Partner sugeruje że nie muszę pracować - Netkobiety.pl

Shoggies napisał/a:

New Me napisał/a:

Tak zakrecaja, ze jeszcze bardziej odkrecaja,bo non stop wymyslaja nowe dodatki do zasilkow 

Julka, jak wiele osób żyjących z socjalu myślisz najdalej kilka dni do przodu. Nie bierzesz kompletnie pod uwagę tego, że klimat polityczny w Europie się zmienia. Że do głosu coraz bardziej dochodzą konserwatywne ugrupowania (żeby nie powiedzieć skrajnie prawicowe), które z chęcią poobcinaja rozbuchany socjal.
Mnóstwo obywateli Europy Zachodniej ma dość utrzymywania ludzi, którzy pasożytują na dobrej woli gospodarzy.
Ja myślę, że Ty sobie doskonale zdajesz sprawę z kierunku, w jakim to zmierza, dlatego w każdym wątku tak panicznie podkreślasz jaką to wolnością są te wspaniałe zasiłki. Nic nie trwa wiecznie.
Wystarczy jedna ustawa, a na kopach będziesz musiała szukać roboty. I dla takich ludzi jak Ty to będzie dramat, bo wtedy na rynek pracy wpłynie mnóstwo ludzi, którzy przez lata nie byli w obiegu i realnie nic nie potrafią.
Mam nadzieję, że jesteś na tyle mądra, by mieć jakiś plan B.

Oczywiscie, ze mam.plan B i napewno nie jest to zwykla 8 godzinna praca

New Me napisał/a:

Shoggies napisał/a:

Julka, jak wiele osób żyjących z socjalu myślisz najdalej kilka dni do przodu. Nie bierzesz kompletnie pod uwagę tego, że klimat polityczny w Europie się zmienia. Że do głosu coraz bardziej dochodzą konserwatywne ugrupowania (żeby nie powiedzieć skrajnie prawicowe), które z chęcią poobcinaja rozbuchany socjal.
Mnóstwo obywateli Europy Zachodniej ma dość utrzymywania ludzi, którzy pasożytują na dobrej woli gospodarzy.
Ja myślę, że Ty sobie doskonale zdajesz sprawę z kierunku, w jakim to zmierza, dlatego w każdym wątku tak panicznie podkreślasz jaką to wolnością są te wspaniałe zasiłki. Nic nie trwa wiecznie.
Wystarczy jedna ustawa, a na kopach będziesz musiała szukać roboty. I dla takich ludzi jak Ty to będzie dramat, bo wtedy na rynek pracy wpłynie mnóstwo ludzi, którzy przez lata nie byli w obiegu i realnie nic nie potrafią.
Mam nadzieję, że jesteś na tyle mądra, by mieć jakiś plan B.

Oczywiscie, ze mam.plan B i napewno nie jest to zwykla 8 godzinna praca

Wątek poszybował w inną stronę. A ja z ciekawości dopytam, nie boisz się tego,że będąc na zasiłkach które mogą się skończyć będziesz musiała iść do pracy? Długa masz przerwę? Przy tak bardzo zmieniającym się rynku pracy gdzie trzeba mieć ciągle rękę na pulsie aby zdobywać nowe umiejętności można naprawdę długo tej pracy szukać i koniec końców czasem iść do gorszej pracy niż pierwotnie zakładano.
Moi znajomi którzy są bardziej techniczni ode mnie szukają po 3/4 miesiące pracy.

To nie pracuj.
Obys potem nie chidzila w jednych butach

New Me napisał/a:

Shoggies napisał/a:

Julka, jak wiele osób żyjących z socjalu myślisz najdalej kilka dni do przodu. Nie bierzesz kompletnie pod uwagę tego, że klimat polityczny w Europie się zmienia. Że do głosu coraz bardziej dochodzą konserwatywne ugrupowania (żeby nie powiedzieć skrajnie prawicowe), które z chęcią poobcinaja rozbuchany socjal.
Mnóstwo obywateli Europy Zachodniej ma dość utrzymywania ludzi, którzy pasożytują na dobrej woli gospodarzy.
Ja myślę, że Ty sobie doskonale zdajesz sprawę z kierunku, w jakim to zmierza, dlatego w każdym wątku tak panicznie podkreślasz jaką to wolnością są te wspaniałe zasiłki. Nic nie trwa wiecznie.
Wystarczy jedna ustawa, a na kopach będziesz musiała szukać roboty. I dla takich ludzi jak Ty to będzie dramat, bo wtedy na rynek pracy wpłynie mnóstwo ludzi, którzy przez lata nie byli w obiegu i realnie nic nie potrafią.
Mam nadzieję, że jesteś na tyle mądra, by mieć jakiś plan B.

Oczywiscie, ze mam.plan B i napewno nie jest to zwykla 8 godzinna praca

Następny partner? Który znów po 3 miesiącach cię kopnie?

New Me napisał/a:

Tak wogole to ciekawa jestem kiedy osoby pracujace maja czas wolny dla siebie. Np moja znajoma ma dwojka dzieci 2 latka i 14 latke, no I ona pracuje razem z mezem.  To tak rano juz o 6 musi wstac ogarnac malego do nianki juz go musi o 7 zawiesc, zeby zdarzyc do pracy. W pracy jest 8 godzin czasu. Wraca to musi po drodze odebrac synka, bo jej maz po 12 godzin pracuje. Wraca do domu juz jest jakos 5 wieczor.  Musi wtedy ugotowac obiad, posprzatac,  pobawic sie z dzieckiem,  spedzic czas z corka, porozmawiac z nia,  nawet wieczorem zeby jakis film obejrzec nie ma czasu ,bo jej synek trudno go spac polozyc. Maz jej wraca po 12 godzinach pracy to ze zmeczenie glownie na kanapie l
To taki jeden przyklad,a takich sa tysiace.
Sie zastanawiam, ze ludziom sie podoba takie niewolnictwo zycia, ze nawet nie maja czasu jednej strony ksiazki przeczytac w spokoju i relaksie, a co dopiero robic inne fajne rzeczy tylko cale zycie zapierdzielac jak nie w robocie to w domu i przy dzieciach

Są weekendy, urlopy.. a i  wiecznie tak nie będzie, bo dzieci dorastają, ale te dzieci tych rodziców będą miały szacunek do nich, będą miały wpojone jakieś wartości. A ty co swojej córce przekażesz? Że najlepiej nic nie robić, żerować na kimś i zmieniać co chwilę partnera na innego? Sorry, ale nie trzeba być alkoholikiem spod sklepu żeby stać się patologią...

Do autorki- a można wiedzieć mniej więcej w jakiej dziedzinie pracujesz? Czy musisz mieć specjalne kompetencje, wykształcenie, kursy, aby tam pracować? I ewentualnie na co chciałbyś tę pracę zmienić? Czy musiałabyś się szkolić? Ile czasu by to zajęło?

Może sam pomysł rzucenia pracy i pozostania przez "chwilę" na utrzymaniu faceta nie jest zły. Jednak pod warunkiem, że przez ten czas przygotowywałabyś się do podjęcia nowej pracy. Często właśnie kursy i szkolenia są prowadzone w ciągu dnia, przez kilka tygodni i ciężko wziąć sobie na nie wolne w obecnej pracy.
Ale samo rzucenie pracy beż pomysłu na przyszłość i siedziene na garnuszku faceta wydaje mi się słabe.

Uważam, że kobieta powinna pracować i powinna mieć swoje własne pieniądze, niezależnie od tego ile zarabia facet, mąż czy nie mąż, bez znaczenia. Tylko to da nam niezależność. A kobiety muszą być w dzisiejszych czasach niezależne, szczególnie finansowo, od faceta.

A ta kobieta tu od tych socjali to tak na serio? Czy to jakiś troll?

She19891989 napisał/a:

New Me napisał/a:

Oczywiscie, ze mam.plan B i napewno nie jest to zwykla 8 godzinna praca

Wątek poszybował w inną stronę. A ja z ciekawości dopytam, nie boisz się tego,że będąc na zasiłkach które mogą się skończyć będziesz musiała iść do pracy? Długa masz przerwę? Przy tak bardzo zmieniającym się rynku pracy gdzie trzeba mieć ciągle rękę na pulsie aby zdobywać nowe umiejętności można naprawdę długo tej pracy szukać i koniec końców czasem iść do gorszej pracy niż pierwotnie zakładano.
Moi znajomi którzy są bardziej techniczni ode mnie szukają po 3/4 miesiące pracy.

Nie boje sie, poniewaz mam chorobowy zasilek, a ten zasilek to sie nie skonczy,bo to by oznaczalo, ze wiele chorych ludzi by musialo isc do pracy, a to wbrew prawu czlowieka jest pewnie, wiec nie beda mnie zmuszac do pracy ani innych ludzi na chorobowym co maja rozne choroby i dolegliwosci. W Anglii to nawet  jak ktos ma depresje, ataki paniki, fobie spoleczna itp zdiagnozowana przez lekarza psychiatre, to tez jest na chorobowym. Jedna dziewczyna ma ataki paniki i nie musi pracowac. Ja nie pracuje,bo mam ataki hipoglikemii, ktore bardzo czesto tez powoduja m in ataki paniki oraz szereg innnych objawow i czesto musze nawet po wzieciu glukozy odczekac dlugo czas az mnie te objawy przejda. Dieta troche tylko pomaga, bo nawet przestrzegajac diety mam te ataki. Gdybym np pracowala na kasie i zlecial mi cukier to bym pierwszy objaw jaki miala to zamglone widzenie, niepokoj, strach,silny glod na slodkie, zawroty glowy,  nastepnie by dochodzily ataki paniki, wiec bym musiala natychmiast przerwac oblugiwanie klientow,wyjsc od kasy przy czym ze strachu wogole logicznie nie myslec tylko szybko zezrec cos z glukoza i na srodku sklepu czy tam supermarketu doslownie na samej podlodze usiasc i odczekac az atak mi przejdzie. No nie wyobrazam sobie,zeby szef lub szefowa byli zadowoleni z takiego widoku, ale jak mam atak hipoglikemii polaczony z atakiem paniki to mam tak czesto,ze po.prostu musze usiasc na ziemi  podlodze,chodniku itp i odczekac ten atak po wzieciu gluozy, gdy jestem w domu i mi cukier zleci to musze odczekac w lozku- nie umiem robic nic zadnych czynnosci ani sprzatac, ani z kims przez tel rozmawiac  ani sie skupic na niczym, wiec jakbym  w miejscu pracy dostala atak hipoglikemii polaczony z siilnym atakiem paniki to nie byla bym w stanie pracowac  tylko kazdy by musial  odczekac az objawy mi przejda.

New Me napisał/a:

She19891989 napisał/a:

Wątek poszybował w inną stronę. A ja z ciekawości dopytam, nie boisz się tego,że będąc na zasiłkach które mogą się skończyć będziesz musiała iść do pracy? Długa masz przerwę? Przy tak bardzo zmieniającym się rynku pracy gdzie trzeba mieć ciągle rękę na pulsie aby zdobywać nowe umiejętności można naprawdę długo tej pracy szukać i koniec końców czasem iść do gorszej pracy niż pierwotnie zakładano.
Moi znajomi którzy są bardziej techniczni ode mnie szukają po 3/4 miesiące pracy.

Nie boje sie, poniewaz mam chorobowy zasilek, a ten zasilek to sie nie skonczy,bo to by oznaczalo, ze wiele chorych ludzi by musialo isc do pracy, a to wbrew prawu czlowieka jest pewnie, wiec nie beda mnie zmuszac do pracy ani innych ludzi na chorobowym co maja rozne choroby i dolegliwosci. W Anglii to nawet  jak ktos ma depresje, ataki paniki, fobie spoleczna itp zdiagnozowana przez lekarza psychiatre, to tez jest na chorobowym. Jedna dziewczyna ma ataki paniki i nie musi pracowac. Ja nie pracuje,bo mam ataki hipoglikemii, ktore bardzo czesto tez powoduja m in ataki paniki oraz szereg innnych objawow i czesto musze nawet po wzieciu glukozy odczekac dlugo czas az mnie te objawy przejda. Dieta troche tylko pomaga, bo nawet przestrzegajac diety mam te ataki. Gdybym np pracowala na kasie i zlecial mi cukier to bym pierwszy objaw jaki miala to zamglone widzenie, niepokoj, strach,silny glod na slodkie, zawroty glowy,  nastepnie by dochodzily ataki paniki, wiec bym musiala natychmiast przerwac oblugiwanie klientow,wyjsc od kasy przy czym ze strachu wogole logicznie nie myslec tylko szybko zezrec cos z glukoza i na srodku sklepu czy tam supermarketu doslownie na samej podlodze usiasc i odczekac az atak mi przejdzie. No nie wyobrazam sobie,zeby szef lub szefowa byli zadowoleni z takiego widoku, ale jak mam atak hipoglikemii polaczony z atakiem paniki to mam tak czesto,ze po.prostu musze usiasc na ziemi  podlodze,chodniku itp i odczekac ten atak po wzieciu gluozy, gdy jestem w domu i mi cukier zleci to musze odczekac w lozku- nie umiem robic nic zadnych czynnosci ani sprzatac, ani z kims przez tel rozmawiac  ani sie skupic na niczym, wiec jakbym  w miejscu pracy dostala atak hipoglikemii polaczony z siilnym atakiem paniki to nie byla bym w stanie pracowac  tylko kazdy by musial  odczekac az objawy mi przejda.

Wystarczy zmiana polityki, wojna, poważniejszy kryzys i już nie będzie kasy. Żeby było jasne, nikt nikogo nie będzie zmuszał do pracy, bo nikogo nie będzie obchodziło, z czego tacy ludzie będą żyć. Każdy wybiera sobie sam styl życia, bezdomni bardzo sobie chwalą swój śmietnik, bo nie wiedzą jak inaczej mogliby funkcjonować. A ty jesteś młoda, a już wpadłaś w ten system.

Jak bedzie wojna to NIE bedzie pracy, bo firmy i miejsca pracy beda bombardowane. Jak jest kryzys to tez ciezko o prace.  Wtedy wszyscy bedziemy polegac na caritas i innych organizacjach.

W Polsce też jest tak, że ludzie siedzą na zasiłkach czy rentach, nie jest to żadna rewelacja. Część z tych ludzi sobie nie poradzi, bo nie potrafi utrzymać żadnej pracy, są nastawieni roszczeniowo.

noben napisał/a:

Po co Wy tracicie czas na gadanie z tym przygłupem o IQ na poziomie słupka ogrodzeniowego?

Ty wogole nie masz zadnego IQ ,wiec sobie chodz do roboty niezaleznie podlegajac szefowi albo szefowej i sluchaj sie ich przez pol zycia prawie kazdego dnia, zeby dostac wyplate za ktora zaplacisz 90% rachunkow a jeszcze to nazywaj niezaleznoscia... ja wole korzystac z zycia wolnosci, a nie niewoli podlegania komus by musiec zaplacic rachunki, a kasa z rachunkow z kolei trafia do tych na wysokich stanowiskavh

calineczka58 napisał/a:

New Me napisał/a:

Tak wogole to ciekawa jestem kiedy osoby pracujace maja czas wolny dla siebie. Np moja znajoma ma dwojka dzieci 2 latka i 14 latke, no I ona pracuje razem z mezem.  To tak rano juz o 6 musi wstac ogarnac malego do nianki juz go musi o 7 zawiesc, zeby zdarzyc do pracy. W pracy jest 8 godzin czasu. Wraca to musi po drodze odebrac synka, bo jej maz po 12 godzin pracuje. Wraca do domu juz jest jakos 5 wieczor.  Musi wtedy ugotowac obiad, posprzatac,  pobawic sie z dzieckiem,  spedzic czas z corka, porozmawiac z nia,  nawet wieczorem zeby jakis film obejrzec nie ma czasu ,bo jej synek trudno go spac polozyc. Maz jej wraca po 12 godzinach pracy to ze zmeczenie glownie na kanapie l
To taki jeden przyklad,a takich sa tysiace.
Sie zastanawiam, ze ludziom sie podoba takie niewolnictwo zycia, ze nawet nie maja czasu jednej strony ksiazki przeczytac w spokoju i relaksie, a co dopiero robic inne fajne rzeczy tylko cale zycie zapierdzielac jak nie w robocie to w domu i przy dzieciach

Są weekendy, urlopy.. a i  wiecznie tak nie będzie, bo dzieci dorastają, ale te dzieci tych rodziców będą miały szacunek do nich, będą miały wpojone jakieś wartości. A ty co swojej córce przekażesz? Że najlepiej nic nie robić, żerować na kimś i zmieniać co chwilę partnera na innego? Sorry, ale nie trzeba być alkoholikiem spod sklepu żeby stać się patologią...

Taaa juz widze jakie te dzieci maja szacunek,  smarki bez szacunku sie do matek w sklepach odzywaja jak czegos im nie kupia  . A moja corka to akurat moze bedzie pracowac, skad wiesz,ze nie?  A corce na temat pracy nic nie przekazuje sama sobie wybierze droge zycia . Moj ojciec pracuje, moja mama pracowala ponad 10 lat, wiec sorry, ale idac Twoim tokiem myslenia to bym musiala miec przekazane wzorce od matki i tez pracowac ponad 10 lat,  wiec akurat fakt,ze ja nie pracuje NIE oznacza, ze moja corka tez nie bedzie

Jack Sparrow napisał/a:

New Me napisał/a:

Jak bedzie wojna to NIE bedzie pracy, bo firmy i miejsca pracy beda bombardowane. Jak jest kryzys to tez ciezko o prace.  Wtedy wszyscy bedziemy polegac na caritas i innych organizacjach.

Jak jest wojna, to gospodarka wchodzi na inne tryby. Pracy jest od cholery, ale znikają wolności, swobody i luksusy.

Tamiraa napisał/a:

W Polsce też jest tak, że ludzie siedzą na zasiłkach czy rentach, nie jest to żadna rewelacja. Część z tych ludzi sobie nie poradzi, bo nie potrafi utrzymać żadnej pracy, są nastawieni roszczeniowo.

Współpracowałem kiedyś z caritasem i różnymi fundacjami przy pomocy takim ludziom. Jesteś w błędzie. Większość z nich poradzi sobie lepiej od przeciętnego maklera czy prawnika. Ci ludzie mają bardzo duży spryt życiowy i potrafią sobie poradzić w różnorodnych warunkach i potrafią bardzo dobrze kombinować.

Nie poradzą sobie takie buły jak Julka. Bo ona ma dwie lewe ręce i zdecydowanie czegoś tam brakuje pod grzywką.

Nie poradzą sobie za bardzo też ludzie psychicznie chorzy czy niepełnosprawni. Bo ci wymagają ogromnego wsparcia i specjalistycznego leczenia.

W czasach kryzysowych wprowadza się przymus pracy. Tak jak to było w PRLu. Bo brakowało rąk do pracy, a trzeba było odbudować kraj. Poza tym ludzie są mobilni i zwyczajnie pojadą tam, gdzie jest lepiej.

Tak juz to widze np jest lekarz I alurat bombarduja szpital w ktorym on pracuje to juz widze jak sobie znajduje prace w innym szpitalu, ktory tez predzej czy pozniej zostanie zbombardowany. Tez widze jak na wojnie, gdzie wszystko prawie lezy w ruinach pracodawcy rozdaja pracownikom wyplate
Otoz ja wlasnie nam wystarczajaco sprytu, zeby wiedziec jak przerwac i napewno nie jest to zwykla 8 godzinna praca.