Grupa Wsparcia dla KOBIET kochających za bardzo - Netkobiety.pl

hm... napisał/a:

Przez ostatnie kilka dni ujrzałam przepaść wielką jak Kanion Kolorado. Mam nadzieję, że to skutek moich ostatnich działań. Wypierniczyłam tyle emocji z siebie, że trudno to opisać

E - wykrzyczałaś się? Czy jak?

Liv4 napisał/a:

zabka-k:
,,Czasem smarkam i chlipię do siebie. Jak mi coś "nie lezy", coś się przypomni, coś pokojarzy, czymś mi jm zajedzie - bo przecież w związku z dziećmi się widujemy. Jak mi coś nie pójdzie w pracy. Czasem jest mi smutno i wieczorkiem siadam sobie przy świeczce w kuchni z herbatką i narzekam sama do siebie, że mi ciężko i kręgosłup mnie boli. Bo boli. Kilka razy ostatnimi czasy wyryczałam się sama sobie tak, że ojojoj.... Ale ja wiem, że i muszę odreagować dawny stres, jak i jakieś nieprzyjemne wspomnienia czy aktualne sytuacje. Muszę nauczyć się odreagowywać na bieżąco, żeby stresu nie kumulować.

Za dużo Ci się kojarzy z Twoimi przeżyciami, kiedy czytasz? ''

Nie, raczej nie skojarzenia powodują rozlew łez ale ..odzew Twój, Hm, Raki na to co piszę. Szczerze przyznaję, że nie umiem skupić się na problemach dziewczyn, które niedawno zaczęły pisać. To nie egoizm, skupianie tylko na sobie i swoich problemach, wręcz przeciwnie jestem bardziej pomocna niż kiedyś, przynajmniej w realu. Moja głowa wiele już nie pomieści.
Dlaczego odzew? Dobroć, życzliwość jest dla mnie trudna. Ale przekonuję się w realu jak często warto pokazać/mówić o swoich słabościach, potrzebach. To ochrona, wszystko staje się jasne. Nie masz nic do stracenia, a możesz zyskać ale trzeba w pewnym sensie zaryzykować.
Straciłam apetyt.

Ojej Liv - no i właśnie o to mi chodziło, że ty nie chciałaś się przyznać, że tak się czujesz... A do cholery, ma prawo Ci być źle!!!! Każdej z nas czasem jest źle - jednej częściej innej rzadziej, to wszystko zależy od danego dnia, sytuacji! Rany Julek, choć się przyznałaś, że może nie sierotka ale też i nie silna. Przecież my wszystkie napewno rozumiemy, jak się może czuć samotna kobieta z dziećmi!  Dobroć może nie jest trudna, tylko rozstraja, nakazuje wyjście z pozy....
Kilka sytuacji mi się przypomniało....
1) Jak wróciłam z KRK, to napisałam Hm, że im bliżej domu, tym bardziej mi się płakać chciało - niby wracałam do dzieci, a jednak... wracałam tam, gdzie nie miałam się do kogo dorosłego odezwać, do domu w którym  atmosfera była ciężka...
2) Kiedy już prawie wyjeżdżałyśmy z Z-ca, Happy kupiła dla moich maluchów wielgachną porcję lodów, bo słyszała, jak pytają czy aby napewno kupię, bo obiecałam....:) Łzy miałam w oczach Buuu, aż mi się teraz zaszkliły oczy...
To sytuacje z osobami, które sama znasz A ile razy już "musiałam" poprosić o pomoc? Albo dostałam w wg mnie "nadmiarze"??? Może nie umiem jeszcze prosić wszystkich, bo rewelacyjna w tym nie jestem. Może się jeszcze uczę. Ale wsparcia mnie samej sobie już nie odmówię, bo wiem ile mi daje sił
Trzeba zaryzykować. I to przyznanie się, ta prośba choćby o maleńkie wsparcie, o zrozumienie.... to takie trudne jest.... Przyjąć czyjąś pomoc.... Zrozumieć, że ktoś jest bezinteresowny i nie musisz nic w zamian, bo on robi to co robi, bo po prostu on chce I pewnie Cię lubi I pewnie doskonale wie za co
Jej, ja wiem, że to nie jest proste.... I to nie pstryknięcie palcami... I że to w ogóle nie jest egoizm Bo to z egoizmem nic nie ma wspólnego
Jest Ci teraz bardzo trudno, a wiem, że unikasz narzekania jak ognia! Więc mocno przytulam!
Oj, szkoda, że my w gruncie rzeczy prawie po całym świecie rozrzucone jesteśmy....

Liv4 napisał/a:

zabka-k:
,,Czasem smarkam i chlipię do siebie. Jak mi coś "nie lezy", coś się przypomni, coś pokojarzy, czymś mi jm zajedzie - bo przecież w związku z dziećmi się widujemy. Jak mi coś nie pójdzie w pracy. Czasem jest mi smutno i wieczorkiem siadam sobie przy świeczce w kuchni z herbatką i narzekam sama do siebie, że mi ciężko i kręgosłup mnie boli. Bo boli. Kilka razy ostatnimi czasy wyryczałam się sama sobie tak, że ojojoj.... Ale ja wiem, że i muszę odreagować dawny stres, jak i jakieś nieprzyjemne wspomnienia czy aktualne sytuacje. Muszę nauczyć się odreagowywać na bieżąco, żeby stresu nie kumulować.

Za dużo Ci się kojarzy z Twoimi przeżyciami, kiedy czytasz? ''

Nie, raczej nie skojarzenia powodują rozlew łez ale ..odzew Twój, Hm, Raki na to co piszę. Szczerze przyznaję, że nie umiem skupić się na problemach dziewczyn, które niedawno zaczęły pisać. To nie egoizm, skupianie tylko na sobie i swoich problemach, wręcz przeciwnie jestem bardziej pomocna niż kiedyś, przynajmniej w realu. Moja głowa wiele już nie pomieści.
Dlaczego odzew? Dobroć, życzliwość jest dla mnie trudna. Ale przekonuję się w realu jak często warto pokazać/mówić o swoich słabościach, potrzebach. To ochrona, wszystko staje się jasne. Nie masz nic do stracenia, a możesz zyskać ale trzeba w pewnym sensie zaryzykować.
Straciłam apetyt.

Znam to uczucie, kiedy głowa jest taka pełna, kiedy masz wrażenie, że już nie ma tam miejsca.
Ja tam traktuję Cię jak swoją, przytulam i wogle
Towarzyska ze mnie duszka

Rozwesel się http://emotikona.pl/emotikony/pic/041.gif

Dobrze nie będę się roztkliwiać. Wczoraj gdy już zaniosłam skargę było mi.. no i zadzwoniłam i poprosiłam o wsparcie psychiczne. usłyszałam: ty?? ale dostałam i wtedy ta osoba przyznała, że faktycznie nie taka silna jestem jak myslała. Myślę, że to dobrze, jestem człowiekiem, kobietą i tak ,,dobrze'' mi , taka wolna poczułam sie móc powiedzieć i pokazać siebie prawdziwą.
I też sobie czasem myslę jak by to było, gdyby było bliżej nam do siebie tu piszącym.

zabka-k napisał/a:

Liv4 napisał/a:

zabka-k:
,,Czasem smarkam i chlipię do siebie. Jak mi coś "nie lezy", coś się przypomni, coś pokojarzy, czymś mi jm zajedzie - bo przecież w związku z dziećmi się widujemy. Jak mi coś nie pójdzie w pracy. Czasem jest mi smutno i wieczorkiem siadam sobie przy świeczce w kuchni z herbatką i narzekam sama do siebie, że mi ciężko i kręgosłup mnie boli. Bo boli. Kilka razy ostatnimi czasy wyryczałam się sama sobie tak, że ojojoj.... Ale ja wiem, że i muszę odreagować dawny stres, jak i jakieś nieprzyjemne wspomnienia czy aktualne sytuacje. Muszę nauczyć się odreagowywać na bieżąco, żeby stresu nie kumulować.

Za dużo Ci się kojarzy z Twoimi przeżyciami, kiedy czytasz? ''

Nie, raczej nie skojarzenia powodują rozlew łez ale ..odzew Twój, Hm, Raki na to co piszę. Szczerze przyznaję, że nie umiem skupić się na problemach dziewczyn, które niedawno zaczęły pisać. To nie egoizm, skupianie tylko na sobie i swoich problemach, wręcz przeciwnie jestem bardziej pomocna niż kiedyś, przynajmniej w realu. Moja głowa wiele już nie pomieści.
Dlaczego odzew? Dobroć, życzliwość jest dla mnie trudna. Ale przekonuję się w realu jak często warto pokazać/mówić o swoich słabościach, potrzebach. To ochrona, wszystko staje się jasne. Nie masz nic do stracenia, a możesz zyskać ale trzeba w pewnym sensie zaryzykować.
Straciłam apetyt.

Ojej Liv - no i właśnie o to mi chodziło, że ty nie chciałaś się przyznać, że tak się czujesz... A do cholery, ma prawo Ci być źle!!!! Każdej z nas czasem jest źle - jednej częściej innej rzadziej, to wszystko zależy od danego dnia, sytuacji! Rany Julek, choć się przyznałaś, że może nie sierotka ale też i nie silna. Przecież my wszystkie napewno rozumiemy, jak się może czuć samotna kobieta z dziećmi!  Dobroć może nie jest trudna, tylko rozstraja, nakazuje wyjście z pozy....
Kilka sytuacji mi się przypomniało....
1) Jak wróciłam z KRK, to napisałam Hm, że im bliżej domu, tym bardziej mi się płakać chciało - niby wracałam do dzieci, a jednak... wracałam tam, gdzie nie miałam się do kogo dorosłego odezwać, do domu w którym  atmosfera była ciężka...
2) Kiedy już prawie wyjeżdżałyśmy z Z-ca, Happy kupiła dla moich maluchów wielgachną porcję lodów, bo słyszała, jak pytają czy aby napewno kupię, bo obiecałam....:) Łzy miałam w oczach Buuu, aż mi się teraz zaszkliły oczy...
To sytuacje z osobami, które sama znasz A ile razy już "musiałam" poprosić o pomoc? Albo dostałam w wg mnie "nadmiarze"??? Może nie umiem jeszcze prosić wszystkich, bo rewelacyjna w tym nie jestem. Może się jeszcze uczę. Ale wsparcia mnie samej sobie już nie odmówię, bo wiem ile mi daje sił
Trzeba zaryzykować. I to przyznanie się, ta prośba choćby o maleńkie wsparcie, o zrozumienie.... to takie trudne jest.... Przyjąć czyjąś pomoc.... Zrozumieć, że ktoś jest bezinteresowny i nie musisz nic w zamian, bo on robi to co robi, bo po prostu on chce I pewnie Cię lubi I pewnie doskonale wie za co
Jej, ja wiem, że to nie jest proste.... I to nie pstryknięcie palcami... I że to w ogóle nie jest egoizm Bo to z egoizmem nic nie ma wspólnego
Jest Ci teraz bardzo trudno, a wiem, że unikasz narzekania jak ognia! Więc mocno przytulam!
Oj, szkoda, że my w gruncie rzeczy prawie po całym świecie rozrzucone jesteśmy....

Dobrze nie będę się roztkliwiać. Wczoraj gdy już zaniosłam skargę było mi.. no i zadzwoniłam i poprosiłam o wsparcie psychiczne. usłyszałam: ty?? ale dostałam i wtedy ta osoba przyznała, że faktycznie nie taka silna jestem jak myslała. Myślę, że to dobrze, jestem człowiekiem, kobietą i tak ,,dobrze'' mi , taka wolna poczułam sie móc powiedzieć i pokazać siebie prawdziwą.
I też sobie czasem myslę jak by to było, gdyby było bliżej nam do siebie tu piszącym.

hm... napisał/a:

zabka-k napisał/a:

E - wykrzyczałaś się? Czy jak?

Wyryczałam.
Siły ode mnie wszystkie uciekły
Palcem ruszyć nie miałam mocy
Poczułam się tak bardzo zmęczona, bezsilna
Coś niemoźliwego

Może sobie za bardzo do wiwatu dałam.

Ojojoj...
No taki płacz to już chyba przejaw wewnętrznej bezsilności właśnie
Obiecaj, że jak Ci będzie troszkę źle, to najpierw się będziesz starała wykrzykiwać, wyzłościć, wywściekać? Bo mi się wydaje, że my się wszyscy przeważnie agresji boimy i unikamy przejawów gniewu, aż to wszystko urasta wewnątrz tłamszone do totalnej bezsilności...

Jakiś pomysł na odpoczynek? Bo o zmęczenie nie pytam, będziesz chciała, sama napiszesz. Moja propozycja aktualna Najbliżej - 9-ego

Liv4 napisał/a:

Dobrze nie będę się roztkliwiać. Wczoraj gdy już zaniosłam skargę było mi.. no i zadzwoniłam i poprosiłam o wsparcie psychiczne. usłyszałam: ty?? ale dostałam i wtedy ta osoba przyznała, że faktycznie nie taka silna jestem jak myslała. Myślę, że to dobrze, jestem człowiekiem, kobietą i tak ,,dobrze'' mi , taka wolna poczułam sie móc powiedzieć i pokazać siebie prawdziwą.
I też sobie czasem myslę jak by to było, gdyby było bliżej nam do siebie tu piszącym.

Raźniej by było
Ja tam się roztkliwiam ździebełko, ale staram się jak najszybciej reagować na "życiowe" przykrości - tak jak napisałam do Hm... Bo na początku budzi się w nas smutek, potem gniew, potem złość, potem wściekłość - a że boimy się że to juz totalna agresja, to tak zamiędlamy w sobie, że wychodzi z tego płacz po pachy i bezsilność...?

To bardzo dobrze powiedzieć jak Ci jest naprawdę
A z czasem to się na uczymy mówić już wtedy kiedy nam jest smutno - OK? Zgadzasz się?
I wtedy będzie nam łatwiej przeciwdziałać migrenom? I innym pieroństwom

Liv4 napisał/a:

zabka-k napisał/a:

Ojej Liv - no i właśnie o to mi chodziło, że ty nie chciałaś się przyznać, że tak się czujesz... A do cholery, ma prawo Ci być źle!!!! Każdej z nas czasem jest źle - jednej częściej innej rzadziej, to wszystko zależy od danego dnia, sytuacji! Rany Julek, choć się przyznałaś, że może nie sierotka ale też i nie silna. Przecież my wszystkie napewno rozumiemy, jak się może czuć samotna kobieta z dziećmi!  Dobroć może nie jest trudna, tylko rozstraja, nakazuje wyjście z pozy....
Kilka sytuacji mi się przypomniało....
1) Jak wróciłam z KRK, to napisałam Hm, że im bliżej domu, tym bardziej mi się płakać chciało - niby wracałam do dzieci, a jednak... wracałam tam, gdzie nie miałam się do kogo dorosłego odezwać, do domu w którym  atmosfera była ciężka...
2) Kiedy już prawie wyjeżdżałyśmy z Z-ca, Happy kupiła dla moich maluchów wielgachną porcję lodów, bo słyszała, jak pytają czy aby napewno kupię, bo obiecałam....:) Łzy miałam w oczach Buuu, aż mi się teraz zaszkliły oczy...
To sytuacje z osobami, które sama znasz A ile razy już "musiałam" poprosić o pomoc? Albo dostałam w wg mnie "nadmiarze"??? Może nie umiem jeszcze prosić wszystkich, bo rewelacyjna w tym nie jestem. Może się jeszcze uczę. Ale wsparcia mnie samej sobie już nie odmówię, bo wiem ile mi daje sił
Trzeba zaryzykować. I to przyznanie się, ta prośba choćby o maleńkie wsparcie, o zrozumienie.... to takie trudne jest.... Przyjąć czyjąś pomoc.... Zrozumieć, że ktoś jest bezinteresowny i nie musisz nic w zamian, bo on robi to co robi, bo po prostu on chce I pewnie Cię lubi I pewnie doskonale wie za co
Jej, ja wiem, że to nie jest proste.... I to nie pstryknięcie palcami... I że to w ogóle nie jest egoizm Bo to z egoizmem nic nie ma wspólnego
Jest Ci teraz bardzo trudno, a wiem, że unikasz narzekania jak ognia! Więc mocno przytulam!
Oj, szkoda, że my w gruncie rzeczy prawie po całym świecie rozrzucone jesteśmy....

Dobrze nie będę się roztkliwiać. Wczoraj gdy już zaniosłam skargę było mi.. no i zadzwoniłam i poprosiłam o wsparcie psychiczne. usłyszałam: ty?? ale dostałam i wtedy ta osoba przyznała, że faktycznie nie taka silna jestem jak myslała. Myślę, że to dobrze, jestem człowiekiem, kobietą i tak ,,dobrze'' mi , taka wolna poczułam sie móc powiedzieć i pokazać siebie prawdziwą.
I też sobie czasem myslę jak by to było, gdyby było bliżej nam do siebie tu piszącym.

Prawdziwa bądz. Nie lepiej?

Liv4 napisał/a:

hm... napisał/a:

Prawdziwa bądz. Nie lepiej?

Lepiej, taka wolniejsza co do przytulenia ciekawa jestem.

Trzeba tę ciekawość zweryfikować

hm... napisał/a:

Liv4 napisał/a:

Lepiej, taka wolniejsza co do przytulenia ciekawa jestem.

Trzeba tę ciekawość zweryfikować

Jakiś pomysł?

Liv4 napisał/a:

hm... napisał/a:

Trzeba tę ciekawość zweryfikować

Jakiś pomysł?

Hm...
Przytulać?

Ehdi napisał/a:

Cześć dziewczyny, nie mam ostatnio na nic czasu. Zachrzan w pracy, że hej ledwie mam czas aby się w tyłek podrapać . No ale to dobrze mi robi.

No to trochę czasu masz :D:D:D

Ehdi napisał/a:

hm... napisał/a:

No to trochę czasu masz :D:D:D

prawa strona tyłka mnie ciagle swędzi hmm.... ciekawe co to oznacza

Prawa zadkowa?
Że dużo myślisz?

hm... napisał/a:

Bo ktoś taki szuka jakby podświadomie potwierdzenia swoich podświadomych schematów i robi to nieświadomie.
No i jak coś się pierniczy to nie on winien, a otoczenie przecież.
Właśnie, wypaczony, subiektywny i uwaga -fałszywy, bo nieprawdziwy.

Potwierdzenie niechęci do życia, bycia, trwania?
Potwierdzenie można znaleźć we wszystkim. Potwierdzenie negatywne i potwierdzenie pozytywne.

Czasem mając coś do wyrzucenia z siebie stramy się odreagować na czymś innym.
A kiedy boimy się zmiany, bo wątpimy w to inne, nieznane, no to racjonalizujemy, usprawkedliwiamy, umniejszamy, ignorujemy, etc.

"Wielkieś mi uczyniła pustki w "domu" moim, moja droga/i tym zniknieniem swoim...". Mieli być "na zawsze" a doczekali "końca".

"Nie jesteś jaka jesteś. Jesteś jaka BYŁAŚ".

Jakoś nie potrafiłam nic innego zrobić. Nie miałam siły chyba. Głupie to.
Dół banknotowy mam. To przez fo te ryki były też. Niczego nie mogę obiecać. Dziękuję.

kiedysbylam napisał/a:

heh - same optymistyczne rzeczy to moze zbyt duzo powiedziane. za chwile biore kredyt na siebie, wyprwoadzka jm, perspektywa rozwodu i samotnego zycia, ale przede wszystkim mama - to powazna sprawa- ona przeszla nowotwor niedawno, w piatek przestalo pracowac jej 1 pluco i narazie niewiadomo co bedzie dalej. generalnie tak sie wsytarszylam w ten piatek ze az do jm napisalam o tym. teraz sytuacja jest opanowana, ale niewiadomo co dalej.

Najważniejsza jest mama i Twój także spokój
Także przytulam, bo w takich chwilach bardzo potrzeba świadomości, że jest ktoś, kto ma ciepłe myśli o nas i że gdyby mógł, to choć by właśnie przytulił i pogłaskał

Wiecie, że jak mi czasem było źle i musiałam się wygadać, czy wypłakać i tak słuchała mnie moja przyjaciółka i starała pocieszać, to aż jej kiedyś musiałam warknąć, żeby przestała tyle gadać, tylko mnie po prostu przytuliła??? I chyba to słowo "przytulam" to nie tylko słowo, bo odkąd zrobiło mi się spokojniej, to widzę, ile to przytulenie, pogłaskanie kogoś naprawdę po dłoni kiedy mu ciężko - ile to naprawdę daje...

Mnóstwa mamie siły i zdrówka życzę!

Dla siebie - bede probowac robic to wszystko dla siebie, albo dla mamy ewentualnie, zeby jej dawac sile, energie...
Ale tak ogolnie to ja tak nie lubie sama dla siebie... lubie ludzi, lubie towarzystwo. wiadomo - ile moge - to sie z ludzmi spotykam, no ale wiadomo ze non stop z kims nie przebywasz.

Liv4 napisał/a:

zabka-k napisał/a:

Ty mi się tak nie roztkliwiaj, co? W końcu prawie równieśniczki, nie?
Hm też się "zdziwiła" i Happy także...
Wiesz, ja myślę, że mogliby sobie z własnej racjonalności oszczędzić Sądu Pracy ...
Trzymam kciuki, za szybsze rozwiązanie, ale z tego co słyszę od ludzi, to i w Sądzie Pracy szybko się to odbywa.
A jak chcą mieć wyższe koszty.... Tylko ja będę trzymała mocno kciuki za szybszym rozwiązaniem - dla Ciebie

Za kilka tygodni czwórka będzie z przodu, więc chyba jednak rówieśniczki rocznik 73.
Zanim zaciśniesz kciuki zabko, to może chuchnę i na razie dziękować nie będę 

Ale wiesz Liv, mnie to "nie roztkliwiaj się" to chodziło, o to co my piszemy - nie?
Nieeeee Ja jestem 72, więc starszam ździebełeczko Choć przez moment będziemy rówieśniczkami, bo mnie się skala podwyższa dopiero na koniec września

Chuuuuuchaj!!! I oczywiście nie dziękuj

Słuchaj Kochana, jak Ty stoisz teraz z pracą? I w ogóle to napisz wprost, jak jest?

I żebyś nie myślała! Obok bolącego kręgosłupa pohulałam z kawką itp i jęczę o żołądek a do tego się odwitaminizowałam w dziwny sposób (jak to możliwe, pożerając tyle surowizny? To przez tą pierońską kawę zapewne!) i po byle dotknięciu robią mi się mega siniaki. A jak już ostatnio w takiej ogromnej torbie na ramieniu targałam zakupy do domu (a bo mi tak najwygodniej), to wyglądam, jak bym się z kimś nieźle poszarpała.... Marynarkę muszę zakładać, bo kazdy oczy robi A strasznie wolno schodzą, musze zacząć podjadać wit C, acz przy żołądku nadmiar tabletek nie jest wskazany

Jak dzieci?

zabka-k napisał/a:

kiedysbylam napisał/a:

heh - same optymistyczne rzeczy to moze zbyt duzo powiedziane. za chwile biore kredyt na siebie, wyprwoadzka jm, perspektywa rozwodu i samotnego zycia, ale przede wszystkim mama - to powazna sprawa- ona przeszla nowotwor niedawno, w piatek przestalo pracowac jej 1 pluco i narazie niewiadomo co bedzie dalej. generalnie tak sie wsytarszylam w ten piatek ze az do jm napisalam o tym. teraz sytuacja jest opanowana, ale niewiadomo co dalej.

Najważniejsza jest mama i Twój także spokój
Także przytulam, bo w takich chwilach bardzo potrzeba świadomości, że jest ktoś, kto ma ciepłe myśli o nas i że gdyby mógł, to choć by właśnie przytulił i pogłaskał

Wiecie, że jak mi czasem było źle i musiałam się wygadać, czy wypłakać i tak słuchała mnie moja przyjaciółka i starała pocieszać, to aż jej kiedyś musiałam warknąć, żeby przestała tyle gadać, tylko mnie po prostu przytuliła??? I chyba to słowo "przytulam" to nie tylko słowo, bo odkąd zrobiło mi się spokojniej, to widzę, ile to przytulenie, pogłaskanie kogoś naprawdę po dłoni kiedy mu ciężko - ile to naprawdę daje...

Mnóstwa mamie siły i zdrówka życzę!

Dzieki Zabko. Tak, brakuje coraz bardziej po prostu jakiejs takiej bliskosci drugiego czlowieka nie chodzi juz nawet ani o uczucia, a ni o seks. tylko o cos po srodku. o obecnosc, jakakolwiek fizycznosc. u mnie jakos srednio. Nie to ze jest zle. Bo nie, ale czuje ze zaczynam za duzo myslec znowu? wracac do tego wszystkiego?? Znowu mam takie cos co wczesniej mialam, ze jakos srednio mi sie chce cokolwiek, no bo?. Po co?. no bo? w sumie to nei ma sensu?.ostatnio mialam taki orkes ze mi sie po prostu CHCIALO. na zakupy jechac, spotkac sie z kims, wyjsc do klubu.... no nic, zycie pokaze....

Kiedyśbyłam!!! Oj Ty!

6 tygodni wakacji?????? Marzenie ściętej głowy!
Ależ bym się wyspała
Wysprzątała zakamarki!
Poopalała!
Poszła do kina.
Wyspacerowała ścieżki do klasztoru niedaleko i pobawiła się aparatem - a tam, nawet bym raz wstała może o 5.00 i pororbiła zdjęcia o wschodzie słońca.
Nasłuchałabym się muzyki i zrobiła w końcu ostateczny porządek ze starymi kasetami.
O! I w końcu z folderami ze zdjęciami - zgrałabym, bo żal, żeby gdzieś zniknęły!
Pożarła mnóstwo sałatek zrobionych własnoręcznie!
Poczytała Travelera ostatnio przeczytałam, opublikowano kilkanaście nagrodzonych pomysłów na wakacje do 1500 zł Świetne!

Potem bym się zaczęła nudzić
I szukać czegoś nowego, co by mnie zainteresowało

A wyjazd jakiś może?
Wiecie, pomyślałam sobie, że jakby była opcja to można by stworzyć taką wsparciową bazę wypadową. Takie tam pomysła.

zabka-k napisał/a:

A dla kogo Ty niby chcesz to robić???? Przecież dla najważniejszej osoby na świecie - DLA  SIEBIE!!!!
Jak Ty wiecznie będziesz myśleć kategoriami, że dla kogoś innego, to d... blada z tego będzie
I to jest właśnie problem - a nie wyprowadzający się jeszcze niedoszły były - przecież wiesz. Samemu dla siebie! Jeżeli kiedykolwiek ktoś będzie miał możliwość z tego, co robisz dla siebie - skorzystać i się uśmiechnąć - tak, to będzie miłe. Ale tylko miłe i przyjemne. Nikt Ci w momencie narodzin nie przyczepił tabliczki - zbawczyni ludzkości. Czy uważasz, że przylepił?

nie, nikt nie przyczepil, ale czasem sie tak czuje. jakbym ta zbawczynia miala byc. zawsze zadowolona, zawsze 'madra', odpowiedzialna - no i taka generalnie zawsze bylam. Zawsze rodzice mogli byc dumni - zawsze swiadectwo z paskiem - jak chlopak to jeden przez 7 lat.Potem studia - nigdy zadnych poprawek, wszystko w 1 terminie. Nie to, ze czulam presje- sama mialam takie ambicje i mi na tym wszystkim zalezalo. Ale przez to stwrozyl sie taki obrazek mnie. Potem wyjazd do Londynu - studia magisterskie, nowy chlopak, ktory potem stal sie narzeczonym i mezem. Wreszcie dobra praca no i generalnei wszystko zajebisc.... az tu tagle pif paf i rodzice beda mieli corke rozwodke..... o fuuu jak to brzmi niefajnie.... wiem, ze sama sobie wkrecam troche - no bo wlasnie - jestem ;ambitna', nie chcialam zeby rodzice mieli corke rozwodke. Nikt mi nic nie dal odczuc, mama zaraz po rozstaniu mowila ze jest ze mnnie dumna, ze bardzo kocha itd. I tak jest, wiem o tym. Samej mi z tym wszystkim po prostu do kitu.

Dla siebie - bede probowac robic to wszystko dla siebie, albo dla mamy ewentualnie, zeby jej dawac sile, energie...
Ale tak ogolnie to ja tak nie lubie sama dla siebie... lubie ludzi, lubie towarzystwo. wiadomo - ile moge - to sie z ludzmi spotykam, no ale wiadomo ze non stop z kims nie przebywasz.

kiedysbylam napisał/a:

Dla siebie - bede probowac robic to wszystko dla siebie, albo dla mamy ewentualnie, zeby jej dawac sile, energie...
Ale tak ogolnie to ja tak nie lubie sama dla siebie... lubie ludzi, lubie towarzystwo. wiadomo - ile moge - to sie z ludzmi spotykam, no ale wiadomo ze non stop z kims nie przebywasz.

Jeśli będziesz robić wszystko dla siebie, staniesz się naturalnie (a nie sztucznie) silna i emanująca pozytywną energią - na tym Twoja mama skorzysta! Nie na robieniu czegoś tylko dla niej!

Ja bym wolała zjeść tort, który ktoś robił "dla siebie", bo chciał, a ja mogłam z efektu "skorzystać" w sposób naturalny. A nie dlatego, że wykonał "czynność" na moją rzecz - samemu nie mając z tego prywatnej radości.

Uwielbiam życie towarzyskie, uwielbiam ludzi, uwielbiam pokawowy i poodwiedzinowy bałagan, tudzień nie wykonane domowe obowiązki w związku z wybyciem do kogoś. I ja jestem z ludźmi Choć napewno nie biegam z miejsca na miejsce, bo moje dzieciaki są wazniejsze od moich znajomych A moje zdrowie i moje chęci i siły najwazniejsze, bo bez nich to dzieci będą miały spoconą nicniechciejącą mamę, a znajomi nudną zamkniętą w sobie koleżankę (bo ja tak się zachowuję, jak przestaję myśleć o sobie). I nie przebywam non-stop, ani też nie przebywam głównie sama. Nie wymagam od siebie więcej; niż mi to potrzebne i jest jednocześnie możliwe; nie nakręcam się;' nie załamuje, kiedy muszę zmienić plan "bo coś tam"; nie mam poczucia że coś mi przeszło koło nosa. Nie wymagam od siebie niczego na siłę No - może szacunku do siebie jaka naprawdę jestem i co lubię i czego potrzebuję I pamięci o sobie samej wymagam Nie muszę być w niczym najlepsza Bardzo się cieszę, że jestem taka jaka jestem - zwykła niezwykła, bo taka jaką lubię A uwierz mi, było mega gorzej parę miesięcy temu jeszcze

hm... napisał/a:

Even napisał/a:

No to ja nocną porą - uśmiech, do tych które nie spią i tych które śpią.
Jest lepiej. Zmian ciąg dalszy. Po pierwsze dałam sobie prawo do malowania i czuję się jak dziecko, które dostało niewyobrażalnie fajną zabawkę [ a poza tym, czuję, że po prostu PODOBAJĄ MI SIĘ efekty tego malowania:))] Po drugie zaczęłam móc rozmawiać ze swoim partnerem [nie denerwować się, nie mieć pretensji, nie wymagać] śmiać się z tego co mówi i samej też żartować, uśmiechać się i w ogóle odganiać depresyjne widmo. Mój partner od razu to zauważył i stwierdził, że to dobrze znowu widzieć i czuć mnie taką jaśniejszą. Oczywiście, to bardzo miłe, że tym chętniej ze mną przebywa, ale najważniejsze jest dla mnie to, że MNIE milej się ZE SOBĄ przebywa. Ten pierwszy etap naprawy dał mi tyle dobrych emocji, że jemu też się udzieliło i pozwoliło mu trochę bardziej sięotworzyć, ale podkreślam - jest to nie mój cel, tylko fajny skutek uboczny.

Super

A jakie są efekty tego malowania?

Jej, jak to brzmi, dać sobie prawo.

Czyżbyś ujrzała wszystko z innej perspektywy?

To ostatnie zdanie jest bardzo ważne.

Cieszę się, wiesz

Ja też się cieszę I staram się myśleć na nowo i na nowo patrzeć - mój wzrok zaczyna obejmować szersze tereny i szerszą paletą barw [nawiązując jeszcze do tego malowania]. To niesamowite, bo mam wrażenie, że wszystko co dotychczas widzialałam, robiłam, odczuwałam było jakby przydymione, nieostre, niepełne. A teraz zaczynają się wyłaniać z tego dymu różne weselsze "wytwory".
Malowanie farbami akrylowymi, efektem będzie urocza zawieszka [namalowałam jakby medalion na papierze, zobaczył to P. stwierdził, że jest piękne i że trzeba to utrwalić i dziś wieczorem zatopi moje rękodzieło w żywicy i pomoże mi dorobić kólko, aby móc przewiesić na rzemyku/łancuszku ]

[Aha i  jeszcze sprostowanie -ja wiedziałam, że to co zrobiłam jest bardzo ładne - a nie, że poczułam to dopiero kiedy pochwalił to on]