A jeżeli nic nie zapowiadało rozstania ? - Netkobiety.pl

Magda2929 napisał/a:

wieka napisał/a:

Ale przecież Ty nic nie zrobiłaś nie tak, nawet tak nie myśl.
Jedynie to za bardzo go kochałaś i bezgranicznie ufałaś, a to jest zarezerwowane tylko dla swoich dzieci.

Musisz uzbroić się w cierpliwość.

No będzie musiał się odezwać , ma pełno rzeczy u mnie . Tylko nie wiem co ja mam zrobić . Z jednej strony mam ochotę prosić żeby to przemyślał a z drugiej jak sobie przypomnę co mi zrobił , jak mnie potraktował ..

Wyobraź sobie, że zostajesz. I co ? Codziennie z tyłu głowy masz strach czy, aby za chwilę on nie zniknie z zerwaniem w tle. Zafundujesz sobie emocjonalną huśtawkę co spowoduje spustoszenie w Twojej psychice. A układanie od nowa 'puzzelków' to wierz mi sztuka dla wytrwałych. Bardzo ciężka, mozolna, trudna praca. Odradzam, stanowczo.

Po pierwsze nie dzwon do niego, nie pisz. Robiąc to utwierdzasz go w przekonaniu że w sumie dobrze zrobił, że od Ciebie odszedł.

Po drugie, to nie jest rzadkie zachowanie faceta który jest super czuły, następuje eksplozja miłości i czułości zaraz przed jego odejściem. To jest bardzo bardzo często stosowana praktyka, że obiecuje, planuje, nawet mówi o zaręczynach, wspólnym wyjeździe żeby za pare dni odwalic taka akcje. Ja sama nie zdobyłam odpowiedzi na to zachowanie, nie wiem czemu oni tak robią, co im to daje, ale moim zdaniem to poprawia jakoś ich samopoczucie i zdanie o sobie samych, że nie są tacy zli i tak dalej. Także nie przywiązuj się do tego co on tam ci nagadał a to co faktycznie ZROBIŁ.

A zrobił i robi coś najbardziej chujowego na świecie, odchodzi bez słowa, dorosły mężczyzna, nie ma odwagi w twarz powiedzieć, że to koniec, zmierzyć się z Twoim bólem, z tym że jednak nie do końca jest taki super jak sam sobie to w swojej głowie wykreował.

Nie ma rady na to co się stało, odszedł i musisz to godnie znieść. Bez pisania, błagania. Pamiętaj, 10 lat byłaś sama, zmagalas się z trudami samotnego macierzyństwa, ze śmiecia męża - widzisz nie jest tak, ze go potrzebujesz do życia i oddychania.

Ale wiem, ze to boli i tego bólu nie da się obejść. Kiedyś ktoś napisał na forum, chyba Orzyc okazji mojego wątku coś co mnie uratowało przed zrobieniem głupich rzeczy, brzmi to mniej więcej tak (albo coś pomieszałam, ale sens pownien być ten sam) emocje mijają, konsekwencje zostają.
Uczucie poniżenia może zostać a godność to jest najcenniejsza rzecz jaką masz, za rok będziesz z siebie dumna, ze nie prosilas tego frajera i tchórza w jednym o to, żeby łaskawie wrócił czy się odezwał.

Doceń dobry czas z nim, zapamiętaj jak odszedł, pozwól sobie być smutna a za jakiś czas, może pół roku może rok będzie lepiej. Zawsze jest

Asia2006? napisał/a:

Magda2929 napisał/a:

Szczerze mówiąc bardzo chce kochać jego . Jako wdowa z małym dzieckiem miałam naprawdę ciężko . To on o mnie długo zabiegał , to on mnie otworzył . Bałam się bardzo zaufać ale jemu zaufałam .

Magda2929 u mnie było identycznie. Starał się, zabiegał, i to jak, przy nim rozkwitłam, jaki on był kochany przez kilka pierwszych miesiecy. A na koniec ? Kłamstwa i zdrada. Z kim ? Z sąsiadką z naprzeciwka. Zaczęło się od zwykłych spojrzeń. Potem rozmowa, a potem wspólny grill na którym musiało być coś fizycznego i umowa pod tytułem zaczekaj pogonię dziecioka i wrócę do Ciebie. Mój był starszy ode mnie o 19 lat. Byłam z nim 3 lata. Bardzo żałuję, że go poznałam. Doprowadził mnie do ruiny psychicznej. Składanie siebie to najbardziej bolesne zadanie jakiego podjęłam się na przestrzeni swojego życia.

Bardzo mi przykro , nie mogę uwierzyć ze udziwgnelas ten ból . Jak się dowiedziałaś ? Rozmawiał z Tobą ? Zgłosił się po rzeczy ? Co zrobiłaś ?

Dopiero się wybiera , to świetna okazja i z góry uznałam ze jak tak się kochamy to przetrwamy , byłam pewna jego uczuć , czułam się bezpiecznie , nie dał mi powodu żebym sadziła inaczej . Masz racje czy po tym wszystkim bym go przyjęła? Pomruk co mi zrobił , to sadze ze kłamał z ta wielka miłością  do mnie, ze to wszystko było kłamstwo . Mam świadomość ze zachowal się beznadziejnie ale gdzieś liczę ze będzie miał dobra wymówkę . Jestem naiwna wiem .

A mi to wygląda jakby autorka coś odstawiła i on poprostu się wycofał. Znamy tylko jedną stronę medalu. Nie znamy jego strony.

A mi to wygląda jakby autorka coś odstawiła i on poprostu się wycofał. Znamy tylko jedną stronę medalu. Nie znamy jego strony.

Farmer, na 99% się mylisz, i zagranica ma imię.

Nie Magda, on nie jest chory. Nic mu nie jest, myślę że ma się całkiem dobrze. Usunął Cię ze swojego życia, bo tak jest najłatwiej, uciec i się schować.
Pomysł, jak mogłabyś ponownie komuś takiemu zaufać, mogłabyś? Czy każdego dnia zastanawiałabys się czy znów nie odejdzie i nie ucieknie. Wiem, ze na chwilę obecną wszystkie nasze - nie jest wart, nie jest godzien raczej mało do ciebie dotrze. Ale za jakiś czas dotrze i będziesz porządnie wkurzona, ze taki frajer istnieje, a jest ich całkiem mnóstwo. Małych, tchórzliwych chujków.

Poczytaj jak to jest podczas rozstania, to bardzo silne emocje, najpierw jest szok, niedowierzanie, nadzieja, długo nadzieja, a potem dochodzi, ze tego człowieka już nie ma w Twoim życiu i więcej nie będzie. To najgorszy moment, najbardziej bolesny. I tu musisz bardzo otoczyć się troska.
Na tym etapie jest szansa największą na głupoty i zaniedbanie siebie.

Twoim zadaniem jest teraz, zero alkoholu, telefonu. Spotykaj się z kimś mądrym i kimś kto chce dla Ciebie dobrze. Jedz zdrowo, wysypiaj się. Przede wszystkim pamiętaj, ze tu nie chodzi o Ciebie a o niego. On ma problem.
I nie jest powiedziane, ze Cię nie kochał. Pewnie na swój sposób kochał, ale tego typu mężczyźni na dana chwilę wierzą w to co czują a potem, a potem panta rei.

Współczuję, ale dasz sobie rady. Każda z nas była w tym miejscu, gdzie wielka miłość, z wielkimi planami i wielkimi wyznaniami znika, bez śladu. I zostaje się z dziura w sercu. Bardzo dużą, często już niemożliwa żeby nie było blizny, nie boli chociaż na zmianę pogody się odzywa ale kuruj się, bo ostatecznie jednak wychodzi się z tego cało.

Magda2929 napisał/a:

Asia2006? napisał/a:

Magda2929 u mnie było identycznie. Starał się, zabiegał, i to jak, przy nim rozkwitłam, jaki on był kochany przez kilka pierwszych miesiecy. A na koniec ? Kłamstwa i zdrada. Z kim ? Z sąsiadką z naprzeciwka. Zaczęło się od zwykłych spojrzeń. Potem rozmowa, a potem wspólny grill na którym musiało być coś fizycznego i umowa pod tytułem zaczekaj pogonię dziecioka i wrócę do Ciebie. Mój był starszy ode mnie o 19 lat. Byłam z nim 3 lata. Bardzo żałuję, że go poznałam. Doprowadził mnie do ruiny psychicznej. Składanie siebie to najbardziej bolesne zadanie jakiego podjęłam się na przestrzeni swojego życia.

Bardzo mi przykro , nie mogę uwierzyć ze udziwgnelas ten ból . Jak się dowiedziałaś ? Rozmawiał z Tobą ? Zgłosił się po rzeczy ? Co zrobiłaś ?

Sama nie wiem jak to przeżyłam. Pierwsze tygodnie wyparłam ze świadomości, zupełnie ich nie pamiętam. Ból psychiczny był tak duży, aż do progu bólu fizycznego. Naopowiadał mi bzdur typu jesteś dla mnie za dobra, ja po śmierci (samobojczej) syna chce być sam, masz ze mną źle, poszukaj kogoś, z kim stworzysz normalną rodzine. Odeszłam. Zrobił się dla mnie okropny. Krzyczał. Obwiniał o wszystko. Powodem była ona. Dawna partnerka z którą się kiedyś rozstał. Prawdy dowiedziałam się widząc ich razem po tygodniu od naszego rozstania. Zrobiłam wszystko co najgorszego można zrobić. Dziś mi wstyd. Zrobiłam z siebie idiotke podchodząc do nich i gratulując mu szybkiego pocieszenia się. Potem rozpaczliwe SMS, SMSy obraźliwe. Kilka jego telefonów z próbami wyjaśnień, tłumaczył się pokrętnie. Właściwie raz za razem tylko go gasiłam, zero logiki w wypowiedzi. Mój najprawdopodobniej miał rys narcystyczny bądź absolutnie nim był w wersji ukrytej. On u mnie nie miał nic co należy do niego. Ja zostawiłam coś u niego, poprosiłam aby mi oddał. Kiedyś już raz się rozstaliśmy. Miałam coś, co należało do niego. Po prostu odwiozłam mu i postawiłam na teren posesji. Bezkontakowo. Nie bierz przykładu z mojego kretyńskiego zachowania (emocje mną poniosły i bardzo tego żałuję) I zachowaj dumę i względny zewnętrzny spokój. Nie pisz, nie dzwoń, nie reaguj. Na rzeczach najprawdopodobniej mu nie zależy. On już żyje innym życiem. W takich momentach najlepiej jest wylaczyc emocje (wiem, że to bardzo trudne) I spojrzeć realnie na relacje i całokształt osoby, która myślało się, że się zna. Magda2929 dasz radę. U mnie oprócz śmierci jego syna był jeszcze stan przednowotworowy. On zaraził mnie jakimś świństwem i zostawił dla innej. Śmierć, podejrzenie raka i kłopoty zdrowotne i jego odejscie. Kwartet idealny na załamanie nerwowe. Jeszcze całkiem niedawno miałam niefajne myśli. Wciąż się zbieram. Byłam zbyt wrazliwa żeby to znieść. I  też zadawałam sobie gro pytań na które dziś nie potrzebuje odpowiedzi.

Magda2929 napisał/a:

Asia2006? napisał/a:

Wyobraź sobie, że zostajesz. I co ? Codziennie z tyłu głowy masz strach czy, aby za chwilę on nie zniknie z zerwaniem w tle. Zafundujesz sobie emocjonalną huśtawkę co spowoduje spustoszenie w Twojej psychice. A układanie od nowa 'puzzelków' to wierz mi sztuka dla wytrwałych. Bardzo ciężka, mozolna, trudna praca. Odradzam, stanowczo.

Nie wiem jak żyć bez niego

Ułożysz sobie swoje życie na nowo tak jak każdy z nas. Mnie bardzo pomogła literatura i psychoterapia. Prowadziłam dzienniki. Pisałam listy. Oprócz totalnego zbłaznienia, którego dokonałam wykonałam ogromny progres. Tylko tyle, że mój związek był bardzo toksyczny z przemocą psychiczną w tle. On stosował wobec mnie różne sztuczki psychofaga. Gaslighting był na porządku dziennym, gotowanie żaby też, kłamstwa, zdrady, poniżanie. To mnie bardzo zniszczylo. Były też dobre momenty, lecz staram się patrzeć na to holistycznie. Już w końcu doszłam do wniosku, że ja wcale nie zasługiwałam na to co otrzymałam. Moje poczucie winy i szukanie przyczyn w sobie też zniknęły. Codzienność i czas jest najlepszym lekiem. Spróbuj choćby przez rozum i na początku na siłę podejmować nowe aktywności. Wrócić do swoich starych przyjemności. 'Odkopać' życie i dziewczynę sprzed niego. Masz syna, on dla Ciebie powinien być całym światem bo to w nim masz nieskończoną miłość. Ja byłam tam gdzie Ty, wiem jak to jest. Ze mną było znacznie gorzej. Dziś, nawet bym na niego nie spojrzała. Jestem bogatsza o lekcje. Ty też możesz potraktować to w ten sposób. Odbuduj swoje poczucie sprawczosci. Zacznij robić coś, co będzie skutkować sukcesami, choćby tymi najmniejszymi i najbardziej prostymi, ale zobaczysz, że to działa. Spędzaj dużo czasu ze swoim dzieckiem. Rozwijaj i buduj relacje właśnie z nim. Zobaczysz jak pięknie to zaowocuje na przyszłość. Masz jakiś przyjaciół? Rodziców? Znajomych ? Możesz spróbować wyjść gdzieś razem z nimi, lub po prostu porozmawiać.

Magda2929 napisał/a:

Dopiero się wybiera , to świetna okazja i z góry uznałam ze jak tak się kochamy to przetrwamy , byłam pewna jego uczuć , czułam się bezpiecznie , nie dał mi powodu żebym sadziła inaczej . Masz racje czy po tym wszystkim bym go przyjęła? Pomruk co mi zrobił , to sadze ze kłamał z ta wielka miłością  do mnie, ze to wszystko było kłamstwo . Mam świadomość ze zachowal się beznadziejnie ale gdzieś liczę ze będzie miał dobra wymówkę . Jestem naiwna wiem .

Odrzucając tą melodramatyczną otoczkę, to sprawa prawdopodobnie jest bardzo prosta. Dla ciebie to była wielka i niepowtarzalna miłość. Dla niego chęć ustatkowania się. Zapewne kolejna. Radziłbym nie zakładać tak jak piszą inne użytkowniczki jakiegoś szatańskiego planu na oszukanie ciebie. On przede wszystkim oszukuje siebie. Chce być troskliwy, mieć rodzinę, być facetem jakim go widzi otoczenie. A najprawdopodobniej jest kobieciarzem i jego natura w końcu wygrywa. Nie będzie wymówki. Nie będzie wyjaśnienia, bo musiałby powiedzieć o sobie prawdę, z która sam nie umie się zmierzyć.
Dla ciebie to dość tania nauka, że często świat nie wygląda tak cudownie jak chcielibyśmy, żeby był. Tutaj zgadzam się z Elą. Facet ma 50 lat, a zachowuje się jak nastolatek. Piękny obraz jedno, życie drugie.

Coś ci powiem, wierzę tylko sobie. Reszta to już piękne sny na jawie. Lepiej jest bez łez.

Chyba lepiej dla Ciebie będzie przyjąć, że pożegnał się jak umiał..
A dorośli ludzie się nie zmieniają.
Jaki ktoś był dla swojej pierwszej  żony,  taki będzie i dla Ciebie.
Ty masz 35 lat i jesteś wdową w wieku w którym możesz się jeszcze związać z mężczyzną który nie miał rodziny.
Z jakiej części Polski jesteś?

Autorka przedstawia się jako ta nieskazitelną jako ta kochająca idealna..dobrze wiemy z nie ma takich ludzi...prawdę znają tylko oni

Zwykły dupek i szmaciarz z tego faceta.
Zabawił sie, wykorzystał i zostawił.
I to kobietę która straciła męża, została samotna matka, dziecko straciło ojca
Kompletnie nie przyjmując sie faktem, że tak naprawdę 2 życia ucierpiały na tym.
bo dla tego dziecka, ten facet (tak podejrzewam) był jak ojciec.
Był z nim przez 2 lata, kiedy dziecko sie rozwijało, i rosło.
Wiec tak naprawdę dziecko drogi raz straciło ojca, i cały jego świat runął, całe poczucie bezpieczeństwa.
Podejrzewam, ze na horyzoncie pojawiła sie jaka kobieta, bez dzieci, lub juz dorosłymi, i facet się ewakuował.

Magda2929 napisał/a:

Asia2006? napisał/a:

Sama nie wiem jak to przeżyłam. Pierwsze tygodnie wyparłam ze świadomości, zupełnie ich nie pamiętam. Ból psychiczny był tak duży, aż do progu bólu fizycznego. Naopowiadał mi bzdur typu jesteś dla mnie za dobra, ja po śmierci (samobojczej) syna chce być sam, masz ze mną źle, poszukaj kogoś, z kim stworzysz normalną rodzine. Odeszłam. Zrobił się dla mnie okropny. Krzyczał. Obwiniał o wszystko. Powodem była ona. Dawna partnerka z którą się kiedyś rozstał. Prawdy dowiedziałam się widząc ich razem po tygodniu od naszego rozstania. Zrobiłam wszystko co najgorszego można zrobić. Dziś mi wstyd. Zrobiłam z siebie idiotke podchodząc do nich i gratulując mu szybkiego pocieszenia się. Potem rozpaczliwe SMS, SMSy obraźliwe. Kilka jego telefonów z próbami wyjaśnień, tłumaczył się pokrętnie. Właściwie raz za razem tylko go gasiłam, zero logiki w wypowiedzi. Mój najprawdopodobniej miał rys narcystyczny bądź absolutnie nim był w wersji ukrytej. On u mnie nie miał nic co należy do niego. Ja zostawiłam coś u niego, poprosiłam aby mi oddał. Kiedyś już raz się rozstaliśmy. Miałam coś, co należało do niego. Po prostu odwiozłam mu i postawiłam na teren posesji. Bezkontakowo. Nie bierz przykładu z mojego kretyńskiego zachowania (emocje mną poniosły i bardzo tego żałuję) I zachowaj dumę i względny zewnętrzny spokój. Nie pisz, nie dzwoń, nie reaguj. Na rzeczach najprawdopodobniej mu nie zależy. On już żyje innym życiem. W takich momentach najlepiej jest wylaczyc emocje (wiem, że to bardzo trudne) I spojrzeć realnie na relacje i całokształt osoby, która myślało się, że się zna. Magda2929 dasz radę. U mnie oprócz śmierci jego syna był jeszcze stan przednowotworowy. On zaraził mnie jakimś świństwem i zostawił dla innej. Śmierć, podejrzenie raka i kłopoty zdrowotne i jego odejscie. Kwartet idealny na załamanie nerwowe. Jeszcze całkiem niedawno miałam niefajne myśli. Wciąż się zbieram. Byłam zbyt wrazliwa żeby to znieść. I  też zadawałam sobie gro pytań na które dziś nie potrzebuje odpowiedzi.

Bardzo Ci współczuje takich przeżyć . Posłucham Ciebie i Twojego doświadczenia i nie będę prosić , chociaż mam w sobie wiele negatywnych emocji . Od smutku po prawdziwa wściekłość , i nie wiem jakbym się zachwiała widząc go np z inna po tym w jaki sposób mnie porzucił . Czy jesteś już zdrowa ? Jak dawno to wszystko sie stało ?

Dziękuję, że pytasz. Jestem o wiele bardziej zdrowa niż byłam na początku. Strasznie się zafiksowałam. Jest tu moj temat pod innym nickiem. To wszystko było latem 2021 roku, minęły dwa lata. Dostałam tu dużo wsparcia, mnóstwo dobrych słów od niektórych osób. Tutaj jest sporo dobrych ludzi z doświadczeniem, wiedzą i chęcią pomocy. Jest też druga strona medalu o której przekonałam się w swoim temacie.
Rozumiem Twoje emocje, rozumiem też potrzebę kochania, zaopiekowania- sama taką wciąż reprezentuję. Dużo w życiu przeszłaś. Zobacz jak silną jesteś kobietą. Może to zabrzmi absurdalnie, ale usiądź czasem przed lustrem, uśmiechnij się do siebie i powiedz, że jesteś fajna, że siebie lubisz. Działa. Bądź dla siebie dobra. Nie tłum emocji, nie idz w żadne substancje psychoaktywne. Czy on jest tego wart ? Masz syna. W nim masz nieskończoną miłość. Masz siebie. Czy ktoś, kto potraktował Ciebie w taki sposób wart jest Ciebie ? Myślę, że jesteś bardzo wartościową kobietą i zasługujesz na kogoś, kto będzie reprezentował poziom podobny do Twojego.

Chciałabym wiedzieć czy coś zrobiłam . On mi dziś napisał ze to nie moja wina ale co się stało to nie wiem .

Mógł dać mi szanse jeżeli mu choć trochę zależy .

Magda2929 napisał/a:

Chciałabym wiedzieć czy coś zrobiłam . On mi dziś napisał ze to nie moja wina ale co się stało to nie wiem .

Nic nie zrobiłaś nie tak.

On napisał sms'a, że będzie się dowiadywał co u ciebie.

Magda2929 napisał/a:

Mógł dać mi szanse jeżeli mu choć trochę zależy .

Jak się dowiedziałam ze wyjeżdża to się ucieszyłam bo wiedziałam ze bardzo na to czekał . Mówiłam mu ze zleci szybko a przecież są komunikatory . Nic mi nie wyjaśnił . Chce pisać smsy gdzie ja nie wiem co mogłabym mu napisać , po prostu nie wiem . Bo nie mam pewności o co mu chodzi . Niedobrze mi się robi na myśl o tym jego pozegnaniu , on to planował . Odgarnial mi włosy z twarzy i się żegnał . Nie dał mi szansy , nie oddzwonił wiec chyba nie chce ze mną rozmawiać .
On podjął decyzję o rozstaniu, bo wiedział, że z nim nie pojedziesz, a nie może wymagać, żebyś na niego czekała.
Nie chce wywierać presji i dlatego nic nie powiedział.
Woli się odsunąć i dać ci wolną rękę.

Magda nie powinnaś utrzymywać z nim dalszego kontaktu dla własnego dobra, tymczasem Ty cały czas czekasz i nie dowierzasz, liczysz na cud, masz nadzieję że on wróci - wiem, że tak jest. On po długim milczeniu coś tam skrobnął, a Ty już cała w skowronkach i odpisujesz, że chcesz pogadać itd. Wybacz że piszę tak obcesowo - ale nie powinnaś była w ogóle mu odpowiadać, lecz potraktować go dokładnie tak, jak on Ciebie. Milczeć. Wymazać go ze swojego życia tak, jak on Ciebie.
Właśnie o to mu chodzi - że zmiękniesz, że powiesz że będziesz nań czekała mimo wszystko, mimo że niczego nie obieca, że kochasz, że tęsknisz... urabia Cię, nagle udaje zainteresowanego Twoim dobrostanem (gdyby naprawdę mu zależało na Twoim szczęściu nie byłoby całej tej dennej akcji). Pyta czy może czasem napisać. KLASYKA manipulacji kobietą. Jest wytrawnym graczem wg mnie.
No ale zrobisz, jak zechcesz. Twoje życie.

wieka napisał/a:

Jak już piszecie, to napisz, że tylko chcesz wiedzieć dlaczego tak postąpił.

On stwierdził ze to była jego forma pożegnania ze mną i ze nie ma dobrego sposobu na zerwanie relacji i ze to wszystko dla niego jest bardzo trudne . Ale na propozycje rozmowy cisza . Nie wiem co mam zdobić . To była ogromna ulga ze się odezwał .

Magda2929 napisał/a:

wieka napisał/a:

Jak już piszecie, to napisz, że tylko chcesz wiedzieć dlaczego tak postąpił.

On stwierdził ze to była jego forma pożegnania ze mną i ze nie ma dobrego sposobu na zerwanie relacji i ze to wszystko dla niego jest bardzo trudne . Ale na propozycje rozmowy cisza . Nie wiem co mam zdobić . To była ogromna ulga ze się odezwał .

Myślę, że znacznie lepsza formą na zakończenie relacji byłaby szczera rozmowa od taniej manipulacji, która Ci zafundował. Co za dziwny koleś. On badał grunt odzywając się do Ciebie. Może i jest wykształcony, ale to mentalne dziecko. On nie chce rozmawiać bo nie chce, abyś odkryła jego prawdziwe zamiary wobec dalszej części jego życia. Lub zwyczajnie ma coś do ukrycia. Tak czy inaczej, jedno czy drugie brzmi groteskowo i to zachowanie powinno pozwolić ci spojrzeć na to bardziej trzeźwo. Ten człowiek to okropny manipulant. Wprawiony podejrzewam.

Magda2929 napisał/a:

wieka napisał/a:

Jak już piszecie, to napisz, że tylko chcesz wiedzieć dlaczego tak postąpił.

On stwierdził ze to była jego forma pożegnania ze mną i ze nie ma dobrego sposobu na zerwanie relacji i ze to wszystko dla niego jest bardzo trudne . Ale na propozycje rozmowy cisza . Nie wiem co mam zdobić . To była ogromna ulga ze się odezwał .

Rozmowa nie ma sensu, bo on nie ma zamiaru się tłumaczyć i wysłuchiwać Twoich płaczów, ale ja bym chciała tylko znać przyczynę zerwania, jedno zdanie dlaczego, na to powinno go stać.

Niestety , napisał ze to nie jest moja wina . I nic więcej , widocznie nie doczekam się żadnej odpowiedzi . Bo milczy .

Asia2006? napisał/a:

On nie chce rozmawiać bo nie chce, abyś odkryła jego prawdziwe zamiary wobec dalszej części jego życia.

A po co jej ta wiedza w temacie dalszej części jego życia? Ty byłym spowiadałaś się jakie masz zamiary na dalsze swoje życie?

Kobiety zapewne maja sposoby na zakończenie takich związków. Tu proponuje się emocje, dramy, nawet namawia do nienawiści. Często podpowiada się sprzeczności. Zdaje się tylko Ela podeszła po "męsku" do sprawy, by najlepiej uznać, że tak musiało być. Bo on inaczej nie potrafił. A ona jak w piosence szukała kogoś, kto zaczaruje świat. A świat jest jaki jest.
Jeszcze jedna sprawa. Porady, żeby całą miłość przelać na dziecko, są fatalne. Ono wiecznie dzieckiem nie będzie. Szybko czas zleci i będzie chciało wybrać własną drogę. Dla mamy będzie to kolejny cios.

Legat napisał/a:

Asia2006? napisał/a:

On nie chce rozmawiać bo nie chce, abyś odkryła jego prawdziwe zamiary wobec dalszej części jego życia.

A po co jej ta wiedza w temacie dalszej części jego życia? Ty byłym spowiadałaś się jakie masz zamiary na dalsze swoje życie?

Kobiety zapewne maja sposoby na zakończenie takich związków. Tu proponuje się emocje, dramy, nawet namawia do nienawiści. Często podpowiada się sprzeczności. Zdaje się tylko Ela podeszła po "męsku" do sprawy, by najlepiej uznać, że tak musiało być. Bo on inaczej nie potrafił. A ona jak w piosence szukała kogoś, kto zaczaruje świat. A świat jest jaki jest.
Jeszcze jedna sprawa. Porady, żeby całą miłość przelać na dziecko, są fatalne. Ono wiecznie dzieckiem nie będzie. Szybko czas zleci i będzie chciało wybrać własną drogę. Dla mamy będzie to kolejny cios.

Tylko ja nigdzie nie stwierdziłam, jakoby autorka miała taką potrzebę posiadania takiej wiedzy. Z mojego punktu widzenia to wychodzi z jego, nie z jej strony. Błędnie to zinterpretowałaś. A co do dziecka i budowania z nim relacji. Jestem świadoma tego, że dziecko wiecznie nie będzie przy matce, ale jeśli zbuduje się z nim odpowiednio mocną relację masz szansę na to, że dziecko jednak z własnej woli będzie o Tobie pamiętać. I tak szczerze nikt nie jest bliższy od swojego dziecka, czysta biologia, atawizm, krew z krwi. Przynajmniej dla mnie. Co nie oznacza, że musi przy mnie trwać.

On jest tchórzem... Dlaczego tak zmanipulował Magdę, że ta zakochała się w nim bez pamięci... Gotowa uwierzyć, że ideały chodzą po tej zmieni, nawet taki, co zdradził...