Proszę o rady, JAK przeprosić żonę? - Netkobiety.pl

To trzeba było coś z tym zrobić,  jeśli to spadek libido,  to być może od alko.
Jak nie to do urologa,  porobić badania...
A Ty osiadłeś na laurach,  więc ona ma drugi powód,  żeby do Ciebie nie wracać... Bo i po co...

Tomek jeśli nie masz siły,  ochoty na seks,  to po prostu go nie uprawiasz, a nie ze Ty masz przyjemnosc,  a żona nie,  rozumiesz? Ja też często pracuję po kilkanaście godzin,  też ode mnie zależy życie ludzkie i jak wracam zmęczona po pracy do domu i mąż chce seksu,  to po prostu mówię mu,  że nie mam siły i idziemy spać.  Wg mnie nawet w takiej sytuacji w Twoim małżeństwie było widać o co chodzi.

Wyroków to my tu nie możemy wydawać...

Tomek z jednej strony współczuję Ci,  bo sam nie rozumiesz dlaczego zachowujesz się w taki,  a nie inny sposób.  Z drugiej strony jednak bardziej współczuję Twojej żonie,  bo to ona została strasznie skrzywdzona i teraz na jej barkach spoczywa odpowiedzialność,  czy Ci zaufać,  czy pozwolić własnemu dziecku żyć bezpiecznie,  ale w rozbitej rodzinie.  Nie zazdroszczę jej.
Skoro twierdzisz,  że to co mówimy jest nieprawda,  to podaj mi proszę przyczynę Twojego zachowania.  Czy osoba równoprawna,  ew.  słabsza rzuciłaby się z biciem do drugiej osoby?

Zarzucasz mi nadinterpretację tego co napisałeś, więc pokuszę się o językową wykładnie Twoich wypowiedzi. Sam sobie bądź sędzią.

1.Pytasz nas "(...) co teraz, jak przeprosić ją, żeby wiedziała, że mi zależy, że to się nigdy nie powtórzy?", jakbyś szukał sposobu, jakiejś sztuczki, żeby udobruchać żonę i zażegnać ten kryzys, żebyś mógł o tym zapomnieć i żeby było jak przed tym zdarzeniem, ZAMIAST zapytać „co zrobić, żebym już nigdy wobec nikogo tak się nie zachował? jak zapanować nad własną agresją, bo chcę, żeby moi bliscy byli ze mną bezpieczni i tak się czuli?” (takiego pytania raczej nie zadał byś na forum, bo odpowiedź jest oczywista, a nie przypisuję Ci braku inteligencji)

2."Boje się, że ona koniec końców wybierze rozwód, bo nie będzie mi umiała zaufać i będzie się bała, że znowu uderze ją albo w końcu kiedyś corke (co nigdy nie miało miejsca). Powiedziała mi zresztą o tym wtedy przez telefon i boję się, że to uczucie strachu wygra i dla własnego spokoju psychicznego wybierze rozstanie, żeby tylko być jak najdalej ode mnie.” Jedyne co naprawdę zaprząta Ci teraz głowę to uniknięcie konsekwencji w postaci rozstania z żoną, bo to TY coś utracisz. Nieistotne jest dla Ciebie, że jeśli nie dojdzie do rozwodu, a Ty nie przejdziesz skutecznej terapii, będziesz krzywdził dalej. Liczy się Twój strach, Twoja strata. Gdzie w tym wszystkim (w Twoich wypowiedziach) jest troska o dobro żony i córki? A tutaj mamy dowód koronny: „Postaw się w mojej sytuacji. Chciałabyś żeby całe Twoje dotychczasowe życie wywrocilo się do góry nogami?”. Tobie nie chodzi o żonę i dziecko. Tobie chodzi o siebie samego, bo to TWOJE życie może wywrócić się do góry nogami. Co tam żona, dziecko. TWOJE ŻYCIE! A kto wywrócił (bo to już się stało) ich życie do góry nogami?

3.„Jeżeli mowa o terapii, to o psychoterapii myślę od dawna, bo wychodzą mi pewne sprawy z przeszłości (nie chodzi o przemoc, ale było sporo w moim życiu nieciekawych sytuacji, jeszcze zanim poznałem żonę, a które teraz kotłują mi się w głowie)”. Tylko myślisz o terapii, ale nie podejmujesz trudu stawienia się w gabinecie psychologa i przepracowania własnych emocji. Myślenie nic nie kosztuje (dosłownie i w przenośni), w przeciwieństwie do czynów

4.„Wiem, że może się to skończyć rozwodem, bo ona tak będzie wolała, żeby się czuć bezpiecznie, ale na myśl o tym szlag mnie trafia.” I znów to samo. Boisz się, że ona „egoistycznie” zawalczy o siebie i córkę, a Ty możesz na tym stracić.

5.„Jak wróciłem do domu żona zaczęła się rzucać, że jestem nieodpowiedzialny, że zostawiam ją sama z chorym dzieckiem, jak mam chlać i wracać pijany, to żebym szedł spać do koleżków.” Wiedziałeś, że dziecko jest chore, ale i tak wybrałeś piwo z kumplami, bo przecież od dawna ich nie widziałeś. Chore, marudne dziecko, któremu może się pogorszyć, bo u 2,5 latków tak to wygląda (nie wierzę, że jako lekarz dentysta tego nie wiesz) i wykończona opieką nad nim żona. Zła, sfrustrowana, bo nie dość, że dziecko chore, to jeszcze tatuś pijany po balandze z kumplami. Gdzie tu troska o rodzinę? Gdzie dowód na to, że Ci zależy, o czym tak nas zapewniałeś w kolejnych postach?

6.„Przede wszystkim jestem typem, który musi się trzymac z dala od wszelkich używek, bo mi siada na łeb (akcja z chłopakiem sprzed lat, teraz z żoną).” Winny jest alkohol, nie Ty. Już masz receptę – odstawić alkohol i wszystko przejdzie i nigdy nie wróci. Takie to proste (patrz pkt. 3).

7.Na argument, że przemoc będzie eskalować jeśli nie zapanujesz nad agresją Ty reagujesz tak: "I żona w telefonicznej rozmowie właśnie mi to powiedziała - że się boi, że mogę zrobić krzywdę jej albo co gorsza corce. I że nie wie, czy będzie umiała zaufać." Żona tak mówi. A Ty? Co Ty na ten temat uważasz poza tym, ze żona też tak mówi?

8. W żadnym miejscu nie napisałeś, że znasz konsekwencje dorastania w domu, w kórym jest przemoc i nie chcesz takiego losu dla swojego dziecka. Masz córkę. Wiesz co jej zafundujesz? Będzie się wiązała z przemocowcami. Co poradziłbyś swojej córce, gdyby była na miejscu Twojej  żony?

Nie chcesz dojrzeć istoty sprawy. Nie chcesz widzieć prawdziwej przyczyny, ani obecnych i ewentualnych przyszłych skutków Twojego zachowania. Chcesz uniknąć konsekwencji tego, że uderzyłeś i popchnąłeś żonę. Czy którekolwiek z tych zdań jest nieprawdziwe?

Napiszę po raz kolejny. To czego najbardziej potrzebujesz to terapia. A ta się nie uda bez odpowiedniej motywacji. Lecz przyczynę, a nie tylko skutek.

Chyba u patologii. Nie wrzucaj wszystkich do tego wora.

Wiesz,  że też coś w tym jest,  oprócz Twojego emocjonalnego zaburzenia osobowości, ta władczość objawia się też agresją,  dla ustawienia w szeregu...

Zjebałeś i wiesz, że to tylko Twoja wina.
Odpuść trochę pracę, zajmij się żoną i dzieckiem, bo z tego wynika, że przerzuciłeś odpowiedzialność za dziecko na nią.
Terapia dla Ciebie i terapia dla par.
Obiecaj, że już nigdy nie będziesz pił.

Przesadziłas w temacie seksu, gdzie stwierdziłaś, że to jedna z płaszczyzn, gdzie wychodzi ze mnie pan i władca. Co można odebrać tak, jakbyś sugerowała, że przymuszam żonę do orala.
To, że mam 30 lat, nie oznacza, że musi mi się zawsze chcieć bzykania.

3.„Jeżeli mowa o terapii, to o psychoterapii myślę od dawna, bo wychodzą mi pewne sprawy z przeszłości (nie chodzi o przemoc, ale było sporo w moim życiu nieciekawych sytuacji, jeszcze zanim poznałem żonę, a które teraz kotłują mi się w głowie)”. Tylko myślisz o terapii, ale nie podejmujesz trudu stawienia się w gabinecie psychologa i przepracowania własnych emocji. Myślenie nic nie kosztuje (dosłownie i w przenośni), w przeciwieństwie do czynów

Bo to, co mam do przepracowania, jest dla mnie trudne. Cholernie trudne, wstyd mi, boję się otwarcia przed psychoterapeutą i upokorzenia.

5.„Jak wróciłem do domu żona zaczęła się rzucać, że jestem nieodpowiedzialny, że zostawiam ją sama z chorym dzieckiem, jak mam chlać i wracać pijany, to żebym szedł spać do koleżków.” Wiedziałeś, że dziecko jest chore, ale i tak wybrałeś piwo z kumplami, bo przecież od dawna ich nie widziałeś. Chore, marudne dziecko, któremu może się pogorszyć, bo u 2,5 latków tak to wygląda (nie wierzę, że jako lekarz dentysta tego nie wiesz) i wykończona opieką nad nim żona. Zła, sfrustrowana, bo nie dość, że dziecko chore, to jeszcze tatuś pijany po balandze z kumplami. Gdzie tu troska o rodzinę? Gdzie dowód na to, że Ci zależy, o czym tak nas zapewniałeś w kolejnych postach?

To już parę razy napisałem, że zachowałem się jak kretyn wybierając kolegów i spotkanie z nimi.

7.Na argument, że przemoc będzie eskalować jeśli nie zapanujesz nad agresją Ty reagujesz tak: "I żona w telefonicznej rozmowie właśnie mi to powiedziała - że się boi, że mogę zrobić krzywdę jej albo co gorsza corce. I że nie wie, czy będzie umiała zaufać." Żona tak mówi. A Ty? Co Ty na ten temat uważasz poza tym, ze żona też tak mówi?

Napisałem wcześniej, że to (atak fizyczny) się już nigdy nie powtórzy, ale teraz sam nie jestem pewien. Bo są momenty, że emocje biorą u mnie górę. Najczęściej potrafię je stłumić w sobie, ale czasem nie.

8. Masz córkę. Wiesz co jej zafundujesz? Będzie się wiązała z przemocowcami. Co poradziłbyś swojej córce, gdyby była na miejscu Twojej  żony?

Radziłbym jej spiertalać jak najdalej i żeby nie myślała o powrocie.

Nie chcesz dojrzeć istoty sprawy. Nie chcesz widzieć prawdziwej przyczyny, ani obecnych i ewentualnych przyszłych skutków Twojego zachowania. Chcesz uniknąć konsekwencji tego, że uderzyłeś i popchnąłeś żonę. Czy którekolwiek z tych zdań jest nieprawdziwe?

Co do terapii masz rację i wiem, że muszę się przełamać i jakoś pokonać ten wstyd.

Też uważam,  że nie  powinieneś się wyprowadzać,  ale pewnie wstydziłeś się spojrzeć jej w twarz,  choć z drugiej strony jej chyba łatwiej i szybciej będzie podjąć decyzję...

Udajesz, że nie rozumiesz. Nigdzie nie napisałam, że żonę przymuszasz. Nawet tego nie zasugerowałam. Napisałam, że jako jaśnie pan bierzesz, ale sam nic w zamian nie ofiarowujesz, bo sam przyznałeś, ze to nie była incydentalna sytuacja. Łaskawie pozwoliłeś sprawić sobie przyjemność. I to się sklada w całość z tym, co opisałam w kolejnym poście. Koncentrujesz się wyłacznie na sobie, na swoich lękach, możliwości straty, na tym, ze to Ty jesteś zmęczony pracą. TY.

To co, siłą Ci wzięła penisa do ust? Zgwałciła Cię oralnie?

[/quote=Tomeek-92]

Napisałem wcześniej, że to (atak fizyczny) się już nigdy nie powtórzy, ale teraz sam nie jestem pewien. Bo są momenty, że emocje biorą u mnie górę. Najczęściej potrafię je stłumić w sobie, ale czasem nie.

A mnie najbardziej przeraża ten fragment Twojej wypowiedzi autorze...

Nie chce skrzywdzić nigdy więcej swojej żony. Dlatego musi wejść ta cholerna terapia.
Nawet jak żona nie wróci do mnie, to i tak terapię przejdę.

Co najdziwniejsze, że w pracy mam w sobie dużo pokładów cierpliwości, jestem spokojny, mam,, rękę" do trudnych przypadków (dentofobów). Nawet dzisiaj będę miał taką pacjentke.. W pracy funkcjonuje normalnie. Nawet przy kimś, kto histeryzuje. Podchodzę do tego z wyczuciem.

Dużo pracujesz - ok, wielu mężczyzn dużo pracuje, a znajduje czas dla rodziny. Z tych Twoich wypowiedzi to wynika, że wracasz z pracy i już nic za bardzo Cię nie interesuje, dziecko, obowiązki domowe, a żona to już w ogóle... Zdarzało Ci się wcześniej po pijaku pokrzykiwać na żonę,a ona pewnie czuła się niekochana, nieatrakcyjna, Jej potrzeby były dla Ciebie nieistotne. Nawet jak się czyta posty na forum pisane przez kobiety, którym mężowie odmawiają seksu to powtarza się w nich, że czują się gorsze, brzydkie, nieważne, wręcz przezroczyste dla swoich mężów. Masz medyczne wykształcenie, a empatii za grosz. Uważałes, że brak ochoty na seks u 30latka jest normalna? Co z tym zrobiłeś? Badales się? Byłeś u seksuologa?
Na miejscu Twojej żony rozwazalabym całość pożycia z Tobą. Nie jawi się z tego radosny obraz. Full kasy to nie wszystko. Pewnych rzeczy nawet za miliony nie kupisz.

.

.

Bo tacy jak Ty dla obcych bywają przemili,  odbierani jako osoby spokojne,  a wyżywają się na najbliższych, a najlepiej na żonie,  bo... "wybaczy". Dlatego powrót jest obarczony ryzykiem powtórki z rozrywki,  chyba,  że żona chcąc być z Tobą,  będzie unikała spięć,  ale to też nie ma gwarancji.
Mi do tego pasuje emocjonalne zaburzenie osobowości,  typ impulsywny.

.

Masz się teraz, w tej chwili, ZAPISAĆ na terapię i na nią PÓJŚĆ, a nie pitolić w kółko na forum, że myślisz, żeby się zapisać, myślisz, żeby pójść, że może w przyszłym tygodniu. O to chodzi.

Co do seksu, mimo Twojego wyjaśnienia, ja nadal tego nie rozumiem. Nie kupuję tego po prostu. Może dlatego, że mierzę własną miarą.

Z całym szacunkiem mimo ze potępiam zachowanie  Autora stomatolog to też lekarz. Lekarz stomatolog. To tak jakby twierdzic że chirurg to nie  lekarz, tylko chirurg. On też wystawia recepty, leczy wystawia zwolnienie  jesli trzeba.Lekarzem to nie jest technik stomatologiczny albo higienistka ale stomatolog owszem.

Nic innego. Inny jest tylko Wydział studiów. Nie lekarski tylko lekarski- dentystyczny. Ale po ich ukończeniu jestes lekarzem a nie mgr stomatologii. Zdanie możesz mieć swoje ale fakty są faktami.

Nie zamierzam już przekonywać. Niech każdy zyje w świecie swoich racji.

kolorowesny: on damski bokser a ty? Osoba która handluje śmiercią. Grunt to mieć dobre samopoczucie, że jest się fajna babką.
Autorze.
Są tu tematy , że dziewczyna wiąże się z przemocowcem. On ja bije, poniża a ona chce wrócić ponieważ kocha. Zobacz jakie dziwne jest życie.

Przestań pisać i pytać o rady. Na tym forum większość w ramach twojej pokuty by Ciebie zlinczowala.
Ty z żoną musicie wiele sobie wyjaśnić.  Jeśli pracujesz za dużo i to jest powodem że nie masz cierpliwości,  chodzisz "naładowany agresją " ogranicz pracę. Zajmij się więcej Rodziną. Ona jest najważniejsza. Jeżeli ona chce utrzymać dystans,  uszanuj to i zajmij się Rodziną.  Dbaj o Nią i dziecko. Jeżeli masz wybuchowy charakter to czeka cię ciężka praca.
Tyle mogę Ci doradzić.
U mnie też była przemoc. Że strony żony. Bardzo inteligentna. Potrafiła mnie doprowadzić do dużego wzburzenia.

hahahahahhahahahaha No a jak nie zlinczować ? I dlaczego w imie wlasnej pokuty, skoro autor uderzył żonę ? Tak jest wiele tematów, on ja bije ale ona przecież tak mocno kocha ... to nie życie jest dziwne, a ludzie, którzy się godzą na takie traktowanie w imie 'milosci'.

No dobra sorki. Byłam niedobra

A gdzie ty tu widzisz mężczyznę? Bo ja widzę tylko facia który wali żonę że ta się nogami nakrywa, gdy wraca do domu z knajpy pijany.

Niektórym ciężko zrozumieć, że można seksu nie chcieć, i to nie pisze jako zarzut do Ciebie.

Już poprzdnio pisałam, że rozumiem, że na seks można nie mieć ochoty. Czego nie rozumiem w tym wszystkim, to masz wypisane w cytacie wyżej. Nie będę się powtarzać.

Ale to raczej pożądana cecha w mojej pracy. Widze ile można zdziałać dzięki byciu spokojnym i cierpliwym, masz zupełnie inna relacje lekarz-pacjent.

Naucz się języka polskiego, bo masz problem z częściami mowy a pouczasz innych.

Można raz skoczyć bez spadochronu i nie da się już skutków tego skoku odwrócić. Jeśli coś się zrobi raz, czasem skutkuje w naszym całym życiu i nie można tego "odkręcić. To że autor żaluje nie znaczy, że można mu to darować i żyć z n im dalej jakby się nigdy nic nie stało.

Facet poszedł na chlanie do knajpy w chwili gdy jego córka, którą niby tak kocha BYŁA CHORA I MOGŁY BYĆ RÓŻNE SCENARIUSZE NA TEN WIECZÓR. Jakoś jego żona nie zostawiła dziecka i nie poszła zabawić się z koleżankami.
Nie będę apelowała o to, żebyś zrozumiał co czytasz, bo wiem że to dla ciebie zbyt trudne.