadomo do końca co jej jest stąd mnóstwo badań dodatkowych.
Biedna nie jestem, umiem sie gospodarować ale non stop z kartką w ręku i z ograniczeniami. Nie da się tak nieustannie. Nie mam wielkich wymagań, jedynie by  schować kartkę.
Muszę i chcę pracować.
Na zew. jesteśmy spokojna rodziną, której niczego nie brakuje, bez większych problemów. I dobrze. Trochę się wygadałam
Zabko później odpowiem na nastepny Twój post do mnie, pytanie o poczucie wartości.
Piszesz że też mam problemy z kręgosłupem, to cholerstwo jest jednak, zycze ci żebyś jak najmniej go czuła Ja nie miałam czasu na herabilitacje, z córką chodziłam i chodzę, próbowałam ćwiczyć w domu ale wiesz jak to jest w domu A Ty ćwiczysz?

Liv, bardzo mocno trzymam kciuki za to spotkanie, żeby poszło po Twojej myśli i za Twój spokój Nie, nie miej wyrzutów sumienia co do szefowej. Bo to nie wyrzuty sumienia w stosunku do tego co zrobiłaś, tylko odzywa się Twoja natura - nie lubisz być stawiana pod ścianą Bo musisz wtedy zachowywać się niekoniecznie tak, jak sprawia CI to satysfakcję. Ale cóż - to poniekąd sytuacja ekstremalna i takie wątpliwości wewnątrz siebie są właściwe Mnie się jakoś to kojarzy właśnie z agresją - jeśli ktoś zmusza mnie wiecznie do zmiany normalnego mojego sposobu postępowanie, to w końcu rodzi się wewnętrzny bunt i gdzieś chce znaleźć ujście - właśnie w jakimś nieadekwatnym dla mnie zachowaniu, które także nie daje mi satysfakcji Pamiętasz, bo już dawno temu o tym sobie pisałyśmy

Mocno będę też trzymać kciuki za pracę... Wiem, że to bardzo ważne! Kochana - ale myślę, że do mopru to zajrzysz? Powinnaś! Kręcz to pewnie wymagania rehabilitacyjne, ćwiczenia - prawda?

Ja też często z kartką... No bo jak inaczej? Ale wiesz, ja te kartki lubię, bo one dają mi poczucie bezpieczeństwa No i co z tego, że jest 5% osób w społeczeństwie, które mogą o niczym nie myśleć?  A na rehabilitację nie poszłam, czasem znajoma robiła mi masaże (po szkole jest), bo też stwierdziłam, że czasu nie mam. Dlatego teraz jak coś strzyknie - staram się trochę zwolnić - już raz się ugotowałam, przez tydzień wstawanie z łóżka zajmowało mi koło 30 minut... No to teraz nie chciałabym sobie przypomnieć Co do ćwiczeń - to zależy. Dużo spaceruję z maluchami - tak dla przyjemności po prostu i bez siat Chcę wykorzystać lato na maksa, bo niestety zimą nam się tyle siedzieć na dworze już nie uda. Jak mamy chwilkę nudy, pogoda jest wredna i nie mamy co ze sobą zrobić, a mnie się nie chce paprać w farbkach - to sobie razem ćwiczymy - ale tak ogólnie rozciągająco, jakieś tam ćwiczonka, które najbardziej pamiętam Przydałby się basen, koleżanka mnie wyciąga, a ja niestety mam wolne popołudnie w inny dzień i dopasować się ciągle nie możemy Bo ona na basen robi wypady z nagła - a u mnie to zawsze jakis plan mniej więcej jest na następny dzień A może byście z córunią spróbowały w necie jakies ćwiczenia wspólne dla siebie znaleźć? Takie, żeby ona dała radę sama, a Ty w rezultacie mogła też i coś dla siebie? Może jest coś takiego nie kolidującego? To pewnie byście miały trochę śmiechu i radochy?

A te badania to musisz robić płatne? Wiem, zanim termin "państwowy" da się ustalić w jakimś ośrodku to się okazuje, że to za pół roku... Tak mojego bratanka żona ma, ale już się tak zawściekła, że szuka wolnego terminu nie tylko w swoim mieście, ale jeździ po innych miastach województwa, wydzwania, żeby sobie ustalić coś szybszego. Bo inaczej rezonans by maluchowi zrobili .... w kwietniu 2014r....

Ja tam z kwestii finansowych to właśnie aktualnie zachodzę w głowę, jak mi kumulacja wrześniowa da się ogarnąć.... Jednocześnie pensja niani za sierpień i opłaty za przedszkole za wrzesień... Brrr Pewnie będę wolała ten miesiąc zapomnieć

hm...:
,,Wyrzuty sumienia w takich sytuacjach pojawiają się standardowo, bo już jest dobrze. To normalne.
Myślę, że już po, ale trzymaj się i nie daj się.
Może będzie miała nauczkę.

Świetne jest to o tej kartce, rewelacyjne wspaniałe ''

A ja myślę, że to mnie niczego nie nauczy. Jeśli znajdę pracę , to przyjmę choćby bez papierka.  Przykre to jak tak piszę ale prawdziwe. Chyba że chodziło ci o coś innego Hm?
Z tą karteczką byłoby świetnie gdyby po wyliczeniu wszystkiego okazało się, że zostało sporo na plusie, na wypad do bazy 

Z tą karteczką byłoby świetnie gdyby po wyliczeniu wszystkiego okazało się, że zostało sporo na plusie, na wypad do bazy 

Liv4 napisał/a:

Z tą karteczką byłoby świetnie gdyby po wyliczeniu wszystkiego okazało się, że zostało sporo na plusie, na wypad do bazy 

Nigdy nie mam na plusie! Ale baza to Ja
Rany Julek, dziewczyny, czy ja naprawdę mimowolnie robię wrażenie o sobie nieadekwatne do rzeczywistości? Halo - zakupy w Biedronce pod warunkiem, że się opłaca i coś/gdzieś nie jest taniej! Ale przecież nie ja jedna i nie tylko my tak żyjemy!!!! I czy ja mam się czuć winna po tych postach, że chodze do fryzjera i farbuję włosy - raz w miesiącu? Że moje maluchy mają 99% ubrań z ciuchlandów? A bo to widać? Bo ja 50%. Czy ja mam jakieś dziwne podejście........ ?

Hej? Czy to  nie jest brak poczucia własnej wartości i robienie problemu mega z mniejszych problemów? Pewnie, fajnie by było nie liczyć... Ale ja muszę liczyć i przez to mam się czuć gorsza? A jestem?

A czy Wy jesteście?????????

Liv4 napisał/a:

hm...:
,,Wyrzuty sumienia w takich sytuacjach pojawiają się standardowo, bo już jest dobrze. To normalne.
Myślę, że już po, ale trzymaj się i nie daj się.
Może będzie miała nauczkę.

Świetne jest to o tej kartce, rewelacyjne wspaniałe ''

A ja myślę, że to mnie niczego nie nauczy. Jeśli znajdę pracę , to przyjmę choćby bez papierka.  Przykre to jak tak piszę ale prawdziwe. Chyba że chodziło ci o coś innego Hm?
Z tą karteczką byłoby świetnie gdyby po wyliczeniu wszystkiego okazało się, że zostało sporo na plusie, na wypad do bazy 

Szefowa miała mieć nauczkę nie Ty

Czemu bez papierka chcesz przyjmować?
I co z tego będziesz miała.
Nóż się w kieszeni otwiera na tych dorobkiewiczów oszustów. Bazują na tym, że jak nie ten to inny, bo pracy nie ma raczej. A zawsze się znajdzie ktoś kto będzie pracował za mniej.
Nie daj się oszukać.

Dziekuję dziewczyny za odpowiedzi, za słowa otuchy
Przeczytałam Cię Zabko i nie wiem jak to ugryźć. Adrenalina podskoczyla mi mocno, czuję bunt przeciwko temu jak chyba zostałam odebrana. Owszem nigdy nie umiałam  rozmawiać  monologiem, ani własciwie przekazać drugiej osobie mojej obecnej postawy pisząc. Co innego gdy chciałam się wypisać ale tylko sama do siebie wtedy nie musiałam się martwić czy jestem właściwie rozumiana. Pewnie znów to zabrzmi nie do końca jakbym chciała ale.. dialog nie jest możliwy, nie mam wyjścia, a chciałabym wyjaśnić.
Uprzedzam i przepraszam ale będzie długo.
Zawsze ale to zawsze fakt, że zachowywałam się grzecznie, kulturalnie, że dużo nie mówiłam była sprzecznie odbierana. Jako naiwna, nie mająca nic do powiedzenia osoba, sz. nazwała mnie słodką idiotką, tylko dlatego że byłam grzeczna, ze próbuję się dogadywać, że nie plotkuję, że słucham, a staram się mówić wtedy gdy mam coś do powiedzenia, a mam często tylko nie chcę z jakichś powodów. Gdy czuję że niesprawiedliwość sięga zenitu staję się tą która jest odbierana jako ostra, pyskata, wredna, mściwa, wyrafinowana, a ja do cholery walczę o siebie , bo wcześniej ktoś nie rozumie że próbuję ugodowo, że chcę jak ludzie cywilizowani, z kulturą.  Cudowna i bez skazy też nie jestem.
Ja to wszystko o czym piszesz Zabko wiem. Wiem że tak a nie inaczej powinnam załatwić z sz. ale nie chcę, chcę pieniądze na książki i zapomnieć o niej. Wiem że należy mi się pomoc z mopsu ale chcę być zaradna, samodzielna i niezależna a do tego potrzebuję jedynie pracy. Tymczasem korzystam.
Wiem że mozna trafić na świetny ciuch w ciucholandii. Sama korzystam, trafiłam koszulę za 2zł a w firmowym sklepie taka sama 99, spodnie za 12 zł w firmowym 150. Kupuje okazyjnie, na wyprzedażach jesli na to mam itd. I wygladamy naprawdę dobrze.
Mam też kartkę nawet wtedy gdy wiem że mi starczy. Kartka podobnie jak Tobie Zabko daje mi poczucie bezpieczeństwa, liczę i patrzę co i jak i cieszę się jeśli zostanie mi jakaś nieduża nawet kwota, bo lubię się zabezpieczać jesli mam możliwość, odkładać nawet 1 zł. Kupuję w tańszych marketach, bo po co przepłacać. Chodzi mi o to by nie musieć wybierać między sokiem, czy serkiem a chlebem.
Ćwiczyc nie lubię, nie znoszę i czy muszę. Czy zawsze muszę tylko dlatego żeby pokazać jak do końca świetnie sobie radzę? Jak robię wszystko?
Mnie brakuje jedynie wsparcia, nie urodziłam się wczoraj, od lat jestem sama. Gdyby nie moje samozaparcie, optymizm, tak tak optymizm i fakt że często się śmieję, tak często się śmieję, to pewnie juz dawno bym podcięła sobie żyły. Chociaż nie wiem, bo jestem tchórzem ( i tu zdania podzielone czy tchórzostwo czy odwaga, mniejsza z  tym) jesli nie wiem co jest i czy coś jest po grugiej stronie to nie wchodze w to A był czas że marzyłam o tym żeby np jakiś samolot spadł na blok, bo nie zostawiłabym dzieci. Najgorsze z najgorszych już za mną, czy przetrwałabym gdyby nie to jaka jestem? Nie. Przeszłam tak ekstymalne sytuacje, że na wspomnienie..mniejsza z  tym. Autodestrukcja trwająca trzy lata już za mną.
Mam odnaleźć w sobie szczęście? Ja doceniam to co mam. czy jestem szczęścliwa? Wiem że nie jestem nieszczęśliwa.  Potrzebuję oprócz oczywistych rzeczy jedynie wsparcia, bycia obok mnie i ze mną.
Dzięki że mogłam sobie to wszystko przypomnieć. Traktuję to jednak tylko jako fakty, bo jestem tego wszystkiego świadoma. bo to jest.
Doczytałam żeby wrzucić na luz..ale z czym? Żeby się nie nakręcać ..i tego też nie rozumiem, bo tego właśnie nie robię. W przeciwnym wypadku w tej chwili walczyłabym mocno.

Liv4 napisał/a:

Zawsze ale to zawsze fakt, że zachowywałam się grzecznie, kulturalnie, że dużo nie mówiłam była sprzecznie odbierana. Jako naiwna, nie mająca nic do powiedzenia osoba, sz. nazwała mnie słodką idiotką, tylko dlatego że byłam grzeczna, ze próbuję się dogadywać, że nie plotkuję, że słucham, a staram się mówić wtedy gdy mam coś do powiedzenia, a mam często tylko nie chcę z jakichś powodów. Gdy czuję że niesprawiedliwość sięga zenitu staję się tą która jest odbierana jako ostra, pyskata, wredna, mściwa, wyrafinowana, a ja do cholery walczę o siebie , bo wcześniej ktoś nie rozumie że próbuję ugodowo, że chcę jak ludzie cywilizowani, z kulturą.  Cudowna i bez skazy też nie jestem.

Takich ludzi trzeba trzymać krótko - czytaj zamordyzm stalinowski - "to, że ja mam problem z "tym" czy z "tamtym", to nie znaczy, że mam problem z głową. Czego nijak nie mogę powiedzieć o Pani."
Musisz się nauczyć takiej okraszonej w słowa kulturalno-brutalnej asertywności, co by nie dać sobie wejść na głowę i pomiatać.

Randka z PIP przeciwko pracodawcy, to pomyłka grubego kalibru już na starcie. Wiem, bo sam z tą "temidą" pracowniczą niższego szczebla miałem przyjemność przed laty obcować. Stworzeni są po to, by teoretycznie pomagać uciemiężonym pracownikom w walce o swoje prawa z karierowiczami z ul. "Alternatywy 4" pt pracodawcy i firmy, a praktycznie zawsze znajdą "paragraf" i uraczeni zostaną smakowitą kawką arabską u swoich "podwładnych".
"Zadrzeć" z nimi możesz, ale licz się też na odwetowy "lincz" od swojej tfu, szefowej, bo Oni - PIP - to takie zdeka klapousze urzędasy i im też trzeba dać do wiwatu na zasadzie "uprzejmie donoszę" o rażącym zaniedbaniu w wykonywaniu czynności służbowych.
Sąd pracy i prawnik - nawet nie jeden dla lepszego rozeznania w temacie - to miejsce, gdzie przede wszystkim powinnaś najpierw skierować swoje kroki po poradę, a dopiero potem podpytać się Ich o wsparcie w sądzie, ze strony PIP. Kopiesz się z koniem ale z jednej strony szanse na wygranie są, z drugiej zaś trzeba się dobrze zastanowić, czy ta skórka jest warta wyprawki i w efekcie końcowym "miśka" z wilczym biletem w papierach.

bags napisał/a:

Randka z PIP przeciwko pracodawcy, to pomyłka grubego kalibru już na starcie. Wiem, bo sam z tą "temidą" pracowniczą niższego szczebla miałem przyjemność przed laty obcować. Stworzeni są po to, by teoretycznie pomagać uciemiężonym pracownikom w walce o swoje prawa z karierowiczami z ul. "Alternatywy 4" pt pracodawcy i firmy, a praktycznie zawsze znajdą "paragraf" i uraczeni zostaną smakowitą kawką arabską u swoich "podwładnych".
"Zadrzeć" z nimi możesz, ale licz się też na odwetowy "lincz" od swojej tfu, szefowej, bo Oni - PIP - to takie zdeka klapousze urzędasy i im też trzeba dać do wiwatu na zasadzie "uprzejmie donoszę" o rażącym zaniedbaniu w wykonywaniu czynności służbowych.
Sąd pracy i prawnik - nawet nie jeden dla lepszego rozeznania w temacie - to miejsce, gdzie przede wszystkim powinnaś najpierw skierować swoje kroki po poradę, a dopiero potem podpytać się Ich o wsparcie w sądzie, ze strony PIP. Kopiesz się z koniem ale z jednej strony szanse na wygranie są, z drugiej zaś trzeba się dobrze zastanowić, czy ta skórka jest warta wyprawki i w efekcie końcowym "miśka" z wilczym biletem w papierach.

Bagsiu. Czasem nie warto nic mówić.
A jedynie - otrzymam wypłatę?
- za pół roku...
I swoje robić.

Jest warta. Bo tak ten proceder trwał będzie w nieskończoność, a tak w pamięci będzie Liv, która o swoje upomniała się z podniesioną głową.

Da się wygrac z takimi, posiadając wiedzę co gdzie i komu należy powiedzieć i czego wymagać.
Z wielkim koncernem, wiadomo, że może być ciężko. Tutaj o pieniądze na życie chodzi.
Wypłata się Liv należy.

Bagsiu, śmiem twierdzić, że 99 proc. populacji stwierdzi, że nie warto, że szkoda zachodu. A potem to samo 99 proc. narzeka, że Ci pracodawcy tacy, siacy. Więc?
Jakby się ludzie nie godzili i coś z tym robili to by takich perełek nie było.

Teraz jesteśmy w takim punkcie, że ciężko. To jest efekt kilkudziesięciu lat wstecz. Czasów od kiedy ludzie się na to godzili.
To nie państwo winne, to ludzie ludziom zgotowali ten los.

Liv4 napisał/a:

Zawsze ale to zawsze fakt, że zachowywałam się grzecznie, kulturalnie, że dużo nie mówiłam była sprzecznie odbierana. Jako naiwna, nie mająca nic do powiedzenia osoba, sz. nazwała mnie słodką idiotką, tylko dlatego że byłam grzeczna, ze próbuję się dogadywać, że nie plotkuję, że słucham, a staram się mówić wtedy gdy mam coś do powiedzenia, a mam często tylko nie chcę z jakichś powodów. Gdy czuję że niesprawiedliwość sięga zenitu staję się tą która jest odbierana jako ostra, pyskata, wredna, mściwa, wyrafinowana, a ja do cholery walczę o siebie , bo wcześniej ktoś nie rozumie że próbuję ugodowo, że chcę jak ludzie cywilizowani, z kulturą.  Cudowna i bez skazy też nie jestem.

Takich ludzi trzeba trzymać krótko - czytaj zamordyzm stalinowski - "to, że ja mam problem z "tym" czy z "tamtym", to nie znaczy, że mam problem z głową. Czego nijak nie mogę powiedzieć o Pani."
Musisz się nauczyć takiej okraszonej w słowa kulturalno-brutalnej asertywności, co by nie dać sobie wejść na głowę i pomiatać.

Randka z PIP przeciwko pracodawcy, to pomyłka grubego kalibru już na starcie. Wiem, bo sam z tą "temidą" pracowniczą niższego szczebla miałem przyjemność przed laty obcować. Stworzeni są po to, by teoretycznie pomagać uciemiężonym pracownikom w walce o swoje prawa z karierowiczami z ul. "Alternatywy 4" pt pracodawcy i firmy, a praktycznie zawsze znajdą "paragraf" i uraczeni zostaną smakowitą kawką arabską u swoich "podwładnych".
"Zadrzeć" z nimi możesz, ale licz się też na odwetowy "lincz" od swojej tfu, szefowej, bo Oni - PIP - to takie zdeka klapousze urzędasy i im też trzeba dać do wiwatu na zasadzie "uprzejmie donoszę" o rażącym zaniedbaniu w wykonywaniu czynności służbowych.
Sąd pracy i prawnik - nawet nie jeden dla lepszego rozeznania w temacie - to miejsce, gdzie przede wszystkim powinnaś najpierw skierować swoje kroki po poradę, a dopiero potem podpytać się Ich o wsparcie w sądzie, ze strony PIP. Kopiesz się z koniem ale z jednej strony szanse na wygranie są, z drugiej zaś trzeba się dobrze zastanowić, czy ta skórka jest warta wyprawki i w efekcie końcowym "miśka" z wilczym biletem w papierach.

Trzymam kciuki w takim razie

Aj tam - czemu nie można wsparcia oczekiwać od koleżanek, nawet jeśli z netu?

hm... napisał/a:

Rozumiemy się

Gdyby materiał dowodowy Ci nie zniknął to z pewnością miałbyś szansę.
Wiadomo też, że nieraz jest nieduża szansa, więc warto mierzyć siły na zamiary.

No wiesz... ja jeszcze ostatniego słowa nie powiedziałem
Materiał dowodowy dalej "żyje" i chyba są spore szanse na wygranie, a że ex pracodawca zamienił się miejscami z "wyedukowaną" ex żoną i wyrocznią w tandemie - a może i w tej "koalicji" doszło już do "partyjnego rozłamu" - tak i tutaj rosnę w siły, nosząc się z zamiarem unicestwienia tej hybrydy, jak nie porównując uczynił to wielki mistrz Von Brzęczyszczykiewicz, by ten burello - bajzel rozpierdasić

Anstawia napisał/a:

Na pytanie Zabki, czy twardo ćwiczę, mogę odpowiedzieć tyle, że twardo szukam wymówek, byle tylko nie ćwiczyć I nawet nie chodzi o same fizyczne ćwiczenia, ale o umiejętność wypowiadania instrukcji po angielsku lub holendersku w trakcie ćwiczeń. Póki co, to dla mnie nowość i chyba sporo czasu minie, aż stanie się to dla mnie czymś naturalnym. O ile mówienie w obcym języku może być "naturalne"? Nie wiem. Ja tego nie czuję, mimo, iż na codzień gadam po obcemu. Pewnie znowu sobie trzba będzie jakiś "klik" w mózgu zrobić

No tak... kto chce - ten szuka sposobu, kto nie chce - powodu
W trakcie sezonu urlopowego to norma Ale "kto nie chce, kiedy może, ten nie będzie mógł, kiedy będzie chciał" jak to towarzysz Churchill onegdaj mawiał.
A co to za różnica czy to obcojęzyczne trajkotanie jest naturalne, sztuczne czy też wymuszone? Nawet te doskonale znające swój język rdzenne "gęsi" go kaleczą. Ważne, że Tobie w kontaktach interpersonalnych język nie staje kołkiem w gardle i zawsze coś tam "wydukasz" z siebie, "wypełniając" luki gestykulacją migową  
Mówisz tak, jakbyś była tym problemem za bardzo przejęta. Czuła, że ten temat depcze Ci po piętach i chciała "ocalić" przed nim Innych. Tak chcesz wykorzystać swoje życie by poprawić w tej "dziedzinie" ułomności ludzi i zostawić świat lepszym niż go zastałaś? Zmieniaj to, co sama możesz zmienić; resztą się nie przejmuj. To mała, lecz trudna rzecz

Przycisku "reset" to My od pokoleń nie mamy w procesorku noszonym pod czuprynką, ale od czasu do czasu pomylić "enter" z "esc" nie zaszkodzi, a może kolosalnie pomóc

Mówisz tak, jakbyś była tym problemem za bardzo przejęta. Czuła, że ten temat depcze Ci po piętach i chciała "ocalić" przed nim Innych. Tak chcesz wykorzystać swoje życie by poprawić w tej "dziedzinie" ułomności ludzi i zostawić świat lepszym niż go zastałaś? Zmieniaj to, co sama możesz zmienić; resztą się nie przejmuj. To mała, lecz trudna rzecz

Trzymam kciuki w takim razie

Aj tam - czemu nie można wsparcia oczekiwać od koleżanek, nawet jeśli z netu?

zabka-k napisał/a:

Trzymam kciuki w takim razie

Aj tam - czemu nie można wsparcia oczekiwać od koleżanek, nawet jeśli z netu?

Ojej najlepszy dowód jak bardzo nie umiem przekazać myśli tak, by być zrozumianą jak chcę
Bez przerwy mam potrzebę tłumaczenia..nie no coś muszę z tym zrobić. Najlepiej nauczyć się jasno przekazywać komunikaty i nie tylko tutaj na forum. Tak, tak czytam ,,Radykale wybaczanie'' i gdy się tak zastanawiam, to tego u mnie brakuje-jasne i zrozumiałe przekazywanie informacji, a wynika to stąd, że obawiałam się mówić czego chcę, z czym się nie zgadzam i że mam i jakie mam odmienne zdanie.
Oczywiście że mam w Was wsparcie rany co ja bym bez Was zrobiła nie raz Jesteście moimi nalepszejszymi koleżankami i kolega jest też i jako koleżanka proszę o wyrozumiałość 
Zadzwoniłam, jestem umówiona jutro wieczorem.
Dobrego wieczoru

zabka-k napisał/a:

Trzymam kciuki w takim razie

Aj tam - czemu nie można wsparcia oczekiwać od koleżanek, nawet jeśli z netu?

Ojej najlepszy dowód jak bardzo nie umiem przekazać myśli tak, by być zrozumianą jak chcę
Bez przerwy mam potrzebę tłumaczenia..nie no coś muszę z tym zrobić. Najlepiej nauczyć się jasno przekazywać komunikaty i nie tylko tutaj na forum. Tak, tak czytam ,,Radykale wybaczanie'' i gdy się tak zastanawiam, to tego u mnie brakuje-jasne i zrozumiałe przekazywanie informacji, a wynika to stąd, że obawiałam się mówić czego chcę, z czym się nie zgadzam i że mam i jakie mam odmienne zdanie.
Oczywiście że mam w Was wsparcie rany co ja bym bez Was zrobiła nie raz Jesteście moimi nalepszejszymi koleżankami i kolega jest też i jako koleżanka proszę o wyrozumiałość 
Zadzwoniłam, jestem umówiona jutro wieczorem.
Dobrego wieczoru

Witaj
Biorąc pod uwagę, ile zazwyczaj robisz, to rzeczywiście praktycznie pełen urlop Dziękuję - udany
Wiesz co, a nie wydaje Ci się czasem, że to nie chodzi o język - tylko o Twoją jednak ciuteczkę nieśmiałość? Ale jak Cię torszkę znam, to spokojnie nabierzesz sama do siebie zaufania i w tym aspekcie Plan zwiedzania na Rzym już sobie robisz? Rewelacja Sama Zanim sama w coś bym wsiadła w celu podróżowania, to musiałabym chyba przez miesiąc sobie tłuc po głowie, że będzie super - ale to zawsze z pierwszym razem

Hej.
Nieśmiałość, brak pewności siebie, lęk- to podstawy, ale... ileż można się tak samej ograniczać?
Plan zwiedzania Rzymu mam. Mapa i cel Raczej będą to aktywne cztery dni
Dla mnie opcja "sama" jest bardziej relaksująca niż "z kimś" lub "w grupie". I to jest też coś, nad czym pracuję. Bo to nie tylko o Rzym chodzi, ale i o codzienność. Zobaczymy, może kiedyś powiem: "W grupie raźniej"

zabka-k napisał/a:

Ale jakoś mi się wydaje, że Ty już lubisz się "przełamywać" A przede wszystkim dochodzić do wszystkiego własnym sposobem?

To jest wyniesione z domu rodzinnego, taki bunt przeciwko narzucaniu mi wyborów, poglądów, zdania itp itd.
Są tego plusy i minusy.