Problem z mężem - Netkobiety.pl

Tamiraa napisał/a:

Jak dla mnie troll, co nie zmienia faktu, że często spotyka się takie udręczone kobiety jak Kasia, męczące się w związku z kimś takim jak jej mąż.

On, atrakcyjny, dbający o siebie, którego nie ma cały dzień w domu, miły, życzliwy dla wszystkich; ona siedząca non stop w domu na wychowawczym, nieszczęśliwa, męczona zazdrością, niedowartościowana, ogarniająca wszystkie prace domowe, starająca się dbać o siebie i o mieszkanie.

A jak on przychodzi do domu, co robi? Nos w telefonie, bo przecież zmęczony po całym dniu, odganiający się od pretensji żony jak od natrętnej muchy, mówi: wystarczy, że mi powiesz, nie musisz być taka przykra, a ona mówi, mówi, mówi....

Niech ci mężowie posiedzą na wychowawczym bez pomocy matki, teściowej, sąsiadki i zobaczą jak to jest. Gdyby tak odwrócić sytuację, że żona przychodzi z pracy zmęczona, a mąż z pretensjami, to założę się, że byłoby, że  przecież ona jest matkożoną i powinna odciążyć partnera i jeszcze ładnie wyglądać, bo jak nie, to jest księżniczką pilnującą tylko własnego nosa.

Ja to bym Kasi poradziła, żeby albo pogodziła się z tym, że mąż się nie zmieni i zajęła się własnym życiem albo poszukała kogoś, kto naprawdę zainteresuje się rodziną, a nie będzie uprawiał spychologii.

Widać identyfikujesz się z Kasią

Ale tu chodzi głównie o jej problem emocjonalny.

wieka napisał/a:

Tamiraa napisał/a:

Jak dla mnie troll, co nie zmienia faktu, że często spotyka się takie udręczone kobiety jak Kasia, męczące się w związku z kimś takim jak jej mąż.

On, atrakcyjny, dbający o siebie, którego nie ma cały dzień w domu, miły, życzliwy dla wszystkich; ona siedząca non stop w domu na wychowawczym, nieszczęśliwa, męczona zazdrością, niedowartościowana, ogarniająca wszystkie prace domowe, starająca się dbać o siebie i o mieszkanie.

A jak on przychodzi do domu, co robi? Nos w telefonie, bo przecież zmęczony po całym dniu, odganiający się od pretensji żony jak od natrętnej muchy, mówi: wystarczy, że mi powiesz, nie musisz być taka przykra, a ona mówi, mówi, mówi....

Niech ci mężowie posiedzą na wychowawczym bez pomocy matki, teściowej, sąsiadki i zobaczą jak to jest. Gdyby tak odwrócić sytuację, że żona przychodzi z pracy zmęczona, a mąż z pretensjami, to założę się, że byłoby, że  przecież ona jest matkożoną i powinna odciążyć partnera i jeszcze ładnie wyglądać, bo jak nie, to jest księżniczką pilnującą tylko własnego nosa.

Ja to bym Kasi poradziła, żeby albo pogodziła się z tym, że mąż się nie zmieni i zajęła się własnym życiem albo poszukała kogoś, kto naprawdę zainteresuje się rodziną, a nie będzie uprawiał spychologii.

Widać identyfikujesz się z Kasią

Ale tu chodzi głównie o jej problem emocjonalny.

Może tak wyglądać, ale nie, nie byłam w takiej sytuacji. Cały czas piszę o jej problemie emocjonalnym i problemie dotyczącym wiele osamotnionych kobiet z małymi dziećmi. Ona nie musi  narzucać mężowi, co ma zrobić, normalnie powinni uzgodnić to obydwoje wcześniej. A poza tym powinna mieć też swoje życie poza mężem. Moze powinna oszukać porady specjalisty, a może normalnie powinna mieć czas dla siebie i znajomych.

Czekałem, aż ktoś zacznie tutaj Autorki bronić i się doczekałem...No cóż, jak widać jak się na faceta nic nie znajdzie, to trzeba jednak znależć, żeby pokazać, że on absolutnie nic nie robi, więc powód do rozwodu sie znajdzie, nawet jeśli miqałoby to być odkurzanie.
Jakby tak w opisie nie było zawarte, że ten facet wypruwa sobie żyły nie tylko w pracy, ale i w domu(było o opiece nad dziećmi), aby wszystko grało, ale i tak będzie źle...

wyraźnie pisze jak byk ze on nie tylko pomaga w domu ale wykonuje większość obowiązków + praca + remont. Nie doczekałem sie odpowiedzi autorki co ona tak właściwie robi w tym domu, poza obiadem który i tak facet musi sobie podgrzać po powrocie.
skoro siedzi w domu to jej pracą jest dom.
Gdy wróci do pracy obowiązki 50/50
Opieka nad dzieckiem cały czas 50/50 aby kazdy  mógł budować z nim wiez i gdy dzieckiem zajmuje sie partner to żeby ta druga strona miała czas dla siebie.
Ale zawsze znajdzie sie taka tamiraa od solidarności jajników.
strach pomyśleć co by było gdyby autorka trafiła na taką psycholog, tylko by sie utwierdziła w przekonaniu ze to ona jest wiecznie poszkodowana i ze facet jeszcze za mało robi.
bo ona jest matką, a jak wiemy dla czesci kobiet jest to rola ponad wszystko inne, i wszyscy maja sie stosować do niej.

Polecam historie z serii

"Madka p0lka"
albo
"daj, mam choruom curke"
(celowo z błędami)
W internecie jest tego pełno.

Tylko ostrzegam, bo naprawdę można dostać raka.

Cały problem w tym, że tam nie ma żadnego dialogu ani porozumienia, prawie wyłącznie z jej winy. A wszystko przez jej problemy psychoczno-emocjonalne, bo z kimś takim NIE DA się zwyczajnie rozmawiać. Tak samo jak przykład z tą stacją bezynową. Kompletnie oderwane od rzeczywistości, absurdalne oskarżenia, obarczanie winą drugą stronę za wszytko sprawia, że taki facet ma zwyczajnie zsargane nerwy do tego stopnia, że nie widzi dalej sensu, aby w tym tkwić. Sam związek dla kogoś, na miejscu tego faceta to jedna wielka nerwica, przepełniona odczciem, że on się kompletnie dla nie liczy, bo istnieje tylko ona i czubek jej nosa.
Z boku, głównie w przypadku tego incydentu na stacji, wygląda to na teatrzyk, gdzie kobieta zachowuje się jak istota upośledzona.

Cały problem w tym, że tam nie ma żadnego dialogu ani porozumienia, prawie wyłącznie z jej winy. A wszystko przez jej problemy psychoczno-emocjonalne, bo z kimś takim NIE DA się zwyczajnie rozmawiać. Tak samo jak przykład z tą stacją bezynową. Kompletnie oderwane od rzeczywistości, absurdalne oskarżenia, obarczanie winą drugą stronę za wszytko sprawia, że taki facet ma zwyczajnie zsargane nerwy do tego stopnia, że nie widzi dalej sensu, aby w tym tkwić. Sam związek dla kogoś, na miejscu tego faceta to jedna wielka nerwica, przepełniona odczciem, że on się kompletnie dla nie liczy, bo istnieje tylko ona i czubek jej nosa.
Z boku, głównie w przypadku tego incydentu na stacji, wygląda to na teatrzyk, gdzie kobieta zachowuje się jak istota upośledzona.

Zatem jeśli rozpatrywać takie przypadki pod kątem rzeczywistych problemów emocjonalnych, to niestety, ale sama rozmowa między partnerami nie wystarczy, bo najpierw jedno z nich musi się nauczyć wysłuchać drugiego. Mówi się, że kobiecą "bronią" jest psychika i często to Panie stosują ten rodzaj przemocy. Być może tak jest, kiedy facet zwyczajnie czuje sie zbity z tropu taką sytuacją.

Tamiraa napisał/a:

Ja to bym Kasi poradziła, żeby albo pogodziła się z tym, że mąż się nie zmieni i zajęła się własnym życiem albo poszukała kogoś, kto naprawdę zainteresuje się rodziną, a nie będzie uprawiał spychologii.

Znaczy taki co będzie na rodzinę pracował, w domu gotował i sprzątał, porobi remonty, zajmie się dzieckiem i potulnie słuchał krzyków pani domu.

Cześć dziewcznyny.
Mam spory problem ze swoim mężem.

Wczoraj pokolcilismy się 2 razy. Najpierw rano o drobnostkę ale przepychanka słowna trwała że 30 minut (przy czym to ja się produkowałam głównie, a ona za wiele nie mówił) a później wieczorem.
Ta wieczorna kłótnia była już ostra i do tej pory się do siebie nie odzywamy.

Poszło o to, że mąż po powrocie z pracy, odgrzał obiad zajął się chwilę z dzieckiem I zamiast pomóc mi posprzątać ogarnąć mieszkanie to usiadł sobie z telefonem w ręku. Krew mnie zalała bo zamiast się domyślić, że trzeba w mieszkaniu posprzątać to sobie usiadł. Zaczęłam więc, jak to on później ładnie określił "rozstawiać go po kątach", czyli według niego w złości wydawałam mu polecenia co ma zrobić. Mąż zrobił co mu kazałam a później przestał się do mnie odzywać. Nie odzywał się cały wieczór, jedynie zajmował się dzieckiem I na pytania o niego oschle odpowiadał. Przed snem zagadałam do niego o co chodzi. Powiedział mi, że nie podoba mu się jak się do niego odnoszę i, że można było normalnie powiedzieć: "chodź ogarniemy po obiedzie mieszkanie bo jest już brudno" zamiast: " może byś się łaskawie ruszył i zrobił to..."
Powiedzialm mu ze przeciez go kocham i zapytałam co w takim razie on ma z tym zrobić, liczyłam, że domysli się i powie, że nie będzie odkładał rzeczy do zrobienia na później. Bardzo się myliłam, bo on wypalił, że od 3 lat prosi, błaga i tlumaczy mi, że normalni ludzie sobie komunikują potrzeby, a nie "rozstawiają się po kątach z pretensją" i że tak się nie da normalnie żyć być pod ciągłym stresem bo o co tym razem będzie miała pretensje szanowna żona.  I jedyne rozwiązanie  tej sytuacji to był by rozwód bo jeśli przez 3 lata tego nie ogarnęłam to już nie ogarnę. (Wszystko powiedziane w złości)

Bardzo mnie tym zdenerwował. Powiedziałam że jeśli tak to zabieram synka, bierzemy rozwód, mieszkanie sprzedajemy a on niech szykuje alimenty, a z dzieckiem zobaczy się jak będę na to gotowa. On odpowiedział że to jest też jego dziecko I chyba niepoważna jestem jeśli chce mu go odebrać. To co powiedział jeszcze bardziej mnie rozzłościło, powiedziałam mu że jest psychiczny, że jest manipulantem, że nie ma prawa głosu w tej sprawie. Krzyczałam chyba że 30 minut w trakcie pakowania a mąż nic się nie odzywał tylko trzymał dziecko na rękach.

Ostatecznie się nie wyprowadziłam, ale od wczoraj atmosfera jest grobowa. Wciąż myślę nad tym co powiedziałi jeśli chce rozwodu to mogę się z dzieckiem wyprowadzić nawet dziś. 

Doradźcie coś proszę bo już sama nie wiem co zrobić. Dodatkowym problemem jest to, że wszyscy w około uważają mojego męża za jakiegoś anioła. Koleżanki mi mówią że to idealny facet i ojciec. Moja matka za nim przepada i lubi go całą moją rodzina. Jak im opowiem co się stało to mi nikt nie uwierzy...

Panna z Dworu napisał/a:

Kasia995 napisał/a:

Cześć dziewcznyny.
Mam spory problem ze swoim mężem.
(...)
Krew mnie zalała bo zamiast się domyślić, że trzeba w mieszkaniu posprzątać to sobie usiadł.
(...)
Zaczęłam więc, jak to on później ładnie określił "rozstawiać go po kątach", czyli według niego w złości wydawałam mu polecenia co ma zrobić. Mąż zrobił co mu kazałam a później przestał się do mnie odzywać.
(...)
liczyłam, że domysli się
(...)
Doradźcie coś proszę bo już sama nie wiem co zrobić.

I do jakich wniosków doszłaś?

Domyśl się