Jak mądrze kierować relacją z młodszym partnerem? Co on we mnie widzi? - Netkobiety.pl

Niektórzy myślą, że dziecko jest ich własnością i wychowują je dla siebie, co jest jak już pół prawdą.
Ale trzeba też zrozumieć kobiety, których instynkt macierzyński jest tak silny, że liczy się  tylko posiadanie dziecka, żeby też mieć kogo kochać. One nawet nie chcą pewnie wiedzieć, jakie to może nieść konsekwencje.

Ale trzeba też zrozumieć kobiety ...

SmutnaDziewczyna007 napisał/a:

co ty gadasz? A to nie ty jesteś tym gościem z forum, co z braku laku związał się z dziewczyną z dzieckiem, bo te bez już go nie za bardzo chciały? Weź nie projektuj swoich problemów na innych ludzi.
Może ty miałeś jakąś ściane, ale jeśli za nią oglądają się młodsi faceci to pewnie jest fajną babczką i tyle. Tak jak Karma uważam że ta różnica wieku jest troche niebezpieczna, ale bez przesady, to nie jest wiek żeby kłaść się do trumny.

Nie, nie jestem? coś jeszcze?
Od projektowania swoich leków i fantazji ( choćby na temat pracy i zarobków) na tym forum to jesteś ty

Ja wiem drogie panie, że prawda boli, ale ani matematyki ani biologi nie oszukacie.

Jeżeli wszystko pójdzie po myśli autorki, to ile będzie mieć lat, az sie pojawi dziecko? 39/40!!!
I jaki start w dorosłe życie będzie miała to dziecko? w wieku 30 paru alt, gdy będzie chciało założyć rodzinę, dojdzie do opieki na niemowlakiem, opiekę nad 70 para letnia mamą.
Że o zwiększonych ryzykach chorób dziecka to nie wspomnę.
Czasem trzeba pomyśleć o czym innym, niz czubek własnego nosa.

Ja wiem, że  zapiekło niektóre panie, bo same bez męża i bez dziecka i widoków na to, oraz strachem na ramionach, ze zegar tyka.
Życie drogie panie, po prostu życie.

Farmer napisał/a:

Kobiety i matematyka

Jeśli są 3 przykłady związków z dużą różnicą wieku, a tylko jeden się nie rozpadł, to reguła brzmi:
2/3 związków przy dużej różnicy wieku się rozpada.

Ooo jakie madre obliczenia matematyczne
A jesli ktos inny niz ja, zna 2 pary ktorym sie udalo, a jednaj sie nie udalo, to rachunek prawdopodobienstwa bedzie ten sam tylko w druga strone, prawda panie matematyku?

Zreszta tu nie chodzilo o matematyke w moim przykladzie, tylko o to, ze moze sie udac!

Gosiawie napisał/a:

Zreszta tu nie chodzilo o matematyke w moim przykladzie, tylko o to, ze moze sie udac!

Nie wiem dlaczego, ale kobiety nie rozumieją różnicy między szansą a prawdopodobieństwem.

Czy jest szansa, że się umrze w wypadku lotniczym: tak
Jakie jest prawdopodobieństwo: 1 do 11 milionów

Tak samo w tym przypadku:
Czy jest szansa, że taki związek się uda: tak
Jakie jest prawdopodobieństwo: 1 do 10 ? czy 1 do 100?, a może 1 do 1000?

Jak oceniasz Farmer, powinnam się w wieku 52 lat zabezpieczać,  czy uprawiać beztroski seks licząc że mała szansa?
Głupia matka natura daje nam miesiączki do 55 lat? Po co? .Nie dajcie sobie dziewczyny głupot wmówić.
Moja siostra urodziła pierwsze zdrowe dziecko lat 43.
Mamy taki banalnie prosty mechanizm: okres.
Jest owulacji, może być ciąża.
Pod warunkiem, że są plemniki zdolne do zapłodnienia

A mówiąc o samotnym macierzyństwie to na myśl mam to, że w końcu uwierzyłam, że dałabym radę, oczywiście w najwiekszej konieczności, nie planując to.

Jak oceniasz Farmer, powinnam się w wieku 52 lat zabezpieczać,  czy uprawiać beztroski seks licząc że mała szansa?
Głupia matka natura daje nam miesiączki do 55 lat? Po co? .Nie dajcie sobie dziewczyny głupot wmówić.
Moja siostra urodziła pierwsze zdrowe dziecko lat 43.
Mamy taki banalnie prosty mechanizm: okres.
Jest owulacji, może być ciąża.
Pod warunkiem, że są plemniki zdolne do zapłodnienia

jolanka27 napisał/a:

No i właśnie z powyższego lęku o to aby potomostwo miało jak największą szansę na bycie zdrowym to trochę mi się śpieszy...

No a skoro już przy seksie jesteśmy to może się opowiem jak to u nas wygląda.

Więc niedługo po tym jak już zaczęliśmy ze sobą sypiać zrezygnowaliśmy z prezerwatyw... obydwojgu nie były wygodne, jakoś zaburzały nastój i generalnie wspólnie jakoś tak to przyjęliśmy. Ja się nie zabezpieczam tabletkami, ani niczym innym, jedynie tyle, że mam wyjątkowo regularny cykl i w miarę go śledzę, tak więc staramy sie unikać seksu gdy mam owulacje (a jednocześnie największą na to ochotę). No i on nie dochodzi we mnie.
Zaznaczam, że ja oświadczyłam mu jasno, że w najbliższej przyszłości (powiedzmy dwóch lat) chce mieć dziecko.
Kiedy już przeszliśmy na ten seks bez prezerwatyw, to wydarzyła się taka sytuacja, że postanowiłam wziąć dla pewności tabletkę po. Niemniej nie czuję się po tym dobrze i zaznaczyłam, że nie chcę tego więcej brać, że powinnyśmy podchodzić odpowiedzialniej do tematu i nadmieniłam też, że jeśli by się wydarzyło, że doszłoby do ciąży to będę chciała ją zatrzymać. Nie mogę powiedzieć, że spotkałam się z owacjami na stojąco, ale też nie z zupełną dezaprobatą, mam wrażenie, że on sobie to pomału procesuje.
Na obecny czas kochamy się bez zabezpieczenia, nie dochodząc w środku, ale też wspólnie dyskutując jaki to dzień cyklu.

Sama nie wiem jaki mieć do tego stosunek, bo jednak w sporej mierze zdajemy się na traf losowy... Dla mnie to trochę romantyczne nawet. Wydaje mi się, że on generalnie nie jest gotowy na dziecko, ale też jest temu zupełnie sceptyczny. Śmiem podjerzewać, że gdyby się pojawiło to on by nie zostawił mnie z tym samej, a pewnie i nawet trochę się ucieszył (generalnie to mocno rodzinny chłopak).

A mówiąc o samotnym macierzyństwie to na myśl mam to, że w końcu uwierzyłam, że dałabym radę, oczywiście w najwiekszej konieczności, nie planując to. Kiedyś przerażała mnie ta myśl, wydawało mi się paranoiczna i przerażająca, smutna. Dziś czuję się na tyle pewnie, że wiem żebym podołała takiemu zadaniu, gdyby było trzeba. To jest raczej taka dobra, kojąca, silna myśl. Kontemplowałam nad tym po moich poprzednich dwóch rozstaniach... wtedy odczuwałam, że facetom naprawdę nie warto wierzyć, ufać, czy powierzać siebie, że w każdej chwili mogą zdradzić albo porzucić zupełnie niespodziewanie: dlatego właśnie nie warto w nich kierować miłości i nadziei, a miłość łącząca z dzieckiem będzie zawsze rozwojowa, nierozerwalna,  niezastąpiona i bezwarunkowa. Jeśli nie jestem w stanie zbudować trwałej miłości z mężczyzną, to niech nawet i bez tego, wydarzy się miłość do dziecka, nie chciałabym przeżyć życia tylko dla samej siebie.

Teraz gdy pojawia sie nowy partner na horyzoncie, to z kolei myślę sobie, że gdyby do tej miłości do potencjalengo dziecka, była jeszcze dobra wieź między nami, szacunek, troska, to naprawdę byłoby to więcej niż mogłabym w życiu pragnąć...

Po przeczytaniu tego posta, dosłownie włosy stanęły mi dęba.

Znasz się z tym typem kilka miesięcy, uprawiacie seks bez zabezpieczenia.
Prezerwatywa nie chroni tylko przed niechciana ciąża, ale zwłaszcza przed chorobami.....
Robiliście obydwoje sobie badania? Gdy przerzuciliście sie na seks bez prezerwatywy?
Nie masz zielonego pojęcia, czy czymś cie nie zaraził.

Desperacja bije od ciebie na kilometr, nie ma szans, aby przyciągnęła jakiegokolwiek wartościowego faceta.
Sory za brutalna szczerość, ale gdyby ja był na miejscu tego faceta, to wiłbym gdzie pieprz rośnie.
Masz skrajnie wyidealizowany obraz macierzyństwa, do tego nie rozumiejąc, że dziecko nie będzie z tobą całe życie.
Bo w normalnej zdrowiej rodzinie, to mąż zostaje z tobą do końca życia, przynajmniej jest na to szansa.
Natomiast dziecko, opuszcza gniazdo, aby założyć swoją rodzinę.
Czyli dziecko na pewno nie ebdzie z tobą, a mąż z tobą być może, zależnie jak będziesz o niego dbać.
A ty stawiasz wszystko na głowie.
I powiedzmy sobie szczerze.
To co napisała Ulee jest prawda, traktujesz tego chłopaka, skrajnie instrumentalnie, nie wiem czy tak naprawdę widzisz w nim cos więcej niz bank spermy.
Nie masz pojęcia, jak trudne jest samotne macierzyństwo.
juz nie wspomnę, że wychowywanie sie w rodzinie gdzie nie ma ojca, przynosi wiele wiele zaburzeń i problemów dla dzieci.
Napisano o tym wiele książek, zapoznaj sie z lektura, zanim zrealizujesz mne.

rossanka napisał/a:

Ale na starość nie wyląduje w dpsie, bo dziecko się nią zajmie, albo wybierze najlepszy dps.

Oboje rodzicow-to najlepsza opcja, tylko muszą być to dobrzy rodzice, nie figuranci(nie czarujmy się znaczna część ludz, mających dzieci, jest kiepskimi rodzicami, mimo tego, że zdecydowali się na dziecko, w takim wypadku lepszy jest jeden mądry rodzic, kochający, niż dwoje, którzy nie nadają się na opiekunów i robią dziecku krzywdę, z resztą ile przypadków, gdzie dzieciak zrywa kontakty z rodziną, a miał i matkę i ojca.

A dziecko to dziecko, zawsze to rodzina. Też tak kiedyś myślałam, że bym skrzywdziła dziecko decydując się na wychowanie je samej.
Teraz myślę, że może by to nie było takie złe? Moje dziecko miałoby teraz 10 lat. A może zostałabym z ojcem dziecka. Albo związała z innym partnerem. Byłabym w innym momencie życia teraz.
A tak to się skończyło tym, że czeka mnie w przyszłości dps  i samotne święta

Także szeptuch, bo widzę, że tu głosujesz, nie doradzsj tak, bo skąd wiesz co by było dobre, szklanej kuli nie nasz. Ty możesz mieć dzieci do 80ki( teoretycznie bo już widzę, jak jakośx  80 latek pali się by być ojcem) kobieta tego czasu w nieskończoność mieć nie będzie.

Ok. Rozumię że taka mamusia kiedys powie dziecku.

Wiesz nie chciałam kota ani pieska. Była samotna to sobie ciebie zrobiłam.

To że nie masz taty nie ma znaczenia. Jak nie chciałam byc samotna

Wiesz Ross. Czasami chyba niektóre kobiety powinny być sterelizowane albo odebrane im powinny być dziecki.

Bo dziecko to nie fanaberia ani zabawka. To nie jest zaspokojenie potrzeb tylko kobiety.

W normalnych nie patoligicznych rodzinach dziecko to świadomy wybór obojga rodziców. Dziecka sie wyczekuje, czeka.
Potem obaj rodzice te dziecko wychowują. Wiaodmi nie ma idealnych rodziców, ale inne wartości przekazuje facet a inne kobieta.

NIGDY doslownie NIGDY jedna osoba ne jest w stanie przekazac tych wartości ...

Ty Ross pojęłaś dorosłą i mądrą decyzję.

Tamta pani zachowuje się jak samolubna smakula która tupie nożkami i bo chce miec dziecko. Nie rozumie co mówią inni i z czym to się wiąże.
Ona chce i już.

Takie dziecko takiej pani uwierz nie pomoże w przyszłosci. Będzie miało w DUPIE matkę. Jak jak matka miała w DUPIE potrzeby tego dziecka.

No i właśnie z powyższego lęku o to aby potomostwo miało jak największą szansę na bycie zdrowym to trochę mi się śpieszy...

No a skoro już przy seksie jesteśmy to może się opowiem jak to u nas wygląda.

Więc niedługo po tym jak już zaczęliśmy ze sobą sypiać zrezygnowaliśmy z prezerwatyw... obydwojgu nie były wygodne, jakoś zaburzały nastój i generalnie wspólnie jakoś tak to przyjęliśmy. Ja się nie zabezpieczam tabletkami, ani niczym innym, jedynie tyle, że mam wyjątkowo regularny cykl i w miarę go śledzę, tak więc staramy sie unikać seksu gdy mam owulacje (a jednocześnie największą na to ochotę). No i on nie dochodzi we mnie.
Zaznaczam, że ja oświadczyłam mu jasno, że w najbliższej przyszłości (powiedzmy dwóch lat) chce mieć dziecko.
Kiedy już przeszliśmy na ten seks bez prezerwatyw, to wydarzyła się taka sytuacja, że postanowiłam wziąć dla pewności tabletkę po. Niemniej nie czuję się po tym dobrze i zaznaczyłam, że nie chcę tego więcej brać, że powinnyśmy podchodzić odpowiedzialniej do tematu i nadmieniłam też, że jeśli by się wydarzyło, że doszłoby do ciąży to będę chciała ją zatrzymać. Nie mogę powiedzieć, że spotkałam się z owacjami na stojąco, ale też nie z zupełną dezaprobatą, mam wrażenie, że on sobie to pomału procesuje.
Na obecny czas kochamy się bez zabezpieczenia, nie dochodząc w środku, ale też wspólnie dyskutując jaki to dzień cyklu.

Sama nie wiem jaki mieć do tego stosunek, bo jednak w sporej mierze zdajemy się na traf losowy... Dla mnie to trochę romantyczne nawet. Wydaje mi się, że on generalnie nie jest gotowy na dziecko, ale też jest temu zupełnie sceptyczny. Śmiem podjerzewać, że gdyby się pojawiło to on by nie zostawił mnie z tym samej, a pewnie i nawet trochę się ucieszył (generalnie to mocno rodzinny chłopak).

A mówiąc o samotnym macierzyństwie to na myśl mam to, że w końcu uwierzyłam, że dałabym radę, oczywiście w najwiekszej konieczności, nie planując to. Kiedyś przerażała mnie ta myśl, wydawało mi się paranoiczna i przerażająca, smutna. Dziś czuję się na tyle pewnie, że wiem żebym podołała takiemu zadaniu, gdyby było trzeba. To jest raczej taka dobra, kojąca, silna myśl. Kontemplowałam nad tym po moich poprzednich dwóch rozstaniach... wtedy odczuwałam, że facetom naprawdę nie warto wierzyć, ufać, czy powierzać siebie, że w każdej chwili mogą zdradzić albo porzucić zupełnie niespodziewanie: dlatego właśnie nie warto w nich kierować miłości i nadziei, a miłość łącząca z dzieckiem będzie zawsze rozwojowa, nierozerwalna,  niezastąpiona i bezwarunkowa. Jeśli nie jestem w stanie zbudować trwałej miłości z mężczyzną, to niech nawet i bez tego, wydarzy się miłość do dziecka, nie chciałabym przeżyć życia tylko dla samej siebie.

Teraz gdy pojawia sie nowy partner na horyzoncie, to z kolei myślę sobie, że gdyby do tej miłości do potencjalengo dziecka, była jeszcze dobra wieź między nami, szacunek, troska, to naprawdę byłoby to więcej niż mogłabym w życiu pragnąć...

Po prostu posiadanie dzieci to prywatna sprawa ...

A szeptuch pisał co innego. Że DPSy są dla osób bezdzietnych i to oni są ich pensjonariuszami, a ci co mają dzieci, to mają zapewniona opiekę na starość. Czemu na mnie naskakujesz a nie na niego, napisałam dokładnie to samo.

Mówią że to faceci myślą nie tą częścią ciała, którą powinni. Tu kobieta odleciała po seksie z młodym Włochem. Oczywiście wiele użytkowniczek to pochwala i kibicuje w ramach kobiecej solidarności. A co będzię dalej? Kto by tam się tym zajmował. Po fakcie znowu będzie jazda pod tytułem samolubny dupek, wykorzystał bogu ducha winną kobietę.

Ela210 napisał/a:

Możecie sobie zawracać Wisłę kijem o udawać że mamy 100 lat wcześniejsze realia.
Otóż nie mamy,  kobiety 20 letnie nie będą wam rodzić 5 dzieci  i to sie już nie stanie.
Tak jak kiedyś rodziły dzieci 20 latki 30 paro letnim Panom, tak teraz trzydziesto paro latki będą rodzić dzieci i być może młodszym.
Być może to będzie samotne macierzyństwo,  bajki o pozostaniu do końca życia i wychowaniu razem dzieci są coraz rzadsze też, nawet jak biały welon był.
Proponowanie kobiecie by zrezygnowała z macierzyństwa bo jest za stara gdy przed nią jeszcze 20 lat zmieniania tamponów jest kuriozalne, Panowie.
A zwłaszcza Panowie, którym powaliło się życie po 40 i sami na łamach tego forum głosili, że szukają 30 plus latki, by ojcami jeszcze zostać.
Czyli że ich 40 paro letnie plemniki są lepsze od plemników 25 letniego Włocha?
Matka  Natura co na to?

Jakoś Ela powiem ci że w galerii widzę pełno bardzo młodych matek , które zapewne mają ponad 20lat.
Tych ponad 40lat z wózkami jakoś nie widuje zbyt często ...

Wiec widac ciągle wiele młodych kobiet zostaje z matkami i nie każdej marzy się kariera i nie każda później jest tak zdesperowana aby z byle kim potem miec dziecko aby tylko mieć ...

Moja była rodziła jak miała 25lat.  Byliśmy chyba wtedy od 3 lat (w tym 2 małżeństwem). Dzieci były wyczekane i oczekiwane.

Ela to chyba oczywiste że plemniki 25letnia faceta są lepsze niż 40letniego.
Wiadomo że 40-latek ma mniejszą ilośc plemników , słabsze i mniej ruchliwe i ma sporo mniejsze szanse na dziecko niż 25 latek.

To chyba oczywiste.
Ale ten sam 40latek ma dużo większą szanse na dziecko z 18-latką niż 40-latką i nawet te słabe plemniki wtedy nie mają znaczenia bo kobieta jest niesamowicie płodna i szansa wzrasta kilkadziesąt razy ...

Kaszpir007 napisał/a:

rossanka napisał/a:

A szeptuch pisał co innego. Że DPSy są dla osób bezdzietnych i to oni są ich pensjonariuszami, a ci co mają dzieci, to mają zapewniona opiekę na starość. Czemu na mnie naskakujesz a nie na niego, napisałam dokładnie to samo.

ROSS wiesz ile kosztuje DPS ?

Od 4000 do 8000 tys miesięcznie. Ile emerytek ma taką emeryturę ?

Co do DPS.

Moja matka zajmuje się ojcem. Ale ojciec od miesiaca jest w takim stanie że TYLKO DPS jest w stanie sie nim zająć. Jest leżący. Wymaga opieki 24 godzin na dobę.
Moja siostra zajmuje się papierolgią i załatwianiem. Ja też przyjeżdzam i czasami pomagam.

Starsi ludzie sa w różnym stanie. Jak ktoś jest samodzielny to problemy nie ma. Jak ma wiele chorób i jest leżący i nie ma z nim kontaktu i są inne problemy to tak różowo nie jest.

Jak trzeba będzie to wszyscy złożymy się na DPS.

Na miejsce w DPS czeka się LATAMI !!!

Widze że nie masz pojęcia zupełnnie ..

I o tym pisze. Jak są dzieci to sie tobą zajmą nawet jak trzeba będzie załatwić dps. Teraz wyobraz sobie, ze jesteś sam, dzieci nie masz a partnerka już dawno ci zmarła, owdowiałeś i tak dalej. Co sam zrobisz?
Dzieci to gwarancja na starość. I lepiej nie słuchać porad z forum. Na stare lata żaden Kaszpir  czy inny forumowicz nie pomoże jakiemuś użytkownikowi forum tylko dziecko tego użytkownika, którego nigdy może nie być jeśli pposłucha sie rad forum.

JuliaUK33 napisał/a:

rossanka napisał/a:

I o tym pisze. Jak są dzieci to sie tobą zajmą nawet jak trzeba będzie załatwić dps. Teraz wyobraz sobie, ze jesteś sam, dzieci nie masz a partnerka już dawno ci zmarła, owdowiałeś i tak dalej. Co sam zrobisz?
Dzieci to gwarancja na starość. I lepiej nie słuchać porad z forum. Na stare lata żaden Kaszpir  czy inny forumowicz nie pomoże jakiemuś użytkownikowi forum tylko dziecko tego użytkownika, którego nigdy może nie być jeśli pposłucha sie rad forum.

Na dzieci tez nie ma co liczyc. Ile razy sie zdarza,ze dorosle juz dzieci wyjezdzaja za granice albo na drugi koniec Polski, a rodzice tak czy siak laduja w domu starcow

Nieprawda. Poczytaj netkobiety, wg wpisów dzieci zajmują się na starość rodzicami a dpsy i szpitale i inne instytucje pełne są bezdzietnych ludzi.

rossanka napisał/a:

Nieprawda. Poczytaj netkobiety, wg wpisów dzieci zajmują się na starość rodzicami a dpsy i szpitale i inne instytucje pełne są bezdzietnych ludzi.

Nie ma sensu czytać bredni ...

Jedni emeryci nie potrzebują żadnej pomocy, ale są tacy i jest ich pełno co mają różne choroby i często są osobami które juz tylko leżą i wymagaą opieki 24 godziny na dobę.

Żadne dziecko tego nie zapewni. Bo dziecko też ma swoje życie i rodzinę.

Lepiej Ross miec jakies oszczędności na czarną godzinę niż liczyć na dziecko które może się okazać że będzie mieszkało 5000km dalej ...

Kaszpir007 napisał/a:

rossanka napisał/a:

Nieprawda. Poczytaj netkobiety, wg wpisów dzieci zajmują się na starość rodzicami a dpsy i szpitale i inne instytucje pełne są bezdzietnych ludzi.

Nie ma sensu czytać bredni ...

Jedni emeryci nie potrzebują żadnej pomocy, ale są tacy i jest ich pełno co mają różne choroby i często są osobami które juz tylko leżą i wymagaą opieki 24 godziny na dobę.

Żadne dziecko tego nie zapewni. Bo dziecko też ma swoje życie i rodzinę.

Lepiej Ross miec jakies oszczędności na czarną godzinę niż liczyć na dziecko które może się okazać że będzie mieszkało 5000km dalej ...

Oszczedności lepiej mieć Kaszpir w każdym przypadku, czy to masz dzieci (a i wnuki już czasami), czy tez kiedy jesteś sam.
w końcu sam sobie musisz poradzić.

JuliaUK33 napisał/a:

rossanka napisał/a:

Oszczedności lepiej mieć Kaszpir w każdym przypadku, czy to masz dzieci (a i wnuki już czasami), czy tez kiedy jesteś sam.
w końcu sam sobie musisz poradzić.

Ja mysle,ze gdyby w Polsce domy starcow kojarzyly sie z przyjemna, spokojna staroscia,gdzie ludzie chorzy otrzymuja profesjonalna pomoc oraz maja mozliwowc widzenia sie z rodzina np 2x w tygodniu, w srodku sa bardzo dobre warunki, ludzie maja zapewnione rozrywki,wycieczki do sanatorium, rehabilitacje itp albo moga zajac sie hobby,maja kontakt z natura, maja zapewnionego dietetyka klinicznego, by chociaz troche zmiana stylu zycia na zdrowszy poprawic jakosc zycia to mysle,ze nie bylo by potrzeby obciazac dorosle dzieci opieka,bo domy starcow by sie kojarzyly z wczasami, a nie wiezieniem

Tylko koszty, takie wycieczki czy rozrywki, dietetyk i tak dalej to znowu koszta a o to się rozchodzi. O pielęgniarce i lekarzu już nie wspomnę.
Z resztą nie ma co gdybać, niektórzy latami wymagają domu opieki a inni jakoś fonkcjonuja w miare dobrze a potem uwijają się nagle albo w przeciągu paru miesięcy.

JuliaUK33 napisał/a:

rossanka napisał/a:

Tylko koszty, takie wycieczki czy rozrywki, dietetyk i tak dalej to znowu koszta a o to się rozchodzi. O pielęgniarce i lekarzu już nie wspomnę.
Z resztą nie ma co gdybać, niektórzy latami wymagają domu opieki a inni jakoś fonkcjonuja w miare dobrze a potem uwijają się nagle albo w przeciągu paru miesięcy.

Rzad by mogl sponsorowac dla starszych ludzi. Jakos w Anglii ludzie chetnie ida do domu starcow,bo wiedza, ze ostatnie lata zycia spedza na przyjemnosciach

Ludzie maja pieniądze. rząd nie ma pieniędzy, chyba, ze pieniądze ludzi.

rossanka napisał/a:

JuliaUK33 napisał/a:

Rzad by mogl sponsorowac dla starszych ludzi. Jakos w Anglii ludzie chetnie ida do domu starcow,bo wiedza, ze ostatnie lata zycia spedza na przyjemnosciach

Ludzie maja pieniądze. rząd nie ma pieniędzy, chyba, ze pieniądze ludzi.

A nawet jesli to dzis ty zaplacisz za starsze pokolenie, a jak ty bedziesz w podeszlym wieku to zaplaca za Ciebie podatnicy w wieku twoich dzieci, jak twoje dzieci beda stare to zaplaca podatnicy w wieku twoich wnukow itp-zasada wzajemnosci. Ja bym nie miala nic przeciwko ,zeby moje podatki poszly na starsze osoby bez przesady kiedys kazdy bedzie stary o ile dozyje starosci i fajnie by.bylo zrobic cos takiego, ze spoleczenstwo sobie nawzajem pomaga,a nie tylko ciagle moje podatki, moje podatki.

JuliaUK33 napisał/a:

rossanka napisał/a:

Ludzie maja pieniądze. rząd nie ma pieniędzy, chyba, ze pieniądze ludzi.

A nawet jesli to dzis ty zaplacisz za starsze pokolenie, a jak ty bedziesz w podeszlym wieku to zaplaca za Ciebie podatnicy w wieku twoich dzieci, jak twoje dzieci beda stare to zaplaca podatnicy w wieku twoich wnukow itp-zasada wzajemnosci. Ja bym nie miala nic przeciwko ,zeby moje podatki poszly na starsze osoby bez przesady kiedys kazdy bedzie stary o ile dozyje starosci i fajnie by.bylo zrobic cos takiego, ze spoleczenstwo sobie nawzajem pomaga,a nie tylko ciagle moje podatki, moje podatki.

Chętnie zapłacę taki podatek jeśli wzrosną zarobki.

MagdaLena1111 napisał/a:

Od razu napiszę, że przeczytałam tylko pierwszy post.

Temat wydał mi się obrzydliwy. Kobieta przychodzi na forum i pyta anonimowych, obcych ludzi, jak zmanipulować dużo młodszego od siebie faceta, bo jej zegar biologiczny tyka i chciałaby założyć rodzinę, mieć dzieci. Zawsze wydawało mi się, że związek i jego rozwój to sprawa dwóch osób, które go tworzą. .

Obrzydliwe to jest jechanie po autorce, kobietach i ogólnie to, co się w tym wątku wyprawia.

Od razu napiszę, że przeczytałam tylko pierwszy post.

Temat wydał mi się obrzydliwy. Kobieta przychodzi na forum i pyta anonimowych, obcych ludzi, jak zmanipulować dużo młodszego od siebie faceta, bo jej zegar biologiczny tyka i chciałaby założyć rodzinę, mieć dzieci. Zawsze wydawało mi się, że związek i jego rozwój to sprawa dwóch osób, które go tworzą. W takiej relacji ludzie z sobą po prostu są, do pewnych decyzji dojrzewają, rozmawiają z sobą, dokonują wyborów.
Przecież może z czasem okazać się, że on się nie nadaje zupełnie na ojca, albo jeszcze przez dekadę nie będzie się nadawał, tak jak Ty autorko nie dążyłaś do tego wcześniej, gdy byłaś w jego wieku i przez następną dekadę swojego życia. Albo on uzna, że Ty nie jesteś dla niego odpowiednią osobą na zakładanie rodziny.

Co znaczy „pokierować”? Przypałętał się „chlopaczek”, więc można go ulepić jak figurkę z plasteliny, żeby stał się tym, kim wg Ciebie być powinien?
Brrrr… faktycznie uruchomił Ci się instynkt macierzyński i chcesz „chłopaczka” wychowywać.

Tamiraa napisał/a:

To jeszcze dopowiedz, czego szuka taki chłopak u boku dużo starszej kobiety.

To jest pytanie retoryczne, wszyscy wiemy czego.

Hello, podziału się tu trochę więc się odniosę;

@Ela,
dzięki za zauważenie, że jakość plemników też ma znaczenie. Powiem szczerze (naiwnie?) że nie przyszło mi to trochę do głowy... I faktycznie nie tylko faceci mogą tak szafować, że biorą o połowę młodszą partnerkę aby mieć większe szanse na potomstwo, ale właśnie możnaby i w drugę stronę (czyli dokładnie taka sytuacja w jakiej jestem, haha)

@rossanka
Przykro mi czytać, że żałujesz, że nie masz dzieci... że podjęłaś złe decyzje. Podjęłaś na pewno najlepsze jakie były możliwe na tamtą chwilę, nie miej do siebie pretensji. Nie wiem w jakim jesteś wieku, ale twierdzę, że nadzieję trzeba mieć zawsze, a może adopcja... może poznasz kogoś, kto chciałby zrealizować z Tobą takie piękne dzieło? Nigdy nie wiadomo...

I mówiąc, że nigdy nie wiadomo odniosę sie do mojego własnego "powstania" bo byłam dzieckiem nieplanowanym, mój tata gdy się urodziłam miał 52 lata. Niestety rodzice sie rozstali, pojawiły się konflikty w dalszej (kiedyś majętnej, pożniej zubożałej) rodzinie, on w wyniku wypadku z nauczyciela wychowania fizycznego i trenera stał się osobą niepełnosprawną. Zostałam mu tylko ja, nieplanowane dziecko, z nieformalnego związku i utrzymywanie się z renty inwalidzkiej i zasiłków. Mężczyźni w rodzinie mojego taty, jego ojciec i brat zmarli w wieku niecałych 70lat na serce, tata dzięki wlasnym przekonaniom prozdrowotnym, diecie, którą sam sobie skonstruował i realizował oraz (mogę powiedzieć z całą odpowiedzialnością) unikaniem lekarzy dożył wieku 84 lat.
Czy było nam ciężko? W cholerę... zanoszę się płaczem kiedy wspominam, ale nie o tym teraz. Może i nawet udałoby się go umieścić w DPSie bazując na pewnej ustawie, w której Państwo dopłaca. Ale nie nawet nie było takiej rozmowy, bo nie chciał, do samego końca miał swój własny styl życia, zainteresowania, zwierzęta, którymi się opiekował i nie wyobrażał sobie tego nawet.
Według jego wartości ja miałam sie rozwijać, kształcić i reazlizować marzenia i plany, a nie siedzieć z nim. Starałam sie łączyć jedno z drugim.

Ale może właśnie dlatego jakoś zupełnie nie myślałam wtedy o własnym dziecku, chyba czułam, że mam dużo na głowie i że jest wcześnie. Nie spotykałam też partnera, który przejawiałby chęci.

Potem gdy już tata zmarł, byłam w związku i faktycznie była taka perspektywa, jednak tylko z mojej strony. Długo tak sobie funkcjonowaliśmy bez celu, w rozjazdach, bez planów na przyszłość, twierdzę, że stanowczo za długo to się przeciągało.

Dlatego teraz poznając kolejną osobą, mówię już otwarcie o tym, że w bliskiej przyszłości chciałabym założyć rodzinę. Kiedyś palnęłam to na drugiej randce, chłopak natychmiast urwał wszelki kontakt, haha!

Teraz palnęłam to po paru tygodniach znajomości, nie uciekł, podjął się rozmowy, na razie bez deklaracji, ale też bez omijania tematu. Mógł się wycofać, ale zamiast tego właśnie zakończył swój poprzedni związek i jednak - przynajmniej na razie - chce być ze mną, ten młodocianiec.

A co do stereotypów Włochów, które tu padają (głównie od strony panów, nie wiedzieć czemu) to powiem szczerze, że również jestem im mocno poddana. Moich kolegów z pracy, którzy są dokładnie w jego wieku (25 l) nawet nie rozważałam jako możliwych partnerów (jego w sumie też  nie, aż do momentu kiedy się powydarzało samo).
No ale od roku znam taką parę 25 latków: ona - księżniczka Instagrama, ciuchy, paznokcie, włosy, zdjęcia opalonej pupy nad basem, on; instuktor swonboardu, skoki, jazda, ludzie, imprezy.... No i nagle obwieszczają, że bedą mieć dziecko. Myślę, nie no na pewno wpadka, więc rozmawiam z nim (kolega z pracy), a on na to: "nareszcie, już dawno chciałem mieć, ale nie mogłem jej namówić, mam nadzieję, że będziemy mieć przynajmniej kilkoro..." Na Istagramie nadal są zdjęcia pupy nad basem, ale obok wózeczek z maleństwem. Jak gadam z tym chłopakiem , to mam wrażenie, że do takiej ogólnej dojrzałości mu daleko, spiera się o głupoty, popisuje się, kupuje sobie kolejne sportowe zabawki... no ale akurat tatą chciał być bardzo. No takie jaja...

Kaszpir007 napisał/a:

Ok. Rozumię że taka mamusia kiedys powie dziecku.

Wiesz nie chciałam kota ani pieska. Była samotna to sobie ciebie zrobiłam.

To że nie masz taty nie ma znaczenia. Jak nie chciałam byc samotna

Znam takie przypadki.
Dziewczyny uciekły albo do UK, albo do Holandii i nie kontaktują się matkami.