Kobiety, czy jest Wam lepiej po rozstaniu? - Netkobiety.pl

To jest idealny przykład, jak NIE wygląda równopartnerstwo w twoim przypadku. W twoich przykładach jedna osoba traktuje drugą nieco protekcjonalne, niemal drugie było dzieckiem. Nie na tym polega równorzędne traktowanie partnera, żeby ucinać rozmowę wymowką typu "bo tak" lub "a rób co chcesz".

Nigdy u nas nie wyglądało. Jak już chcesz przykład, to moze coś tak:

- Słuchaj, brakuje już miejsca na moje płyty, chciał(a)bym sobie dokupić jakiś nieduży regał i go tutaj albo gdzieś...
- Hm?
- Mały słupek taki, nie żadne szafy ani...
- Czy nie nie zagracimy wtedy pokoju? Już mamy duzo mebli
- No ja nie mam gdzie te płyty trzymać...
- Za chwilę/godzinę przyjdę, to zobaczymy co z tymi płytami. (Po godzinie) Dobra, pokaż, gdzie miałby być ten regał być?
- Tu może.
- A co myslisz, zeby tu jednak trzymać płyty? Posprzatał(a)bym w weekend i wywalił(a)bym stamtąd swoje graty, żebyś miał(a) miejsce dla siebie.
- Czemu nie tam?
- No bedzie to mi przeszkadzać w przejsciu
- Oki, pomysle, no mozesz miec racje, nie ma co zagracac, a to tez jakies rozwiazanie, to zróbmy tak jak proponujesz.

I kazde było zadowolone. Jedno nie miało graciarni, a drugie znalażło miejsce na swoje płyty.

Mozna tez sie nie zgodzic, ale ze zrozumieniem i szacunkiem:
- No, tak, ale jak ustalilismy, to miał być mój kąt/pokój do pracy albo to jest nasza wspólna przestrzen i te płyty w tym miejscu by mi przeszkadzałyby na widoku, a ja lubię minimalizm, jak już wiesz, więc jak chcesz regał, to moze tam lub tam?
Albo:
- Czy ja wiem, czy jest sens kupować nowych  mebli, bo i tak planujemy remont za X czasu, co nie? To mozemy wrocic do tego tematu kiedy indziej, co myslisz?
Albo:
- No nie wiem, z jednej strony płyty mogłyby być tutaj, ale z drugiej strony mi te ksiazki troche zagracają, dla mnie troche za duzo tego, ja bym trzymał(a) tylko jedno albo drugie w tym miejscu.

To w powyższym przypadku osoba z płytami ustąpila, ale miała przynajmniej wybór - mogła zabrać książki albo zostawic tak jak jest.

Albo po prostu sie zgodzić, np,:
- W innym pokoju jest nieuzywamy regał, to mozemy stamtad przenieść zebys miał(a) tam gdzie chcesz.
Lub:
- Pewnie, możesz postawic, tylko pokaż najpierw ten regał zanim kupisz, zeby w pokoju było dalej ładnie.
Lub:
- Ok, dla mnie to obojetne naprawdę.

Czasami problem sam sie rozwiażał i zapominalismy o sprawie, jak nie, to wracalismy co jakiś czas. Czasem sobie ustepowalismy, a czasem rzeczywiscie drugiej osobie to było obojetnie, a czasem sie upieralismy przy swoim, jesli to bylo dla nas wazne. Serio czasem nie ma co sie upierac sie przy swoim. Tak jak ja np. przeprowadziłam sie do niego do domu, to tez dzieki temu on bardziej mnie angażował w kwestie domu, bym czuła sie jak u siebie, mimo, ze to nie był domu.

Jak któreś miało dość rozmow, to wystarczyło powiedzieć:
- No niestety dzis nie dam rady, jestem zbyt zajęty/a, zeby myslec o tym teraz, ale jeszcze wrocimy do tej rozmowy.

Nie zawsze też da sie wypracować idealny kompromis, a czasami zajmowało to parę miesięcy, zeby znalezc rozwiazanie, z którego oboje byliby zadowoleni.

Zadne z nas nie powiedziało do drugiego ani razu:
- Jak Ci nie pasuje, to się wyprowadź.
- Czy ty jesteś nienormalny/a?
- Czy oszalałeś/aś?
- Nie rób scen.

Przede wszystkim był szacunek do drugiej osoby. Nawet przy takich drobiazgach.

Nie pamietam sytuacji, żeby którekolwiek z nas sie zdenerwowało i sie wkurzyło na drugie. Może to dziwne dla was, koleżanka tez sie dziwila, ze my naprawdę bardzo rzadko sie klocilismy. Zawsze było u nas spokojnie.

Nie wiem, moze dla was wydaje sie to byc zbyt dziwne, ze tyle gadania o takich drobiazgach, ale no wlasnie, u nas to byla normalka, my zawsze duzo rozmawialismy ze sobą. Wlasnie dlatego weszłam z nim w związek. To dzialalo w obie strony przez jakiś czas, rownież wtedy, jak mieszkalismy razem.

Serio bys chcial, zeby zona powiedziala do Ciebie"ze Cie popierdzielilo"?

I ponawiasz ten sam błąd działając według tego samego schematu. Spotkasz kolejnego, na początku będzie fajnie, a potem....stracisz pociąg do niego i nastąpi rozstanie. No chyba, że szybciej pojawi się dziecko, ale to już będzie dramat związku z obowiązku, z pełną ąę kurtuazją, a wewnętrznie...cóż, depresja pełną gębą po paru takich latach.

Serio - zacznij szukać faceta, a nie psiapsiółki.

A w jaki sposób szukać? Na co zwracać uwagę? Zależało mi wlasnie na tym, zeby było "flow" podczas rozmowy. Kazdego faceta znałam juz jakis czas przed spotykaniem siię. Widzialam, jak rozmawiają z innymi osobami.  Pierwszy facet nawet potrafił zagadać do nieznajomego w autobusie. Drugiego widziałam w akcji z trudnymi klientami. Żaden nie tracił nerwów, oboje byli opanowani i wyluzowani. Właśnie ci faceci zaimponowali mi swoją cierpliwościa i checią czy łatwością nawiazania rozmów.

Uważam, że pokolenie kobiet w PRLu to było najsamotniejsze pokolenie w historii.

Serio ja widze duży przeskok. Od pokolenia moich rodziców gdzie faceci przy piwku na urodzinach wójka wymieniali się historyjkami o swoich dzieciakach i czasem padały słowa "ej grazynka  a młody to jest w której klasie?" i z wielkim trudem żona zaganiała ich żeby po pracy kupili jeden chleb w osiedlowym spożywczaku, bo przeciez facet nie od tego jest żeby robić zakupy; do naszego pokolenia. pokolenia gdzie w weekend w parku widze ojców którzy umówili się z kolegą na spacer z dzieciakami i oboje spacerją pchając przed sobą wózek, którzy pamiętają imiona kolegów swoich dzieci ze szkoły, biora urlopy jak dziecko zachoruje, bo żona nie może opuszczać za dużo dni w pracy i on musi wziąć czesc odpowiedzialności na siebie. takich którzy z przejęciem opowiadają kolega z pracy "ej a widziałeś nowe frozen? ja zabrałem moje dziewczyny i były zachwycone! ile lat ma ta twoja Kasia? 6? tyle co moja ola, na pewno jej też się spodoba. zabierz ją bo warto, bardzo fajna bajka". facetow którzy autentycznie przejmuja się że praca się przedluza, bo mają układ z żoną że o 18 mają wykompać i położyć spać rocznego synka, a żona w tym czasie pójdzie do fryzjerki i obdzwoni koleżanki.
jasne na wsiach dalej są janusze z wąsem i pogladami że "baba to musi siedzieć w kuchni i w domu ma być czysto", ale czesto te ich baby to miernoty życiowe które mają problem z utrzymaniem pracy za minimalną dłużej niż miesiąc. Babeczki wykształcone, z biurową pracą w centrum miasta zarabiające 8k już nie za bardzo są zainteresowane tym macho z własnymi poglądami. Jasne ona może zrobić obiad pare razy w tygodniu, ale facet musi wstawić pranie i umyć okna kiedy ona siedzi w kuchni i gotuje. Jasne on może się nie zgadzać z jej poglądami o nowoczesnej rodzinie i tolerowaniu gejów, ale to i tak nic nie zmieni bo ma zrobić zakupy po pracy i ona i tak pójdzie odwiedzić homo kuzyna w nowym mieszkaniu bo tak się umówili. Faceci wola mieć w domu babki które nie są totalnie od nich uzależnione finansowo i nie pchać wszystkiego samemu w zamian za to że być moze będą gadać jakieś woke frazesy

Nie wiem w jakim wieku masz rodziców, ale moi w latach 80 tych jak chodziłam do podstawówki obydwoje pracowali i obydwoje zajomowali sie dziećmi, Mój tata też gotował, nauczył sie piec jakieś placki, robił zupy, kotlety sosy. Na wywiadówki chodzili rodzice na zmianę. Obydwoje znali moje koleżanki i kolegów z klasy. Tata odprowadzał mnie na religię (była wtedy w salkach przykościelnych) jak również moje koleżanki z klasy (ojcowie zmieniali sie , raz jeden odprowadzał, raz drugi). Umiał mi zapleść warkocze(miałam bardzo długie włosy jako dziecko).
Jedynie nie pamiętam aby prasował cokolwiek i cerował ubrania.
Także to zależy.
To o czym piszesz to raczej pokolenia wojenne, gdy po wojnie kobiety rzeczywiście raczej nie pracowały i siedziały w domach z dziećmi, ale to były lata 40te i 50 te ubiegłego wieku.
Jak sobie przypomina dzieci z podstawówki to znaczna większość ich mam pracowała tak jak ojcowie. Jedynie te wielodzietne już rodziny, z 4 ka dzieci miały mamę w domu.

Jakby sie bylo trudno dogadac miedzy plciami to by nie bylo malzenstw i zwiazkow. Dogadac sie zawsze mozna wystarczy isc na kompromis

Tylko,ze kazdy ma inne cechy i zachowania

Co to jest psiapsi-facet? Ze jak sie zachowuje?

Statystyki mówią co innego. I to mówię o statystykach samotności, depresji, samobójstw, seksu itp.

Bajki. Po pierwsze dla ojca L4 na dziecko przysługuje tak samo jak dla matki, więc bajki o urlopach na chorujące dziecko, to możesz wciskać innym. Po drugie, gadki o dzieciach i bieganie jak na smyczy to patologia. Spoko - można wspomnieć. Ale faceci nie działają jak koło gospodyń wiejskich i tacy, co się tak zachowują to albo udają, albo są srogo zwichrowani i to prędzej czy później wychodzi, bo ci sami kolesie jednocześnie najmocniej narzekają na swój żywot, swoje żony i dzieci. I z czasem - najszybciej pękają szukając sobie pocieszki na boku, bo czują, że gdzieś w tym wszystkim zgubili jaja po drodze. Ewentualnie pocieszka szuka żona takiego - z takiego samego powodu: bo jej facet zgubił gdzieś jaja i nagle wydaje się taki....niemęski. I zonk - bo żonka nagle traci ochotę na seks z takim.

Tia, żeby to jeszcze prawda była. PONIŻEJ średniej krajowej zarabia 70% ludzi pracujących. Powyżej - to jest ułamek społeczeństwa. To raz. Dwa, nie bez przyczyny babki co raz częściej odmawiają takim miętkim fajom seksu rozczytując się w 50 odcieniach Szarego i innych Crossach. Dostrzegasz tą ironię sytuacyjną? Bo i tak - przy ludziach: 'o nie, jaki cham, jaki prostak, ja się na to nie zgadzam'. A w majtach kisiel. Rozmawiasz z bucem. Pamiętaj o tym. Ja to wszystko przerabiałem praktycznie i wiem ile takie deklaracje są warte w rzeczywistości w ~90% przypadków. Masz wspomniany tutaj, a przynajmniej na tym forum program z Bearem Grylsem Island. Pierwszy sezon ci polecam, żebyś na własne oczy się przekonała jak szybko takie puste deklaracje ulatują w starciu z realnym życiem.

Tylko ci, których na to nie stać. Zdecydowana większość facetów natomiast jakby zarabiała odpowiednio dużo wolałaby mieć niepracującą żonę.

Wojna jest straszna, a jeszcze trzecia przed nami

Ale rozmawiamy o zjawisku, które jest mierzalne. Nie można ignorować faktów, kiedy nie pasują do tezy.

To proste. Jak rozmawiamy o zjawisku, to piszemy na podstawie jakichś mniej lub bardziej konkretnych i wiarygodnych danych. Jak rozmawiamy o jeziornej to....rozmawiamy o jeziornej.

Ale skąd teza, że je 'stać na wybrzydzanie' ? Przecież jeziorna nie jest tutaj pierwszą, ani nie jest jedyną, która odczuwa presję z powodu tykającego zegara. I jak przegapi swoje okno, swoją szansę, to będzie sobie potem mieć rozkminy na ten temat do końca życia. I tu nie chodzi o to, że wybiera i przebiera, ale że o to, że nie potrafi dokonywać wyborów. Szuka psiapsi i dlatego jej związki się sypią, bo prowadzi to do tego, traci zainteresowanie swoim facetem. Widzę to ja, widzi to Farmer. Bo właśnie wybiera sobie na partnerów tych takich.....zniewieściałych i mimo wszystko rozmemłanych.

Zarzuca mi się często, że jestem...hmm....reliktem zamierzchłej przeszłości, bucem, chamem, mizoginem. Ale jak trzeba rozwiązać poważne problemy, albo wykonać naprawdę ważne zadania, to do kogo wszyscy biegną? Tego co musi przedyskutować pierdylion razy każdą pierdołę, czy tego, co podejmie decyzję od razu i zadanie wykona? Do kogo kobiety lgną? Tego co śmiało wykorzystuje okazje i szturmem idzie po swoje jak dzik w żołędzie łapiąc flow w biegu czy tego, co musi najpierw ustalić granice, zapytać, przedyskutować i 'dotrzeć się' ? Za czyimi plecami się schronisz w sytuacji zagrożenia? Za tym, co potrafi swoją agresję i siłę ukierunkować, czy za rozmemłanym misiem-psiapsi-przytulanką?

Biorę pod uwagę też wariant bez dzieci. Wolę być szczęśliwa z facetem i mieć fajne, wygodne child-free życie, niż mieć na siłę dzieci i wychowywać je samej, choć mogłabym. Po prostu dla dzieci byłoby lepiej, gdyby miały drugiego rodzica. Nie chciałam o tym pisać tutaj, ale od jakiegoś czasu się zastanawiam, czy nie zamrozić swoich jajeczek, tak na wszelki wypadek, skoro mnie stać na to. Sprawdzałam już koszty, znam szczegóły, zostało mi tylko podjąć decyzję o zamrożeniu, może będę spokojniejsza, wiedząc, że w razie czego mam plan awaryjny, z którego nie muszę przecież skorzystać.

No ja uważam, że stać mnie na "wybrzydzanie", tylko po prostu się zastanawiam, czy coś zmienić w swoim wybrzydzaniu. Do tej pory raczej to się sprawdzało, uważam, żemoje wybory były dobre, nie zawsze się udaje za pierwszym razem, po to zresztą są związki, zeby lepiej się poznać. Mam za sobą dwa związki i tylko ten drugi zakończyłam z powodu niedopasowania seksualnego. W pierwszym związku powód rozstania absolutnie nie mial nic wspólnego z seksem.

Nie wiem do kogo kobiety lgną. Ja mówię tylko za siebie i mogę mówić tylko o swoich odczuciach. Osobiście wolę takich bardziej rozmownych.

Nie trzeba każdej pierdoły przedyskutować, to jest oczywiste, aż tak nie dzieliliśmy włosa na czworo. Jeśli tego wymagała sytuacja, to potrafiliśmy szybko podjąć decyzję, mam na myśli zarówno siebie i jak każdego byłego partnera.

Wiem, o co ci chodzi, ale jeśli mówimy o takim realnym zagrozeniu, to zdecydowanie lepiej uciekać, chować się lub starać się nie rzucać w oczy. Nie zawsze odpowiadanie agresją jest dobrym rozwiązaniem i jeden facet, niewazne jak bardzo napakowany czy wysportowany, nie zawsze też poradzi sobie, szczególnie kiedy przeciwników jest więcej.

Dokładnie tak, nie zależy mi na tym, żeby facet zarabiał więcej niż ja, bo nie tego szukam w związku. Ale też nie będę go utrzymywać, chyba że tylko tymczasowo. Tak samo też nie patrzę na facetów, pod kątem "czy mnie obronią", bo nie czuję takiej potrzeby, nie szukam ochroniarza do związku, tylko partnera, z którym będzie nam dobrze się żyło.

Jasne, nie miałabym nic przeciwko magazynierowi, jeśli tylko jednoczesnie potrafił dyskutować, filozofować itp. Inaczej nie widzę, jak by to miało działać. Co z tego, że umie naprawić spłuczkę, jeśli nie miałabym o czym z nim rozmawiać na codzień?

Poza tym każdy moze nauczyc się tej naprawy spłuczki, gniazda czy zmiany koła. A nie każdy da radę być obytym w towarzystwie czy oczytanym. DLatego ja nie zwracam uwagi na to, czy ktos wniesie lodówkę na czwarte pietro (bo mozna wykupić z wniesieniem) czy wymieni żarówkę, bo równie ja mogę to zrobić. Nie musi też znać się na samochodach czy komputerach. Tego trudniej się nauczyć, ale odpowiedni research w necie + podpytanie wśród znajomych czy rodziny wystarczą. Dlatego mi zależy na innych aspektach czy cechach u faceta.

P.S. Szukam faceta, nie psiapsi. Ze swoim partnerem jest się zupełnie na innym poziomie emocjonalnym niż z psiapsią do pogaduszek. Poza tym z psiapsią przecież nie będę uprawiać seksu ani się całować.

Dziewczyno, zastanów się, z kim chcesz w przyszłości żyć i pod czyje dyktando? Pod dyktando Jacka Sparrowa? To Ty będziesz z kimś w parze, a nie Jack Sparrow, który wybrał kobietę pod siebie. Są kobiety, które kijem by go nie dotknęły, nie za poglądy, bo można sie z nimi zgadzac lub nie, można się pięknie różnić, ale np. za wulgarny, chamski język. Może Jack ze swoją kobietą przerzucają sie w sprzeczkach łaciną podwórkową i dla nich jest to OK, klipozor chla i pali zioło ze swoja kobietą, potem rzygają jeden przez drugiego, zastanów się, czy ich zdanie na pewno chcesz brać pod uwagę. To jeden z przykładów. Ja sobie pozwalam na "wybrzydzanie" (czekanie na odpowiednią osobę), przez co mam za sobą długi okres niebycia w parze, ale za to teraz mam kogoś, kto odpowiada mi w 200% w każdej dziedzinie. Mało ludzi jest skazanych na niebycie w parze.

Ja tylko piszę, że każdy powinien patrzec według własnego światopoglądu. Jeziorna kulturalnie rozwiązywała spory, Sparrow woli, jak kobieta mu powie "Nie pierdol mi tutaj". Co kto lubi. Jeden woli jabłka, inny gruszki, jedna kobieta wybierze faceta, co potrafi gipsówki położyć samodzielnie, inna wybierze faceta, który potrafi sobie to zorganizować i stać go na zapłatę za ekipę, a uniknie potem dyskusji - jak w innym wątku - jak mężczyzna powinien wieszac karnisz, z cementem, czy bez. Patrz na siebie, bo to Ty poniesiesz konsekwencje swoich wyborów.

My z żoną nie możemy mieć dzieci (a przy okazji jesteśmy sporo starsi od ciebie, bo dobijamy powoli 40stki). To nie jest tak jak się wydaje, że to 'wygodne, child-free', bo instynkty nie znikają. Jak nie zrealizujesz ich inaczej (mniej lub bardziej świadomie) to cię ten temat wewnętrznie w końcu zje. A i tak nie jest łatwo być bezdzieciowym pariasem gdzie wszyscy twoi znajomi dzieci posiadają. Bo uwierz mi - będziesz wytykana i ludzie będą cię alienować. Jedni z zazdrości (bo sami zaliczyli wpadkę, bo są niezadowoleni z wkurzających dzieci, bo rodzicielstwo ich przerasta), a inni z poczucia niezrozumienia, bo dzieci są dla nich usprawiedliwieniem i wytłumaczeniem lenistwa i niezorganizowania.

Błąd. Bardzo poważny. To nie była kwestia 'niedopasowania'. On cię po prostu przestał pociągać z tego powodu, o którym piszemy z Farmerem: bo wzięłaś sobie na partnera psiapsiółkę. Pierwszy to był kiedy? Ogólniak/studia? Tego nawet nie powinno się liczyć....

No i popatrz, byłaś z takimi i co? Popęd spadł znacząco nie bez przyczyny.

Kolejny błąd. Zagrożenia trzeba umieć rozpoznawać i je przewidywać. A jak już ktoś wyskakuje z agresją do ciebie, to sorry, ale sentymenty i bajki o rycerzach w złotych zbrojach idą w odstawkę. Do potwornej roboty zatrudniasz....potwora.

Błąd numer trzy. Człowiek lubi sobie dopowiadać filozofie jak to jest rozwinięty, ąę, kulturka, filozofia i cała reszta pierdół, a tymczasem biologia jest bardzo prosta - subiektywne poczucia bezpieczeństwa w tym dość niestabilnym i jednak niebezpiecznym świecie jest podstawą. Każda kobieta, absolutnie każda spuści w kiblu faceta, który w sytuacji zagrożenia nie będzie potrafił jej obronić. Tak samo jak każda poczuje wstyd, jak jej facet zostanie odsunięty na bok przez innego kolesia, który podwijając rękawy przecedzi do niego przez zęby: 'patrz i ucz się jak to się robi'. Nawet jeśli te uczucia pozostaną nieuświadomione, to one będą. I będą manifestować swoją obecność w postaci spadającego libido.

A cały czas opisujesz psiapsi. Nie faceta.

No ale to działa też w drugą stronę. Gdy ma się w domu despotę. To jakże atrakcyjnie wygląda poczciwina spotkany np. na wywiadówce. Normalnie pogada, wymieni rodzicielskie doświadczenia. Tez ostatnio wątek o tym był. A wymiana zdań została nagle przerwana przez nagrywanie i zablokowanie kontaktów przez sprytnego despotę.

Dlatego najważniejszy jest zdrowy rozsądek. Jak ktoś zachowuje się jak chory psycholog, to na dłuższa metę nie da się tego znieść, tak samo jak ktoś kto jest miły do bólu. W przeklinaniu nie ma nic złego, tak samo jak ktoś czasem jest grzeczny. No i już, żadne skrajności nigdy nikomu na dobre nieb wyszły. Osobiście lubię jak ktoś ma dobry żart, czasem przeklnie bo i ja to robię, ale w rozwiązywaniu konfliktów zależy mi dobrej, płynnej komunikacji a nie obrzucaniu się mięsem w kluczowych momentach.

No popatrz Jack. Niby nie lubisz rozmawiac a siedzisz na tym forum całe dnie.
Popełniasz błąd stawiając znak równości między osobami kulturalnymi i oczytanymi, a niemeskimi lalusiami. Są osoby ktore sa oczytane i obyte, bo są nudnymi kluskami, nikt ich nigdy nie zapraszał na domówki, nie mieli zadnych hobby więc zostali szkolnymi kujonami i jakoś tak sie im zycie potoczylo. Są ludzie którzy tacy sa,bo to ich zwyczajnie interesuje. Potrafią zwyzywać gościa który wepchnie się przed nich w kolejke, albo dać w nos facetowi który w klubie złapie ich dziewczyne za tyłek. I czasem to robia, ale jeśli mogą to wolą wyslawiać się pełnymi zdaniami, dyskutować o kinie i teatrze, byc uprzejmym i codziennie wysyłać dziewczynie słodkie smsy. To ty myślisz szablonowo i nie dopuszczasz takiego bogactwa ludzkiego charakteru. Można umiec dogadać się z zenkiem spod budki z piwem i jednocześnie odnaleźć się na wernisażu, czy wieczorku literackim. Ty cały czas mylnie zakładasz że ludzie są jednowymiarowi i mają jedynie grzeczną strone, albo nie mają jej wcale.
Historia lasek które zdradzają facetów kulturalnych i obytych nie mają związku z jeziorną. Takie laski podobnie jak kujony-nie-z-wyboru mają takich facetów bo nie mają opcji, boją się próbowac czegoś innego. Są laski które by wymieniły zaradnego mirka magazyniera na doktoranta filozofii bez mrugnięcia okiem i nigdy sie nie oglądały wstecz. Ot gust. Tak samo nie każdy facet lubi laski w typie dody i wydadza mu się wulgarne, prostackie i będzie wolał raczej kogoś w typie wolnego ducha, hipiski jak Beata Pawlikowska. Po prostu tak jest. A że wśród hipisek jak beata pawlikowska sa takie które siedzą cały dzień w domu i jarają zioła, ale tez takie które publikują własne książki, jezdzą po świecie i mają program w Tv to jest ta wilowymiarowość i zmienność w ramach jednego typu kobiecości, której ty zdajesz się nie widzieć.

Ha ha dokladnie cale dnie siedzi na plotkarskim forum dla kobiet, ale to nie on ma cechy psiapsi

Wogole zastanawiam sie, ze tutaj siedzi dosc duzo facetow, ktorzy plotkami mogli by sie zajmowac calymi dniami. Wogole nawet w realnym zyciu wielu facetow to wieksze plotkary-psiapsi niz kobiety

No widzę z czym przychodzą. I dziele się obserwacją i moimi wnioskami z m.in tychże. Że ludzie są różni? Oczywiście. Ale pewne typy osobowości cechują się takimi, a nie innymi zachowaniami z niewielkimi jedynie odchyłami od danego typu.

Ja wiem, że bronicie wizerunku swojego idealnego faceta, ale pora zejść na ziemię i zdać sobie sprawę, że takie jednorożce w przyrodzie nie występują lub są w ilościach anegdotycznych.

Z pandy misia grizzly nie zrobicie.

Dlatego, ponieważ kazdy ma swoje preferencje, jest szansa, że każdy znajdzie coś dla siebie.

Właśnie widać twój machoizm w praktyce. Ja o gruszce ty pietruszce, masz problem z jakimiś prostymi formami rozumowania i nie rozumiesz o czym pisze.
wydaje ci się że wygrałes jakąś dyskusje a ty jedynie wymęczyłeś rozmówce, czyli mnie i nawet nie chce mi się z tobą dalej rozmawiać.
Widze ze nauczyłeś się jednego triku: podawania danych statystycznych bez kontekstu i masz sie za świetnego rozmówcę. Gdzie ja pisze że wiem jaki odsetek kobiet publikuje książki i ma programy w TV? Przecież ja zupełnie nie o tym mówiłam. Podałam pierwszy z brzegu przykład kobiety, która ma wielowymiarową osobowość. beata pawlikowska z jednej strony ma image hipiski, luzaczki, takiej troche szamanki. Ja nie wiem jaka ona jest IRL, to jest przykład znanej osoby. Ma na celu lepsze wyobrażenie o jakiego typu wielowymiarowości mówię.  z drugiej strony: jest dośc rzutką bizneswoman, znalazła nisze na rynku, zbudowała fanbase i od lat jest obecna w TV i iternecie zarabiając przy tym pewnie nie mało i podrózując po całym świecie. Ten przykład ma na celu pewien eksperyment myslowy, żebyś zapoznał się ze zjawiskiem które jest twojemu umysłowi obce. Myslisz o wyluzowanej hipisce. Pierwsze skojarzenia? Bezrobotna, pali zioło całe dnie, mieszka jak menel na jakims squocie i pewnie nie myje zębów. Rzeczywistość? Kasy jak lodu, mimo że nie ma stałej, bezpiecznej pracy na pełen etat typu internista, czy notariusz, ma więcej kasy niż przeciętna babeczka w takiej właśnie pracy kojarzonej z posiadaniem kasy.
inny przykład już padł w rozmowie: gonciarz. był na marszu czarnych parasolek, robi filmy o tym że jest woke i chodzi do terapeuty i codziennie staje się lepszą wersja siebie. Pierwsze skojarzenia?  Miękka faja, pewnie nie może nikogo poderwać, więc udaje feministe żeby w końcu ktoś na niego zwrócił uwagę; desperat, pantofel. Rzeczywistość? Wysokiej klasy babiarz, obraca małolaty na każdym kontynencie, jego perwersje są na tyle znane że laski w tokio ostrzegają się nawzajem na IG jak tylko stawia stope na lotnisku.
Nie chodzi o to jacy ci ludzie są w rzeczywistości, bo nie znam ich nie umiem tego ocenić. Chodzi tylko o podanie kilku przykładów, kiedy pewien styl życia kojarzy ci się mocno z jakmiś cechami, a okazuje się że nic bardziej mylnego.

Ty nie walczysz z gustem jeziornej, ale swoim własnym wyobrazeniem o pewnym typie faceta, którego wydaje ci się że znasz.

Jej gust mnie nie obchodzi, bo to jej sprawa. Ja wskazuje gdzie popełniła i gdzie dalej popełnia błąd: ona chcąc życiowego partnera, ojca dzieci opisuje zachowanie i postępowanie zwykłej psiapsi. Nie faceta, który miałby zadatki na bycie głową rodziny, na bycie jej opoką w sytuacjach ciężkich i trudnych.

Jak będzie wybierać sobie takich 'kluchowatych' facetów na partnerów, to i będzie dość szybko tracić nimi zainteresowanie.

To tak samo jak kolesie piszący, że szukają silnej i niezależnej, a w praktyce więcej zarabiająca partnerka kastruje ich ekonomicznie, bo nie są w stanie tego udźwignąć. To jest ten sam mechanizm. Znalezienie złotego środka jest trudne. Ale przede wszystkim trzeba mieć realne oczekiwania, a nie ala 'książę z bajki', bo pewnych zestawów cech praktycznie nie da się pogodzić i udaje się to jedynie ultra wąskiemu odsetkowi ludzi.

No i znowu nie rozumiesz mimo że napisałam wyraźnie że nie chodzi mi o konkretie TE OSOBY i konkretnie taki styl życia, tylko o to że na ich temat można mieć pewne stereotypowe wyobrażenie(można, nie mówię że ty je masz) a w rzeczywistości jest ono dalekie od tego jaki styl życia te osoby mają. Ja nie chcę konkretnie analizować beaty pawlikowskiej i gonciarza. Jesteś tak głupi, że nie kumasz że podałam przykład osoby medialnej BO KAZDY na tym forum zna te osobe i od razu wie o jaką wielowymiarowość mi chodzi. nie ma znaczenia czy ta wielowymiarowość w ich przypadku istnieje, bo w swojej wypowiedzi operuję jedynie wyobrażeniem które przeciętna osoba może mieć na ich temat, a nie ocena ich IRL. nie zamierzam wertować atlasu wibitnych polaków tylko po to żeby przytoczyć jedno nazwisko na forum i jack mógł wejść na mój poziom abstrakcji, bo mam generalnie w poważaniu że jesteś głupi. dla mnie możesz taki pozostać. Przykład mojej cioci grażynki, która jest zupełnie przeciętną babeczką się nie pojawi bo nikt jej nie zna i moze mieć problem z wyobrażniem sobie o czym mówię. Nawet nie wieszs na co ona jest przykładem, bo jesteś zbyt leniwy żeby chwile przemyśleć co napisałam, tylko już lecisz do komputera żeby mnie zgasić XD

Sory Jack ale wymęczyłes mnie. Jesteś niezbyt bystry i cięzko mi się przebić przez taki beton. Może masz jakieś przemyślenia ale przebicie się przez twoje braki w operowaniu słowie pisanym, wyczuciu co ma autor na myśli, zdolności do jakiejś syntezy wiedzy jest bardzo męczące i rozmowa z tobą nie należy do przyjemnych. Myślę że wiele kobiet podobnie jak ja ma awersje do takich wszechwiedzących macho, którzy pierdolą kocopoły nie na temat i myślą że są najmądrzejsi w całej wsi. Może to wyjaśnia twoja bytność na forum: IRL nikt nie ma już ochoty z tobą gadać na poważnie tak gównianym rozmówcą jesteś, więc zostaje ci nabijanie postów online, żeby poczuć się ważnym. Ja na razie podziękuję za wymiane zdań bo kopać się z koniem nie zamierzam. WYGRAŁEŚ! jesteś najmądrzejszy na forum! masz najlepsze argumenty! (to ironia, jakbyś nie wiedział... ironia czyli powiedzenie czegoś co jest antonimem do naszej prawdziwej myśli)

A Jack nie widzisz, że jestem kolejną uzytkowniczką która ucieka z jakiegoś wątku bo nie ma siły na rozmowe z tobą Zrobiła to już Agnes, Ross w innym wątku Giaa. No ciekawe. Dostrzegam pewien wzorzec. Ale nie jesteś Samirą więc i tak nie zrozumiesz o czym mowa.

Szkoda, że nie ma już Gii bo fajnie i krótko z tobą jechała. Jak to było? Karzełku, kurduplu...już nie pamiętam. Muszę sobie sprawdzić.

Co Wy się tak panowie boicie tego wybrzydzania kobiet:?
Dla każdego starczy.

Boją się, bo nie mają czym kobietom zaimponować. Zobacz Rossanko, że przy mężczyznach takich jak Shinigami Ty jesteś kobietą sukcesu, mieszkasz sama, sama opłacasz rachunki i przezwyciężyłaś chorobę.

Amen. Szkoda,ze tak nie myslalam jak mialam 20 kilka lat. Na  szczescie po 30 tce moje myslenie zaczelo sie zmieniac co do zwiazkow i zyje mnie sie o wiele lepiej

Ale zważ też SmutnaDziewczyno, że Jack nie uwzględnia w ogóle, o czym była mowa, upływu czasu na kwestie poglądowe, a przecież nawet skała ulega erozji wskutek działania wody, czy wiatru. Ludzie też zmieniają poglądy, leczą się ze zdrad, są ostrożniejsi, ale to nie znaczy, że nie potrafią z czasem znowu zaufać. Pytanie zasadnicze wątku - czy kobietom jest lepiej po rozstaniu? Tak, mnie z upływem czasu było coraz lepiej, osiągnęłam poziom życia sprzed rozstania gdy samodzielnie zatrudniłam sobie panią do sprzątania domu.Nawet teraz będąc w związku słyszę od partnera, że jestem inteligentniejsza od niego i że on się tego boi. Jestem ładna, wykształcona, zamożna, z fajną satysfkacjonującą pracą, z prawem jazdy i samochodem, mieszkam w zamożnej okolicy w pieknej willi, dzieci już mam, na majstra który mi zrobi remont łazienki mnie stać - po co mi facet?