Związek i alkohol - Netkobiety.pl

Malak7128 napisał/a:

(...) zachowując się na odległość skrajnie. Raz super z zamiarem terapii, raz znowu po alko wypisując wulgaryzmy. Nie widzieliśmy się już z 2 tygodnie. Najlepsze nastąpiło w sylwestra (którego spędzaliśmy osobno). Kiedy odwiedził się, że spędzam go u znajomych (których poznał) napisał, ze to koniec, bo wie ze go zdradzam. Brak słów.

Człowiek, który został porzucony, bez względu na okoliczności może właśnie wpadać w skrajności pod wpływem silnych emocji i cierpienia. Wtedy miłość zaczyna się przeradzać nawet i w nienawiść i tak w kółko. W jego głowie zaczynają się rodzić podejrzenia co do tego, czy partner naprawdę go kochał, czy był i jest mu wierny. Szarpie się w sobie, bo zdaje sobie sprawę, że po odejściu, partner już nie musi być mu wierny. Chciałby, żeby tak było, żeby wszytko było jak kiedyś. Bolą go jego uczucia, samotność i niemożność bycia obok. Ma wtedy dwa wyjścia. Albo dalej kochać, wiedząc, że przyniesie mu to tylko cierpenie, albo zacząć w swoich oczach degradować drugą osobę, żeby wytłumaczyć sobie, że wcale nie jest tego warta. To akurat nie jest czymś nienormalnym i nie ma nic wspólnego z alkoholem. To jest tylko dygresja.

Będąc alkoholikiem, bo ewidentnie nim jest, to tylko pogarsza sprawę i rodzi jeszcze silniejsze i bardziej skrajne emocje. Szczególnie, że ma poczucie winy, że to on jest winny rozpadowi zwiazku, które będzie topił własnie w alkoholu, bo inaczej nie potrafi. Choćby nie wiem jak kogoś kochał, to z uzależnieniem nie może wygrać, bo z Twojego opisu, on nawet nie wszedł na początek tej ścieżki. Wyjście z czegoś takiego jest bardzo trudne i czasochłonne. Niektórym to się w ogóle nie udaje, albo dzieje się to po wielu latach. Bywa, że dziesięcioleciach.

Niestety codziennie towarzyszy mi „jakiś” strach. Dla mnie to jest definitywnie zamknięte. Jedynie pragnę zaznać już spokoju.

Nie chciałabym zmieniać miasta, ale myślę o zmianie mieszkania.

Malak7128 napisał/a:

Niestety codziennie towarzyszy mi „jakiś” strach. Dla mnie to jest definitywnie zamknięte. Jedynie pragnę zaznać już spokoju.

Bardzo współczuję sytuacji. Niestety trochę to może jeszcze potrwać, zanim odpuści.

Malak7128 napisał/a:

Nie chciałabym zmieniać miasta, ale myślę o zmianie mieszkania.

Dobry pomysł. Poza tym może warto zaopatrzyć się w jakiś gaz pieprzowy, albo paralizator.
Obyś nigdy nie musiała z nich skorzystać, ale lepiej być przygotowanym na różne scenariusze.
Swoją drogą, daleko masz do rodzinnego domu? Może przydałoby się jakiś czas pobyć z bliskimi?