Czy kobieciarz może się zmienić? - Netkobiety.pl

Po prostu temat jest dość kontrowersyjny, stąd taka nierówna dyskusja.
Jakby wrócić stricte do meritum, to nadal uważam, że chłopak jest do odstrzału i tyle.
Szkoda życia na takiego śliskiego typa, który przy okazji może swoją kobietę zarazić jakimś syfem.
Na miejscu Autorki bym się porządnie przebadała, jeśli uprawiała z nim seks.

Przykre jest to, że niestety w sytuacjach podbramkowych większość ludzi w ten sposób by się "tłumaczyła". Zrobią wszystko, byle tylko zrzucić z siebie odpowiedzialność..

a ja znow mam troche odmienne zdanie, bo po pierwsze - ludzie sie zmieniaja, a po drugie - byc moze on pod wplywem kolegow, chcac im dorownac, byc taki fajny jak oni i byl takim chamem, a teraz ma wyrzuty sumienia..

Nigdy nie sprawdzimy co siedzi w glowie drugiej osobie.

Wiesz, ja nie twierdzę, że człowiek, gdy popełni nawet duży błąd, zasługuje już tylko na wieczne potępienie.
Jeśli odrobił lekcję i szczerze żałuje swojej przeszłości, to pewnie bywa, że zachodzi w nim prawdziwa zmiana.
Ale trzeba mieć konkretną mentalność, by wejść z taką osobą w relację i jej tego potem nie wypominać.
Nie można stawiać siebie na pozycji wyższej niż ten "wybrakowany" partner, bo co to by był za związek?
Albo go niejako rozgrzeszasz i otrzymuje czystą kartę, albo daj sobie i jemu spokój. Niech szuka dalej.
Mnie osobiście zawsze obrzydzali goście, którzy latali za każdą spódniczką, ale są kobiety, które nie mają z tym problemu.
Po tym, co pisała Soya o nim oraz o samej sobie, nie wydaje mi się, by była jedną z nich.

P.S. Dla mnie w takich sytuacjach presja grupy to kiepskie wytłumaczenie. Są pewne granice.
Bo co, jakby chciał dorównać kolegom w znęcaniu się nad zwierzętami, albo biciu bezdomnych?
Jakby był chłopaczkiem ledwo po liceum, to jeszcze by można zrozumieć, że głupi, ale miał 25 lat.

Owszem, ale czy presja grupy może nas tłumaczyć w każdej sytuacji?
Czy jak ktoś mnie namówi na kradzież, to moja wina, że się zgodziłam, czy tego kogoś, bo mnie przekonał?
Chłopak miał swoją głowę, mógł myśleć samodzielnie. W ostateczności od towarzystwa się odciąć.
Mnie też wiele razy koleżanki namawiały na różne dziwne imprezy. Odmawiałam i nie miałam już koleżanek.
Takie życie. Lepiej żyć w zgodzie ze sobą, niż puszczać się, albo kraść, żeby ktoś Cię lubił.

Nie do końca tak było, bo od początku pisała, że ona jest z zupełnie innej ligi niż on.
Czyli już przychodząc tu, uważała, że jest od niego jakby nie patrzeć wyżej. Że jest lepszą partią.

Widziała ich wiadomości, a on sam się później przyznał, więc chyba jednak tak było.
Oczywiście mogli między sobą koloryzować, jak to faceci, ale generalnie taki styl życia prowadzili.
Na ten moment widać, że dziewczyna jeszcze się waha, czy powinna go sobie odpuścić, czy dać mu szansę.
Chyba się nie spodziewała, że zobaczy na forum aż tyle głosów przeciwko niemu.

Wiesz, ja nawet nie mówię o jakichś totalnych odklejkach, jak dołączanie na fejsie do grup typu "przygarnę więźnia". Chodzi bardziej o taki naiwny, bezkrytyczny zachwyt nad jakimś bohaterem, który ewidentnie ma problem ze sobą, ale poznał dziewczynę i się zakochał, więc teraz już wszystko będzie dobrze. Ona odwzajemnia uczucie, a ich miłość jest prawdziwa, taka jedyna w swoim rodzaju, więc co tam, że chłop ma w głowie syf, przy niej na pewno stanie się lepszym człowiekiem. To dość powszechne zabiegi w filmach i serialach, a pewna grupa kobiet pieje nad takimi typami z zachwytu. Potem same fantazjują o bad boyu, którego będą mogły uratować, tak, jak małe dziewczynki marzą o książętach i rycerzach. O ile to pozostaje w sferze marzeń, to spoko, kto komu zabroni, ale gorzej, jak to przenoszą na rzeczywistość.

W sprawie przejawiania chęci czy zdolności "naprawczych" w stosunku do innych osób, to akurat niestety/stety Panie górują nad nami bez dwóch dwóch zdań. Zakres patologicznych zachowań czy trudnych przypadków bywa wręcz niewyobrażalny. Wspólną cechą bywa uporczywe trzymanie się takiego gościa, żeby się chyba wykazać przy pokonywaniu kolejnych trudności. Tak najprawdopodobniej swoiście pojmują przejawianie uczuć wobec faceta. Zamiast przeznaczyć cały swój wkład dla budowania wzajemnych relacji, wykańczają się emocjonalnie, próbując za wszelką cenę wyprowadzić gościa na dobrą drogę. Przecież skala negatywnych doświadczeń, jakie takie kobiety spotykają bywa tak wielka, że ciężko uwierzyć, że same z siebie chcą w tym trwać. Najwidoczniej, podążają pewnymi utartymi schematami przyjętymi choćby w dzieciństwie.

Odnośnie tematu wątku:
Kieruję się tym, co jest napisane w danej historii. Skoro Autorka opisuje pewne zdarzenie czy kawałek swojego życia, to przyjmuje, że większość z tego jest prawdą. Dlatego odnoszę się bezpośrednio do przytoczonych faktów a one są takie, że facet chciał zabłysnąć przed kumplami, wyznającymi podobne "zasady". Nawet jeśli to wszystko było stricte na pokaz to raczej też niezbyt dobrze o nim świadczy, skoro potrafi udawać i manipulować, odrywając teatrzyk przed swoimi ziomkami.

Związek wydaje mi się zbyt ryzykowny, więc nie będę go kontynuować.

Pogarda do kobiet myślę, że wyjdzie z niego prędzej czy później (pewnie po dziecku i po ślubie, jak już będzie "zaklepane").

Co do presji otoczenia, to on prowadził takie życie z grupą kolegów, o których pisałam, ale także wcześniej jeszcze na studiach. Inne miasto, inni ludzie, ale schemat się powtórzył.

Do zdrady z jedną byłą mi się przyznał, ale zdradzał także dziewczynę, z którą był tuż przede mną (to wynikało ze screenu rozmowy z inną, który wysłał do kolegów). Podejrzewam, że w moim przypadku to byłaby kwestia 2-3 lat. Nigdy się nie dowiemy.

Do tego pozostałe red flagi, które też są istotne. Dzięki za wszystkie odpowiedzi, uciekam leczyć złamane serce.

No i dobrze. Facet nie rokowal, ma paskudny charakter i jak zdradzal wielokrotnie, to i ciebie by zdradzil. A i kobieciarzem bym go nie nazwala, predziej mizoginem-kurwiarzem.