Związek i alkohol - Netkobiety.pl

Tak bywa, że jak się zamieszka razem wychodzi szydło z worka, czyli prawdziwe oblicze.
Sama miłość nie wystarczy, żeby dało się żyć wspólnie, a problemy dopiero przed wami, z którymi razem trzeba stawiać czoła.

Dlatego, to Ty powinnaś zerwać, bo nie masz z nim przyszłości.

Dziękuję za odpowiedź.
Tak jak pisałam, on raczej problemu nie widzi, bo to jest tylko „jedno” piwo i ja jestem „przewrażliwiona”. Po różnych takich wyzwiskach on wiele nie pamięta i nawet potrafi nie przeprosić na drugi dzień. Śpi wtedy poł dnia. Jestem totalnie rozwalona emocjonalnie, a on sobie z tego nic nie robi. Wszystko byłoby łatwiejsze, gdyby można było odciąć uczucia

Wynajmujemy, umowa na mnie.

Może to trochę brutalne ale ja nie widzę sensu waszego związku. Jeśli nie chcesz go zostawić to może taka rada nagraj go jak się zachowuje po alkoholu a jak to później obejrzy może się zdecyduje na AA. Pozdrawiam Iza.

Wątpię, żeby to odniosło oczekiwany skutek. Lepiej jak oboje zamieszkają oddzielnie. Autorka przede wszystkim powinna zadbać o siebie. Może także poszukać pomocy w Poradni AA jako osoba współuzależniona.
To Ty musisz być teraz stanowcza i zdecydowana. On będzie Cię straszył, groził, wyzywał, poniżał tylko po to, aby osiągnąć zamierzony cel, czyli żebyś Ty "zmiękła" i odpuściła.

Jak nie dotrze, pozostaje po uprzedzeniu wystawić walizki za drzwi albo wymówić wynajem i już samej przeprowadzić się do innego mieszkania.

Nie patrz na ludzi. Jest takie powiedzenie "umiesz liczyć to licz na siebie". Z tego co piszesz wynika, że jeśli sama sobie nie pomożesz to nikt Ci nie pomoże. Więc pomóż sobie, nieważne co jego bliscy będą gadać. Ludzie gadali i będą to robić, szczególnie w sytuacjach, żeby komuś jeszcze bardziej dokopać.
Teraz Twoim priorytetem jest ratowanie siebie, powrót do równowagi. Musisz znów stanąć mocno na nogach, ponownie nabrać pewności siebie.

Doskonale Cię rozumiem. Co do jego nieskazitelnej opinii w pracy to wkrótce skończy się, szybciej niż myślisz. Alkohol to "załatwi". Na pewno o tym jeszcze usłyszysz.
Jak to mówią, tego kwiatu to pół światu, ale najpierw powinnaś "wrócić do normy".

Każdy alkoholik na początku pilnuje się, ale z czasem uzależnienie wygrywa i go niszczy i wszystko wokół niego. Jeśli z nim zostaniesz to zniszczy i Ciebie. Póki jest jeszcze czas to wyskakuj z tej Waszej wspólnej łodzi, bo ona już tonie.
Nawet, gdybyś uzyskała setki porad, tu na forum czy w realnym życiu, to i tak Ty będziesz musiała podjąć decyzję co do przyszłości. Nikt tego nie zrobi za Ciebie.

Wiem doskonale o tym. Nigdy nie sądziłam, że stanę przed decyzją, gdzie będę kogoś kochać, a będę musiała się rozstać boli cholernie.

Teraz boli, to prawda. Za jakiś czas stwierdzisz jednak, że pomimo wszystko podjęłaś jedyną i słuszną decyzję. Związek jednostronnie oparty na alkoholu czy miłość jednostronnie oparta na alkoholu = przegrana życiowa, obustronna.

Każda część miasta przypomina mi o wspólnie spędzonym czasie. To trudne. Najchętniej bym przespała kilka tygodni.

Najlepiej będzie jak sama go spakujesz i walizki wystawisz na klatkę schodową. Jak widać innej opcji już nie ma. To co napisałem wcześniej o ewentualnej wspólnej terapii w poradni AA właśnie zdezaktualizowało się.
Teraz to być albo nie być dla Ciebie.

Ponieważ podałaś znacznie więcej informacji. Twój pierwszy post nie obfitował w takie szczegóły jakie potem podałaś. Co do leczenia w poradni AA to powiem tak. Ty znasz go najlepiej. Jeśli uważasz, że uda Ci się namówić go na to to spróbuj. Tylko z drugiej strony patrząc na to, czy chciałabyś żyć w ciągłej niepewności, że kiedyś może wróci do tego. "Suchy" alkoholizm niczego Tobie nie gwarantuje. 
Teraz to musisz ochłonąć, nabrać dystansu do tego. Złość, rozczarowanie, gorycz i inne temu podobne emocje są najgorszymi doradcami.

Wspomniałaś o jego bliskich. A Ty masz swoich bliskich, swoją rodzinę, rodziców, rodzeństwo, przyjaciół?

Nie, jesteś calkowicie normalna i nie masz za dużych wymagań. To są zwykłe ludzkie oczekiwania. Ale życie lubi płatać "figle", po których nie jest nam do śmiechu. Niestety.
Skoro masz swoich bliskich to może z nimi spędź święta. Pomyśl o tym.

A gdzie jego milosc do Ciebie na ktorym miejscu?. Dobrze,ze w tym cyrku dzieci nie ma,bo by tak bylo, zeby Ciebie tlukl a Ty zamiast uciekac to bys jeszcze do niego szla z dziecmi. Sama jestes to Twoj wybor

I ciągle słyszałam/slysze, ze on jest szczęśliwy i chciałby żebym ja była. Nie wie czemu nie jestem. Byłam szczęśliwa, kiedy był „normalny”…

Taki facet to skarb,  pewnie niejedna Ci zazdrości.

Odejdź od niego, to rokuje na związek, w którym się nic nie zmieni a za 30 lat stwierdzisz, że zmarnowałaś ostatnie 30 lat życia na niego.

Tak czytam i nic nie ma w opisie zachęcającego, by któraś chciała z nim być. Pije, poniża, jest wybuchowy, ,wpędza Cię w poczucie winy, że przez Ciebie pije. Same normalnie zalety.

Autorko. Albo jesteś trolem albo niespełna rozumu. Wszyscy Ci napisali aby wiać z tego związku i totalnie odciąć się od tego mężczyzny. Tu nie ma co dalej rozmyślać. To alkoholik.  Nawet jak przestanie pić, to niebezpieczeństwo będzie wisieć nad nim i Tobą. Już zaczął traktować Cię źle. Nie piszę - przemyśl. Tylko uciekaj od niego jak najdalej. Nie daj się nabrać na słowa i jakieś maślane gesty, tym bardziej, że są święta i zbliża sie Nowy Rok.  Ani nawet na zbliżenia fizyczne, żebyś nie zaszła w ciążę. Uciekaj od niego.

Jeszcze jak ktoś po piciu ma tendencje do lepszego humoru przytulania się i funkcjonuje dobrze w społeczeństwie.. to można myśleć. Ale jak ktoś się upija na agresywnie i zaczyna robić patologie to raczej nie prowadzi to do niczego dobrego, patologiczna osoba po alkoholu z czasem stanie się również patologiczna bez alkoholu. A rzucanie przedmiotami i wyzwiska to już droga w jedną strone i nie ma co się męczyć z patusem.

Alessandro, dziękuję bardzo za wyczerpujące odpowiedzi. Wyprowadził się, po czym chciał to odbudować, zachowując się na odległość skrajnie. Raz super z zamiarem terapii, raz znowu po alko wypisując wulgaryzmy. Nie widzieliśmy się już z 2 tygodnie. Najlepsze nastąpiło w sylwestra (którego spędzaliśmy osobno). Kiedy odwiedził się, że spędzam go u znajomych (których poznał) napisał, ze to koniec, bo wie ze go zdradzam. Brak słów.

Już przestałam się godzić.

Czyli najlepiej też będzie zablokować i usunąć online? Bo coś próbuje pisać.

Jeśli uważasz, że on jest elementem destrukcyjnym w Twoim życiu, że stanowi blokadę to zakończ definitywnie wszystko i nie oglądaj się za siebie.
Na pewno masz wiele pomysłów na siebie, na swoje życie. W tej chwili to przyszłość powinna być Twoim priorytetem. Zacznij siebie stawiać na pierwszym miejscu, zacznij myśleć o sobie jako o najważniejszej osobie, zacznij traktować własne potrzeby jako najważniejsze. To jest egoizm, ale ta jego lepsza, zdrowsza strona.
To Twoje życie i Twoje decyzje.

Usunięty, zablokowany.

Każda kropla alkoholu, którą wypił, była moją winą i ją urządzałam mu koszmar (facepalm). Przerobię ten temat z psychologiem. Jak to on powiedział „nie wyobrażam sobie życia bez piwa”.

Myślę, że już zaczęłam na końcu związku, bo bałam się odezwać. Nie raz słyszałam, "musiałem wypić całą butelkę wina, bo mnie wkur...". A kiedy chciał to naprawić, to słyszałam, że "no nie może być tak, że ja idę się napić, bo się przypier....". Z resztą to człowiek, jak się okazało, który każde swoje jakiekolwiek niepowodzenie tłumaczy innymi ludźmi, okolicznościami. Nie bierze odpowiedzialności za siebie. Łatwo mi nie jest, ale próbuje na nowo poukładać swoją rzeczywistość i otoczenie. Wciąż wypisywał, to mogłoby trwać miesiącami, więc zablokowanie daje mi odrobinę spokoju i wytchnienia.
Dziękuję!

Dziękuję za wsparcie. Mimo blokad, nie ustaje w kontakcie wysługując się bliskimi osobami. Koszmar.

Wysługuje się swoimi bliskimi, żeby nawiązać ze mną kontakt. Wszystko blokuje.

Niestety codziennie towarzyszy mi „jakiś” strach. Dla mnie to jest definitywnie zamknięte. Jedynie pragnę zaznać już spokoju.

Człowiek, który został porzucony, bez względu na okoliczności może właśnie wpadać w skrajności pod wpływem silnych emocji i cierpienia. Wtedy miłość zaczyna się przeradzać nawet i w nienawiść i tak w kółko. W jego głowie zaczynają się rodzić podejrzenia co do tego, czy partner naprawdę go kochał, czy był i jest mu wierny. Szarpie się w sobie, bo zdaje sobie sprawę, że po odejściu, partner już nie musi być mu wierny. Chciałby, żeby tak było, żeby wszytko było jak kiedyś. Bolą go jego uczucia, samotność i niemożność bycia obok. Ma wtedy dwa wyjścia. Albo dalej kochać, wiedząc, że przyniesie mu to tylko cierpenie, albo zacząć w swoich oczach degradować drugą osobę, żeby wytłumaczyć sobie, że wcale nie jest tego warta. To akurat nie jest czymś nienormalnym i nie ma nic wspólnego z alkoholem. To jest tylko dygresja.

Będąc alkoholikiem, bo ewidentnie nim jest, to tylko pogarsza sprawę i rodzi jeszcze silniejsze i bardziej skrajne emocje. Szczególnie, że ma poczucie winy, że to on jest winny rozpadowi zwiazku, które będzie topił własnie w alkoholu, bo inaczej nie potrafi. Choćby nie wiem jak kogoś kochał, to z uzależnieniem nie może wygrać, bo z Twojego opisu, on nawet nie wszedł na początek tej ścieżki. Wyjście z czegoś takiego jest bardzo trudne i czasochłonne. Niektórym to się w ogóle nie udaje, albo dzieje się to po wielu latach. Bywa, że dziesięcioleciach.