Takie tam... - Netkobiety.pl

Nie tylko atencyjny ale też momentami egzaltowany, takie odniosłam wrażenie, może błędne. Ode mnie rada: zlokalizować w sobie to co się nie podoba, spisać i zacząć szukać rozwiązań.

Masz jakąś dziwną opinię.
Podczas seansu jesteś świadomą i przytomna, inaczej nie mogłabyś odpowiadać na pytania, wchodzić w meandry podświadomości by się im przyglądać i wprowadzać zmiany.

Ja zrobiłem na początku kilka sesji z trenerami, jestem ponad 1,5 roku w kursie, na kolejnym poziomie i czasem komuś pomagam, ale nie zajmuję się tym zawodowo.
Z mojej perspektywy, musisz pozbyć się myśli o kontroli i wstydzie.
Podczas dobrej sesji będą wychodzić z Ciebie emocje. Wstyd, strach, złość, żal, itp. Prawdopodobnie się rozpłaczesz, wcześniej możesz być wściekła.
Jeśli chcesz to kontrolować, blokować się przed ich ukazaniem, po prostu ich nie uwolnisz.
Nie pozwolisz na zmiany w kierunku, którego ponoć chcesz.

To zawsze jest wybór, możesz się trzymać starego jeśli tak Ci wygodniej. Na pewnych poziomach masz korzyść z obecnej sytuacji, więc i taka możliwość istnieje.
Jeśli chcesz zmian, przestań się asekurować i kontrolować za wszelką cenę, weź się do roboty.

Oglądałem dziesiątki jeśli nie setki seansów, sam ich zrobiłem sporo.
Uwierz mi- Twój problem, choć dla Ciebie ważny, intymny, wstydliwy, dla kogoś kto w tym siedzi, tym się zajmuje, to tylko kolejny niechciany program, który trzeba odinstalować i zastąpić czymś pozytywnym.
Żadne halo.

Pomylka

Dzięki. Nie wiem jak tu się wstawia obrazki
Wystarczająco dobra? Nie znam się

Udało się.

Ale serio, co wiersze mają do tego? To tylko wiersze. A miłość jest wdzięcznym tematem
A gość z video fajny. Przejrzalam jego listę tematów, na pewno obejrzę. Juz zdążyłam część, pierwszy filmik, matko, to o mnie, ja tak właśnie kończę relacje. Aż się boję co dalej uslyszę.

Rozrabiaka, ok, cieszy mnie to, bo już trzęslam gaciami, że w tej hipnozie będę jakaś zaczadzona

Rozrabiaka, no wiesz co... kazalam wygoglowac najlepszą a ty, że w porzo? Liczyłam na jakieś łał
Wirtualnie stuknijmy się szklaneczkami. To matrix.
Analizowac stare wiersze, serio? To takie, za przeproszeniem, emocjonalne wysrywy, aby było lżej na duszy, gdy cierpi.. Dokladnie jak napisałeś - oddajemy w  nich stan danej chwili a na tamte chwile byłam w żałobie, ktorą każdy  przechodzi po swojemu.  Ważne, że pomaga. Ja po prostu lubię pisać. Nie jestem robotem, mam uczucia i bolą mnie rózne rzeczy. Nie żyję tym teraz. Było, minęło, życie toczy się dalej.

Terapia jest czyms skrojonym na Twoje problemy. To nie zadna czarna magia. Ta osoba jest lekarzem duszy pomaga rozwikłać zagadki które utrudniają zycie. Gracie do tej samej bramki choć czasami moze boleć. Obowiązuje ja absolutna dyskrecja. W Twoim przypadku wydaje mi się że warto. Nie wiem co w Tobie siedzi ale to chyba jakieś problemy z dzieciństwa. Poczytaj o stylach przywiązania a szczególnie o ich powstawaniu i przyczynach - zobaczysz jak jestesmy poprogrwmowani. Nie możesz dla siebie zrobic nic lepszego niż zrozumienie (moze przez terapie?). Jak masz wybierac szedłbym w psychodynamiczna/systemowa w Twoim przypadku. Poznawczo behawioralna to raczej będzie zalepianie dziur.

Ktoś gdzieś się tu na kogos obraził bo uslyszal że powinien pojsc na terapie. Jak mi ktos tak powie to odpowiem tylko: wiem. Nikt nie jest poukladany do końca- ale u niektorych to w zyciu nie przeszkadza. Ktos ma farta i rodzi się w szczesliwej bezpiecznej rodzinie a ktos inny ma pecha i ma albo nadopiekuńcza matke albo ojca alkoholika albo w domu jest zimna atmosfera albo albo. Ci ludzie dostaja ciezki bagaż na życie i mogą całe życie przezyc w nieswiadomosci ze tak naprawdę nie są soba.

Dla mnie wygląda to trochę jak styl lękowy unikowy ale pewnosci nie mam. 

Mały priv od mnie. Bycie z osobą unikowa to droga przez mękę. Chcę ale nie chce, kocham ale z daleka, krecenie niewidocznych dram dla zbudowania dystansu. Wieczna gra. Idzie zglupiec. Unikanie bliskosci zeby cię nikt nie zranił.  Wiecznie na hamulcu i jedna noga poza związkiem. Jeśli się taki związek nie rozleci to szczecia tam nie będzie.  Jak nie dla siebie to popracuj nas tym dla "blizniego".

Jest duża szczansa ze zwiazesz się że stylem lękowym. Bo nawzajem swoje potrzeby uzupełniają. Ale na krótka metę. Ty nie wytrzymasz.

Wg mnie warto się za to wziac

Dlatego powinna być z bezpiecznym stylem przywiązania, to może się pewnych rzeczy nauczy.

Julita dobrze tłumaczy: https://www.youtube.com/watch?v=lHjADFB … 5pYQ%3D%3D

Czytalam o tym stylu, ale nie do końca się chyba wpisuję. Takie osoby od początku nie pozwalają na bliskość i trzymają dystans. Ja jednak potrafię się zaangażować i nie unikam wtedy bliskości. Tylko u mnie to troche trwa, zanim sie otworzę. I wtedy nie jestem wcale męcząca w relacji i żadną nogą poza, ani palcem nawet małym. Przeciwnie, jestem zaangażowana całą sobą, jak wariatka, jakbym czuła, że muszę wykorzystać na maxa każdą chwilę. I chyba słusznie, bo z czasem coś się dzieje. Kiedy jest już tak dobrze, że wydaje się, iż lepiej być nie może bo to nierealne, to wtedy ogarnia mnie strach. Że będzie gorzej. I wtedy się powoli zamykam. No i wiadomo, odpuszczam, mimo, iż nie chcę. Także męki ze mną nie ma, raczej koniec jest do dupy

I ten temat tez już zamykam

Nie? Łamiesz mi serce

No to git. Spokoju wewnętrznego życzę:)

Potrafisz pocieszyć