Ciężko byc samej a, w związku tez nie potrafię - Netkobiety.pl

Co kto widzi, to już jego sprawa..

W pierwszym przypadku widzę zarówno wady, jak i zalety a w drugim musiałbym być kobietą, żeby oceniać, bo raczej tam pozytywów ni widzę..
Interesujący? - rzecz względna..

No niestety nie da się mieć wszystkiego i trzeba też umieć spojrzeć krytycznie na siebie. Kobieta po czterdziestce, to kobieta po czterdziestce. Owszem może fajnie wyglądać, ale za chwilę nie da się wielu rzeczy ukryć pod tapetą.
Wbrew pozorom autorka ma dość ciężki orzech do zgryzienia.

W tym przedziale wiekowym faceci rzeczywiście wola młodsze, szczególnie jeśli mają kasę, wysoki stołek, jednak gdy stuka im sześćdziesiątka plus, wtedy na gwałt szukają możliwie w swoim wieku, bo chodzi im o wspólne pierdzenie w kanapę z tą kobietą i o opiekę w razie jakiegoś ataku w ciągu dnia lub nocy, jakiegoś wylewu albo zawału.
Śmieszne jest to wszystko i dość żałosne.
Autorka poczeka jeszcze ze dwie dekady i będzie mogła celować w naprawdę bogatych starych facetów, niektórzy z widocznymi oznakami, że kiedyś byli bardzo przystojni.
No chyba że uśmiechnie się do niej szczęście, w co średnio wierzę.

Nie wiem, zawsze wydawało mi się, że jest złoty środek w tym wszystkim...potencjalnie. Żaden, ale to żaden facet nie będzie chciał być z materialistką. Natomiast sabotować to OPka sabotuje siebie.

Przecież napisała, że nie szuka sponsora. Mam wrażenie, że twoja sytuacja finansowa nie wygląda zbyt okazale i każdą kobietę, która napisze, że facet coś musi sobą reprezentować (zarabiać, mieć pozycję), wrzucasz do worka pod tytułem: "pustostan", "materialistka". Strasznie zakompleksiony jesteś...

Właśnie i w samo sedno

No w sumie masz rację. Co z tego, że ubralby się nieźle, zrobił zęby, skoro i tak nie byłoby w nim niczego pociągającego dla Ciebie.
Są tacy mężczyźni, którzy naprawdę nie podobają się kobietom. Mogą być zaradni, pracowici i w ogóle być wzorem cnót wszelakich, jednak kobiety nie są nimi zainteresowane, no chyba że któraś jest już tak zdesperowana i zmęczona samotnym życiem, że zaciśnie zęby i weźmie sobie takiego nieszczęśnika. Byle tylko nie musieć gadać do ściany.
Potem, rzecz jasna, unika seksu, jak tylko może i tak żyje przygnębiona z dnia na dzień.
Autorko, masz twardy orzech do zgryzienia ( już o tym pisałam), ale co zrobisz? Głową muru nie przebijesz.
I zobacz jak to jest - były mąż przebiera w kobietach, jak w ulegalkach, a Ty chciałabyś tylko jednego mężczyznę i nie możesz tego dostać.

Właściwie to można byłoby założyć temat
Typ faceta ( kobiety), który nie podoba się kobietom ( mężczyznom).

I tak źle, i tak niedobrze.

Oferowanie partnerowi(partnerom) powinno chyba działać w obie strony, prawda Autorko?

Szczerze, to trochę się nie dziwię komuś, kto na miejscu tego faceta zastanawiałby się, co jest z nim nie tak. Ni e chodzi tu nawet o materializm, ale właśnie te wszystkie cechy, które czynią z człowieka wartościową osobę. Problem pojawia się z "tym czymś", chemią itd. Tylko przecież to nie jest chyba jakaś nieokreślona sila czy coś, czego nie można zdefiniować? Skoro ludzie coś do sibei czują, to zncazy, że choćby mają wspólne zainteressowania czy poglądy na życie

Ilekroć pojawia się taki temat, przywoływana jest właśnie owa siła(słynne "to coś", przy czym za każdym razem ogarnia mnei lekki śmiech), na wzór tej dawnej "vis vitalis", w którą wierzyli dawni uczeni - że życiem steruje coś tajemniczego, czego nie da się określić a które jest wręcz kluczowe dla jego utrzymania. W kontekście związków, to trochę zabawne a trochę przykre, że wszystko inne traci całkowicie sens.
Ponad to widzę, że już p[o raz któryś śmiertelnym grzechem jest tzw. "zasiedziałość", czyli w miarę poukładany i spokojny tryb życia, trzymanie się pewnych SWOICH wzorców czy trendów, w tym rzecz jasna oporność na"modę".

Obowiązkowe staje się też organizowanie czasu i zajmowanie się wręcz wszystkim, czym tylko można, bo to facet ma grać pierwsze skrzypce w tym całym teatrzyku. Do tego dress code jest chyba tak ograniczony, że jeden z drugim musieliby przejść całe szkolenie, co należy na siebie włożyć, aby przyciągnąć kobietę

Gdybyś trochę uważniej czytała nawet swoje posty, to wiedziałabyś, że tak to nie działa. Przecież sama piszesz, że facet ci oferuje cuda niewidy, a ty masz to i tak gdzieś, bo cię nie rajcuje. Także kiwać to nie nas. My wiemy co to babskie gadanie, nie mające za wiele wspólnego z rzeczywistością.

Ja uważam, że jak On fizycznie Ci się nie podoba już  teraz to z czasem też nie będzie się podobał. A nieważne ile kto ma lat to osoba, z którą jesteśmy powinna się w jakimś stopniu podobać. Masz prawo być z kimś kto będzie się Tobie podobał.takze pod względem fizycznym. Więc moim zdaniem nic z tego nie będzie, bo nie ma nic na siłę. Nad charakterem można jeszcze popracować, a wyglądu bliskiej osoby już nie zmienisz.

Nie no, nie ma najmniejszego sensu wchodzić w związek jeśli tego nie czujesz. A co do zmiany wyglądu: jeśli jest chemia ale facet ma niefajny gust albo niedopasowaną fryzurę, to można pomyśleć o zmianach, ale musi by ta "chemia", pożądanie. W drugą stronę to nie zadziała.
Nie szukaj na siłę. Załóż konto na portalu randkowym, pospotykaj się z kilkoma (może więcej), w końcu trafisz na swojego. Jeśli rzeczywiście chcesz związku, bo może podświadomie nie chcesz i podświadomie odrzucasz wszystkich facetów. Jeśli nie spotkasz nikogo w 1-2 lata to może trzeba się zastanowić co z tobą nie tak.

Ona chce gościa zbliżonego wyglądem, polotem i temperamentem (w tym imprezowym) do jej byłego (tak często jest że po latach zacierają się złe wspomnienia i pamiętamy tylko te pozytywne cechy ex-partnerki/ex-partnera), ale bez jego wad. Obawiam się że to prosta droga do szukania do us. śmierci i to tym pewniejsze będzie to szukanie do święty nigdy im bardziej się zafiksuje na tym wizerunku.

A jesteś pewna że faktycznie dobrze oszacowałaś swój poziom...?

Ktoś pisał (nie wiem czy to prawda) że Twój facet ma 53 lata, czyli dekadę starszy. Może 10 lat to za dużo, może spróbuj szukać ze 3-4 lata starszego?

Z drugiej strony sam przesiedziałem kwartał na portalach randkowych i mimo wszystko w wypadku lwiej części kobiet z Twojego rocznika ten wiek było widać i dlatego faceci w wieku 43 lat mogą nie być w dużej części wyrywni by wybrać Ciebie (kobieca skóra jest cieńsza i dlatego szybciej się starzeje, to akurat niestety fakt).

Wiesz co, to całkiem dobre ćwiczenie: posiedzieć jakiś czas spokojnie na takim portalu (kobietom łatwiej zachować pasywną postawę) i zobaczyć kto do Ciebie uderza; to pozwala oszacować nasz potencjał. Drugi krok to posprawdzać kto i z jaką intensywnością zareaguje na niewielki kontakt z Twojej strony

Facet wewnętrznie wydaje się wart by dać mu jeszcze trochę czasu, ale zrobisz jak uważasz

Myślę Bagiennik, że to o to chodzi. Zdrowy związek to umiejętnie dobrana proporcja chemii i rozsądku. Nie pójdzie ani z samą chemią ani z samym rozsądkiem. Autorka mocno skoncentrowała się na chemii i powiem szczerze że aż chciałbym zobaczyć jej wpisy po złapaniu tego z kim będzie ta superchemia (bo podejrzewam że po krótkim czasie właśnie rozsądek zacząłby pchać ją do rozkmin, bo ideałów nie ma). OK, jak napisałem: na samym rozsądku się nie pojedzie (tu ciekawi mnie co Autorka ma na myśli pisząc że facet z wyglądu jest "średni", bo często to eufemizm dla wersji że wygląd leży, a nierzadko "winą" tego "średniego" jest to że z wyglądu nie jest super-chadem, realnie kompletnie nieosiągalnym dla oceniającej kobiety), więc możliwe że to faktycznie nie jest ten facet. Ale jeśli Autorka będzie szukać według zademonstrowanych kryteriów, to życzę szczęścia. Chyba że po drodze na bieżąco zweryfikuje warunki i nawinie się ktoś pasujący pod te nowe kryteria

Po czterdziestce może być już tobie ciężko spotkać fajnego faceta. Nie to, iż takich nie ma w ogóle ale nie siedzisz w targecie fajniejszych, bo już stara dupa jesteś.

Mnie to Autorka się kojarzy i jej podejście z takimi kobietami , które  same dają sobie radę w życiu, ale jak tylko jakiś facet zjawia się to zmieniają się w "kobieciatka" i stają się "takie male "

No to jest częsty typ, to te którym wydaje się, że faceci mają nadprzyrodzone moce i żadnych słabości. Tykająca bomba takie coś.

Onaj 2478 -
Przeczytałam Twój wątek i moje przemyślenia są takie, że po prostu nie spotkałaś jeszcze właściwej osoby. Stad te twoje przekreślenia kogoś, że taki owaki, ma taką cechę a nie taką. Gdy jest odpowiednia osoba, to wady, które wcześniej wydawałyby się nie po przeskoczenia przestaja być aż takimi wadami, nawet się ich nie zauważa, stanowią one składową ukochanej osoby.
Oczywiście trzeba zachować też jakąś dozę trzeźwego myślenia, bo co z tego, jak osoba na przykład  do rany przyłóź ale tylko np na trzeźwo, a pod wpływem alko to sadysta i tyran. Wtedy mówimy  NIE, ale to tylko taki przykład aby czasem zciągać swoje różowe okulary.
Piszesz, że masz wymogi, ja to nazywam preferencje, jeden woli tak drugi inaczej i oboje mają do tego prawo, bo to oni będą później dzielić życie z daną osobą na co dzień. Jednak jak w przypadku wad może i się zdarzyć, że coś co wydawałoby się nie do zaakceptpwania u tej konkretnej danej osoby - okazuje się, że to nie problem.

Co do chemii, to zdecydowanie musi być. Bez chemii to się możesz przyjaźnić z koleżankami, chodzić na ploty, kawę i zumbę (czy co to jest teraz modne). Możesz też mieć bez chemii kolegów z pracy, czy z osiedla - nawet wskazane, przecież nie będziesz goniła za każdym napotkanym na swojej drodze mężczyzną w celach seksualnych - to by było chore.
W związku chemia musi być i to podstawa, bo na samej przyjaźni związku nie zbudujesz. Ucz się tutaj od mężczyzn, uważam, że oni są mądrzejsi w tym temacie od kobiet i jeżeli jakaś kobieta nie podoba się mężczyźnie, nie pociąga go fizycznie, to do głowy mu nie przyjdzie zastanawiać się, czy wchodzić w nią w jakikolwiek związek i pytać się na forum:  Znam kobietę  parę miesięcy, spotykamy się regularnie, Karolina jest fajna, wykształcona, porządna, miła, dobrze gotuje, sprząta, zaradna, sama się utrzymuje i jest kulturalna i dobrze wychowana - ale nic a nic nie podoba mi się z wyglądu i nie mam nigdy ochoty iść z nią do łóżka bo zupełnie mnie nie pociąga, ale chciałbym spróbować wejść w nią w związek bo byłaby idealną partnerką gdyby tylko pociągała mnie jeszcze seksualnie. Czy widziałaś tu kiedyś taki temat?

Piszesz, że spotykasz się z jakimiś mężczyznami - to dobrze. Nie mówię, że na pewno coś z tego wyniknie, ale nie mówię też, że nie.
W partnerze muszą Ci się zgrać dwie strony, aby jak sądze coś z tego mogło wyjść. Ma być Ci z nim dobrze i psychicznie i ma Cię pociągać fizycznie. Brak któregoś z tych dwóch elementów gwarantuje jedynie albo koleżeństwo, albo zerwanie znajomości.

Moim zdaniem nie spotkałaś jeszcze właściwego dla siebie mężczyzny. A jak ktoś jest niewłaśniwy, to wszystko będzie Ci w nim przeszkadzać, nawet to, że ma rude włosy. Czy nie takie imię.

Co do drani i bad boyów, to też bym uważała, bo można czasem pokrzywdzić niesłusznie mężczyznę, który jest śmiały, wesoły, lubi zagadać, szarmancki, żartowniś, dba o wygląd i nie wiadomo dlaczego dostaje przydomek bad- boya. Jakby ten siedzący w kącie, ponurak, mruk, niezadbany - z automatu miałby byc od razu duszą człowiekiem z sercem na dłoni. Tak kategotyzując można się nieźle przejechać i odstrzelić nieświadomie fajnych facetów, których sposób bycia na pierwszy rzut oka może się wydać olewacki, nonszalancki i flirciarski.

Moim zdaniem z tego co tu piszesz, to nie masz jakichś niewyobrażalnych oczekiwań.
A najlepiej nie miej oczekiwań tylko ciekawość, u mnie to się czasami dosyć sprawdza.
Życzę Ci powodzenia

Witam
Pisze bo niestety ale Pana o którym wcześniej pisałam pożegnałam, spotkalam sie z nim raz jeszcze zeby upewnić sie czy faktycznie moze ja coś wymyślam ale kiedy chciał mnie dotknąć i pocałował to nic nie poczułam wręcz przeciwnie juz wiedziałam ze nic z tego nie będzie. Niedługo po tym spotkalam Pana który jest 10 lat starszy, podejrzewam ze nie jest super sytuawany, jego obraz przedstawia sie następująco. Mieszkal z partnerka ponad 20 lat za granicą maja córkę 18 lat. Byl zamiar powrotu do Polski jakieś 5 lat temu. On tu przyjechał pracował pol roku i na pol jechał tam i tak trwało to 4 lata pp czym ona kogoś sobie znalazła. To tak w skrócie. Pan od roki jest w Polsce, pracuje i mieszka. Tyle ze mieszkanie wynajmuje, auto ma służbowe. To wg moich jakks kryteri powinnam go z, góry odrzucić, jednak stało się inaczej po kilku spotkaniach dalej chce, ciągnie nas do siebie, jest chemia i to sie czuło od początku. Nie jesttez tak ze to jakiś biedak bo spędzamy fajnie czas,wyjście do restauracji itd. Natomiast oczywiście nie znam go tez jeszcze jiz widzę ze tez brakuje mi pewnych rzeczy u niego, nie kupuje kwiatów np itd tamten np pod tym kontem bardzo dbał. Po tych waszych słowach wcześniej pomyślałam ze może w ogóle na to nie patrzeć bo jest to co jest. On powiedział ze juz nie wyobraża sobie innej kobiety itd ja tez sie bardzo dobrze z nim dogaduje ale wiem ze zaraz pojawi sie problem jak będziemy chcieli byc razem np zamieszkać, nawet on o tym cos wspomniał ze kiedyś by chciał i juz mam z, tylu głowy ze facet może nic nie ma więc jak... Więc sami widzicie ze to w życiu nje jest albo czarne albo białe..

Dlaczego tak uważasz? Przecież właśnie patrzę czy jest przede wszystkim to cos na nic innego..

Ja w tym wieku uważam ze jednak facet który jest zaradny ma swoje mieszkanie, auto i pracę. Sama posiadam takowe posiadam bez obciążeń kredytowych a nawet dwa:). Zreszta to nie jest najważniejsze, na początku związku chyba to normalne ze mężczyzna zabiega kupuje kwiaty itp przynajmniej dla mnie. Jak sie nie stara na początku to potem tym bardziej. Druga sprawa ja chce z kims cos stworzyć tzn zamieszkać wspólnie i niekoniecznie w moim mieszkaniu, a tu może byc problem i facet który sam nie ma zapewnionego poczucie bezpieczeństwa jak da swojej kobiecie. Czy to takie normalne?
Chemia jest i to spora.

Nic nie musi ani nie powinien.. Zależy od jego własnych chęci czy oczekiwań. A ludzi nie zadają sobie trudu, żeby poznać dokładniej co jest przyczyną danego zjawiska. Tak samo, jak uważając coś za oczywiste, bo kierują się wyłącznie swoim punktem widzenia, nie wiedzą, że może właśnie ktoś może mieć nieco inne spojrzenie na sprawę. Choćby z autem i mieszkaniem - zwykła kalkulacja: jeśli ktoś ponosi więskze koszty z danej opcji, to po co ma inwestować w tą niby "bardziej oczywistą"? Sam pracowałem do niedawna w rozjazdach, gdzie większość czasu byłem po prostu w ruchu, to rozumiem, że muszę inwestowąć od razu w mieszkanie, bo tak trzeba? Nieważne już są koszty, podejśćie albo indywidualne priorytety, bo wszytko się zamyka w schematach? Ludzie wynajmujący czy ci bez auta to jacyś gorsi, bez planów/perspektyw, żyjący w biedzie?

Nieważne, co ktoś zamierza, ważne, co jest TU I TERAZ, tak?

Druga sprawa:auto
To samo: widocznie ktoś go głównie używa do pracy a poza nią już nie bardzo go potrzebował, widocznie się nie opłacało itp. Wiem, że dzisiaj niektórzy trwierdzą, że bez auta to jak bez ręki, ale wbrew pozorom da się z tym normalnie żyć. Tym bardziej, jeśli ktoś niekocznie jeździ w te i we wte.
Za dużo tu schematycznego myślenia i oceniania "na już". Wiadomo co dalej zamierza? Czy będzie chiał to mieszkanie mieć, kupić sobie to auto? Bieresz w ogóle pod uwage jego priorytety i plany czy od razu na początku go oceniasz?Pracuje, zarabia? Chce na coś to przeznaczyć? Ma jakieś plany? Znasz go na tyle, żeby od razu na początku wydawać o nim osąd?
Czy tylko myśliszo adorowaniu, jego staraniach względem Ciebie i prezentach?
Dlaczego kuźwa to bezpieczeńśtwo i stabilność dalej, w XXI wieku ma być przypisane tylko i wyłącznie do faceta? Czy nawet przez chwilę nie może gość z kobietą zamieszkać w jej mieszkaniu, dysponująć swoimi finasami i działając zgodnie ze swoim zamierzeniem? Pracuje, utrzymuje się i nie wiadomo do końca, jakie ma plany, ale MUSI koniecnzie wnieść posag od razu, bo inaczej się nie nadaje.

Po prostu ja nie zamierzam oceniać kogoś czy też jego zaradności jeśli nie znam jego dotychczasowego życia.

O... i to rozumiem.

Polskie babki mają coś z głowami.

Czyli co z pierwszym nie wyszło bo nie było chemi wszystko inne było więc chyba lepiej było odpuścić nie jestem materialistka. Z drugim jest chemia itd ake boję sie o inne rzeczy. Wg waszych wypowiedzi wygląda na to ze kobieta jak spotka faceta jest chemia to jest z nim mimo wszystko daje mieszkanie, nie potrzebuje adoracji bo przecież po co a jak wymaga kwiatka to kim jest?

Rozmawiałam z nim, przez 4 lata chciał tu ogarnąć życie dla swojej rodziny ale po 4 latach okazało sie jego parter lka nie chce wracać i ma tez tam kogoś. Mieli jakas nieruchomośc w ktrej została ona z córka. Pytałam dlaczego sobie tutaj nic nje kupił do tej pory to powiedz lial ze byl ostani rok sam i jakoś mu tak wygodnie wynajmować blisko pracy itd. Sam powiedział ze wiąże plany przyszłości ze mną ze mogliśmy cos kiedyś wspólnie ale co i jak nie wiem. Może zapytać go wprost?

On powiedział ze chce byc ze mną mieć ze mną rodzine, ze nic nie stoi na przeszkodzie abyśmy np za rok zamieszkali razem jedyna przeszkoda mogłaby byc moja córka jeśli by go nie zaakceptowała. To nie wiem może wprost powinnam zapytać jak on to widzi w przyszłości.

Smutna historia.

Mam wrazenie, ze zbyt powaznie podchodzisz do pewnych tematow, ktore powinny byc luzniejsze i zbyt luzno do tematow, ktore sa powazne.

Cale to skupienie na wlasnej wartosci, zaradnosci, stanie posiadania... nadaje wrazenie, ze jestes odpowiedzialna, zorganizowana, nastawiona na cele i martwa w srodku.
To sa tematy do ktorych moim zdaniem podchodzisz za powaznie przez co nie dziwi mnie fakt, ze Ci ciezko.

Za luzno podchodzisz do filozofii swojego zycia.
Analizujesz czy "gość Ci sie chce wladowac do mieszkania" a nie widzisz, ze zmagasz sie z tym samym problemem, ktory lezy u podstaw twojego ex-meza alkoholika i seksoholika.

Oboje jestescie zagubieni, zbudowaliscie silne opinie o swiecie, ludziach i nie potrafiac zaspokoic swojej potrzeby bycia kochanym zagluszacie ja poprzez prace, restauracje, wycieczki i partnerow.
Norma, standard i ogolnie strata zycia.

Może  i on nie chce byc tzw utrzymankiem bo jak to on mowi szuka sposobu zeby byc razem. Zarabia w miarę dobrze ale praca jest u kogoś, teraz ma otworzyć działalnośc ale tylko po to aby współprace mieć na zasadzie ze za sprzedaż wystawia fakturę. Jest ogólnie dobry, dobrze sie czuje przy nim ale to za mało trochę. Mial dwa związki jestn 13 lat drugi 19 i z, dwóch wyszedł z niczym. W Polsce jest 5 rok ale niby 4 lata zyl trochę w Polsce trochę za granicą bo mieli tu razem wrócić ale niestety Pani sobie kogoś poznała i została tam z majątkiem który byl na papierze na nią.
Bardzo ciężko myślę będzie mi z nim cos zbudować bo na mieszkanie wspólne nke uzbiera, z tym remontem tez tego nie widzę.
No tak składki w Polsce ma z pol etatu i najniższa,  za granicą mial firmę ktora na papierze byla na nią a on byl pracownikiem więc myślę ze tez mial najniższa.

.

Patrzysz przez pryzmat swoich wymagań finansowych. Z jednej strony rozsądne podejście, ale z drugiej, to mnie odrzuca. Jesteś materialistką.

Przejdźmy do niego:
2 związki i wyszedł z niczym
Firmę położył
Część wypłąty pod stołem

Kombinator, bajkopisarz, niezaradny gołodupiec.

Wyobraź sobie że nie jestem materialistką, to sa zwyczajne rzeczy.

No cóż wybrałam jednak faceta który nic nie ma ale byla ta, chemia i teraz jest dylemat

Żartujesz sobie? Podstarzałego gościa, który już dwa razy przegrał życie, niczego nie ma oprócz możliwych długów, który chce wpakować się pod skrzydła kobiety i jeszcze mówi, że teraz będzie się pilnować aby czasem za dużo nie dać od siebie? Po co Ci to?
Znacie się ledwie kilka miesięcy, żadna strata zakończyć taką znajomość. Chemia zawsze mija.

On mówi ze całe życie to on utrzymywał swoje kobiety, ze byl zaradny ale go ostania wystawiła itd ze dbal itd