Partner unika zbliżeń - Netkobiety.pl

Akurat to w niczym nie przeszkadza. Smutne jest to, że po  tylu latach, kiedy dojrzeliście, partner stwierdził, że dla dobra dziecka nie chce się rozstawać jakbyś była środkiem do celu. Znam takie związki, które wcześniej zaczęły - na palcach można policzyć. Jest to bardzo trudne, kiedy z fazy początkowej - okresu nastoletniego, związek musi przejść do fazy dojrzałej. Nie wszystkim się udaje. W sytuacji, gdy nie pociągasz partnera, jest to dla ciebie podwójnie trudne. Wspomniałam o pomocy psychologicznej, bo nie wierzę, żebyś sama z tym poradziła. Mogę się mylić, nie piszę, że koniecznie. Uważam, że ty też masz prawo decydowania o sobie, nie tylko twój partner, który teraz dopiero staje się dojrzałym mężczyzną i nie wierzę, żeby też nie miał swoich potrzeb, jak to nazwałaś.

Nom, bawia sie w powazne zwiazki za szybko, pozniej szybko dom i pieluchy, a kolo 30stki zdaja sobie sprawe, ze jednak troche przegapili mlodosc i zaczyna im sie nudzic...

W wieku około 30 lat, jest się zupełnie innym człowiekim, niż się było w wieku lat 17. Ma się zupełnie inne spojrzenie na związki i na życie, ma się inne potrzeby.
Pisanie, że się zakochaliśmy niczego nie wyjasnia i nie tłumaczy. Miłość jest ślepa. A w życiu trzeba dobierać takie środki i takich ludzi, żeby przynajmniej w jak najdłuższym okresie być szczęśliwym. Tu zdaje się ten okres się kończy, a prawie całe zycie przed tobą.

17 lat to, najwyższy czas, aby zacząć związki z płcią przeciwną.
W tym wieku jak człowiek kocha, to myśli, że już na zawsze.
Gdy w tym wieku się słyszy i czyta, że bardzo niewielka ilość związków potrafi przetrwać do małżeństwa i potem przez całe życie być ze sobą, to niemal każdy z nas miał wrażenie, że właśnie jego pierwszy związek będzie tym wyjątkowym,  a wspaniała i wielka miłość pokona wszystkie przeszkody  i trwać będzie aż po grób. Taka miłość wydawała się cudowną, wspaniałą bajką, spełnieniem marzeń . Jeśli ktoś tego już nie pamięta, to albo jest bardzo stary, albo nigdy nie był szaleńczo zakochany.

Problem z tą cudowną nastoletnią miłością jest taki, że gdy już przetrwa, często partnerom ( najczęściej właśnie mężczyźnie) czegoś w życiu zaczyna brakować. Był tu swego czasu fajny facet -Edek z Krainy Kredek. On też był ze swoją żoną od nastoletnich lat, byli swoją pierwszą miłością, mieli dzieci, kasę, pozycją, duży dorobek, żona była niezła laska, a jego od czasu do czasu nurtowało pytanie jak by to było z inną kobietą. Nie chciał tracić swojej rodziny bo był z żoną bardzo szczęśliwy, no ale jak by to było z inną... I paru innych facetów, których zony były ich pierwszymi miłościami , tez o tym pisało.
Więc w sumie nie wiadomo czy się cieszyć, że ta pierwsza miłość była tak wielka, że przetrwała lata.

W tym przypadku zaczyna mi to wyglądać na przechodzony związek. Jest dziecko, dziewczyna jest ładna, dobrze z nią jest, no ale iskry już brak.
On się po prostu nudzi. Jeszcze mu tylko ciepłe kapcie do łóżka podawać i zaraz się zacznie rozglądać za inną.

Żeby taki związek rozpalić potrzebny jest jakiś wstrząs. Oni się muszą zakochać w sobie na nowo.
Muszą się zobaczyć w innym światle. Tu głaskanie czy proszenie jest szkodliwe, tu trzeba zrobić związkową rewolucję aż się facetowi pod ogonem zapali.  Trzeba go wyrwać  z tego marazmu, tej jednostajnej codzienności.

Żeby się w Tobie zakochał na nowo musisz go  zafascynować.