Grupa Wsparcia dla KOBIET kochających za bardzo - Netkobiety.pl

Myślałam że on potrzebuje czasu izolacji odemnie ale wiczorem zaczyna i sama nie wiem co mam mu napisać bo to co zrobiłam dla mnie to przeszłość bolesna ale jednak nie pomy ślałam dałam takie ogłoszenie  i na tym koniec histori , on w to nie wierzy i boli go to tyle ze nic nie robi w tym kierunku by wyjśc z tej traumy . jesli nie chce dalej ze mną być to powinien się odciąc a jeśli chce to powinien dać nam szanse a tu ani tak ani tak pomimo jednej deklaracji dotyczącej rozwodu koszmar.

Kobietki! I Mężczyźni oczywiście
Przepraszam za ciszę, ale przed Świętami to nie wiem, w którą stronę się obrócić.
Wszystkim życzę radosnych Świąt i wspaniałych prezentów!

moja najserdeczniejsza przyjaciolka tez taka jest
Juz dawno powiedzialam jej zeby skonczyla z kompleksem dobrej zony bo wiecej strat niz korzysci.
Dopiero jak podjela decyzje, ze juz nie bedzie dobra zona jej zycie nabralo blasku.

...ten przepis w jwj przypadku mial jeszcze pkt
20. No nie siedz w kacie i nie placz. Wszyscy Cie kochaja.

Ten przepis na ciasto z jabłkami... skandal, droga Pani, nie powiem inaczej.

Zaprosiłbym Panią na szarlotkę mojej roboty i bardzo by się Pani zdziwiła. Bezalkoholową. Albo na jakiekolwiek, dowolnie
wybrane danie.

A tak poza tym - zabawne ale i tragiczne.

Szanowna Pani,
wskazany jest po prostu kompleksowy trening asertywności, to naprawdę dobra rzecz. Należy więc skorzystać z usług trenera, na rynku jest sporo firm i sporo szkoleń jest organizowanych - również w Pani mieście.

Niezmiernie ważne jest określenie nowych granic, bez agresji i bez zbytniej oschłości, ale rzeczowo, konkretnie i stanowczo. W drodze cywilizowanej, dojrzałej rozmowy na przykład. Osoba "usługowa" nie powinna być zdziwiona cudzymi oczekiwaniami, skoro od lat przyzwyczaiła wszystkich do swojej dyspozycyjności - z psychologicznego punktu widzenia oni mają pewne prawo tej dyspozycyjności oczekiwać.

Trudno jednak tak po prostu to zmienić w samym sobie - dlatego polecam trening pod okiem specjalisty. 

Co do gotowania - znam facetów, którzy wodę na herbatę są w stanie przypalić i takich, których kuchenna wirtuozeria godna jest najwyższego podziwu. Nie odkrywam tu przecież Ameryki. 

A dobry żart zawsze tynfa wart i myślę, że i mężczyzn żart powinien śmieszyć - zresztą sporo jest w tym prawdy.

a ja sie pytam: Czy oczekujesz ode mnie, ze....? i jesli samo pytanie nie zadziala, i dostane odp twierdzaca pytam: Czy uwazasz, ze jest to sprawiedliwe, czy moze uwazasz, ze jest to zadanie ktorego powinnam sie podejmowac zawsze bo taka jest rola np.kobiety?
Pytam grzecznie i z uwaga slucham odpowiedzi bo odpowiedzi mowia duzo o calej mojej rodzinie.
Czasem jest dyskusja... ale powoli dociera do nich, ze ja nic nie musze, ale moge chciec.
Nauczylam sie jeszcze, ze np swieta nie musza byc takie jak ja tego pragne, czyli doskonale wg mojego wzoru i moich oczekiwan... Dopuszczam do siebie mysl, ze to co dla mnie jest wazne dla innych nie musi byc wcale i takie zmuszanie do wspoldzialania dla osiagniecia mojego celu jest conajmniej chore.
W mojej rodzinie wszystkie kobiety mialy dokladna wizje tego jak np maja wygladac swieta i wszyscy musieli sie podporzadkowywac rozdawanym zadaniom. Totalna paranoja konserwowana przez pokolenia.
Nauczylam sie rezygnowac z narzucania moich celow innym.
W kazdym domu np przed swietami sa zadania do wykonania jesli ustalimy wspolnie "wizje swiat" oraz sprawiedliwie podzielimy sie zadaniami to swieta beda radosne bez zgrzytow i wyzysku. Uszczesliwianie kogos na sile w jakiejkolwiek dziedzinie jest glupie... Juz nie uszczesliwiam... Mam zgraje chetnych do wspolpracy... i moja wizja swiat nie ma juz takiego rozmachu jak kiedys... ale jest mimo wszystko cudowniej
Unikam tez pomylek typu :
-wyrzuc MI smieci-bo nie tylko moje one sa
-pomoz mi w kuchni-bo to totalna pomylka, przeciez to ja wszystkim pomagam gotujac a prosze tylko o wspoldzialanie w zaspokojaniu ich potrzeb
Juz od pewnego czasu planujemy rzeczy do zrobienia i dyskutujemy nad wykonaniem.
Zdarza mi sie zapytac"wolisz wstawic pranie czy je potem rozwiesic? Bo nadal to ja szybciej dostrzegam potrzebe zrobienia czegos.
Ta zmiana w nastawieniu musiala zajsc najpierw we mnie. Robienie rewolucji, tluczenie garami i awantury nie przynosza zmian...czlowiek sie tylko wypompowywuje psychicznie i traci apetyt
Trzeba byc bardzo wyrozumialym dla ludzi, ktorych konsekwentnie nauczylismy "oczekiwan" ... bo to my same naprawiamy wlasne bledy... oni nie sa az tak winni jak my
Bylam glupia jak but!!! Ostatnia w moim rodzie i nie do konca zycia
IDZIE NOWE!

Takie to dziwne uczucie kiedy nagle dostrzegamy cala mase bledow jakie popelniamy mysla, slowem i uczynkiem
... i mnie wciaz meczy pytanie Dlaczego??? przeciez ja nie uwazalam sie za glupia!
Jak to powiedzial Baltroczyk... bylam "wylogowana" i nie moglam sie spowrotem zalogowac... ha ha ha

Niekochana,

przeczytałam przepis na ciasto z jabłkami  i tak się uśmiałam. To jest po prostu o mnie. Ostatnio próbowałam zrobic krokiety, udały mi się aż dwa, kuchnia wygladała masakrycznie a syn nie doceniając mojego wysiłku stwierdził, że te z Biedronki sa całkiem niezłe, więc w imię czego ja sie tak męczę w tej kuchni:)
No coż, cytując kwestię z mojego ulubiuonego filmu "Nikt nie jest doskonały".

Mona to Ty sama ustalilas w glowie wzor kobiety doskonalej
.. i tak sie meczysz z tym ciastem zamiast wyslac syna do Biedronki a sobie zafundowac maseczke w tym czasie. Czy kobieta wysylajaca dziecko po ciasto do sklepu i robiaca sobie maseczke to wg Twojego wzorca kobieta upadla a juz z cala pewnoscia niedoskonala?

He, he Zazdrość, ale mnie jest super z ta moja niedoskonałościa. Napisalam to trochę z ironią, gdyż w ogóle się nie przejmuję, tym, że nie lubię gotować, ze zamiast zabrac się za świąteczne porządki oglądałam mecze, bo przeciez Klubowe Mistrzostwa w siatkówce sa ważne, że nie mam jeszcze choinki. Nie wiem skąd u mnie taki luz, ale dobrze mi z tym i nigdy się nie zmienię. R. próbował mnie zmieniać, bo jako pedantyczny osobnik trochę cierpiał w moim bałaganiarskim domu, ale to moj dom i nie będę udawała kogos kim nie jestem.

Witajcie!!! ale się stęskniłam...
dopiero teraz mogłam wejść na forum

święta..wytężony czas dla kobiet głównie..
dzisiaj sobie troszke poplakałam...

Jutro rozmowa o pracę o godzinie 10 -TRZYMAJCIE KCIUKI PROSZĘ:)

I JESZCZE JEDNA PROŚBA- POTRZEBUJEMY OPINI /DOBRYCH / NA TEMAT PIOSENKI SYNA- JEGO TEKST I WYKONANIE /DOMOWE/ MA 15 LAT.
WIĘCEJ PIOSENEK JEST I NIE DŁUGO BĘDZIE DODANE W TYM PIOSENKA DLA MNIE /NA URODZINKI /

BUZIAKI:)

Był Mikołaj, dwa Anioły i Diabeł. Na oko miałam jakieś 4-5 lat. Ja jako jedyna z 5 dzieciaków nie bałam się przytulić do diabła
I mam 2 foty - na jednej wszystkie dzieciaki uśmiechają się pięknie do obiektywu, a na drugim ja wpatruję się w mojego diabła.
Fotki są oczywiście czarno-białe, co jeszcze "przyczerniło" diabła

P.S. Pewnie Pan Ekspert coś by znalazł na ten "brak obaw przed złem " Bo ten diabeł był oczywiście szalenie sympatyczny, pomimo iż profesjonalnie przebrany. A może właśnie to zdarzenie spowodowało, że nie uciekam przed oznakami zła? Może uważam, że jednak się w końcu uśmiechnie i weźmie na kolana? Ot, taka szybka poranna psychoanaliza...
Chyba jednak wezmę się za to sprzątanie...
Jak tylko napisałam "sprzątanie" - rozbolała mnie głowa

To znaczy? (jakie wykształcenie i jaki to był etat?
Ja z grubsza sprzatnełam. Bigos w rondlu jest? Jest. Ryba w zamrazalniku jest? jest.Warzywa na sałetke sa ? Sa. Wszytsko w garach gotowe do skrojenia sałatki warzywnej jest? Jest, nawet majonez jest!
No i jeszcze  placek upiekę , lub kupie. Prezenty mam? Mam. Pieniadze jeszcze mam? Mam, ale moga sie niedługo skończyc? Mogą

Feniks, ja tez po świetach szukam pracy. Ponoc w muzeach szukaja tych kobiet do pilnowania eksponatów. Tylko to chyba na nogach cały Boży dzień.

Feniks, nie chce byc mecząca, ale czy dla Ciebie nie byla by korzystna praca przy pilnowaniu 2 dziecka, razem z Twoim by moglo sie jakos bawic, a forsa by byla . tylko, czy sie dzieci pogodzą.

Wiem, ja jestem 50 plus ,watpie bym kiedys znalazla pracę. mam tylko mature z zamierzchłych lat, jakis glupi kurs administracyjno gospodarczy i NIC więcej. Pozostaje mi praca fizyczna a i taka trudna bo kręgoslup mam raczej pocerowany. no i powiedz co ja mam powiedizęc? Do szatni, do kasy w muzeum, ale taka robota to TYLKO po ZNAJOMOŚCI jest. Ech.

Zycze sobie i Wam NETKOBIETY i NETFACECI by w nadchodzacym Nowym Roku bezwarunkowe szczęście, radośc i miłośc byly dla nas wszystkich w pełni  naturalne bo w pelni na to zaslugujemy, bysmy byli sobie samym życzliwi i obdarzali się miłością oraz podejmowali sie tylko korzystnych dla nas działań oraz  bysmy nauczyli sie dawac sobie uwagę i czystą miłość w obecności innych i patrzyli na siebie jak na wartościowego człowieka i odnosili się do siebie samych z miłością i szacunkiem poniewaz jestesmy ludzmi godnymi czystej milosci, szacunku, akceptacji i doceniania nas takimi jacy jestesmy.

SPOKOJNYCH SWIAT BOZEGO NARODZENIA I SZCZESLIWEGO NOWEGO ROKU

Miłych, ciepłych, radosnych Świąt pełnych uśmiechu i nadziei, niech Wszystkim zaświeci takie małe cieplutkie słoneczko w naszym wnętrzu, kochajmy siebie i cieszmy się tą wspaniałą chwilą z naszymi najblizszymi. Kocham Was za ciepło, wsparcie i słowa otuchy które tu otrzymałam, od Was zaczęłam swoją przemianę która cały czas trwa. Niech SIŁA bedzie z Wami.

?Jest czas żelazny. Twardy. Ciężki. To ten czas co się
zatrzymał.
Jest czas jak jedna karta, na którą stawiasz wszystko co masz.
Jest czas jak kłębek wełny. Ktoś go upuścił, pchnął. Miękko
się  toczy.
Jest czas jak wodospad. Silny nurt. Niesie Cię ze sobą na oślep,
na łeb na szyję.
Jest czas jak plaster miodu. Ciepły, słodki kojący. Ten leczy
rany.? (autor nieznany)

Oby jak najwięcej takich "plastrów miodu" osłodziło nam ten świąteczny czas i nadchodzący Nowy Rok. Życzę Wam i sobie wiary w to, że życie jest/bywa wspaniałe i warto się w nim zakochać. Nawet kilka razy.

Poczytaj cały ten wątek. Myślę, że dużo Ci rozjaśni i pomoże.

Anioł. odbierz pocztę. Zacznę wysyłać dziś.
Buziaki.

Moje święta po raz pierwszy od wielu lat "idą" w stronę takich, jak chciałabym, żeby były.
Ja mam podwójną Wigilię-  pierwsza u moich rodziców, a potem wracamy do siebie - tu Wigilia z teściami.
Nie miałam problemu ze składaniem życzeń - życzyłam M. zdrowia i szczęścia. I naprawdę były to szczere życzenia - jak do współlokatora Jakiś przeklęty ten rok wśród moich znajomych - przy składaniu życzeń telefonicznych okazało się, że 3 z nas pożegnały dotychczasowych współtowarzyszy niedoli. Umówiłam się z nimi na stworzenie "grupy wsparcia" w realu.
Walczyłam z pokusą pójścia na kompromisy - w poprzednie Wigilie to był standard, a potem byłam wkurzona na siebie.
Jadłam tylko to, co lubię i tyle, ile lubię. Nie wciągałam się w dyskusje, które są bez sensu - nikt tam nie nie słucha innych - wszyscy chcą tylko mówić.
A kiedy poczułam, że już mam dość - podziękowałam za mile towarzystwo i poszłam na górę. Nie chciałam siedzieć w oparach dymu i oglądać filmu, który mnie nie interesuje. Nawet udało mi się bez emocji odeprzeć atak - że "cała rodzina powinna być razem".
Cichutko zapytałam: "Jaka rodzina"? A głośno powiedziałam, że każdy z nas ma prawo spędzić święta tak, jak chce. Ja nic nikomu nie narzucam i tego samego oczekuję. Po raz pierwszy powiedziałam to tak spokojnie i bez emocji - ODERWANIE się usankcjonowało
Dziś śniadanie zjadłam w szlafroku i pidżamie i piłam herbatkę w mega kubku, który dostałam od Aniołka. Córka kupiła mi książkę - taką, jaką chciałabym sama sobie kupić. M. jak co roku nawet w minimalnym stopniu nie zaangażował się w kupowanie prezentów. Kasę odda - to w jego pojęciu zaangażowanie. Ale uczy się chłopak - jak usłyszał, że telefonicznie składam życzenia wszystkim znajomym od siebie i córki - złapał za telefon i sam zaczął dzwonić
Szkoda mi tylko mojej córki - widzę, że jest jeszcze rozdarta między wizją "całości rodziny" a "stanem rzeczywistym".
Ja niczego nie ułatwiam. Nie udaję, że jest OK. Widzę, że moja mama coś zauważyła, ale dyskretnie milczy - to dobrze, bo niestety nasze kontakty nie są na tyle bliskie, żeby chciała wysłuchiwać w tym momencie jej opinii.
I jestem spokojniejsza niż w poprzednie Święta. Naprawdę odpoczywam.
Mam nadzieję, że Wy macie udane święta. Zasłużyłyście na nie.
Podzieliłam się z Wami opłatkiem. Jesteście jak rodzina - ta oczekiwana na Święta, a nie "znoszona, bo tak wypada".
Ściskam Was mocno.

A u mnie kiepskawo.
Mama nie umiała obronić mnie przed ojcem (nie mam już nawet pretensji, ale stwierdzam fakt), od ojczyma też nie umie, nie mniej JA się na to nie godzę, wychodzę na wyrodną córkę niestety przez to.
Mam wrażenie, jakbyśmy mówiły w dwóch różnych językach, mimo, że ją bardzo kocham, mam w tej chwili duży żal, nie czuję zrozumienia, akceptacji.

Kochamy -bezwarunkowo, czasami we łzach, czasami w bólu
Kochamy w samotności i ciszy
Kochamy w bezsenne noce i w dni zimne

Kochamy za nic
kochamy nawet jak odchodzą i zdradzają...

Ale nikt inny jak My - kobiety , nie umie się tak podnieść i dalej iść

Gazia -a propos wieku.
Różnie bywa z ta pracą i wiekem.
jest duża część pracodawców która chce pracownika o ustabilizowanej sytuacji rodzinnej i z doświadczeniem

Wierzę że ci się uda znaleść pracę...
czuje to

KOCHAM ZA BARDZO...ZA MOCNO

DLACZEGO WCZEŚNIEJ nie byłam na tym wątku...przeoczenie moje...
ale już jestem:)

Nie pisz, proszę, posta pod postem, a jeżeli chcesz coś dopisać to użyj opcji "edytuj", o czym mówi pkt 11 naszego Regulaminu. (Moderatorka Olina)

Wybaczcie, jestem dopiero na 4 stronie tego wątku...obawiam sie że i tak się pogubię:)
wiec jeżeli będę zadawała jakieś pytania to proszę nie denerwujcie się na mnie:)

Epoka- nie znam twojego wątku od początku ale odnoszę się teraz do tego co napisałaś...
nie wyrzucaj sobie że namówiłaś syna do wizyty, w końcu to święta ...
Pewnie kiedyś i tak by tam poszedł lepiej wcześniej niż pózniej..przynajmniej wiesz jacy to są ludzie.
A tak na marginesie...co za ludzie...bez żadnego obiektywizmu i wręcz z chorym idealizowanie jego...

Trzymaj się:)

ZAZDROŚĆ-muszę to napisać...czytam twoje posty..
jesteś NIESAMOWITA!!!
tYLE W tOBIE OPTYMIZMU...

Czy też masz jakieś złe wspomnienia...z ostatniego czasu...?
wybacz że pytam..jeszcze nie dotarłam nawet jeżeli był jakiś post lub wątek.
Pozdrawiam

Nie pisz, proszę, posta pod postem, a jeżeli chcesz coś dopisać to użyj opcji "edytuj", o czym mówi pkt 11 naszego Regulaminu. (Moderatorka Olina)

pakowalam go juz nie raz, a on ciagle nie chce odejsc. Zaczal sie starac w sensie zajmowac dzieckiem i tak dalej. Ale miedzy nami nie ma juz uczucia. Ja was wczoraj troche poczytalam i stwierdzilam ze robie wszystkie bledy kochajacych za mocno.

Zwracam sie z uprzejma prosba do Net-Eksperta o wyrazenie swojej opini na temat ksiazki Roberta Krakowiaka pt "Dzieci regresji"

A u mnie maz sie nie wyprowadzil, ale wczoraj nie dawal znaku zycia. Cala noc go nie bylo. Dzis rano wpadl, nic nie zabral, wyrzucil smieci, wysciskal mnie i wycalowal i powiedzial zebym mu dala jeszcze troche czasu zeby mogl sie za nami stesknic. Co za obled. czy ktoras z Was to rozumie?

No tak, ale śmieci wyrzucił, bardzo duży wkład pracy zrobił i dlatego tak się biedaczek namęczył ze znowu wypadł.

jestem Monia, jakoś się tak dziś dziwnie czuję w ten przedostatni dzień roku, co tam u Ciebie słychać kochana, co z R ?

O i Median się odnalazła:) Jakże się cieszę. Nie zaskoczę Was zapewne, bo nadal jestem z R. Mimo moich ostatnich akcji nie odpuszcza i wyglada na to, że naprawdę Mu zależy. Cóż, na pewno mam dobry nastrój i oby tak zostało.
Poza tym mój synuś ma dziewczynę i nagle zdałam sobie sprawę, że życie tak szybko mija. Niedawno trzymałam Go w ramionach, a teraz jest prawie siedemnastoletnim, dwumetrowym, zarośniętym facetem.

Maxi jak przygotowania do Sylwestra? Czytałam, że będziesz miala gości.
Median jak się miewasz?

Przykro mi Median. Zobaczysz, że Nowy Rok przyniesie dobre zmiany. Trzymaj się kochana.

Monia, będzie u mnie parę osób, nawet jakiś mój kolega którego znam od 2lat i którego zawsze traktowałam byle jak a on stale miał nadzieje, ale nic z tego nie będzie, mój były pojechał na sylwka do tamtej i nie ukrywam że jest mi z tym nie najlepiej na duszy, tym bardziej że ostatnio dużo i miło rozmawialiśmy, pogodziłam się z tym i zaakceptowałam ten fakt bo nic z tym nie mogę zrobić, doskonale wiem że nikogo do miłości się nie zmusi, ani nic na siłę, ale wiecie same że jest smutno, bo mogło byc inaczej, ale nie jest.
Median bardzo mi przykro, naprawdę, gdybym mogła przytuliłabym Ciebie tak mocno i mocno i bysmy sobie popłakały tak uzdrawiająco i od serca, całuję Cię szczerze.